Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) r. 2009 na mocy prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w (…), (…) Wydział (…), nabyła Pani przez zasiedzenie własność niezabudowanej nieruchomości rolnej o powierzchni (…) ha, położonej w (…). Nieruchomość ta została ujawniona w księdze wieczystej nr (…) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (…).

Uchwałą nr (…) Rady (…) r. (Dz. Urz. (…)), nieruchomość ta została objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego i przeznaczona w części pod zabudowę mieszkaniową oraz infrastrukturę drogową.

Na mocy uzgodnień zawartych (…) r. w siedzibie Urzędu Miasta (…), na podstawie art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustalono odszkodowanie w wysokości (…) zł za grunty przejęte pod drogi gminne (działki nr 1, 2 i 3) o łącznej powierzchni (…) ha. Działając w oparciu o ustalenia Miejscowego Planu, podzieliła Pani przedmiotową nieruchomość zgodnie z jego zapisami i rozpoczęła sprzedaż wydzielonych działek:

- numer ewidencyjny działki nabytej przez zasiedzenie z (…) r.:

a) działka nr 4 o powierzchni (…) ha

b) działka nr 5 o powierzchni (…)- numery ewidencyjne działek powstałych z podziału działki nabytej przez zasiedzenie: działki pod zabudowę: 6 , 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21.

Działki pod drogi: 1, 2, 3, 26.

Tereny zielone: 22

Numer ewidencyjny działki, która ma być przedmiotem sprzedaży: 8 (pow. (…) ha).

Sprzedaż odbywała się za pośrednictwem tablicy informacyjnej umieszczonej na terenie nieruchomości oraz ogłoszeń zamieszczanych na portalu (…). Sprzedaż nie była prowadzona w sposób zorganizowany ani ciągły, a nie podejmowała Pani dodatkowych działań marketingowych (np. nie prowadziła strony internetowej, nie korzystała z usług pośredników ani nie prowadziła działalności gospodarczej w tym zakresie).

Informacje uzupełniające dotyczące właściciela oraz nieruchomości:

Nie posiada Pani statusu rolnika zryczałtowanego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2025 r. poz. 775).

Działka będąca przedmiotem sprzedaży na dzień transakcji nie będzie zabudowana.

Działka będąca przedmiotem sprzedaży na dzień transakcji jest objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (…).

• Przeznaczenie działki nr 8 zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego : U/MN – teren zabudowy usługowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej;
• W Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego są wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania;
• Dla działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży na moment sprzedaży nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy/nie składano wniosku do stosownego organu/;
• Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była przez Panią wykorzystywana na cele działalności rolniczej , o której mowa w art. 2 pkt. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2025 r. poz. 775)

Działka nabyta przez Panią przez zasiedzenie była wydzierżawiana odpłatnie rolnikowi (dopłaty obszarowe przysługiwały/przysługują zgodnie umowami notarialnymi dzierżawcy):

• Umowa notarialna dzierżawy (…) r. na okres (…) lat (roczny czynsz dzierżawy (…).
• Częściowe rozwiązanie notarialne umowy z wyłączeniem działek sprzedanych: z (…).
• Umowa dzierżawy z (…) r. na okres (…), (roczny czynsz dzierżawy (…).

Informuje Pani, że nie prowadzi i nie prowadziła Pani żadnych działań w celu uatrakcyjnienia działki będącej przedmiotem sprzedaży do celów sprzedaży lub w celu podniesienia wartości.

Nie prowadzi Pani i nie planuje Pani również prowadzić czynności w celu jej przygotowania do sprzedaży oraz zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu.

Informacja dotycząca możliwości zakupu działki została umieszczona na tablicy informacyjnej umieszczonej na terenie nieruchomości oraz kilku ogłoszeń zamieszczanych na portalu (…). Nabywca, który zgłosił się w celu kupna działki nr 8 informację o działce powziął tzw. pocztą „pantoflową” od znajomych.

Informuje Pani, że poza wymienionym powyżej działkami, nie posiada Pani innych nieruchomości z przeznaczeniem na sprzedaż/wynajem/dzierżawę.

Chronologia sprzedaż działek: (…) r. – działka nr 23, cena: (…), (…) r. – działka nr 7, cena: (…) zł (…), (…) r. – działka nr 9, cena: (…) zł (…), (…) r. – działki nr 11 i 12, łączna cena: (…) zł (…), (…) r.– działka nr 10, cena (…).

Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, nie figuruje w CEIDG, ani nie jest Pani czynnym podatnikiem VAT.

Pytanie

Obecnie zgłosił się do Pani potencjalny nabywca działki nr 8. Cena oferowana za działkę wynosi (…) zł. Planowana sprzedaż miałaby również charakter okazjonalny, bez podejmowania zorganizowanych działań handlowych. Niemniej jednak, z uwagi na liczbę i wartość dotychczasowych transakcji, powzięła Pani wątpliwość, czy ewentualna sprzedaż kolejnej działki może skutkować uznaniem Pani za podatnika podatku od towarów i usług (VAT), zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, dokonanie sprzedaży działki nr 8 nie będzie skutkowało uznaniem Pani za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Nabyła Pani nieruchomość na własność poprzez zasiedzenie, a nie w celu jej dalszej odsprzedaży. Sprzedaż działek odbywa się incydentalnie, bez zorganizowanego charakteru i cech działalności gospodarczej. Nie została uruchomiona profesjonalna sprzedaż – nie prowadzi Pani biura, strony internetowej, nie korzysta z reklam czy pośredników.

Działki sprzedawane są w sposób naturalny dla osoby prywatnej, za pośrednictwem ogłoszeń i tablicy informacyjnej. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, nie figuruje w CEIDG ani nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Pani działania nie spełniają kryteriów działalności gospodarczej określonych w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – brak jest elementów wskazujących na zawodowy, stały, zorganizowany charakter działalności.

Zatem planowana sprzedaż działki nr 8 będzie stanowiła zwykłe zarządzanie majątkiem prywatnym i nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, uważa Pani, że nie powstanie po Pani stronie obowiązek rejestracji jako podatnik VAT, ani obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki. Fakt, że w przeszłości dokonała Pani sprzedaży innych działek, nie przesądza o uznaniu Pani za podatnika VAT, jeśli każda transakcja miała charakter okazjonalny i dotyczyła prywatnego majątku.

W świetle orzecznictwa TSUE (m.in. C-180/10, C-181/10) oraz stanowisk organów podatkowych, sprzedaż majątku prywatnego bez działań typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z opisu sprawy wynika, że (…) r. nabyła Pani przez zasiedzenie własność niezabudowanej nieruchomości rolnej, położonej w (…) przy ul. (…). Nieruchomość ta została objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego i przeznaczona w części pod zabudowę mieszkaniową oraz infrastrukturę drogową. Działając w oparciu o ustalenia Miejscowego Planu, podzieliła Pani ww. nieruchomość zgodnie z jego zapisami i rozpoczęła sprzedaż wydzielonych działek. Przedmiotem sprzedaży ma być działka nr 8. Wcześniej dokonywała Pani sprzedaży innych działek powstałych z podziału nieruchomości nabytej przez zasiedzenie. Sprzedaż nie była prowadzona w sposób zorganizowany ani ciągły, nie podejmowała Pani dodatkowych działań marketingowych (np. nie prowadziła strony internetowej, nie korzystała z usług pośredników ani nie prowadziła działalności gospodarczej w tym zakresie). Nie posiada Pani statusu rolnika zryczałtowanego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działka będąca przedmiotem sprzedaży na dzień transakcji nie będzie zabudowana. Przeznaczenie działki nr 8 zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego to teren zabudowy usługowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego są wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Dla działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży na moment sprzedaży nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy/nie składano wniosku do stosownego organu. Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była przez Panią wykorzystywana na cele działalności rolniczej. Działka nabyta przez Panią przez zasiedzenie była wydzierżawiana odpłatnie rolnikowi. Umowa notarialna dzierżawy z (…) r. na okres (…) lat (roczny czynsz dzierżawy (…). Umowa dzierżawy z (…)r. na okres (…) lat (roczny czynsz dzierżawy (…) zł). Nie prowadzi i nie prowadziła Pani żadnych działań w celu uatrakcyjnienia działki będącej przedmiotem sprzedaży do celów sprzedaży lub w celu podniesienia wartości. Nie prowadzi Pani i nie planuje Pani również prowadzić czynności w celu jej przygotowania do sprzedaży oraz zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu. Informacja dotycząca możliwości zakupu działki została umieszczona na tablicy informacyjnej umieszczonej na terenie nieruchomości oraz kilku ogłoszeń zamieszczanych na portalu (…). Nabywca, który zgłosił się w celu kupna działki nr 8 informację o działce powziął tzw. pocztą „pantoflową” od znajomych. Poza wymienionymi powyżej działkami, nie posiada Pani innych nieruchomości z przeznaczeniem na sprzedaż/wynajem/dzierżawę. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, nie figuruje w CEIDG, ani nie jest Pani czynnym podatnikiem VAT.

Pani wątpliwości dotyczą ustalenia czy z tytułu sprzedaży działki nr 8 należy uznać Panią za podatnika podatku VAT.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działki nr 8 będzie Pani spełniała przesłanki do uznania za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zwrócić uwagę, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 19634 r. Kodeks cywilny (t.j. z 2025 r. poz. 1071):

Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie rzeczy przez jego dzierżawcę. Zatem, odpłatne udostępnianie nieruchomości innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego, a tym samym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

W odniesieniu do przedstawionych okoliczności należy przede wszystkim zauważyć, że działka choć nabyta przez zasiedzenie, była i jest przedmiotem umowy dzierżawy.

Pomimo, że z opisu sprawy wynika, że nie dokonywała Pan jakichkolwiek czynności mających na celu zwiększenie wartości działki nr 8, a także nie zamieszczała Pani ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu oraz nie posiada Pani innych nieruchomości z przeznaczeniem na sprzedaż/wynajem/dzierżawę to oceniając całokształt przedstawionych okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie Pani działanie wykraczało i wykracza poza sferę rozporządzania majątkiem osobistym i podejmowane przez Panią czynności nie mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku nie wynika, aby posiadana działka służyła wyłącznie do zaspokojenia Pani potrzeb osobistych przez cały okres jej posiadania. Sposób wykorzystania posiadanej działki gruntu przejawiający się w zawarciu umowy dzierżawy bezspornie wskazuje, że działka gruntu utraciła walor majątku osobistego, a zespół podjętych w tym zakresie działań nie stanowi zwykłego zarządzania majątkiem prywatnym, o którym mowa w powołanych powyżej orzeczeniach TSUE. Jak już wcześniej wskazano dzierżawa nieruchomości, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z kolei w kwestii wysokości wynagrodzenia uzyskiwanego z tej dzierżawy, należy zauważyć, że strony w związku z zawarciem umowy dzierżawy dowolnie kształtują stosunki prawne również w kwestii odpłatności. Wysokość wynagrodzenia wynika z ustaleń między stronami w związku z umową dzierżawy i nie może wpływać na prawnopodatkową ocenę tej transakcji. Bez względu na wielkość odpłatności w związku z zawartą umową dzierżawy otrzymywała Pani wynagrodzenie z tego tytułu.

Zatem skoro zawarła Pani umowę dzierżawy w odniesieniu do posiadanego gruntu, to stwierdzić należy, że nie będzie Pani zbywała majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego. Wydzierżawianie przez Panią działki gruntu, powoduje, że jest ona wykorzystywana w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego. Należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza” (art. 15 ust. 2 ustawy), w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne jak dzierżawa, co miało miejsce w analizowanym przypadku. Nie można tej działalności, związanej z dzierżawą interpretować inaczej niż jako cel osiągania korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy.

W konsekwencji w przypadku sprzedaży działki nr 8 powstałej z podziału gruntu nabytego przez zasiedzenie nie można mówić, że w całym okresie ich posiadania stanowiła ona dla Pani wyłącznie majątek prywatny, służący Pani celom własnym/osobistym. Zatem dzierżawa ww. działki wskazuje, że w sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym odpowiadając na Pani pytanie należy zatem stwierdzić, że planowana sprzedaż działki nr 8 powstałej z podziału gruntu nabytego przez zasiedzenie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy a Pani będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Kwestie zwolnienia dostawy niezabudowanych gruntów reguluje przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym:

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Jeżeli przy zbyciu nieruchomości niezabudowanej wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zaznaczyć należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

‒towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

‒brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga przy tym co wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygnatura akt I FSK 627/12, że:

W wyroku, na który powołuje się NSA, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Wskazała Pani, że niezabudowana działka nr 8 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest jako teren zabudowy usługowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Tym samym, na dzień dostawy niezabudowana działka nr 8 stanowić będzie teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W omawianej sprawie, zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy sprzedaży działki nr 8 powstałej z podziału gruntu nabytego przez zasiedzenie, również nie będzie miało miejsca, ponieważ nie zostały spełnione warunki przedstawione w tym przepisie. Prawo własności działki nabyła Pani przez zasiedzenie. Nie wystąpił zatem podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu. W konsekwencji, nie jest spełniony jeden z warunków zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że sprzedaż przez Panią niezabudowanej działki nr 8 powstałej z podziału gruntu nabytego przez zasiedzenie, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 bądź pkt 2 ustawy.

Zatem planowana przez Panią dostawa działki nr 8 będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 1, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy.

Tym samym, Pani stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wyjaśniamy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestię będącą przedmiotem zapytania, inne kwestie nieobjęte pytaniem i stanowiskiem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej:

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.