Nieuznania Pana za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 7 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pana za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 czerwca 2023 r. (wpływ 6 czerwca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podatnik … (dalej: Wnioskodawca, Podatnik) jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, której obecnie głównym przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi (powierzchnie biurowe i handlowe). Zgodnie z wpisem do CEiDG przedmiotem pozostałej działalności podatnika jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, ale działalność ta nie jest prowadzona. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest opodatkowany podatkiem liniowym. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój małżeńskiej rozdzielności majątkowej.

W dniu 22 kwietnia 2022 r. Podatnik zawarł w formie aktu notarialnego, warunkową umowę sprzedaży na nabycie niezabudowanej działki o powierzchni 2,57 ha, oznaczonej numerem ... położonej w obrębie miasta .... Zgodnie z zapisami warunkowej umowy sprzedaży, nabycie przedmiotowej działki nie podlegało podatkowi VAT. W § 2 warunkowej umowy sprzedaży zapisano, iż przy sporządzaniu powołanej umowy przedstawiono zaświadczenie o przeznaczeniu nieruchomości w planie miejscowym, wydane z upoważnienia Prezydenta Miasta ... z dnia 17 listopada 2021 r., z którego wynika, że przedmiotowa działka znajduje się na terenie, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ustaleniami tego planu przedmiotowa działka znajduje się częściowo na terenie oznaczonym symbolem MN - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej, częściowo na terenie oznaczonym symbolem ZL- tereny lasów oraz częściowo na terenie oznaczonym symbolem KDW - tereny pasów drogowych, wewnętrznych ulic dojazdowych.

Dodatkowo w powołanym zaświadczeniu zawarto informację, że przedmiotowa nieruchomość nie jest położona na wyznaczonym obszarze rewitalizacji i nie jest położona na obszarze Specjalnej Strefy Rewitalizacji. Z wypisu z rejestru gruntów wynika że, przedmiotowa nieruchomość jest sklasyfikowana w części o powierzchni 0,44 ha jako grunty orne (RIVa), w części o powierzchni 0,05 ha jest sklasyfikowana jako grunty orne (RV), w części o powierzchni 0,06 ha jest sklasyfikowana jako łąki trwałe (ŁV), w części o powierzchni 1,05 ha jest sklasyfikowana jako grunty orne (RVI), a w części o powierzchni 0,97 ha jest sklasyfikowana jako lasy (LS).

W dniu 12 września 2022 r. Podatnik zawarł w formie aktu notarialnego, umowę przeniesienia własności nieruchomości objętej warunkową umową sprzedaży. Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość do majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, za fundusze stanowiące jego majątek osobisty. Wnioskodawca ma status rolnika i na dzień zakupu posiadał już 2 ha ziemi. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana, nie była także przedmiotem najmu czy dzierżawy, nie była również wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i nie była ujęta w ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadmienia, że w stosunku do przedmiotowej działki nie ponosił żadnych kosztów związanych z uzbrojeniem terenu, budową drogi, wyposażeniem w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną i energetyczną. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o pozwolenie na budowę.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w celu zabezpieczenia przyszłych potrzeb swoich i rodziny, jednak ze względu na sytuację finansową Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomość będącą przedmiotem wniosku. Podatnik nie planuje angażować środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości.

Wnioskodawca nie planuje prowadzić działań marketingowych, w celu sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, nie planuje także inwestować w nieruchomość.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1.Środki ze sprzedaży działki mają być zabezpieczeniem finansowym dla rodziny i służyć jako pokrycie wysokich kosztów edukacji dzieci.

2.Na moment składania niniejszych wyjaśnień, Wnioskodawca nie znalazł potencjalnego nabywcy działki ....

3.Na działce wystawiona jest tablica informująca o zamiarze sprzedaży działki oraz Wnioskodawca zamieścił prywatne ogłoszenie na popularnej stronie internetowej ...

4.Zgodnie z istniejącym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego na terenie działki ..., która jest gruntem rolnym i lasem, są wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.

5.Dla działki nr ... nie została i nie zostanie na dzień planowanej transakcji sprzedaży wydania decyzja o warunkach zabudowy.

6.Na pytanie o treści: „Czy zawarł/zawrze Pan z nabywcą umowę przedwstępną lub inny dokument, na podstawie którego zobowiązał/zobowiąże się Pan sprzedać przedmiotową działkę. Jeżeli odpowiedź na pytanie jest twierdząca, to należy jednoznacznie wskazać:

a)jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień ww. umowy lub innego dokumentu zawartego z  nabywcą, ciążyły/ciążą na kupującym a jakie na sprzedającym?

b)czy w umowie przedwstępnej sprzedaży lub innym dokumencie zostały/zostaną ustalone warunki, które musiały zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej prawo własności nieruchomości na nabywcę? Jeśli tak, to jakie?

c)czy udzielił/udzieli Pan nabywcy ww. nieruchomości pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowej nieruchomości?

d)jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń, udzielił/udzieli Pan pełnomocnictw nabywcy do występowania w Pana imieniu?

e)jakich czynności dokonał/dokona do momentu sprzedaży przez Pana ww. nieruchomości, nabywca w związku z udzielonym pełnomocnictwem?”

wskazano, że na moment składania niniejszych wyjaśnień, Wnioskodawca nie podpisał umowy przedwstępnej ani innego dokumentu, w którym Wnioskodawca zobowiązał się sprzedać przedmiotową działkę. Wnioskodawca nie wyklucza, możliwości zawarcia w przyszłości umowy przedwstępnej sprzedaży działki, w sytuacji, gdy kupujący będzie musiał uzyskać na jej zakup kredyt.

a)Jeżeli tego typu umowa zostanie zawarta, to obowiązkiem sprzedającego jest wydanie przedmiotu umowy, po zapłaceniu ustalonej ceny sprzedaży przez kupującego oraz zawarcie umowy przyrzeczonej. Wnioskodawca nie zamierza wprowadzać żadnych dodatkowych warunków obciążających kupującego oraz sprzedającego.

b)Jeżeli tego typu umowa zostanie zawarta, to jedynym warunkiem zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, jest zapłata ustalonej ceny sprzedaży.

c)Wnioskodawca nie udzielił, ani nie zamierza udzielać przyszłemu nabywcy nieruchomości pełnomocnictwa w celu występowania w imieniu Wnioskodawcy w sprawach dotyczących przedmiotowej nieruchomości.

d)Nie dotyczy.

e)Nie dotyczy, ponieważ na chwilę obecną nie ma nabywcy oraz Wnioskodawca nie planuje udzielać żadnych pełnomocnictw przyszłemu nabywcy przedmiotowej nieruchomości.

7.Wnioskodawca od 27 lat posiada w majątku prywatnym grunt rolny o powierzchni 2ha i nie zamierza go sprzedawać. Wnioskodawca posiada również w majątku prywatnym dwie przyległe do siebie działki. Na jednej z nich stoi dom Wnioskodawcy, a druga pełni funkcję ogrodu. Tych działek Wnioskodawca również nie zamierza sprzedawać.

8.Poza działalnością gospodarczą, jako osoba fizyczna w ciągu 25 lat Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży działek.

Pytanie

Czy transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości rolnej niezabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 poz. 931 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W związku z tym na podstawie powołanej wyżej definicji towarów, przyjmuje się, że zbycie nieruchomości gruntowych (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby taką czynność opodatkować tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Z powołanych artykułów wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. W orzecznictwie podkreśla się, że do działalności gospodarczej zdefiniowanej na potrzeby podatku VAT można zaliczyć wyłącznie działania cechujące się fachowością i profesjonalizmem; działania charakteryzujące się stałym, powtarzalnym charakterem (np. stypizowaniem działań, ciągłością współpracy); działania podporządkowane regułom opłacalności i zysku oraz stałym uczestnictwem w obrocie gospodarczym.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem o towarów i usług oraz gdy czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Aby ustalić czy w odniesieniu do konkretnej transakcji, podmiot działa w charakterze podatnika VAT, należy ustalić czy podmiot wykonuje czynności charakterystyczne dla producentów, handlowców lub usługodawców. Każdorazowo należy ustalić czy sprzedaży tej towarzyszą aktywne działania osoby fizycznej zakresu obrotu nieruchomościami.

Działaniami takimi mogą być przykładowo, uzbrojenie działki, czy podjęcie charakterystycznych dla obrotu nieruchomościami działań marketingowych. Powyższe potwierdza wyrok TSUE z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10. W orzeczeniu TSUE podkreślił, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy (podobnie wyroki z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 i z 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03). W powołanym wyroku Trybunał orzekł, że: osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w sprawie nie ma charakteru decydującego, okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca.

TSUE wskazał również, że za podatnika należy uznać jedynie takie osoby, które w celu dokonania sprzedaży gruntów podejmują działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie lub zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Na podstawie przywołanego wyroku TSUE w orzecznictwie NSA ukształtowała się linia orzecznicza, która wskazuje kryteria, które należy mieć na uwadze kwalifikując czynności związane z obrotem nieruchomościami jako działalność gospodarczą.

W wyrokach NSA I FSK 1665/11 z 11 listopada 2011 r. oraz NSA I FSK 973/16 z 17 kwietnia 2018 r., wskazane jest, że przy ocenie osoby dokonującej sprzedaży nieruchomości uwzględnia się całokształt aktywności związanej ze sprzedawanym gruntem, czyli należy wziąć pod uwagę wszystkie elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Co prawda w ustawie o VAT nie ma definicji „majątku prywatnego” niemniej jednak zarówno w wydawanych interpretacjach, jak i wydawanych wyrokach wyraźnie wskazuje się, że to podatnik podejmuje decyzję czy dany składnik majątku należy do majątku prywatnego, czy też do majątku związanego z działalnością gospodarczą. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości znajdującej się w majątku prywatnym nie powinna więc podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Wnioskodawca przy tej transakcji nie działa w charakterze podatnika VAT. W oparciu o przepisy ustawy o VAT, jak i stanowiska sądów, a także oparciu o praktyki interpretacyjne należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji brak jest podstaw do uznania, że przy planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika VAT. Wnioskodawca w chwili nabycia kupował przedmiotową działkę  celu zabezpieczenia przyszłych potrzeb swoich i rodziny, a zakupu dokonał za fundusze stanowiące jego majątek prywatny. Zmiana decyzji co do przeznaczenia była spowodowana pogarszającą się sytuacją gospodarczą w kraju, która ma bezpośredni wpływ na sytuację finansową Wnioskodawcy. Przedmiotowa nieruchomość od momentu zakupu nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana. Wnioskodawca nie wykonywał na przedmiotowym gruncie żadnych prac. Nie ma zatem podstaw aby uznać, iż planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanej będącej przedmiotem wniosku, była kwalifikowana do działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Wszystkie czynności podejmowane przez podatnika mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, czyli mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajania potrzeb osobistych Wnioskodawcy i jego rodziny z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych reguł gospodarności.

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności planowanej transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości rolnej niezabudowanej, w zakresie odpowiedzi na pytanie postawione we wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, będzie wyprzedażą prywatnego majątku, w związku z czym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Zgodnie art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że planowana sprzedaż przez Pana działki nr ..., objętej zakresem postawionego pytania, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej aktywności Pana w przedmiocie zbycia ww. działki, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że planowana dostawa wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmował Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą ww. działki wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Pana należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, będzie Pan korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, dokonując planowanej sprzedaży działki nr ... nie będzie Pan działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem planowana sprzedaż ww. działki nr ... nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a tym samym nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku VAT przy sprzedaży ww. działki.

Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Pana opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.