Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczenia usług konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych z wykorzystaniem części, w tym oleju silnikowego, płynu np. układu hamulcowego, chłodniczego, gazu do klimatyzacji.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 24 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego dla świadczenia usług konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych z wykorzystaniem części, w tym oleju silnikowego, płynu np. układu hamulcowego, chłodniczego, gazu do klimatyzacji. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od listopada 2023 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Korzysta Pan ze zwolnienia z VAT z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT z uwagi na nieprzekroczenie limitu zawartego w ww. przepisie. W prowadzonej przez Pana działalności w postaci naprawy pojazdów samochodowych Klient zostawia u Pana swój pojazd w celu ustalenia i usunięcia usterki. Najczęściej naprawa pojazdu wymaga zakupu odpowiednich części, co też Pan czyni i wykonuje następnie usługę naprawy pojazdu którą zlecił Panu Klient. Usługę wykonaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych dokumentuje paragonem fiskalnym. Na rzecz firm wystawia Pan natomiast faktury. Na dokumencie sprzedaży widnieje wyłącznie usługa, np. usługa naprawy układu zawieszenia, naprawa układu elektrycznego. Na dokumencie sprzedaży nie ma wyodrębnionych pozycji z samymi częściami. Koszt zakupu części samochodowych stanowi podstawę do kalkulacji ceny usługi. Zakup części samochodowych ujmuje Pan w kolumnie 10 Podatkowej księgi przychodów i rozchodów (PKPiR).

Klient nie ma możliwości zakupu w Pana warsztacie towaru w postaci części samochodowych. Klient za każdym razem zamawia wyłącznie usługę naprawy.

Do tej pory nie kupował Pan oleju silnikowego czy innych płynów, a które są niezbędne do wykonywania niektórych napraw, np. wymiany miski olejowej, naprawy układu chłodniczego, gdyż „stary” olej czy płyn musi być spuszczony z pojazdu w celu dokonania naprawy, a następnie po usunięciu usterki musi być z powrotem uzupełniony aby Klient mógł wyjechać z warsztatu pojazdem, którego naprawę zlecił Panu. Do tej pory jeśli była konieczność zakupu oleju czy płynu to podawał Pan Klientowi jaki olej czy płyn ma kupić i dostarczyć Panu aby mógł go Pan uzupełnić po dokonaniu naprawy. Jednak widzi Pan, że Klienci nie są zadowoleni z takiego stanu rzeczy. Chciałby Pan więc we własnym zakresie kupować olej silnikowy i płyny które przy niektórych naprawach muszą być uzupełnione czy wymienione.

Poza tym chciałby Pan w niedalekiej przyszłości naprawiać także klimatyzacje w pojazdach samochodowych i w tym przypadku koniecznym staje się zakup odpowiedniego gazu, którym napełniana jest klimatyzacja w trakcie usuwania usterki.

Jeszcze raz podkreśla Pan, że w Pana działalności tylko naprawia Pan pojazdy samochodowe, nie sprzedaje samych części samochodowych. W przyszłości także to się nie zmieni. Przedmiotem Pana działalności jest i będzie tylko naprawa pojazdów samochodowych. Nie prowadzi i nie będzie Pan prowadził w przyszłości sprzedaży części samochodowych, oleju silnikowego, płynów czy gazu. Jeśli będzie Pan w przyszłości kupował olej silnikowy, płyn do np. układu hamulcowego czy chłodniczego albo gaz do klimatyzacji, to tylko w celu należytego wykonania usługi naprawy pojazdu, którą zlecił Panu Klient, a nie w celu odsprzedaży. Zakup tych materiałów tak samo jak zakup części ujmowałby Pan w kolumnie 10 PKPiR.

Pytanie

Czy w przypadku świadczenia usługi kompleksowej naprawy pojazdów samochodowych z wykorzystaniem części, w tym oleju silnikowego, płynu np. układu hamulcowego, chłodniczego, gazu do klimatyzacji zakupionych przez Pana i ujętych w kolumnie 10 PKPiR, jako materiał do wykonania usługi, może korzystać Pan ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że dokonując kompleksowej usługi naprawy pojazdów samochodowych, w której elementem składowym ceny usługi będzie wartość nabytych w trakcie wykonywania usługi materiałów, w tym oleju silnikowego, płynów używanych w pojazdach, np. układzie hamulcowym, chłodniczym i gazu do klimatyzacji ujętych w kolumnie 10 PKPiR przysługuje Panu zwolnienie podmiotowe na mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT dopóki nie przekroczy Pan limitu zawartego w tych przepisach. Wykonuje Pan tylko naprawę pojazdu, nie sprzedaje Pan obecnie żadnych części i nie będzie tego robił w przyszłości, gdy będzie Pan oprócz części kupował dodatkowo, np. olej silnikowy, płyny niezbędne do prawidłowego funkcjonowania pojazdów czy gaz do klimatyzacji. Te zakupy będzie Pan traktował jako materiał do należytego wykonania usługi.

Przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 ustawy zawiera katalog czynności, które pozbawiają prawa do zwolnienia podmiotowego. W katalogu tym pod lit. b znajduje się dostawa towarów akcyzowych oraz pod lit. g) dostawa hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych.

Przepis ten wyklucza dostawę towarów, a nie świadczenie usług naprawy pojazdów. W Pana ocenie czynności, które są i będą wykonywane przez Pana należy uznać za świadczenie usługi kompleksowej (usługa złożona). Dostawa towarów wystąpiłaby wtedy, gdyby klient chciał tylko i wyłącznie nabyć daną część bądź olej bez świadczenia usługi i na dokumencie sprzedaży byłaby wyszczególniona pozycja dotycząca sprzedaży danego towaru. Jednakże Pana warsztat nie zajmuje się dostawą towarów i nie ma możliwości w warsztacie zakupienia jakichkolwiek towarów, tj. części i akcesoriów do pojazdów czy oleju, płynu, gazu itd. Nie magazynuje Pan zakupionych części. Kupuje je Pan pod konkretne zlecenie i do wykonania konkretnej naprawy. Tak samo będzie w przyszłości z zakupywanym olejem silnikowym, płynami i gazem. Nie prowadzi i nie będzie Pan prowadził sprzedaży ani hurtowej ani detalicznej jakichkolwiek towarów. Nie ma Pan takiej działalności wpisanej także w CEIDG. Jako kod prowadzonej działalności ma Pan tylko wpisany PKD 45.20Z. Na paragonach fiskalnych zawsze jest wykazana tylko usługa.

W sytuacji świadczenia kompleksowej naprawy, w tym wymiany czy uzupełnienia oleju silnikowego, płynu  gazu mamy do czynienia z dwoma czynnościami - usługą naprawy/serwisu oraz niejako odsprzedaży części i materiałów nabytych do wykonania usługi w tym np. oleju silnikowego. W zakwalifikowaniu tych czynności jako usługi kompleksowej (usługi złożonej) naprawy/serwisu w tym wymiany oleju silnikowego, płynu czy gazu należy zwrócić uwagę, że świadczenie usługi naprawy jest tutaj dominujące i niezbędne do tego, aby umowa między nabywcą usługi a oferującym usługę została zawarta. Klient chce od Pana wykonania usługi, a nie interesuje go zakup części, olei, płynów czy gazu. On oczekuje, że Pan naprawi jego pojazd i nie interesuje go czego Pan potrzebuje do wykonania tej usługi.

Klient oczekuje rozwiązania jego problemu, zostawia Panu pojazd aby ustalił Pan przyczynę usterki i następnie aby naprawił Pan zlokalizowaną usterkę. Klient nie oczekuje dostawy części, oleju, płynu czy gazu. Oczekuje natomiast, aby pojazd był sprawny i gotowy do eksploatacji. Klienci warsztatu nie mają specjalistycznej i fachowej wiedzy, aby samemu zlokalizować przyczynę usterki i ją naprawić, a co za tym idzie nie mają wiedzy jakie części/materiały w tym oleje i płyny trzeba nabyć i wymienić w pojeździe aby usterka była naprawiona. Przekazanie klientowi listy części i materiałów w tym olejów silnikowych, aby nabył je na własny rachunek i przekazał do montażu jest problematyczne z uwagi na znajomość oznaczeń części i olejów, dostęp do części, dyspozycyjność klientów, ewentualnych zwrotów części co znacząco przedłuża wykonanie świadczenia głównego jakim jest usługa naprawy pojazdu.

W związku z tym odsprzedaż towarów jeśli w ogóle tak można to nazwać (części/materiałów w tym oleju silnikowego) ma charakter pomocniczy i jest niezbędna do wykonania usługi głównej, na którą Klient zgłasza u Pana zapotrzebowanie w formie naprawy pojazdu. Dodatkowo Klienci nie mają wpływu na wybór oraz nie dokonują wyboru rodzajów/marek/modeli materiałów jakie Pan użyje do naprawy ich pojazdu. Znaczącą rolę identyfikującą odsprzedaż części jako usługę pomocniczą do świadczenia głównego jakim jest naprawa pojazdów w tym wymiana oleju silnikowego, płynu czy gazu w klimatyzacji jest to, że w cenie końcowej usługi wartość przypadająca na odsprzedaż części/materiałów w tym oleju silnikowego będzie równa cenie nabycia części/materiałów z hurtowni/sklepu - warsztat nie zarabia i nie będzie zarabiał na wymienianych częściach/ płynach/olejach silnikowych.

Na przestrzeni czasu zostały wydane indywidualne interpretacje podatkowe, w których Dyrektorzy Krajowej Administracji Skarbowej przyznali wnioskującym podatnikom prawo do dalszego stosowania zwolnienia z VAT na mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT oraz traktowania świadczonych przez podatników usług jako świadczenia kompleksowe, w świetle których uznano, że podatnicy nie wykonują czynności zawartych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Są to pisma o sygnaturze:

-0111-KDIB3-3.4012.6.2024.1.MS,

-0114-KDIP1-3.4012.598.2024.1.PRM,

-0111-KDIB3-3.4012.651.2021.2.WR,

-0112-KDIL1-3.4012.53.2021.1.MR,

-0112-KDIL1-1.4012.117.2020.2.MB.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Według art. 113 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy:

Natomiast w myśl art. 113 ust. 10 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy:

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. wyżej przytoczonymi przepisami art. 113 ust. 1-10 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W świetle art. 113 ust. 13 ustawy:

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy może Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego dla świadczenia usług kompleksowej naprawy pojazdów samochodowych z wykorzystywaniem części, w tym oleju silnikowego, płynu np. układu hamulcowego, chłodniczego, gazu do klimatyzacji.

Odnosząc się do Pana wątpliwości, w pierwszej kolejności należy ustalić czy określoną transakcję należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług.

Podkreślić należy, że o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów bądź świadczenia usług rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny, w tym zakres i specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów oraz treść zawartych umów. Jedynie łączna analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, udział materiałów, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwala określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa, czy też jako dostawa towarów. Zatem ustalenie, czy określoną transakcję należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Co do zasady, dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług każde świadczenie powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, to nie powinno być ono sztucznie dzielone dla celów podatkowych. Tym samym, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedno świadczenie złożone, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego.

Świadczenie złożone zawiera zatem kilka czynności, z tym że jedna z nich jest świadczeniem zasadniczym, przeważającym, nadającym danemu świadczeniu główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym, powinno składać się ono z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu (do wykonania świadczenia zasadniczego), na który składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jako element świadczenia złożonego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez niego świadczenia głównego. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen.

Czy mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności mają charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji są inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Sposób identyfikowania świadczeń złożonych również wpisuje się w stanowisko TSUE wyrażone w orzeczeniu z 29 marca 2007 r. w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket (C-111/05), w którym TSUE wskazał, że ocena ta powinna być dokonywana z punktu widzenia charakterystycznych cech danej transakcji.

Z innych orzeczeń TSUE w sprawie świadczeń złożonych wynika, że w celu określenia świadczenia głównego w ramach świadczenia złożonego należy zbadać, jakie są oczekiwania klienta (rozumianego jako przeciętny konsument) w ramach transakcji i na tej podstawie ustalać świadczenie główne (wiodące), czyli to świadczenie, którego oczekuje od dostawcy klient (C-41/04).

W analizowanej sprawie wskazał Pan, że od listopada 2023 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. W ramach prowadzonej działalności tylko naprawia Pan pojazdy samochodowe, nie sprzedaje samych części samochodowych. Wskazał Pan, że przedmiotem Pana działalności jest i będzie tylko naprawa pojazdów samochodowych. Korzysta Pan ze zwolnienia z VAT z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT z uwagi na nieprzekroczenie limitu zawartego w ww. przepisie. Do tej pory nie kupował Pan oleju silnikowego czy innych płynów, a które są niezbędne do wykonywania niektórych napraw, np. wymiany miski olejowej, naprawy układu chłodniczego. Chciałby Pan we własnym zakresie kupować olej silnikowy i płyny które przy niektórych naprawach muszą być uzupełnione czy wymienione. Poza tym chciałby Pan w niedalekiej przyszłości naprawiać także klimatyzacje w pojazdach samochodowych i w tym przypadku koniecznym staje się zakup odpowiedniego gazu, którym napełniana jest klimatyzacja w trakcie usuwania usterki. Nie prowadzi i nie będzie Pan prowadził w przyszłości sprzedaży części samochodowych, oleju silnikowego, płynów czy gazu. Jeśli będzie Pan w przyszłości kupował olej silnikowy, płyn do np. układu hamulcowego czy chłodniczego albo gaz do klimatyzacji, to tylko w celu należytego wykonania usługi naprawy pojazdu, którą zlecił Panu Klient, a nie w celu odsprzedaży. Usługę wykonaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych dokumentuje paragonem fiskalnym. Na rzecz firm wystawia Pan natomiast faktury. Na dokumencie sprzedaży widnieje wyłącznie usługa, np. usługa naprawy układu zawieszenia, naprawa układu elektrycznego. Na dokumencie sprzedaży nie ma wyodrębnionych pozycji z samymi częściami. Koszt zakupu części samochodowych stanowi podstawę do kalkulacji ceny usługi.

W omawianej sprawie użycie materiałów (tj. części, w tym oleju silnikowego, płynu np. układu hamulcowego, chłodniczego, gazu do klimatyzacji) w ramach wykonywanych przez Pana przyszłych usług kompleksowej naprawy pojazdów samochodowych stanowić będzie składnik jednego kompleksowego świadczenia, jakim będzie dokonanie naprawy. Element składowy tego świadczenia, tj. części, w tym oleju silnikowego, płynu np. układu hamulcowego, chłodniczego, gazu do klimatyzacji, ma dla Pana klientów poboczne znaczenie w świetle celu głównego jakim jest naprawa pojazdu. Nie można go w racjonalny sposób osiągnąć inaczej, niż przez nabycie kompleksowej usługi, mającej doprowadzić pojazd do stanu używalności.

Skoro zatem przedmiotem świadczenia jest usługa naprawy pojazdów samochodowych a nie dostawa części/materiałów do pojazdów samochodowych wskazanych w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b) i g) ustawy o podatku od towarów i usług, a wartość sprzedaży nie przekroczyła w roku ubiegłym kwoty 200 000 zł, to ma Pan prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zaznaczyć należy, że utraci Pan zwolnienie podmiotowe w prowadzonej działalności gospodarczej w przypadku wykonania jakichkolwiek czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy lub jeżeli wartość sprzedaży przekroczy w roku podatkowym 2025 kwotę 200 000 zł, począwszy od czynności, która przekroczy tę kwotę.

Jak wynika z opisu sprawy działalność gospodarczą prowadzi Pan od 2023 r., zatem w niniejszej sprawie w art. 113 ust. 9 ustawy, nie będzie miał zastosowania, ponieważ odnosi się do sprzedaży dokonywanej przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który  obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.