Ustalenie kto będzie podatnikiem VAT - podmiot zagraniczny (z Izraela) czy utworzony przez niego Oddział w Polsce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w kwestii ustalenia, kto w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług musi zarejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług w Rzeczypospolitej Polskiej: A. LTD. (rezydent Państwa Izrael) czy A. LTD. Oddział w Polsce.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 czerwca 2023 r. (data wpływu 21 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A LTD. (dalej: „Spółka”) jest osobą prawną zarejestrowaną i działającą zgodnie z prawem Państwa Izrael i na terytorium Państwa Izrael. Numer identyfikacyjny osoby prawnej w izraelskim Rejestrze Spółek to (…). Siedzibą Spółki jest miasto (…), Państwo Izrael, adres: (…). A LTD. jest częścią międzynarodowej grupy spółek X, której spółką dominującą (spółką matką) jest Y  (rezydent (…)), numer identyfikacyjny osoby prawnej: (…); z siedzibą w (…): adres: (…). A LTD. świadczy wewnątrzgrupowe usługi IT na terytorium Państwa Izrael na rzecz spółki powiązanej – B LTD. A LTD. ma kontrahentów świadczących usługi IT dla spółek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W szczególności głównym kontrahentem jest C Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która jest osobą prawną zarejestrowaną i działającą na podstawie prawa Rzeczypospolitej Polskiej. C Sp z o.o. jest również częścią międzynarodowej grupy spółek X. A LTD. nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddziału, przedstawicielstwa, fabryki, warsztatu, nie wynajmuje (jako najemca) lokalu, nie posiada żadnego innego lokalu i nie jest fizycznie obecna w Polsce w momencie składania niniejszego wniosku. Spółka nie posiada oraz nie korzysta z żadnych aktywów znajdujących się w Polsce (urządzeń, pojazdów, maszyn itp.).

A LTD. rozważa utworzenie oddziału w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: jako „Oddział”). Oczywiście utworzenie i rejestracja Oddziału zostanie przeprowadzona w pełnej zgodności z Ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również z innymi aktami prawnymi Rzeczypospolitej Polskiej. W Oddziale zatrudnieni zostaną wysoko wykwalifikowani pracownicy w zakresie rozwoju własności intelektualnej (do 10 specjalistów). Oddział będzie dysponował wynajętym biurem oraz drobnym majątkiem w postaci mebli biurowych, sprzętu komputerowego i innego sprzętu biurowego w zakresie niezbędnym do stworzenia odpowiednich warunków pracy dla pracowników. Przewiduje się, że do głównych działań Oddziału będą należeć:

1)działalność badawczo-rozwojowa w zakresie technologii informatycznych (IT);

2)koordynacja współpracy z kontrahentami A LTD., prowadzącymi działalność gospodarczą na terytorium i zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej, przy opracowywaniu wspólnych projektów w zakresie usług IT;

3)nadzorowanie wypełniania przez takich kontrahentów (przede wszystkim C Sp. z o.o.) ich zobowiązań umownych wobec A LTD.

Należy zaznaczyć, że działalność Oddziału nie będzie miała na celu świadczenia usług, wykonywania pracy, sprzedaży produktów lub przedmiotów własności intelektualnej na rzecz osób trzecich w celu osiągnięcia zysku. Ponadto Oddział nie będzie prowadził działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział będzie podlegał przede wszystkim Regulaminowi Oddziału A LTD. w Polsce, a także pisemnym uchwałom Zarządu A LTD. Oddział będzie posiadał Organ Wykonawczy, reprezentowany przez jednego dyrektora, który będzie działał na podstawie ww. Regulaminu oraz pełnomocnictwa udzielonego przez A LTD. Dyrektor Oddziału będzie działał w imieniu i na rzecz A LTD. Jednocześnie Dyrektor Oddziału nie będzie miał żadnych praw do samodzielnego wykonywania czynności zarządczych w A LTD.

Źródłem finansowania Oddziału będzie sama spółka A LTD., która będzie ponosić koszty związane z działalnością Oddziału, w szczególności są to: wypłata wynagrodzeń, zapłata podatków, zakup środków trwałych, czynsz najmu biura, itp. W tym celu w instytucji bankowej w Polsce zostanie otwarty rachunek bankowy dla Oddziału, na który będą wpływały środki od A LTD. Zakłada się, że finansowanie działalności Oddziału odbywać się będzie na podstawie kosztorysu za określony okres, przygotowanego przez Dyrektora Oddziału i zatwierdzonego Pisemną Uchwałą Zarządu A LTD. Należy zaznaczyć, że szacunkowa kwota rocznego finansowania Oddziału przez nierezydenta wyniesie ponad 2 000 000 zł.

Oczywiście Oddział, jako mikroprzedsiębiorca, będzie prowadził księgowość i sporządzał sprawozdania finansowe zgodnie z Ustawą o rachunkowości. Oddział opracuje i wprowadzi w życie przepisy dotyczące polityki rachunkowości Oddziału. Rokiem podatkowym (fiskalnym) stosowanym przez A LTD. w Państwie Izrael dla celów rachunkowości i sprawozdawczości finansowej jest rok kalendarzowy. Ponieważ Oddział A LTD. w Polsce zostanie utworzony dopiero w drugiej połowie 2023 roku, pierwszy okres obrachunkowy Oddziału będzie dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy i zakończy się 31 grudnia 2024 roku.

Jak rozumieją Państwo, płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, jak również podatku od towarów i usług będzie nierezydent A LTD., który będzie zobowiązany do składania stosownych deklaracji podatkowych w Rzeczypospolitej Polskiej. Oddział nie będzie posiadał innych źródeł finansowania ani dochodów poza finansowaniem ze strony A LTD. Spółka nie posiada również (i nie planuje posiadać) żadnych źródeł dochodów w Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z planowanym utworzeniem Oddziału, A LTD. musi uzyskać indywidualną interpretację podatkową dotyczącą niektórych aspektów opodatkowania działalności Oddziału w Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 21 czerwca 2023 r. (data wpływu 21 czerwca 2023 r.) wskazali Państwo, że utworzony Oddział będzie stanowił stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej A LTD. w Polsce. Działalność gospodarcza na terenie Polski będzie prowadzona za pośrednictwem utworzonego Oddziału.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie pytania jak we wniosku, (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z 21 czerwca 2023 r.)

8. Kto w rozumieniu Ustawy o podatku od towarów i usług musi zarejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług w Rzeczypospolitej Polskiej: A LTD. (rezydent Państwa Izrael) czy A LTD. Oddział w Polsce?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie sformułowane w piśmie z 21 czerwca 2023 r.)

Na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 1773/09 w którym stwierdzono, że „utworzenie na terytorium danego państwa zakładu nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny”.

W związku z faktem, że A LTD. — Oddział w Polsce nie jest samodzielnym (odrębnym) podmiotem podatkowym w rozumieniu Ustawy o podatku od towarów i usług, jako podatnik podatku od towarów i usług musi być zarejestrowana w Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio osoba prawna — A LTD.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej: ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy czym, na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy,

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy,

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

- świadczenie musi być odpłatne,

- miejscem świadczenia musi być terytorium kraju,

- świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

- świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W przypadku świadczenia usług od określonego na podstawie przepisów ustawy miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy,

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy,

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy,

W świetle art. 28b ust. 2 ustawy,

Według art. 28b ust. 3 ustawy,

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Przy tym dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011,

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011,

na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a) art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b) począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c) do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d) art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011,

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011,

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Co istotne, do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony i zapleczem technicznym, które jest jego własnością. Wystarczy, że podmiot korzysta zarówno z zaplecza personalnego jak i technicznego innych podmiotów, tak, że umożliwia mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności. Niezbędna jest jedynie struktura organizacyjna konieczna do prowadzenia danego rodzaju działalności, natomiast zasoby ludzkie niezbędne do jej wykonywania mogą być pozyskiwane z zasobów zewnętrznych. Również zasoby techniczne nie muszą należeć do podatnika (tzn. być jego własnością). Wystarczające jest bowiem ich wynajęcie czy też zapewnienie w inny sposób.

Natomiast kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 470), zwanej dalej ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych.

W myśl art. 3 pkt 4 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych,

Zgodnie z art. 15 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych,

Ponadto, stosownie do art. 19 pkt 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych,

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych regulacji prawnych, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. Oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, a tym samym nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank, sygn. C-210/04, Trybunał stwierdził, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki (będącej nierezydentem), do której należy (…) pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Tak więc spółkę oraz jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Tym samym, czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym bądź innym oddziałem mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych co skutkuje uznaniem tych czynności za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W świetle art. 8 ustawy, czynności wykonywanych w ramach jednego podmiotu gospodarczego będącego osobą prawną, nie można uznać za świadczenie usług, gdyż nie jest możliwe świadczenie usług „samemu sobie”.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy,

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo osobą prawną zarejestrowaną i działającą zgodnie z prawem Państwa Izrael i na terytorium Państwa Izrael. Rozważają Państwo utworzenie Oddziału w Rzeczypospolitej Polskiej. W Oddziale zatrudnieni zostaną wysoko wykwalifikowani pracownicy w zakresie rozwoju własności intelektualnej (do 10 specjalistów). Oddział będzie dysponował wynajętym biurem oraz drobnym majątkiem w postaci mebli biurowych, sprzętu komputerowego i innego sprzętu biurowego w zakresie niezbędnym do stworzenia odpowiednich warunków pracy dla pracowników. Przewiduje się, że do głównych działań Oddziału będą należeć:

1) działalność badawczo-rozwojowa w zakresie technologii informatycznych (IT);

2) koordynacja współpracy z kontrahentami A LTD., prowadzącymi działalność gospodarczą na terytorium i zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej, przy opracowywaniu wspólnych projektów w zakresie usług IT;

3) nadzorowanie wypełniania przez takich kontrahentów (przede wszystkim C Sp. z o.o.) ich zobowiązań umownych wobec A LTD.

Działalność Oddziału nie będzie miała na celu świadczenia usług, wykonywania pracy, sprzedaży produktów lub przedmiotów własności intelektualnej na rzecz osób trzecich w celu osiągnięcia zysku. Ponadto Oddział nie będzie prowadził działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział będzie podlegał przede wszystkim Regulaminowi Oddziału A LTD. w Polsce, a także pisemnym uchwałom Zarządu A LTD. Oddział będzie posiadał Organ Wykonawczy, reprezentowany przez jednego dyrektora, który będzie działał na podstawie ww. Regulaminu oraz pełnomocnictwa udzielonego przez A LTD. Dyrektor Oddziału będzie działał w imieniu i na rzecz A LTD. Jednocześnie Dyrektor Oddziału nie będzie miał żadnych praw do samodzielnego wykonywania czynności zarządczych w A LTD.

Źródłem finansowania Oddziału będzie sama spółka A LTD., która będzie ponosić koszty związane z działalnością Oddziału, w szczególności są to: wypłata wynagrodzeń, zapłata podatków, zakup środków trwałych, czynsz najmu biura, itp.

Utworzony Oddział będzie stanowił stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej A LTD. w Polsce. Działalność gospodarcza na terenie Polski będzie prowadzona za pośrednictwem utworzonego Oddziału.

Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą kwestii ustalenia, kto w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług musi zarejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług w Rzeczypospolitej Polskiej: A LTD. (rezydent Państwa Izrael) czy A LTD. Oddział w Polsce.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że Oddział nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania Oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. Oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, a tym samym nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Oddział jako część przedsiębiorcy zagranicznego nie jest zobowiązany do rejestracji na potrzeby podatku VAT. To przedsiębiorca zagraniczny (A LTD.), a nie Oddział, zobowiązany jest do złożenia w myśl art. 96 ustawy zgłoszenia rejestracyjnego.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informujemy, że wydana interpretacja indywidualna dotyczy tylko sprawy z zakresu podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie. 

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.