Zwolnienie usług podologicznych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 13 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia usług podologicznych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 marca 2023 r. (wpływ 16 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy Pani usługi podologiczne polegające między innymi na zabiegach na paznokciach wrastających, zgrubiałych, grzybicznych, zakładanie klamer korygujących na wrastające paznokcie, wykonywanie protetyki paznokci, usuwanie odcisków i kurzajek, leczenie stopy cukrzycowej.

Do wykonywania zawodu podologa posiada Pani odpowiednie kwalifikacje. Ukończyła Pani studia podyplomowe w zakresie PODOLOGIA (…). Ponadto posiada Pani Certyfikaty wydane przez (…) potwierdzające zdobycie wiedzy i umiejętności z zakresu usług podologicznych.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu sprawy.

Nie jest Pani podmiotem, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności medycznej.

Świadczone przez Panią usługi podologiczne nie są wykonywane w ramach praktyki lekarskiej, pielęgniarskiej, położniczej ani psychologicznej. Natomiast kwalifikacje zawodowe nabyła Pani po ukończeniu studiów podyplomowych na kierunku „Podologia” (…). Pani kwalifikacje są potwierdzone dyplomem ukończenia studiów na kierunku podologia oraz dwoma certyfikatami jasno określającymi Pani uprawnienia oraz kompetencje, jako podologa pod kątem m.in.:

-wpływu chorób ogólnoustrojowych na zmiany patologiczne stóp i paznokci;

-postępowania w przypadku schorzeń stóp i paznokci;

-zasad postępowania w przypadku Zespołu Stopy Cukrzycowej;

-korekty paznokci wrastających i wkręcających wraz z zachowaniem wszelkich procedur postępowania przy stanach zapalnych;

-doboru odciążeń przy rozległych schorzeniach stóp, tak aby usprawnić lepsze funkcjonowanie pacjentów diabetologicznych i nie tylko;

-opracowania modzeli, odcisków i nagniotków przy pomocy skalpela i dłuta.

W Pani codziennej praktyce zawodowej spotyka się Pani z pacjentami o wielu problematycznych schorzeniach stóp i paznokci, prowadzących do dyskomfortu w codziennym funkcjonowaniu a nawet jego upośledzeniu. Są to m.in.:

·Pacjenci z wrastającymi i wkręcającymi paznokciami.

W przypadku tego rodzaju osób (w zależności od stanu i dystrofii płytki paznokciowej) wykonywane są zabiegi usunięcia fragmentu wrastającego paznokcia wraz z zaopatrzeniem opatrunkowym dobranym odpowiednio do zaawansowania stanu zapalnego w obrębie wałów okołopaznokciowych, następnie podejmowane są działania w kierunku tzw. ortonyksji czyli korekty płytki paznokciowej, która ma na celu zniwelowanie powtórnego wrastania i nadania płytce paznokciowej nowego kształtu poprawiającego komfort w funkcjonowaniu oraz niwelowaniu bólu.

·Pacjenci diabetologiczni.

Pracuje Pani również z pacjentami diabetologicznymi, u których istnieje wysokie ryzyko rozwoju zespołu stopy cukrzycowej. Swoją pracą, pomaga Pani utrzymać im zdrowie, jak i zachować profilaktykę zdrowotną, która prowadzi do braku rozwoju schorzenia związanego z zespołem stopy cukrzycowej.

Wśród pacjentów diabetologicznych, prowadzi Pani również osoby z neuropatią. W związku z tym zaburzeniem, pomaga Pani pacjentom w dbaniu o stopy poprzez usuwanie różnego rodzaju zmian i wielkopłaszczyznowych zrogowaceń, które mogą doprowadzić poprzez swoje nawarstwienie do ran głębokich i ciężko gojących się od strony podeszwowej.

Pracuje Pani również z osobami po amputacjach fragmentu kończyny dolnej, jak i paliczków spowodowanych różnymi czynnikami np. niewłaściwym samodzielnym skracaniem paznokci, które doprowadziło do skaleczeń a następnie do rozwoju zespołu stopy cukrzycowej.

W swojej praktyce, w zależności od zapotrzebowania, dba Pani o zachowanie profilaktyki zdrowotnej pacjentów diabetologicznych wraz z odpowiednią edukacją pacjenta dotyczącą zachowania właściwej procedury postępowania w warunkach domowych i dalszej pielęgnacji.

W zależności od rodzaju wykonanego zabiegu i indywidualnego zapotrzebowania danej osoby, wykonuje Pani odciążenia miejscowe w postaci indywidualnych ortez silikonowych w miejsca nadmiernego ucisku, tak, aby zapewnić pacjentowi przywrócenie prawidłowej motoryki chodu, która zaś prowadzi do przywrócenia zdrowia i komfortu w funkcjonowaniu i niepostępowania zmian patologicznych w obrębie stóp.

·Pacjenci z modzelami, nagniotkami i odciskami.

W przypadku osób borykających się od lat z odciskami, usuwa Pani zmiany za pomocą dłuta lub skalpela i stosuje odciążenia miejscowe, dobrane indywidualnie tak, aby odciążyć miejsca zabiegowe oraz nie dopuścić do ponownego pojawienia się ww. zmian w obrębie stopy.

·Pacjenci z brodawką wirusową HPV.

W swojej pracy spotyka się Pani również z pacjentami (osobami dorosłymi, jak i dziećmi) zainfekowanymi miejscowo wirusem brodawczaka ludzkiego HPV.

Pomaga Pani pacjentom w usuwaniu tych zmian wirusowych na kilka sposobów, w zależności od rozległości zmian i indywidualnych predyspozycji osoby zainfekowanej. Do usuwania brodawek wykorzystywane są następujące metody: kwas mono chlorooctowy, elektrokoagulacja bądź azotan srebra. Zmiany zanikają już po kilku wizytach.

·Pacjenci z grzybicą i dystrofią płytki paznokciowej.

Prowadzi Pani również osoby borykające się od lat z grzybicą i dystrofią płytki paznokciowej. Procedura zabiegowa polega przede wszystkim na pobraniu materiału do badania mykologicznego, które w założeniu ma potwierdzić obecność grzybicy i bakterii. Po otrzymaniu pozytywnego wyniku badania, wdrażane są odpowiednie procedury postępowania w postaci oczyszczenia płytki paznokciowej i zmian chorobowych oraz zalecenia odpowiednich preparatów mających na celu zabezpieczenie płytki paznokciowej, łożyska oraz wałów około paznokciowych. Po usunięciu zmian i ponownym wykonaniu badania pod kątem obecności grzybicy, wdrażane są procedury odbudowy płytki paznokciowej wraz z ww. ortonyksją.

·Osoby z rozpadlinami piętowymi.

Prowadzi Pani również osoby z pęknięciami i rozpadlinami w obrębie stóp spowodowanymi m.in. predyspozycjami do rogowca. W przypadku takich osób wykonywane są tzw. zabiegi pedicure medycznego, czyli bardzo dokładne oczyszczenie stóp wraz z głębokimi zrogowaceniami. Po zabiegu wykonywana jest orteza piętowa mająca na celu odciążenie pięt i pomoc w gojeniu rozpadlin skórnych oraz odpowiednia pielęgnacja domowa.

W związku z ww. zabiegami można w pełni potwierdzić charakter wykonywanego przez Panią zawodu. Począwszy od formy i charakteru Pani wykształcenia oraz kwalifikacji zawodowych po ww. zabiegi z zachowaniem wszelkich procedur postępowania. Wykonywane przez Panią zabiegi mają zatem charakter nie tylko profilaktyczny, ale również służą poprawie zdrowia, jak i jego przywracaniu.

Pytanie

Czy wykonywane usługi podologiczne są zwolnione od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że usługi podologiczne, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, są zwolnione od podatku, gdyż są to usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Stanowisko swoje opiera Pani na interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2022 r. w 0113-KDIPT1-1.4012.679.2022.2.MGO Dyrektora KIS. Dyrektor KIS uznał, że usługi podologiczne (analogiczne jak przedstawione w naszym piśmie) są usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Z kolei, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Z powyższego wynika więc, że świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, zgodnie z art. 7 ustawy. Dodatkowo, warto wskazać, że pojęcie „świadczenia” wywodzi się z prawa cywilnego i należy je rozumieć zgodnie z ukształtowaną w tej gałęzi prawa definicją jako „każde zachowanie się na rzecz innej osoby”.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Co więcej, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy wskazać, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Wymienione powyżej zwolnienia od podatku VAT mają charakter podmiotowo-przedmiotowy i odnoszą się do usług w zakresie opieki medycznej oraz dostawy towarów i usług ściśle z tymi usługami związanych wykonywanych w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze (pkt 18) oraz usług świadczonych przez lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, psychologa oraz usług świadczonych w ramach wykonywania zawodów medycznych (pkt 19).

Analiza powołanych regulacji prowadzi zatem do wniosku, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

·usługi są świadczone przez konkretne, wskazane przez ustawodawcę podmioty (kryterium podmiotowe);

·usługi służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (kryterium przedmiotowe).

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy Pani usługi podologiczne polegające między innymi na zabiegach na paznokciach wrastających, zgrubiałych, grzybicznych, zakładanie klamer korygujących na wrastające paznokcie, wykonywanie protetyki paznokci, usuwanie odcisków i kurzajek, leczenie stopy cukrzycowej. Do wykonywania zawodu podologa posiada Pani odpowiednie kwalifikacje. Ukończyła Pani studia podyplomowe w zakresie „Podologia”. Ponadto posiada Pani Certyfikaty, potwierdzające zdobycie wiedzy i umiejętności z zakresu usług podologicznych. Pani kwalifikacje są potwierdzone dyplomem ukończenia studiów na kierunku podologia oraz dwoma certyfikatami jasno określającymi Pani uprawnienia oraz kompetencje, jako podologa pod kątem m.in.: wpływu chorób ogólnoustrojowych na zmiany patologiczne stóp i paznokci; postępowania w przypadku schorzeń stóp i paznokci; zasad postępowania w przypadku Zespołu Stopy Cukrzycowej; korekty paznokci wrastających i wkręcających wraz z zachowaniem wszelkich procedur postępowania przy stanach zapalnych; doboru odciążeń przy rozległych schorzeniach stóp, tak aby usprawnić lepsze funkcjonowanie pacjentów diabetologicznych i nie tylko; opracowania modzeli, odcisków i nagniotków przy pomocy skalpela i dłuta. Nie jest Pani podmiotem, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności medycznej. Świadczone przez Panią usługi podologiczne nie są wykonywane w ramach praktyki lekarskiej, pielęgniarskiej, położniczej ani psychologicznej. Wykonywane przez Panią zabiegi mają zatem charakter nie tylko profilaktyczny, ale również służą poprawie zdrowia, jak i jego przywracaniu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pani wątpliwości dotyczą kwestii zwolnienia od podatku świadczonych przez Panią usług podologicznych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Jak wskazano powyżej, prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy nakłada na podatników obowiązek spełnienia zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej przesłanki, należy więc zbadać, czy w przypadku opisanym w złożonym wniosku wypełniono ww. warunki.

Zwolnieniu z opodatkowania podlegają więc usługi świadczone przez podmioty lecznicze (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy) oraz osoby wykonujące zawody wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, świadczące usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Należy jednak podkreślić, że forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 pozostaje bez znaczenia.

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b oraz lit. c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1)opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;

2)świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Z powyższych regulacji wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

-przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także

-przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem leczniczym bądź osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Należy zauważyć, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani we wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy, ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza. I tak, w wyroku w sprawie C-106/05 L.u.P. GmbH (pkt 27), Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że:

Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie C-307/01 Peter d´Ambrumenil (pkt 57), gdzie podkreślono, że:

Analizując przedstawione powyżej regulacje należy zauważyć, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 18 i pkt 19 ustawy pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez TSUE „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie C-212/01 Margarete Unterpertinger, pkt 40).

Należy podkreślić, że ani przytoczone przepisy Dyrektywy, ani orzecznictwo TSUE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia, nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C‑212/01.

Ponadto, w przedmiotowym wyroku Trybunał stwierdził, że:

Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia. Jeżeli z kontekstu wynika, że jej podstawowym celem nie jest ochrona zdrowia, w tym jego utrzymanie lub przywrócenie, lecz raczej udzielenie porady wymaganej przed podjęciem decyzji wiążącej się z konsekwencjami prawnymi, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Wyrażenie „opieka medyczna” dotyczy działalności mającej na celu ochronę zdrowia ludzkiego i obejmuje opiekę nad pacjentem. Celem zwolnienia jest ułatwienie ochrony zdrowia ludzkiego, która obejmuje diagnozę i badania w celu sprawdzenia, czy osoba cierpi na jakąś chorobę i jeżeli to możliwe, zapewnia jej leczenie. Nie obejmuje diagnozy i badania w innym celu. Aby podlegać zwolnieniu, świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel. Jeżeli podstawowym celem danego świadczenia nie są diagnoza, opieka, bądź leczenie chorób lub zaburzeń zdrowia, świadczenie takie nie podlega zwolnieniu z VAT.

W art. 132 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Ponadto, jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie C-262/08 CopyGene A/S:

Zatem zwolnieniem od podatku, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 18 i pkt 19 ustawy, objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Usługi, które tych celów nie realizują nie mogą korzystać z ww. zwolnienia. W związku z tym, każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświecał danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta. Nie w każdym przypadku działania podejmowane na rzecz pacjenta mają na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę jego zdrowia. W przypadku, gdy świadczone usługi nie będą związane z ochroną zdrowia i takiego celu nie będą realizować nie mogą korzystać z omawianego zwolnienia.

Dla zastosowania zwolnienia od VAT dla ww. usług, ważnym jest wykazanie, że celem świadczonych usług jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywrócenie i poprawa zdrowia. Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby. Z kolei zachowywać, oznacza pozostać w posiadaniu, dochować w niezmienionym stanie, a także ochraniać. Natomiast ratowanie to udzielanie komuś pomocy w niebezpieczeństwie lub w trudnej sytuacji. Interpretując termin poprawa zdrowia, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie. Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia przywracanie zdrowia, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim było poprzednio.

Należy zauważyć, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT jest objęta każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia podmiotu leczniczego, czy działalności leczniczej. Wobec tego, przy definiowaniu powyższych pojęć należy posiłkować się przepisami ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 633 ze zm.).

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy:

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej:

Stosownie do art. 3 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy:

Przy czym, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy:

Z kolei, jak stanowi art. 4 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy:

Rozpatrując kwestię zwolnienia usług świadczonych przez Panią, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Jak Pani wskazała, usługi podologiczne świadczone przez Panią mają „charakter nie tylko profilaktyczny, ale również służą poprawie zdrowia jak i jego przywracaniu”. Z opisu sprawy wynika również, że w ramach świadczonych usług podologicznych bada Pani pacjentów, diagnozuje i przeprowadza specjalistyczne zabiegi związane ze zmianami patologicznymi stóp.

Zatem, w świetle powyższych informacji należy stwierdzić, że usługi podologiczne świadczone przez Panią są usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a zatem pierwszy warunek warunkujący zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy (warunek przedmiotowy) został spełniony.

Zbadać należy zatem, czy spełniony jest także drugi warunek do zastosowania zwolnienia, tj. przesłanka podmiotowa, a więc, czy jest Pani osobą wykonującą zawód medyczny w rozumieniu ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej.

Jak wynika z opisu sprawy, nie jest Pani podmiotem leczniczym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności leczniczej. Zatem, nie zostaną spełnione przesłanki o charakterze podmiotowym, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W konsekwencji, świadczone przez Panią usługi podologiczne nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W związku z tym należy rozpatrzyć, czy świadczone usługi będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Zauważyć należy, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy odpowiada zakresowi zwolnienia wynikającego z powołanego przepisu art. 132 ust. 1 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

W kwestii ww. zwolnienia wypowiedział się również TSUE, który w wyroku w sprawie C‑141/00 Ambulanter Pflegedienst Kügler GmbH v Finanzamt für Körperschaften I in Berlin wskazał, że:

Wyjaśnił również, że:

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy, ustawodawca odwołał się do powołanego wyżej art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. W myśl tego przepisu, osoba wykonująca zawód medyczny, to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku VAT są usługi w zakresie opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, czy diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi, istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, że pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Zauważyć należy, że wykładnia normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy wskazuje, że zwolnienie od podatku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej dotyczy podatników będących osobami wskazanymi w tym przepisie (lekarzy i lekarzy dentystów, pielęgniarki i położne, osoby wykonujące zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej oraz psychologów), nie wykluczając jednocześnie możliwości zastosowania zwolnienia, np. w sytuacji świadczenia tych usług przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 227 ze zm.), podolog (323014) został wymieniony w grupie praktykujących niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii (3230).

Wskazać należy, że zawód podologa nie jest zawodem medycznym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. Nie zmienia tego fakt, że zawód ten (kod zawodu 323014) wymieniony został w grupie praktykujących niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii (3230) rozporządzenia w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania. Dokonując analizy ww. rozporządzenia zauważyć należy ponadto, że zawód podologa nie został w ogóle wymieniony w grupie specjalistów do spraw zdrowia obejmującej lekarzy, pielęgniarki, położne, specjalistów do spraw ratownictwa medycznego, lekarzy weterynarii, lekarzy dentystów, diagnostów laboratoryjnych, farmaceutów oraz innych specjalistów ochrony zdrowia. Ponadto, świadczone przez Panią usługi podologiczne – jak Pani wskazała w opisie sprawy – „nie są wykonywane w ramach praktyki lekarskiej, pielęgniarskiej, położniczej ani psychologicznej”. Tym samym, osoba posiadająca kwalifikacje do wykonywania ww. zawodu, np. studia podyplomowe w zakresie „Podologia” – nie spełnia przesłanki podmiotowej do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

W konsekwencji mając na uwadze wskazane okoliczności sprawy oraz ww. przepisy należy stwierdzić, że analizowanym przypadku, nie spełnia Pani przesłanki podmiotowej wskazanej w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Podsumowując, wykonywane przez Panią usługi podologiczne nie są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, odnosząc się do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Zatem wskazana we wniosku interpretacja indywidualna nie miała wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).