Interpretacja indywidualna - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 5 sierpnia 2025 r. (wpływ 6 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) S.A. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „Podatnik”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Istotą aktywności ekonomicznej Podatnika pozostaje sprzedaż energii elektrycznej (...).

Wnioskodawca, na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2022 roku o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w latach 2023 - 2025 (tekst jednolity Dz. U. z 2024 roku, poz. 1622 z późniejszymi zmianami; dalej: „Ustawy”), stał się „podmiotem uprawnionym” w rozumieniu przepisów normujących kwestię wsparcia udzielonego przez Skarb Państwa dla wybranych grup nabywców energii elektrycznej.

W konsekwencji, na podstawie art. 37 ust. 2 oraz art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 2024 roku o bonie energetycznym oraz zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego (tekst jednolity Dz. U. z 2024 roku, poz. 859 z późniejszymi zmianami; dalej: „Spec Ustawa”) w związku z art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jednolity Dz. U. z 2025 roku, poz. 468 z późniejszymi zmianami; dalej: „Ustawa pomocowa”), Wnioskodawcy przypisana została rola udzielającego pomocy publicznej.

Co istotne jednak, Podatnik otrzymując rolę udzielającego pomocy został jednocześnie zobowiązany - w imieniu Skarbu Państwa - do wykonania szeregu czynności nadzorczych pozwalających na ustalenie prawa beneficjentów do wsparcia w postaci ograniczenia cen energii elektrycznej (dalej: „Obowiązek 1”).

Zakres przywołanych czynności zidentyfikować można w oparciu o przepisy zawarte w art. 37 i 38 Spec Ustawy. W ramach tychże procedur Spółka zobowiązana została do:

a)Odebrania od beneficjenta pomocy informacji na temat wartości pomocy wynikającej z ograniczenia ceny energii elektrycznej, jaką ten beneficjent uzyskał korzystając z Spec ustawy;

b)Weryfikacji oświadczenia beneficjenta pod kątem prawa do skorzystania z takiej pomocy, w oparciu o przepisy reglamentujące wartość pomocy de minimis oraz pomocy publicznej wynikające z prawodawstwa Unii Europejskiej (w tym między innymi: art. 19c rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 roku, jak i rozporządzenia Komisji (UE) 2023/2831 z dnia 13 grudnia 2023 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 2023/2831 z 15 grudnia 2023); itp.);

c)W przypadku ustalenia, w trakcie weryfikacji, że w wyniku zastosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z beneficjentem doszło do naruszenia warunków unijnych udzielenia dopuszczalnej pomocy publicznej (pomocy de minimis), wezwania beneficjenta do zwrotu kwoty nienależnego wsparcia, ze wskazaniem kwoty podlegającej zwrotowi;

d)Przekazania zwróconych kwot należnych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na rachunek Zarządcy Rozliczeń.

W konsekwencji, rola Spółki w procesie realizacji Obowiązku 1, sprowadza się do wykonania czterech zespołów czynności:

1)Ustalenia, na podstawie analizy oświadczeń złożonych przez beneficjentów pomocy, podmiotów nieuprawnionych do uzyskania pomocy publicznej,

2)Wezwania beneficjenta pomocy publicznej do zwrotu nieuprawnionego wsparcia,

3)Przekazaniu zbiorczej informacji Zarządcy Rozliczeń - reprezentującego Skarb Państwa – o wysłanych wezwaniach do nieuprawnionych beneficjentów zobowiązujących ich do zwrotu pomocy publicznej oraz

4)Poboru i przekazania, na rzecz Zarządcy Rozliczeń wyegzekwowanych środków wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w zawitym terminie 14 dni (art. 37 ust. 8a i ust. 9 oraz art. 38 ust. 7a i ust. 8 Spec Ustawy).

Tym samym zakres aktywności Podatnika w ramach Obowiązku 1 zostaje ograniczony do funkcji inkasenta, który pobiera w imieniu Skarbu Państwa zwrot nienależnej pomocy publicznej i przekazuje pobrane w ten sposób środki na rzecz Zarządcy Rozliczeń. W rezultacie, pobrane środki pieniężne, nigdy nie wchodzą w skład majątku Wnioskodawcy.

Jednocześnie, Spec Ustawa nakłada na Spółkę również dodatkowy obowiązek (dalej: „Obowiązek 2”), który dotyczy ponownego rozliczenia odbiorców energii elektrycznej, korzystających z wynikającej z Ustawy ceny maksymalnej, a którzy:

a)nie złożyli w terminie wymaganym przepisami prawa, sporządzonej w formie, o której mowa w art. 38a ust. 1 Spec Ustawy, informacji o pomocy lub nieusunięcia w wyznaczonym terminie błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych w informacji o pomocy lub

b)jeśli ze złożonej informacji o pomocy wynika, że beneficjent korzystający z ceny maksymalnej, o której mowa w Ustawie, nie spełnia warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis.

Kwintesencją ponownego rozliczenia w oparciu o Obowiązek 2 pozostaje zwrot przez beneficjenta różnicy pomiędzy ceną maksymalną, określoną mocą Ustawy, a ceną wynikającą z umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 tej ustawy, wraz z ustawowymi odsetkami naliczonymi od dnia rozliczenia z Podatnikiem.

W przypadku realizacji przez Spółkę Obowiązku 2, Wnioskodawca jest zobowiązany do ponownego rozliczenia dostawy energii elektrycznej po cenie umownej, która co do zasady pozostaje ceną wyższą od ceny maksymalnej określonej na podstawie Ustawy.

W odróżnieniu od Obowiązku 1, wykonując Obowiązek 2, Spółka dokonuje korekty swoich rozliczeń, działając jak podatnik podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, że Obowiązek 2 de facto referuje do sposobu określenia podstawy opodatkowania dostawy energii elektrycznej, jaką jest cena jednostkowa.

Reasumując, w ramach obowiązków nałożonych na Podatnika mocą Spec Ustawy wymienić należy:

1)Obowiązek 1 - który wiąże się działaniem w ramach quasi obowiązków administracji rządowej, związanej z kontrolą formalną i poborem niejako w imieniu Zarządcy Rozliczeń, nienależnej pomocy publicznej, która to wraz z należnymi odsetkami jest przekazywana Zarządcy Rozliczeń, oraz

2)Obowiązek 2 - związany bezpośrednio z ponownym rozliczeniem zrealizowanych przez Spółkę dostaw energii elektrycznej, przy wykorzystaniu różnej od pierwotnie określonej w treści faktury ceny jednostkowej (ceny maksymalnej). W tym wypadku kwota różnicy pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży wraz z ustawowymi odsetkami należna jest podmiotowi udzielającemu pomocy, tj. Spółce.

W oparciu o opisany wyżej stan faktyczny, Spółka powzięła wątpliwości co do sposobu rozliczeń.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1)W jaki sposób, przez kogo, na jakich zasadach i w jakiej formie zostali Państwo wyznaczeni na udzielającego pomocy publicznej?

Spółka, jako przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, jest podmiotem uprawnionym do stosowania w rozliczeniach z odbiorcami ceny maksymalnej (dalej: „podmiot uprawniony”), zgodnie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w latach 2023-2025 (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1622 z późn. zm., dalej: „Ustawa o środkach nadzwyczajnych”).

Zgodnie z art. 37 ust. 1 oraz 38 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 2024 roku o bonie energetycznym oraz zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego (Dz. U. z 2024 roku, poz. 859 z późniejszymi zmianami, dalej: „Spec Ustawa”), cena maksymalna stosowana w rozliczeniach z mikro-, małymi oraz średnimi przedsiębiorcami, stanowi pomoc publiczną lub pomoc de minimis, lub pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie.

Z mocy prawa, na podstawie art. 37 ust. 2 oraz art. 38 ust. 3 Spec Ustawy, Spółce, jako podmiotowi uprawnionemu, została przypisana rola udzielającego pomocy publicznej w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. 2025 roku, poz. 468 ze zm.; dalej: „Ustawa pomocowa”).

2)Czy wykonywanie czynności w ramach „Obowiązku 1” wynika z zawartej przez Państwa umowy? Jeśli tak, proszę o wskazanie z kim ta umowa została zawarta.

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach „Obowiązku 1” wynikają bezpośrednio z przepisów Spec Ustawy, która określa w sposób szczegółowy ich zakres i formę.

3)Czy wykonując rolę udzielającego pomocy publicznej, oprócz czynności wskazanych we wniosku jako „Obowiązek 1”, są Państwo zobowiązani do wykonania jakichkolwiek innych świadczeń/czynności na rzecz beneficjentów pomocy bądź na rzecz innych podmiotów?

Zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, rola Spółki w procesie realizacji Obowiązku 1, sprowadza się do funkcji „inkasenta” i wykonania czterech niżej wymienionych zespołów czynności, mianowicie:

1)Ustalenia, na podstawie analizy oświadczeń złożonych przez beneficjentów, czy zostały przez nich przekroczone limity pomocy publicznej i pomocy de minimis,

2)Wezwania beneficjenta pomocy publicznej do zwrotu nieuprawnionego wsparcia,

3)Przekazania zbiorczej informacji Zarządcy Rozliczeń - reprezentującego Skarb Państwa – o wysłanych wezwaniach do nieuprawnionych beneficjentów zobowiązujących ich do zwrotu pomocy publicznej,

4)Poboru i przekazania, na rzecz Zarządcy Rozliczeń zwróconych środków (w wysokości nienależnie otrzymanej z tego tytułu rekompensaty) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w zawitym terminie 14 dni (art. 37 ust. 8a i ust. 9 oraz art. 38 ust. 7a i ust. 8 Spec Ustawy).

Prócz wyżej wskazanych czynności, Spółka jako udzielający pomocy publicznej, realizuje także obowiązki wynikające z Ustawy pomocowej. Na gruncie wyżej wspominanej ustawy, jest zobowiązana do:

1.zgodnie z art. 5 ust. 3 Ustawy pomocowej, do wydania każdemu beneficjentowi pomocy zaświadczenia stwierdzającego, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis albo pomocą de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie;

2.zgodnie z art. 32 ust. 1 oraz art. 32a ust. 1 Ustawy pomocowej, do sporządzania i przedstawienia Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów sprawozdań o udzielonej pomocy publicznej, pomocy de minimis, oraz pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie albo informacji o nieudzieleniu takiej pomocy.

4)Czy w związku z wykonywaniem czynności jako podmiot udzielający pomocy publicznej otrzymują Państwo jakąkolwiek zapłatę/rekompensatę/dofinansowanie z tego tytułu?

Nie, Spółka wykonując czynności jako podmiot udzielający pomocy publicznej nie otrzymuje żadnej zapłaty/rekompensaty/dofinansowania.

Niemniej jednak, jako podmiotowi uprawnionemu, na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, przysługuje Spółce prawo do rekompensaty z tytułu stosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z odbiorcą uprawnionym.

To uprawnienie nie jest bezpośrednio związane z obowiązkami Spółki jako podmiotu udzielającego pomocy publicznej, lecz wynika z obowiązków Spółki jako sprzedawcy energii elektrycznej.

5)Jeśli otrzymują Państwo zapłatę/rekompensatę/dofinansowanie w związku z pełnieniem roli udzielającego pomocy w jaki sposób jest określana jej wysokość? Czy kwota ta odpowiada wartości pomocy publicznej otrzymanej przez beneficjenta pomocy czy jest to kwota o innej wartości?

W związku z pełnieniem roli udzielającego pomocy, Spółka nie otrzymuje żadnej zapłaty/rekompensaty/dofinansowania.

Niemniej jednak, jako podmiotowi uprawnionemu na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, przysługuje Spółce rekompensata z tytułu stosowania ceny maksymalnej.

6)Czy w związku z wykonywaniem czynności w ramach „Obowiązku 1”, otrzymują Państwo wynagrodzenie od Zarządcy Rozliczeń bądź innego podmiotu?

Nie, Spółka w związku z wykonywaniem „Obowiązku 1” nie otrzymuje wynagrodzenia.

7)Czy czynności wykonywane przez Państwa w ramach „Obowiązku 1” polegające na weryfikacji oświadczenia beneficjenta, wezwaniu beneficjenta pomocy publicznej do zwrotu nieuprawnionego wsparcia, przekazaniu zbiorczej informacji Zarządcy Rozliczeń o wysłanych wezwaniach do nieuprawnionych beneficjentów zobowiązujących ich do zwrotu pomocy publicznej oraz pobór i przekazanie na rzecz Zarządcy Rozliczeń wyegzekwowanych środków wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, są związane z udzielaniem przez Państwa pomocy publicznej na rzecz beneficjentów?

Tak, wynika to bezpośrednio z przepisów Spec Ustawy (art. 37-38a Spec Ustawy).

8)Czy środki pobrane od nieuprawnionych beneficjentów wraz z ustawowymi odsetkami (po dokonanej weryfikacji w ramach „Obowiązku 1”) są w całości zwracane na rzecz Zarządcy Rozliczeń czy też są Państwo uprawnieni do pobrania z powyższych środków określonej kwoty i przekazania Zarządcy Rozliczeń niższej kwoty niż pobrana od nieuprawnionych beneficjentów?

Środki pobrane od nieuprawnionych beneficjentów wraz z ustawowymi odsetkami są w całości zwracane Zarządcy Rozliczeń.

9)W jaki sposób i z czyich środków jest udzielana pomoc publiczna beneficjentom pomocy, w stosunku do których wykonują Państwo czynności w ramach „Obowiązku 1”?

Na gruncie przepisów art. 37 ust. 2 oraz art. 38 ust. 3 Spec Ustawy podmiotem udzielającym pomocy, w rozumieniu art. 2 pkt 12 Ustawy Pomocowej, jest podmiot uprawniony w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, zwany dalej "podmiotem udzielającym pomocy". Podmiotem uprawnionym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych jest m.in. przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, czyli w niniejszym przypadku - Spółka.

Pomocą de minimis i pomocą publiczną jest cena maksymalna, którą ma obowiązek stosować Spółka w rozliczeniach z danym podmiotem (beneficjentem pomocy) zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1 Spec Ustawy. Wysokością odpowiednio pomocy de minimis i pomocy publicznej jest równowartość łącznej kwoty rekompensat z tytułu stosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z tym przedsiębiorcą, pobranej przez podmiot udzielający pomocy za okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r., zgodnie z art. 37 ust. 3 i art. 38 ust. 4 Spec Ustawy.

Spółce, jako podmiotowi uprawnionemu na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, przysługuje rekompensata z tytułu stosowania ceny maksymalnej. Sposób wyliczenia wysokości rekompensaty został przedstawiony w art. 8 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych. Rekompensata jest przyznawana Spółce ze środków publicznych przeznaczonych na ten cel i wypłacanych Spółce przez Zarządcę Rozliczeń (dalej: „Zarządca rozliczeń”). Rekompensata nie pokrywa Spółce jednak pełnej różnicy pomiędzy ceną umowną a ceną maksymalną zastosowaną w rozliczeniach z beneficjentem.

Zarządca rozliczeń otrzymuje środki na wypłatę rekompensat z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568 z późn. zm.), w ramach limitu określonego na ten cel w planie finansowym Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 na rachunek rekompensaty ceny maksymalnej (art. 17 ust. 2 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych).

10)Czy wystawiają Państwo faktury dokumentujące sprzedaż energii elektrycznej na rzecz beneficjentów pomocy publicznej, w odniesieniu do których dokonują Państwo czynności w ramach „Obowiązku 1”? Jeśli tak, czy stosują Państwo wówczas ceny maksymalne (jeśli nie, proszę o wskazanie jakie ceny Państwo stosują i w jaki sposób beneficjenci otrzymują pomoc publiczną, do której nie są uprawnieni)?

Tak, w stosunku do beneficjentów pomocy publicznej, w odniesieniu do których Spółka dokonuje czynności w ramach „Obowiązku 1” były wystawiane faktury, gdzie stosowane były ceny maksymalne energii elektrycznej, o których mowa w Ustawie o Środkach Nadzwyczajnych.

11)Czy rozliczenia z beneficjentami dokonywane są w ramach wyodrębnionego rachunku bankowego wyznaczonego na ten cel? Jeśli tak, to kto jest właścicielem tego rachunku?

Rozliczenia z beneficjentami odbywają się w ramach rachunku bankowego należącego do Spółki. Spółka nie posiada wyodrębnionego rachunku bankowego wyznaczonego na ten cel.

12)W jakiej formie, na jakiej podstawie i do kogo beneficjenci dokonują zwrotu nieuprawnionej pomocy? Jaka dokładnie jest Państwa rola przy dochodzeniu zwrotu nieuprawionej pomocy?

Jeżeli weryfikacja wykaże, że w wyniku zastosowania przez Spółkę ceny maksymalnej w rozliczeniach z danym przedsiębiorcą doszło do przekroczenia progów pomocy publicznej i pomocy de minimis, Spółka ma obowiązek wezwać przedsiębiorcę do zwrotu nienależnie otrzymanej pomocy, wskazując odpowiednio w tym wezwaniu kwotę zwrotu (art. 37 ust. 8, art. 38 ust. 7 Spec Ustawy).

W przypadku, gdy Spółka ma zawartą umowę (aktywną, obowiązującą) z przedsiębiorcą, zwrot pomocy powinien być przez niego dokonany w ramach rozliczeń za energię elektryczną w kolejnych okresach rozliczeniowych (w formie doliczenia na fakturze albo oddzielnej noty obciążeniowej), natomiast gdy przedsiębiorca nie jest już związany ze Spółką umową, zwrot pomocy powinien nastąpić na rachunek bankowy wskazany przez Spółkę w wezwaniu, w terminie 14 dni od jego otrzymania (art. 37 ust. 8a, art. 38 ust. 7a Spec Ustawy).

Następnie, zwrócone kwoty należne wraz z ustawowymi odsetkami są w całości przekazywane Zarządcy Rozliczeń przez Spółkę, w terminie 14 dni od ich otrzymania (art. 37 ust. 9, art. 38 ust. 8 Spec Ustawy).

Rola Spółki przy dochodzeniu nieuprawnionej pomocy ogranicza się do funkcji inkasenta i sprowadza się do wykonywania czynności, o których mowa w odpowiedzi na pytanie 3.

13)Na czym polega dokonywana na podstawie art. 37 ust. 7 i art. 38 ust. 6 ustawy z dnia 23 maja 2024 r. o bonie energetycznym oraz o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego (Dz. U. z 2024 r. poz. 859 ze zm.) w ramach „Obowiązku 1” weryfikacja możliwości udzielenia pomocy publicznej, w tym, czy pomoc publiczna, przyznana danemu przedsiębiorcy, nie przekracza określonych limitów pomocy, a na czym dokonywane w ramach „Obowiązku 2” ustalenie, że przedsiębiorca nie spełnia warunków otrzymania pomocy, zgodnie z art. 38a ust. 8 pkt 2 tej ustawy?

Spółka w ramach „Obowiązku 1” weryfikuje na podstawie złożonych przez beneficjentów oświadczeń („Informacji o pomocy”) czy wartość dotychczas przyznanej beneficjentowi pomocy de minimis i pomocy publicznej z różnych tytułów (nie tylko z zastosowanej przez Spółkę ceny maksymalnej), nie przekracza dopuszczalnego pułapu pomocy publicznej i pomocy de minimis wynikających z prawodawstwa krajowego i Unii Europejskiej (w tym między innymi: art. 19c rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 roku, jak i rozporządzenia Komisji (UE) 2023/2831 z dnia 13 grudnia 2023 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 2023/2831 z 15 grudnia 2023, itp.).

Zgodnie z art. 37 ust. 3 i art. 38 ust. 4 Spec Ustawy, wartością pomocy de minimis i pomocy publicznej udzielonej danemu przedsiębiorcy/beneficjentowi jest równowartość łącznej kwoty rekompensat z tytułu stosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z tym przedsiębiorcą/beneficjentem, pobranej przez Spółkę za okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.

Spółka będzie w posiadaniu ostatecznej informacji, w stosunku do których klientów/beneficjentów taka rekompensata jej przysługuje dopiero po złożeniu i zaakceptowaniu przez Zarządcę Rozliczeń wniosku rozliczeniowego. Zgodnie z art. 13 ust. 1a pkt 2 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, Spółka powinna złożyć taki wniosek o rozliczenie rekompensaty w terminie od dnia 1 lipca 2025 r. do dnia 31 października 2025 r.

Po zsumowaniu dotychczasowo otrzymanej pomocy de minimis i pomocy publicznej udzielonej danemu przedsiębiorcy/beneficjentowi z różnych tytułów z wartością kwoty rekompensat z tytułu stosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z tym przedsiębiorcą/beneficjentem, pobranej przez Spółkę za okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r., Spółka będzie miała możliwość weryfikacji, czy doszło do przekroczenia pułapu pomocy publicznej i pomocy de minimis. W sytuacji przekroczenia takiego pułapu, Spółka wezwie bezpośredniego beneficjenta do zwrotu kwoty nienależnie otrzymanego wsparcia.

Przy czym kwotę zwrotu w wyniku dokonanej weryfikacji na podstawie przepisu z art. 37 ust. 7 art. 38 ust. 6 Spec ustawy i zastosowanej ceny maksymalnej w rozliczeniach z przedsiębiorcą, stanowi powstała z tego tytułu nadwyżka nienależnie udzielonej przez Spółkę pomocy de minimis i pomocy publicznej ponad dopuszczalny pułap pomocy publicznej i pomocy de minimis, przy obliczaniu tej nadwyżki bierze się pod uwagę całą wartość otrzymanej pomocy de minimis i pomocy publicznej otrzymanej przez danego przedsiębiorcę/beneficjenta.

Natomiast czynności Spółki związane z wykonaniem „Obowiązku 2” polegają na ponownym rozliczeniu odbiorców, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 38 ust. 1 Spec Ustawy, którzy:

a)nie złożyli w terminie wymaganym przepisami prawa, sporządzonej w formie, o której mowa w art. 38a ust. 1 Spec Ustawy, oświadczenia „informacji o pomocy” lub nie usunęli w wyznaczonym przez Spółkę terminie błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych w informacji o pomocy lub

b)jeśli ze złożonej przez odbiorców „Informacji o pomocy” wynika, że korzystający z ceny maksymalnej, nie spełnia warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis.

Kwintesencją ponownego rozliczenia w oparciu o Obowiązek 2 pozostaje zwrot przez odbiorcę różnicy pomiędzy ceną maksymalną, określoną mocą Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, a ceną wynikającą z umowy sprzedaży, albo umowy kompleksowej łączącej odbiorcę ze Spółką, wraz z ustawowymi odsetkami naliczonymi od dnia rozliczenia z Podatnikiem. W tym wypadku kwota różnicy pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży wraz z ustawowymi odsetkami należna jest podmiotowi udzielającemu pomocy, tj. Spółce.

W konsekwencji, takich odbiorców Spółka nie uwzględni we wniosku o rozliczenie rekompensaty z tytułu stosowania w rozliczeniach za energię elektryczną ceny maksymalnej w okresie od 1 lipca 2024 r. do 31 grudnia 2024 r., zgodnie z art. 13 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych.

14)Czy czynności wykonywane przez Państwa w ramach „Obowiązku 2” są przez Państwa dokumentowane i czy mają Państwo obowiązek przedłożyć informacje z przeprowadzonej weryfikacji innemu podmiotowi? W jakich terminach dokonują Państwo ponownego rozliczenia odbiorców energii elektrycznej w ramach „Obowiązku 2”?

Tak, czynności wykonywane przez Spółkę w ramach „Obowiązku 2” są dokumentowane poprzez wystawienie faktur korygujących zmieniających ceny maksymalne na ceny wynikające z umowy. Spółka nie ma obowiązku przedkładać podmiotom trzecim informacji o weryfikacji kontrahentów. Natomiast, Spółka może zostać wezwana do przedstawienia takich dowodów m.in. przez Zarządcę Rozliczeń w ramach weryfikacji wysokości udzielonych rekompensat.

15)W którym momencie następuje zmiana ceny maksymalnej na cenę umowną, w związku z wykonywaniem przez Państwa „Obowiązku 2”?

Przedsiębiorcy mieli obowiązek przedłożenia Spółce stosownych oświadczeń ( tzw. „Informacji o pomocy”) do dnia 30 czerwca 2025 r. (art. 38¹ Spec Ustawy).

Po tym dniu, Spółka dokonuje weryfikacji otrzymanych oświadczeń „Informacji o pomocy” pod kątem spełnienia warunków dla otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis określonych w ustawie, a także pod kątem błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych. Jeśli w wyniku weryfikacji okaże się, że złożone oświadczenie „Informacja o pomocy” zawiera braki formalne, w tym błędy, omyłki pisarskie lub rachunkowe, w takim przypadku Spółka wyznacza termin na ich poprawę lub usunięcie (art. 38a Spec Ustawy) pod rygorem odrzucenia złożonego oświadczenia jako niekompletnego.

Dopiero po wykonaniu tych czynności, gdy w wyniku weryfikacji okaże się, że oświadczenie „Informacji o pomocy” zostało złożone nieskutecznie lub gdy w ogóle nie zostało złożone, Spółka może przystąpić do zmiany ceny maksymalnej na cenę umowną, w związku z wykonywaniem przez Spółkę „Obowiązku 2”.

W sytuacji (i) niezłożenia w terminie Informacji o pomocy lub nieusunięcia w wyznaczonym terminie błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych w Informacji o pomocy lub (ii) jeśli ze złożonej Informacji o pomocy wynika, że beneficjent nie spełnia warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis, beneficjent ma obowiązek zwrócić różnicę pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 tej ustawy, ze Spółką, wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia rozliczenia z podmiotem udzielającym pomocy (art. 38a ust. 8 Spec Ustawy).

16)Czy w ramach realizacji „Obowiązku 2” różnica pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży albo umowy kompleksowej, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 i art. 5 ust. 3 ustawy Prawo energetyczne, jest pobierana od beneficjenta i jest przekazywana innemu podmiotowi (np. Zarządcy Rozliczeń) czy są to środki przysługujące Państwu?

W ramach realizacji „Obowiązku 2” różnica pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży albo umowy kompleksowej, o których mowa w Prawie energetycznym, jest pobierana od beneficjenta i przysługuje w całości Spółce. W tym przypadku Spółka nie otrzymuje rekompensaty, niemniej Spółka musi rozliczyć się z Zarządcą Rozliczeń z wcześniej otrzymanych z tego tytułu zaliczek.

17)Proszę przedstawić w sposób chronologiczny, tj. z uwzględnianiem dat na uzyskanie od przedsiębiorcy informacji o pomocy oraz na złożenie wniosku o rozliczenie rekompensaty wynikających z przepisów, podejmowane przez Państwa czynności w zakresie opisanego przez Państwa „obowiązku 1” i „obowiązku 2”.

W odniesieniu do Obowiązku 1, Spółka przedstawia chronologię zdarzeń:

a.Do dnia 28 lutego 2025 r. - pierwotny termin na złożenie przez odbiorców oświadczenia „Informacji o pomocy”;

b.Weryfikacja złożonych oświadczeń „Informacji o pomocy” pod kątem spełnienia warunków dla otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis określonych w Spec Ustawie, a także pod kątem błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub innych braków formalnych. Jeśli w wyniku weryfikacji okaże się, że złożone oświadczenie „Informacja o pomocy” zawiera braki formalne, w tym błędy, omyłki pisarskie lub rachunkowe, w takim przypadku Spółka wyznacza termin na ich poprawę;

c.Do dnia 30 czerwca 2025 r. - nowy końcowy termin na składanie przez odbiorców oświadczenia „Informacji o pomocy”. Na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 21 lutego 2025 r. o zmianie ustawy o rynku mocy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 290), ustawodawca przedłużył termin składania przez beneficjentów oświadczenia „Informacji o pomocy”;

d.Po dniu 30 czerwca 2025 r. - Spółka weryfikuje złożone oświadczenia „Informacji o pomocy” pod kątem spełnienia warunków dla otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis określonych w Spec Ustawie, a także pod kątem błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub innych braków formalnych. Jeśli w wyniku weryfikacji okaże się, że złożone oświadczenie „Informacja o pomocy” zawiera braki formalne, w tym błędy, omyłki pisarskie lub rachunkowe, w takim przypadku Spółka wyznacza termin na ich poprawę lub usunięcie (art. 38a Spec Ustawy) pod rygorem odrzucenia złożonego oświadczenia jako niekompletnego;

e.Do dnia 31 października 2025 r. - Spółka składa do Zarządcy Rozliczeń wniosek o rozliczenie rekompensaty z tytułu stosowania w rozliczeniach za energię elektryczną z odbiorcami uprawnionymi ceny maksymalnej w okresie od 1 lipca 2024 r. do 31 grudnia 2024 r., zgodnie z art. 13 ust. 1a pkt 2 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych;

f.Po dniu 31 października 2025 r. - Zarządca Rozliczeń rozpatruje złożony przez Spółkę wniosek o rozliczenie rekompensaty;

g.Po zatwierdzeniu wniosku przez Zarządcę Rozliczeń, Spółka ustala na podstawie analizy oświadczeń „Informacji o pomocy” złożonych przez beneficjentów oraz na podstawie wartości pomocy wynoszącej równowartość łącznej kwoty rekompensat z tytułu stosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z tym beneficjentem i pobranej przez Spółkę, czy zostały przez nich przekroczone limity pomocy publicznej i pomocy de minimis;

h.W przypadku stwierdzenia, że doszło do przekroczenia przez beneficjenta pomocy publicznej dopuszczalnego limitu, Spółka wzywa go do zwrotu nieuprawnionego wsparcia;

i.Spółka następnie przekazuje zbiorczą informację do Zarządcy Rozliczeń - reprezentującego Skarb Państwa - o wysłanych wezwaniach do nieuprawnionych beneficjentów zobowiązujących ich do zwrotu pomocy publicznej otrzymanej ponad dopuszczalny limit;

j.W przypadku poboru należnych kwot od beneficjentów pomocy, Spółka przekaże zwrócone środki (w wysokości nienależnie otrzymanej z tego tytułu rekompensaty) na rzecz Zarządcy Rozliczeń wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w zawitym terminie 14 dni.

W zakresie Obowiązku 2, chronologia zdarzeń wygląda następująco:

a.Do dnia 28 lutego 2025 r. - pierwotny termin na złożenie przez odbiorców oświadczenia „Informacji o pomocy”;

b.Do dnia 30 czerwca 2025 r. - nowy końcowy termin na składanie przez odbiorców oświadczenia „Informacji o pomocy”. Na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 21 lutego 2025 r. o zmianie ustawy o rynku mocy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 290), ustawodawca przedłużył termin składania przez beneficjentów oświadczenia „Informacji o pomocy”;

c.Po dniu 30 czerwca 2025 r. - Spółka weryfikuje złożone oświadczenia „Informacji o pomocy” pod kątem spełnienia warunków dla otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis określonych w Spec Ustawie, a także pod kątem błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub innych braków formalnych. Jeśli w wyniku weryfikacji okaże się, że złożone oświadczenie „Informacja o pomocy” zawiera braki formalne, w tym błędy, omyłki pisarskie lub rachunkowe, w takim przypadku Spółka wyznacza termin na ich poprawę lub usunięcie (art. 38a Spec Ustawy) pod rygorem odrzucenia złożonego oświadczenia jako niekompletnego;

d.Spółka ponownie rozlicza odbiorców, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 38 ust. 1 Spec Ustawy, jeśli:

i.nie złożyli w terminie wymaganym przepisami prawa, sporządzonej w formie, o której mowa w art. 38a ust. 1 Spec Ustawy, oświadczenia „informacji o pomocy” lub nie usunęli w wyznaczonym przez Spółkę terminie błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych w informacji o pomocy lub

ii.jeśli ze złożonej „Informacji o pomocy” wynika, że korzystający z ceny maksymalnej, nie spełnili warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis;

e.Ponowne rozliczenie w oparciu o Obowiązek 2 polega na zwrocie przez odbiorcę różnicy pomiędzy ceną maksymalną, określoną mocą Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, a ceną wynikającą z umowy sprzedaży, albo umowy kompleksowej łączącej odbiorcę ze Spółką. W tym wypadku kwota różnicy pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży należna jest podmiotowi udzielającemu pomocy, tj. Spółce;

f.Spółka nie uwzględnia tych odbiorców we wniosku o rozliczenie rekompensaty za stosowanie w rozliczeniach z odbiorcami uprawnionymi ceny maksymalnej w terminie od 1 lipca do 31 grudnia 2024 r.

18)Jakie są pierwsze podejmowane przez Państwa czynności po otrzymaniu do dnia 28 lutego 2025 r. od przedsiębiorcy informacji o pomocy?

Wszystkie przesłane do dnia 28 lutego 2025 r. przez przedsiębiorców informacje o pomocy zostały zweryfikowane przez Spółkę, w zakresie czy dany podmiot spełnia wszystkie warunki formalne, aby móc zastosować w rozliczeniach z nim w okresie 1 lipca 2024 r. - 31 grudnia 2024 r. cenę maksymalną. W ramach tego procesu Spółka wykonała trzy niżej wymienione zespoły czynności, mianowicie:

1)Ustalenie, na podstawie analizy oświadczeń złożonych przez beneficjentów, czy beneficjenci są uprawnieni do uzyskania pomocy z uwagi na obiektywne przesłanki, wskazane w art. 38a ust. 1 Ustawy o bonie;

2)W przypadku zaistnienia przesłanek wykluczających beneficjentów z pomocy polegających na błędach, omyłkach pisarskich lub rachunkowych lub brakach formalnych, Spółka wzywała tych beneficjentów do poprawy oświadczenia w wyznaczonym terminie 14 dni, liczonym od dnia otrzymania przez beneficjenta wezwania do poprawienia oświadczenia.

19)Czy przed 28 lutego 2025 r., tj. przed uzyskaniem od przedsiębiorcy informacji o pomocy podejmują Państwo jakiekolwiek czynności w ramach „obowiązku 1” i „obowiązku 2”?

Mimo braku obowiązku prawno-informacyjnego, Spółka, realizowała kampanię informującą przedsiębiorstwa/beneficjentów o obowiązku złożenia oświadczenia („Informacji o pomocy”) przez przedsiębiorców/beneficjentów w wyznaczonych ustawowo terminach, jeżeli w okresie od dnia 1 lipca 2024 do dnia 31 grudnia 2024 w rozliczeniach za energię elektryczną stosowana była cena maksymalna wobec tych przedsiębiorców/beneficjentów. Kampania informująca polegała na wysłaniu do każdego przedsiębiorcy/beneficjenta pisma informującego o obowiązku złożenia oświadczenia, podstawie prawnej i terminie do kiedy należy złożyć oświadczenia. Dodatkowo Spółka zaprojektowała i uruchomiła stronę www, na której przedsiębiorcy/beneficjenci mogli uzyskać wszystkie informacje na temat pomocy de minimis i pomocy publicznej.

20)Czy pobór i przekazanie, na rzecz Zarządcy Rozliczeń wyegzekwowanych środków wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w zawitym terminie 14 dni – opisany w pkt 4 „Obowiązku 1” – jest zwrotem nienależnie pobranej rekompensaty, która została/zostanie już przez Państwa rozliczona w terminie od dnia 1 maja 2025 r. do dnia 30 września 2025 r. (art. 13 ust. 1a pkt 2 ustawy z dnia 23 maja 2024 r. o bonie energetycznym oraz o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego)?

Pobór i przekazanie, na rzecz Zarządcy Rozliczeń wyegzekwowanych środków wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w zawitym terminie 14 dni - opisany w pkt 4 „Obowiązku 1” - jest zwrotem nienależnie pobranej rekompensaty, która zostanie przez Spółkę rozliczona na podstawie wniosku rozliczeniowego w terminie zgodnym z art. 13 ust. 1a pkt 2 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, tj. od dnia 1 lipca 2025 do 31 października 2025 r.

Uprzednio, zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych, Spółka składała comiesięczne wnioski o wypłatę rekompensaty do Zarządcy Rozliczeń. Wypłata ta, odbywała się w formule zaliczek na poczet rekompensaty, która rozliczana będzie, dla okresu 1 lipca - 31 grudnia 2024 r., zgodnie z art. 13 ust. 1a pkt 2 do dnia 31 października 2025 r.

Pytania

1.Czy Spółka wykonując Obowiązek 1 wynikający ze Spec Ustawy działa jak podatnik i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy wykonanie Obowiązku 2, wiąże się z koniecznością wystawienia w trybie przewidzianym w art. 106j ust. 1 pkt 1 VAT, faktury korygującej okres rozliczeniowy, w którym następuje zmiana ceny maksymalnej na cenę umowną? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1. Spółka wykonując Obowiązek 1, wynikający ze Spec Ustawy, nie działa jak podatnik i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad 2. Spółka wykonując Obowiązek 2, zobowiązana jest do wystawienia w trybie przewidzianym w art. 106j ust. 1 pkt 1 VAT, faktury korygującej okres rozliczeniowy, w którym dokonywała sprzedaży do nieuprawnionego do otrzymania pomocy publicznej beneficjenta, po cenie maksymalnej określonej w Ustawie.

Istotą identyfikacji obowiązków nałożonych na Wnioskodawcę mocą Spec Ustawy pozostaje określenie roli jaką Wnioskodawca pełni w oparciu o przepisy art. 37, jak i art. 38 Spec Ustawy. Obie wskazane normy prawa przypisują Spółce funkcje quasi administracyjne. Należy bowiem wskazać, iż Wnioskodawca przyjmując rolę Udzielającego pomocy (art. 37 ust. 2 oraz art. 38 ust. 3 Spec Ustawy), zostaje niejako inkorporowany do systemu administracyjnego Skarbu Państwa, a rola przypisana w procesie weryfikacji uprawnień beneficjentów pomocy publicznej (w tym również pomocy de minimis), jest de facto rolą kontrolującego, jak i inkasenta.

Żadna z przywołanych norm prawa zawarta w Spec Ustawie nie referuje do jakiejkolwiek zmiennej wynikającej z wcześniejszej dostawy energii elektrycznej, która stanowiła podstawę udzielonego nabywcom tejże energii wsparcia. Przepisy prawa nie wskazują na konieczność zmiany ceny jednostkowej i nie zobowiązują Podatnika do ponownego rozliczenia sprzedaży.

Wnioskodawca zobowiązany jest jedynie do wezwania odbiorcy ówcześnie sprzedanej energii elektrycznej, który w oparciu o kryteria prawne, nie powinien korzystać (w całości lub części) z pomocy publicznej, do zwrotu nienależnie otrzymanego świadczenia. Świadczenia, które de facto finansowane jest bezpośrednio ze Skarbu Państwa, za pośrednictwem Zarządcy Rozliczeń. Tym samym otrzymane przez Spółkę transfery pieniężne nie stanowią stałego przysporzenia Wnioskodawcy, nie stanowią też należnego Spółce wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Podatnik bowiem zobowiązany jest do przekazania w całości przedmiotowych środków bezpośrednio do Zarządcy Rozliczeń.

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega w szczególności: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W konsekwencji, odpowiednio przez:

a)dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

i.przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

ii.wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

iii.wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

iv.wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

v.ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

vi.oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

b)odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

i.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

ii.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

iii.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Uwzględniając narzucony na Wnioskodawcę mocą Spec Ustawy zakres działań wykonywanych w ramach Obowiązku 1, zdaniem Wnioskodawcy, nie wiąże się bezpośrednio z przeniesieniem prawa do rozporządzania własnością ani nie stanowi korekty ceny energii elektrycznej, po której Wnioskodawca dokonał dostawy do beneficjenta, a co za tym idzie nie mamy w tym przypadku do czynienia ze sprzedażą.

W opinii Spółki, aktywność Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie nie stanowi również odpłatnego świadczenia usług. Co bowiem w sprawie istotne (nawet mając na względzie tak obszerny zakres przedmiotowy definicji usług dla potrzeb podatku od towarów i usług), aktywność Wnioskodawcy wynikająca z wykonania norm Spec Ustawy, nie stanowi w tym zakresie działalności gospodarczej.

Stanowisko powyższe wynika bezpośrednio z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112, w myśl której: „podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu”. Jednocześnie, art. 13 ust. 1 Dyrektywy 112 stanowi, że „krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte”.

Implementacja przywołanej reguły do polskiego porządku prawnego nastąpiła mocą art. 15 ust. 1 i 2 VAT, dopełnionych kolejnymi jednostkami redakcyjnymi VAT. Co w sprawie istotne, w myśl art. 15 ust. 6 VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W oparciu o przywołaną zasadę wskazać należy, iż aktywność Spółki realizującej Obowiązek 1, wynikający z reguł zawartych w art. 37 i 38 Spec Ustawy, determinuje publiczno-prawny charakter Wnioskodawcy. W efekcie, przy ocenie działalności Spółki pod kątem możliwości uznania jej za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 VAT i art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112, narzuca konieczność uwzględnienia w procesie tejże kwalifikacji postanowień art. 13 ust. 1 Dyrektywy 112.

Co w sprawie istotne, wykonanie przez Spółkę Obowiązku 1 nie mieści się w zakresie żadnego z rodzajów działalności wymienionych w załączniku nr I do Dyrektywy. Zatem potencjalna kwalifikacja działalności Wnioskodawcy w obszarze Obowiązku 1, jako działalności gospodarczej, stosownie do treści art. 13 ust. 1 Dyrektywy 112 wymagałaby wykazania, że działalność taka jest działalnością spełniającą przesłanki z art. 15 ust. 2 VAT, analogiczną do działalności innych podmiotów prawa publicznego, uczestniczących w obrocie gospodarczym, którzy z tytułu takiej działalności pozostają podatnikami podatku od towarów i usług, a których w tym przedmiocie nie zidentyfikowano.

Należy w tym miejscu podkreślić, aby owa aktywność Wnioskodawcy podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, powinna być działalnością konkurencyjną w stosunku do analogicznych działalności niebędących podmiotami prawa publicznego. Stanowisko to pozostaje ugruntowanym poglądem TSUE, który w serii wyroków (m.in. z dnia 19 stycznia 2017 roku, nr C‑344/15, z dnia 25 marca 2010, nr C-79/09), przy kwalifikacji danej aktywności jako podlegającej opodatkowaniu, nakazuje uwzględnić znaczące zakłócenia konkurencji, do których prowadziłoby nieopodatkowanie podmiotów prawa publicznego wykonujących zadania władzy publicznej. Ocena taka powinna uwzględnić także czysto hipotetyczne możliwości wejścia prywatnego przedsiębiorcy na właściwy rynek. Powyższe w swych rozważaniach poruszył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 lipca 2024 roku, sygn. I FSK 1143/20, w którym zakwestionował status podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do podmiotu wchodzącego w zakres obowiązków wynikających z prawa publicznego.

Spółka - mając na uwadze zamknięty katalog podmiotów będących adresatami norm konstytuujących wykonanie Obowiązku 1 - nie identyfikuje tych, którzy realizowaliby ów obowiązek w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym aktywność w zakresie Obowiązku 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu VAT.

Zaprezentowane podejście, dotyczące publiczno-prawnej aktywności podmiotów prywatnych, potwierdzają poniższe orzeczenia sądów administracyjnych:

a)wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2020 roku, sygn. I FSK 1622/17,

b)wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2020 roku, sygn. III SA/Wa 1612/19,

c)wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lipca 2024 roku, sygn. I FSK 1359/20.

Ad 2.

Podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy energii elektrycznej jest wszystko, co stanowi zapłatę za realizację tejże dostawy (art. 29a ust. 1 VAT). Podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty oraz inne należności o podobnym charakterze, jak i koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy (art. 29a ust. 6 VAT).

Do podstawy opodatkowania nie zalicza się kwot (art. 29a ust. 7 VAT):

a)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

b)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

c)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Co istotne, podstawę opodatkowania obniża się o:

1)kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2)wartość zwróconych towarów i opakowań;

3)zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4)wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż zgodnie z art. 106b VAT, na Podatniku ciąży prawny obowiązek udokumentowania z wykorzystaniem faktury między innymi dostawy towarów w postaci energii elektrycznej (art. 19a ust. 5 pkt 4 litera a VAT). Wnioskodawca zobowiązany jest również do wystawienia faktury korygującej, jeżeli po wystawieniu faktury zmianie ulegnie między innymi podstawa opodatkowania (art. 106j ust. 1 pkt 1 VAT).

Przenosząc powyższe zasady na zobowiązanie Spółki do wykonania Obowiązku 2, wskazać należy, iż konieczność zmiany ceny, po której Wnioskodawca pierwotnie dokonał dostawy energii elektrycznej jest jednoznaczna z prawnym zobowiązaniem Spółki do odpowiedniego odzwierciedlenia tejże korekty ceny w rozliczeniu za dostawę energii elektrycznej z nieuprawnionym beneficjentem.

W konsekwencji, Spółka pozostaje w obowiązku dokumentowania korekty ceny maksymalnej (wynikającej z Ustawy) do ceny rynkowej - z wykorzystaniem faktury korygującej.

Przedmiotowa zmiana ceny sprzedaży energii elektrycznej jest formą korekty nieprawidłowo zastosowanej ceny , ale w tym konkretnym przypadku opartą o mechanizm korekty przewidziany w ustawie o VAT. Finalnie zatem, Spółka występując jako podatnik podatku od towarów i usług, zobowiązana została z mocy prawa do zastosowania immanentnych dla tego podatku narzędzi, pozwalających na rzetelne i prawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11 grudnia 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

(...)

Z okoliczności sprawy wynika, że otrzymując rolę udzielającego pomocy na podstawie przepisów ustawy o bonie energetycznym oraz zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego („Spec Ustawa”) oraz ustawy o Pomocy publicznej („Ustawa pomocowa”), zostali Państwo jednocześnie zobowiązani - w imieniu Skarbu Państwa - do wykonania szeregu czynności nadzorczych pozwalających na ustalenie prawa beneficjentów do wsparcia w postaci ograniczenia cen energii elektrycznej („Obowiązek 1”).

Zostali Państwo zobowiązani, na podstawie przepisów zawartych w art. 37 i 38 ustawy o bonie energetycznym oraz zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego, do:

a)Odebrania od beneficjenta pomocy informacji na temat wartości pomocy wynikającej z ograniczenia ceny energii elektrycznej, jaką ten beneficjent uzyskał korzystając z Spec ustawy,

d)Przekazania zwróconych kwot należnych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na rachunek Zarządcy Rozliczeń.

W konsekwencji, Państwa rola w procesie realizacji Obowiązku 1, sprowadza się do wykonania czterech zespołów czynności:

1)Ustalenia, na podstawie analizy oświadczeń złożonych przez beneficjentów pomocy, podmiotów nieuprawnionych do uzyskania pomocy publicznej,

2)Wezwania beneficjenta pomocy publicznej do zwrotu nieuprawnionego wsparcia,

Jeżeli weryfikacja wykaże, że w wyniku zastosowania przez Państwa ceny maksymalnej w rozliczeniach z danym przedsiębiorcą doszło do przekroczenia progów pomocy publicznej i pomocy de minimis, mają Państwo obowiązek wezwać przedsiębiorcę do zwrotu nienależnie otrzymanej pomocy, wskazując odpowiednio w tym wezwaniu kwotę zwrotu (art. 37 ust. 8, art. 38 ust. 7 Spec Ustawy).

W stosunku do beneficjentów pomocy publicznej, w odniesieniu do których dokonują Państwo czynności w ramach „Obowiązku 1” były wystawiane faktury, gdzie stosowane były ceny maksymalne energii elektrycznej, o których mowa w Ustawie o Środkach Nadzwyczajnych.

Wskazują Państwo również, że Spec Ustawa nakłada na Państwa dodatkowy obowiązek („Obowiązek 2”), który dotyczy ponownego rozliczenia odbiorców energii elektrycznej, korzystających z wynikającej z Ustawy ceny maksymalnej, a którzy:

1)nie złożyli w terminie wymaganym przepisami prawa, sporządzonej w formie, o której mowa w art. 38a ust. 1 Spec Ustawy, informacji o pomocy lub nieusunięcia w wyznaczonym terminie błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych w informacji o pomocy lub

2)jeśli ze złożonej informacji o pomocy wynika, że beneficjent korzystający z ceny maksymalnej, o której mowa w Ustawie, nie spełnia warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis.

W wyniku ponownego rozliczenia w oparciu o Obowiązek 2 pozostaje zwrot przez beneficjenta różnicy pomiędzy ceną maksymalną, określoną mocą Ustawy, a ceną wynikającą z umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 tej ustawy, wraz z ustawowymi odsetkami naliczonymi od dnia rozliczenia z Podatnikiem.

W przypadku realizacji przez Państwa Obowiązku 2, są Państwo zobowiązani do ponownego rozliczenia dostawy energii elektrycznej po cenie umownej, która co do zasady pozostaje ceną wyższą od ceny maksymalnej określonej na podstawie Ustawy.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii uznania, czy wykonując Obowiązek 1 działają Państwo jako podatnik i w związku z tym Państwa czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w latach 2023 - 2025 (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1622 ze zm.), zwana dalej „ustawą o środkach nadzwyczajnych”:

Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną lub wytwarzania energii elektrycznej, zwane dalej "podmiotem uprawnionym", stosuje cenę maksymalną w rozliczeniach z odbiorcami uprawnionymi, przyłączonymi do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej, o których mowa w:

1)art. 2 pkt 2 lit. a:

a)wynoszącą 693 zł/MWh w okresie od dnia przekroczenia limitu zużycia energii elektrycznej, o którym mowa w art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku oraz w 2024 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej, do dnia 31 grudnia 2023 r.,

b)wynoszącą 693 zł/MWh w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do dnia 30 czerwca 2024 r., od dnia przekroczenia limitu zużycia energii elektrycznej, o którym mowa w art. 3 ust. 3, art. 4 ust. 4, art. 5 ust. 5 i art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku oraz w 2024 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej,

c)wynoszącą 500 zł/MWh w okresie od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.,

d)wynoszącą 500 zł/MWh w okresie od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 30 września 2025 r.;

2)art. 2 pkt 2 lit. b-f, w okresie od dnia 1 grudnia 2022 r. do dnia 30 czerwca 2024 r., na podstawie umów zawartych, zmienionych lub których cena została określona zgodnie z ust. 2 pkt 3, po dniu 23 lutego 2022 r.;

3)art. 2 pkt 2 lit. b-f, wynoszącą 693 zł/MWh w okresie od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.;

4)art. 2 pkt 2 lit. d-f, wynoszącą 693 zł/MWh, przy czym cenę tę stosuje się w rozliczeniach za dostawy energii elektrycznej zrealizowane w okresie od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 31 marca 2025 r.

Jak wynika z art. 2 pkt 1), pkt 2) lit. b) i c) ustawy o środkach nadzwyczajnych:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1)cena maksymalna - cenę energii elektrycznej wynoszącą:

a)693 zł/MWh albo 500 zł/MWh - w przypadku odbiorców uprawnionych, o których mowa w pkt 2 lit. a, z wyłączeniem odbiorców, którzy zawarli umowę z ceną dynamiczną energii elektrycznej w rozumieniu art. 3 pkt 6d ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2024 r. poz. 266, 834 i 859), zwanej dalej "ustawą - Prawo energetyczne",

b)693 zł/MWh - w przypadku odbiorców uprawnionych, o których mowa w pkt 2 lit. b-f

- przy czym cena ta nie zawiera podatku od towarów i usług, o którym mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570, 1598 i 1852), oraz podatku akcyzowego, o którym mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1542, 1598 i 1723);

2)odbiorca uprawniony:

b)przedsiębiorcę będącego mikroprzedsiębiorstwem, małym przedsiębiorstwem albo średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.), w zakresie, w jakim zużywa energię elektryczną na potrzeby podstawowej działalności,

c)innego niż podmiot określony w lit. a, będącego małym albo średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady (UE) 2022/1854 z dnia 6 października 2022 r. w sprawie interwencji w sytuacji nadzwyczajnej w celu rozwiązania problemu wysokich cen energii (Dz. Urz. UE LI 261 z 07.10.2022, str. 1), producenta rolnego będącego osobą fizyczną wpisaną do ewidencji producentów, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2023 r. poz. 885), lub osobą fizyczną prowadzącą dział specjalny produkcji rolnej w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226, 232, 854, 858, 859 i 863), w zakresie, w jakim zużywa energię elektryczną na potrzeby prowadzonej działalności.

Z art. 37 ustawy z dnia 23 maja 2024 r. o bonie energetycznym oraz o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego (Dz. U. z 2024 r. poz. 859 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o bonie energetycznym” wynika, że:

1.Cena maksymalna w odniesieniu do przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. b i c ustawy zmienianej w art. 23, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, będącym małym lub średnim przedsiębiorstwem stanowi pomoc de minimis w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 702 oraz z 2024 r. poz. 1635), zwanej dalej "ustawą o pomocy publicznej", albo pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie w rozumieniu art. 2 pkt 10a ustawy o pomocy publicznej, i jest udzielana zgodnie z przepisami:

1)rozporządzenia Komisji (UE) 2023/2831 z dnia 13 grudnia 2023 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 2023/2831 z 15.12.2023), zwanego dalej "rozporządzeniem Komisji";

2)rozporządzenia Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9, z późn. zm.);

3)rozporządzenia Komisji (UE) nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 190 z 28.06.2014, str. 45, z późn. zm.).

2.Podmiotem udzielającym pomocy w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o pomocy publicznej jest podmiot uprawniony w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 23, zwany dalej "podmiotem udzielającym pomocy".

3.Wartością pomocy de minimis udzielonej danemu przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, jest równowartość łącznej kwoty rekompensat z tytułu stosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z tym przedsiębiorcą, pobranej przez podmiot udzielający pomocy za okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.

4.Do celów ustalenia dopuszczalnego pułapu pomocy de minimis przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 1, rozumie się jedno przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji.

5.Dniem udzielenia pomocy de minimis jest dzień zatwierdzenia przez Zarządcę Rozliczeń wniosku o rozliczenie rekompensaty, o którym mowa w art. 13 ust. 1a pkt 2 ustawy zmienianej w art. 23, za stosowanie ceny maksymalnej wobec przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1.

6.Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, uprawniony do rozliczeń za energię elektryczną po cenie maksymalnej w okresie od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r., w terminie do dnia 28 lutego 2025 r. składa do podmiotu udzielającego pomocy informację o pomocy udzielanej na podstawie ustawy zmienianej w art. 23, zwaną dalej "informacją o pomocy".

7.Podmiot udzielający pomocy na podstawie informacji o pomocy weryfikuje możliwość udzielenia pomocy publicznej, w tym, czy pomoc publiczna, o której mowa w ust. 1, przyznana danemu przedsiębiorcy, o którym mowa w tym przepisie, nie przekracza dopuszczalnych limitów pomocy de minimis, pomocy de minimis w rolnictwie albo pomocy de minimis w rybołówstwie.

8.Jeżeli weryfikacja, o której mowa w ust. 7, wykaże, że w wyniku zastosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z przedsiębiorcą, o którym mowa w ust. 1, dochodzi do naruszenia warunków określonych w art. 3 rozporządzenia Komisji, podmiot udzielający pomocy wzywa tego przedsiębiorcę do zwrotu kwoty pomocy de minimis, określonej zgodnie z ust. 3, wskazując w tym wezwaniu kwotę zwrotu.

8a. Zwrot pomocy, o którym mowa w ust. 8, jest dokonywany w ramach rozliczeń za energię elektryczną w kolejnych okresach rozliczeniowych, a w przypadku gdy podmiot udzielający pomocy nie posiada zawartej z przedsiębiorcą, o którym mowa w ust. 1, umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 tej ustawy, zwrot pomocy, o którym mowa w ust. 8, jest dokonywany na rachunek bankowy wskazany przez podmiot udzielający pomocy w wezwaniu, o którym mowa w ust. 8, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego wezwania. Podmiot udzielający pomocy przekazuje do Zarządcy Rozliczeń zbiorczą informację o wysłanych wezwaniach.

9.Podmiot udzielający pomocy dokonuje przekazania zwróconych kwot należnych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na zasadach określonych w art. 13 ustawy zmienianej w art. 23 dla zwrotu nienależnie otrzymanej rekompensaty, w terminie 14 dni od ich otrzymania na rachunek rekompensaty ceny maksymalnej, o którym mowa w ustawie zmienianej w art. 23.

Natomiast art. 38 ustawy o bonie energetycznym wskazuje, że:

1.Cena maksymalna w odniesieniu do przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. b i c ustawy zmienianej w art. 23, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, będącym mikroprzedsiębiorstwem stanowi pomoc publiczną udzielaną na podstawie art. 19c rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem 651/2014", i po spełnieniu określonych w nim warunków.

2.Pomoc publiczna, o której mowa w ust. 1:

1)nie może zostać udzielona w przypadkach, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. c i d, ust. 3 lit. c i d oraz ust. 4 i 5 rozporządzenia 651/2014;

2)będzie podlegała kumulacji na zasadach określonych w art. 8 rozporządzenia 651/2014;

3)nie może zostać udzielona powyżej progów, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. ea rozporządzenia 651/2014.

3.Podmiotem udzielającym pomocy w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o pomocy publicznej w odniesieniu do pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1, jest podmiot udzielający pomocy.

4.Wartością pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1, udzielonej danemu przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, jest równowartość łącznej kwoty rekompensat z tytułu stosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z tym przedsiębiorcą, pobranej przez podmiot udzielający pomocy za okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r

5.Dniem udzielenia pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, jest dzień zatwierdzenia przez Zarządcę Rozliczeń wniosku o rozliczenie rekompensaty, o którym mowa w art. 13 ust. 1a pkt 2 ustawy zmienianej w art. 23, za stosowanie ceny maksymalnej wobec przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1.

5a. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, uprawniony do rozliczeń za energię elektryczną po cenie maksymalnej w okresie od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r., w terminie do dnia 28 lutego 2025 r., składa do podmiotu udzielającego pomocy informację o pomocy.

6.Podmiot udzielający pomocy na podstawie informacji o pomocy weryfikuje możliwość udzielenia pomocy publicznej, w tym, czy pomoc publiczna, o której mowa w ust. 1, przyznana danemu przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, nie przekracza limitu określonego w art. 4 ust. 1 lit. ea rozporządzenia 651/2014.

7.Jeżeli weryfikacja, o której mowa w ust. 6, wykaże, że w wyniku zastosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z przedsiębiorcą, o którym mowa w ust. 1, pomoc publiczna została udzielona powyżej progów, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. ea rozporządzenia 651/2014, podmiot udzielający pomocy wzywa tego przedsiębiorcę do zwrotu kwoty pomocy publicznej, określonej zgodnie z ust. 4, wskazując w tym wezwaniu kwotę zwrotu.

7a. Zwrot pomocy, o którym mowa w ust. 7, jest dokonywany w ramach rozliczeń za energię elektryczną w kolejnych okresach rozliczeniowych, a w przypadku gdy podmiot udzielający pomocy nie posiada zawartej z przedsiębiorcą, o którym mowa w ust. 1, umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 tej ustawy - zwrot pomocy, o którym mowa w ust. 7, jest dokonywany na rachunek bankowy wskazany przez podmiot udzielający pomocy w wezwaniu, o którym mowa w ust. 7, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego wezwania. Podmiot udzielający pomocy przekazuje do Zarządcy Rozliczeń zbiorczą informację o wysłanych wezwaniach.

8.Podmiot udzielający pomocy dokonuje przekazania zwróconych kwot należnych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na zasadach określonych w art. 13 ustawy zmienianej w art. 23 dla zwrotu nienależnie otrzymanej rekompensaty, w terminie 14 dni od ich otrzymania na rachunek rekompensaty ceny maksymalnej.

Zgodnie z art. 38¹ ustawy o bonie energetycznym:

W przypadku niezłożenia informacji o pomocy przez przedsiębiorcę, o którym mowa:

1)w art. 37 ust. 1 - w terminie określonym w art. 37 ust. 6,

2)w art. 38 ust. 1 - w terminie określonym w art. 38 ust. 5a

- przedsiębiorca ten może złożyć do podmiotu udzielającego pomocy informację o pomocy w terminie do dnia 30 czerwca 2025 r.

Jak stanowi art. 38a ust. 1-ust. 6 ustawy o bonie energetycznym:

1.Informacja o pomocy zawiera:

1)dane identyfikujące przedsiębiorcę:

a)imię, nazwisko albo nazwę przedsiębiorcy,

b)adres siedziby,

c)numer identyfikacji podatkowej (NIP),

d)numer telefonu lub adres e-mail,

e)identyfikator gminy, w której przedsiębiorca ma adres zamieszkania albo siedzibę,

f)formę prawną przedsiębiorcy,

g)kod wykonywanej działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD);

2)kategorię przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 37 ust. 1 albo w art. 38 ust. 1, z uwzględnieniem, czy przedsiębiorca działa w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych lub rybołówstwa i akwakultury;

3)wartość otrzymanej przez:

a)mikroprzedsiębiorcę pomocy publicznej lub pomocy de minimis w formie interwencji publicznych dotyczących cen energii elektrycznej od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. lub

b)małego lub średniego przedsiębiorcę pomocy de minimis oraz pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie otrzymanej:

w okresie 3 poprzednich lat - w przypadku ubiegania się o pomoc de minimis albo
w okresie 2 poprzednich lat podatkowych oraz bieżącego roku podatkowego - w przypadku ubiegania się o pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie;

4)w przypadku mikroprzedsiębiorcy - oświadczenia o:

a)podleganiu lub niepodleganiu wyłączeniom ze stosowania pomocy publicznej, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1,

b)niepozostawaniu w trudnej sytuacji w rozumieniu art. 2 pkt 18 rozporządzenia 651/2014, zgodnie z warunkiem określonym w art. 1 ust. 4 lit. c rozporządzenia 651/2014,

c)braku obowiązku zwrotu pomocy publicznej wynikającego z decyzji Komisji Europejskiej nakazującej zwrot.

2.Informację o pomocy składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń i załącza do niej oświadczenie o następującej treści: "Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny oświadczam, że dane zawarte w informacji o pomocy udzielanej na podstawie ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w latach 2023-2025, złożonej na podstawie ustawy z dnia 23 maja 2024 r. o bonie energetycznym oraz o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego, są zgodne z prawdą.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

3.Informację o pomocy składa się na wzorze opublikowanym zgodnie z ust. 7.

4.Informację o pomocy w postaci:

1)papierowej, opatrzoną własnoręcznym podpisem, składa się osobiście w siedzibie podmiotu udzielającego pomocy lub innych miejscach wykonywania działalności podmiotu udzielającego pomocy przez niego wskazanych albo w formie przesyłki w polskiej placówce pocztowej operatora pocztowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 1640 oraz z 2024 r. poz. 467, 1222 i 1717), w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, w polskim urzędzie konsularnym albo wysyła na adres do doręczeń elektronicznych, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 1045), co jest równoznaczne ze złożeniem tej informacji podmiotowi udzielającemu pomocy;

2)elektronicznej, opatrzoną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2024 r. poz. 1513).

5.W przypadku gdy informacja o pomocy zawiera błędy, omyłki pisarskie lub rachunkowe lub braki formalne, podmiot udzielający pomocy wzywa przedsiębiorcę do ich usunięcia w wyznaczonym terminie.

6.Informacja o pomocy zawierająca błędy, omyłki pisarskie lub rachunkowe lub braki formalne, złożona w terminie, o którym mowa w art. 37 ust. 6 albo art. 38 ust. 5a, albo w terminie, o którym mowa w art. 38¹, która została poprawiona lub uzupełniona w terminie wyznaczonym przez podmiot udzielający pomocy, wywołuje skutki od dnia jej złożenia.

Stosownie do art. 38a ust. 8 ustawy o bonie energetycznym:

Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 37 ust. 1 lub art. 38 ust. 1, który nabywał energię elektryczną po cenie maksymalnej w okresie od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r., w przypadku:

1)niezłożenia w terminie informacji o pomocy lub nieusunięcia w wyznaczonym terminie błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych w informacji o pomocy lub

2)jeśli ze złożonej informacji o pomocy wynika, że przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, nie spełnia warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis

- w rozliczeniach za energię elektryczną ze sprzedawcą energii elektrycznej zwraca różnicę pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 tej ustawy, z tym sprzedawcą, wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia rozliczenia z podmiotem udzielającym pomocy.

W myśl art. 8 ust. 1, ust. 2, ust. 5, ust. 5a, ust. 9, ust. 13-16 ustawy o środkach nadzwyczajnych:

1. Podmiotowi uprawnionemu przysługuje rekompensata z tytułu stosowania ceny maksymalnej, zwana dalej "rekompensatą".

2. Podmiotom uprawnionym stosującym cenę maksymalną w rozliczeniach z odbiorcami uprawnionymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, rekompensata przysługuje w kwocie stanowiącej iloczyn ilości energii elektrycznej zużytej w danym miesiącu i różnicy między ceną odniesienia, o której mowa w ust. 3, a ceną maksymalną, dla każdego punktu poboru energii.

5. Rekompensata, o której mowa w ust. 2, przysługuje z tytułu stosowania ceny maksymalnej za okres od dnia przekroczenia przez tego odbiorcę uprawnionego limitu zużycia energii elektrycznej, o którym mowa w art. 3-6 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku oraz w 2024 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej, do dnia 30 czerwca 2024 r.

5a. Rekompensata, o której mowa w ust. 2, przysługuje również z tytułu stosowania ceny maksymalnej za okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.

9. Podmiotowi uprawnionemu stosującemu cenę maksymalną w rozliczeniach z odbiorcami uprawnionymi, o których mowa w art. 3 ust. 2, w odniesieniu do rozliczeń prowadzonych na podstawie umów zawartych, zmienionych lub których cena została określona zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 3, w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 14 października 2022 r., w zakresie dostaw energii elektrycznej zrealizowanych od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2024 r., przysługuje rekompensata w kwocie stanowiącej iloczyn ilości energii elektrycznej zużytej w danym miesiącu i różnicy między ceną energii elektrycznej wynikającą z umowy z odbiorcą uprawnionym, zwaną dalej "ceną umowną", w zakresie ograniczonym do sumy składowych ceny umownej, o których mowa w ust. 10, zwanym dalej "zakresem referencyjnym ceny umownej", a ceną maksymalną.

13. Rekompensata, o której mowa w ust. 9, przysługuje podmiotowi uprawnionemu w okresie stosowania przez ten podmiot w rozliczeniach z odbiorcą uprawnionym ceny maksymalnej, o której mowa w art. 3 ust. 1, przy czym nie dłużej niż do dnia obowiązywania umowy, o której mowa w ust. 9.

14. Podmiot uprawniony może złożyć do Zarządcy Rozliczeń S.A., o którym mowa w rozdziale 7 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 311), zwanego dalej "zarządcą rozliczeń", wniosek o wypłatę zaliczki na poczet rekompensaty, zwany dalej "wnioskiem o wypłatę zaliczki", należnej na zasadach określonych w ust. 9-13, odrębnie za każdy miesiąc kalendarzowy okresu, za który przysługuje mu ta rekompensata. Wysokość zaliczki na poczet rekompensaty, zwanej dalej "zaliczką", oblicza podmiot uprawniony, przy czym wnioskowana wysokość zaliczki nie może przekraczać kwoty stanowiącej iloczyn ilości energii elektrycznej, dla której w danym miesiącu kalendarzowym zastosowano cenę maksymalną, i różnicy pomiędzy ceną umowną a ceną maksymalną.

15. Podmiot uprawniony składa wniosek o wypłatę zaliczki każdorazowo w terminie do 25 dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, którego wniosek dotyczy, z wyjątkiem wniosku o wypłatę zaliczki za styczeń 2024 r., który składa się w terminie do dnia 15 marca 2024 r., nie wcześniej jednak niż dnia 15 lutego 2024 r. W pozostałym zakresie do wniosku o wypłatę zaliczki oraz wypłaty zaliczki stosuje się odpowiednio przepisy art. 11, art. 12 ust. 1 i 3-7 oraz art. 14, z tym zastrzeżeniem, że wniosek o wypłatę zaliczki nie zawiera ceny referencyjnej miesięcznej.

16. Wypłacone zaliczki na zasadach określonych w ust. 14 i 15, rozlicza się z wnioskiem o rozliczenie rekompensaty, o którym mowa w art. 13. W przypadku gdy wysokość rekompensaty należnej podmiotowi uprawnionemu przekracza sumę wypłaconych zaliczek kwota dopłaty tytułem należnej podmiotowi uprawnionemu rekompensaty zostanie wypłacona przez zarządcę rozliczeń w terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia przez zarządcę rozliczeń wniosku o rozliczenie rekompensaty, o którym mowa w art. 13.

Zgodnie z art. 13 ustawy o środkach nadzwyczajnych:

1. Wniosek o rozliczenie rekompensaty za 2023 r. podmiot uprawniony składa do zarządcy rozliczeń w terminie od dnia 30 kwietnia 2024 r. do dnia 31 października 2024 r., z wyłączeniem rekompensaty, o której mowa w art. 20, której wniosek o rozliczenie składa się w terminie:

1) od dnia 1 sierpnia 2024 r. do dnia 30 listopada 2024 r. - w przypadku odbiorców uprawnionych, których rozliczenie roczne za 2023 r. nastąpiło do dnia 30 czerwca 2024 r.;

2) od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 31 stycznia 2025 r. - w przypadku odbiorców uprawnionych, których rozliczenie roczne za 2023 r. nastąpiło do dnia 31 grudnia 2024 r.

1a. Podmiot uprawniony składa do zarządcy rozliczeń wniosek o rozliczenie rekompensaty za okres od dnia:

1) 1 stycznia 2024 r. do dnia 30 czerwca 2024 r. - w terminie od dnia 31 października 2024 r. do dnia 30 kwietnia 2025 r.;

2) 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. - w terminie od dnia 1 maja 2025 r. do dnia 30 września 2025 r.

1b. W przypadkach, o których mowa w art. 8 ust. 4a i 4b, do rozliczenia rekompensaty stosuje się ceny odniesienia ustalone odpowiednio zgodnie z art. 8 ust. 3 albo 3a.

1c. W przypadku niezatwierdzenia taryfy do dnia 30 września 2024 r. obejmującej okres co najmniej od dnia 1 stycznia 2024 r. do dnia 30 czerwca 2024 r. dla podmiotu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 pkt 3, do rozliczenia rekompensaty stosuje się ceny odniesienia ustalone zgodnie z art. 8 ust. 3 pkt 4.

2. Zarządca rozliczeń dokonuje weryfikacji rekompensat należnych podmiotowi uprawnionemu na podstawie wniosku o rozliczenie rekompensaty i niezwłocznie informuje o jej wynikach Prezesa URE.

3. W przypadku niezłożenia wniosku o rozliczenie rekompensaty w terminie, o którym mowa w ust. 1 albo 1a, lub w przypadku niezłożenia kolejnego wniosku w terminie 21 dni od dnia otrzymania odmowy zatwierdzenia wniosku wypłaconą rekompensatę uznaje się za otrzymaną nienależnie i podmiot uprawniony jest obowiązany do jej zwrotu w całości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia otrzymania rekompensaty.

4. Jeżeli z wniosku o rozliczenie rekompensaty wynika zwrot kwoty nadpłaconej rekompensaty, uznaje się ją za otrzymaną nienależnie i podmiot uprawniony zwraca ją w terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia wniosku o rozliczenie rekompensaty przez zarządcę rozliczeń na rachunek rekompensaty ceny maksymalnej.

4a. Jeżeli z wniosku o rozliczenie rekompensaty wynika, że rekompensata wypłacona została w zaniżonej wysokości, zarządca rozliczeń wypłaca brakującą część rekompensaty w terminie 30 dni od dnia zatwierdzenia wniosku o rozliczenie rekompensaty.

5. W przypadku gdy podmiot uprawniony nie zwrócił nienależnie otrzymanej rekompensaty, zarządca rozliczeń wzywa ten podmiot do jej zwrotu w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.

6. W przypadku gdy podmiot uprawniony nie zwróci rekompensaty zgodnie z ust. 5, zarządca rozliczeń wydaje decyzję administracyjną określającą wysokość nienależnie pobranej kwoty rekompensaty podlegającej zwrotowi oraz termin dokonania tego zwrotu. Od nienależnie pobranej kwoty rekompensaty nalicza się odsetki za opóźnienie od dnia jej otrzymania.

7. Przepisy art. 10 ust. 3 i art. 12 ust. 3 oraz 5-8 stosuje się odpowiednio do wniosków o rozliczenie rekompensaty.

8. W przypadku gdy wniosek o rozliczenie rekompensaty zawiera braki formalne lub błędy obliczeniowe lub budzi uzasadnione wątpliwości co do zgodności ze stanem rzeczywistym, zarządca rozliczeń wzywa podmiot uprawniony do usunięcia braków formalnych lub błędów obliczeniowych lub usunięcia wątpliwości w terminie 21 dni od dnia otrzymania wezwania do ich usunięcia. W zakresie, w jakim kwota rekompensaty nie budzi wątpliwości, kwota ta jest wypłacana przez zarządcę rozliczeń zgodnie z art. 12 ust. 3.

Z art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 468), zwanej dalej „ustawą o pomocy publicznej” wynika, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o podmiocie udzielającym pomocy - należy przez to rozumieć organ administracji publicznej lub inny podmiot, który jest uprawniony do udzielania pomocy publicznej, w tym przedsiębiorcę publicznego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 22 września 2006 r. o przejrzystości stosunków finansowych pomiędzy organami publicznymi a przedsiębiorcami publicznymi oraz o przejrzystości finansowej niektórych przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 2205).

Natomiast art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 22 września 2006 r. o przejrzystości stosunków finansowych pomiędzy organami publicznymi a przedsiębiorcami publicznymi oraz o przejrzystości finansowej niektórych przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 2205) stanowi, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorcy publicznym – należy przez to rozumieć każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą, bez względu na sposób działania oraz formę organizacyjno-prawną, w szczególności spółkę handlową, spółdzielnię, przedsiębiorstwo państwowe, towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych oraz bank państwowy, na którego działalność organ publiczny wywiera decydujący wpływ, niezależnie od wpływu wywieranego na niego przez inne podmioty

Zostali Państwo zobowiązani do weryfikacji czy odbiorcom uprawnionym (beneficjentom) przysługuje pomoc, polegająca na stosowaniu w rozliczeniach z nimi ceny maksymalnej.

Zgodnie z ustawą o bonie energetycznym mikro-, mali i średni przedsiębiorcy, którzy byli uprawnieni i skorzystali z rozliczenia za energię elektryczną po cenach maksymalnych w okresie od 1 lipca 2024 r. do 31 grudnia 2024 r., zobowiązani są do przekazania stosownej informacji o przyznanej pomocy do swojego sprzedawcy energii.

W ramach swojej działalności zostali Państwo zobligowani do weryfikacji „Informacji o pomocy” i w przypadku stwierdzenia, że beneficjent pomocy de minimis i pomocy publicznej z różnych tytułów przekroczył dopuszczalny pułap tej pomocy, pobierają Państwo kwotę ww. pomocy i przekazują ją Zarządcy Rozliczeń. W ramach „Obowiązku 1” weryfikują Państwo na podstawie złożonych przez beneficjentów „Informacji o pomocy” czy wartość dotychczas przyznanej beneficjentowi pomocy de minimis i pomocy publicznej z różnych tytułów nie przekracza dopuszczalnego pułapu pomocy publicznej i pomocy de minimis wynikającej z odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 37 ust. 3 i 38 ust. 4 ustawy o bonie energetycznym wartością pomocy de minimis i pomocy publicznej udzielonej danemu przedsiębiorcy/beneficjentowi jest również równowartość łącznej kwoty rekompensat z tytułu stosowania ceny maksymalnej w rozliczeniach z tym przedsiębiorcą/beneficjentem, pobranej przez Państwa za okres od dnia 1 lipca 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.

Jak Państwo wskazali dopiero po złożeniu i zaakceptowaniu przez Zarządcę Rozliczeń wniosku rozliczeniowego, który powinni Państwo złożyć w terminie od dnia 1 lipca 2025 r. do dnia 31 października 2025 r. (zgodnie z art. 13 ust. 1a pkt 2 ustawy o środkach nadzwyczajnych) będą Państwo w posiadaniu ostatecznej informacji, w stosunku do których beneficjentów taka rekompensata Państwu przysługuje. Dopiero po zsumowaniu dotychczasowo otrzymanej przez beneficjenta ww. pomocy z różnych tytułów z wartością rekompensat z tytułu stosowania w rozliczeniach z nim ceny maksymalnej - pobranej przez Państwa za ww. okres – mają Państwo możliwość weryfikacji, czy doszło do przekroczenia pułapu pomocy publicznej i pomocy de minimis. W sytuacji przekroczenia takiego pułapu, wzywają Państwo bezpośredniego beneficjenta do zwrotu kwoty nienależenie otrzymanego wsparcia, tj. pomocy de minimis lub pomocy publicznej (art. 37 ust. 8 i art. 38 ust. 7 ustawy o bonie energetycznym).

Ponadto w ramach „Obowiązku 1” rekompensata nie pokrywa Państwu pełnej różnicy pomiędzy ceną umowną a ceną maksymalną zastosowaną w rozliczeniach z odbiorcą uprawnionym.

Sposób zwrotu pomocy de minimis lub kwoty pomocy publicznej ustawodawca określił odpowiednio w art. 37 ust. 8a oraz art. 38 ust. 7a ustawy o bonie energetycznym. Jak wynika z ww. przepisów zwrot pomocy jest dokonywany w ramach rozliczeń za energię elektryczną w kolejnych okresach rozliczeniowych, a w przypadku gdy podmiot udzielający pomocy nie posiada zawartej z przedsiębiorcą umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 ustawy Prawo energetyczne, zwrot pomocy, jest dokonywany na rachunek bankowy wskazany przez podmiot udzielający pomocy w wezwaniu, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego wezwania. Podmiot udzielający pomocy przekazuje do Zarządcy Rozliczeń zbiorczą informację o wysłanych wezwaniach.

Zatem zwrot powyższej kwoty jest dokonywany w ramach rozliczeń za energię elektryczną w kolejnych okresach rozliczeniowych lub bezpośrednio na Państwa rachunek bankowy, jeśli brak pomiędzy beneficjentem a Państwem umowy sprzedaży.

Następnie środki zwrócone przez nieuprawnionych beneficjentów wraz z ustawowymi odsetkami są przekazywane przez Państwa do Zarządcy Rozliczeń.

Jak bowiem wynika z art. 37 ust. 9 oraz art. 38 ust. 8 ustawy o bonie energetycznym podmiot udzielający pomocy dokonuje przekazania zwróconych kwot należnych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na zasadach określonych w art. 13 ustawy o środkach nadzwyczajnych dla zwrotu nienależnie otrzymanej rekompensaty, w terminie 14 dni od ich otrzymania na rachunek rekompensaty ceny maksymalnej.

W związku z wykonywaniem wszystkich wyżej wymienionych czynności nie otrzymują Państwo wynagrodzenia.

Oznacza to, że czynności wykonywane w ramach „Obowiązku 1”, w tym zwrot ww. pomocy, tj. pobranie nienależnej pomocy oraz przekazanie tych środków Zarządcy Rozliczeń, które są wykonywane przy Państwa udziale, lecz bez wynagrodzenia dla Państwa, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i tym samym nie stają się Państwo podatnikiem VAT z tego tytułu. W związku z realizacją opisanego obowiązku pobrania i dalszego przekazania nienależnej pomocy nie wykonują Państwo czynności, które wywołują skutki podatkowe na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Jak bowiem sami Państwo wskazali, zakres Państwa aktywności w ramach „Obowiązku 1” zostaje ograniczony do funkcji „inkasenta”, który pobiera w imieniu Skarbu Państwa zwrot nienależnej pomocy publicznej i przekazuje pobrane w ten sposób środki na rzecz Zarządcy Rozliczeń, przy czym pobrane środki pieniężne, nigdy nie wchodzą w skład Państwa majątku.

Tym samym, wykonując „Obowiązek 1” wynikający z ustawy o bonie energetycznym nie działają Państwo jako podatnik podatku VAT i nie wykonują Państwo czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również konieczności wystawienia w trybie przewidzianym w art. 106j ust. 1 pkt 1 VAT, faktury korygującej okres rozliczeniowy, w którym następuje zmiana ceny maksymalnej na cenę umowną, w związku z realizacją Obowiązku 2.

Jak wynika z opisu sprawy „Obowiązek 2” dotyczy ponownego rozliczenia odbiorców energii elektrycznej, korzystających z wynikającej z ustawy o bonie energetycznym ceny maksymalnej, a którzy:

1)nie złożyli w terminie wymaganym przepisami prawa „Informacji o pomocy” lub nie usunęli w wyznaczonym terminie błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych w „Informacji o pomocy” lub

2)jeśli ze złożonej informacji o pomocy wynika, że beneficjent korzystający z ceny maksymalnej nie spełnia warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis.

Kwintesencją ponownego rozliczenia w oparciu o „Obowiązek 2” pozostaje zwrot przez beneficjenta różnicy pomiędzy ceną maksymalną, określoną mocą ustawy o bonie energetycznym, a ceną wynikającą z umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 tej ustawy, wraz z ustawowymi odsetkami naliczonymi od dnia rozliczenia z Podatnikiem.

Ww. „Obowiązek 2” regulują przepis art. 38a ust. 8 ustawy o bonie energetycznym.

W ramach „Obowiązku 2” dokonują Państwo weryfikacji „Informacji o pomocy” jednak ogranicza się ona do sprawdzenia czy dany podmiot spełnia wszystkie warunki formalne aby móc zastosować wobec niego cenę maksymalną i w takim przypadku rekompensata się jej nie należy, co jest uwzględniane w ww. wniosku o rozliczenie rekompensaty. W tym przypadku nie otrzymują Państwo rekompensaty, niemniej muszą się Państwo rozliczyć z Zarządcą Rozliczeń z wcześniej otrzymanych z tego tytułu zaliczek.

Ponadto biorąc pod uwagę zapisy ustawy o bonie energetycznym w przypadku „Obowiązku 2” w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości ze strony nabywcy energii elektrycznej pobierają Państwo różnicę między ceną maksymalna a ceną umowną w rozliczeniach za energię elektryczną wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia rozliczenia z podmiotem udzielającym pomocy.

W praktyce, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Jak wynika z art. 106j ustawy:

1.W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1)podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2)(uchylony)

3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5)stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

2.Faktura korygująca powinna zawierać:

1)(uchylony)

2)numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca, z wyjątkiem faktur korygujących wystawianych do faktur, dla których nie został nadany numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur;

3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a)określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4)(uchylony)

5)jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6)w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji

2a. Faktura korygująca może zawierać:

1)wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo "KOREKTA";

2)przyczynę korekty.

3.W przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny, może wystawić fakturę korygującą dotyczącą dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, która:

1)zawiera dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnoszą się udzielany opust lub udzielana obniżka;

2)może nie zawierać nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą - w przypadku gdy korekta dotyczy wszystkich dostaw towarów i świadczonych usług.

4.Fakturę korygującą fakturę ustrukturyzowaną wystawia się w postaci faktury ustrukturyzowanej.

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Wystawia się je w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika..

Oznacza to, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku. Powyższy przepis obejmuje swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zgodnie z art. 29a ust. 17 ustawy:

W przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;
w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy dotyczących faktur korygujących wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury, wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Państwa czynności związane z wykonaniem „Obowiązku 2” ograniczają się do sprawdzenia na podstawie złożonej „Informacji o pomocy” czy dany podmiot spełnia wszystkie warunki formalne, aby móc zastosować wobec niego cenę maksymalną wynikającą z Ustawy o Środkach Nadzwyczajnych. W takim przypadku rekompensata się Państwu nie należy, co jest uwzględniane w ww. wniosku o rozliczenie rekompensaty.

Czynności wykonywane przez Państwa w ramach „Obowiązku 2” są dokumentowane poprzez wystawienie faktur korygujących zmieniających ceny maksymalne na ceny wynikające z umowy. Nie mają Państwo obowiązku przedkładać podmiotom trzecim informacji o weryfikacji kontrahentów. Natomiast, mogą Państwo zostać wezwani do przedstawienia takich dowodów m.in. przez Zarządcę Rozliczeń w ramach weryfikacji wysokości udzielonych rekompensat.

Przedsiębiorcy mają obowiązek przedłożenia Państwu stosownych oświadczeń (tzw. „Informacji o pomocy”) do 28 lutego 2025 r., ostatecznie zaś do 30 czerwca 2025 r.

Następnie muszą Państwo dokonać weryfikacji otrzymanych oświadczeń pod kątem spełnienia warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis, a także błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych oraz wyznaczyć termin na ich usunięcie.

Po wykonaniu tych czynności, gdy oświadczenie zostało złożone nieskutecznie lub gdy nie zostało złożone, mogą Państwo przystąpić do zmiany ceny maksymalnej na cenę umowną, w związku z wykonywaniem przez Państwa „Obowiązku 2”.

W sytuacji niezłożenia w terminie Informacji o pomocy lub nieusunięcia w wyznaczonym terminie błędów, omyłek pisarskich lub rachunkowych lub braków formalnych w Informacji o pomocy lub jeśli ze złożonej Informacji o pomocy wynika, że beneficjent nie spełnia warunków otrzymania pomocy publicznej lub pomocy de minimis, beneficjent ma obowiązek zwrócić różnicę pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, albo umowy kompleksowej, o której mowa w art. 5 ust. 3 tej ustawy, z Państwem, wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia rozliczenia z podmiotem udzielającym pomocy (art. 38a ust. 8 Spec Ustawy).

W ramach „Obowiązku 2” dokonują Państwo weryfikacji „Informacji o pomocy” jednak ogranicza się ona do sprawdzenia czy dany podmiot spełnia wszystkie warunki formalne aby móc zastosować wobec niego cenę maksymalną. Różnica pomiędzy ceną maksymalną a ceną wynikającą z umowy sprzedaży albo umowy kompleksowej, o których mowa w Prawie energetycznym, jest pobierana od beneficjenta i przysługuje w całości Państwu. W tym przypadku nie otrzymują Państwo rekompensaty, niemniej muszą Państwo rozliczyć się z Zarządcą Rozliczeń z wcześniej otrzymanych z tego tytułu zaliczek.

Z powyższych okoliczności wynika, że wystawiając fakturę pierwotną na rzecz beneficjentów i stosując cenę maksymalną energii elektrycznej, robią to Państwo wg ceny, która jest właściwa do zastosowania na moment wystawienia faktury z uwagi na uregulowania przepisów prawa. Stwierdzenie, że wykazana na fakturze cena maksymalna nie powinna być zastosowana następuje po dokonaniu weryfikacji Informacji o pomocy złożonej przez przedsiębiorcę. Zatem są Państwo zobowiązani do wystawienia faktury korygującej okres rozliczeniowy, w którym następuje zmiana ceny maksymalnej na cenę umowną.

Państwa stanowisko w zakresie pytania 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie pytań nr 1 i 3 wskazanych we wniosku. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Rozstrzygnięcie dotyczy tylko przedmiotu wniosku zawartego w pytaniach i nie odnosi się do innych kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie