Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymywania wpłat od widzów. Uzupełnił go Pan pismem z 2 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą od (...) r. pod firmą (...), prowadzoną pod adresem (...) zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP: (...) i numerem REGON: (...).

Ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163) i rozlicza się Pan na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wybrana przez Pana forma rozliczania się to zasady ogólne.

Pana działalność polega na świadczeniu usług z zakresu działalności medialnej i rozrywkowej, w szczególności poprzez prowadzenie transmisji audiowizualnych (streaming) w czasie rzeczywistym za pośrednictwem platform internetowych, takich jak (...) i (...). Głównym obszarem tematycznym tych transmisji są gry komputerowe, ze szczególnym uwzględnieniem gry strategicznej (...).

Aktywnie uczestniczy Pan w organizacji, zarządzaniu oraz moderowaniu internetowych turniejów e-sportowych, w tym turniejów takich jak (...). Pana zaangażowanie obejmuje nabór uczestników, tworzenie harmonogramów rozgrywek, prowadzenie relacji na żywo oraz zapewnienie wsparcia technicznego i promocyjnego dla uczestników oraz widzów wydarzeń transmitowanych drogą elektroniczną.

Dodatkowo, prowadzi Pan komunikację marketingową i buduje społeczność odbiorców za pomocą narzędzi informatycznych, w tym platform społecznościowych, takich jak (...) i (...). Zarządza Pan dedykowanymi serwerami, grupami oraz forami internetowymi zrzeszającymi użytkowników zainteresowanych udziałem w przedsięwzięciach e-sportowych.

Pana głównym zajęciem jest nadawanie transmisji na żywo, podczas których widzowie mają możliwość dobrowolnego wpłacania środków finansowych. W zamian za przekazane pieniądze nie otrzymują oni świadczenia wzajemnego; charakter transmisji pozostaje bez zmian. Wpłaty są dobrowolne i niezależne od Pana świadczenia. Wpłacający samodzielnie decydują o wysokości kwoty, jaką chcą przekazać, a ich wartości z dotychczasowych transmisji wynoszą od około 5 zł do 1 000 zł.

Uczestnictwo w transmisji jest dobrowolne i darmowe, nie pobiera Pan od widzów wynagrodzenia za prowadzone live’y.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że jest w stanie ustalić część tożsamości osób wpłacających środki (stali widzowie, których zna Pan osobiście i którzy regularnie Pana wspierają), natomiast znaczna większość jest anonimowa (po prostu posiada określony pseudonim).

Nigdy nie zwracał się Pan z prośbą o udostępnienie danych osób wpłacających i nie sądzi aby była ona skuteczna. Wpłacający podaje tylko pseudonim, kwotę oraz e-mail (który nie jest Panu udostępniany, jest najprawdopodobniej podawany tylko w celu wysłania potwierdzenia wpłaty do darczyńcy). W związku z powyższym, nawet sam serwis prawdopodobnie nie posiada żadnych konkretnych danych osobowych wpłacających, oprócz ww. Wszystkie wpłaty są anonimowe (znany jest tylko pseudonim wpłacającego). Jest Pan w stanie wskazać nieznaczną część po imieniu i nazwisku (stali widzowie, których Pan zna).

Pytanie w zakresie podatku od spadków i darowizn

Czy środki otrzymywane przez Pana od widzów powinny być opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, wpłaty otrzymane w czasie prowadzenia streamu stanowią darowiznę i podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Warto podkreślić, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia darowizny.

Definicje darowizny została uregulowana w art. 888 ust. 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z utrwalonej praktyki doktrynalnej wynika, że darowizna jest nieodpłatnym świadczeniem dokonywanym w celu przysporzenia majątku obdarowanego. Kluczowym elementem analizowanej definicji jest nieodpłatność świadczenia w formie darowizny. Warto podkreślić, że dla zakwalifikowania czynności prawnej jako darowizny decydujące znaczenie ma tzw.: animus donandi, tj.: wola obdarowanego będąca subiektywnymi elementami występującymi po stronie darczyńcy. Dodatkowo warto podkreślić, że umowa darowizny jest czynnością prawną dwustronną, a ponadto z zasady konsensualną oraz przysparzającą. Zgodnie w wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 12 stycznia 2018 roku o syg.: I ACa 627/17: przez umowę darowizny, zgodnie z treścią art. 888 Kodeksu cywilnego, darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Nieodpłatne świadczenie darczyńcy, będące jednostronnym aktem jego dobrej woli, rodzi po stronie obdarowanego moralny obowiązek wdzięczności. Wprawdzie do istotnych elementów umowy darowizny nie należy obowiązek sprawowania opieki nad darczyńcą przez obdarowanego, ale darowizna implikuje powstanie w rzeczywistości stosunku etycznego pomiędzy darczyńcą i obdarowanym, wyrażającego się w moralnym obowiązku wdzięczności, który szczególnego wymiaru nabiera w sytuacji, gdy do darowizny dochodzi między bliskimi członkami rodziny. Obowiązek ów może w określonych sytuacjach faktycznych i życiowych obejmować pomoc i wsparcie ze strony obdarowanego, dostosowanie zachowań i reakcji do okoliczności faktycznych powiązanych często z wiekiem czy stanem zdrowia darczyńców.

Biorąc powyższe pod uwagę, Pana zdaniem, wpłaty dokonywane przez widzów, tzw.: donejty mieszczą się w przedstawionej definicji darowizny. Zgodnie natomiast z wydaną 31 października 2024 roku przez Ministerstwo Finansów odpowiedzią na interpelację o sygn.: DD2.054.22.2024, jeżeli przekazane świadczenie stanowią darowiznę, to nie znajdują do niej zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W Pana ocenie, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, otrzymane wsparcie powinno być uznane za darowiznę i podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość podatku uzależniona jest od grupy podatkowej oraz od wysokości darowanej kwoty. Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o wartości przekraczającej kwotę wolną wysokości 5733 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. Jeśli pojedynczy darczyńca przekazał darowiznę więcej niż jednokrotnie, to zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, celem obliczenia kwoty wolnej od podatku należy zsumować wartość wszystkich otrzymanych od niego darowizn z wartością rzeczy i praw majątkowych nabytych przez obdarowanego w okresie 5 lat poprzedzających rok w którym nastąpiło ostatnie nabycie.

Prowadzi Pan ewidencję osób, które przekazały w trakcie streama środki pieniężne. W ewidencji zaznaczane są nazwy użytkownika oraz przekazane kwoty.

Organizowanie i przeprowadzanie streamów, Pana zdaniem, nie spełnia cech pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie jest to działalność zarobkowa, prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły. Zgodnie z literaturą przedmiotu, działalność zarobkowa, to działalność której celem jest zarabianie, czyli generowanie zysku oraz zapewnienie określonego dochodu. Sposób prowadzenia takiej działalności jest zorganizowany w taki sposób, aby osiągnąć jak najlepsze wyniki gospodarcze. Brak osiągnięcia celu, jakim jest realny zysk, nie oznacza, że prowadzona działalność nie ma charakteru zarobkowego. Istotny jest bowiem cel jej prowadzenia, a nie ostateczne efekty. Pana zdaniem, prowadzenie transmisji na żywo, nie spełnia ustawowych przesłanek działalności gospodarczej, ponieważ uzyskane kwoty uzależnione są od dobrowolnych wpłat widzów. Dodatkowo prowadzi Pan transmisje hobbystycznie, w granicach swoich prywatnych zainteresowań. Prowadzenie rozgrywek i nadawanie relacji z nich miało miejsce na długo wcześniej, zanim osiągnął Pan jakiekolwiek przysporzenie majątkowe z tego tytułu.

Kolejną kwestią przemawiającą o uznaniu wpłat donejtów za darowiznę jest brak istnienia stosunku prawnego między Panem a osobami wpłacającymi środki pieniężne. Między Panem a darczyńcami nie ma żadnej umowy. Dodatkowo nie prowadzi Pan cennika, który określałby wysokość kwoty wpłaconych środków pieniężnych. Nie ma również daty uregulowania zobowiązania. Nie może Pan również nałożyć kary lub grzywny za brak dokonania wpłaty. Wpłaty uzależnione są od darczyńcy. W konsekwencji donejty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kolejnym potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest indywidualna interpretacja z dnia 19 stycznia 2022 r. o sygn.: 0111-KDIB2-3.4015.187.2021.3.ŁSZ.

W przytaczanej indywidualnej interpretacji mamy niemal tożsamy stan faktyczny. Zarówno Pan, jak i przedmiotowa sprawa ww. pisma, mówi o dobrowolności oraz braku wzajemnego świadczenia względem obdarowujących. W konsekwencji czego, zgodnie z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, winien Pan oczekiwać identycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Bez wątpliwości pozostaje kwestia zakwalifikowania otrzymywanych wpłat jako darowizn, definicja z ustawy oraz przesłanki świadczące o przypisaniu poszczególnych przychodów do darowizn wskazywane przez Organ zostały spełnione przez Pana.

Mając powyższe na uwadze, przytoczone przepisy prawa, indywidualne interpretacje podatkowe oraz wyrok Sądu Apelacyjnego, stoi Pan na stanowisku, iż otrzymywane wpłaty podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie stanowiska przywołał Pan interpretacje indywidualne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1)dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;

2)darowizny, polecenia darczyńcy;

3)zasiedzenia;

4)nieodpłatnego zniesienia współwłasności;

5)zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;

6)nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Na podstawie art. 1 ust. 2 ww. ustawy:

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn ma charakter zamknięty. Zatem, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko nabycie i to takie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Jednym z takich tytułów, na podstawie którego dochodzi do nabycia jest darowizna, do której się Pan odwołuje.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1610 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna jest zatem dobrowolnym świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym, nie wynika z żadnego stosunku zobowiązaniowego czy z ustawy. Jej istotną cechą jest to, że powstaje stosunek pomiędzy darczyńcą i obdarowanym.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Stosownie do treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego:

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Daną czynność można zatem uznać za darowiznę, jeśli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego.

Stąd decydujące znaczenie dla dokonania oceny prawnopodatkowej w każdym indywidualnym przypadku ma treść umowy wiążącej jej strony, w szczególności zaś ustalenie:

-czy czynność prawna ma charakter nieodpłatny,

-czy występuje obdarowany oraz darczyńca,

-jaki był charakter przekazanych środków.

Jednoznaczne określenie powyższych elementów jest niezwykle istotne, ponieważ nie każde bezpłatne przysporzenie mieści się w definicji umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Nieodpłatne przekazanie majątku może bowiem wynikać także z innego tytułu prawnego (art. 889 Kodeksu cywilnego). Natomiast skutki prawnopodatkowe danego nabycia środków pieniężnych przez osoby fizyczne można oceniać na podstawie przepisów ustawy o podatku do spadków i darowizn tylko pod warunkiem, że stanowi ono nabycie tytułem ujętym w ww. art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn a więc m.in. tytułem darowizny.

Z opisu zdarzenia wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Pana działalność polega na świadczeniu usług z zakresu działalności medialnej i rozrywkowej, w szczególności poprzez prowadzenie transmisji audiowizualnych (streaming) w czasie rzeczywistym za pośrednictwem platform internetowych. Dodatkowo, prowadzi Pan komunikację marketingową i buduje społeczność odbiorców za pomocą narzędzi informatycznych, w tym platform społecznościowych. Pana głównym zajęciem jest nadawanie transmisji na żywo, podczas których widzowie mają możliwość dobrowolnego wpłacania środków finansowych. W zamian za przekazane pieniądze nie otrzymują oni świadczenia wzajemnego; charakter transmisji pozostaje bez zmian. Wpłaty są dobrowolne i niezależne od Pana świadczenia. Wpłacający samodzielnie decydują o wysokości kwoty, jaką chcą przekazać, a ich wartości z dotychczasowych transmisji wynoszą od około 5 zł do 1 000 zł. Uczestnictwo w transmisji jest dobrowolne i darmowe, nie pobiera Pan od widzów wynagrodzenia za prowadzone live’y. Jest Pan w stanie ustalić część tożsamości osób wpłacających środki (stali widzowie, których zna Pan osobiście i którzy regularnie Pana wspierają), natomiast znaczna większość jest anonimowa (po prostu posiada określony pseudonim). Nigdy nie zwracał się Pan z prośbą o udostępnienie danych osób wpłacających i nie sądzi aby była ona skuteczna. Wpłacający podaje tylko pseudonim, kwotę oraz e-mail. Wszystkie wpłaty są anonimowe (znany jest tylko pseudonim wpłacającego). Jest Pan w stanie wskazać nieznaczną część po imieniu i nazwisku (stali widzowie, których Pan zna).

Aby wpłata mogła zostać uznana za darowiznę w celu prawidłowego zgłoszenia do opodatkowania, koniecznym jest, aby darczyńca (darujący daną kwotę) był możliwy do zidentyfikowania przynajmniej z imienia i nazwiska, czy też – w przypadku, gdy darczyńcą nie jest osoba fizyczna – innych danych szczegółowych, według których można zidentyfikować ten podmiot. Ważne tym samym jest, aby można było przypisać, że dana kwota (darowizna) została przekazana przez ściśle określoną osobę.

Treścią umowy darowizny jest zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego spełnienia świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Tak określone essentialia negotii umowy darowizny pozwalają zaliczyć ją do umów jednostronnie zobowiązujących – w których to darczyńca jest stroną, która się zobowiązuje do określonego świadczenia. Przy anonimowych wpłatach nie można mówić o wskazaniu konkretnego darczyńcy.

Wszystkie zatem wpłaty od anonimowych darczyńców, lub których nie można zidentyfikować (oznaczone mailem, nickiem, loginem, samym imieniem, itp.) nie mogą zostać uznane za darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, gdyż nie jest możliwe wskazanie, kto w danej sprawie w istocie jest darczyńcą.

Gdyby jednak – w porozumieniu z portalem pośredniczącym – udało się Panu ustalić dane wystarczające do wskazania osoby dokonującej daną (konkretną) wpłatę, wówczas mogą one podlegać zgłoszeniu na druku SD-3 jako prawidłowe (kompletne) darowizny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ta interpretacja – zgodnie z Pana wolą – dotyczy wyłącznie podatku od spadków i darowizn. Sformułowania zawarte w Pana stanowisku dotyczące podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych nie zostały więc poddane ocenie.

W odniesieniu do przywołanych przez Pana na potwierdzenie stanowiska interpretacji indywidualnych, wyjaśniamy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach (w innych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych), w związku w czym nie znajdują one zastosowania w tej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.