Pana stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu)

Uważa Pan, że sprzedaż Pana części działek powinna odbyć się poprzez notarialną umowę sprzedaży, w ten sam sposób, jak je Pan kupował, bez podatku VAT.

Sprzedaż niezabudowanych działek nr 1 i 2 położonych w (…), Gmina (…), których jest Pan właścicielem w udziale 1/2 części (1/2 części jest w posiadaniu żony) na podstawie aktu notarialnego, będzie zwolnienia z podatku VAT w związku z tym, iż posiada Pan grunty od 2013 r. i nie prowadzi działalności gospodarczej, a grunty nabył Pan do majątku osobistego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy - Kodeks cywilny:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

W myśl art. 198 ustawy - Kodeks cywilny:

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Z okoliczności wskazanych przez Pana we wniosku wynika, że:

• 7 sierpnia 2013 r. wraz z żoną nabył Pan na podstawie umowy przeniesienia prawa własności i umowy sprzedaży niezabudowane działki nr 2 i 1 w udziałach wynoszących po 1/2 części każdej z nich do majątku osobistego, gdyż w Pana małżeństwie panuje ustrój rozdzielności majątkowej od grudnia 2011 r.,
• nabycie działek nie było opodatkowane podatkiem VAT, zakup odbył się na podstawie aktu notarialnego, a osoba sprzedająca nie wystawiała faktury, nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych działek, działki zostały nabyte do majątków osobistych Pana i małżonki,
• w momencie zakupu był Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (od 2009 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na wznoszeniu budynków), działalność zakończył Pan w 2018 r. i od tego czasu nie jest Pan i nie zamierza być podatnikiem, od 2018 r., w związku z tym, iż jest Pan rolnikiem, pracował Pan we własnym gospodarstwie rolnym, a dodatkowo na umowę zlecenie w firmie ochroniarskiej, a od 2023 r. jest Pan zatrudniony na umowę o pracę,
• działki nie były i nie są przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze zawartych z podmiotami trzecimi,
• w stosunku do posiadanych udziałów w działkach nie podejmował Pan żadnych działań w celu ich uatrakcyjnienia i podniesienie ich wartości typu doprowadzanie mediów, ogrodzenie, wytyczanie drogi dojazdowej, występowanie o ich podział, o decyzje i pozwolenia budowlane,
• nie planuje Pan zawierać z przyszłymi nabywcami Pana części działek umów przedwstępnych sprzedaży, w których będą określone warunki, od których będzie zależało podpisanie ostatecznej umowy sprzedaży,
• nie planuje Pan udzielać nabywcom bądź innym osobom trzecim pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Pana imieniu i na Pana rzecz w związku ze sprzedażą Pana części działek, jeżeli będzie Pan zbywał działki to będzie Pan robił to sam bez udziału osób trzecich,
• w celu znalezienia nabywców na część Pana działek nie będzie Pan podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych,
• miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym obie działki oznaczone są symbolem PG - tereny powierzchniowej eksploatacji złoża, nie przewiduje możliwości zabudowy tych działek,
• prowadzi Pan osobiście gospodarstwo rolne i jest Pan rolnikiem ryczałtowym, działki stanowią jego część,
• prowadzi Pan uprawy roślinne tylko na działce nr 1, która jest użytkiem rolnym, a na drugiej działce nr 2 była prowadzona eksploatacja kruszywa przez gminę (…), obecnie działka ta jest częściowo wyeksploatowana i stanowi nieużytki i grunty zadrzewione i zakrzewione,
• ani poprzedni właściciel, ani Pan nigdy nie prowadził eksploatacji na działce nr 2,
• Pana żona na swój koszt i za Pana zgodą wykonała badania geologiczne obu działek i wystąpiła o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w celu rozpoznania, czy pokłady kruszywa są większe i żeby mogła w przyszłości ubiegać się o koncesje na wydobycie, przy czym żona ma zgodę jedynie do wykonania dokumentacji i wydania koncesji, Pan jest nadal właścicielem działek w udziale ½ każdej z nich,
• działki w chwili sprzedaży będą w takim samym stanie, jak je Pan zakupił 12 lat temu, a osoba kupująca będzie mogła starać się o wydobycie, natomiast będzie to wyłącznie jego decyzja, jeżeli faktycznie sprzeda Pan działki, to sprzedaż będzie dotyczyła tylko grunt, gdyż nie posiada Pan dostępu do dokumentacji geologicznej.
• w chwili obecnej nie planuje Pan sprzedaży działek w gospodarstwie rolnym, planuje Pan zbyć mieszkanie i zakupić działkę pod budowę domu dla Pana i rodziny.

Pana wątpliwości w sprawie dotyczą wskazania, czy z tytułu planowanej sprzedaży działek nr 2 i 1 nabytych w 2013 r. w udziale 1/2 części każdej z nich będzie Pan działał w charakterze podatnika, a jeśli tak to, czy sprzedaż będzie zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jako sprzedaż terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pan podjął/podejmie w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek nr 1 i 2 w udziałach wynoszących po 1/2 części każdej z nich.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE prowadzi do wniosku, że dostawa działek nr 1 i 2 w udziałach wynoszących po 1/2 części każdej z nich nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

Skala Pana zaangażowania, w odniesieniu do planowanej sprzedaży nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie planowanej sprzedaży, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że planowana przez Pana sprzedaż ww. działek wypełni przesłanki działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W stosunku do opisanych działek, jak wynika z opisu sprawy, nie przewiduje Pan podjęcia działań marketingowych, będzie Pan sprzedawał działki sam bez udziału osób trzecich, nie ponosił Pan nakładów w celu ich uatrakcyjnienia i podniesienia wartości typu doprowadzanie mediów, ogrodzenie, wytyczanie drogi dojazdowej, występowanie o ich podział, o decyzje i pozwolenia budowlane, nie wynajmował ani nie dzierżawił Pan działek. Nie planuje Pan zawierać z przyszłymi nabywcami Pana części działek umów przedwstępnych sprzedaży, w których będą określone warunki, od których będzie zależało podpisanie ostatecznej umowy sprzedaży oraz nie planuje Pan udzielać nabywcom bądź innym osobom trzecim pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w Pana imieniu i na Pana rzecz w związku ze sprzedażą Pana części działek. Działki nabył Pan do majątku osobistego jako lokata kapitału. Co prawda prowadzi Pan osobiście gospodarstwo rolne, które sukcesywnie Pan powiększa zakupując nowe grunty i jest Pan z tego tytułu rolnikiem ryczałtowym, a działki stanowią jego część, przy czym uprawy roślinne dotyczą tylko działki nr 1, która jest użytkiem rolnym, natomiast działka nr 2 obecnie stanowi nieużytki i grunty zadrzewione i zakrzewione. Działka nr 2 jest pozostałością po działalności wydobywczej kruszywa prowadzonej przez Gminę (…), która zbyła ją na rzecz poprzedniego właściciela, który nie prowadził tam eksploatacji. Pan również nie prowadził i nie planuje prowadzić działalności wydobywczej w obrębie tej działki. Pana żona na swój koszt i za Pana zgodą wykonała badania geologiczne obu działek i wystąpiła z wnioskiem o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w celu rozpoznania, jak duże są pokłady kruszywa i żeby mogła w przyszłości ubiegać się o koncesje na wydobycie. Nie ma Pan dostępu do dokumentacji geologicznej i w sytuacji sprzedaży Pana części działek dostawa będzie obejmowała wyłącznie grunt bez tej dokumentacji. Działki w chwili sprzedaży będą w takim samym stanie, jak je Pan zakupił 12 lat temu, a osoba kupująca będzie mogła starać się o wydobycie, przy czym będzie to wyłącznie jego decyzja. W momencie zakupu działek był Pan zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu prowadzonej od 2009 r. do 2018 r. działalności gospodarczej polegającej na wznoszeniu budynków, ale zakupione działki były wyłącznie Pana majątkiem osobistym nieobjętym tą działalnością. W chwili obecnej nie planuje Pan sprzedaży działek w gospodarstwie rolnym, planuje Pan jedynie zbyć mieszkanie i zakupić działkę pod budowę domu dla Pana i rodziny.

Stwierdzić zatem należy, że w tym konkretnym przypadku w całym okresie posiadania działek nr 1 i 2 w udziałach wynoszących po 1/2 części każdej z nich, nie podjął Pan i nie zamierza podjąć aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Brak jest w sprawie przesłanek do uznania, że mamy tu do czynienia z działalnością o charakterze zawodowym, stałym i zorganizowanym. Nie zachował się Pan w żadnej mierze jak przedsiębiorca handlujący nieruchomościami, który swoimi działaniami zmierza do uzyskania jak najkorzystniejszej ceny i maksymalizacji zysku. Całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku wskazuje, że Pana aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Faktu tego nie zmienia to, że obie działki są częścią prowadzonego przez Pana jako rolnik ryczałtowy gospodarstwa rolnego oraz że jedna z tych działek jest wykorzystywana pod uprawy roślinne.

W konsekwencji, dokonując w przyszłości sprzedaży działek nr 1 i 2 w udziałach wynoszących po 1/2 części każdej z nich będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży posiadanych udziałów w działkach, a ich dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Opisana we wniosku sprzedaż oznaczała będzie działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, planowana przez Pana sprzedaż działek nr 1 i 2 w udziałach wynoszących po 1/2 części każdej z nich nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, odstępuję od rozstrzygnięcia kwestii objętej pytaniem nr 2 dotyczącym możliwości zastosowania do planowanej dostawy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Pana stanowisko, zgodnie z którym nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w działkach nr 1 oraz nr 2 uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana, a nie wywiera skutku prawnego dla Pana żony jako właścicielki działek nr 1 i 2 w udziałach wynoszących po 1/2 części każdej z nich.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.