Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 24 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki nr 1. Uzupełnili go Państwo pismem z 27 sierpnia 2025 r. (wpływ 27 sierpnia 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowana będąca stroną postępowania:

• A.A.

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

• B.A.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni i Wnioskodawca pozostają w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W ramach majątku wspólnego są właścicielami nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 1 o powierzchni 0,7500 ha, położonej w (…) („Działka”), dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…). Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawców na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego 2 lutego 1990 r. (…).

Działka od momentu nabycia była wykorzystywana w ramach prywatnego majątku Wnioskodawców. Jej część została zagospodarowana na cele mieszkaniowe poprzez wybudowanie domu jednorodzinnego, który stanowi centrum życiowe Wnioskodawców. Pozostała część nieruchomości miała charakter rekreacyjno-rolny i nie była wykorzystywana w żaden sposób komercyjnie - nie stanowiła przedmiotu najmu, dzierżawy ani żadnej innej formy odpłatnego udostępniania osobom trzecim.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Wnioskodawca natomiast prowadzi działalność jako wspólnik Spółki cywilnej pod firmą C. wspólnik Spółki cywilnej, wpisanej do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod numerem NIP: (…), będąc jednocześnie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Zakres prowadzonej przez niego działalności nie obejmuje jakichkolwiek czynności związanych z obrotem nieruchomościami, działalnością budowlaną ani deweloperską. Wszelkie działania podejmowane w odniesieniu do działki nie pozostają w jakimkolwiek związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie są z nią funkcjonalnie ani organizacyjnie powiązane.

Wnioskodawcy są polskimi rezydentami podatkowymi.

Dla działki zostały wydane warunki zabudowy, a jej przeznaczenie zostanie docelowo zmienione poprzez wyłączenie z produkcji rolnej. Ze względu na znaczną powierzchnię działki oraz coraz większe trudności w zakresie jej utrzymania i bieżącego zarządzania, wynikające z przyczyn osobistych i praktycznych, Wnioskodawcy rozważają zmianę dotychczasowego sposobu jej wykorzystania. Planują sprzedaż niezabudowanej części działki na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która zostanie utworzona z zamiarem realizacji jednorazowej inwestycji mieszkaniowej. Możliwe jest, że Wnioskodawcy obejmą udziały w kapitale zakładowym tej spółki. Na dzień składania wniosku Spółka nie została jeszcze utworzona.

Zamiarem nabywcy działki będzie realizacja inwestycji polegającej na budowie 12 budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, z czego 10 w układzie dwulokalowym. Planowana jest łącznie realizacja 22 lokali mieszkalnych przeznaczonych do sprzedaży na warunkach rynkowych.

W związku z utrudnionym dostępem do działki, Wnioskodawcy zawarli w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia służebności gruntowej z właścicielem nieruchomości sąsiedniej. Przewiduje ona prawo przejazdu, przechodu oraz prowadzenia infrastruktury technicznej, w celu zapewnienia odpowiedniego dostępu komunikacyjnego do Działki.

Dążąc do utrzymania funkcjonalności oraz zachowania wartości nieruchomości, Wnioskodawcy zlecili opracowanie koncepcji zagospodarowania terenu, wystąpili o wydanie warunków technicznych dla przyłączenia mediów oraz złożyli wniosek o wyłączenie gruntu z produkcji rolnej. Wszystkie te czynności sfinansowano z prywatnych środków Wnioskodawców, niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Żaden z poniesionych wydatków nie został ujęty w ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawcy ani nie stanowił podstawy do jakiegokolwiek odliczenia VAT.

Niezależnie od powyższego, w 2011 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku inną nieruchomość, na której został wybudowany dom z zamiarem wykorzystania go jako nowego miejsca zamieszkania. Ostatecznie, ze względu na zmianę sytuacji osobistej, Wnioskodawcy zdecydowali się pozostać w dotychczasowym lokalu. W rezultacie odziedziczona nieruchomość została sprzedana w 2025 r. Transakcja miała charakter jednorazowy, niepowiązany z żadną formą działalności zarobkowej.

Wnioskodawcy nigdy nie zajmowali się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Planowana sprzedaż Działki na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ma charakter incydentalny i wynika z konieczności racjonalnego zagospodarowania majątku prywatnego. Wnioskodawcy nie przewidują w przyszłości podejmowania działań o podobnym charakterze. W związku z czym sprzedaż Działki nie stanowi przejawu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”).

Wnioskodawcy zmierzają do uzyskania potwierdzenia, że planowana transakcja nie spowoduje po ich stronie powstania obowiązku podatkowego zarówno w podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „PIT”), jak i w VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

Działka nie została dotychczas sprzedana. Termin sprzedaży nie został jeszcze ustalony.

Dla działki został wydany przez gminę miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawcy nie występowali o warunki zabudowy.

Wnioskodawcy nie udzielili i nie planują udzielać pełnomocnictw żadnym podmiotom zewnętrznym w związku z przygotowaniem działki do sprzedaży. Wszystkie ewentualne czynności związane z planowaną transakcją będą podejmowane osobiście przez Wnioskodawców.

Wnioskodawcy nie zamierzają zawierać umowy przedwstępnej z potencjalnym nabywcą działki.

Wnioskodawcy rozważają sprzedaż niezabudowanej części działki na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, powołanej wyłącznie w celu realizacji jednorazowej inwestycji mieszkaniowej o ściśle określonym zakresie. Na dzień sporządzenia niniejszego pisma Spółka nie została utworzona, a decyzja o jej powołaniu pozostaje nierozstrzygnięta. Obecnie przyjmowany jest wariant, w którym na etapie utworzenia Spółki jedynymi jej wspólnikami byliby Wnioskodawcy, z możliwością późniejszego objęcia części udziałów przez innych wspólników. Innymi słowy komercjalizacja nieruchomości nastąpi przez Spółkę, a nie Wnioskodawców (już po jej sprzedaży do Spółki).

Ostateczna decyzja w tym zakresie nie została jeszcze podjęta. Aktualne założenie przewiduje, że w chwili zawiązania Spółki jedynymi wspólnikami będą Wnioskodawcy, przy czym nie wyklucza się, że w późniejszym czasie do spółki przystąpi inny wspólnik/wspólnicy; wydaje się jednak, że ta okoliczność jest bez znaczenia dla oceny skutków podatkowych transakcji sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawców.

Poza nieruchomościami wskazanymi w opisie sprawy, Wnioskodawcy nie dokonywali sprzedaży żadnych innych nieruchomości.

Wnioskodawcy nie posiadają żadnych innych nieruchomości przeznaczonych obecnie lub w przyszłości do sprzedaży. Nie planują również nabywania kolejnych nieruchomości w celu ich dalszego zbycia.

Pytanie (oznaczone we wnioski jako pytanie nr 2)

Czy planowana sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawców, planowana sprzedaż działki nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ nie zostanie dokonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Okoliczności towarzyszące planowanej transakcji nie wskazują na zamiar uczestniczenia przez Wnioskodawców w profesjonalnym obrocie gospodarczym. W szczególności nie podejmowali oni działań o charakterze marketingowym, nie korzystali z usług pośredników, nie prowadzili cyklicznej sprzedaży nieruchomości, a nabycie działki nie miało na celu jej dalszego zbycia. Wszystkie te elementy wykluczają możliwość uznania ich za podatników VAT w odniesieniu do planowanej sprzedaży.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, samo zbycie nieruchomości nie stanowi jeszcze podstawy do uznania, że czynność podlega opodatkowaniu VAT. Kluczowe znaczenie ma cel nabycia nieruchomości oraz całokształt okoliczności towarzyszących jej sprzedaży.

W wyroku z dnia 12 stycznia 2010 r. (I FSK 1626/08), Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że działalność handlowa nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Z tego powodu nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celach odprzedaży. Jeżeli sprzedawane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za podatnika w tym zakresie.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r. (I FPS 3/07) zgodnie z którą w sytuacji, w której dany podmiot (bez względu na status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego) dokonuje sprzedaży przedmiotów z majątku prywatnego, nienabytych w celu odprzedaży, choć z dopuszczeniem takiej możliwości, nie jest podatnikiem VAT w zakresie tych czynności, choćby transakcji takich jak sprzedaż gruntów było kilka lub nawet kilkanaście.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 czerwca 2025 r. (0114-KDIP4-1.4012.124.2025.2.DP), również potwierdza, że osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, które zbywają majątek osobisty, nie działają jako podatnicy VAT, nawet jeżeli sprzedaż poprzedzona jest pewnymi działaniami takimi jak wydzielenie i utwardzenie drogi, wystąpienie o decyzję o warunkach zabudowy działki oraz uzyskanie oświadczenia zakładu energetycznego o zapewnieniu dostawy energii elektrycznej i o warunkach przyłączenia obiektu budowlanego do sieci dystrybucyjnej.

Podobnie w interpretacji z 25 czerwca 2025 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (0112-KDIL1-3.4012.234.2025.4.MR), organ uznał, że sprzedaż nieruchomości wcześniej wykorzystywanej w działalności gospodarczej, ale wycofanej do majątku prywatnego i następnie zbytej bez przejawów działalności zarobkowej, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w VAT.

Dodatkowo w interpretacji indywidualnej z 15 lutego 2024 r. (0114-KDIP1-3.4012.643.2023.2.MPA), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej jednoznacznie wskazał, że sprzedaż Nieruchomości bądź wniesienie jej aportem do spółki nie podlega opodatkowaniu, jeśli sprzedający nie będą występować w charakterze podatników VAT.

Uwzględniając wszystkie powyższe okoliczności, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że planowana sprzedaż działki, jako czynność podejmowana w ramach zarządu majątkiem prywatnym i niemająca charakteru działalności gospodarczej, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) - zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „2006/112/WE”:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działki, jak również udziału w działce), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy także zauważyć, że kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym.

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Zatem, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii opodatkowania sprzedaży Państwa działki, istotne jest, czy w celu dokonania jej dostawy podjęli Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Państwa za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach majątku wspólnego są Państwo właścicielami działki nr 1. Część działki została zagospodarowana na cele mieszkaniowe poprzez wybudowanie domu jednorodzinnego, który stanowi Państwa centrum życiowe. Pozostała część nieruchomości miała charakter rekreacyjno-rolny i nie była wykorzystywana w żaden sposób komercyjnie. Planują Państwo sprzedaż niezabudowanej części działki na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która zostanie utworzona z zamiarem realizacji jednorazowej inwestycji mieszkaniowej. Możliwe jest, że obejmą Państwo udziały w kapitale zakładowym tej Spółki. Zamiarem nabywcy działki będzie realizacja inwestycji polegającej na budowie 12 budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, z czego 10 w układzie dwulokalowym. Planowana jest łącznie realizacja 22 lokali mieszkalnych przeznaczonych do sprzedaży na warunkach rynkowych

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy planowana sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala Państwa zaangażowania w odniesieniu do przygotowania omawianej sprzedaży, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Państwa aktywności w przedmiocie sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądzałby, że sprzedaż przez Państwa działki, wypełni przesłanki działalności gospodarczej.

Działka będąca przedmiotem sprzedaży, nie stanowiła przedmiotu najmu, dzierżawy ani żadnej innej formy odpłatnego udostępniania osobom trzecim. Zainteresowana nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Zainteresowany natomiast prowadzi działalność jako wspólnik Spółki cywilnej, jednak działka będąca przedmiotem sprzedaży nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie występowali Państwo o warunki zabudowy, nie udzielili i nie planują udzielać pełnomocnictw żadnym podmiotom zewnętrznym w związku z przygotowaniem działki do sprzedaży. Co istotne, działka od momentu nabycia była wykorzystywana w ramach majątku prywatnego. Na części działki wybudowali Państwo dom, w którym obecnie zamieszkują. Natomiast, czynności, które Państwo wykonali przed sprzedażą działki (tj. zlecenie opracowania koncepcji zagospodarowania terenu, wystąpienie o wydanie warunków technicznych dla przyłączenia mediów), nie wskazują na Państwa aktywność „handlową” w przedmiocie obrotu nieruchomościami. Tym samym czynności te należy zakwalifikować jako wykonane w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

Całokształt opisanych okoliczności, świadczy o tym, że w związku ze sprzedażą działki, nie podjęli Państwo aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców (nie uzbroili Państwo działki, nie wydzielili dróg wewnętrznych, nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości, nie występowali Państwo o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, nie wystąpili o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru). Tym samym, Państwa aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE C-180/10, C-181/10.

Dokonując sprzedaży działki będą Państwo korzystać z przysługującego Państwu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, nie będą Państwo podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do powyższej transakcji, a dostawa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż przez Państwa działki nr 1, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zgodnie z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani A.A. (Zainteresowana będąca stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.