
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od wydatków związanych zakupem wyposażenia oraz utrzymaniem domków letniskowych. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Gmina Miejska (...) (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek lub VAT), zarejestrowanym jako podatnik czynny.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1465 z późn. zm.) Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Ponadto stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym Gmina jest odpowiedzialna za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.
Gmina Miejska (...) jest w posiadaniu 5 domków letniskowych (zakładowych obiektów socjalnych) usytuowanych w miejscowości (...), które są wynajmowane w okresie letnim, a także poza nim, jeśli warunki atmosferyczne na to pozwalają. Obiekty te są odpłatnie udostępniane pracownikom oraz innym osobom uprawnionym, a także osobom trzecim. Za pobyt w ośrodku każdorazowo jest pobierana opłata, a wynajem udokumentowany jest fakturą VAT z zastosowaniem stawki 8% - bez względu na fakt, czy wynajem dotyczy pracownika, czy osoby zewnętrznej. Kwoty odpowiadające wartości netto sprzedaży wpłacone przez osoby wynajmujące zasilają budżet Gminy. Natomiast podatek należny od towarów i usług jest odprowadzany do właściwego Urzędu Skarbowego.
Zgodnie z regulaminem korzystania z ośrodka wypoczynkowego w (...) prawo do korzystania z domków letniskowych w pierwszej kolejności przysługuje pracownikom, a w przypadku wolnych domków pozostałym osobom uprawnionym. Za osoby uprawnione uważa się:
a)pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy, w tym osoby przebywające na urlopach wychowawczych;
b)emerytów i rencistów - byłych pracownicy, dla których Urząd był ostatnim miejscem pracy poprzedzającym pobranie świadczenia emerytalnego lub rentowego;
c)członków rodzin pracowników, emerytów, rencistów;
d)członków rodzin zmarłych pracowników (dzieci, współmałżonek), jeżeli otrzymują rentę rodzinną i pozostawali na utrzymaniu zmarłego pracownika.
Z domków mogą korzystać także osoby trzecie, po rozpatrzeniu wniosków osób uprawnionych, które są brane pod uwagę w pierwszej kolejności.
Wnioski o przyznanie domku letniskowego osoby uprawnione składają w terminie od 1 marca do 31 marca każdego roku. Po upływie tego terminu również jest możliwe przyznanie domku, jeśli pozostały wolne terminy. Ponadto w takim przypadku domek może być przyznany na więcej niż jeden turnus tej samej osobie. Okres jednego turnusu liczy 7 dni i rozpoczyna się każdorazowo od piątku.
Pracownicy oraz pozostałe osoby uprawnione korzystają z wynajmu domków na preferencyjnych warunkach. Wysokość opłat kształtuje się w następujący sposób:
1.W sezonie letnim rozumianym jako okres wakacji szkolnych:
- 490,00 zł za domek za pierwszy turnus - osoby uprawnione do korzystania z Funduszu;
- 1.100,00 zł za domek za jeden turnus - osoby trzecie;
- 750,00 zł - osoby uprawnione, które chcą skorzystać z kolejnego tygodnia turnusu w tym samym sezonie (w przypadku wolnych terminów).
2.Poza sezonem letnim i przy technicznej możliwości korzystania z domków:
- 130,00 zł za domek za dobę - osoby uprawnione do korzystania z Funduszu;
- 200,00 zł za domek za dobę - osoby trzecie.
Bez względu na wysokość opłat, każdy wynajem jest opodatkowany. Domki letniskowe w (...) nie są udostępniane nieodpłatnie. Wnioskodawca ponosi wszelkie koszty związane z wyposażeniem obiektów wczasowych, tj. meble, przybory, sprzęty kuchenne oraz z ich utrzymaniem (energia elektryczna, woda, ścieki i konserwacja obiektów) przez cały rok. Wydatki na domki letniskowe finansowane są częściowo z przychodów uzyskanych ze sprzedaży pracownikom, innym osobom uprawnionym oraz osobom trzecim usług pobytu w ośrodkach, a także ze środków własnych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług. Wydatki poniesione na wyposażenie oraz utrzymanie obiektów wczasowych są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Faktury dokumentujące poniesione wydatki są wystawione na Wnioskodawcę, czyli Gminę Miejską (...).
Pytanie
Czy Gminie Miejskiej (...) przysługuje prawo do odliczenia 100% naliczonego podatku VAT od wydatków związanych z zakupem wyposażenia oraz utrzymaniem domków letniskowych wynajmowanych odpłatnie przez Gminę pracownikom, innym podmiotom uprawnionym oraz osobom trzecim?
Państwa stanowisko w sprawie
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: nabycia towarów i usług, dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub dokonaniem usługi.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Co do zasady prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikowi. Zgodnie z ustawą status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zatem jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, dzierżawy, wynajmu. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym wniosku Gmina świadczy usługi pobytu w należących do niej sezonowych ośrodkach wczasowych na rzecz swoich pracowników, innych podmiotów uprawnionych oraz osób trzecich. Odpłatny wynajem domków letniskowych nie stanowi działania w ramach zadań, do których organ został powołany. Wobec czego do sprzedaży tych usług nie ma zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, a tym samym Gmina Miejska (...) - na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
W celu odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy koniecznym jest, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W związku z faktem, że czynność wynajmu nie stanowi dostawy towaru, stanowi ona usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Mając zatem na uwadze, iż Gmina będzie świadczyć usługi wynajmu domków letniskowych na rzecz pracowników, innych osób uprawnionych oraz osób trzecich za wynagrodzeniem, tym samym będzie działać w tym zakresie w roli podatnika. Gmina jako czynny podatnik VAT, odprowadza VAT należny z tytułu sprzedaży usług wynajmu.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 2 września 2021 r. nr 0113-KDIPT1-1.4012.464.2021.2.AK dot. odliczenia VAT od wydatków na ośrodki wczasowe wyjaśnia: „Wskazać należy, że działania pracodawcy polegające wyłącznie na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych podejmowane są poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności jako przedsiębiorcy). Tym samym czynności te nie są podejmowane przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Natomiast w sytuacji gdy pracodawca samodzielnie, z wykorzystaniem majątku należącego do jego przedsiębiorstwa, dokonuje dostaw towarów/świadczy usługi na rzecz pracowników i osób uprawnionych do korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to czynności te podejmowane są przez pracodawcę w ramach jego aktywności jako przedsiębiorcy działającego podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi pobytu pracowników i ich rodzin w posiadanych przez Wnioskodawcę ośrodkach wczasowych nie będą wykonywane w ramach administrowania zakładowym funduszem świadczeń socjalnych. Tym samym Wnioskodawca świadcząc przedmiotowe usługi z wykorzystaniem majątku należącego do jego przedsiębiorstwa będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy”.
W związku z przedstawionym uzasadnieniem Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem wyposażenia, a także utrzymaniem obiektów.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje gdy:
·podatek odlicza podatnik podatku od towarów i usług,
·towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Warunkiem, który daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług, których nie będzie wykorzystywał do wykonywania czynności opodatkowanych (czyli czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi).
Art. 88 ustawy zawiera listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Tylko podatnik podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma prawo do odliczenia podatku.
Art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo‑przedmiotowy.
Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności:
- inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz
- mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy (...).
Działania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych regulują przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 288), zwanej dalej „ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych”.
Art. 1 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:
Ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem”, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.
Art. 2 pkt 1 i 5 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) działalność socjalna - usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową;
5) osoby uprawnione do korzystania z Funduszu - pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów - byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.
Z ww. przepisów wynika, że zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto Fundusz jest tworzony na rzecz ww. osób i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest ich kolektywnym prawem.
Art. 10 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:
Środkami Funduszu administruje pracodawca.
Podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem świadczeń socjalnych podejmuje działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania zakładowym funduszem świadczeń socjalnych. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W konsekwencji podmiot wykonując te czynności z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.
Działania pracodawcy polegające wyłącznie na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych podejmowane są poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności jako przedsiębiorcy). Tym samym czynności te nie są podejmowane przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Natomiast w sytuacji gdy pracodawca samodzielnie, z wykorzystaniem majątku należącego do jego przedsiębiorstwa, dokonuje dostaw towarów/świadczy usługi na rzecz pracowników i osób uprawnionych do korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to czynności te podejmowane są w ramach jego aktywności przedsiębiorcy działającego jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.
Z wniosku wynika, że są Państwo podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik czynny.
Są Państwo w posiadaniu 5 domków letniskowych (zakładowych obiektów socjalnych), które są wynajmowane w okresie letnim, a także poza nim jeśli warunki atmosferyczne na to pozawalają. Obiekty te są odpłatnie udostępniane pracownikom oraz innym osobom uprawnionym, a także osobom trzecim. Za pobyt w ośrodku każdorazowo jest pobierana opłata, a wynajem udokumentowany jest fakturą VAT z zastosowaniem stawki 8% - bez względu na fakt, czy wynajem dotyczy pracownika, czy osoby zewnętrznej.
Zgodnie z regulaminem korzystania z ośrodka wypoczynkowego prawo do korzystania z domków letniskowych w pierwszej kolejności przysługuje pracownikom, a w przypadku wolnych domków pozostałym osobom uprawnionym. Za osoby uprawnione uważa się:
- pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy, w tym osoby przebywające na urlopach wychowawczych;
- emerytów i rencistów - byłych pracownicy, dla których Urząd był ostatnim miejscem pracy poprzedzającym pobranie świadczenia emerytalnego lub rentowego;
- członków rodzin pracowników, emerytów, rencistów;
- członków rodzin zmarłych pracowników (dzieci, współmałżonek), jeżeli otrzymują rentę rodzinną i pozostawali na utrzymaniu zmarłego pracownika.
Z domków mogą korzystać także osoby trzecie, po rozpatrzeniu wniosków osób uprawnionych, które są brane pod uwagę w pierwszej kolejności.
Pracownicy oraz pozostałe osoby uprawnione korzystają z wynajmu domków na preferencyjnych warunkach.
Bez względu na wysokość opłat, każdy wynajem jest opodatkowany. Domki letniskowe nie są udostępniane nieodpłatnie. Ponoszą Państwo wszelkie koszty związane z wyposażeniem obiektów wczasowych, tj. meble, przybory, sprzęty kuchenne oraz z ich utrzymaniem (energia elektryczna, woda, ścieki i konserwacja obiektów) przez cały rok. Wydatki na domki letniskowe finansowane są częściowo z przychodów uzyskanych ze sprzedaży pracownikom, innym osobom uprawnionym oraz osobom trzecim usług pobytu w ośrodkach, a także ze środków własnych.
Państwa wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia 100% naliczonego podatku VAT od wydatków związanych z zakupem wyposażenia oraz utrzymaniem domków letniskowych wynajmowanych odpłatnie przez Państwa pracownikom, innym podmiotom uprawnionym oraz osobom trzecim.
W przedmiotowej sprawie spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, które warunkują prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Są Państwo podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik czynny. Jak Państwo wskazali, obiekty są odpłatnie udostępniane pracownikom oraz innym osobom uprawnionym, a także osobom trzecim. Za pobyt w ośrodku każdorazowo jest pobierana opłata, a wynajem udokumentowany jest fakturą VAT z zastosowaniem stawki 8% - bez względu na fakt, czy wynajem dotyczy pracownika, czy osoby zewnętrznej. Bez względu na wysokość opłat, każdy wynajem jest opodatkowany. Domki letniskowe nie są udostępniane nieodpłatnie.
Tym samym z uwagi na fakt, że wydatki związane z zakupem wyposażenia oraz utrzymaniem domków letniskowych, wynajmowanych odpłatnie pracownikom, innym podmiotom uprawnionym oraz osobom trzecim są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, przysługuje Państwo prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu poniesienia tych wydatków.
Odliczenie jest możliwe pod warunkiem tego, że nie zaistnieją przesłanki negatywne zawarte w art. 88 ustawy.
Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
