
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
3 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 27 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w podatku VAT sprzedaży udziału w działkach niezabudowanych nr 1 i 2 oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 września 2025 r. (daty wpływu 24 września 2025).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)
Wniosek składa Pani osobiście. Jest Pani osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie posiadającą statusu czynnego podatnika podatku VAT. Nieprowadzącą działalności rolniczej. Jest Pani właścicielką niezabudowanej nieruchomości gruntowej nabytej w przeszłości od majątku prywatnego. Nabycie działki nie było związane z żadną działalnością zarobkową ani gospodarczą, a poszczególne udziały w gruncie od momentu nabycia pozostają składnikiem majątku osobistego. Działka – grunt orny niezabudowany, położony przy ul. (…) o nr. ewidencyjnym działki 1 i 2, arkusz mapy (...), obręb (…) – (…) o powierzchni 3125m2, dla której Sąd Rejonowy (…) w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (…). Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ma przeznaczenie przemysłowe. Na dzień złożenia wniosku działka pozostaje niezabudowana, ale posiada dostęp do mediów w drodze, przy czym nie wykonywała Pani przyłączeń ani żadnych prac uzbrojeniowych. Teren ten nie był także przedmiotem przekształceń, scalenia, podziałów ani żadnych działań mających na celu zwiększenia jego atrakcyjności inwestycyjnej. Aktualnie działka jest zarośnięta poprzez dziką roślinność. Jednakże jest planowana sprzedaż w/w gruntów na rzecz jednego nabywcy – przedsiębiorcy (dewelopera), który zamierza realizować na tym terenie inwestycję budowlaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie zintegrowanego planu inwestycyjnego. Sprzedaż ma charakter incydentalny i jednostkowy. W związku z powyższym zwraca się Pani o potwierdzenie, czy planowana sprzedaż działki niezabudowanej dokonana przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?
W uzupełnieniu wniosku Pani wskazała, iż:
Działki 1 i 2 zostały nabyte jako spadek po zmarłym mężu (…) w roku 2022.
Jest Pani współwłaścicielką obu działek razem z innymi osobami z rodziny. Pani część wynosi 51/640.
W odpowiedzi na pytanie o treści:
Jak faktycznie była wykorzystywana ww. nieruchomość przez cały okres jej posiadania?
Udzieliła Pani następującej odpowiedzi:
Nie posiada Pani wiedzy jak była wykorzystywana. Pani osobiście jej nie wykorzystywała.
Przewidywaną datą sprzedaży jest rok 2026.
W odpowiedzi na pytanie o treści:
Czy nieruchomość była/jest/będzie udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy? Jeżeli tak, to należy wskazać:
a)datę zawarcia ww. umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy?
b)na jaki okres była/jest/będzie zawarta ww. umowa?
c)czy umowa miała/ma/będzie miała charakter odpłatny, czy nieodpłatny? Czy będzie Pani odprowadzała z tego tytułu należne podatki?
Udzieliła Pani następującej odpowiedzi:
Nie była udostępniana innym osobom na podstawie żadnej umowy. Nie było umowy.
W odpowiedzi na pytanie o treści:
W jaki sposób poszukiwała Pani nabywcę/nabywców ww. nieruchomości; czy podejmowała Pani działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży ww. nieruchomości (np. reklama, skorzystanie z usług biura nieruchomości itp.)?
Udzieliła Pani następującej odpowiedzi:
Nie szukała Pani nabywcy i nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych, nie reklamowała i nie korzystała Pani z biura nieruchomości oraz nie odprowadzała Pani z tego tytułu żadnych podatków.
Nie dokonywała Pani sprzedaży innych nieruchomości, ponieważ ich Pani nie posiada oprócz mieszkania, w którym zamieszkuje z córką. Posiada Pani również mały drewniany domek z niewielką działką, którą użytkuje Pani w sezonie letnim w celach wypoczynkowych, którą nabyła Pani również w spadku po zmarłym mężu (…). Nie planuje Pani sprzedaży żadnej z wyżej wymienionych nieruchomości.
W odpowiedzi na pytania o treści:
Czy przed sprzedażą działek zostaną wydane pozwolenia na budowę? Jeśli tak, to z czyjej inicjatywy nastąpi wydanie ww. pozwoleń?
Jakie inne pozwolenia, decyzje zostaną wydane do dnia sprzedaży przedmiotowych działek oraz z czyjej inicjatywy nastąpi wydanie/uzyskanie tych pozwoleń/decyzji, itp.?
Udzieliła Pani następującej odpowiedzi:
Nie wie Pani czy przed sprzedażą zostaną wydane pozwolenia na budowę, ponieważ tym zajmie się kupujący.
Nie podejmowała Pani żadnych czynności w związku ze sprzedażą działek.
Nie orientuje się Pani kiedy został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i przez kogo.
Nie podejmowała Pani żadnych działań w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Nabycie działki nastąpiło w ramach postępowania spadkowego i nie było opodatkowane podatkiem VAT. Nie było udokumentowane fakturą.
Nie wykorzystywała Pani działek w ogóle oraz nie będzie ich Pani wykorzystywała do momentu sprzedaży.
Została zawarta umowa przedwstępna z nabywcą działek.
Zaznacza Pani, iż odpowiedzi udzieliła Pani według wszelkiej dostępnej Pani wiedzy.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy jest Pani zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek 1 i 2? Przedmiotem sprzedaży są obie działki.
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie planowana sprzedaż niezabudowanej działki o przeznaczeniu przemysłowym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), ponieważ nie następuje w ramach działalności gospodarczej, Pani nie występuje w tej transakcji w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powyższym przywołanym artykułem podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei w myśl art. 15 ust. 2, przez działalność gospodarczą rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, czy czynność została wykonana jednorazowo, a także działalność polegająca na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej w żadnej firmie, nie jest Pani czynnym podatnikiem VAT, a planowana sprzedaż ma charakter jednorazowy i dotyczy składnika prywatnego majątku. Nabycie działki miało miejsce wiele lat temu z zamiarem przetrzymywania w majątku osobistym, bez zamiaru sprzedaży w celach zarobkowych, nie była podmiotem najmu, dzierżawy ani innej formy komercyjnego wykorzystywania.
Ponadto, nie podejmowała Pani żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które byłyby działalnością gospodarczą. Nie dokonywała Pani podziału działek, nie występowała Pani o decyzję o warunkach zabudowy, nie wykonywała Pani prac uzbrojeniowych ani nie reklamowała Pani działki. Zgodnie z ugruntowanym orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz licznymi interpretacjami indywidualnymi Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, niezwiązaną z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz niewykazującą aktywności właściwej dla podmiotów profesjonalnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT, koniecznie jest ustalenie, że sprzedający występuje w charakterze podatnika VAT, a nie osoby prywatnej – co w tej sytuacji nie ma miejsca.
W związku z powyższym Pani zdaniem sprzedaż niezabudowanej działki gruntowej będącej częścią majątku osobistego:
1)Nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ nie zachodzą przesłanki uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w tej transakcji,
2)A co za tym idzie – nie występuje obowiązek wystawienia faktury VAT, zarejestrowania działalności gospodarczej ani składania deklaracji VAT w związku z tą sprzedażą.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Według art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zatem, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:
Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
a) określone udziały w nieruchomości;
b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Należy w tym miejscu wyjaśnić, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.
Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.
Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.
Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:
Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.
W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.
Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży udziału w prawie własności działki nr 1 i 2 istotne jest, czy w celu dokonania ich sprzedaży podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
Z treści złożonego wniosku wynika, że jest Pani osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie posiadającą statusu czynnego podatnika podatku VAT. Jest Pani współwłaścicielką niezabudowanej nieruchomości gruntowej nabytej w przeszłości od majątku prywatnego tj. działki nr 1 i 2. Stanowią one grunt orny niezabudowany. Nabycie działek nastąpiło w ramach postępowania spadkowego i nie było opodatkowane podatkiem VAT. Nabycie działek nie było związane z żadną działalnością zarobkową ani gospodarczą. Nie wykorzystywała Pani działek w ogóle oraz nie będzie ich Pani wykorzystywała do momentu sprzedaży. Działki nie były udostępniane innym osobom na podstawie żadnej umowy. Nie szukała Pani nabywcy i nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych. Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki mają przeznaczenie przemysłowe. Nie podejmowała Pani żadnych działań w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki posiadają dostęp do mediów w drodze, przy czym nie wykonywała Pani przyłączeń ani żadnych prac uzbrojeniowych. Nie podejmowała Pani żadnych czynności w związku ze sprzedażą działek. Teren ten nie był także przedmiotem przekształceń, scalenia, podziałów ani żadnych działań mających na celu zwiększenia jego atrakcyjności inwestycyjnej. Planuje Pani sprzedaż w/w gruntów na rzecz jednego nabywcy – przedsiębiorcy (dewelopera), który zamierza realizować na tym terenie inwestycję budowlaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie zintegrowanego planu inwestycyjnego. Nie wie Pani czy przed sprzedażą zostaną wydane pozwolenia na budowę, ponieważ tym zajmie się kupujący. Została zawarta umowa przedwstępna z nabywcą działek.
Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy dokonując sprzedaży udziału w działkach objętych zakresem wniosku, będzie Pani zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy, należy ustalić, czy planowana transakcja sprzedaży udziału w działkach nr 1 i 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem należy przeanalizować całokształt działań, jakie Pani podjęła/podejmie w odniesieniu do działki nr 1 i 2, które są przedmiotem planowanej sprzedaży, aby ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności, będzie Pani spełniała przesłanki do uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług.
Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w działkach nr 1 i 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku ze sprzedażą ww. udziałów uznać Panią za podatnika tego podatku.
Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży udziału w działkach nr 1 i 2 będzie Pani działała w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pani aktywność, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa współwłasności w działkach nr 1 i 2.
Nie podjęła Pani również ciągu zdarzeń, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, bowiem do tej pory Pani nie dokonywała i nie będzie - do dnia sprzedaży przedmiotowych udziałów w działkach - dokonywała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości tych działek ani żadnych działań w celu jej uatrakcyjnienia (np. takich jak: uzbrojenie działki w przyłącza do sieci kanalizacyjnej, gazowej, elektroenergetycznej lub wystąpienie z wnioskiem o dokonanie przyłączy; ogrodzenie; utwardzenie dróg; uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej; inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki). Działki nie były i nie są przez Panią wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Przedmiotowe działki nie były przez Panią w ogóle wykorzystywane oraz nie były udostępniane innym osobom. Nie podejmowała Pani żadnych czynności w związku ze sprzedażą działek.
Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że Pani
aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym.
W tej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziału w działkach nr 1 i 2 wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Z tytułu sprzedaży ww. udziału będzie korzystać Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.
W konsekwencji, sprzedaż udziału w działkach nr 1 i 2, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.
Tym samym Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności dotyczące obowiązku wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż udziałów w działkach, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy tylko Pani i nie wywołuje skutków podatkowych dla innych współwłaścicieli.
Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),
albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
