Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lipca 2025 r. za pośrednictwem e-PUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego dla wewnątrzwspólnotowej dostawy i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonywanych na własną rzecz oraz obowiązku wystawienia faktury. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 17 września 2025 r. (wpływ 17 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(...) S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji leków oraz badań i rozwoju nowych produktów farmaceutycznych, a także wytwarzania produktów farmaceutycznych i substancji aktywnych. W związku z realizowaną działalnością Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Wnioskodawca jest także zarejestrowany w Polsce na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (jako tzw. podatnik VAT-UE).

W ramach prowadzonej działalności Spółka przemieszcza należące do niej towary między różnymi państwami UE.

W celu prawidłowego rozliczenia ww. transakcji w państwach członkowskich, z/do których towary są przemieszczane (np. z/do Grecji), Spółka jest zarejestrowana w tych państwach na potrzeby podatku od wartości dodanej (dalej również jako: VAT). W związku z tym, Spółka posiada nadane w tych państwach numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, które zawierają dwuliterowy kod określający państwo (np. kod EL w przypadku numeru greckiego) (dalej: numer VAT UE).

Przemieszczenia towarów należących do Spółki między różnymi państwami UE podlegają obowiązkowi wykazania przez Wnioskodawcę dla celów VAT zarówno w Polsce, jak i w drugim państwie UE, z/do którego towary są przemieszczane. Mianowicie:

a)w przypadku towarów przemieszczanych do Polski z innego państwa UE (np. z Grecji):

• w polskich deklaracjach VAT i informacjach podsumowujących Spółka raportuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT), o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT (tzw. nietransakcyjne WNT), wskazując swój grecki numer VAT UE jako numer dostawcy,
• w kraju wysyłki towarów (np. w Grecji) Spółka raportuje „lustrzane odbicie” tego przemieszczenia, czyli wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT), wskazując swój polski numer VAT UE jako numer nabywcy;

b)w przypadku towarów przemieszczanych z Polski do innego państwa UE (np. do Grecji):

• w polskich deklaracjach VAT i informacjach podsumowujących Spółka raportuje WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT (tzw. nietransakcyjne WDT), wskazując swój grecki numer VAT UE jako numer nabywcy,
• w kraju przeznaczenia towarów (np. w Grecji) Spółka raportuje „lustrzane odbicie” tego przemieszczenia, czyli WNT, wskazując swój polski numer VAT UE jako numer dostawcy.

Przemieszczenia towarów z Polski do innego państwa UE (np. do Grecji), a więc stanowiące tzw. nietransakcyjne WDT w Polsce, dokumentowane są przez Spółkę za pomocą faktur. Jako nabywcę na tych fakturach Spółka wskazuje swoje własne dane, w tym numer VAT UE nadany Wnioskodawcy w państwie, do którego towary są przemieszczane (np. wskazuje swój grecki numer VAT UE).

Jeśli chodzi o przemieszczenia towarów do Polski z innych państw UE (np. z Grecji), to są one dokumentowane przez Spółkę zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie wysyłki towarów:

a)w niektórych państwach przemieszczenia takie (stanowiące z perspektywy tych państw tzw. nietransakcyjne WDT) podlegają obowiązkowi ich dokumentowania za pomocą faktur, a

b)w niektórych państwach brak jest takiego obowiązku (zamiast tego wystawiane są dokumenty wewnętrzne nieuznawane za faktury lub też w ogóle nie ma obowiązku wystawiania dokumentów dotyczących przemieszczeń towarów).

W praktyce zdarzają się przypadki, gdy transport towarów rozpoczyna się w jednym, a kończy już w kolejnym miesiącu. Przykładowo:

a)towary zostaną wysłane (np. transportem drogowym) z innego niż Polska państwa UE (np. z Grecji) w dniu 31 lipca 2025 r., a do magazynu Spółki znajdującego się w Polsce zostaną dostarczone 4 sierpnia 2025 r.,

b)towary zostaną wysłane z magazynu Spółki znajdującego się w Polsce do innego państwa UE (np. do Grecji) w dniu 31 lipca 2025 r., a do państwa przeznaczenia (np. do Grecji) zostaną dostarczone 4 sierpnia 2025 r.

Wnioskodawca pragnie przy tym zaznaczyć, że przedstawione sytuacje to jedynie przykłady hipotetyczne, użyte w celu lepszego zobrazowania omawianego zagadnienia.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka dokonała przemieszczenia towarów własnych do Polski z terytorium Grecji. Towary własne Spółki zostały wysłane z terytorium Grecji dnia 29 stycznia 2025 r. i dostarczone do magazynu Spółki w Polsce dnia 3 lutego 2025 r. Transport odbywał się z Grecji do Polski, czyli między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, które nie łączy linia graniczna. Ponieważ Unia Europejska stanowi jednolity obszar celny, w ramach którego obowiązuje zasada swobodnego przepływu towarów i brak jest kontroli granicznych, na podstawie posiadanych przez Spółkę dokumentów transportowych (CMR) nie jest możliwe wskazanie konkretnych dat, w których przekraczane były poszczególne granice państw UE na ww. trasie, w tym granicy Polski. Spółka nie wystawiła z tego tytułu faktury. Zgodnie z przepisami obowiązującymi w Grecji brak jest bowiem obowiązku wystawiania faktur dokumentujących wysyłkę towarów własnych z Grecji do innych państw UE. Spółka rozliczyła to przemieszczenie na gruncie VAT w Polsce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru w dniu 15 marca 2025 r. (czyli 15 marca 2025 r. został uznany za dzień powstania obowiązku podatkowego w WNT, jako 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono towary).

Spółka dokonała przemieszczeń towarów własnych z Polski na terytorium Grecji. Towary własne Spółki zostały wysłane z Polski dnia 28 maja 2025 r. i dostarczone na terytorium Grecji dnia 3 czerwca 2025 r. Transport odbywał się z Polski do Grecji, czyli między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, które nie łączy linia graniczna. Ponieważ Unia Europejska stanowi jednolity obszar celny, w ramach którego obowiązuje zasada swobodnego przepływu towarów i brak jest kontroli granicznych, na podstawie posiadanych przez Spółkę dokumentów transportowych (CMR) nie jest możliwe wskazanie konkretnych dat, w których przekraczane były poszczególne granice państw UE na ww. trasie, w tym granicy Polski. Spółka wystawiła z tego tytułu fakturę dnia 10 lipca 2025 r. Spółka rozliczyła to przemieszczenie na gruncie VAT w Polsce jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru w dniu 15 czerwca 2025 r. (czyli 15 czerwca 2025 r. został uznany za dzień powstania obowiązku podatkowego w WDT, jako 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono towary).

W ramach działalności Spółki występowały też inne podobne przypadki do przedstawionego powyżej, tj. przypadki w których towary własne Spółki były transportowane z Grecji do Polski lub z Polski do Grecji, a ich transport (z państwa wysyłki) rozpoczynał się w jednym miesiącu, a kończył (w państwie przeznaczenia) już w kolejnym. Były one rozliczane przez Spółkę na gruncie VAT w sposób analogiczny do przedstawionego powyżej. Analogiczne zdarzenia opisane w stanie faktycznym mogą zaistnieć w przyszłości. Stanowią one zdarzenia przyszłe, których dotyczy Wniosek. W ramach zdarzeń przyszłych przemieszczenia towarów własnych Spółki z/do Polski mogą odbywać się także do/z państw członkowskich innych niż Grecja.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1)W przypadkach przedstawionych powyżej, w których dochodzi do przemieszczenia z Polski do Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, czy przez „miesiąc, w którym dokonano dostawy”, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć miesiąc, w którym towary zostały fizycznie wysłane z Polski (tj. rozpoczął się ich transport)?

2)W przypadkach przedstawionych powyżej, w których dochodzi do przemieszczenia z Polski do Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, czy przemieszczenia te podlegają obowiązkowi udokumentowania przez Wnioskodawcę za pomocą faktury?

3)Jeżeli odpowiedź na pytanie 2) będzie twierdząca (tj. przemieszczenie towarów w opisanym przypadku wymaga wystawienia faktury), czy faktura powinna zostać wystawiona najpóźniej do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały wysłane z Polski (tj. rozpoczął się ich transport)?

4)W przypadkach przedstawionych powyżej, w których dochodzi do przemieszczenia do Polski z Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, czy przez „miesiąc, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia”, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, należy rozumieć miesiąc, w którym towary zostały fizycznie dostarczone do Polski (tj. zakończył się ich transport)?

5)W przypadkach przedstawionych powyżej, w których dochodzi do przemieszczenia do Polski z Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT i gdy zgodnie z przepisami obowiązującymi w Grecji przemieszczenie towarów nie podlega obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktury, czy obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstaje zawsze 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały fizycznie dostarczone do Polski (tj. zakończył się ich transport)?

6)W przypadkach, w których będzie dochodziło do przemieszczenia do Polski towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia będą stanowiły WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT i gdy zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie wysyłki przemieszczenia będą podlegały obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktury, czy obowiązek podatkowy z tytułu WNT będzie powstawał:

• 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostaną fizycznie dostarczone do Polski (tj. zakończy się ich transport), lub
• w dniu wystawienia faktury

­- w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1.  Stanowisko Wnioskodawcy

Spółka stoi na stanowisku, że:

Ad pytanie nr 1)

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadkach, w których dochodzi do przemieszczenia z Polski do Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, przez „miesiąc, w którym dokonano dostawy”, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć miesiąc, w którym towary zostały fizycznie wysłane z Polski (tj. rozpoczął się ich transport).

W konkretnym przypadku opisanym w stanie faktycznym, w którym towary własne Spółki zostały wysłane z Polski dnia 28 maja 2025 r. i dostarczone na terytorium Grecji dnia 3 czerwca 2025 r., „miesiącem, w którym dokonano dostawy”, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, jest więc maj 2025 roku.

Ad pytanie nr 2)

Spółka stoi na stanowisku, że przemieszczenia z Polski do Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, podlegają obowiązkowi ich udokumentowania przez Wnioskodawcę za pomocą faktury.

Ad pytanie nr 3)

Spółka stoi na stanowisku, że faktura dokumentująca przemieszczenia z Polski do Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, powinna zostać wystawiona najpóźniej do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały wysłane z Polski (tj. rozpoczął się ich transport).

W konkretnym przypadku opisanym w stanie faktycznym, w którym towary własne Spółki zostały wysłane z Polski dnia 28 maja 2025 r. i dostarczone na terytorium Grecji dnia 3 czerwca 2025 r., faktura powinna była więc zostać wystawiona najpóźniej do 15 czerwca 2025 r.

Ad pytanie nr 4)

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadkach, w których dochodzi do przemieszczenia do Polski z Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez „miesiąc, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia”, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, należy rozumieć miesiąc, w którym towary zostały fizycznie dostarczone do Polski (tj. zakończył się ich transport).

W konkretnym przypadku opisanym w stanie faktycznym, w którym towary własne Spółki zostały wysłane z terytorium Grecji dnia 29 stycznia 2025 r. i dostarczone do magazynu Spółki w Polsce dnia 3 lutego 2025 r., „miesiącem, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia”, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, był więc luty 2025 roku.

Ad pytanie nr 5)

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadkach, w których dochodzi do przemieszczenia do Polski z Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT i gdy zgodnie z przepisami obowiązującymi w Grecji przemieszczenie towarów nie podlega obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktury, obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstaje zawsze 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały fizycznie dostarczone do Polski (tj. zakończył się ich transport).

W konkretnym przypadku opisanym w stanie faktycznym, w którym towary własne Spółki zostały wysłane z terytorium Grecji dnia 29 stycznia 2025 r. i dostarczone do magazynu Spółki w Polsce dnia 3 lutego 2025 r., obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstał więc 15 marca 2025 r.

Ad pytanie nr 6)

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadkach, w których będzie dochodziło do przemieszczenia do Polski towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia będą stanowiły WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT i gdy zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie wysyłki przemieszczenia będą podlegały obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktury, obowiązek podatkowy z tytułu WNT będzie powstawał:

• 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostaną fizycznie dostarczone do Polski (tj. zakończy się ich transport), lub
• w dniu wystawienia faktury

­- w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej.

2. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

2.1. Uzasadnienie dotyczące pytań zawartych w punktach 1) - 3)

2.1.1. Regulacje prawne

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w WDT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy (z zastrzeżeniem ust. 4, który nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Jeśli chodzi o obowiązki związane z fakturowaniem, to zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż dokonywaną przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się m.in. WDT.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

2.1.2. Moment dokonania dostawy w przypadku tzw. nietransakcyjnego WDT

W ustawie o VAT brak jest szczególnego przepisu określającego moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu tzw. nietransakcyjnego WDT. W związku z tym zastosowanie ma w tym zakresie przepis ogólny, tj. art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy w WDT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Przy takiej konstrukcji przepisu dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego kluczowe jest ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „miesiąca, w którym dokonano dostawy”.

Nie ulega wątpliwości, że w przypadku tzw. nietransakcyjnego WDT nie można odwołać się w tym zakresie do momentu dokonania dostawy rozumianego jako moment, w którym dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (por. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel pozostaje bowiem cały czas po stronie Wnioskodawcy i fakt przemieszczenia towarów z Polski do innego państwa UE nie ma na to wpływu.

Biorąc pod uwagę specyfikę tzw. nietransakcyjnego WDT, w przypadku którego zdarzeniem kreującym konsekwencje na gruncie VAT (obowiązek zadeklarowania WDT) jest samo przemieszczenie (transport) towarów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że momentu dokonania tej czynności należy upatrywać w momencie wysłania towarów (rozpoczęcia ich transportu) z Polski. Podejście takie odzwierciedla (i) specyfikę czynności (tj. że obowiązek zaraportowania WDT wynika z samego faktu przemieszczenia towarów między różnymi państwami UE, bez ich dostawy na rzecz innego podmiotu), a także (ii) polską perspektywę (to na gruncie polskich przepisów występuje tzw. nietransakcyjne WDT).

Zastosowanie powyższego podejścia w praktyce oznacza, że jeśli towary zostały wysłane z magazynu Spółki znajdującego się w Polsce do Grecji w dniu 28 maja 2025 r., a do Grecji zostały dostarczone 3 czerwca 2025 r., to „miesiącem, w którym dokonano dostawy” był maj 2025 r. W świetle powyższego, obowiązek podatkowy z tytułu tzw. nietransakcyjnego WDT powstał w tym przypadku 15 czerwca 2025 r.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy „miesiącem, w którym dokonano dostawy”, którym posługuje się art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, jest miesiąc, w którym towary zostały wysłane (rozpoczął się ich transport) z Polski.

W związku z tym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w zakresie pytania nr 1).

2.1.3. Obowiązek wystawienia faktury w przypadku tzw. nietransakcyjnego WDT

Jak wynika z przywołanych wcześniej przepisów:

1)na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT przemieszczenie z Polski do innego państwa UE towarów należących do podatnika stanowi WDT;

2)zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT pod pojęciem sprzedaży rozumie się m.in. WDT;

3)zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż dokonywaną przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z zestawienia powyższych regulacji wynika, że przemieszczenie z Polski do innego państwa UE towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenie stanowi WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, podlega obowiązkowi dokumentowania przez Wnioskodawcę za pomocą faktury.

Powyższe znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych. Tytułem przykładu Wnioskodawca pragnie przywołać interpretacje indywidualne z:

1)21 grudnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.484.2023.2.GK), w której wskazano m.in:

„Jak wynika z opisu sprawy dokonujecie Państwo przemieszczenia własnych towarów z terytorium Polski do magazynów znajdujących się na terytorium Niemiec. Przemieszczenie to stanowi dla Państwa wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Podatnik przemieszczający własne towary z Polski do innego kraju UE zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy ma obowiązek wystawić fakturę, ponieważ dokonuje dostawy towaru na rzecz innego podatnika tzn. podatnika podatku od wartości dodanej. W Państwa przypadku to Państwo występujecie w podwójnej roli, jesteście również nabywcą towaru przemieszczanego na terytorium Niemiec, w którym jesteście zarejestrowani jako podatnik VAT.

Zatem Państwo przemieszczając własne towary z magazynu z terytorium Polski do magazynów znajdujących się na terytorium Niemiec zgodnie z art. 106a w zw. z art. 106b ust. 1 ustawy zobowiązani jesteście udokumentować tą transakcję poprzez wystawienie faktury. Zgodnie z ww. przepisami podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, przez którą w myśl art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się między innymi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem Państwo dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, powinniście udokumentować przedmiotową czynność poprzez wystawienie faktury.”

2) 11 listopada 2022 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.389.2022.2.PJ),

3) 2 kwietnia 2021 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.56.2021.1.JŻ),

4) 3 stycznia 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.582.2019.3.KT).

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy przemieszczenie z Polski do innego państwa UE towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenie stanowi WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT podlega obowiązkowi udokumentowania przez Wnioskodawcę za pomocą faktury. Biorąc zaś pod uwagę brzmienie art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, wystawienie takiej faktury może determinować moment powstania obowiązku podatkowego w VAT (jeśli faktura taka zostanie wystawiona wcześniej niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały wysłane/rozpoczął się ich transport z Polski).

W związku z tym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w zakresie pytania nr 2).

2.1.4. Termin na wystawienie faktury dokumentującej tzw. nietransakcyjne WDT

Zakładając, że odpowiedź na pytanie nr 2) będzie twierdząca (tj. zostanie uznane, że przemieszczenie towarów z Polski do innego państwa UE, które stanowi WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT podlega obowiązkowi udokumentowania za pomocą faktury), należy ustalić, jaki jest termin na wystawienie tej faktury.

Ustawa o VAT (ani przepisy wykonawcze do niej) nie zawiera szczególnych regulacji wskazujących, w jakim terminie powinna być wystawiona faktura dokumentująca tzw. nietransakcyjne WDT. W związku z tym należy odwołać się do art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru.

Przy takiej konstrukcji przepisu dla prawidłowego określenia terminu na wystawienie faktury kluczowe jest ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „miesiąca, w którym dokonano dostawy”.

Mając na uwadze, że w tym zakresie art. 106i ust. 1 ustawy o VAT posługuje się tym samym pojęciem co art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, nie ulega wątpliwości, że pojęcia te powinny być odczytywane w identyczny sposób. W związku z tym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że - zgodnie z uwagami zawartymi w punkcie 2.1.2. powyżej (dotyczącym odpowiedzi na pytanie nr 1)) - „miesiącem, w którym dokonano dostawy”, którym posługuje się art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, jest miesiąc, w którym towary zostały wysłane (rozpoczął się ich transport) z Polski.

Zastosowanie powyższego podejścia w praktyce oznacza, że w przypadku gdy towary zostały wysłane z magazynu Spółki znajdującego się w Polsce do Grecji w dniu 28 maja 2025 r., a do Grecji zostały dostarczone 3 czerwca 2025 r., faktura dokumentująca to przemieszczenie powinna była zostać wystawiona nie później niż 15 czerwca 2025 r.

W związku z tym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w zakresie pytania nr 3).

2.2. Uzasadnienie dotyczące pytań zawartych w punktach 4)-6)

2.2.1. Regulacja prawne

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez WNT za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W art. 20 ust. 5 ustawy o VAT zostało przewidziane, że w WNT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

2.2.2. Moment dokonania dostawy towarów będących przedmiotem tzw. nietransakcyjnego WNT

W ustawie o VAT brak jest szczególnego przepisu określającego moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu tzw. nietransakcyjnego WNT. W związku z tym zastosowanie ma w tym zakresie przepis ogólny, tj. art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy w WNT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Przy takiej konstrukcji przepisu dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego kluczowe jest ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „miesiąca, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia”.

Podobnie jak w przypadku przemieszczenia towarów z Polski do innego państwa UE (zgodnie z uwagami zawartymi w punkcie 2.1.2. powyżej) nie ulega wątpliwości, że także w przypadku tzw. nietransakcyjnego WNT nie można odwołać się w tym zakresie do momentu dokonania dostawy rozumianego jako moment, w którym dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (por. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel pozostaje bowiem cały czas po stronie Wnioskodawcy i fakt przemieszczenia towarów do Polski z innego państwa UE nie ma na to wpływu.

Biorąc pod uwagę specyfikę tzw. nietransakcyjnego WNT, w przypadku którego zdarzeniem kreującym konsekwencje na gruncie VAT (obowiązek zadeklarowania WNT) jest samo przemieszczenie (transport) towarów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że momentu dokonania tej czynności należy upatrywać w momencie dostarczenia towarów (zakończenia ich transportu) do Polski. Podejście takie odzwierciedla (i) specyfikę czynności (tj. że obowiązek zaraportowania WNT wynika z samego faktu przemieszczenia towarów między różnymi państwami UE, bez ich dostawy na rzecz innego podmiotu), a także (ii) polską perspektywę (to na gruncie polskich przepisów występuje tzw. nietransakcyjne WNT).

Zastosowanie powyższego podejścia w praktyce oznacza, że jeśli towary zostały wysłane z Grecji 29 stycznia 2025 r., a do magazynu Spółki znajdującego się w Polsce zostały dostarczone 3 lutego 2025 r., to momentem dokonania dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia był 3 lutego 2025 r. Tym samym, „miesiącem, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia” był luty 2025 r. W świetle powyższego, obowiązek podatkowy z tytułu tzw. nietransakcyjnego WNT powstał w tym przypadku 15 marca 2025 r.

Przykładowo, powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z 13 stycznia 2022 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.672.2021.1.MAZ), w której wskazano m.in.:

„Spółka nabywa towary od kontrahenta z Chin, przy czym ich wprowadzenie na terytorium Unii Europejskiej następuje w Niemczech, gdzie naliczane jest cło. Następnie towar jest przemieszczany na terytorium Polski. Oznacza to, że w tym wypadku nastąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy - przemieszczenie towarów należących do Spółki (wcześniej zaimportowanych) z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju.

Z kolei w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy. W sytuacji opisanej we wniosku, gdy towary są przemieszczane z terytorium innego państwa członkowskiego (Niemcy) na terytorium kraju, a przy tym nie jest wystawiana faktura dokumentująca to przemieszczanie (towary zostały wcześniej zaimportowane przez Spółkę), obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów (nastąpił przywóz towarów do Polski). Zgodnie bowiem z art. 25 ust. 1 ustawy, WNT uznaje się za dokonane na terytorium Polski w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.”

Prawidłowość ww. podejścia znajduje także potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z 29 czerwca 2021 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.123.2021.2.JK).

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy „miesiącem, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia”, którym to pojęciem posługuje się art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, jest miesiąc, w którym towary zostały dostarczone (zakończył się ich transport) do Polski.

W związku z tym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w zakresie pytania nr 4).

2.2.3. Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu tzw. nietransakcyjnego WNT

Zgodnie z uwagami zawartymi w punkcie 2.2.2. powyżej, w ustawie o VAT brak jest szczególnego przepisu określającego moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu tzw. nietransakcyjnego WNT. W związku z tym zastosowanie ma w tym zakresie przepis ogólny, tj. art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy w WNT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Regulację tą należy odczytywać w ten sposób, że:

1)jeśli faktura zostanie wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia - obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstaje w dacie wystawienia faktury;

2)jeśli faktura zostanie wystawiona później (tj. począwszy od 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia) - obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury, tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT konieczne jest więc ustalenie dwóch dat: (i) dnia, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz (ii) dnia, w którym została wystawiona faktura.

W celu zastosowania ww. regulacji do tzw. nietransakcyjnego WNT konieczne jest uwzględnienie specyfiki tego rodzaju WNT. Jeśli chodzi o pierwszą ze wskazanych dat (dzień, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia), to - zgodnie z uwagami zawartymi w punkcie 2.2.2. powyżej - w opinii Wnioskodawcy dniem tym jest dzień dostarczenia towarów (zakończenia ich transportu) do Polski.

Odnosząc się z kolei do momentu wystawienia faktury, to należy wziąć pod uwagę, że w przypadku tzw. nietransakcyjnego WNT brak jest faktury wystawianej przez inny podmiot (dostawcę), a jedynym dokumentem, który Spółka może posiadać w związku z takim przemieszczeniem, jest dokument wystawiony przez nią samą. Podstawą dla wystawienia takiego dokumentu są przepisy obowiązujące w państwie, z którego towary są przemieszczane. Jeśli więc towary są przemieszczane z Grecji do Polski, to przemieszczenie takie powinno zostać udokumentowane zgodnie z przepisami obowiązującymi w Grecji.

Jak zostało wcześniej wskazane, przemieszczenia towarów własnych do Polski dokumentowane są zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie wysyłki towarów. Przy tym:

1)w niektórych państwach przemieszczenia takie (stanowiące z perspektywy tych państw tzw. nietransakcyjne WDT) podlegają obowiązkowi ich dokumentowania za pomocą faktur, a

2)w niektórych państwach brak jest takiego obowiązku (zamiast tego wystawiane są dokumenty wewnętrzne nieuznawane za faktury lub też w ogóle nie ma obowiązku wystawiania dokumentów dotyczących przemieszczeń towarów). Przepisy takie obowiązują w Grecji.

W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadkach, w których dochodzi do przemieszczenia do Polski z Grecji towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia stanowią WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT i gdy zgodnie z przepisami obowiązującymi w Grecji przemieszczenie towarów nie podlega obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktury, obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstaje zawsze 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały fizycznie dostarczone do Polski (tj. zakończył się ich transport).

W konkretnym przypadku opisanym w stanie faktycznym, w którym towary własne Spółki zostały wysłane z terytorium Grecji dnia 29 stycznia 2025 r. i dostarczone do magazynu Spółki w Polsce dnia 3 lutego 2025 r., obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstał więc 15 marca 2025 r.

Z kolei w przypadkach, w których będzie dochodziło do przemieszczenia do Polski towarów należących do Wnioskodawcy, które to przemieszczenia będą stanowiły WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, a zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie wysyłki przemieszczenia będą podlegały obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktury, Spółka stoi na stanowisku, że obowiązek podatkowy z tytułu WNT będzie powstawał:

• 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały fizycznie dostarczone do Polski (tj. zakończył się ich transport), lub
• w dniu wystawienia faktury

­- w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej.

Powyższe znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych. Tytułem przykładu Wnioskodawca pragnie przywołać interpretacje indywidualne z:

1)4 sierpnia 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.359.2020.1.RR), w której wskazano m.in.:

„(...) w analizowanym przypadku obowiązek podatkowy z tytułu przemieszczenia towarów własnych stanowiącego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, powstał w momencie wystawienia przez Wnioskodawcę dokumentu pro forma - „proformarechnung”. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, dokument ten wystawiany jest według przepisów niemieckich, które zobowiązują podatnika również do wystawienia faktury dokumentującej przemieszczenie własnych towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym data wystawienia tego dokumentu będzie generowała moment powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, jeżeli dokument ten zostanie wystawiony przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonane są przemieszczenia towarów będących przedmiotem tych transakcji.”

2)3 marca 2020 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.578.2019.2.AKS), w której wskazano m.in.:

„(...) w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstanie wraz z datą wystawienia Dokumentu transferowego. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, dokument o nazwie Invoice (Dokument transferowy) spełniać będzie wymogi właściwe dla danego Państwa Członkowskiego wysyłki towarów w zakresie uznania go za fakturę VAT, to obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy powstanie, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, z chwilą wystawienia Dokumentu transferowego.”

3)6 marca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.14.2018.2.MC), w której wskazano m.in.:

„(...) w przypadku, w którym Wnioskodawca będzie dokumentować wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy poprzez wystawienie dokumentu o nazwie Faktura Proforma, który stanowi fakturę w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowego przemieszczenia powstanie w momencie wystawienia tego dokumentu. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, dokument o nazwie Faktura Proforma tj. dokument, który będzie zawierać wszystkie elementy wymagane w stosunku do faktury VAT (zgodnie z przepisami danego państwa członkowskiego wysyłki towarów) stanowi fakturę w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów oraz jednocześnie dokument ten zostanie wystawiony przez Wnioskodawcę przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonane jest przemieszczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, to obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy powstanie, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, z chwilą wystawienia dokumentu o nazwie Faktura Proforma, który stanowi fakturę w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów.

(...)

Natomiast w przypadku, w którym Wnioskodawca będzie dokumentować wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy poprzez wystawienie dokumentu o nazwie Faktura Proforma, który nie stanowi faktury w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowego przemieszczenia towarów powstanie 15. dnia następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.”

W związku z tym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w zakresie pytania nr 5) i pytania nr 6).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy:

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Jednocześnie w myśl art. 11 ust. 1 ustawy:

Powołany przepis rozszerza zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. W myśl tej regulacji, przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. W takim przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie - dokonywane przez ten sam podmiot.

Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Jednocześnie, w myśl art. 13 ust. 3 ustawy:

Ogólną definicję pojęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Zgodnie z jego treścią, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku czynności dostawy.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Ogólna zasada powstania obowiązku podatkowego została zawarta w art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług.

Jednakże ustawodawca dla niektórych czynności wskazał inne okoliczności, które wiążą się z powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku VAT. Przykładem czynności, których realizacja wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w momencie innym niż dostawa towarów jest wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem.

Stosownie do art. 20 ust. 1 i 5 ustawy:

W myśl art. 106a pkt 1a ustawy:

Na podstawie art. 106a pkt 2 ustawy:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy:

Według art. 106i ust. 7 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że w stosunku do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jak i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ustawodawca wprowadza wyjątek od zasady ogólnej, stanowiąc, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji leków oraz badań i rozwoju nowych produktów farmaceutycznych, a także wytwarzania produktów farmaceutycznych i substancji aktywnych. W związku z realizowaną działalnością Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest także zarejestrowany w Polsce na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT-UE. W ramach prowadzonej działalności Spółka przemieszcza należące do Spółki towary między różnymi państwami UE, w których Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej. W związku z tym, Spółka posiada nadane w tych państwach numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, które zawierają dwuliterowy kod określający państwo (numer VAT UE).

Przemieszczenia towarów należących do Spółki między różnymi państwami UE Spółka wykazuje w polskich deklaracjach VAT i informacjach podsumowujących jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy (nietransakcyjne WNT), wskazując swój grecki numer VAT UE jako numer dostawcy lub jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (nietransakcyjne WDT), wskazując swój grecki numer VAT UE jako numer nabywcy.

Przemieszczenia towarów własnych z Polski do innego państwa UE dokumentowane są przez Spółkę za pomocą faktur. Jako nabywcę na tych fakturach Spółka wskazuje swoje własne dane, w tym numer VAT UE nadany Wnioskodawcy w państwie, do którego towary są przemieszczane. Przemieszczenia towarów do Polski z innych państw UE dokumentowane są przez Spółkę zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie wysyłki towarów. W niektórych państwach przemieszczenia takie podlegają obowiązkowi ich dokumentowania za pomocą faktur, a w niektórych państwach brak jest takiego obowiązku (zamiast tego wystawiane są dokumenty wewnętrzne nieuznawane za faktury lub też w ogóle nie ma obowiązku wystawiania dokumentów dotyczących przemieszczeń towarów).

Spółka dokonała przemieszczenia towarów własnych do Polski z terytorium Grecji. Towary własne Spółki zostały wysłane z terytorium Grecji dnia 29 stycznia 2025 r. i dostarczone do magazynu Spółki w Polsce dnia 3 lutego 2025 r. Spółka nie wystawiła z tego tytułu faktury. Zgodnie z przepisami obowiązującymi w Grecji brak jest bowiem obowiązku wystawiania faktur dokumentujących wysyłkę towarów własnych z Grecji do innych państw UE. Spółka rozliczyła to przemieszczenie na gruncie VAT w Polsce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru w dniu 15 marca 2025 r. (czyli 15 marca 2025 r. został uznany za dzień powstania obowiązku podatkowego w WNT, jako 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono towary).

Spółka dokonała przemieszczeń towarów własnych z Polski na terytorium Grecji. Towary własne Spółki zostały wysłane z Polski dnia 28 maja 2025 r. i dostarczone na terytorium Grecji dnia 3 czerwca 2025 r. Spółka wystawiła z tego tytułu fakturę dnia 10 lipca 2025 r. Spółka rozliczyła to przemieszczenie na gruncie VAT w Polsce jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru w dniu 15 czerwca 2025 r. (czyli 15 czerwca 2025 r. został uznany za dzień powstania obowiązku podatkowego w WDT, jako 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono towary).

Państwa wątpliwości dotyczą określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu przemieszczenia na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z Polski do Grecji towarów należących do Spółki, obowiązku udokumentowania tej transakcji fakturą oraz terminu, w którym Spółka powinna wystawić tą fakturę (pytanie nr 1-3 wniosku).

Jak wynika z opisu sprawy dokonujecie Państwo przemieszczenia własnych towarów z terytorium Polski do Grecji. Przemieszczenie to stanowi dla Państwa wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Podatnik przemieszczający własne towary z Polski do innego kraju UE zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy ma obowiązek wystawić fakturę, ponieważ dokonuje dostawy towaru na rzecz innego podatnika tzn. podatnika podatku od wartości dodanej. W Państwa przypadku Spółka występuje w podwójnej roli, jest również nabywcą towaru przemieszczanego na terytorium Grecji, w którym jesteście Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT.

Zatem Spółka przemieszczając własne towary z terytorium Polski na terytorium Grecji zgodnie z art. 106a w zw. z art. 106b ust. 1 ustawy ma obowiązek udokumentować tą transakcję poprzez wystawienie faktury. Zgodnie z ww. przepisami podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, przez którą w myśl art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się między innymi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem Spółka dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, powinna udokumentować przedmiotową czynność poprzez wystawienie faktury, którą stosownie do ww. art. 106i ust. 1 ustawy wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru.

Jak już wskazałem, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Jednakże w przypadku nietransakcyjnego WDT, które zrównane jest z transakcyjnym WDT mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów własnych (nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel), gdzie podatnik występuje w podwójnej roli, dostawcy i nabywcy. Obowiązek podatkowy w stosunku do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Natomiast w przypadku przemieszczenia towarów własnych nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przemieszczenie towarów.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka dokonuje przemieszczenia własnych towarów z terytorium Polski do Grecji, które zostały wysłane z Polski 28 maja 2025 r. i dostarczone na terytorium Grecji 3 czerwca 2025 r. Z tego tytułu w dniu 10 lipca 2025 r. Spółka wystawiła fakturę. Spółka rozliczyła to przemieszczenie na gruncie VAT w Polsce jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru w dniu 15 czerwca 2025 r.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do treści powołanych powyżej przepisów należy wskazać, że skoro 28 maja 2025 r. Spółka przemieściła towary w ramach wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia własnych towarów a fakturę wystawiła po 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tego przemieszczenia (10 lipca 2025 r.) to Spółka prawidłowo rozpoznała obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji w dniu 15 czerwca 2025 r.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1-3 należy uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu przemieszczenia na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z Grecji do Polski towarów należących do Spółki, gdy zgodnie z przepisami obowiązującymi w Grecji nie ma obowiązku dokumentowania tej transakcji fakturą, oraz gdy zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie wysyłki przemieszczenia będą podlegały obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktury (pytanie nr 4-6).

W opisie sprawy Spółka wskazała, że towary własne Spółki zostały wysłane z terytorium Grecji 29 stycznia 2025 r. i dostarczone do magazynu Spółki w Polsce 3 lutego 2025 r. Spółka nie wystawiła z tego tytułu faktury, gdyż zgodnie z przepisami obowiązującymi w Grecji brak jest obowiązku wystawiania faktur dokumentujących wysyłkę towarów własnych z Grecji do innych państw UE. Spółka rozliczyła to przemieszczenie na gruncie VAT w Polsce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru 15 marca 2025 r.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do treści powołanych powyżej przepisów należy wskazać, że w przypadku, w którym Spółka nie jest w posiadaniu faktury dokumentującej nietransakcyjne WNT z terytorium Grecji obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowego przemieszczenia własnych towarów powstanie 15. dnia następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Jak Państwo wskazują towary zostały przemieszczone na terytorium Polski 3 lutego 2025 r. a zatem obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji powstał 15 marca 2025 r.

Odnosząc się do przypadków, w których zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie wysyłki przemieszczenia będą podlegały obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktury, należy wskazać, że obowiązek podatkowy z tytułu nietransakcyjnego WNT będzie powstawał 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostaną przemieszczone do Polski, lub w dniu wystawienia faktury w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytań nr 4-6 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• ­stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.