Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie:

-uznania wykonywanych czynności na rzecz Klientów za dostawę towarów,

-nieuznania Państwa za podmiot, o którym mowa w art. 7a ustawy o VAT,

-określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów,

-braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

Uzupełnili go Państwo pismem z 21 sierpnia 2025 r. (data wpływu 29 sierpnia 2025 r.) oraz pismem z 17 września 2025 r. (według daty wpływu) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka ... (dalej określana jako „Wnioskodawca”) ma siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawca korzysta aktualnie ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca może przekroczyć limit sprzedaży uprawniający go do korzystania z tego zwolnienia. Wnioskodawca rozważa również dobrowolną rezygnację z tego zwolnienia i zarejestrowanie się jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany i nie planuje rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych przewidzianej w dziale XII rozdziale 9 ustawy o podatku od towarów i usług (tzw. procedura IOSS). Wnioskodawca wykonuje czynności w modelu działalności dropshippingowej, w ramach którego obok Wnioskodawcy występują również takie podmioty, jak sprzedawcy oraz klienci. Sprzedawcy to podmioty posiadające siedzibę działalności gospodarczej w Chinach, którzy nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce (dalej określane jako „Sprzedawcy”). Klienci to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej albo osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, ale dokonujące zakupu towarów poza zakresem tej działalności, które posiadają miejsce zamieszkania w Polsce (dalej określani jako „Klienci”). Wnioskodawca posiada własną stronę internetową, która służy jako platforma do prezentowania oferty i zbierania zamówień (dalej określaną jako „strona internetowa”). Na stronie internetowej prezentowane są takie towary jak zegarki, okulary przeciwsłoneczne czy bransoletki (dalej określane jako „towary”). W przyszłości Wnioskodawca może prezentować na stronie internetowej również inne towary.

Szczegółowe zasady skorzystania z oferty i składania zamówień określa regulamin umieszczony na stronie internetowej (dalej określany jako „regulamin”).

W ramach modelu działalności dropshippingowej Wnioskodawca będzie wykonywał następujące czynności:

1.Wnioskodawca będzie wyszukiwał towary oferowane przez Sprzedawców. Wyszukiwanie to będzie się odbywało m.in. na zagranicznych internetowych platformach sprzedażowych.

2.Następnie informacje o towarach będą przez Wnioskodawcę modyfikowane (np. tłumaczenie na język polski, edytowanie graficzne) i prezentowane jako oferta handlowa na jego stronie internetowej.

3.Wnioskodawca będzie samodzielnie decydował o tym, które towary zaoferuje na stronie internetowej oraz będzie samodzielnie ustalał cenę sprzedaży tych towarów do klientów końcowych (uwzględniając w tym swoją marżę/narzut).

4.Klienci zainteresowani ofertą będą składali zamówienia na towary za pośrednictwem strony internetowej. Przed złożeniem zamówienia Klient będzie zobowiązany do zapoznania się i zaakceptowania regulaminu.

5.Klient będzie dokonywał płatności za zamówiony towar na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność będzie obejmowała cenę towaru oraz koszty wysyłki wskazane przez Wnioskodawcę.

6.Po otrzymaniu zamówienia i zaksięgowaniu płatności Wnioskodawca będzie składał u Sprzedawcy zamówienie na towar zamówiony przez Klienta (np. poprzez platformę sprzedażową Sprzedawcy). W zamówieniu tym Wnioskodawca będzie podawał dane adresowe Klienta jako finalnego odbiorcy i adresata przesyłki. Równocześnie Wnioskodawca będzie dokonywał płatności ceny towaru na rzecz Sprzedawcy ze środków otrzymanych od Klienta (po potrąceniu swojej marży/prowizji).

7.Sprzedawca, po otrzymaniu zamówienia i płatności od Wnioskodawcy, będzie wysyłał towar bezpośrednio na adres Klienta wskazany przez Wnioskodawcę. Towar nie będzie w żadnym momencie fizycznie trafiał do Wnioskodawcy, ani nie będzie przez niego magazynowany na terytorium Polski.

8.Wnioskodawca nie będzie dokonywał zgłoszenia celnego towarów w imieniu własnym albo w imieniu Klienta oraz nie będzie występował jako przedstawiciel Klienta (bezpośredni lub pośredni) w procedurze importowej. Wszystkie formalności celne i obowiązki związane z importem towaru spoczywają na Kliencie, jako importerze.

9.Wartość rzeczywista towarów w pojedynczych przesyłkach realizowanych w ramach tej działalności zasadniczo nie będzie przekraczać równowartości 150 euro.

10.Wnioskodawca przejmuje na siebie obowiązki reklamacyjne związane z odpowiedzialnością Sprzedawców z tytułu braku zgodności towaru nabytego przez Klienta z umową.

Zgodnie z regulaminem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów w modelu działalności dropshippingowej z prawnego punktu widzenia są określane jako pośrednictwo w zakupie towarów od Sprzedawców. W regulaminie wskazano m.in.:

·Umowa pośrednictwa to umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość.

·Natomiast umowa sprzedaży to umowa zawarta pomiędzy Klientem a Sprzedawcą w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość, w zawarciu której pośredniczy Wnioskodawca.

·W ramach świadczonej usługi pośrednictwa Wnioskodawca dokonuje w imieniu i na rzecz Klienta, na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa, zamówienia towarów od Sprzedawcy oraz uiszcza opłaty związane ze sprowadzeniem towarów do Klienta.

·Wnioskodawca oświadcza, że w związku ze świadczeniem przez niego usługi pośrednictwa na siebie niektóre z obowiązków, wynikających z przepisów prawa polskiego, ciążących na sprzedawcach towarów:

-udziela Klientowi niezbędnych informacji oraz koordynuje proces w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży,

-przeprowadza postępowanie reklamacyjne dotyczące towaru,

-ponosi odpowiedzialność tytułem niezgodności towaru z umową,

-dostarcza na życzenie klienta instrukcję użytkowania towaru oraz wszelkie niezbędne dokumenty związane z towarem w języku polskim.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1.Spółka nie będzie prowadziła działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium Polski.

2.W prowadzonej obecnie działalności gospodarczej Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do stosowania kasy rejestrującej.

3.Wśród towarów nie będą się znajdowały:

·nowe środki transportu,

·towary, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz,

·towary, tj. dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie, antyki, towary używane, dla których podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z procedurami szczególnymi określonymi w art. 120 ust. 4 lub 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.).

4.Suma całkowitej wartości dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych na terytorium państwa członkowskiego, jak i usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych świadczonych transgranicznie na rzecz konsumentów (liczona łącznie dla wszystkich państw członkowskich) pomniejszona o kwotę podatku lub podatku od wartości dodanej nie przekroczyła/nie przekroczy w Spółce w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10 000 euro lub jej równowartości (42 000 zł w Polsce).

5.Towary na rzecz klientów będą dostarczane z Chin.

6.Towary dostarczane będą z państwa trzeciego (z państwa, które nie należy do terytorium Unii Europejskiej). Dopuszczenie towarów do obrotu w Unii Europejskiej będzie się odbywało w Polsce, a tym samym Polska będzie krajem importu. Państwo importu będzie państwem przeznaczenia, tj. państwem, w którym następuje dostawa towarów na rzecz klientów.

7.Sprzedawcy, o których mowa w opisie sprawy będą podatnikami, o których mowa w art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług.

8.Spółka nie będzie zawierała umów ze sprzedawcami w zakresie oferowania za pośrednictwem jej strony internetowej towarów dostarczanych z Chin.

9.Spółka nie będzie nawiązywała współpracy bezpośrednio ze sprzedawcami, ale za pośrednictwem zagranicznych internetowych platform sprzedażowych takich jak np. (...). Spółka będzie wyszukiwała towary wprost na tych platformach sprzedażowych.

10.Spółka będzie posiadała konta na zagranicznych internetowych platformach sprzedażowych za pomocą których będzie dokonywała zamówienia u sprzedawców.

11.Składając zamówienie u sprzedawcy Spółka będzie się posługiwała danymi klienta, takimi jak dane osobowe, adres do wysyłki, telefon, mail.

12.Wysokość marży/prowizji Spółki nie będzie wynikać z uzgodnień zawartych z sprzedawcami. Sprzedawcy nie będą mieli żadnego wpływu na wysokość ww. marży/prowizji.

13.Sprzedawcy nie będą mieli świadomości, że Spółka nie będzie ostatecznym nabywcą towarów.

14.Sprzedawca będzie wystawiał elektroniczny dokument sprzedaży, który będzie dostarczany na adres mailowy Spółki.

15.Transakcja między sprzedawcą a Spółką będzie dokumentowana elektronicznym potwierdzeniem dokonania płatności, które będzie dostarczane drogą mailową.

16.Transakcje realizowane przez Spółkę na rzecz klientów będą realizowane poprzez platformę internetową i będą dokumentowane poprzez wystawienie elektronicznego potwierdzenia transakcji.

17.W żadnym momencie opisywanych we wniosku transakcjach Spółka nie będzie miała prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

18.W związku ze sprzedażą towarów za pośrednictwem strony internetowej Spółka będzie prowadziła ewidencję otrzymanych zapłat oraz z ewidencji tej będzie wynikać jakiej dostawy dotyczyła konkretna zapłata i na czyją rzecz została dokonana dostawa.

19.W przypadku reklamacji klienci będą się kontaktowali drogą mailową ze Spółką. Jeśli reklamacja zostanie uwzględniona, to klienci otrzymają informację gdzie mają odesłać wadliwy towar. Po otrzymaniu towaru Spółka będzie dokonywała zwrotu środków na rzecz klienta.

20.W sytuacji zwrotu towarów Spółka będzie zobowiązana do zwrotu prowizji.

21.Spółka będzie stroną odstąpienia w przypadku odstąpienia od umowy zawartej na odległość.

22.W przypadku odstąpienia od umowy zawartej na odległość to Spółka będzie zobowiązana do zwrotu kwoty zapłaconej przez klienta z tytułu zakupu towaru.

Pytania

1.Czy na gruncie podatku VAT czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów w opisanym modelu działalności dropshippingowej stanowią odpłatną dostawę towarów?

2.Czy Wnioskodawca jest podmiotem ułatwiającym dostawę w rozumieniu art. 7a ustawy o podatku od towarów i usług?

3.Gdzie będzie się znajdowało miejsce opodatkowania podatkiem VAT dla dostawy towarów dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów oraz czy dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce?

4.Czy dostawa towarów dokonywana na rzecz Klientów będzie podlegała u Wnioskodawcy ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług określają przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem VAT podlega „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u. przez dostawę towarów rozumie się „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)”.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług rozumie się „każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7”.

Istotą dostawy towarów na gruncie podatku VAT jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, czyli przeniesienie ekonomicznego władztwa nad towarem. Dostawa towarów nie musi się wiązać z przeniesieniem prawa własności towaru, ani nie musi oznaczać że dostawca jest w fizycznym posiadaniu towaru. Najważniejsze jest, że dostawca dysponuje tym towarem jak właściciel i przenosi prawo do takiego dysponowania na nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawcy opisane czynności wykonywane na rzecz Klientów w modelu działalności dropshippingowej stanowią odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca nabywa od Sprzedawcy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, a następnie przenosi to prawo na Klienta. Z perspektywy Klienta istotą zamówienia jest otrzymanie towarów, a nie pośrednictwo w otrzymaniu towarów.

Przedstawione stanowisko potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 lipca 2025 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.289.2025.2.KK), w której stwierdzono: „Mając na względzie okoliczności niniejszej sprawy w tym fakt, że efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na Pana stronie internetowej, który w takiej postaci jest dostarczany bezpośrednio klientowi (ostatecznemu nabywcy), a Pan w ramach transakcji przenosi na klienta prawo do dysponowania towarem jak właściciel, to świadczenie stanowi dla celów podatku od towarów i usług dostawę towarów (…). W konsekwencji, czynności wykonywane przez Pana w ramach opisanego modelu działalności dropshippingowej na rzecz Klientów, polegające na sprzedaży towarów wysyłanych przez Sprzedawcę z kraju trzeciego bezpośrednio do Klienta stanowią dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy”.

Reasumując: na gruncie podatku VAT czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów w opisanym modelu działalności dropshippingowej stanowią odpłatną dostawę towarów.

Ad 2

Zgodnie z art. 7a ust. 1 u.p.t.u. „W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, platforma handlowa, portal lub podobne środki, zwanego dalej "interfejsem elektronicznym", sprzedaż na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, uznaje się, że podatnik ten samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy”.

Zgodnie z art. 7a ust. 2 u.p.t.u. „W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej:

1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub

2) dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem

- uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy”.

Natomiast zgodnie z art. 7a ust. 3 u.p.t.u. „Przez ułatwianie, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się ułatwianie w rozumieniu art. 5b rozporządzenia 282/2011”.

Na podstawie art. 5b rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej „Do celów stosowania art. 14a dyrektywy 2006/112/WE termin "ułatwia" oznacza korzystanie z interfejsu elektronicznego w celu umożliwienia nawiązania kontaktu pomiędzy nabywcą a dostawcą, który oferuje towary na sprzedaż poprzez interfejs elektroniczny, co skutkuje dostawą towarów poprzez ten interfejs elektroniczny.

Jednakże podatnik nie ułatwia dostawy towarów, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)podatnik ten nie określa, bezpośrednio ani pośrednio, żadnych warunków, na których dokonywana jest dostawa towarów;

b)podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w zatwierdzaniu obciążenia nabywcy w związku z dokonywaną płatnością;

c)podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w procesie zamawiania lub dostarczania towarów”.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym modelu działalności dropshippingowej nie będzie on podmiotem ułatwiającym dostawę towarów w rozumieniu art. 7a u.p.t.u.

Zgodnie ze stanowiskiem w zakresie pytania pierwszego Wnioskodawca będzie uczestniczył w łańcuchu dostaw, ponieważ będzie nabywał towary od Sprzedawcy, a następnie będzie dokonywał dostawy tych towarów na rzecz Klientów. Tym samym Wnioskodawca nie będzie podmiotem ułatwiającym dostawę towarów pomiędzy sprzedającym a kupującym.

Przedstawione stanowisko potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 lipca 2025 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.289.2025.2.KK), w której stwierdzono:

„Odnosząc się do Pana wątpliwości wskazać należy, że transakcja dostawy od Sprzedawców z krajów trzecich (głównie z Chin) do Pana będzie miała charakter relacji właściwej dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który sprzedaje na rzecz innego podatnika (B2B), a stroną transakcji jest Pan, a nie Pana klient. Zamówienie towarów u Sprzedawców z krajów trzecich (głównie z Chin) składa Pan, a nie klient Pana firmy. Zatem te wzajemne relacje nie pozwalają uznać Pana za podmiot ułatwiający sprzedaż, tylko za podmiot, który dokonuje sprzedaży w myśl art. 7 ust. 1 ustawy (…). W związku z powyższym, należy stwierdzić, że realizując sprzedaż towarów za pośrednictwem własnej Strony internetowej w opisanym modelu, nie będzie Pan uznany za podmiot ułatwiający dostawę w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy”.

Reasumując: Wnioskodawca nie jest podmiotem ułatwiającym dostawę w rozumieniu art. 7a u.p.t.u.

Ad 3

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejscem dostawy towarów jest „miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy”.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 4 u.p.t.u. „W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów”.

Zdaniem Wnioskodawcy miejsce opodatkowania podatkiem VAT omawianej dostawy towarów na rzecz Klientów należy określać na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.

Miejscem tym będzie kraj rozpoczęcia wysyłki towarów do Klientów, czyli Chiny. Jednocześnie nie ma tutaj zastosowania art. 22 ust. 4 u.p.t.u., ponieważ Wnioskodawca nie jest jednocześnie importerem towarów (importerem towarów jest Klient). W konsekwencji omawiana sprzedaż towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Przedstawione stanowisko potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 czerwca 2025 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.294.2025.2.MR), w której stwierdzono: „A zatem w sytuacji, gdy w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku podatnikiem z tytułu importu towarów, jak sami Państwo wskazali, jest klient kupujący od Państwa towar, to miejscem świadczenia dostawy towarów dokonanej przez Państwa na rzecz tego klienta - zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - jest miejsce rozpoczęcia wysyłki, tj. terytorium kraju trzeciego. Oznacza to, że dostawa towarów zarówno w stanie faktycznym jak i zdarzeniu przyszłym dokonana przez Państwa Spółkę na rzecz klientów nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. W związku z powyższym, sprzedaż opisana w stanie faktycznym oraz w zdarzeniu przyszłym, która jest realizowana przez Spółkę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce, nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce”.

Reasumując: miejsce opodatkowania podatkiem VAT dla dostawy towarów dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów będzie się znajdowało w miejscu rozpoczęcia wysyłki towarów, czyli w Chinach; w konsekwencji dostawa towarów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Ad 4

Zgodnie z art. 111 ust. 1 u.p.t.u. „Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących”.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 22 u.p.t.u. przez sprzedaż rozumie się „odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”.

Obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej dotyczy sprzedaży, czyli m.in. odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W omawianym przypadku, mając na uwadze stanowisko w zakresie pytania trzeciego, miejscem opodatkowania dostawy towarów na rzecz Klientów będzie kraj rozpoczęcia wysyłki towarów, czyli Chiny. Tym samym dostawa towarów nie mieści się w definicji „sprzedaży”, a w konsekwencji nie podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedstawione stanowisko potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 stycznia 2025 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.576.2024.2.RST), w której stwierdzono: „W analizowanej sytuacji, mimo że Wnioskodawca dokonuje transakcji na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to czynności opisane w stanie faktycznym nie podlegają rejestracji za pomocą kas rejestrujących. Powyższe wynika z faktu, że miejscem świadczenia (opodatkowania) dokonywanych dostaw nie jest terytorium Polski tylko kraj trzeci tj. Chiny. Przez sprzedaż, jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przypadku transakcji opisanych we wniosku wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdzie miejscem świadczenia tej dostawy nie jest terytorium Polski, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ewidencjonowania tych czynności za pomocą kas rejestrujących”.

Reasumując: dostawa towarów dokonywana na rzecz Klientów nie będzie podlegała u Wnioskodawcy ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji, pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że:

Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22b ustawy:

Jak stanowi art. 5a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz.U. UE L 77 z 23 marca 2011, s. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie 282/2011”):

Jak wynika z art. 7a ustawy:

W art. 7a ust. 1 i 2 ustawy zaimplementowano swego rodzaju fikcję prawną, która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu określonych dostaw towarów na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Regulacje obejmują swoim zakresem operatorów interfejsów elektronicznych, którzy ułatwiają dokonywanie określonych dostaw towarów, niezależnie od tego czy posiadają oni siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium UE, czy na terytorium państwa trzeciego.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną (wyłącznie na potrzeby podatku VAT), polegającą na przyjęciu, że podatnik ułatwiający za pomocą interfejsu elektronicznego wyżej wskazane dostawy towarów na rzecz konsumentów, dokonywane przez tzw. dostawców bazowych:

·samodzielnie otrzymał (nabył) te towary (fikcja prawna w postaci przyjęcia, że ma miejsce dostawa towarów B2B pomiędzy dostawcą bazowym a operatorem interfejsu elektronicznego) oraz

·dokonał dostawy tych towarów (fikcja prawna polegająca na przyjęciu, że dochodzi do dostawy towarów B2C pomiędzy operatorem interfejsu elektronicznego a ostatecznym nabywcą tych towarów, tj. konsumentem, który faktycznie nabywa te towary).

Jak wskazano w art. 5b rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy:

Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy:

W świetle art. 22 ust. 2e ustawy:

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 3a ustawy:

Jak wskazuje powyższy przepis, w przypadku dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane dostawie towarów dokonanej przez podatnika, który ułatwia poprzez użycie interfejsu elektronicznego dostawę towarów. Oznacza to, że tzw. dostawa ruchoma jest przypisana do „fikcyjnej” dostawy dokonywanej przez operatora interfejsu elektronicznego na rzecz finalnego odbiorcy towarów (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi a klientami indywidualnymi; dalej jako: „B2C”). W konsekwencji „fikcyjna” dostawa dokonywana przez dostawcę bazowego na rzecz operatora interfejsu elektronicznego (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi; dalej jako: „B2B”) będzie dostawą „nieruchomą”, podlegającą opodatkowaniu w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. A zatem w przypadku gdy platforma ułatwia sprzedaż na odległość towarów importowanych (dalej jako: „SOTI”) w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej 150 euro, „fikcyjna” dostawa B2B nie będzie podlegała VAT w UE, gdyż w momencie dostawy towary będące przedmiotem tej dostawy znajdują się w państwie trzecim, z którego są wysyłane/transportowane do nabywcy w UE.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 3b ustawy:

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

Jednocześnie w myśl art. 26a ust. 1 ustawy:

Przechodząc do kwestii objętej zakresem pytania nr 1 wskazać należy, że transakcja opisana przez Państwa będzie stanowiła dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Pomimo zamieszczania w regulaminie Państwa strony internetowej informacji o pośrednictwie w handlu i działania na podstawie pełnomocnictwa, transakcja, o której mowa we wniosku nie będzie stanowiła świadczenia usług. Czynności wykonywane przez Państwa w ramach prowadzonej działalności wypełniają znamiona handlu towarami, a nie znamiona świadczenia usług. Przedmiotem nabycia przez klientów są towary wybierane przez Państwa, oferowane na Państwa stronie internetowej. Na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, będą dokonywali Państwo w imieniu i na rzecz klienta zamówień towaru od sprzedawcy oraz uiszczali opłaty związane ze sprowadzeniem towaru do klienta. Zamawiając towar u Sprzedawcy będą podawali Państwo dane bezpośrednio klienta, a nie swoje, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów. Opisana sekwencja czynności podejmowanych przez Państwa w relacji z klientem składającym zamówienie wskazuje, że Państwo nabywają prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, a prawo to przechodzi na klientów z chwilą złożenia zamówienia u Sprzedawcy. Kluczowy jest fakt przeniesienia przez Państwa prawa do dysponowania towarem jak właściciel oraz zasadniczy cel nabycia świadczenia – jak wynika z opisu sprawy, klienci zainteresowani ofertą będą składali zamówienia na konkretne towary oferowane na Państwa stronie internetowej.

Z wniosku wynika także, że przejmują Państwo niektóre z obowiązków, wynikających z przepisów prawa polskiego, ciążących na sprzedawcach towarów:

-udzielają Państwo Klientowi niezbędnych informacji jak również koordynują proces w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży,

-przeprowadzają Państwo postępowanie reklamacyjne dotyczące towaru,

-ponoszą Państwo odpowiedzialność tytułem niezgodności towaru z umową,

-dostarczają Państwo na życzenie klienta instrukcję użytkowania towaru, oraz wszelkie niezbędne dokumenty związane z towarem w języku polskim.

Ponadto, w przypadku uwzględnionej reklamacji i odesłaniu towaru będą Państwo dokonywali zwrotu środków na rzecz klienta. W sytuacji zwrotu towarów będą Państwo zobowiązani do zwrotu prowizji. Państwo będą stroną odstąpienia w przypadku odstąpienia od umowy zawartej na odległość.

Zauważyć należy, że – co do zasady – to na sprzedawcy ciąży odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady, a nie na podmiocie pośredniczącym. Tak więc Państwa zaangażowanie w postępowanie reklamacyjne lub dotyczące zwrotu towaru, również wskazuje, że to Państwo będą pełnili rolę sprzedawcy, który przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na klienta. Wzajemne relacje między sprzedawcą z kraju trzeciego a Państwem nie pozwalają uznać Państwa za podmiot ułatwiający sprzedaż, tylko podmiot, który dokonuje dostawy towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na względzie okoliczności analizowanej sprawy w tym fakt, że efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na Państwa stronie internetowej, który w takiej postaci będzie dostarczany klientowi (ostatecznemu nabywcy), a Państwo będą przenosili na klienta prawo do dysponowania towarem jak właściciel, świadczenie to stanowi dostawę towarów dla celów podatku od towarów i usług. Czynności podejmowane przez Państwa w celu zrealizowania zamówienia nie będą stanowiły dla klienta celu samego w sobie – klient jest zainteresowany nabyciem konkretnego produktu.

W tym miejscu wskazać należy, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków jakie wynikają z prawa podatkowego. Kwestia sformułowania umowy (regulaminu) z klientem, określenia rodzaju wykonywanych czynności, ustalenia sposobu wynagrodzenia za wszystkie przewidziane umową (regulaminem) i wykonane czynności, nie może wywoływać skutków na gruncie podatkowym.

Zatem fakt przedstawienia przez Państwa klientowi regulaminu strony internetowej do akceptacji, w treści którego określają siebie Państwo jako pośrednika dokonującego czynności w imieniu klienta, pozostaje bez znaczenia na gruncie przepisów podatku od towarów i usług. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie uzależniają kwalifikacji danej dostawy/nabycia od treści zawartej przez strony umowy (regulaminu), lecz odnoszą się do rzeczywiście zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

Podsumowując, w przedstawionym opisie sprawy czynności wykonywane przez Państwa na rzecz Klientów należy uznać za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Kolejno odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania nr 2 wskazać należy, że transakcja dostawy od sprzedawcy z Chin do Państwa będzie miała charakter relacji właściwej dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który sprzedaje na rzecz innego podatnika (B2B), a stroną transakcji są Państwo, a nie Państwa klient. Zamówienie towarów u sprzedawcy z Chin składają Państwo, a nie klient. Zatem te wzajemne relacje nie pozwalają uznać Państwa za podmiot ułatwiający sprzedaż, tylko za podmiot, który dokonuje sprzedaży w myśl art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze zawarte w interpretacji wyjaśnienia oraz rozstrzygnięcie w zakresie zadanego pytania nr 1, zauważyć należy, że w analizowanej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy wynikające z art. 7a ustawy. W związku z powyższym nie można uznać Państwa za podmiot ułatwiający dostawę towarów poprzez użycie interfejsu elektronicznego, w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do kwestii objętej zakresem pytania nr 3 wskazać należy, że w przypadku sprzedaży na odległość towarów importowanych (SOTI), miejsce dostawy towarów uzależnione jest od miejsca dopuszczenia towarów do obrotu w Unii Europejskiej (państwa importu) oraz od miejsca przeznaczenia tych towarów.

Miejscem dostawy w przypadku sprzedaży na odległość towarów importowanych jest miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów (kraj przeznaczenia). Zasada ta ma zastosowanie w następujących przypadkach:

a)jeżeli towary są importowane na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż to, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów (art. 22 ust. 1 pkt 1b ustawy), czyli gdy państwo importu nie jest państwem przeznaczenia towarów;

b)jeżeli towary są importowane na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów, pod warunkiem, że podatek VAT należny z tytułu sprzedaży na odległość towarów importowanych ma zostać zadeklarowany w procedurze IOSS (art. 22 ust. 1 pkt 1c ustawy). Państwo importu jest równocześnie państwem przeznaczenia towarów.

Z opisu sprawy wynika, że nie są i nie planują Państwo być zarejestrowani do procedury szczególnej IOSS. Zatem przepisy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c, nie będą miały zastosowania, gdyż w takim przypadku kraj importu jest państwem przeznaczenia, a podatek VAT nie będzie rozliczany przez Państwa w szczególnej procedurze dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych tzn. IOSS. Wszystkie formalności celne i obowiązki związane z importem towaru spoczywają na Kliencie, jako importerze. Towary trafią do Klienta bezpośrednio z Chin. W takim przypadku transakcję dostawy przez Państwa towarów na rzecz Klienta, należy uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, w związku z obowiązującymi przepisami prawa należy stwierdzić, że ww. transakcja dostawy przez Państwa towarów nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. W konsekwencji miejsce opodatkowania realizowanych przez Państwa dostaw towarów będzie znajdowało się poza terytorium UE.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Z kolei przechodząc do kwestii objętej zakresem pytania nr 4 należy wskazać, że w myśl art. 111 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 111 ust. 3a ustawy:

Cytowany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W analizowanej sytuacji, mimo że będą dokonywali Państwo transakcji na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (bądź osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, ale dokonujących zakupów towarów poza zakresem tej działalności), to czynności opisane w zdarzeniu przyszłym nie będą podlegały rejestracji za pomocą kas rejestrujących. Powyższe wynika z faktu, że miejscem świadczenia (opodatkowania) dokonywanych dostaw nie będzie terytorium Polski. Przez sprzedaż, jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższym, w przypadku transakcji opisanych we wniosku wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (bądź osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, ale dokonujących zakupów towarów poza zakresem tej działalności), gdzie miejscem świadczenia tej dostawy nie będzie terytorium Polski, nie będą Państwo zobowiązani do ewidencjonowania tych czynności za pomocą kas rejestrujących.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.