Z tytułu sprzedaży udziału w działce 1/11 nie będzie Pani działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, zatem sprzedaż udziału w działce nr 1/11 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 7 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku powiększenia o podatek od towarów i usług sprzedaży udziałów w działce. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 czerwca 2023 r. (data wpływu 21 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani współwłaścicielem działki w części 1/10 nr 1/5, którą nabyła Pani w spadku po rodzicach, zatem nie była ona opodatkowana podatkiem dochodowym, PCC, VAT ani żadnym innym. Prawomocnym orzeczeniem sądu po ojcu W.M. (25% udziału na 10 osób) 31 marca 2015 r., po mamie L.M. (75% udziału na 10 osób) 31 października 2019 r. na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia spisanego przez notariusza (...) spisanego w obecności wszystkich spadkobierców.

Od momentu dziedziczenia działka nie była wykorzystywana do prowadzenia żadnej działalności gospodarczej, nie była też przedmiotem najmu. Nie podejmowała też Pani żadnych działań marketingowych aby uatrakcyjnić działkę. Kupiec zgłosił się sam. Podjęli więc Państwo wspólną decyzję o sprzedaży i udzielili Państwo, w tym też Pani, pełnomocnictwa bratu Z.M., aby załatwił wszelkie sprawy związane ze sprzedażą działki. Konsultując się ze spadkobiercami brat poczynił działania, które miały doprowadzić do sprzedaży, a których wymagał kupujący, m.in. dokonał podziału działki.

Na terenie odziedziczonej działki stoi dom i inne budynki gospodarcze. Kupujący nie był zainteresowany kupnem domu mieszkalnego, więc z działki nr 1/5 w wyniku podziału geodezyjnego powstały działki nr 1/11 (przedmiot sprzedaży) o powierzchni ok. 2,5000 ha (dwa hektary pięć tysięcy metrów kwadratowych) oraz nr 1/10 (działka z domem mieszkalnym, niebędąca przedmiotem sprzedaży) o powierzchni 0,2283 ha. Uzyskano również projekt rozbiórki (decyzja nr (…)/2022), na podstawie którego w marcu 2023 r. rozebrano część nieruchomości gospodarczej nr ew. 9, która w części znajdowała się w granicy podziału, a kupujący we własnym zakresie ją rozebrał. Rozebrał ją przed zakupem, ponieważ prawo geodezyjne nie pozwala na podział działki wraz z budynkiem.

Obecnie nieruchomość jest wolna od wszelkich długów w szczególności od należnych a uiszczonych podatków oraz innych ciężarów publiczno-prawnych, nie ciążą na niej żadne prawa rzeczowe, osobiste.

Oświadcza Pani, że zgodziła się na sprzedaż swoich udziałów w terminie do 31 grudnia 2021 r., który został przesunięty do 14 kwietnia 2023 r. Przedmiotem sprzedaży jest działka nr 1/11. Obecnie nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie jest Pani płatnikiem podatku VAT od towarów i usług.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Nie wykorzystywała i nie wykorzystuje Pani swoich udziałów w działce w żaden sposób:

a)nie korzystała Pani do prowadzenia działalności gospodarczej,

b)nie korzystała Pani do celów osobistych.

Działka nr 1/5 uległa podziałowi z inicjatywy kupującego, albowiem nie był on zainteresowany kupnem domu jednorodzinnego stojącego na tej działce.

Osobiście nie zawierała Pani umowy przedwstępnej. Udzieliła Pani pełnomocnictwa bratu Z.M., który na mocy tego pełnomocnictwa, w imieniu wszystkich współwłaścicieli zawarł umowę przedwstępną sprzedaży w formie aktu notarialnego z kupującym.

Według Pani wiedzy, pełnomocnik (sprzedający) musiał dostarczyć dokumenty o stanie faktycznym nieruchomości m.in. odpis zwykły ksiąg wieczystych, wypis z rejestru gruntów, wypis aktu poświadczenia dziedziczenia, informację, że nieruchomość jest wolna od wszelkich długów. Kupujący oświadczył, że spółka jest zarejestrowanym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1. Oświadczył, że nieruchomość zobowiązuje się kupić.

Kupujący zobowiązał się do zapłaty ceny. Strony umówiły się na zadatek, który został wypłacony. Ustalono również termin w jakim Kupujący miał się wywiązać z umowy. Państwo jednak jako sprzedający mieli dokonać podziału działki nr 1/5 w taki sposób, aby wydzielić część, która jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi.

Przed sprzedażą działki nie udzieliła Pani pełnomocnictwa kupującemu, uzyskał on tylko zezwolenie od Państwa pełnomocnika:

a)na wejście na teren działki w celu przeprowadzenia stosownych badań, pomiarów, sprawdzenia stanu i jakości gleby,

b)w związku z udzieleniem upoważnienia kupujący wykonał badania geodezyjne gruntu.

Działka jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Według planu zagospodarowania przestrzennego działka jest na terenach przeznaczonych częściowo pod obiekty produkcyjne, składy, magazyny, zabudowę usługową oraz częściowo pod drogę publiczną klasy ekspresowej. Plan nie został ustalony na Pani wniosek, jest to Uchwała nr (…) Rady Miejskiej w (…).

Nie wykorzystywała i nie wykorzystuje Pani działki w żaden sposób.

Nie była wydana i nie będzie wydana do dnia sprzedaży decyzja o zabudowie.

Nie występowała Pani i nie będzie występowała o zmianę przeznaczenia terenu bądź o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej dla tej działki.

Jest Pani współwłaścicielką dwóch nieruchomości, posiada Pani udziały (1/10) w nieruchomości mieszkalnej w wyniku podziału spadku po rodzicach. Po ojcu W 25% udziałów (na 10 osób) – 31 marca 2015 r., po mamie L. 75% udziałów na 10 osób – 31 października 2019 r. 21 marca 2001 r. na mocy sporządzonego aktu notarialnego otrzymała Pani z mężem M. darowiznę od rodziców L. i W. w postaci działki niezabudowanej. Nie wykorzystywała Pani w żaden sposób tych nieruchomości. Nieruchomość w której ma Pani 1/10 udziałów jest zabudowana domkiem jednorodzinnym, nieruchomość z darowizny o pow. 0,1001 ha oznaczona nr 1/3 nie jest zabudowana, jest obecnie ugorem. Razem ze współwłaścicielami chciałaby Pani sprzedać nieruchomość ale na razie żadne kroki nie są podjęte, co do drugiej nieruchomości na razie nie planuje jej Pani sprzedać.

Nie sprzedawała Pani wcześniej żadnych nieruchomości.

Nie jest Pani rolnikiem ryczałtowym w myśl art. 2 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług.

Nie wykorzystywała i nie wykorzystuje Pani udziału w działce do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Na działce znajduje się budynek gospodarczy. Nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane. Nie stanowi urządzeń budowlanych, o których mowa w art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane. Jest trwale związany z gruntem. Żadne budynki nie zostały zbudowane przez Panią, zostały nabyte w spadku po ojcu 31 marca 2015 r. i mamie 31 października 2019 r. (w udziale 1/10). Nabycie nastąpiło w drodze spadku. Według Pani wiedzy, Pani rodzice osiedlili się w tej nieruchomości w 1971 r. Zasiedlenie nastąpiło w całości. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem poszczególnych budynków/budowli lub ich części a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Pani rodzice osiedlili się w 1971 r. (prowadząc gospodarstwo rolne).

Budynki do dnia sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani użyczenia.

Nie wykorzystywała ich Pani w żadnym celu do dnia nabycia, po dniu nabycia, ani do dnia sprzedaży nie będzie ich Pani wykorzystywała.

Nie ulepszała i nie ponosiła Pani żadnych nakładów aby zmienić warunki zasiedlenia.

Pytanie

Czy transakcja kupna-sprzedaży Pani udziałów, tj. 1/10 musi być powiększona o podatek od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

W związku z otrzymaniem spadku po rodzicach nastąpiła wspólna decyzja o zbyciu nieruchomości. Kupujący trafił do Państwa sam, nie ogłaszali Państwo nieruchomości. Kupujący zaproponował cenę za jaką chciałby kupić nieruchomość. Oświadczył również, że nie interesuje go budynek mieszkalny, dlatego działka została podzielona w taki sposób aby wyodrębnić dom. Nie był to sposób na zwiększenie jej atrakcyjności, a jedynie zabieg pozwalający na jej zbycie.

Jest Pani osobą zatrudnioną w przedszkolu, nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej, nie jest też Pani zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Według Pani, działka która podlega sprzedaży nie powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, gdyż w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady,

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1) określone udziały w nieruchomości,

2) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy,

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie działek (udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że zamierza Pani sprzedać udział w nieruchomości położonej w miejscowości (…), działka nr 1/11. Nieruchomość zabudowana jest budynkiem gospodarczym. Nabyła Pani nieruchomość w drodze spadku po rodzicach. Obecnie nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie jest Pani płatnikiem podatku VAT od towarów i usług. Udziału w działce nr 1/11 nie wykorzystywała Pani w żaden sposób. Nie prowadziła Pani i nie prowadzi żadnej działalności, żeby uatrakcyjnić działkę. Budynki nie były wynajmowane, dzierżawione. Nie udzieliła Pani pełnomocnictwa nabywcy działki. Udzieliła Pani pełnomocnictwa bratu, aby załatwił wszelkie sprawy związane ze sprzedażą działki. Na mocy udzielonego pełnomocnictwa brat zawarł w Pani imieniu oraz wszystkich współwłaścicieli umowę przedwstępną z kupującym. Ponadto pełnomocnik poczynił działania, które miały doprowadzić do sprzedaży, a których wymagał kupujący, m.in. dokonał podziału działki, dostarczył dokumenty o stanie faktycznym nieruchomości oraz uzyskał projekt rozbiórki domu mieszkalnego. Zezwolił również kupującemu na wejście na teren działki w celu przeprowadzenia stosownych badań, pomiarów, sprawdzenia stanu jakości gleb oraz wykonania badań geodezyjnych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy, Pani brat, któremu udzieliła Pani pełnomocnictwa, zawarł umowę przedwstępną z Kupującym.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego:

przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, sprzedaż udziału w działce nr 1/11 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia ww. udziału w działce, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziału w działce 1/11 występuje Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie planowaną przez Panią sprzedaż udziału w działce 1/11 należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, będzie Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż udziału w działce nr 1/11 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży udziału w działce 1/11 nie będzie Pani działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, zatem sprzedaż udziału w działce nr 1/11 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani wniosku. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska nieobjęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).