Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 1 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług, dotyczący prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT z faktur wystawionych w latach 2023-2024, zawierających numer NIP nabywcy oraz z tych bez numeru NIP nabywcy, poprzez dokonanie korekt wcześniej złożonych deklaracji podatkowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 1994 r. rozpoczął Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu (…).

Złożył Pan w Urzędzie Skarbowym formularz VAT-R, w którym wystąpił Pan o zwolnienie z podatku VAT. Po przekroczeniu obowiązującego w 1999 r. progu uprawniającego do zwolnienia, 1 września 1999 r. stał się Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Od lipca 2012 r. rozpoczął Pan wynajmowanie lokalu usługowego w budynku wybudowanym jako inwestycja prywatna, na działce wspólnej należącej do Pana i Pana mamy. Przedmiotowy najem nie był prowadzony w ramach działalności gospodarczej, jednak jako podatnik podatku od towarów i usług (VAT) doliczał Pan stosowny podatek VAT do faktur wystawianych z tytułu najmu i odprowadzał Pan go do Urzędu Skarbowego.

W listopadzie 2017 r. z powodów rodzinnych zamknął Pan, prowadzoną od 1994 r. działalność gospodarczą.

Niezależnie od tego pozostał Pan podatnikiem podatku VAT i tak jak wcześniej, naliczał go Pan (już jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) do faktur wystawianych najemcy z tytułu najmu lokalu.

W czerwcu 2017 r. nabył Pan z żoną w ramach wspólności majątkowej wraz z Pana mamą działkę budowlaną, której 50% stanowi własność Pana i Pana żony, a drugie 50% jest własnością Pana mamy.

W związku z tym, że ww. działka w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego znajduje się na terenie dopuszczającym jedynie zabudowę usługową postanowił Pan wybudować na niej budynek o takim charakterze. Po uzyskaniu zgody współwłaścicieli gruntu do dysponowania nim na cele budowlane, wystąpił Pan w kwietniu 2021 r. do (…) o wydanie pozwolenia na budowę budynku usługowego (…) i w sierpniu 2021 r. takie pozwolenie Pan uzyskał.

W lipcu 2023 r. rozpoczął Pan budowę. Przedmiotowy budynek buduje Pan z zamiarem wynajmowania go na takich samych zasadach jak dotychczas wynajmowany jest lokal usługowy.

W związku z tym, że od 2017 r. nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, przyjął Pan założenie, iż odliczenie podatku VAT z wydatków poniesionych na budowę tego obiektu Panu nie przysługuje.

Jednak rodzące się w międzyczasie wątpliwości skłoniły Pana na początku bieżącego roku do zasięgnięcia porady u doradcy podatkowego. Stwierdził on, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jeśli nabywane przez Pana towary i usługi będą wykorzystywane jako przez czynnego podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem, niezależnie od tego, czy prowadzi Pan działalność gospodarczą, czy też nie, to odliczenie podatku naliczonego Panu przysługuje.

W związku z tym, iż zamierza Pan wybudowany obiekt usługowy wynajmować podmiotom gospodarczym na prowadzenie ich działalności i będzie Pan im wystawiał faktury z naliczonym podatkiem VAT, uznał Pan wyjaśnienie doradcy za słuszne i od początku bieżącego roku odlicza Pan podatek VAT zawarty w fakturach za towary i usługi wykorzystywane przy wznoszeniu tego budynku.

W celu uzyskania jednoznacznej, pewnej i wiążącej interpretacji przywołanych powyżej przepisów w stosunku do opisanego stanu faktycznego, zwrócił się Pan o nią 22 czerwca 2025 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Wydana 5 sierpnia 2025 r., przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, interpretacja indywidualna stanowi, że Pana stanowisko jest prawidłowe w kwestii możliwości odliczania podatku VAT.

W związku z tym, że budowę budynku rozpoczął Pan w lipcu 2023 r., zatem również wydatki na jego wznoszenie ponosi Pan od tamtego czasu. Jednak ze względu na błędne przekonanie w kwestii możliwości odliczania podatku od towarów i usług (VAT), od momentu rozpoczęcia budowy do końca zeszłego roku, podatku tego Pan nie odliczał.

Co więcej, dużą część materiałów budowlanych kupował Pan na paragon, a te, na które wziął Pan faktury VAT nie wszystkie zawierają Pana nr NIP, ponieważ będąc przekonanym o braku możliwości odliczenia podatku nie przykładał Pan wagi do jego wpisywania. Niezależnie jednak od tego, czy na fakturach był Pana nr NIP, czy też go nie było, to tych faktur nie księgował Pan, z powodów wcześniej wymienionych. Część tych faktur była zapłacona gotówką, część przelewem. Niektóre z nich są dodatkowo potwierdzone zleceniem bądź umową. Wszystkie dokumentują rzeczywiste transakcje, a nabyte materiały i usługi były wykorzystane do budowy przedmiotowego obiektu. Zakupione na ich podstawie materiały są łatwo policzalne na obecnym etapie budowy, ponieważ nie ma jeszcze tynków zewnętrznych, ani wewnętrznych i po prostu są widoczne.

Zgodnie z art. 88 ustawy o VAT brak numeru NIP nabywcy nie jest przesłanką negatywną powodującą utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego, o ile faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze.

Pytania

Czy ma Pan prawo, w opisanej powyżej sytuacji, odliczyć naliczony podatek VAT z faktur wystawionych w latach 2023-2024 zawierających numer NIP nabywcy oraz z tych bez numeru NIP nabywcy (co do których istnieje możliwość udowodnienia, iż transakcje były rzeczywiste, a nabyte materiały i usługi były wykorzystane do budowy ww. budynku usługowego) poprzez dokonanie korekt wcześniej złożonych deklaracji podatkowych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, istnieje możliwość odliczenia naliczonego podatku VAT z faktur za lata poprzednie w opisanej powyżej sytuacji, również z tych, które nie posiadają nr NIP nabywcy, o ile odzwierciedlają prawdziwe zdarzenia gospodarcze.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Jak stanowi natomiast art. 86 ust. 10 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Przy czym, co również istotne, zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Na podstawie art. 86 ust. 10c ustawy:

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Według art. 86 ust. 11 ustawy:

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. art. 86 ust. 13 ustawy:

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej:

1)za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo

2)za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

- nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z treści art. 99 ust. 1 ustawy wynika natomiast, że:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

W myśl art. 99 ust. 11b ustawy:

Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Stosownie do art. 99 ust. 7c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

W świetle art. 99 ust. 11c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Na podstawie art. 99 ust. 13b ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Podkreślić należy, że ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług, których nie będzie wykorzystywał do wykonywania czynności opodatkowanych (czyli czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi).

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1)sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a)wystawionymi przez podmiot nieistniejący;

b)(uchylona)

2)transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3)(uchylony)

4)wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a)stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,

b)podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c)potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

5)faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6)(uchylony)

7)wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Stosownie do treści art. 88 ust. 4 ustawy,

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z przepisów art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 4 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje czynnym podatnikom podatku od towarów i usług jedynie w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W świetle natomiast art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a)czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b)czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a)przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2)sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Ustawodawca co do zasady nie nakłada na podatników podatku od towarów i usług obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami podatku VAT. Jednocześnie na żądanie nabywcy, niebędącego podatnikiem podatku VAT, wyrażone w odpowiednim czasie, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 1 - 15 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1)datę wystawienia;

2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;

5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14)kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15)kwotę należności ogółem.

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który powinien wynikać z zawartej umowy.

Celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

O prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. Zatem, jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.

Brak numeru NIP przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych podmiotu będącego nabywcą jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Z opisu sprawy wynika, że w 1994 r. rozpoczął Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu (…). Złożył Pan w Urzędzie Skarbowym formularz VAT-R, w którym wystąpił Pan o zwolnienie z podatku VAT. Po przekroczeniu obowiązującego w 1999 r. progu uprawniającego do zwolnienia, od 1 września 1999 r. jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od lipca 2012 r. rozpoczął Pan wynajmowanie lokalu usługowego w budynku wybudowanym jako inwestycja prywatna. Jako podatnik podatku VAT doliczał Pan stosowny podatek VAT do faktur wystawianych z tytułu najmu i odprowadzał Pan go do urzędu skarbowego. W listopadzie 2017 r. zamknął Pan, prowadzoną od 1994 r., działalność gospodarczą. Niezależnie od tego pozostał Pan podatnikiem podatku VAT i tak jak wcześniej naliczał Pan podatek VAT do faktur wystawianych najemcy z tytułu najmu lokalu. W czerwcu 2017 r. nabył Pan natomiast wraz z żoną (w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej) oraz z Pana mamą działkę budowlaną, której 50% stanowi własność Pana i Pana żony, a drugie 50% jest własnością Pana mamy. Po otrzymaniu zgody współwłaścicieli gruntu do dysponowania nim na cele budowlane, uzyskał Pan w sierpniu 2021 r. pozwolenie na budowę budynku usługowego, którego budowę rozpoczął Pan w lipcu 2023 r. Wydatki na wznoszenie ww. budynku ponosi Pan od tamtego czasu. Jednak ze względu na błędne przekonanie w kwestii możliwości odliczania podatku od towarów i usług (VAT), od momentu rozpoczęcia budowy do końca zeszłego roku, podatku tego Pan nie odliczał. Dużą część materiałów budowlanych kupował Pan na paragon, a te, na które wziął Pan faktury VAT nie wszystkie zawierają Pana nr NIP, ponieważ będąc przekonanym o braku możliwości odliczenia podatku nie przykładał Pan wagi do jego wpisywania. Niezależnie jednak od tego, czy na fakturach był Pana nr NIP, czy też go nie było, to tych faktur nie księgował Pan, z powodów wcześniej wymienionych. Wszystkie faktury dokumentują rzeczywiste transakcje, a nabyte materiały i usługi były wykorzystane do budowy ww. obiektu. Budynek ten buduje Pan z zamiarem wynajmowania go na takich samych zasadach jak dotychczas wynajmowany lokal usługowy. Zamierza Pan wybudowany obiekt usługowy, wynajmować podmiotom gospodarczym na prowadzenie ich działalności i będzie Pan wystawiał faktury z podatkiem VAT z tego tytułu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy ma Pan prawo odliczyć naliczony podatek VAT z faktur wystawionych w latach 2023-2024 zawierających numer NIP nabywcy oraz z tych bez numeru NIP nabywcy (co do których istnieje możliwość udowodnienia, iż transakcje były rzeczywiste, a nabyte materiały i usługi były wykorzystane do budowy ww. budynku usługowego) poprzez dokonanie korekt wcześniej złożonych deklaracji podatkowych.

Wyjaśnienia na wstępie wymaga, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wykonywany przez Pana najem zarówno lokalu usługowego jak też najem, który będzie przez Pana świadczony w wybudowanym budynku usługowym, wypełnia i wypełni określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, skoro wykonywany jest i będzie w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tych tytułów są w zasadzie stałe).

Jak bowiem wynika z treści art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”:

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jak wynika z art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego:

Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

W okolicznościach analizowanego stanu faktycznego, wyjaśnienia również wymaga kwestia związana z możliwością odliczenia podatku VAT z faktury bez numeru NIP nabywcy. Jak wyżej wskazano, prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury, uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku numeru NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze). Zatem brak numeru NIP na fakturze nie przesądza o braku prawa do odliczenia podatku VAT.

Ponadto, o przeznaczaniu zakupu jako związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą - w tym konkretnym przypadku - przesądza również rodzaj zakupu, tj. nabycie towarów i usług związanych z budową budynku usługowego, który wykorzystywany będzie do działalności gospodarczej polegającej na najmie, a nie na potrzeby osobiste konsumenta.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że w tej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione - przy założeniu, że nie wystąpiły okoliczności wymienione w art. 88 ustawy - ponieważ:

• jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, posiada Pan ten status niezmiennie od 1 września 1999 r. oraz
• budowana od lipca 2023 r., wyłącznie przez Pana, nieruchomość (budynek usługowy) będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, przysługuje Panu prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych na Pana rzecz w latach 2023-2024, zawierających numer NIP nabywcy oraz z tych bez numeru NIP nabywcy (co do których istnieje możliwość udowodnienia, iż transakcje były rzeczywiste, a nabyte materiały i usługi były wykorzystane do budowy ww. budynku usługowego) poprzez dokonanie korekt wcześniej złożonych plików JPK_VAT z deklaracjami podatkowymi.

Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Tytułem wydania interpretacji indywidualnej z zakresu podatku VAT dokonał Pan wpłaty w wysokości 80,00 zł. Wniosek dotyczy jednego stanu faktycznego, co wynika z zakresu zadanego we wniosku pytania. Należna opłata od wniosku wyniosła więc 40 zł, stąd 40 zł stanowi nadpłatę i zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na rachunek, z którego dokonano opłaty za wniosek.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja ta wywołuje skutki podatkowe jedynie dla Pana, nie ma natomiast zastosowania do Pana żony i Pana mamy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.