Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 20 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku opodatkowania sprzedaży udziału w działkach nr 1 i nr 2.

Uzupełniła go Pani pismem z 1 września 2025 r. (wpływ 4 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani wniosek o interpretację dotyczy zdarzenia przyszłego, sprzedaży nieruchomości niezabudowanych w mieście „A”.

Od wielu pokoleń w Pani rodzinie są nieruchomości niezabudowane, nieuzbrojone (ojcowizna) w mieście „A”, ok. (…) m² działka nr geod. 1 i 2 (obecnie działka rolna).

Pani mama za życia ww. nieruchomości przepisała na Panią 29 listopada 1989 r.

Zgodnie z Jej wolą, aktem notarialnym, 14 czerwca 2007 r. darowała Pani po 1/3 nieruchomości Pani siostrze i bratu.

W styczniu tego roku, po śmierci Pani brata, 1/3 części nieruchomości z dobrodziejstwem inwentarza w spadku odziedziczyli Jego żona i dzieci (córka i syn).

Na podstawie Uchwały Rady Miasta (Uchwała z dnia 30 maja 2006 r.) dz. nr geod. 1 została ujęta w planie zagospodarowania przestrzennego terenu objętego między ul. (…) w „A”, z następującym przeznaczaniem: częściowo U – usługi, MNV – mieszkalno-usługowa i MN mieszkalna zabudowa.

Działka 2 nadal pozostała jako rolna, nie objęta planem.

W dniu 31 marca 2021 r. Rada Miasta Uchwałą z dnia 31 marca 2021 r. zatwierdziła zmiany ww. planu zagospodarowania, ale przeznaczenie nieruchomości nie zmieniło się.

Z racji wieku całą rodziną postanowili Państwo dokonać sprzedaży nieruchomości dz. nr geod. 1 objętej planem i działki nr 2, na którą zostały złożone warunki zabudowy (wniosek do Burmistrza) na cele mieszkalne z podziałem na 10 działek ok. (…) każda.

Nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą nieruchomości. Jedynie Pani bratanek (spadkobierca po Pani bracie) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonawstwa instalacji wod-kan, cieplnych, gazowych.

Przedmiotowe działki to zwykły zarząd majątkiem prywatnym – rodzina.

Nieruchomości nie zostały uzbrojone, nie dokonano żadnych inwestycji, w chwili obecnej wykorzystywane są jako rolne.

Zwraca się Pani z prośbą o interpretację w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Czy występuje w tym momencie podatek VAT.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W piśmie z 1 września 2025 r., w odpowiedzi na pytania Organu, wskazała Pani poniższe informacje:

1.Czy działki nr 1 i 2 były/są/będą udostępniane przez Panią osobom trzecim, np. na podstawie umów cywilnoprawnych (np. najmu, dzierżawy, użyczenia itp.)? Jeżeli tak, to czy były/są/będą to umowy odpłatne czy nieodpłatne oraz kiedy i na jaki okres były zawierane?

Odpowiedź

2.Czy w odniesieniu do ww. działek dokonywała Pani/będzie Pani dokonywała jakichkolwiek czynności (ponosiła/poniesie nakłady), np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wytyczenie dróg dojazdowych do działek? Jeśli tak, to proszę żeby wskazała Pani jakie to były/będą czynności (nakłady)?

Odpowiedź:

3.Czy ww. działki były wykorzystywane przez Panią (przez cały okres ich posiadania, tj. od momentu ich nabycia do momentu planowanej sprzedaży) na cele prywatne (osobiste)? Jeżeli tak, to proszę wskazać, jakie konkretnie Pani cele prywatne zaspokajały i w jakim okresie?

Odpowiedź:

4.Czy ww. działki były/są/będą wykorzystywane przez Panią na cele działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą?

Odpowiedź:

5.Czy z ww. działek były przez Panią sprzedawane płody rolne opodatkowane podatkiem od towarów i usług? Czy też produkty rolne z ww. działek były wykorzystywane wyłącznie na Pani własne potrzeby?

Odpowiedź:

6.Czy na moment sprzedaży, dla działki nr 2 zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i podziału działki?

Odpowiedź:

7.Czy dokonywała Pani już wcześniej sprzedaży nieruchomości, a jeśli tak to proszę podać odrębnie dla każdej sprzedanej nieruchomości:

a)kiedy i w jaki sposób weszła Pani w posiadanie tych nieruchomości?

b)w jakim celu nabyła Pani te nieruchomości?

c)w jaki sposób wykorzystywała Pani te nieruchomości od momentu ich nabycia do chwili sprzedaży?

Odpowiedź:

8.Czy posiada Pani inne działki, które w przyszłości zamierza sprzedać?

Odpowiedź:

Pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 1 września 2025 r.)

1.Czy w świetle artykułu 15 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w wykonywaniu opisanej transakcji przyszłej będzie Pani podatniczką podatku od towarów i usług?

2.Czy zamierzoną sprzedaż omówionych nieruchomości należy opodatkować podatkiem od towarów i usług?

3.Czy będzie to nie podlegające podatkowi zbycie majątku prywatnego w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone 1 września 2025 r.)

W Pani ocenie, planowana sprzedaż działek nie powinna podlegać VAT, ponieważ dokonuje jej Pani jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedaż dotyczy majątku prywatnego. Czynność nie ma charakteru zawodowego, ciągłego ani zorganizowanego, nie podjęto w tym celu działań marketingowych. Nie zlecono czynności osobie trzeciej. Nie uzbrojono terenu, nie wydzielono drogi wewnętrznej i nie wygrodzono działek.

Przeznaczenie działki nr 1 w 2006 r. w planie miejscowym pod zabudowę mieszkalno-usługową, była niezależna od Pani woli.

Nieruchomości są położone obok siebie.

Wystąpienie o warunki zabudowy na działkę 2 było podyktowane jedynie obawą w związku z wejściem w życie w przyszłości planu ogólnego, który mógłby nie uwzględniać tej działki do uzupełnienia zabudowy.

Nie posiada Pani innej nieruchomości do sprzedaży.

Pani aktywność nie będzie wykraczać/nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywanie prawa własności.

Powołane okoliczności nie spełniają przesłanek działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Na uzasadnienie swojego stanowiska przytacza Pani stanowisko zawarte w orzecznictwie oraz interpretacjach organów podatkowych.

1.NSA w wyroku z 11 września 2024 r. I FSK 20/21 wyraził pogląd, że „o działaniu jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą nie mogą świadczyć jedynie: podział nieruchomości, wytyczenie drogi wewnętrznej czy też wielokrotność transakcji sprzedaży. Te okoliczności są działaniami, które podejmuje się również w ramach obrotu zaliczonego do zarządu majątkiem prywatnym”.

2.NSA w wyroku z 11 października 2024 r. I FSK 228/21 uznał, że: „Jakkolwiek pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter bardzo szeroki to nie może ona doprowadzić do interpretacji, w której każda odpłatna dla właściciela czynność prawna odnosząca się do nieruchomości utożsamiana jest z działalnością gospodarczą”.

3.W orzeczeniu TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby, w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatków od wartości dodanej art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy sprzedaż następuje z majątku prywatnego tej osoby. Ponadto liczba i zakres transakcji, nie ma charakteru decydującego, i nie może stanowić kryterium rozróżniania między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność dużych transakcji jak i podział przed sprzedażą w celu uzyskania wyższej ceny łącznej, sama nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu w jakim transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych przychodów”.

4.Interpretacje:

a)z 12 lutego 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.948.2020.1.MH,

b)z 18 kwietnia 2025 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.99.2025.2.JKU,

c)z 5 maja 2025 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.244.2025.2.KP,

d)z 30 maja 2025 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.165.2025.2.DS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

W art. 195 Kodeksu cywilnego wskazano, że:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 198 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.):

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki niezabudowanej istotne jest, czy zbywca w celu dokonania jej sprzedaży podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku prywatnego.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z opisu sprawy wynika, że od wielu pokoleń w Pani rodzinie są nieruchomości niezabudowane, nieuzbrojone (ojcowizna) działka nr 1 i nr 2 (obecnie działka rolna). Pani mama ww. nieruchomości przepisała na Panią 29 listopada 1989 r. Zgodnie z Jej wolą, 14 czerwca 2007 r. darowała Pani po 1/3 nieruchomości siostrze i bratu. W styczniu tego roku, po śmierci Pani brata, 1/3 części nieruchomości w spadku odziedziczyli Jego żona i dzieci. Działka nr 1 jest ujęta w planie zagospodarowania przestrzennego terenu z przeznaczaniem: częściowo U – usługi, MNV – mieszkalno-usługowa i MN - mieszkalna zabudowa. Działka 2 nie jest objęta planem. Została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla działki nr 2 ze względu, iż powstają plany ogólne zagospodarowania, a ich zapisy nie muszą w przyszłości stanowić o zabudowie. Warunki zabudowy na budynki mieszkalne. Na moment sprzedaży najprawdopodobniej będzie dokonany podział na 10 działek ok. (…) każda. Nie poprowadzą Państwo działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą nieruchomości. Nieruchomości nie zostały uzbrojone, nie dokonano żadnych inwestycji, w chwili obecnej wykorzystywane są jako rolne. Przedmiotowe działki nie były i nie będą wydzierżawione, są użyczone na podstawie umów cywilnoprawnych osobą trzecim.

W odniesieniu do działek 1 i 2 nie ponosiła Pani żadnych nakładów typu uzbrojenie terenu czy ogrodzenie. Nie były wydzielone drogi wewnętrzne. Obie działki były wykorzystywane na cele rolnicze na przestrzeni lat w różny sposób (np. zboże, ziemniaki, łąka, ogrodnictwo), na własne potrzeby, bez sprzedaży produktów. Nie były prowadzone żadne działania marketingowe, poza zwykłą tablicą na nieruchomości.

Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy w związku ze sprzedażą udziału w działkach nr 1 i nr 2 będzie Pani podatnikiem podatku od towarów i usług a sprzedaż udziału w ww. działkach będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Pani wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będzie Pani działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 września 2020 r., sygn. akt I FSK 1476/17 wskazał, że: „W sytuacji zaś, gdy działka otrzymana przez Skarżącą nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym uzyskanie warunków zabudowy i tym samym uzyskanie wskazówek co do możliwego przeznaczenia tej działki. Przeznaczenie działki, określające możliwy sposób jej wykorzystania, wpływa na wartość działki a uzyskanie informacji o tym przeznaczeniu, istotnej z punktu widzenia ceny sprzedaży, jest uzasadnione przy każdej transakcji sprzedaży i nie może być uznane za charakterystyczne tylko dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Analogicznie należy ocenić zamieszczanie oferty w lokalnej telewizji i wywieszanie ogłoszeń, skoro jest to działanie umożliwiające zapoznanie się z ofertą większej grupie potencjalnych nabywców. Brak jest nie tylko prawnych ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów”.

Uwzględniając przedstawione okoliczności sprawy oraz dokonaną analizę przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że w odniesieniu do sprzedaży udziału w działkach nr 1 i nr 2, brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. dostawy wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika bowiem z przedstawionych okoliczności sprawy, stała się Pani właścicielem ww. działek, na podstawie umowy darowizny od mamy w 1989 r. Zgodnie z Jej wolą, 14 czerwca 2007 r. darowała Pani po 1/3 nieruchomości siostrze i bratu. W styczniu tego roku, po śmierci Pani brata, 1/3 części nieruchomości w spadku odziedziczyli Jego żona i dzieci. Dla działki 2 wystąpili Państwo o warunki zabudowy oraz o podział na 10 działek. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą nieruchomości. Nieruchomości nie zostały uzbrojone, nie dokonano żadnych inwestycji, w chwili obecnej wykorzystywane są jako rolne. Przedmiotowe działki nie były i nie będą wydzierżawione, są użyczone na podstawie umów cywilnoprawnych osobom trzecim. W odniesieniu do ww. działek nie ponosiła Pani żadnych nakładów typu uzbrojenie terenu czy ogrodzenie. Nie były wydzielone drogi wewnętrzne. Obie działki były wykorzystywane na cele rolnicze na przestrzeni lat w różny sposób (np. zboże, ziemniaki, łąka, ogrodnictwo), na własne potrzeby, bez sprzedaży produktów. Nie były prowadzone żadne działania marketingowe, poza zwykłą tablicą na nieruchomości.

Wobec powyższego, w analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie sprzedaży udziału w działkach nr 1 i nr 2, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie podjęła Pani bowiem aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w działkach nr 1 i nr 2, można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują na wykorzystywanie ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

Zatem, dokonując tej dostawy będzie korzystać Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnia Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego, transakcja sprzedaży udziału w działkach nr 1 i nr 2 nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą udziału w działkach nr 1 i nr 2 nie będzie Pani podatnikiem podatku od towarów i usług a sprzedaż ta, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią, zaznaczam, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli działek.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.