Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych cesji umowy leasingu finansowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

„A” spółka z o. o. [dalej: Spółka, Wnioskodawca, „A”] jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych [dalej: CIT] i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług [dalej: VAT].

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu, w ramach których Spółka oddaje do odpłatnego korzystania Klientom (korzystającym) przedmioty leasingu, w tym pojazdy osobowe i ciężarowe, maszyny, urządzenia, a także nieruchomości. Zawierane przez Spółkę umowy leasingu mogą być kwalifikowane jako tzw. leasing operacyjny, o którym mowa w art. 17b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych [t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: ustawa o CIT], leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, a także leasing gruntów oraz praw użytkowania wieczystego, o którym mowa w art. 17i ustawy o CIT. Niniejszy wniosek dotyczy:

• umów leasingu finansowego, o których mowa w art. 17f ustawy o CIT, które zawierane są przez Spółkę jako finansującego i zawierają zapis, zgodnie z którym w podstawowym okresie umowy odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotu leasingu, dokonuje korzystający;
• umów leasingu gruntu oraz praw użytkowania wieczystego, o których mowa w art. 17i ustawy o CIT.

Każdorazowo umowy te zawierają co najmniej tzw. opcję wykupu, tj. po upływie podstawowego okresu trwania umowy leasingu korzystający jest uprawniony do nabycia przedmiotu leasingu, zazwyczaj po cenie istotnie odbiegającej od wartości rynkowej tego przedmiotu. Niektóre umowy zawierają jednak wprost zobowiązanie korzystającego do wykupu przedmiotu umowy leasingu po upływie podstawowego okresu jej trwania. Z tego względu, a także biorąc pod uwagę, że:

• zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
• natomiast zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Spółka traktuje wydanie przedmiotu leasingu w ramach powyższych umów - dalej określanych wspólnie jako Umowy leasingu finansowego - jako dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 9 ustawy o VAT. Wydanie przedmiotu Umowy leasingu finansowego korzystającemu Spółka dokumentuje fakturą obejmującą całkowite wynagrodzenie Wnioskodawcy należne z tytułu całej umowy leasingu. Należy przy tym zaznaczyć, że wynagrodzenie Spółki z tytułu Umowy leasingu finansowego uwzględnia również element odsetkowy, uzależniony od bieżącego poziomu stóp procentowych, który tym samym ulega zmianom w czasie trwania Umowy. Stąd też, w celu ustalenia podstawy opodatkowania dla dokonywanej w ramach Umowy leasingu finansowego dostawy towaru, w chwili zawierania Umowy Spółka bierze pod uwagę stopę procentową obowiązującą i stosowaną w danym momencie i ustala w oparciu o tę stopę należny element odsetkowy rat leasingowych za cały okres trwania Umowy. Tak ustalona podstawa opodatkowania - obejmująca wartość przedmiotu Umowy (tzw. kapitał) oraz oszacowany element odsetkowy przypadający do zapłaty w trakcie trwania Umowy - stanowi dla Spółki podstawę do wystawienia faktury dokumentującej dostawę towarów na rzecz korzystającego. Natomiast płatności rat leasingowych w trakcie trwania umowy leasingu dokonywane są przez korzystającego w oparciu o noty obciążeniowe wystawiane przez Spółkę.

W trakcie trwania Umowy stopy procentowe mające zastosowanie do ustalenia należnego elementu odsetkowego (wchodzącego w skład okresowych rat leasingowych) fluktuują, a zatem korzystający dokonuje na rzecz Spółki płatności, których suma za cały okres trwania Umowy różni się od kwoty pierwotnie przyjętej jako podstawa opodatkowania VAT dokonanej przez Spółkę dostawy towaru. Dlatego też, w standardowych warunkach, tj. gdy w trakcie trwania Umowy nie doszło np. do zmiany korzystającego, z chwilą zakończenia Umowy leasingu i wykupu przedmiotu tej Umowy przez korzystającego, Spółka przeprowadza rozliczenie tej Umowy i - jeśli zobowiązanie podatkowe wynikające z dokonanej dostawy towaru nie uległo przedawnieniu - Spółka wystawia dla korzystającego fakturę korygującą, odzwierciedlającą faktyczną kwotę uiszczoną przez korzystającego na rzecz Spółki z tytułu Umowy, potwierdzającą albo zwiększenie, albo zmniejszenie podstawy opodatkowania VAT. Prawidłowość takiego działania potwierdza wydana na rzecz Spółki interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.750.2018.1.BS.

W praktyce gospodarczej zdarzają się przypadki, w których przed upływem podstawowego okresu trwania Umowy leasingu finansowego, dotychczasowy korzystający kieruje do Spółki wniosek o wyrażenie zgody na przeniesienie przez niego wszelkich praw i obowiązków przysługujących mu z umowy leasingu finansującego na rzecz innego podmiotu - przejmującego. Wniosek, o którym mowa powyżej, w każdym wypadku podlega analizie przez Spółkę, przede wszystkim pod kątem ryzyka kredytowego, tj. zdolności podmiotu, który przejmowałby dotychczasowe prawa i obowiązki korzystającego, do realizacji obowiązków wynikających z umowy leasingu.

W przypadku wyrażenia zgody na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu, dotychczasowy korzystający [dalej: Korzystający] zawiera z podmiotem przejmującym [dalej: Przejmujący] umowę przeniesienia praw i obowiązków z Umowy leasingu finansowego, czyli umowę cesji, na co Spółka wyraża zgodę. W następstwie zawarcia umowy cesji, Korzystający przenosi na rzecz Przejmującego wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu finansującego, a przede wszystkim:

• prawo do używania i/lub używania i pobierania pożytków z przedmiotu leasingu, zgodnie z przeznaczeniem tego przedmiotu,
• prawo do nabycia własności przedmiotu leasingu na warunkach i na zasadach określonych w umowie leasingu, po zakończeniu podstawowego okresu trwania tej umowy (bądź też Przejmujący przyjmuje na siebie obowiązek wykupu przedmiotu umowy leasingu - w zależności od tego co przewiduje sama umowa leasingu),
• obowiązki związane z regulowaniem rat okresowych oraz innych opłat wynikających z umowy leasingu, a także
• obowiązki związane z posiadaniem przedmiotu leasingu.

W następstwie powyższej cesji Przejmujący nabywa również prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu - nie ulega bowiem zmianie charakter samej umowy leasingu, ani jej zapisy dotyczące odpisów amortyzacyjnych. Co więcej, wydanie przedmiotu leasingu odbywa się pomiędzy Korzystającym a Przejmującym.

Przedstawiona powyżej sytuacja ma obecnie miejsce w odniesieniu do Umowy leasingu finansowego, w ramach której raty leasingowe należne Spółce oparte są o zmienną stopę procentową. Korzystający zwrócił się do Spółki z wnioskiem o wyrażenie zgody na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z przedmiotowej umowy na rzecz Przejmującego, na co Spółka - po przeprowadzonej analizie zdolności kredytowej Przejmującego - zamierza przystać. Podkreślenia wymaga, że wyrażenie przez Spółkę zgody na dokonanie cesji praw i obowiązków przez Korzystającego na Przejmującego, skutkować będzie zakończeniem relacji leasingowej pomiędzy Spółką a Korzystającym - od momentu, kiedy Przejmujący stanie się nowym korzystającym, to on uiszczać będzie należne na rzecz Spółki raty leasingowe, on również uprawniony będzie (bądź zobowiązany) do wykupu przedmiotu leasingu po jej zakończeniu.

W związku z powyższą sytuacją po stronie Spółki powstały wątpliwości co do skutków podatkowych na gruncie podatku VAT, a w szczególności obowiązków, jakie ciążą na Spółce z tytułu wyrażenia zgody na zawarcie umowy cesji i przeniesienie na rzecz Przejmującego praw i obowiązków z Umowy leasingu finansowego przez Korzystającego.

Pytania

1.Czy w związku z przeniesieniem przez Korzystającego praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego na rzecz Przejmującego, za zgodą Wnioskodawcy, Spółka zobowiązana jest do dokonania korekt podstawy opodatkowania, pierwotnie określonej w fakturze wystawionej na rzecz Korzystającego i dokumentującej wydanie mu przedmiotu leasingu, o wartość niezapłaconych przez Korzystającego rat leasingowych przyszłych i niewymagalnych na moment dokonania cesji i udokumentowania tego stosowną fakturą korygującą?

2.Czy w związku z przeniesieniem praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu przez Korzystającego na rzecz Przejmującego oraz wydaniem przedmiotu leasingu Przejmującemu, Spółka ma obowiązek rozpoznania dostawy towaru na rzecz Przejmującego oraz wystawienia faktury dokumentującej taką dostawę?

3.Czy Spółce w opisanym zdarzeniu przyszłym przysługiwać będzie prawo do zmniejszenia bądź zwiększenia podstawy opodatkowania w związku ze zmianą w trakcie trwania umowy leasingu elementów wpływających na łączne wynagrodzenie Wnioskodawcy, a w szczególności stóp procentowych, a jeśli tak to czy Spółka powinna udokumentować tę zmianę za pomocą faktury korygującej wystawionej dla Przejmującego?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad pytanie nr 1.

W ocenie Spółki, w związku z przeniesieniem praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego przez Korzystającego na rzecz Przejmującego, „A” nie jest uprawniona ani zobowiązana do wystawienia faktury korygującej i dokonania korekty podstawy opodatkowania, pierwotnie określonej w fakturze wystawionej na rzecz Korzystającego i dokumentującej wydanie przedmiotu leasingu, o wartość niezapłaconych przez Korzystającego przyszłych i niewymagalnych na moment zawarcia umowy cesji rat leasingowych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. W art. 7 ust. 9 ustawy o VAT doprecyzowano jednocześnie, że przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Powołane przepisy art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy o VAT wskazują, że aby umowę leasingu zakwalifikować jako dostawę towarów, musi ona spełniać następujące warunki:

• przedmiotem umowy muszą być towary,
• umowa leasingu musi być zawarta na czas określony,
• w wyniku umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający lub przedmiotem leasingu są grunty,
• w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Wymogi te mają charakter łączny. Wystarczy więc, aby tylko jeden ze wskazanych warunków nie został spełniony, a umowa leasingu nie zostanie zakwalifikowana jako dostawa towarów w świetle ustawy o VAT. Jednocześnie, bez znaczenia jest czy umowa leasingu zawiera tzw. opcję wykupu, czy też jednoznaczne zobowiązanie korzystającego do wykupu przedmiotu umowy leasingu po jej zakończeniu. Jak bowiem wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych, naturalnym zdarzeniem wynikającym z umowy (do którego odnosi się art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT) jest również skorzystanie przez korzystającego z opcji wykupu przedmiotu umowy leasingu. Przykładowo, zgodnie z wyrokiem NSA z 17 stycznia 2014 r. (sygn. I FSK 82/ 13): Za dostawę towarów w rozumieniu u.p.t.u. może być uznana tylko taka umowa zawarta na czas określony, która w zależności od jej treści zawiera opcję przeniesienia własności w wyniku normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty, w wyniku których zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz te umowy leasingu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, których przedmiotami są grunty.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że opisane Umowy leasingu finansowego zawierane przez Spółkę z Korzystającymi spełniają określone powyżej warunki, a w konsekwencji na gruncie ustawy o VAT wydanie Korzystającemu przedmiotu leasingu do używania w oparciu o taką umowę winno być klasyfikowane jako dostawa towarów. Oznacza to, że Spółka wydając Korzystającemu przedmiot umowy do używania przenosi na niego prawo do rozporządzania przekazywaną rzeczą jak właściciel, niezależnie od tego, że na gruncie prawa cywilnego to Spółka jako finansujący pozostaje właścicielem przedmiotu leasingu. Pojęcie „prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel” jest bowiem o wiele szersze od ujęcia prawa własności w rozumieniu prawa cywilnego.

Z uwagi na to, że konstrukcja dostawy towarów i przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel wywodzi się wprost z prawa Unii Europejskiej (przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jest implementacją art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i wcześniejszego art. 5 (1) VI Dyrektywy), należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w orzeczeniu C‑320/88 (Shipping and Fonvarding EntePise SAFE BV) stwierdził, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet, jeżeli nie wiązało się to z przeniesieniem własności. Trybunał, odnosząc się do dostawy towarów, posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania danej transakcji jako dostawy towarów od przeniesienia własności towarów w ujęciu cywilistycznym. Jak wskazał Trybunał: dostawa towarów nie odnosi się do prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi w obowiązującym prawie krajowym, lecą obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Tym samym, na gruncie przepisów powołanej dyrektywy oraz art. 7 ust. 1 ustawy VAT, kluczowym elementem dla zaistnienia dostawy towarów jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zagadnienie przejścia władztwa ekonomicznego nad rzeczą poddał ocenie również NSA, który w uchwale 7 sędziów z 12 października 2015 r. sygn. I FPS/15 uznał, że: (…) rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” w ujęciu art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 7 ust. 1 u.p.t.u. (zdanie wstępne), nie oznacza jego interpretowania jedynie w sensie ekonomicznym. Z użytego w tych przepisach zwrotu wynika bowiem, że z dostawą towarów mamy do czynienia nie tylko gdy dochodzi do przejścia prawa własności towaru, co oznacza, że do dostawy towarów dochodzi zawsze gdy następuje przeniesienie własności towaru w sensie prawnym (cywilistycznym) oraz w każdym innym przypadku, gdy podatnik przeniesie faktyczne lub ekonomiczne władztwo nad rzeczą na inny podmiot, a nabywca towaru będzie miał swobodę w dysponowaniu (rozporządzaniu) rzeczą, tak jakby był właścicielem. (...) Należy zatem w kontekście tego jeszcze raz stwierdzić, że skutkiem przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym (cywilistycznym) jest uzyskanie zawsze prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u., natomiast w świetle tego przepisu za „dostawę towarów” należy uznać także wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem, nawet jeśli nie nastąpiło faktyczne przeniesienie własności tego majątku w świetle przepisów prawa. Reasumując zatem: za „dostawę towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u. należy uznać takie przeniesienie prawa do rozporządzania towarem, które z prawnego punktu widzenia przenosi na nabywcę prawo własności lub prawo umożliwiające nabywcy rozporządzanie (dysponowanie) towarem prawie jak właściciel.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w wyniku zawarcia przez nią z Korzystającym Umowy leasingu finansowego i wydania na rzecz Korzystającego przedmiotu tej umowy do używania, dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad rzeczą (przedmiotem leasingu) na rzecz Korzystającego. Czynność ta, mimo iż to Spółka pozostaje właścicielem przedmiotu, daje Korzystającemu prawo rozporządzania towarem jak właściciel - na Korzystającego przechodzi bowiem ekonomiczne władztwo nad rzeczą, przejawiające się w swobodnym dysponowaniu przedmiotem leasingu w trakcie trwania umowy, począwszy od dnia podpisania umowy leasingu finansowego do momentu wykupu przedmiotu leasingu oraz już po wykupie. Przejście ekonomicznego władztwa nad rzeczą nie ulegnie bowiem zakończeniu wraz z zakończeniem umowy leasingu, lecz będzie kontynuowane, przy czym dodatkowo nastąpi przeniesienie własności przedmiotu leasingu na Korzystającego również w aspekcie cywilnoprawnym. Zatem już z chwilą zawarcia umowy leasingu finansowego oraz wydania przedmiotu leasingu (moment przekazania ekonomicznego władztwa nad rzeczą) dochodzi po stronie Spółki do dostawy towaru w rozumieniu ustawy VAT.

Wynika to również bezpośrednio z wydanej dla Spółki interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 lipca 2022 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.25.2022.2.IG), w której organ odniósł się do zwrotnego przeniesienia przez Korzystającego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel, w celu umożliwienia Spółce sprzedaży tej nieruchomości (będącej przedmiotem umowy leasingu finansowego) na rzecz podmiotu trzeciego. Jak wskazał Dyrektor KIS: Aby doszło do zawarcia transakcji sprzedaży nieruchomości z Nabywcą muszą Państwo posiadać prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, aby móc przenieść to prawo dalej na rzecz Nabywcy. Natomiast w związku z zawartą w (…) roku umową zwrotnego leasingu finansowego i wydaniem przedmiotu leasingu prawo to przysługuje Korzystającemu. Musi zatem nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością zabudowaną jak właściciel pomiędzy Korzystającym a Państwem. Czynność ta będzie w świetle przepisów ustawy o VAT spełniała definicje dostany towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (a zatem nie będzie ona stanowiła świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Tym bardziej, że Korzystającemu z tytułu dokonania tej czynności dla Państwa będzie przysługiwało wynagrodzenie w wysokości równej kwocie odpowiadającej cenie netto sprzedaży tej nieruchomości przez Państwo na rzecz Nabywcy. Pojęcie dostawy towarów zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT nie odwołuje się do cywilistycznego rozumienia prawa własności. Na gruncie ustawy o VAT istotne znaczenie ma bowiem możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Nie można więc zgodzić się Państwa stanowiskiem, że w opisanej sytuacji dochodzi do świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem w opisanej sytuacji dochodzi do dostawy towarów. Sami zresztą wskazali Państwo we własnym stanowisku, że nie ulega wątpliwości, iż w efekcie określonego zachowania ze strony Korzystającego, „odzyskają” Państwo pełnię praw do dysponowania nieruchomością jak właściciel.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka nie odzyska prawa do rozporządzania przedmiotem Umowy leasingu jak właściciel - prawo to zostanie przeniesione przez Korzystającego na Przejmującego. Tym samym, należy uznać, że w związku z tym, że do dostawy towarów i przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na Korzystającego doszło z chwilą wydania towaru przez Wnioskodawcę na rzecz Korzystającego, to samo przeniesienie praw i obowiązków z Umowy leasingu finansowego na rzecz Przejmującego w następstwie zawarcia umowy cesji, mające charakter cywilnoprawny, nie oznacza, że Spółka dokona ponownej dostawy towarów. Wnioskodawca nie przenosi bowiem na Przejmującego prawa do rozporządzania przedmiotem leasingu jak właściciel (jako że wyzbyła się go w ramach zawarcia Umowy leasingu z Korzystającym), lecz jedynie wyraża zgodę (co wynika z wymogów prawa cywilnego i postanowień umowy leasingu), aby Korzystający dokonał dyspozycji prawami, które wyłącznie jemu przysługują, a które obejmują prawo do zmiany podmiotu, który będzie władał przedmiotem leasingu jak właściciel. W związku z tym, skoro prawo takie przeszło na Korzystającego z chwilą wydania przedmiotu leasingu przez Spółkę, to w przypadku cesji umowy leasingu przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (władztwo nad towarem) następuje pomiędzy Korzystającym a Przejmującym. Udział Wnioskodawcy w tej czynności, mający charakter formalny, nie spełnia definicji przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel, gdyż obrót tym prawem następuje już poza Spółką, bez jej udziału.

Odnosząc się natomiast do kwestii wystawienia faktury korygującej dla Korzystającego, należy wskazać, iż zgodnie z art. 106j ustawy o VAT, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

1)podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2)(uchylony),

3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5)stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury,

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie zaistnieje żadna z powyższych przesłanek - w szczególności należy wskazać, że zawarcie pomiędzy Korzystającym i Przejmującym umowy cesji praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego nie będzie skutkować brakiem należności części bądź całości przyszłych, niewymagalnych jeszcze rat leasingowych. Wręcz przeciwnie, obowiązek ich spłaty na rzecz Spółki przechodzi na Przejmującego, zaś ostateczne ustalenie podstawy opodatkowania w związku ze zmiennym elementem odsetkowym rat leasingowych, możliwe będzie dopiero z chwilą, gdy Umowa ulegnie zakończeniu. Nie zajdzie również przypadek zwrotu na rzecz Korzystającego przez Spółkę jakiejkolwiek części dotychczas uiszczonych rat leasingowych.

Po drugie, cesja praw i obowiązków z Umowy leasingu finansowego nie skutkuje zwrotem przedmiotu leasingu na rzecz Spółki - wydanie przedmiotu leasingu do używania i pobierania pożytków nastąpi wyłącznie pomiędzy Korzystającym i Przejmującym.

Wreszcie, cesja praw obowiązków - mimo iż zmieni się osoba korzystającego - nie oznacza, że pierwotna faktura wystawiona przez Spółkę dla Korzystającego dla udokumentowania wydania przedmiotu umowy, staje się wadliwa czy zawiera pomyłkę. W chwili, gdy dokonywana była dostawa towaru w ramach Umowy leasingu finansowego, faktura ta była w pełni prawidłowa.

Podsumowując, przeniesienie praw i obowiązków przez Korzystającego na Przejmującego i wyrażenie przez Spółkę zgody na cesję tych praw i obowiązków, nie wiąże się z zaistnieniem którejkolwiek z powyższych przesłanek, a w konsekwencji nie możne stanowić podstawy do wystawienia faktury korygującej do faktury wystawionej pierwotnie przez Spółkę dla Korzystającego w celu udokumentowania dostawy przedmiotu leasingu.

Konsekwentnie, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku cesji praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego, nie jest ona uprawniona ani zobowiązana do wystawienia faktury korygującej do faktury dokumentującej pierwotne wydanie przedmiotu leasingu na rzecz Korzystającego, a tym samym do skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego w zakresie, w jakim dotyczyłoby to przyszłych i niewymagalnych na moment zawarcia umowy cesji rat leasingowych. Raty te bowiem pozostają należne na rzecz Spółki, a jedynie zmieni się podmiot, który dokonywał będzie ich spłaty.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 25 maja 2023 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.84.2023.1.DS) oraz w interpretacji z 17 listopada 2023 r. (sygn. 0111-KDIB31.4012.607.2023.3.IK). W pierwszej z nich, odnosząc się do analogicznego przypadku jak ten, będący przedmiotem niniejszego wniosku, organ wskazał: Dodatkowo, zauważyć należy, że pomimo zaprzestania płacenia rat leasingowych przez Leasingobiorcę I, spłatę należności kontynuować będzie Leasingobiorca II, w związku z czym dla Państwa nie ulegnie zmianie podstawa opodatkowania, w konsekwencji nie mają Państwo podstaw do korygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego określonych na fakturze wystawionej dla Leasingobiorcy l, i tym samym nie mogą Państwo wystawić faktury korygującej na Leasingobiorcę I.

Ad pytanie nr 2.

W ocenie Spółki, w związku z przeniesieniem praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego przez Korzystającego na rzecz Przejmującego, za zgodą Spółki, oraz wydaniem przez Korzystającego przedmiotu leasingu Przejmującemu, „A” nie dokonuje ponownej dostawy towaru na rzecz Przejmującego, a tym samym nie jest zobowiązana by wystawić fakturę dokumentującą taką dostawę.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do Pytania nr 1, skoro Spółka wyrażając zgodę na dokonanie przeniesienia praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego przez Korzystającego na Przejmującego, nie przenosi na rzecz Przejmującego prawa, które mogłoby być uznane za prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT. Spółka nie dokonuje zatem nowej dostawy towaru na rzecz Przejmującego, a w konsekwencji nie ma obowiązku wystawienia na jego rzecz faktury dokumentującej dostawę towaru.

Jak wskazano w uzasadnieniu do Pytania nr 1, przeniesienie przez Korzystającego na Przejmującego praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego i wydanie przedmiotu tej Umowy, skutkować będzie przekazaniem możliwości używania i pobierania pożytków z przedmiotu leasingu, a więc dojdzie do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad rzeczą przez Korzystającego na rzecz Przejmującego. Zatem planowany przelew całości praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu przez Korzystającego na rzecz Przejmującego stanowić będzie dla Korzystającego odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Po stronie Spółki, cesja praw i obowiązków wynikających z Umowy nie wywoła żadnych skutków na gruncie podatku VAT. W szczególności nie można dopatrywać się tu ponownej dostawy towarów, rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - Spółka wyzbyła się tego prawa wydając przedmiot umowy na rzecz Korzystającego w ramach Umowy leasingu finansowego. Nie może ona dokonać rozporządzania prawem, którym nie dysponuje - ponowne przeniesienie przez Spółkę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel byłoby możliwe wyłącznie w przypadku, gdyby zostało ono zwrotnie przeniesione na „A” przez Korzystającego, z czym - w opisanym zdarzeniu przyszłym -nie mamy do czynienia. Konkluzja taka wynika zarówno z przywołanych przez Spółkę interpretacji wydanych dla innych firm leasingowych, jak i z przywołanej już i wydanej dla Spółki interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 lipca 2022 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.25.2022.2.IG).

Podsumowując, jako że przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego przez Korzystającego na Przejmującego wiązać się będzie z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (przez Korzystającego, któremu to prawo przysługuje), nie można uznać, by to Spółka dokonywała dostawy towaru na rzecz Przejmującego. Stąd też, Spółka nie ma ani obowiązku, ani też prawa by wystawić fakturę na Przejmującego, która dokumentowałaby niejako „ponowną” dostawę towaru będącego przedmiotem umowy.

Ad pytanie nr 3.

W ocenie Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do zmniejszenia bądź zwiększenia podstawy opodatkowania w związku ze zmianą w trakcie trwania umowy leasingu elementów wpływających na łączne wynagrodzenie Wnioskodawcy (w szczególności stóp procentowych), przy czym właściwym dokumentem służącym udokumentowania tej zmiany podstawy opodatkowania będzie faktura korygująca wystawiona dla Przejmującego.

Przeniesienie przez Korzystającego wszelkich praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego na Przejmującego nie wpływa na trwałość samej Umowy - trwa ona nadal, a jedynie zmianie ulega korzystający. Przejmujący kontynuuje realizację praw i obowiązków wynikających z Umowy, w szczególności dokonuje w dalszym ciągu spłat rat leasingowych zgodnie z Umową, zaś poziom tych rat nadal uzależniony jest - w części dotyczącej elementu odsetkowego - od zmieniających się stóp procentowych. Po upływie podstawowego okresu trwania Umowy Przejmujący dokonuje również wykupu przedmiotu leasingu.

Z perspektywy Spółki, dokonane przez Korzystającego przeniesienie praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego na Przejmującego, nie ma żadnego wpływu na zakres obowiązków i uprawnień „A” jako finansującego i podatnika VAT z tytułu dostawy towarów dokonanej w ramach Umowy leasingu. Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającym bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Skoro zaś Spółka nadal otrzymuje należności z tytułu pierwotnie dokonanej na rzecz Korzystającego dostawy towaru, od podmiotu, który jest aktualnym dzierżycielem prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel, to z chwilą zakończenia Umowy leasingu Spółka powinna ustalić jak kształtuje się ostatecznie podstawa opodatkowania VAT dla dokonanej dostawy.

Z uwagi więc na zmienną stopę oprocentowania, łączna suma rat leasingowych otrzymanych przez Spółkę w trakcie trwania Umowy leasingu od Korzystającego, a następnie od Przejmującego, będzie się różnić od kwoty przyjętej jako podstawa opodatkowania w fakturze, wystawionej na rzecz Korzystającego przy dostawie (wydaniu) przedmiotu leasingu. Spółka nie jest przy tym w stanie określić całkowitej wartości podstawy opodatkowania przed zakończeniem umowy leasingu finansowego, tj. upływem podstawowego okresu umowy leasingu. Natomiast zmiany należnych rat leasingowych, wynikające ze zmiennej stopy oprocentowania umowy leasingu mogą skutkować:

• zwiększeniem kwoty przyjętej w pierwotnej fakturze jako podstawa opodatkowania, co oznacza, że Spółka jest zobowiązana do wystawienia dokumentu korygującego, w którym uwzględni zwiększenie tej podstawy opodatkowania i zwiększenie należnego podatku VAT, oraz do uwzględnienia przedmiotowego podwyższenia w bieżącym rozliczeniu podatku VAT, tj. w rozliczeniu za okres, w którym zaistniała przyczyna podwyższenia wartości transakcji (czyli okres, w którym nastąpiło zakończenie umowy leasingu i jest znana całkowita wartość tej transakcji),
• zmniejszeniem pierwotnie wykazanej podstawy opodatkowania, co uprawnia Spółkę do wystawienia dokumentu korygującego, w którym odzwierciedlone zostanie to zmniejszenie podstawy opodatkowania VAT wraz ze zmniejszeniem kwoty należnego podatku, oraz do uwzględnienia przedmiotowego obniżenia w bieżącym rozliczeniu podatku VAT za okres, w którym wystawiony zostanie taki dokument.

Jako że na skutek przeniesienia przez Korzystającego na Przejmującego wszelkich praw i obowiązków z Umowy leasingu finansowego Spółka zakończyła relacje biznesowe, ale też i podatkowe z Korzystającym, zaś z chwilą zakończenia Umowy stroną relacji ze Spółką jest Przejmujący i to z nim nastąpi ostateczne rozliczenie Umowy leasingu, w ocenie Spółki to Przejmujący winien być adresatem dokumentu korygującego, potwierdzającego zwiększenie bądź zmniejszenie podstawy opodatkowania oraz należnej kwoty podatku VAT. Podkreślenia wymaga również, że na skutek cesji Umowy leasingu zmieniła się strona tej Umowy, natomiast treść umowy leasingu i wynikające z niej prawa oraz obowiązki nie ulegają zmianie. Zmiana strony Umowy oznacza jednak, że bezzasadne byłoby wystawienie przez Spółkę dokumentu korygującego dla Korzystającego, jako podmiotu, który nie jest ani stroną Umowy, ani nie jest dzierżycielem prawa do rozporządzania przedmiotem Umowy jak właściciel. Stąd też dokument korygujący (w związku ze zmianą ostatecznego wynagrodzenia należnego Spółce), Wnioskodawca winien wystawić na rzecz Przejmującego, ponieważ w wyniku dokonanej cesji Umowy leasingu Przejmujący wstąpił w ogół praw i obowiązków wynikających z tej Umowy.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 15 września 2023 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.407.2023.1.WH), w której uznał, iż: W analizowanej sprawie na skutek dokonania cesji leasingu Leasingobiorcy I na Leasingobiorcę II, treść umowy leasingu i wynikające niej prawa oraz obowiązki nie ulegają zmianie, a zmienia się jedynie jedna ze stron tej umowy. Wobec tego fakturę korygującą należy wystawić na rzecz Leasingobiorcy II, ponieważ w wyniku dokonanej cesji przedmiotu leasingu Leasingobiorca II wstępuje w ogół praw i obowiązków tej umowy.

W świetle powyższego Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy:

Stosownie do powołanego przepisu, umowa leasingu finansowego jest dla potrzeb podatku od towarów i usług traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.):

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Powołany wyżej artykuł określa zasadę ogólną odnoszącą się do podstawy opodatkowania. W myśl tej zasady ogólnej podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy:

Jak wynika z art. 29a ust. 14 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 106j ust. 2a ustawy:

Jak wynika z powyższych regulacji faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży, tj. m.in. w przypadku zmiany podstawy opodatkowania lub kwoty podatku czy pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury.

Z przytoczonych uregulowań wynika zatem, iż istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Państwa działalność gospodarcza obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu, w ramach których oddają Państwo do odpłatnego korzystania Klientom (korzystającym) przedmioty leasingu, w tym pojazdy osobowe i ciężarowe, maszyny, urządzenia, a także nieruchomości., na podstawie m. in.:

• umów leasingu finansowego, o których mowa w art. 17f ustawy o CIT, które zawierane są przez Państwa jako finansującego i zawierają zapis, zgodnie z którym w podstawowym okresie umowy odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotu leasingu, dokonuje korzystający;
• umów leasingu gruntu oraz praw użytkowania wieczystego, o których mowa w art. 17i ustawy o CIT.

Traktują Państwo wydanie przedmiotu leasingu w ramach powyższych umów (Umowy leasingu finansowego) jako dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 9 ustawy o VAT.

W praktyce gospodarczej zdarzają się przypadki, w których przed upływem podstawowego okresu trwania Umowy leasingu finansowego, dotychczasowy korzystający kieruje do Państwa wniosek o wyrażenie zgody na przeniesienie przez niego wszelkich praw i obowiązków przysługujących mu z umowy leasingu finansowego na rzecz innego podmiotu - przejmującego. Wniosek, o którym mowa powyżej, w każdym wypadku podlega analizie przez Państwa, przede wszystkim pod kątem ryzyka kredytowego, tj. zdolności podmiotu, który przejmowałby dotychczasowe prawa i obowiązki korzystającego, do realizacji obowiązków wynikających z umowy leasingu.

W przypadku wyrażenia zgody na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu, dotychczasowy korzystający (Korzystający) zawiera z podmiotem przejmującym (Przejmujący) umowę przeniesienia praw i obowiązków z Umowy leasingu finansowego, czyli umowę cesji, na co Państwo wyrażają zgodę. W następstwie zawarcia umowy cesji, Korzystający przenosi na rzecz Przejmującego wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu finansowego, a przede wszystkim:

• prawo do używania i/lub używania i pobierania pożytków z przedmiotu leasingu, zgodnie z przeznaczeniem tego przedmiotu,
• prawo do nabycia własności przedmiotu leasingu na warunkach i na zasadach określonych w umowie leasingu, po zakończeniu podstawowego okresu trwania tej umowy (bądź też Przejmujący przyjmuje na siebie obowiązek wykupu przedmiotu umowy leasingu - w zależności od tego co przewiduje sama umowa leasingu),
• obowiązki związane z regulowaniem rat okresowych oraz innych opłat wynikających z umowy leasingu, a także
• obowiązki związane z posiadaniem przedmiotu leasingu.

W następstwie powyższej cesji Przejmujący nabywa również prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu - nie ulega bowiem zmianie charakter samej umowy leasingu, ani jej zapisy dotyczące odpisów amortyzacyjnych. Co więcej, wydanie przedmiotu leasingu odbywa się pomiędzy Korzystającym a Przejmującym.

Przedstawiona powyżej sytuacja ma obecnie miejsce w odniesieniu do Umowy leasingu finansowego, w ramach której raty leasingowe należne Państwu oparte są o zmienną stopę procentową. Korzystający zwrócił się do Państwa z wnioskiem o wyrażenie zgody na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z przedmiotowej umowy na rzecz Przejmującego, na co - po przeprowadzonej analizie zdolności kredytowej Przejmującego - zamierzają Państwo przystać. Wyrażenie przez Państwa zgody na dokonanie cesji praw i obowiązków przez Korzystającego na Przejmującego, skutkować będzie zakończeniem relacji leasingowej pomiędzy Państwem a Korzystającym - od momentu, kiedy Przejmujący stanie się nowym korzystającym, to on uiszczać będzie należne na Państwa rzecz raty leasingowe, on również uprawniony będzie (bądź zobowiązany) do wykupu przedmiotu leasingu po jej zakończeniu.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w związku z przeniesieniem przez Korzystającego praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego na rzecz Przejmującego, za Państwa zgodą, zobowiązani są Państwo do dokonania korekt podstawy opodatkowania, pierwotnie określonej w fakturze wystawionej na rzecz Korzystającego i dokumentującej wydanie mu przedmiotu leasingu, o wartość niezapłaconych przez Korzystającego rat leasingowych przyszłych i niewymagalnych na moment dokonania cesji i udokumentowania tego stosowną fakturą korygującą oraz czy mają Państwo obowiązek rozpoznania dostawy towaru na rzecz Przejmującego oraz wystawienia faktury dokumentującej taką dostawę. (pytania nr 1 i 2)

W myśl art. 709¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Wobec powyższego, umowa leasingu sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy, leasing – co do zasady – jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

Pomimo, że ustawa nie wprowadza takiego nazewnictwa, jej przepisy regulują dwa rodzaje leasingu, które w obrocie gospodarczym funkcjonują jako leasing finansowy oraz leasing operacyjny. Na gruncie ustawy, zważywszy na charakter i specyfikę ww. rodzajów leasingu, leasing operacyjny traktowany jest jako świadczenie usług, natomiast leasing finansowy, jako dostawa towarów.

Dokonując analizy okoliczności sprawy należy zauważyć, że powołane wyżej przepisy art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy wskazują, że aby umowę leasingu zakwalifikować jako dostawę towarów, musi ona spełniać następujące warunki:

• przedmiotem umowy muszą być towary,
• umowa leasingu musi być zawarta na czas określony,
• w wyniku umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający lub przedmiotem leasingu są grunty,
• w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Wymogi te mają charakter łączny. Wystarczy więc, aby tylko jeden z ww. warunków nie został spełniony, a umowa leasingu nie zostanie zakwalifikowana jako dostawa towarów w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, leasing operacyjny oraz leasing finansowy wiążą się z odmiennymi konsekwencjami podatkowymi. Leasing finansowy, który w głównej mierze charakteryzuje się tym, że odpisów amortyzacyjnych w podatku dochodowym dokonuje korzystający oraz zasadniczo prawo własności przechodzi na korzystającego z chwilą zapłaty ostatniej raty, uznawany jest na gruncie przepisów ustawy VAT za dostawę towarów. Natomiast leasing operacyjny, w ramach którego własność przedmiotu leasingu nie przechodzi na korzystającego w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty oraz odpisów amortyzacyjnych dokonuje właściciel, czyli leasingodawca, stanowi świadczenie usług.

Analizując wskazane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie nie zachodzą przesłanki dające Państwu prawo do skorygowania podatku należnego i podstawy opodatkowania VAT oraz wystawienia faktury korygującej na Korzystającego, bowiem nie zostaną spełnione warunki określone przez ustawodawcę w art. 106j ustawy.

Jak wskazali Państwo we wniosku, w przypadku wyrażenia zgody na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu, dotychczasowy Korzystający zawiera z podmiotem Przejmującym umowę przeniesienia praw i obowiązków z Umowy leasingu finansowego, czyli umowę cesji, na co Państwo wyrażają zgodę. W następstwie zawarcia umowy cesji, Korzystający przenosi na rzecz Przejmującego wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu finansowego, a przede wszystkim:

• prawo do używania i/lub używania i pobierania pożytków z przedmiotu leasingu, zgodnie z przeznaczeniem tego przedmiotu,
• prawo do nabycia własności przedmiotu leasingu na warunkach i na zasadach określonych w umowie leasingu, po zakończeniu podstawowego okresu trwania tej umowy (bądź też Przejmujący przyjmuje na siebie obowiązek wykupu przedmiotu umowy leasingu - w zależności od tego co przewiduje sama umowa leasingu),
• obowiązki związane z regulowaniem rat okresowych oraz innych opłat wynikających z umowy leasingu, a także
• obowiązki związane z posiadaniem przedmiotu leasingu.

W następstwie powyższej cesji Przejmujący nabywa również prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu - nie ulega bowiem zmianie charakter samej umowy leasingu, ani jej zapisy dotyczące odpisów amortyzacyjnych. Co więcej, wydanie przedmiotu leasingu odbywa się pomiędzy Korzystającym a Przejmującym.

W tym miejscu należy wskazać, że z punktu widzenia prawa cywilnego właścicielem towaru i jego dysponentem podczas trwania umowy leasingu jest finansujący. Jednakże przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów”, nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć leasingu, sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”, oddanie towaru do dysponowania w przypadku leasingu finansowego, stanowi dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz art. 7 ust. 9 ustawy. W wyniku zawarcia umowy leasingu dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad rzeczą na rzecz leasingobiorcy, co sprawia, że może on rozporządzać nią jak właściciel. Znajduje to wyraz w swobodzie korzystania z towaru i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela.

Uwzględniając powyższe – w przedmiotowej sprawie – do dostawy towaru niewątpliwie dochodzi w chwili wydania towaru dla Korzystającego w związku z zawartą umową leasingu finansowego. Z tą chwilą dochodzi do przeniesienia „prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel” na Korzystającego. Z kolei przeniesienie tego prawa (cesja) ma miejsce pomiędzy Korzystającym a Przejmującym. Nie można w tej sytuacji mówić, że do dostawy (przeniesienia prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel) dochodzi pomiędzy Państwem a Przejmującym.

Dodatkowo, zauważyć należy, że pomimo zaprzestania płacenia rat leasingowych przez Korzystającego, spłatę należności kontynuować będzie Przejmujący, w związku z czym dla Państwa nie ulegnie zmianie podstawa opodatkowania, w konsekwencji nie mają Państwo podstaw do korygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego określonych na fakturze wystawionej dla Korzystającego, i tym samym nie mogą Państwo wystawić faktury korygującej na Korzystającego.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości dotyczących kwestii opodatkowania przez Państwa dostawy towaru na rzecz Przejmującego, należy zauważyć, że - jak już wyjaśniono wyżej, aby określoną umowę leasingu uznać – na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 9 ustawy – za dostawę towarów musi ona przede wszystkim dotyczyć towarów. Ponadto musi ona spełniać następujące warunki, tj. umowa leasingu musi być zawarta na czas określony, w wyniku tej umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający lub przedmiotem leasingu są grunty, oraz w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy jedna ze stron transakcji przenosi na drugą stronę prawo do rozporządzania przekazywaną rzeczą jak właściciel to transakcja taka stanowi dostawę towaru. W związku z tym, że z treści cyt. przepisu nie wynika jednoznacznie, czy odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu VAT ma miejsce jedynie w przypadku, gdy sprzedawca przenosi na nabywcę własność rzeczy w sensie cywilistycznym, czy też wystarczającą przesłanką do uznania, że doszło do dostawy towarów jest przekazanie nabywcy przedmiotu dostawy do swobodnej dyspozycji (w sensie ekonomicznym), treść tej regulacji została poddana ocenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”).

Odnosząc się do powyższego zagadnienia w orzeczeniu C-320/88 (Shipping and Forwarding Enterprise – SAFE), TSUE stanął na stanowisku, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów nie ma znaczenia okoliczność, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się ono z cywilnoprawnym przeniesieniem własności.

W przedmiotowym orzeczeniu TSUE posłużył się terminem „przeniesienia własności w sensie ekonomicznym” (praktyczna kontrola nad rzeczą; możliwość swobodnego dysponowania), uniezależniając jednoznacznie opodatkowanie podatkiem VAT od przeniesienia własności rzeczy w sensie cywilnym.

Analizując powyższe oraz przedstawiony przez Państwa opis sprawy stwierdzić należy, że dokonanie cesji Umowy leasingu finansowego przez Korzystającego na Przejmującego pozostanie neutralne dla Państwa na gruncie podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem do dostawy towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) dochodzi z chwilą wydania przez Państwa towaru dla Korzystającego. Sama zaś cesja Umowy leasingu finansowego na Przejmującego nie oznacza, że dokonują Państwo ponownej dostawy towaru, tym razem na rzecz Przejmującego, skoro władztwo ekonomiczne nad tym towarem przekazali już Państwo Korzystającemu. W związku z powyższym, w wyniku cesji Umowy leasingu finansowego pomiędzy Korzystającym i Przejmującym to pomiędzy nimi dochodzi do dostawy towarów. W związku z przeniesieniem praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego, jej dotychczasowa treść nie ulega zmianie – na Przejmującego przechodzi umowa leasingu w dotychczasowym brzmieniu.

A zatem w analizowanej sprawie zawarcie umowy cesji skutkującej przeniesieniem praw i obowiązków wynikających z Umowy leasingu finansowego oraz wydaniem przedmiotu leasingu Przejmującemu nie spowoduje, że po Państwa stronie dojdzie do kolejnej dostawy towaru, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, a czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ustawy. W stosunku do Państwa sytuacji, powyższa czynność pozostaje bez wpływu na jej kwalifikację na gruncie ustawy o VAT.

Zatem nie będą mieli Państwo obowiązku opodatkowania dostawy towaru na rzecz Przejmującego, jednocześnie nie będą Państwo zobowiązani do wystawienia faktury dokumentującej tę dostawę.

Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy będzie Państwu przysługiwać prawo do zmniejszenia bądź zwiększenia podstawy opodatkowania w związku ze zmianą w trakcie trwania umowy leasingu elementów wpływających na łączne Państwa wynagrodzenie, a w szczególności stóp procentowych, a jeśli tak to czy powinni Państwo udokumentować tę zmianę za pomocą faktury korygującej wystawionej dla Przejmującego.

Z okoliczności sprawy wynika, że wydanie przedmiotu Umowy leasingu finansowego Korzystającemu dokumentują Państwo fakturą obejmującą całkowite Państwa wynagrodzenie należne z tytułu całej umowy leasingu. Państwa wynagrodzenie z tytułu Umowy leasingu finansowego uwzględnia również element odsetkowy, uzależniony od bieżącego poziomu stóp procentowych, który tym samym ulega zmianom w czasie trwania Umowy. Stąd też, w celu ustalenia podstawy opodatkowania dla dokonywanej w ramach Umowy leasingu finansowego dostawy towaru, w chwili zawierania Umowy biorą Państwo pod uwagę stopę procentową obowiązującą i stosowaną w danym momencie i ustalają Państwo w oparciu o tę stopę należny element odsetkowy rat leasingowych za cały okres trwania Umowy. Tak ustalona podstawa opodatkowania - obejmująca wartość przedmiotu Umowy (tzw. kapitał) oraz oszacowany element odsetkowy przypadający do zapłaty w trakcie trwania Umowy - stanowi dla Państwa podstawę do wystawienia faktury dokumentującej dostawę towarów na rzecz Korzystającego. Natomiast płatności rat leasingowych w trakcie trwania umowy leasingu dokonywane są przez Korzystającego w oparciu o noty obciążeniowe wystawiane przez Państwa.

W trakcie trwania Umowy stopy procentowe mające zastosowanie do ustalenia należnego elementu odsetkowego (wchodzącego w skład okresowych rat leasingowych) fluktuują, a zatem Korzystający dokonuje na rzecz Państwa płatności, których suma za cały okres trwania Umowy różni się od kwoty pierwotnie przyjętej jako podstawa opodatkowania VAT dokonanej przez Państwa dostawy towaru. Dlatego też, w standardowych warunkach, tj. gdy w trakcie trwania Umowy nie doszło np. do zmiany korzystającego, z chwilą zakończenia Umowy leasingu i wykupu przedmiotu tej Umowy przez korzystającego, przeprowadzają Państwo rozliczenie tej Umowy i - jeśli zobowiązanie podatkowe wynikające z dokonanej dostawy towaru nie uległo przedawnieniu - wystawiają Państwo dla korzystającego fakturę korygującą, odzwierciedlającą faktyczną kwotę uiszczoną przez korzystającego na rzecz Państwa z tytułu Umowy, potwierdzającą albo zwiększenie, albo zmniejszenie podstawy opodatkowania VAT.

Jak wyżej wskazano, zawierane umowy leasingu w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, a także umowy leasingu, których przedmiotem są grunty są umowami tzw. leasingu finansowego traktowanego jako dostawa towarów. Tym samym w momencie dokonania takiej dostawy powstaje z jej tytułu obowiązek podatkowy oraz obowiązek udokumentowania tej dostawy fakturą obejmującą całą należność wynikającą z zawartej umowy.

W odniesieniu do powyższych wątpliwości wskazać należy, że z cytowanych wyżej przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących wynika, że fakturę korygującą wystawia się m.in. w przypadku gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Generalnie korekty, można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz na te, które wywołują skutki odwrotnie, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu. Zatem w sytuacji, gdy po wystawieniu faktury VAT, podwyższono cenę bądź stwierdzono pomyłkę w cenie, w celu wyeliminowania powyższych niezgodności należy wystawić fakturę korygującą.

W przypadku zawieranej Umowy, gdy wartość raty leasingowej w części odsetkowej opiera się na zmiennej stopie procentowej, suma płatności dokonanych przez korzystającego w trakcie trwania umowy leasingu różni się (jest niższa bądź wyższa) od kwoty skalkulowanej pierwotnie i wykazanej w pierwotnej fakturze, dokumentującej dostawę towarów. W odniesieniu do tej umowy nie mają Państwo możliwości w dacie zawierania takiej umowy ustalić ostatecznej wysokości wynagrodzenia z tytułu jej zawarcia. Tym samym z tytułu takiej umowy otrzymają Państwo wynagrodzenie w innej wysokości, niż zostało udokumentowane wystawioną z tego tytułu fakturą.

W powyższych okolicznościach, po zakończeniu Umowy leasingu finansowego będą Państwo znali ostateczną wartość wynagrodzenia z tytułu zrealizowanej umowy, w związku z czym będą Państwo zobowiązani do rozliczenia podatku VAT od różnicy powstałej pomiędzy wartością faktury pierwotnej a wartością powstałą po całkowitym rozliczeniu Umowy leasingu finansowego. Rozliczenia tego należy dokonać poprzez wystawienie faktury korygującej uwzględniającej różnicę między pierwotnym wynagrodzeniem wykazanym w fakturze dokumentującej dostawę towaru a wynagrodzeniem rzeczywiście otrzymanym.

W sytuacji gdy po zakończeniu umowy leasingu ostateczne Państwa wynagrodzenie z tytułu Umowy leasingu finansowego będzie niższe od pierwotnie wykazanego będą Państwo zobowiązani wystawić fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania wykazaną w fakturze dokumentującej dostawę danego towaru w ramach tej umowy. W wyniku zakończenia zawartej Umowy leasingu finansowego łączna wartość wynagrodzenia może być także wyższa od ustalonego pierwotnie. W takiej sytuacji będą Państwo zobligowani do wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania.

Wskazali Państwo, że w następstwie zawarcia umowy cesji, Korzystający przenosi na rzecz Przejmującego wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu finansowego.

W analizowanej sprawie na skutek dokonania cesji leasingu finansowego z Korzystającego na Przejmującego, treść umowy leasingu i wynikające z niej prawa oraz obowiązki nie ulegają zmianie, a zmienia się jedynie jedna ze stron tej umowy. Wobec tego fakturę korygującą należy wystawić na rzecz Przejmującego, ponieważ w wyniku dokonanej cesji przedmiotu leasingu Przejmujący wstępuje w ogół praw i obowiązków tej umowy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Zatem upływ określonego w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku VAT wyklucza możliwość korekty podatku należnego, co oznacza również brak możliwości wystawienia faktury korygującej.

W związku z tym przy wystawianiu faktur korygujących wartość wynagrodzenia z tytułu danej umowy leasingu finansowego należy mieć na względzie postanowienia art. 70 Ordynacji podatkowej.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej,

Zatem, niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla Korzystającego i Przejmującego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.