Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 25 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dotyczącej zakupu apartamentu. Uzupełniła go Pani pismem z 23 września 2025 r. (wpływ 29 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni pragnie zakupić apartament, który następnie będzie Jej służył w całości do wykonywania czynności opodatkowanych stawką podatkową VAT w wysokości 23% (najem). Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie zamierza jej prowadzić po zakupie apartamentu.

Apartament zostanie zakupiony wspólnie z mężem Wnioskodawczyni jako współwłasność majątkowa małżeńska, co potwierdzi stosowna umowa w formie aktu notarialnego. Niemniej usługi najmu krótkoterminowego Wnioskodawczyni będzie świadczyć samodzielnie, gdyż mąż Wnioskodawczyni prowadzi własną działalność w postaci gospodarstwa rolnego, gdzie rozlicza się jako podatnik VAT.

Za zakup mieszkania Wnioskodawczyni miałaby otrzymać fakturę bez numeru NIP, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej jak wskazano powyżej.

Świadczenie przez Wnioskodawczynię usług najmu krótkoterminowego rozpoczęłoby się natychmiast po zawarciu wyżej wymienionej umowy najmu. Rozliczenia Wnioskodawczyni prowadziłaby zryczałtowanym podatkiem dochodowym stawką 8,5%, z zerowym VAT-em na fakturach jako osoby fizyczne.

Wnioskodawczyni dokonałaby zarejestrowania się w charakterze podatnika VAT czynnego poprzez zgłoszenie rejestracyjne VAT-R. Najem wyżej wymienionego apartamentu dla Wnioskodawczyni stanowiłby jedyną działalność podlegającą opodatkowaniu VAT. Następnie Wnioskodawczyni dokonałaby złożenia wniosku o zwrot podatku VAT z wyżej wymienionej transakcji zakupu apartamentu tak, aby rzeczywisty koszt apartamentu jaki poniesie odpowiadał jego wartości netto.

Po upływie do 180 dni dokonano by zwrotu podatku VAT na rzecz Wnioskodawczyni.

Doprecyzowanie i uzupełnienie zdarzenia przyszłego

W pierwszej kolejności Wnioskodawczyni oświadcza, że jeżeli chodzi o wskazanie czy umowy najmu apartamentu będą podpisane wyłącznie przez Nią czy również przez Jej męża to Wnioskodawczyni oświadcza, że umowy te nie będą podpisywane zarówno przez Wnioskodawczynię jak i Jej męża. Po dokonaniu zakupu nieruchomości, wyłącznie Wnioskodawczyni dokona zawarcia umowy dzierżawy lokalu z przedsiębiorstwem zajmującym się profesjonalną obsługą wyżej wymienionej nieruchomości w celach najmu krótkoterminowego. To podmiot trzeci będzie dokonywał zawarcia poszczególnych umów najmu z odbiorcami końcowymi usług najmu, a Wnioskodawczyni zawrze jedną umowę dzierżawy z podmiotem obsługującym najem krótkoterminowy. Czynsz dzierżawny w takim wypadku będzie ściśle związany z kwotą przychodu netto uzyskanego w danym miesiącu z wynajmu nieruchomości.

Celem Wnioskodawczyni jest świadczenie usług najmu nieruchomości za pośrednictwem przedsiębiorstwa trzeciego, z którym będzie Ją łączyć umowa dzierżawy. Najem przez wyżej wymienione przedsiębiorstwo trzecie będzie zawierany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W kwestii świadczenia usług najmu krótkoterminowego sklasyfikowanego w PKWiU pod symbolem 55 Wnioskodawczyni oświadcza, że Jej celem jest świadczenie takich usług ale nie bezpośrednio - jak wskazała powyżej. Odbywać się to będzie za pośrednictwem podmiotu obsługującego wynajem lokalu, któremu to Wnioskodawczyni lokal wydzierżawi.

Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku

Czy Wnioskodawczyni - nie prowadząc działalności gospodarczej - będzie posiadała w opisanym stanie faktycznym uprawnienie do odliczenia podatku VAT za zakup apartamentu tak, aby jego realny koszt dla Wnioskodawczyni równał się z kwotą netto jego zakupu?

Pani stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że będzie posiadała prawo - nabywając apartament/lokal w opisanym stanie faktycznym - do pełnego odliczenia podatku VAT niezależnie od tego, czy prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Urzędzie Gminy, czy też takiej działalności nie prowadzi. Tym samym nabywając apartament/lokal realnie poniesie jedynie jego koszt w wartości netto.

Wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawczyni osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej mają możliwość skorzystania z odliczenia podatku VAT oraz uzyskania zwrotu podatku VAT bez obowiązku rejestrowania działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ocenie Wnioskodawczyni wykonywanie opodatkowanych czynności najmu w niewielkiej skali - dodatkowo za pośrednictwem podmiotu trzeciego - wyłącznie przez osobę Wnioskodawczyni z wyłączeniem Jej męża nie będzie wiązać się z obowiązkiem rejestrowania działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Warunkiem uzyskania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a co za tym idzie ubiegania się o zwrot podatku VAT, jest używanie przedmiotowego apartamentu/lokalu w całości do wykonywania przez Wnioskodawczynię czynności opodatkowanych stawką podatkową VAT w wysokości 23% (najem/dzierżawa). Zdaniem Wnioskodawczyni, wymóg ten Ona spełnia, gdyż nie będzie wykorzystywała lokalu na własne potrzeby. Na powyższe nie będzie wpływał fakt, że mąż Wnioskodawczyni wykonuje działalność rolniczą, w ramach której występuje jako czynny podatnik podatku VAT.

Aby skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie apartamentu/lokalu należy zarejestrować się w charakterze podatnika VAT czynnego. W tym celu, zgodnie z art. 96 ust. 1 Ustawy VAT, konieczne będzie złożenie w urzędzie skarbowym właściwym według miejsca wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Jeżeli chodzi o opis zdarzenia przyszłego to tak jak Wnioskodawczyni opisała, zamierza Ona dokonać zakupu apartamentu/lokalu mieszkalnego, który następnie zostanie w całości przeznaczony do wykonywania czynności opodatkowanych stawką podatkową VAT w wysokości 23%. Lokal zostanie wydzierżawiony przedsiębiorstwu trzeciemu, które we własnym imieniu i na własny rachunek będzie zawierało z osobami fizycznymi umowy najmu krótkoterminowego, następnie płacąc czynsz dzierżawny w wysokości określonego procenta miesięcznego przychodu z takiego wynajmu. Świadczenie tak opisanych usług najmu krótkoterminowego z wykorzystaniem nieruchomości Wnioskodawczyni zostałoby rozpoczęte bezpośrednio po dokonaniu zakupu tejże nieruchomości. Rozliczenia z przychodu uzyskanego z takiej dzierżawy Wnioskodawczyni dokonano by zryczałtowanym podatkiem dochodowym stawką 8,5%, z zerowym VAT-em na fakturach jako osoby fizyczne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej: ustawą:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność – stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 wynika, że:

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy wskazać, że umowa najmu jak i umowa dzierżawy są cywilnoprawnymi umowami nakładającymi na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę/dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Na podstawie art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Natomiast na mocy art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:

Najem/dzierżawa jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu/dzierżawę osobie trzeciej nieruchomości lub rzeczy skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu/dzierżawy.

W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu, czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował, czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi w jego działalności środek trwały.

Zatem najem/dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczony/a jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Natomiast, ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Stosownie do art. 36 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W Pani sprawie w pierwszej kolejności należy zatem wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem, przedmiotem świadczenia usług jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje tego świadczenia we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej).

Z opisu sprawy wynika, że pomiędzy Panią a Pani mężem istnieje ustawowa wspólność małżeńska. Do majątku wspólnego zamierzają Państwo kupić apartament, który następnie będzie dzierżawiony podmiotowi trzeciemu obsługującemu najem krótkoterminowy ww. nieruchomości na rzecz osób fizycznych. Umowa dzierżawy z podmiotem trzecim zawarta zostanie wyłącznie przez Panią. Wskazała Pani, że nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie zamierza jej Pani prowadzić po zakupie apartamentu.

Z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji, na podstawie przepisów ustawy i podatku od towarów i usług, dzierżawiąc apartament na rzecz podmiotu trzeciego będzie Pani prowadziła działalność gospodarczą, bez względu na to, czy zarejestruje ją Pani w Urzędzie Gminy. Skoro stroną umowy dzierżawy apartamentu będzie wyłącznie Pani, to w kontekście powołanych przepisów ustawy, dzierżawa ta stanowić będzie, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, będzie Pani podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, z tytułu dzierżawy apartamentu będącego we współwłasności małżeńskiej.

Pani wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie apartamentu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy:

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Jak już wcześniej wskazano, faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Ponadto na mocy art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy:

Przepis art. 96 ust. 4 ustawy:

Zatem, rejestracji należy dokonać przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy. Rejestracja następuje w momencie zgłoszenia rejestracyjnego, tj. złożenia w urzędzie skarbowym druku VAT-R. Z tym momentem podmiot uzyskuje formalne znamiona statusu podatnika podatku od towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje natomiast wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, jest wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z wniosku wynika, że wraz z mężem zamierza Pani nabyć apartament, która to czynność zostanie udokumentowana fakturą bez Pani numer NIP. Po zakupie apartamentu zawrze Pani umowę dzierżawy tego lokalu z podmiotem trzecim. W związku z powyższą czynnością zarejestruje się Pani jako podatnik VAT czynny poprzez złożenie zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Należy jeszcze raz wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Odnosząc się zatem do Pani wątpliwości należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie będzie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy - wynikającego z faktury, dokumentującej nabycie opisanego apartamentu, pomimo braku na niej Pani nr NIP. Będzie Pani świadczyła usługę dzierżawy apartamentu na rzecz podmiotu trzeciego, którą to czynność wykonywać będzie Pani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, i która podlega opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT. Prawo to będzie Pani przysługiwało, gdy zarejestruje się Pani jako podatnik VAT czynny, poprzez złożenie zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Tym samym, Pani stanowisko zgodnie z którym będzie posiadała Pani prawo - nabywając apartament/lokal w opisanym stanie faktycznym - do pełnego odliczenia podatku VAT niezależnie od tego, czy prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Urzędzie Gminy, czy też takiej działalności nie prowadzi, uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie art. 14b § 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Zatem kwestie wysokości stawki podatku VAT są rozstrzygane w ramach wiążących informacji stawkowych, a nie w ramach interpretacji indywidualnych.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, opiera się jedynie na przedstawionym we wniosku opisie, a nie na zebranym w sprawie materiale dowodowym. Organ wydający interpretację nie przeprowadza postępowania dowodowego.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, w kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Pani, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla podmiotu trzeciego wynajmującego krótkoterminowo opisanym apartament osobom fizycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·     w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.