Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe w części dotyczącej podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji aportu nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora oraz jest prawidłowe w części dotyczącej pełnego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z wykonaniem stacji ładowania pojazdów elektrycznych, jak również transformatora, w związku z wniesionym aportem i ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla czynności aportu jako suma wartości nominalnej udziałów obejmowanych w zamian za aport oraz wartości środków pieniężnych w wysokości podatku VAT należnego, od której podatek VAT należy obliczyć metodą „w stu”.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji aportu nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora;

·pełnego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z wykonaniem stacji ładowania pojazdów elektrycznych, jak również transformatora, w związku z wniesionym aportem;

·ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla czynności aportu jako suma wartości nominalnej udziałów obejmowanych w zamian za aport oraz wartości środków pieniężnych w wysokości podatku VAT należnego, od której podatek VAT należy obliczyć metodą „w stu”.

Uzupełnili go Państwo pismem z 17 września 2025 r. (wpływ 22 września 2025 r.) oraz pismem z 3 października 2025 r. (wpływ 9 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina Miejska (...) (dalej: „Miasto” lub „Gmina”) jest podatnikiem VAT czynnym.

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 z późn. zm.) Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 tej ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gmin należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należą sprawy związane z lokalnym transportem zbiorowym.

Poza zadaniami właściwymi dla jednostki samorządu terytorialnego jako organu władzy publicznej, Miasto wykonuje również działalność na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) (dalej: „S” lub „Spółka”) umowę wykonawczą Nr (...) o świadczenie usług przewozowych w ramach publicznego transportu zbiorowego – komunikacji miejskiej w (...) (dalej: „umowa wykonawcza”). „S” jest komunalną spółką prawa handlowego, w której jedynym udziałowcem jest Gmina. Zgodnie z aktem założycielskim, Spółka zobowiązana została do zapewnienia ciągłości, powszechności i dostępności świadczeń w zakresie lokalnego transportu zbiorowego dla społeczności Gminy oraz innych gmin, które podpisały z Miastem stosowne porozumienia. Na podstawie umowy wykonawczej, Miasto zleciło „S” świadczenie usług przewozu na liniach komunikacyjnych, które wchodzą lub w okresie obowiązywania umowy wykonawczej wejdą w skład sieci komunikacyjnej obejmującej obszar Gminy oraz gmin, które zawarły lub zawrą z Miastem stosowne porozumienia. W trakcie realizacji umowy wykonawczej, Miasto może ponadto wyposażyć „S” w składniki majątkowe niezbędne dla potrzeb realizacji umowy. Natomiast „S” zobowiązał się do wykonania wspomnianych usług przewozu na warunkach określonych w umowie wykonawczej i w załącznikach do niej, zgodnie z obowiązującym prawem krajowym i wspólnotowym, a także wykonywania działalności dodatkowej integralnie związanej z realizacją usług przewozu.

W roku 2023 Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie w ramach naboru wniosków numer: (...) ogłoszonego przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, do działania (...).

W ramach projektu Gminy Miejskiej (...) pn. (...), Gmina zrealizowała m.in. zadania polegające na wykonaniu stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora koniecznego do funkcjonowania stacji ładowania. Na potrzeby projektu (...) Sp. z o.o. udostępniła Gminie grunt na podstawie umowy użyczenia, na którym Gmina zrealizowała ww. zadanie.

Wskazane powyżej składniki majątku Gmina zamierzała wydzierżawić Spółce. Obecnie jednak rozważa wniesienie aportem nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania pojazdów elektrycznych jak również transformatora (roszczenie o zwrot nakładów).

Aport określony zostanie na podstawie jego wartości brutto, przy czym Gmina w zamian za aport otrzyma udziały o nominalnej wartości równej kwocie netto wnoszonych składników majątku środki pieniężne wartości VAT należnego z tytułu aportu oraz dopłatę w formie środków pieniężnych odpowiadającą kwocie podatku VAT należnego z tytułu transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego sformułowane w piśmie z 17 września 2025 r.

1)Pytanie „Na kogo wystawione zostały faktury dokumentujące realizację zadania polegającego na wykonaniu stacji ładowania oraz transformatora”?

Odpowiedź: Faktury dokumentujące realizację zadania polegającego na wykonaniu stacji ładowania oraz transformatora wystawione zostały na Gminę Miejską (...).

2)Pytanie „Czy doszło już do oddania do użytkowania stacji ładowania oraz transformatora? Jeśli tak, to kiedy i w jaki sposób? Jeśli nie, to kiedy do niego dojdzie? Proszę zwięźle opisać”.

Odpowiedź: Tak, zarówno stacje ładowania oraz transformator zostały przekazane do użytkowania:

·           stacja ładowania została przekazana do użytkowania 25 lutego 2025 r.

·transformator został przekazany do użytkowania 29 grudnia 2023 r.

3)Pytanie „Jeśli ww. obiekty zostały już oddane do użytkowania, to w jaki dokładnie sposób są/będą one wykorzystywane przez Państwa od dnia oddania ich do użytkowania do dnia wniesienia ich aportem do Spółki”?

Odpowiedź: Do czasu wniesienia aportem stacja ładowania została przekazana „S” na mocy umowy dzierżawy. Stacja TRAFO posadowiona jest na gruncie „S” i dostarcza prąd do ładowarek będących przedmiotem umowy dzierżawy. Stacja TRAFO nie jest natomiast przedmiotem zawartej umowy dzierżawy.

4)Pytanie „Jeśli ww. obiekty zostały już oddane do użytkowania, to czy od dnia oddania ich do użytkowania do dnia planowanego aportu wykorzystywali/będą Państwo je wykorzystywać wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług”?

Odpowiedź: Od dnia oddania ww. obiektów do użytkowania do dnia planowanego aportu Gmina nie będzie wykorzystywać ich do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

5)Pytanie „Czy stacja ładowania oraz transformator są trwale związane z gruntem”?

Odpowiedź: Stacja ładowania jest to stacja kontenerowa (model (...)). Na stację TRAFO składa się prefabrykowany, zamknięty kontener betonowy zapewniający ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Konstrukcja kontenerowa zapewnia stacji TRAFO mobilność – producent jako jedną z zalet urządzenie wskazuje na możliwość łatwej relokacji. Zarówno stacja TRAFO jak i ładowarki do autobusów elektrycznych są przytwierdzone do podłoża jednak ze względu na ich konstrukcję oraz charakter nie są trwale związane gruntem.

6)Pytanie „We wniosku wskazali Państwo, że:

W związku z powyższym proszę wskazać, jaki rodzaj czynności miała stanowić planowana pierwotnie dzierżawa majątku Spółce, tj. czy miała być to czynność:

a)opodatkowana podatkiem VAT;

b)zwolniona od podatku VAT;

c)niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT”?

Odpowiedź: Dzierżawa majątku spółce podlegałaby i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

7)Pytanie „Czy nakłady poniesione na wykonanie stacji ładowania oraz transformatora były/są/będą obecnie wykorzystywane przez Państwa wyłącznie w celu dokonania transakcji aportu do Spółki („S”)? Jeśli nie, to z jakim rodzajem czynności będą związane te nakłady”?

Odpowiedź: Jak wskazano powyżej obecnie do czasu aportu, stacja ładowania jest wydzierżawiona „S”.

8)Pytanie „Czy wartość nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania oraz transformatora, będących przedmiotem aportu zostanie określona w umowie aportowej albo innym dokumencie o podobnym charakterze (np. akcie notarialnym), z którego będzie wynikać sposób kalkulacji wynagrodzenia? Innymi słowy, czy to, że zapłatą za wniesiony aport będzie wartość udziałów obliczona po cenie nominalnej będzie wynikało z umowy pomiędzy stronami i będzie ona odpowiadała wartości netto przedmiotu aportu? Proszę o wskazanie, jaka będzie całkowita wartość przedmiotu aportu w kwocie netto i brutto”.

Odpowiedź: Przewidują Państwo, że wartość przedmiotu aportu w postaci nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania autobusów elektrycznych oraz transformatora zostanie określona w umowie o podwyższeniu kapitału zakładowego. W rezultacie, z treści umowy będzie wynikać ekwiwalentność operacji wniesienia aportu rzeczowego do spółki.

Zakładają Państwo, że wycena wartości aportu (wartość obejmowanych w zamian za aport udziałów) nastąpi w cenie netto wnoszonego aportu.

Nakłady Gminy Miejskiej (...) na stację TRAFO:

·wartość netto: (...) zł:

·   wartość brutto: (...) zł

Nakłady Gminy Miejskiej (...) na ładowarki:

·wartość netto: (...) zł:

·    wartość brutto: (...) zł.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego sformułowane w piśmie z 3 października 2025 r.

1)Pytanie „We wniosku wskazali Państwo, że:

W uzupełnieniu wskazali Państwo jednak, że:

Wskazali Państwo także, że:

W związku z powyższym proszę wskazać:

a) w jaki sposób i na jakiej podstawie prawnej wykorzystują Państwo transformator (Stację TRAFO)?

b)czy sposób wykorzystania transformatora stanowi czynność:

·opodatkowaną podatkiem VAT;

·zwolnioną od podatku VAT;

·niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?

c)proszę wprost wskazać, czy dzierżawa stacji ładowania stanowi czynnośćopodatkowaną podatkiem VAT”?

Odpowiedź:

a)Stacja TRAFO posadowiona jest na gruncie „S” i dostarcza prąd do ładowarek będących przedmiotem umowy dzierżawy. Stacja TRAFO nie jest natomiast przedmiotem zawartej umowy dzierżawy. Grunt na którym posadowiona jest stacja TRAFO jest użyczony przez Spółkę na rzecz Gminy Miejskiej (...).

b) Transformator jest niezbędny do funkcjonowania ładowarek, zatem pośrednio jego funkcjonowanie związane jest z czynnością opodatkowaną jaką jest dzierżawa ładowarek.

c) Dzierżawa stacji ładowania jest czynnością opodatkowaną VAT.

2)Pytanie „Kiedy dojdzie do przekazania Spółce w drodze aportu stacji ładowania oraz transformatora”?

Odpowiedź: Na chwilę obecną Gmina jedynie planuje aport ładowarek, dokładny ich termin nie jest znany.

Jeśli chodzi o stację TRAFO Gmina musi poczekać na ujawnienie w KRS zmian dotyczących obniżenia kapitału zakładowego Spółki. Dopiero po ukazaniu się zmian będzie możliwe przekazanie w formie aportu do Spółki stacji TRAFO.

3)Pytanie „Czy stacja ładowania i/lub transformator stanowią budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418 ze zm.)? Jeśli nie, to czym są w rozumieniu przepisów tej ustawy? (…)”.

Odpowiedź: Kontenerowa stacja transformatorowa oraz stacja ładowania według Prawa budowlanego stanowi urządzenie budowlane.

4)Pytanie „Jeśli wskażą Państwo, że stacja ładowania i/lub transformator stanowią budowlę, to proszę wskazać: (…)”?

Odpowiedź: Z uwagi na fakt, że zarówno stacja transformatorowa oraz stacja ładowania według Prawa budowlanego stanowi urządzenie budowlane – pytanie pozostaje bezzasadne.

5)Pytanie „Jeśli wskażą Państwo, że stacja ładowania i/lub transformator stanowią urządzenia budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane, to proszę wskazać, z którym obiektem budowlanym są związane, zapewniając tym samym możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem”.

Odpowiedź: Stacja TRAFO jak i ładowarki jedynie są związane z fundamentem, na którym są posadowione. Gdyby była montowana ładowarka ścienna wtedy można wskazać obiekt do którego jest przytwierdzona.

Pytania

1.Czy transakcja aportu nakładów poniesionych na wykonanie zarówno stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług?

2.Czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonaniem zarówno stacji ładowania pojazdów elektrycznych jak również transformatora w związku z wniesionym aportem?

3.Czy podstawa opodatkowania VAT dla czynności aportu powinna być ustalona jako, tj. suma wartości nominalnej udziałów obejmowanych w zamian za aport oraz wartości środków pieniężnych w wysokości VAT należnego od której VAT należy obliczyć metodą „w stu”?

Państwa stanowisko w sprawie

1.W ocenie Wnioskodawcy transakcja aportu nakładów poniesionych na wykonanie zarówno stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług.

2.Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonaniem zarówno stacji ładowania pojazdów elektrycznych jak i transformatora z uwagi na związek z czynnościami opodatkowanymi VAT (aport nakładów).

3.Podstawą opodatkowania w przypadku aportu jest łączna wartość nominalna udziałów obejmowanych w zamian za aport oraz wartość środków pieniężnych. Suma tych wartości, od której VAT należy obliczyć metodą „w stu”. Brak jest bowiem przeszkód, aby w zamian za aport Spółka przekazała Gminie udziały oraz środki pieniężne jako dopłatę odpowiadającą kwocie podatku VAT należnego z tytułu transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego.

Uzasadnienie Państwa stanowiska w sprawie

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2)wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5)ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towar, należy z kolei rozumieć zgodnie z art. 2 ust 6 ww. ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Brzmienie powyższych przepisów wskazuje, że zakres przedmiotowy podatku od towarów i usług, został wyznaczony przez ustawodawcę bardzo szeroko. W zasadzie każda czynność, w ramach, której następuje przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami, podlega opodatkowaniu VAT. Podobnie, w przypadku usług, nie tylko bowiem zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, ale również powstrzymanie się od określonego działania bądź też akceptowanie zachowania innego podmiotu uznawane jest za usługę na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe uregulowania prawne, wniesienie towarów w formie aportu w zamian za udziały stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT i jako takie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku aportu bowiem w zamian za określone wynagrodzenie (objecie udziałów), wnoszący aport przenosi na spółkę prawo do rozporządzania danym towarem (stanowiącym przedmiot aportu) jak właściciel, w związku czym spełnia przesłanki dla uznania go za dostawę towarów. Analogicznie, w przypadku gdy przedmiotem aportu są prawa majątkowe, aport taki podlega VAT jako odpłatne świadczenie usług.

Co istotne, obecnie obowiązujące przepisy w zakresie VAT nie odnoszą się w sposób szczególny do dostawy towarów, jaką jest aport. Należy zauważyć, że od kwietnia 2009 r. aporty nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT. Zastosowanie zwolnienia jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy zgodnie z ustawą o VAT dostawa towaru będącego przedmiotem aportu, korzysta ze zwolnienia. Ponadto podkreślenia wymaga jednakże, że aporty wnoszone w postaci przedsiębiorstw lub zorganizowanej części przedsiębiorstw, na mocy art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, zostały wyłączone spod reżimu opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy jednak w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia z aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W myśl bowiem przepisów tej ustawy (art. 2 pkt 27e), przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jak wynika z powyższego wyodrębnienie finansowe oraz organizacyjne musi już istnieć w strukturze podmiotu wnoszącego aport. Ponadto w ocenie sądów administracyjnych, aby mówić o sprzedaży zorganizowanej część przedsiębiorstwa, nabywca powinien przejąć poza nieruchomością również pracowników i źródła finansowania działalności zbywcy (wyrok NSA z 26 stycznia 2018 r. sygn. akt I FSK 1127/17).

Ponadto należy zauważyć, że w związku z faktem, iż stacja ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformator posadowione są na gruncie należącym do „S” sp. z o.o., możemy mówić jedynie o aporcie nakładów, a w zasadzie aporcie roszczenia jakie posiada Gmina w stosunku do „S” o zwrot nakładów. Na gruncie VAT aport w postaci nakładów poczynionych na cudzym gruncie nie spełnia bowiem ww. definicji towarów. Nie dokonuje się też przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Gmina posiada bowiem w tym przypadku jedynie prawo majątkowe, które wniesie aportem do spółki w zamian za wynagrodzenie w postaci udziałów.

W konsekwencji wniesienie do spółki aportem nakładów w postaci stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora stanowić będzie odpłatne świadczenie usług opodatkowane wg stawki podstawowej 23%.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 lipca 2018 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.281.2018.2.AZ, zgodnie z którą:

„odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem nakładów na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy. Zbycie nakładów, które jest odpłatnym świadczeniem usług, nie zostało uwzględnione w przepisach o podatku od towarów i usług jako objęte zwolnieniem, zatem podlega opodatkowaniu stawką 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy”.

Ad 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Z powyższego przepisu wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług oraz dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych.

Z uwagi zatem na fakt, że aport nakładów stanowi czynność opodatkowaną VAT, Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na wykonanie tych nakładów (stacji oraz transformatora).

Ad 3.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W niniejszej sprawie Gmina w zamian za wniesienie aportem nakładów otrzyma wynagrodzenie w postaci udziałów spółki. Wprawdzie ustawa nie przesądza, czy wynagrodzenie to stanowi wartość brutto czy netto w rozumieniu ww. przepisu. Niemniej obecnie zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych jak również interpretacjach organów podatkowych przeważa pogląd, iż kwota ta jest kwotą brutto. A zatem podatek VAT obliczyć należy metodą „w stu”.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy podstawą opodatkowania z tytułu aportu nakładów będzie wartość nominalna udziałów, a podatek VAT powinien zostać obliczony metodą „w stu”.

Powyższe nie wyklucza jednak, aby Gmina otrzymała jako wynagrodzenie obok nominalnej wartości udziałów netto objętych przez Gminę z tytułu transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego, także podatek od towarów i usług wypłacony z tego tytułu Gminie przelewem. W takiej sytuacji, gdy Gmina za wnoszony aport otrzyma oprócz udziałów, kwotę pieniężną stanowiącą równowartość podatku należnego VAT, należy uznać, że w tym przypadku zapłatę stanowić będzie wartość nominalna obejmowanych udziałów oraz dopłata odpowiadająca kwocie podatku VAT należnego z tytułu transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki. Stanowisko takie wyraził m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 14 stycznia 2020 r. znak 0112-KDSL2-1.4012.27.2019.1.MC.

Wskazuję ponadto, że Gmina posiada interpretację indywidulaną wydaną w podobnym stanie faktycznym 13 lipca 2021 r. znak 0111-KDIB3-1.4012.297.2021.1.IK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji aportu nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora oraz jest prawidłowe w części dotyczącej pełnego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z wykonaniem stacji ładowania pojazdów elektrycznych, jak również transformatora, w związku z wniesionym aportem i ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla czynności aportu jako suma wartości nominalnej udziałów obejmowanych w zamian za aport oraz wartości środków pieniężnych w wysokości podatku VAT należnego, od której podatek VAT należy obliczyć metodą „w stu”.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług reguluje ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwana dalej „ustawą”.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 i 22 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby niebędące dostawą. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Usługą nie będzie natomiast takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów.

Aby czynność podlegała opodatkowaniu, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zwaną dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w Dyrektywie 2006/112/WE są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie rozpatrywana przez TSUE.

Jak zauważył Trybunał w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise:

Natomiast w wyroku z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden TSUE wskazał, że:

W orzeczeniu z 5 lutego 1981 r., w sprawie C-154/80 Staatssecretaris van Financiën przeciwko Association coopérative „Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA” Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje stosowny związek.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłata w innym towarze lub usłudze) albo mieszaną (zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa). Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także, np. otrzymanie udziałów spółki, które jest dla wnoszącego aport pewną wymierną korzyścią.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

·istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,

·wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,

·związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj.:

·gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz

·gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Natomiast w związku z realizacją zadań, które organ władzy publicznej podejmuje jako podmiot prawa publicznego, nie będzie podatnikiem VAT, nawet jeśli pobiera należności, opłaty lub składki.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Rolę gminy szczegółowo określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153).

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo podatnikiem VAT czynnym. Wykonują Państwo zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, m.in. związane z lokalnym transportem zbiorowym. Poza zadaniami właściwymi wykonują Państwo również działalność na podstawie umów cywilnoprawnych. Zawarli Państwo z „S” – komunalną spółką prawa handlowego, w której są Państwo jedynym udziałowcem – umowę wykonawczą o świadczenie usług przewozowych w ramach publicznego transportu zbiorowego – komunikacji miejskiej. W trakcie realizacji umowy wykonawczej, mogą Państwo wyposażyć „S” w składniki majątkowe niezbędne dla potrzeb realizacji umowy, natomiast „S” zobowiązał się do wykonania usług przewozu, a także wykonywania działalności dodatkowej, integralnie związanej z realizacją usług przewozu. W roku 2023 złożyli Państwo wniosek o dofinansowanie do działania Zrównoważona mobilność miejska. W ramach projektu pn. „(...)”, zrealizowali Państwo m.in. zadania polegające na wykonaniu stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora, koniecznego do funkcjonowania stacji ładowania. Na potrzeby projektu „S” udostępniła Państwu grunt na podstawie umowy użyczenia, na którym zrealizowali Państwo ww. zadanie. Wskazane powyżej składniki majątku zamierzali Państwo wydzierżawić Spółce. Obecnie jednak rozważają Państwo wniesienie aportem nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania pojazdów elektrycznych jak również transformatora (roszczenie o zwrot nakładów). Aport określony zostanie na podstawie jego wartości brutto, przy czym w zamian za aport otrzymają Państwo udziały o nominalnej wartości równej kwocie netto wnoszonych składników majątku, środki pieniężne wartości podatku VAT należnego z tytułu aportu oraz dopłatę w formie środków pieniężnych, odpowiadającą kwocie podatku VAT należnego z tytułu transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego.

Faktury dokumentujące realizację zadania, polegającego na wykonaniu stacji ładowania oraz transformatora wystawione zostały na Państwa. Doszło już do oddania do użytkowania stacji ładowania oraz transformatora. Stacja ładowania została przekazana do użytkowania 25 lutego 2025 r., a transformator został przekazany do użytkowania 29 grudnia 2023 r. Do czasu wniesienia aportem, stacja ładowania została przekazana „S” na mocy umowy dzierżawy. Stacja TRAFO posadowiona jest na gruncie „S” i dostarcza prąd do ładowarek będących przedmiotem umowy dzierżawy. Stacja TRAFO nie jest natomiast przedmiotem zawartej umowy dzierżawy. Od dnia oddania ww. obiektów do użytkowania do dnia planowanego aportu nie będą Państwo wykorzystywać ich do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Stacja ładowania jest to stacja kontenerowa. Na stację TRAFO składa się prefabrykowany, zamknięty kontener betonowy, zapewniający ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Zarówno stacja TRAFO jak i ładowarki do autobusów elektrycznych są przytwierdzone do podłoża, jednak ze względu na ich konstrukcję oraz charakter nie są trwale związane z gruntem. Dzierżawa majątku Spółce podlegałaby i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przewidują Państwo, że wartość przedmiotu aportu w postaci nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania autobusów elektrycznych oraz transformatora zostanie określona w umowie o podwyższeniu kapitału zakładowego. W rezultacie, z treści umowy będzie wynikać ekwiwalentność operacji wniesienia aportu rzeczowego do Spółki. Zakładają Państwo, że wycena wartości aportu (wartość obejmowanych w zamian za aport udziałów) nastąpi w cenie netto wnoszonego aportu. Państwa nakłady na stację TRAFO: wartość netto: (...) zł, wartość brutto: (...) zł. Państwa nakłady na ładowarki: wartość netto: (...) zł, wartość brutto: (...) zł.

Stacja TRAFO posadowiona jest na gruncie Spółki i dostarcza prąd do ładowarek będących przedmiotem umowy dzierżawy. Stacja TRAFO nie jest natomiast przedmiotem zawartej umowy dzierżawy. Transformator jest niezbędny do funkcjonowania ładowarek, zatem pośrednio jego funkcjonowanie związane jest z czynnością opodatkowaną, jaką jest dzierżawa ładowarek. Dzierżawa stacji ładowania jest czynnością opodatkowaną VAT. Na chwilę obecną jedynie planują Państwo aport ładowarek, dokładny termin aportu nie jest znany. Przekazanie w formie aportu do Spółki stacji TRAFO będzie możliwe dopiero po ujawnieniu się w KRS zmian dotyczących obniżenia kapitału zakładowego Spółki. Kontenerowa stacja transformatorowa oraz stacja ładowania według Prawa budowlanego stanowi urządzenie budowlane. Stacja TRAFO jak i ładowarki są związane jedynie z fundamentem, na którym są posadowione.

Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji aportu nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

W związku z wniesieniem wkładu do spółki realizują się dwa rodzaje świadczeń ekonomicznych:

·wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku,

·w zamian za aport wnoszący otrzymuje pewne uprawnienia (udziały) mające określoną wartość.

Taka transakcja bez wątpienia ma charakter odpłatny. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest konieczne, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną wymierną korzyść.

Wniesienie aportu do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 7 ustawy (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub odpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ustawy (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych). Tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, ponieważ odbywa się za wynagrodzeniem – istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów.

W analizowanej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071).

Na mocy art. 45 Kodeksu cywilnego:

Przedmioty praw majątkowych mogą mieć charakter materialny albo niematerialny, a rzeczy stanowią jedną z kategorii przedmiotów, do których odnosi się treść praw majątkowych. Wyodrębnione przedmioty mające charakter materialny, czyli rzeczy, dzielone są tradycyjnie na nieruchomości i ruchomości (red. prof. dr hab. Maciej Gutowski, „Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz do art. 1-449”, C.H. Beck 2016, komentarz do art. 45 k.c.).

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 47 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 48 Kodeksu cywilnego:

Z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady poniesione na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli), stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. W konsekwencji podmiot, który poniósł nakłady na nieruchomość, nie może ich sprzedać. Jednak ma on pewne prawo do tych nakładów i może je przenieść na rzecz innego podmiotu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”, „urządzenia budowlanego”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 2, 3 i 9 Prawa budowlanego:

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem/budowlą, z którym/którą są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że zarówno stacja TRAFO jak i ładowarki do autobusów elektrycznych są przytwierdzone do podłoża, jednak ze względu na ich konstrukcję oraz charakter nie są trwale związane z gruntem. Ponadto, podkreślili Państwo, że kontenerowa stacja transformatorowa oraz stacja ładowania według Prawa budowlanego stanowi urządzenie budowlane. Z odpowiedzi na wezwanie nie wynika ponadto, aby stacja TRAFO jak i ładowarki były związane z jakimkolwiek budynkiem, budowlą lub ich częścią.

W konsekwencji należy wskazać, że wytworzone przez Państwa stacje ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformator nie stanowią części składowych gruntu należącego do Spółki, a zatem przedmiotem aportu będą towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, a czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Wnosząc do Spółki aport w postaci stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora będą Państwo działać w charakterze podatnika podatku od towarów, a nie w roli organu władzy publicznej. Czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towaru dokonywana za wynagrodzeniem w formie udziałów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, może korzystać ze zwolnienia od podatku. Warunki stosowania zwolnień zawarte zostały zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych.

Biorąc pod uwagę, że – jak wynika z opisu sprawy – stacje ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformator przed wniesieniem aportem do Spółki zostały oddane do użytkowania, w rozpatrywanej sprawie należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że od dnia oddania ww. obiektów do użytkowania do dnia planowanego aportu nie będą Państwo wykorzystywać ich do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Zatem aport stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora do Spółki nie może zostać objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie zostanie spełniony jeden z podstawowych warunków koniecznych do zastosowania tego zwolnienia jakim jest wykorzystywanie stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora od momentu wytworzenia do momentu dokonania aportu na rzecz Spółki wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Skoro aport stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora nie będzie korzystał ze zwolnienia to będzie stanowił czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Podsumowując, stwierdzam, że transakcja aportu nakładów poniesionych na wykonanie zarówno stacji ładowania pojazdów elektrycznych oraz transformatora podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać całościowo za nieprawidłowe.

Dalsze Państwa wątpliwości dotyczą kwestii pełnego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z wykonaniem stacji ładowania pojazdów elektrycznych, jak również transformatora, w związku z wniesionym aportem.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

Art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Ta zasada wyłącza jednocześnie możliwość odliczania podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych. Przy odliczeniu częściowym pomija się tę część podatku, w jakiej zakupione towary i usługi towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, przysługuje pod warunkiem, że spełnione zostały przesłanki pozytywne, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy oraz nie zaistniały przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W analizowanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione. Z opisu sprawy wynika, że są Państwo podatnikiem VAT czynnym. Faktury dokumentujące realizację zadania, polegającego na wykonaniu stacji ładowania oraz transformatora wystawione zostały na Państwa. Obecnie wykorzystują Państwo stacje ładowania pojazdów elektrycznych do dzierżawy na rzecz Spółki, natomiast stacja TRAFO dostarcza prąd do ładowarek będących przedmiotem umowy dzierżawy. Stacja TRAFO nie jest przedmiotem zawartej umowy dzierżawy, ale pośrednio jego funkcjonowanie związane jest z czynnością opodatkowaną jaką jest dzierżawa ładowarek. Planują Państwo wniesienie ww. składników majątkowych aportem do Spółki, co – jak rozstrzygnięto powyżej – będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Z opisu sprawy wynika zatem, że od początku Państwa zamiarem było wykorzystywanie ww. stacji ładowania oraz transformatora do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym, zgodnie z art. 86 ustawy będzie Państwu przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wykonaniem ww. składników majątku. Prawo to będzie przysługiwało, pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że przysługuje Państwu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonaniem zarówno stacji ładowania pojazdów elektrycznych jak również transformatora, w związku z wniesionym aportem.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla czynności aportu, jako sumy wartości nominalnej udziałów obejmowanych w zamian za aport oraz wartości środków pieniężnych w wysokości podatku VAT należnego, od której podatek VAT należy obliczyć metodą „w stu”.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Oznacza to, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku. Powyższy przepis obejmuje swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy:

Z kolei w art. 29a ust. 7 ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania):

Podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. powołane wyżej wyroki w sprawie C-33/93 oraz C-154/80).

Przepisy ustawy, co do zasady, nie ograniczają podatnika w ustaleniu ceny. W polskim prawodawstwie obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje, poza wyjątkiem określonym w art. 32 ustawy, w sferę decyzji, co do sposobu określenia należności za sprzedawany towar. Ustawa nie reguluje wysokości ceny oraz czy w umowie pomiędzy kontrahentami powinna być uzgodniona jako wartość bez podatku VAT (cena netto), czy też wartość z podatkiem VAT (cena brutto).

Z istoty aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki) wynika ekonomiczna wymiana świadczeń pomiędzy wnoszącymi wkład niepieniężny i Spółką wydającą w zamian udziały/akcje (zapewniające udział w zyskach). Wnoszący wkład (aport) przenoszą na Spółkę, do której dokonują wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi). W zamian za to otrzymują pewne uprawnienia (udziały lub akcje), które mają określoną wartość. Ekwiwalentem dla wnoszącego aport będzie w tym przypadku wartość udziałów/akcji otrzymanych w zamian za ten wkład. W takich przypadkach, przy określeniu podstawy opodatkowania zastosowanie znajdzie zasada ogólna – podstawą opodatkowania będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą podatnik ma otrzymać z tytułu transakcji.

Jak wynika z opisu sprawy, w zamian za aport otrzymają Państwo udziały o nominalnej wartości równej kwocie netto wnoszonych składników majątku, środki pieniężne wartości VAT należnego z tytułu aportu oraz dopłatę w formie środków pieniężnych odpowiadającą kwocie podatku VAT należnego z tytułu transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego. Wartość przedmiotu aportu w postaci nakładów poniesionych na wykonanie stacji ładowania autobusów elektrycznych oraz transformatora zostanie określona w umowie o podwyższeniu kapitału zakładowego. W rezultacie, z treści umowy będzie wynikać ekwiwalentność operacji wniesienia aportu rzeczowego do Spółki. Zakładają Państwo, że wycena wartości aportu (wartość obejmowanych w zamian za aport udziałów) nastąpi w cenie netto wnoszonego aportu.

Zatem określając podstawę opodatkowania powinni Państwo ustalić ją w oparciu o kwotę równą sumie wartości tzw. nominalnych udziałów oraz kwoty pieniężnej (odpowiadającej kwocie należnego podatku), którą Spółka będzie zobowiązana zapłacić na Państwa rzecz, pomniejszoną o kwotę należnego podatku. Suma wartości tzw. nominalnych udziałów oraz dopłaty stanowić będzie kwotę brutto z tytułu wniesienia aportu.

Podsumowując, stwierdzam, że podstawa opodatkowania podatkiem VAT dla czynności aportu powinna być ustalona jako suma wartości nominalnej udziałów obejmowanych w zamian za aport oraz wartości środków pieniężnych w wysokości VAT należnego, od której podatek VAT należy obliczyć metodą „w stu”.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:

Ponadto, art. 14b § 1a Ordynacji podatkowej stanowi, że:

Tym samym, kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.