Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka A), która jest częścią grupy powiązanych osobowo i kapitałowo spółek prawa handlowego, której głównym zakresem działalności jest realizacja inwestycji deweloperskich, w szczególności budowa osiedli budynków wielorodzinnych. Spółka A nie prowadzi aktywnej działalności gospodarczej, poza wykorzystywaniem posiadanego majątku. W związku z prowadzonymi inwestycjami, Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze spółką komandytową - spółką deweloperską (dalej: Spółka B), w ramach zawartej umowy Spółka A udzieliła pożyczki pieniężnej Spółce B. Otrzymane w ten sposób środki zostaną wykorzystane przez Spółkę B na bieżącą działalność Spółki, w tym dokończenie rozpoczętych inwestycji deweloperskich oraz pokrycie kosztów ogólnych funkcjonowania Spółki w okresie spowolnienia gospodarczego. Zarówno Spółka A jak i Spółka B są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. W przedmiocie działalności Spółki A wskazanym w KRS nie mieści się udzielanie pożyczek ani inna tego typu działalność finansowa. Spółki A i B są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - powiązania osobowe. Spółka B jest zainteresowanym niebędącymi stroną postępowania.

Zawarta przez strony umowa pożyczki, zgodnie z przepisem art. 720 § 2 Kodeksu Cywilnego, została zawarta w formie dokumentowej, z racji tego, że wartość pożyczki przekraczała tysiąc złotych.

Przepisy zawartych umów pożyczki zobowiązują Spółkę B do zwrotu pełnej kwoty pożyczki wraz z odsetkami najpóźniej w momencie spłaty pożyczki na konto bankowe wskazane przez Spółkę A. Pożyczka będzie spłacana w miesięcznych ratach, przez okres 60 miesięcy (5 lat), zgodnie z harmonogramem załączonym do umowy pożyczki.

Spółka B z ostrożności procesowej zapłaciła podatek PCC od otrzymanej pożyczki od Spółki A.

Spółka A rozważa udzielenie kolejnych pożyczek, jeśli Spółka B o to zawnioskuje.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie pytań jak we wniosku)

1.Czy udzielając pożyczki pieniężnej Spółka a działa jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie przez nią pożyczki należy traktować jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT?

2.W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy usługi usługa udzielenia pożyczki przez Spółkę A korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

W ocenie Zainteresowanych, Spółka A działa jako podatnik podatku VAT, a w konsekwencji udzielenie pożyczki należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowania VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, natomiast za świadczenie usług należy rozumieć każde inne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej nie stanowiącej dostawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Spółka wykorzystuje swój majątek zgromadzony przez wcześniejsze lata działalności do celów zarobkowych poprzez udzielanie pożyczek podmiotom z grupy.

Niemniej jednak konieczne jest przy tym spełnienie dwóch warunków:

-  w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, oraz

-  świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Zatem kluczową cechą usługi jest istnienie bezpośredniego konsumenta, odbiorcy świadczenia, który odnosi z niego korzyść. W doktrynie wskazuje się, że ,,Dopóki nie ma kogoś, kto odniósłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóki świadczenie to nie będzie usługą.’’ (A. Bartosiewicz, VAT, Komentarz, wyd. XV, 2021r.)

Dla uznania, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT, konieczne jest również by świadczenie to miało charakter odpłatny, tj. wiązało się ze wzajemnym świadczeniem drugiej strony, które ma charakter ekwiwalentny i jest wyrażona w pieniądzu. Aby zaistniała odpłatność, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, w zamian za wykonaną usługę powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Wynagrodzenie to musi mieć bezpośredni związek ze świadczoną usługą. Przy czym o ile wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Na gruncie przepisów o podatku VAT bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia została skalkulowana tak, że stanowi wyłącznie koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została dodatkowo powiększona o zysk sprzedającego.

W razie istnienia wzajemnego świadczenia otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynność wykonywaną w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 u.p.t.u., podlegające opodatkowaniu.

Umowa pożyczki została uregulowana w art. 720 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Jeżeli wartość przedmiotu umowy przekracza tysiąc złotych, wówczas umowa wymaga zachowania formy dokumentowej.

W efekcie wykonania świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe czasowo stają się własnością pożyczkobiorcy. Pożyczkobiorca zobowiązuje się do zwrotu otrzymanych przedmiotów, tj. do przeniesienia na drugą stronę tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Ustalając warunki umowy strony mają dowolność w ustalaniu należnego wynagrodzenia pożyczkodawcy, w przypadku umowy pożyczki środków pieniężnych, najczęściej jest to oprocentowanie. Jak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS w dniu 4 maja 2021 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.116.2021.2.SP), ,,Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.’’

Fakt, iż udzielane pożyczek nie znajduje się w zakresie działalności Spółki A, pozostaje w niniejszej sprawie bez znaczenia. Takie stanowisko również znajduje odzwierciedlenie w wydawanych przez Dyrektora KIS interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji z 9 czerwca 2021 r. ( sygn. 0114-KDIP4-3.4012.227.2021.2.SW) Dyrektor wskazał, że ,,pomimo iż w przedmiocie działalności A w KRS nie została wpisana działalność z zakresu udzielania pożyczek, a do momentu udzielenia pożyczki B, A nie podejmował faktycznie takiej działalności, czynność udzielenia pożyczki została dokonana przez Pożyczkodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a udzielając pożyczki A działała jako podatnik VAT.

Z uwagi na fakt, że A jest podmiotem gospodarczym, podejmującym działalność dla celów zarobkowych, wszystkie jej czynności, w tym udzielenie pożyczki, należą do płaszczyzny gospodarczej i są związane z prowadzoną działalnością. Co więcej, fakt, że z tytułu udzielenia pożyczki Pożyczkodawcy przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek powoduje, że dokonanie tej czynności wpisuje się w zarobkowy charakter prowadzonej przez A działalności gospodarczej. W tych okolicznościach trudno uznać, że czynność udzielenia pożyczki została dokonana przez A poza prowadzoną działalnością.’’ Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 24 czerwca 2022 r. (sygn. akt III FSK 26/21) sąd wskazał, iż ,,Pożyczkodawca może prowadzić działalność gospodarczą oraz być podatnikiem podatku od towarów i usług, ale może równocześnie udzielać pożyczki jednorazowo i w żaden sposób nie wykonywać zawodowo działalności w zakresie usług finansowych. Dla sformułowania tego rodzaju oceny istotny jest faktyczny zakres prowadzonej działalności gospodarczej. ,,Biorąc pod uwagę stanowisko organów podatkowych oraz NSA a także to, że w ocenie Wnioskodawcy spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące uznanie czynności udzielenia pożyczki przez Spółkę A Spółce B za świadczenie usług w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, oraz tego, że w związku z udzieloną pożyczką Spółka A przeniosła na własność Spółki B określoną kwotę pieniędzy, natomiast Spółka B zobowiązała się do jej zwrotu wraz z określonymi odsetkami stanowiącymi wynagrodzenie, Zainteresowani nie mają wątpliwości, iż Spółka A udzielając pożyczki działała jako podatnik podatku VAT. W konsekwencji, udzielenie pożyczki należy traktować jako czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Ad. 2

W ocenie Zainteresowanych, w przypadku uznania, iż udzielając pożyczki pieniężnej Spółka A działała jako podatnik podatku VAT, a samą czynność udzielania pożyczki należy traktować jak czynność opodatkowaną podatkiem VAT, zawarta przez strony umowa pożyczki korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 38 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie brzmieniem przepisu, każda czynność udzielania kredytu czy pożyczki uznawana jest za zwolnioną z podatku VAT. Przepis nie zastrzega ani statusu pożyczkodawcy, ani częstotliwości z jaką ma on wykonywać czynność udzielania pożyczki. W konsekwencji, każda udzielona pożyczka, zgodnie z treścią ww. przepisu, jest uznawana za zwolnioną z podatku VAT.

Takie stanowisko potwierdzają także interpretacje wydawane przez Dyrektora KIS, w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2022 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.806.2021.1.IG) wskazano, że ,,udzielenie pożyczki, nawet jednorazowe, należy traktować jako czynność wykonaną w ramach działalność gospodarczej Wnioskodawcy, a w konsekwencji wykonaną przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT’’.

Natomiast w interpretacji z dnia 13 września 2021 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.495.2021.2.MAT) organ uznał, iż, ,,czynność udzielenia odpłatnej pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie - usługa udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Zainteresowanej Spółki B, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.’’

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w razie uznania, iż Spółka A udzielając pożyczki Spółce B działała jako podatnik podatku VAT, zaś samą czynność udzielania pożyczki Spółce B należy traktować jako czynność opodatkowaną podatkiem VAT, usługa udzielania pożyczki przez Spółkę A w ocenie Zainteresowanych korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług, tj. w zakresie pytań nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

-  w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

-  świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza –– obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka A), która jest częścią grupy, powiązanych osobowo i kapitałowo spółek prawa handlowego, której głównym zakresem działalności jest realizacja inwestycji deweloperskich, w szczególności budowa osiedli budynków wielorodzinnych. Nie prowadzą Państwo aktywnej działalności gospodarczej, poza wykorzystywaniem posiadanego majątku. Zarówno Państwo jak i Spółka B jesteście zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. W przedmiocie Państwa działalności wskazanym w KRS nie mieści się udzielanie pożyczek ani inna tego typu działalność finansowa. Państwo oraz Spółka B jesteście podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - powiązania osobowe.

W związku z prowadzonymi inwestycjami, zawarli Państwo umowę pożyczki ze spółką komandytową - spółką deweloperską (dalej: Spółka B). W ramach zawartej umowy udzielili Państwo pożyczki pieniężnej Spółce B. Przepisy zawartych umów pożyczki zobowiązują Pożyczkobiorcę (Spółkę B) do zwrotu pełnej kwoty pożyczki wraz z odsetkami najpóźniej w momencie spłaty pożyczki na konto bankowe wskazane przez Państwa. Pożyczka będzie spłacana w miesięcznych ratach, przez okres 60 miesięcy (5 lat), zgodnie z harmonogramem załączonym do umowy pożyczki. Rozważacie Państwo udzielenie kolejnych pożyczek, jeśli Spółka B o to zawnioskuje.

Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą kwestii czy udzielając pożyczki pieniężnej działają Państwo jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie przez Państwa pożyczki należy traktować jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy usługa udzielenia pożyczki przez Państwa korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego,

przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że wskazana we wniosku czynność udzielenia przez Państwa pożyczki na rzecz Spółki B (Pożyczkobiorcy) stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest opodatkowana podatkiem VAT lub może korzystać ze zwolnienia od podatku.

Regulacje w zakresie zwolnień od podatku zostały zawarte m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy,

zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy wskazać, że czynność udzielenia odpłatnej pożyczki przez Państwa (Pożyczkodawcę) na rzecz Spółki B stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie - usługa udzielenia pożyczki przez Państwa (Pożyczkodawcę) na rzecz Spółki B, korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług tj. w zakresie:

-     pytania nr 1, zgodnie z którym udzielając pożyczki pieniężnej działają Państwo jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie przez Państwa pożyczki należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe,

-     pytania nr 2, zgodnie z którym usługa udzielenia pożyczki przez Państwa korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej - ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).