Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 4 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący ustalenia Państwa obowiązków podatkowych związanych z pobieraniem oraz zwrotem kaucji na okaziciela za żetony na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o grach hazardowych, wpłynął 6 sierpnia 2025 r. Wniosek – w odpowiedzi na wezwanie Organu – uzupełnili Państwo pismem z 15 września 2025 r. (data wpływu: 17 września 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Korzystając z przygotowywanej infrastruktury do gier rekreacyjnych, w ramach spółki z o.o., które będą odbywać się w sposób niehazardowy, co wynika z zapisów ustawy o grach hazardowych (Dz.U. z 2019 roku, poz. 847 z późniejszymi zmianami), występuje o interpretacje podatkowe w trzech zakresach, jako zdarzenia przyszłe:

1)podatku od towaru i usług (VAT),

2)podatku CIT,

3)podatku od gier hazardowych.

Wszystkie trzy interpretacje odnoszą się do opisanej poniżej sytuacji: Spółka z o.o. chcąc organizować gry karciane w pokera, rozgrywanego w formule niehazardowej, bez gwarantowanych nagród rzeczowych i pieniężnych, będzie pobierać od graczy kaucje za udostępnione żetony do gry.

Kaucja ma charakter zabezpieczający i będzie zwracana graczom na okaziciela w momencie rozliczenia zwrotu żetonów lub pozostawienia ich w grze w zależności od ich ilości lub momentu rezygnacji przez gracza z dalszej gry.

Wpłacając kaucję na okaziciela za otrzymane żetony do gry (zarówno w formule turnieju wielostolikowego, jak i gier jednostolikowych, tzw. czasowych) nie dochodzi do sytuacji przychodu.

Zwrot kaucji na okaziciela, przypisanej do ilości zwracanych żetonów lub pozostawionych w grze (by nie przerywać gry pozostałych uczestników turnieju) a także momentu rezygnacji z gry przez gracza, nie stanowi rozchodu i nie podlega opodatkowaniu. Jest to tylko zwrot kaucji na okaziciela.

Kaucja sama w sobie nie stanowi przychodu ani rozchodu, nie wywołuje więc skutków podatkowych zarówno w zakresie podatku od towaru i usług (VAT), podatku CIT, jak i w zakresie ustawy o grach hazardowych.

Wpłacający kaucję gracze dokonują tylko wpłaty gwarancyjnej, zabezpieczenia finansowego otrzymanych przedmiotów (żetonów) do gry. Z kaucji potrącany jest tzw. rejk, to jest kwota od 10 do 20% wartości kaucji przy grach wielostolikowych, jako bilet wstępu, lub rejku przy grach jednostolikowych do 5%. Bilet taki (rejk) jest już przychodem i jest ewidencjonowany na kasie fiskalnej i podlega podatkowi VAT a potem podatkowi CIT i będzie tak rozliczny przez spółkę z o.o. Kwota z biletów (rejku) nie podlega zwrotowi graczom i pomniejsza zwracaną kaucję na okaziciela. Pozostała część kaucji, od 80 do 95% jest niefiskalna i nie stanowi ona przychodu ani rozchodu i jest pobierana od gracza i zwracana graczowi na okaziciela.

W przypadku użycia jej jako kwoty gwarancyjnej (przy niezwróceniu żetonów, ich zagubieniu, itp.) fakt ten podlega zaksięgowaniu na zasadach dotyczących użycia kaucji jako odszkodowania i kaucja nie jest już w tym zakresie zwracana graczowi.

W wypadku gier jednostolikowych (czasowych ) gracz otrzymuje zwrot kaucji na okaziciela w wymiarze 1:1 od ilości zwróconych żetonów objętych kaucją, które gracz zwraca bezpośrednio po zakończeniu swojej gry Klubowi. Spółka pobierając tzw. rejk (jako kwota biletu) odprowadza od niego podatek 8% VAT.

Wysokość podatku VAT wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów dotyczącej zajęć i gier rekreacyjnych z dnia 2 grudnia 2014 roku, nr PT1/033/32/354/LJU/14, potwierdzonej później w interpretacjach wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych na terenie RP.

Cena biletu zależy od rodzaju gier i wysokości kaucji wpłacanych przez graczy za ilości pobranych żetonów i korzystanie z infrastruktury klubowej. Po odliczeniu z kaucji wartości biletu (rejku) jej pozostała wartość będzie zwracana graczom za żetony, na okaziciela, jak opisano powyżej. Kwestią istotną jest kwestia gry w pokera, jako gry niehazardowej. Taką sytuację potwierdza najnowsza interpretacja w tym zakresie z dnia 29 lipca 2025 roku, znak pisma: 0111-KDBI3-3.4019.15.2025.7.AW wydana osobie fizycznej. Wynika z niej, że ustawa o grach hazardowych określa w sposób ścisły warunki kwalifikacji gry jako hazardowej lub niehazardowej czyli rekreacyjnej.

W odniesieniu do ustawowego pojęcia gier hazardowych sformułowano definicję zakresową wymieniając cztery grupy uznawanych przez prawodawcę za hazardowe, jedną z nich są gry w karty. Jednakże do przyjęcia gry w karty za grę hazardową konieczne jest spełnienie dwóch warunków ustawowych:

1)wymienienie rodzaju gry w katalogu zamkniętym gier hazardowych w karty (black jack, baccarat i poker) oraz

2)gra musi być rozgrywana o nagrody pieniężne lub rzeczowe (rozdz. 1 art. 2 p. 5a Ustawy o grach hazardowych).

Gry które ma organizować spółka z o.o. nie wypełniają drugiego z tych warunków ustawowych, tj. nie ma w nich elementu nagród rzeczowych ani pieniężnych. W związku z tym gra ma tylko charakter niehazardowy, a kaucje nie stanowią wartości finansowej w zrozumieniu przychodów czy też rozchodów finansowych, a sama opłata za bilet do gry (rejk) jest wykazywana jako przychód i podlega pod opodatkowanie VAT oraz podatek dochodowy CIT.

W grze nie ma przewidzianych żadnych nagród, zarówno gwarantowanych, jak i niegwarantowanych. Gra jest pozbawiona tych elementów całkowicie. Nie będzie żadnych nagród, ani rzeczowych ani pieniężnych, co wynika z rygorów gry kwalifikowanej jako gra niehazardowa, zgodnie z brzmieniem samej ustawy, jak i licznych komentarzach do niej.

Zwraca na to uwagę m.in. (...) (w Ustawa o grach hazardowych, Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2019, komentarz do art. 1 ustawy, omawiając sytuację braku nagród: „Gry nie będą grami hazardowymi [grami w karty] w zrozumieniu ustawy o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2025 poz. 595)”). Gry karciane, jako gry rekreacyjne czyli pozbawione gwarantowanych nagród rzeczowych i pieniężnych, nie stanowią już gry hazardowej, w zrozumieniu Ustawy o grach hazardowych, i nie są wymieniane w ustawie hazardowej jako niedozwolone lub dozwolone tylko po uzyskaniu koncesji na gry hazardowe lub po zatwierdzeniu Regulaminu gry przez Ministra Finansów. Zgodnie z zasadą, że to co nie jest prawnie zakazane jest dozwolone. W związku z faktem, że nie ma nagród, bo kaucja na okaziciela nie stanowi nagrody, nie dochodzi do konieczności naliczania podatku od wygranych na podstawie Ustawy o grach hazardowych.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 15 września 2025 r. wskazali Państwo, m.in. że:

„Spółka z o.o. chcąc organizować gry karciane w pokera …” Zdanie to, jak i cała treść wniosku odnosi się do naszej Spółki (...). KRS numer (...).

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku od gier hazardowych (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

1)Czy w związku z pobieraniem przez (...) kaucji na okaziciela za żetony od otrzymujących je graczy i następnie zwrotem kaucji na okaziciela za żetony, Spółka nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT?

2)Czy w związku ze zwrotem kaucji na okaziciela, która nie jest wygraną w zrozumieniu ustawy o grach hazardowych tylko zwrotem kaucji na okaziciela za żetony, to czynność ta nie stanowi przychodu w zrozumieniu podatku od gier hazardowych i taki zwrot nie podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o grach hazardowych?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku od gier hazardowych (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Ad. 1:

W związku z pobieraniem przez (...) kaucji na okaziciela, będącej gwarancją, zabezpieczeniem dla otrzymywanych przez graczy żetonów do gry, a następnie kaucją na okaziciela zwracaną graczom przy rozliczeniu zwrotu żetonów, kaucja nie jest objęta należnościami podatku VAT. Kaucje w swojej istocie nie mają charakteru fiskalnego. Kaucja na okaziciela pełni swoją rolę kaucji do momentu zakończenia gry przez gracza i jej zwrot, który także nie jest opodatkowany podatkiem VAT. Takie stanowisko odnośnie kaucji potwierdza ustawa o podatku od towaru i usług, która nie czyni ich fiskalnymi w tym zakresie i nie stanowią one ani przychodu ani rozchodu. Organizator gier, Spółka (...), otrzymując kaucję nie uznaje kaucji na okaziciela jako wpływu o charakterze definitywnym, chyba że kwota wpłacona traci swój charakter kaucyjny, wtedy jest księgowana jako wpływ. Rozliczana w ten sposób pobrana i zwrócona kaucja nie jest czynnością opodatkowaną w zakresie VAT. Stanowisko takie zdaje się potwierdzać także interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 19 stycznia 2023 roku znak pisma: 0111-KDIB3-3.4012.571.2022.3.JSU.

Ad. 2:

W związku ze zwrotem graczom kaucji na okaziciela za żetony i korzystanie z infrastruktury do gier, nie ma obowiązku naliczania przez organizatora gier podatku od wygranych, ponieważ zwrot kaucji na okaziciela nie jest wygraną, a jedynie zwrotem kaucji wpłaconej na okaziciela i związanej ze zwróconymi żetonami lub pozostawionymi do dalszej gry (by nie przerywać gry innym graczom), po zgłoszeniu faktu zakończenia gry przez gracza organizatorowi i zakończeniu przez niego z korzystania z żetonów i infrastruktury. Zwrot kaucji na okaziciela dla gracza nie jest czynnością opodatkowaną i nie wywołuje takich skutków, w zakresie obowiązków organizatora jako wygranej, co wynikać by mogło z Ustawy o grach hazardowych, bo zwrot kaucji nie jest czynnością opodatkowaną, bo kaucja nie ma charakteru fiskalnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku od gier hazardowych jest prawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025r., poz. 775, ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Zatem nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy:

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;

2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka z o.o. chcąc organizować gry karciane w pokera, rozgrywanego w formule niehazardowej, bez gwarantowanych nagród rzeczowych i pieniężnych, będzie pobierać od graczy kaucje za udostępnione żetony do gry.

Kaucja ma charakter zabezpieczający i będzie zwracana graczom na okaziciela w momencie rozliczenia zwrotu żetonów lub pozostawienia ich w grze w zależności od ich ilości lub momentu rezygnacji przez gracza z dalszej gry.

Wpłacający kaucję gracze dokonują tylko wpłaty gwarancyjnej, zabezpieczenia finansowego otrzymanych przedmiotów (żetonów) do gry. Z kaucji potrącany jest tzw. rejk, to jest kwota od 10 do 20% wartości kaucji przy grach wielostolikowych, jako bilet wstępu, lub rejku przy grach jednostolikowych do 5%. Bilet taki (rejk) jest już przychodem i jest ewidencjonowany na kasie fiskalnej i podlega podatkowi VAT a potem podatkowi CIT i będzie tak rozliczny przez spółkę z o.o. Kwota z biletów (rejku) nie podlega zwrotowi graczom i pomniejsza zwracaną kaucję na okaziciela. Pozostała część kaucji, od 80 do 95% jest niefiskalna i nie stanowi ona przychodu ani rozchodu i jest pobierana od gracza i zwracana graczowi na okaziciela.

W przypadku użycia jej jako kwoty gwarancyjnej (przy niezwróceniu żetonów, ich zagubieniu, itp.) fakt ten podlega zaksięgowaniu na zasadach dotyczących użycia kaucji jako odszkodowania i kaucja nie jest już w tym zakresie zwracana graczowi.

W wypadku gier jednostolikowych (czasowych) gracz otrzymuje zwrot kaucji na okaziciela w wymiarze 1:1 od ilości zwróconych żetonów objętych kaucją, które gracz zwraca bezpośrednio po zakończeniu swojej gry Klubowi. Spółka pobierając tzw. rejk (jako kwota biletu) odprowadza od niego podatek 8% VAT.

Cena biletu zależy od rodzaju gier i wysokości kaucji wpłacanych przez graczy za ilości pobranych żetonów i korzystanie z infrastruktury klubowej. Po odliczeniu z kaucji wartości biletu (rejku) jej pozostała wartość będzie zwracana graczom za żetony, na okaziciela, jak opisano powyżej.

Państwa wątpliwości w odniesieniu do podatku od towarów i usług dotyczą ustalenia czy w związku z pobieraniem przez Państwa kaucji na okaziciela za żetony od otrzymujących je graczy i następnie zwrotem kaucji na okaziciela za żetony, Spółka nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT.

Aby odpowiedzieć na Państwa wątpliwości należy ustalić, czym konkretnie, w zdarzeniu opisanym we wniosku, jest otrzymana kaucja.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty czy kaucji. Według definicji zawartych w Słowniku Języka Polskiego PWN:

-  „zaliczką” jest część należności wypłacana z góry na poczet należności;

-  „zadatkiem” jest suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania;

-  „przedpłatą” jest określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru;

-  „ratą” jest część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie;

-  „kaucją” jest suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, że wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji. Natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że jest ona ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję, nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji.

Jak wskazano wyżej kaucja zabezpieczająca jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług, natomiast w świetle uregulowań zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 1071), jest ona zapłatą za wyrządzone szkody, poniesionej przez kogoś straty.

Stosownie bowiem do treści art. 361 § 1 i § 2 k.c.:

Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.

Zgodnie z art. 362 k.c.:

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c.:

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

W świetle powołanych przepisów, odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku wskazać należy, że przyjęcie kaucji, będzie w istocie rzeczy stanowić zabezpieczenie przed możliwą szkodą, jak bowiem Państwo wskazali, ma charakter zabezpieczający.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, należy wskazać, że skoro kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi, to nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie jest to bowiem otrzymanie części należności i nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę. Kaucja nie będzie stanowiła również zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy, a jej pobranie nie będzie rodziło obowiązku podatkowego w tym podatku. Zatem, rzeczone kaucje, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie stanowią żadnej z czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług należy uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również podatku od gier hazardowych w zakresie ustalenia czy zwrot kaucji na okaziciela, która nie jest wygraną w zrozumieniu ustawy o grach, podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o grach hazardowych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2025 r. poz. 595) - zwanej dalej „ustawą o grach”:

Ustawa określa warunki urządzania gier hazardowych i zasady prowadzenia działalności w tym zakresie oraz zasady opodatkowania podatkiem od gier hazardowych, zwanym dalej „podatkiem od gier”.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o grach:

Grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach.

Zgodnie z art. 2 ust. 5a ustawy o grach hazardowych:

Grami w karty są gry black jack, poker i baccarat, jeżeli są rozgrywane o nagrody pieniężne lub rzeczowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o grach hazardowych:

Działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 1 i 1b oraz art. 6a ust. 2.

Na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy o grach:

Podatnikiem podatku od gier jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która urządza gry hazardowe na podstawie udzielonej koncesji lub udzielonego zezwolenia, z wyłączeniem loterii promocyjnych, podmiot urządzający gry objęte monopolem państwa oraz uczestnik turnieju gry w pokera organizowanego przez podmiot posiadający koncesję na prowadzenie kasyna gry.

Ponadto, jak stanowi art. 71 ust. 2 ustawy o grach hazardowych:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od gier jest:

1)urządzanie gier hazardowych, z wyłączeniem urządzania loterii promocyjnych, loterii fantowych i gry bingo fantowe, o których mowa w art. 7 ust. 1a, oraz urządzania pokera rozgrywanego w formie turnieju gry pokera;

2)udział w pokerze rozgrywanym w formie turnieju gry pokera.

Zgodnie z art. 71 ust. 3:

Obowiązek podatkowy w podatku od gier powstaje z dniem rozpoczęcia urządzania gier hazardowych. W pokerze rozgrywanym w formie turnieju gry pokera obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przystąpienia do turnieju.

Stosownie do art. 73 ust. 1 pkt 8 ustawy:

Podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi w pokerze rozgrywanym w formie turnieju gry pokera - kwota wygranej pomniejszona o kwotę wpisowego za udział w turnieju.

Z opisu sprawy wynika, że opisana gra ma tylko charakter niehazardowy, kaucje nie stanowią wartości finansowej w zrozumieniu przychodów czy też rozchodów finansowych, a sama opłata za bilet do gry (rejk) jest wykazywana jako przychód i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz podatkiem CIT.

W grze nie ma przewidzianych żadnych nagród, zarówno gwarantowanych, jak i niegwarantowanych. Gra jest pozbawiona tych elementów całkowicie, żadne nagrody nie będą przewidziane, w tym ani rzeczowe ani pieniężne.

Z opisu sprawy wynika więc, że zwrot kaucji przypisanej do żetonów nie jest ani wygraną, ani opłatą za udział w grze, a środki te zostały wpłacone jako zabezpieczenie. Zwrot następuje zależnie od liczby zwróconych żetonów i nie wiąże się z żadną formą nagrody czy zysku dla uczestnika.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy o grach hazardowych podatnikiem podatku od gier jest m.in. uczestnik turnieju gry pokera organizowanego przez podmiot posiadający koncesję na prowadzenie kasyna gry. W przedstawionej sytuacji nie mamy do czynienia z organizacją gry hazardowej. Z kolei przedmiotem opodatkowania podatkiem od gier jest m.in. urządzanie oraz udział w pokerze rozgrywanym w formie turnieju gry pokera. Udział ten wiąże się z wpłatą wpisowego i możliwością uzyskania wygranej. W opisanej sytuacji nie występuje wpisowe ani wygrana – zwracane są jedynie środki zabezpieczające użyczenie żetonów. Należy także zaznaczyć, że w przypadku braku wygranej i braku wpisowego nie istnieje żadna kwota, która mogłaby stanowić podstawę naliczenia podatku, o której stanowi art. 73 ust. 1 pkt 8 ustawy określając podstawę opodatkowania jako kwotę wygranej pomniejszoną o wpisowe.

W związku z tym zwrot kaucji przypisanej do żetonów nie podlega podatkowi od gier – nie wynika z przepisów żaden obowiązek jego uiszczenia w tej sytuacji.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie podatku od gier hazardowych jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dodatkowo zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.