Brak obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 stycznia 2023 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 24 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 marca 2023 r. (wpływ 23 marca 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Szpital (…) jest podmiotem leczniczym, który świadczy usługi w zakresie ochrony zdrowia, zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług, a łączna wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju przekroczyła w danym i poprzednim roku podatkowym kwotę 50.000 zł.

Na potrzeby świadczenia swoich usług, Szpital nabywa towary i usługi, od których generalnie nie odlicza podatku naliczonego ze względu na związek z czynnościami zwolnionymi. Poza towarami i usługami służącymi do świadczenia usług zwolnionych, Szpital nabywa towary i usługi, które służą do działalności mieszanej (związanej z czynnościami dającymi prawo, jak i niedającymi prawa do odliczenia podatku naliczonego) i działalności opodatkowanej (odsprzedaż towarów i usług).

Jednym z kontrahentów (…) Szpitala (…) jest Spółka z siedzibą w (…), która dokonuje na rzecz (…) Szpitala (…) sprzedaży towarów w postaci testów biologicznych do sterylizacji plazmowej, kaset do sterylizacji plazmowej i pojemników na zużyte kasety do sterylizacji plazmowej. Spółka sprzedaje Szpitalowi towary opodatkowując je na wystawionych przez siebie fakturach podatkiem VAT wg właściwej stawki krajowej (8% lub 23%). Kwota na fakturze wyrażona jest w złotych polskich. W trakcie współpracy okazało się, że ww. towary dostarczane są do (…) Szpitala (…) z magazynów mieszczących się na terenie Holandii i Belgii. W związku z wątpliwościami dotyczącymi rozliczania podatku VAT, Szpital zwrócił się do Spółki z prośbą o wyjaśnienia i w odpowiedzi Spółka oświadczyła, iż cyt.: „rozlicza podatek VAT zgodnie z obowiązującym prawem w tym zakresie, a po stronie klientów/odbiorców/partnerów biznesowych nie powstaje obowiązek płacenia dodatkowego podatku. Realizowanie dostaw przez Spółkę nie prowadzi do powstania obowiązku podatkowego.”

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

Transakcje przeprowadzane są od września 2020 r.

Wnioskodawca nie posiada wiedzy, czy drugi podmiot w łańcuchu dostaw (tj. Spółka z siedzibą w (…)) przekazała swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w państwie członkowskim, z którego towary były wysyłane. Znany jest NIP, który kontrahent umieszcza na fakturze dla Wnioskodawcy: (…). Transportu dokonał podmiot trzeci – firma transportowa. Transport wykonywany był na zlecenie Spółki z siedzibą w (…).

Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nastąpiło w Polsce, z chwilą dostawy towarów do Wnioskodawcy.

W trakcie transportu z magazynów znajdujących na terytorium Belgii i Holandii do Polski towary nie są poddawane żadnym czynnościom mającym  na celu modyfikację, ulepszanie, zmienianie, itp.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego dostawy na rzecz (…) Szpitala (…) z magazynu zlokalizowanego w Holandii lub Belgii powinny być rozpoznane po stronie Szpitala jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, czy jest to krajowa dostawa towarów na terytorium Polski?

Państwa stanowisko

W ocenie (…) Szpitala (…) po stronie Szpitala nie ciąży obowiązek rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, natomiast opisane zdarzenie posiada cechy transakcji łańcuchowej, w której towar jest sprzedawany kolejno przez kilka podmiotów, ale w rzeczywistości przemieszczany jest tylko pomiędzy dwoma podmiotami: pierwszym i ostatnim:

1.Dostawa między magazynem w Belgii / Holandii (podmiot A) a Spółką z siedzibą w (…) (podmiot B),

2.Dostawa między Spółką z siedzibą w (…) (podmiot B) a (…) Szpitalem (…) (podmiot C), przy czym towar transportowany jest bezpośrednio z magazynu z terytorium Belgii / Holandii do Szpitala na terytorium Polski (z A do C).

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT odnoszącym się wprost do transakcji łańcuchowych, „w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowywane tylko jednej dostawie”; przy czym zgodnie z art. 22 ust. 2b w przypadku towarów, (…), które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.  Tylko jedna z dostaw – tzw. „ruchoma” – może być potraktowana jako dostawa wewnątrzwspólnotowa, opodatkowana 0% stawką podatku VAT, a pozostałe będą już dostawami krajowymi przy zastosowaniu polskich przepisów o VAT.

Z powyższego wynika, iż na pośredniku, czyli Spółce z siedzibą w (…) ciąży obowiązek rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a sprzedaż towarów dokonywana przez Spółkę z siedzibą w (…) na rzecz Szpitala stanowić będzie dostawy krajowe na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz:

‒oświadczenie Spółki z siedzibą w (…), iż cyt.:„rozlicza podatek VAT zgodnie z obowiązującym prawem w tym zakresie, a po stronie klientów/odbiorców/partnerów biznesowych nie powstaje obowiązek płacenia dodatkowego podatku. Realizowanie dostaw przez Spółkę nie prowadzi do powstania obowiązku podatkowego.”

‒faktu, iż faktury wystawione są dla Szpitala w polskiej walucie i z podatkiem VAT wg właściwej stawki krajowej (8% lub 23%),

dostawy na rzecz (…) Szpitala (…) można uznać za krajowe dostawy towarów na terytorium Polski.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy:  

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Towarami zaś, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, są:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że aby wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu ma być dokonana dostawa), a po drugie towary te w wyniku dokonanej dostawy mają zostać wysłane lub przetransportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Treść przepisu nie wskazuje również jednoznacznie, w jakim terminie ta wysyłka musi się odbyć.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Z kolei w art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z kolei według art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy:

Według art. 22 ust. 2c ustawy:

Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy, zgodnie z którym:

W myśl art. 22 ust. 2e ustawy:

Przepis art. 22 ust. 3 ustawy wskazuje, że:

Z przywołanych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Transakcja ruchoma stanowi dla dostawcy eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, a dla nabywcy odpowiednio import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Gdy towar jest wysyłany lub transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego przy czym towar jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, art. 22 ust. 2b ustawy, wprowadza domniemanie, że wówczas transakcją „ruchomą” jest transakcja dostawy dokonana na rzecz podmiotu pośredniczącego. Jednocześnie przez podmiot pośredniczący, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. Przy czym w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazuje swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Jednocześnie art. 22 ust. 2b ustawy nie ma zastosowania w przypadku, gdy podmiotem dokonującym organizacji transportu towarów będących przedmiotem dostawy jest pierwszy lub ostatni podmiot w łańcuchu dostaw. W sytuacji gdy za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, to transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcuchu dostaw). Natomiast w przypadku gdy za dokonanie transportu odpowiada ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej na rzecz tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Z opisu sprawy wynika, że Państwa kontrahent - Spółka z siedzibą w (…) dokonuje na Państwa rzecz sprzedaży towarów w postaci testów biologicznych do sterylizacji plazmowej, kaset do sterylizacji plazmowej i pojemników na zużyte kasety do sterylizacji plazmowej. Towary dostarczane są do Państwa z magazynów mieszczących się na terenie Holandii i Belgii, zaś transportu towarów dokonywał podmiot trzeci (firma transportowa) na zlecenie Spółki z siedzibą w (…).

Z okoliczności sprawy wynika, że Państwa wątpliwości dotyczą kwestii obowiązku rozpoznania nabycia wewnątrzwspólnotowego z tytułu nabycia towarów od Spółki z siedzibą w (…).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy wystąpiły dwie dostawy:

1)dostawa między podmiotem z Holandii/Belgii a Spółką z siedzibą w (…), oraz

2)dostawa między Spółką z siedzibą w (…) a Państwem (Szpitalem),

przy czym towar transportowany był z magazynu z Holandii/Belgii bezpośrednio do Państwa, a transportu towarów dokonywał podmiot trzeci (firma transportowa) na zlecenie Spółki z siedzibą w (…) (podmiot pośredniczący). Tym samym transport należy przyporządkować pierwszej dostawie, tj. między podmiotem z Holandii/Belgii a Spółką z siedzibą w (…), a dostawę tą należy traktować jako „transakcję ruchomą”. Ponadto z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, aby drugi podmiot w łańcuchu dostaw (tj. Spółka z siedzibą w (…)) przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w państwie członkowskim, z którego towary były wysyłane, zaś przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nastąpiło w Polsce. Zatem z tytułu dostawy towarów przez Spółkę z siedzibą w (…) nie są Państwo obowiązani do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż transakcje te należy uznać za transakcje o charakterze „nieruchomym”, dla których – stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy – miejscem świadczenia jest miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów, tj. terytorium kraju.

W konsekwencji dostawy towarów dokonane przez Spółkę z siedzibą w (…) na Państwa rzecz stanowią czynność opodatkowaną na terytorium kraju, tj. dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).