Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe oraz w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego:

-w zakresie podatku od spadków i darowizn:

·w części dotyczącej skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych na spłatę rat kredytu – jest nieprawidłowe,

·w pozostałej części – jest prawidłowe.

-w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani pismem z 12 lutego 2025 r. oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 kwietnia 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2022 r. jest Pani w nieformalnym związku z mężczyzną (związek partnerski). Nie mają Państwo wspólnych dzieci. Posiada Pani jedno dziecko z wcześniejszego małżeństwa. Jest Pani rozwódką. Od 2022 r. zamieszkuje Pani wspólnie z partnerem. Partner dość regularnie dokonuje przelewów na Pani ROR w celu partycypowania w kosztach codziennego, normalnego życia, tj. opłaty za czynsz, prąd, ogrzewanie, jedzenie, ale również np. wakacje czy część kosztów poniesionych na wymianę opon w samochodzie.

W 2022 r. otrzymała Pani kwotę w wysokości 3.500,00 zł, w 2023 r. kwotę w wysokości 14.170,00 zł, w 2024 r. kwotę 16.599,94 zł oraz w styczniu 2025 r. – 1.999,98 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani na katalog wydatków, w których partycypował Pani partner:

a)czynsz,

b)kredyt hipoteczny,

c)jedzenie,

d)utrzymanie wspólnego samochodu,

e)wakacje, wycieczki,

f)rozrywka, tj. wyjścia do kina, restauracji, bilety lotnicze,

g)opłaty za energię elektryczną,

h)opłaty za abonament RTV, telewizję kablową, Internet oraz platformy streamingowe, tj. (...),

i)ogrzewanie mieszkania,

j)rachunki wyrównujące za zużycie ciepłej wody.

Kredyt hipoteczny zaciągnęła Pani. Była to wspólna decyzja Pani i partnera, gdyż odkupiła Pani w porozumieniu z partnerem połowę mieszkania, którego właścicielem był Pani były mąż.

Zobowiązaną do spłaty kredytu hipotecznego jest Pani. Właścicielem nieruchomości, a dokładnie właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest Pani.

Środki, które otrzymuje Pani od partnera życiowego stanowią bezpłatne, bezzwrotne świadczenie. Jednakże, partner zamieszkuje z Panią, korzysta ze wszystkich udogodnień i jest członkiem Pani nieformalnej rodziny.

Do tej pory na spłatę kredytu ze środków Pani partnera została przeznaczona kwota 7.500,00 zł

Środki pieniężne, które otrzymała Pani od partnera życiowego w celu partycypowania w kosztach codziennego życia miały charakter bezzwrotny.

Wszystkie środki, które otrzymała Pani od partnera życiowego były przez Panią wydatkowane na bieżące potrzeby, tj. na potrzeby prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego.

Pytanie

Czy na podstawie przedstawionej sytuacji faktycznej zaistniała konieczność naliczenia i odprowadzenia podatku od osób fizycznych i/lub podatku od spadków i darowizn?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, nie powinna Pani płacić podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT), jak również podatku od spadków i darowizn. Wykazane we wniosku kwoty dotyczyły tylko i wyłącznie dokonywania wspólnych opłat na czynsz, kredyt hipoteczny, opłat za energię elektryczną, utrzymania i eksploatacji samochodu czy zakupu jedzenia oraz środków do utrzymania porządku w mieszkaniu, wspólnych wakacji. Nie przysporzyła Pani sobie z tego żadnej korzyści majątkowej.

Decyzję o zaciągnięciu kredytu hipotecznego oraz o wspólnym partycypowaniu w kosztach codziennego życia podjęła Pani z partnerem wspólnie. Nie podjęli Państwo decyzji o małżeństwie, która w sposób oczywisty rozwiązałaby tę sytuację podatkową, z uwagi na doświadczenia życiowe. Jednakże uważa Pani, że dzielenie obywateli na uprzywilejowanych i nieuprzywilejowanych podatkowo tylko i wyłącznie dlatego, że obiecali sobie być razem przed urzędnikiem, godzi w Pani podstawowe prawa człowieka i obywatela do zakładania i tworzenia rodziny opartej na więzi emocjonalnej, a co za tym idzie, odbiera poczucie bezpieczeństwa również materialnego. Dlatego też uważa Pani, że nie powinna zapłacić podatku zarówno dochodowego od osób fizycznych, jak i podatku od spadków i darowizn.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz prawidłowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje: przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Na podstawie art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 ww. ustawy:

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1)do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2)do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3)do grupy III – innych nabywców.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy (w jego aktualnym brzmieniu):

Opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 5733 zł − jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jeżeli nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych od tego samego zbywcy następuje więcej niż jeden raz, do czystej wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się czystą wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas od tego samego zbywcy w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Jeżeli wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych (przy uwzględnieniu zasady kumulacji) przekroczy ustaloną kwotę wolną od podatku, przy wymiarze podatku kwota ta jest wyłączona z podstawy opodatkowania.

W przypadku wielokrotnego nabycia własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby lub po tej samej osobie ma zastosowanie zasada kumulacji, tzn. do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie, bez względu na tytuł nabycia podlegający opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie.

W związku z tym, że przedstawiony przez Panią stan faktyczny dotyczy okresu od 2022 r. do stycznia 2025 r., należy wskazać, że we wskazanych ramach czasowych, obowiązywała różna wysokość tzw. „kwoty wolnej”. Dla nabywców z III grupy podatkowej kwota ta wynosiła:

·do 12 października 2022 r. – 4902 zł(ustawa o podatku od spadków i darowizn – Dz.U. z 2021 r. poz. 1043),

·od 13 października 2022 r. do 29 czerwca 2023 r. – 5308 zł (rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 października 2022 r. w sprawie ustalenia wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnionych od podatku od spadków i darowizn i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz skal podatkowych, według których oblicza się ten podatek Dz.U. z 2022 r. poz. 2084),

·w dniu 30 czerwca 2023 r. – 5644 zł (rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2023 r. w sprawie ustalenia wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnionych od podatku od spadków i darowizn i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz skal podatkowych, według których oblicza się ten podatek Dz.U. z 2023 r. poz. 1226),

·od 1 lipca 2023 r. – 5733 zł.

W myśl art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według określonych skal.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 i 4 ww. ustawy:

Przy ustalaniu wysokości podatku przyjmuje się kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych określone w art. 4 ust. 1 pkt 5 i w art. 9 ust. 1 oraz skale podatkowe określone w ust. 1 obowiązujące w dniu powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 4.

Nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze darowizny lub polecenia darczyńcy podlega opodatkowaniu według stawki 20%, jeżeli obowiązek podatkowy powstał wskutek powołania się podatnika przed organem podatkowym w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej na okoliczność dokonania tej darowizny, a należny podatek od tego nabycia nie został zapłacony.

Jak stanowi art. 17 ust. 4 ww. ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustala, w drodze rozporządzenia, kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnione od podatku i niepodlegające opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 1, oraz skale podatkowe, o których mowa w art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1-3.

Przy nabyciu na podstawie tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, dla III grupy podatkowej, podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według następujących skal (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn):

a)w okresie od 01 stycznia 2003 r. do 12 października 2022 r. (ustawa o podatku od spadków i darowizn – Dz.U. z 2021 r. poz. 1043):

-do 10.278 zł – 12%

-od 10.278 zł do 20.556 zł – 1.233,40 zł i 16% nadwyżki ponad 10.278 zł

-ponad 20.556 zł – 2.877,90 zł i 20% nadwyżki ponad 20.556 zł;

b)w okresie od 13 października 2022 r. do 29 czerwca 2023 r. (rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie ustalenia kwot wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnionych od podatku od spadków i darowizn i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz skal podatkowych, według których oblicza się ten podatek z dnia 10 października 2022 r. Dz.U. z 2022 r. poz. 2084):

-do 11.128 zł – 12%

-od 11.128 zł do 22 256 zł – 1.335 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 11.128 zł

-od 22.256 zł – 3.115 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 22.256 zł;

c)w okresie od 30 czerwca 2023 r. (rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie ustalenia kwot wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnionych od podatku od spadków i darowizn i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz skal podatkowych, według których oblicza się ten podatek z dnia 28 czerwca 2023 r. Dz.U. 2023 r. poz. 1226):

-do 11.833 zł – 12%

-od 11.833 zł do 23.665 zł – 1420 zł i 16% od nadwyżki ponad 11.833 zł

-od 23.665 zł – 3.313 zł 20 gr i 20% od nadwyżki ponad 23.665 zł.

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, że jest Pani w nieformalnym związku partnerskim, od 2022 r. zamieszkuje Pani wspólnie z partnerem. Partner dość regularnie dokonuje przelewów na Pani ROR w celu partycypowania w kosztach codziennego, normalnego życia. W 2022 r. otrzymała Pani kwotę w wysokości 3.500,00 zł, w 2023 r. kwotę w wysokości 14.170,00 zł, w 2024 r. kwotę 16.599,94 zł oraz w styczniu 2025 r. – 1.999,98 zł. Wydatki, w których partycypował Pani partner to czynsz, kredyt hipoteczny, jedzenie, utrzymanie wspólnego samochodu, wakacje, wycieczki, rozrywka (wyjścia do kina, restauracji, bilety lotnicze), opłaty za energię elektryczną, opłaty za abonament RTV, telewizję kablową, Internet oraz platformy streamingowe, tj. (...), ogrzewanie mieszkania, rachunki wyrównujące za zużycie ciepłej wody. Zaciągnęła Pani kredyt hipoteczny, była to wspólna decyzja Pani i partnera, gdyż odkupiła Pani w porozumieniu z partnerem połowę mieszkania, którego właścicielem był Pani były mąż. Jest Pani zobowiązana do spłaty kredytu hipotecznego. To Pani jest właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Środki, które otrzymuje Pani od partnera stanowią bezpłatne, bezzwrotne świadczenie. Jednakże, partner zamieszkuje z Panią, korzysta ze wszystkich udogodnień i jest członkiem Pani nieformalnej rodziny. Do tej pory na spłatę kredytu ze środków Pani partnera została przeznaczona kwota 7.500,00 zł. Środki pieniężne, które otrzymała Pani od partnera w celu partycypowania w kosztach codziennego życia miały charakter bezzwrotny. Wszystkie środki, które otrzymała Pani od partnera życiowego były przez Panią wydatkowane na bieżące potrzeby, tj. na potrzeby prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego.

Pani zdaniem, nie powinna Pani płacić podatku od spadków i darowizn.

Aby ocenić Pani stanowisko należy zbadać, czy nabycie środków pieniężnych od partnera wpisuje się w któryś z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Opisane przez Panią nabycie środków pieniężnych jako świadczenie bezzwrotne należy przeanalizować pod kątem darowizny. Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna to czynność, której skutkiem darczyńca dokonuje przysporzenia majątkowego na rzecz obdarowanego, nie otrzymując za to ekwiwalentu gospodarczego dokonanej czynności. (J. Jezioro, w: E. Gniewek, P. Machnikowski, Komentarz KC, 2021, art. 888, Nb 1).

Podsumowując, darowizna nakłada na darczyńcę obowiązek spełnienia świadczenia polegającego na nieodpłatnym przysporzeniu obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Zawarcie darowizny wymaga, by w jej rezultacie (na skutek spełnienia świadczenia przez darczyńcę) majątek obdarowanego został powiększony. Zasadniczo chodzi tutaj o taką wartość przysporzenia, o jaką równocześnie zostaje uszczuplony majątek darczyńcy.

Z przedstawionego zdarzenia wynika, że Pani partner dokonuje przelewów na Pani ROR w celu partycypowania w kosztach codziennego, normalnego życia. Wydatki, w których partycypuje Pani partner to m.in. czynsz, jedzenie, utrzymanie wspólnego samochodu, wakacje, wycieczki, rozrywka (wyjścia do kina, restauracji, bilety lotnicze), opłaty za energię elektryczną, opłaty za abonament RTV, telewizję kablową, Internet oraz platformy streamingowe, tj. (...), ogrzewanie mieszkania, rachunki wyrównujące za zużycie ciepłej wody. Wskazała Pani, że otrzymane przez Panią środki pieniężne są wydatkowane na bieżące potrzeby, tj. na potrzeby prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego.

Zatem, skoro podstawową cechą darowizny jest by majątek obdarowanego został powiększony, to w sytuacji nabywania przez Panią środków pieniężnych na czynsz, jedzenie, utrzymanie wspólnego samochodu, wakacje, wycieczki, rozrywkę (wyjścia do kina, restauracji, bilety lotnicze), opłaty za energię elektryczną, opłaty za abonament RTV, telewizję kablową, Internet oraz platformy streamingowe, tj. (...), ogrzewanie mieszkania, rachunki wyrównujące za zużycie ciepłej wody, nie można uznać, że ma miejsce darowizna.

Środki pieniężne otrzymane od partnera w ramach jego partycypowania w kosztach codziennego życia nie stanowią dla Pani przysporzenia, a tym samym należy stwierdzić, że czynność ta (otrzymanie środków pieniężnych od partnera na ww. cele) nie posiada elementów charakterystycznych dla któregokolwiek z tytułów nabycia podlegających opodatkowaniu, wymienionych w zamkniętym katalogu umieszczonym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym, w wyżej wskazanym zakresie nie była Pani zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego SD-3 i w konsekwencji do uiszczenia podatku od spadków i darowizn.

Zatem stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ma Pani również wątpliwości czy partycypowanie przez partnera w spłatach kredytu hipotecznego powoduje konieczność naliczenia i odprowadzenia podatku od spadków i darowizn.

Pani zdaniem, nie powinna Pani płacić podatku od spadków i darowizn. Nie przysporzyła Pani żadnej korzyści majątkowej.

Z opisu zdarzenia wynika, że to Pani jest właścicielką spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego i to Pani sama zaciągnęła kredyt hipoteczny, w spłacie którego partycypuje Pani partner. Zatem środki, które otrzymuje Pani od partnera stanowią bezpłatne, bezzwrotne świadczenie.

Z powyższego wprost wynika, że w sytuacji otrzymania środków pieniężnych na spłatę rat kredytu, po Pani stronie powstaje przysporzenie majątkowe. Bowiem w chwili, kiedy jest Pani zobowiązana do spłaty zaciągniętego długu (kredytu) kosztem swojego majątku, w sytuacji kiedy otrzymuje Pani środki pieniężne na jego spłatę, uzyskuje Pani korzyść majątkową. Co więcej, wskazała Pani wprost, że środki pieniężne są Pani przekazywane bezpłatnie i bezzwrotnie.

Tym samym, w ww. sytuacji zostaje wypełniona definicja darowizny. Bowiem Pani partner zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na Pani rzecz kosztem swojego majątku, nie otrzymując za to ekwiwalentu gospodarczego. Nie można zatem uznać, że nie jest Pani w tym zakresie zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD-3 oraz w konsekwencji uiszczenia podatku. Otrzymanie darowizny podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Należy podkreślić, że dla opodatkowania nie ma znaczenia, że zaciągnięcie kredytu przez Panią było wspólną decyzją Pani i partnera, ani to, że podjęli Państwo wspólnie decyzję o niezawieraniu małżeństwa. Partycypowanie w spłacie kredytu – obciążającego finansowo tylko Panią – przez partnera, który w żaden sposób nie jest zobowiązany do spłaty kredytu, stanowi po Pani stronie korzyść majątkową, bowiem częściowo zwalnia Panią z finansowej odpowiedzialności za ten dług. Nabycie to wypełnia wszystkie znamiona darowizny. Skoro do tej pory otrzymała Pani tym tytułem kwotę 7.500,00 zł, to od chwili przekroczenia kwoty wolnej (przy każdym kolejnym otrzymaniu środków na spłatę kredytu) – zgodnie z ww. zmianami jej wysokości – była Pani zobowiązana do składania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznania podatkowego SD-3 oraz uiszczenia podatku po otrzymaniu decyzji ustalającej jego wymiar.

Zatem Pani stanowisko w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych – w podatku dochodowym od osób fizycznych – otrzymania środków pieniężnych, które Pani partner życiowy przekazuje na Pani rachunek bankowy należy w pierwszej kolejności wskazać na brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który został przez nich uzyskany na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego.

Jak już wcześniej wyjaśniłem, środki przekazywane przez Pani partnera życiowego na Pani ROR z przeznaczeniem na spłatę kredytu hipotecznego, który Pani zaciągnęła podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, a tym samym – na mocy powołanego wyżej przepisu – nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast środki przekazywane przez Pani partnera życiowego na Pani ROR w celu partycypowania w kosztach codziennego, normalnego życia nie podlegają przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Oznacza to, że w przedstawionej sytuacji nie będzie miało do nich zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, w przedstawionej sytuacji zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają zatem wszelkie dochody, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych lub od których zaniechano poboru podatku.

Ponadto należy wskazać, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa majątek podatnika (takie przysporzenie, którym może rozporządzać jak właściciel). Przychód podatkowy musi charakteryzować się definitywnością i nie mieć charakteru zwrotnego.

W świetle wskazanych przepisów opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Stosownie natomiast do definicji dochodu, jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu.

Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 tej ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Z opisanego zdarzenia wynika, że od 2022 r. zamieszkuje Pani wspólnie z partnerem. Partner dość regularnie dokonuje przelewów na Pani ROR w celu partycypowania w kosztach codziennego, normalnego życia. Są to opłaty za: czynsz, jedzenie, utrzymanie wspólnego samochodu, wakacje, wycieczki, rozrywkę tj. wyjścia do kina, restauracji, bilety lotnicze, opłaty za energię elektryczną, opłaty za abonament RTV, telewizję kablową, Internet oraz platformy streamingowe tj. (...), ogrzewanie mieszkania, rachunki wyrównujące za zużycie cieplej wody.

Środki, które otrzymuje Pani od partnera życiowego stanowią bezpłatne, bezzwrotne świadczenie.

Wszystkie środki, które otrzymała Pani od partnera życiowego były przez Panią wydatkowane na bieżące potrzeby tj. na potrzeby prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego.

Odnosząc się do tych środków należy wskazać, że nie sposób uznać ich za Pani przychód podatkowy. Pieniądze te otrzymywała Pani bowiem na ściśle określony cel, co oznacza, że nie mogła Pani nimi dowolnie dysponować. Tym samym nie uzyskała Pani przysporzenia majątkowego w związku z otrzymaniem pieniędzy przekazanych na pokrycie tych wydatków, które przeznaczyła Pani na prowadzenie – wspólnie z partnerem życiowym – gospodarstwa domowego. Środki te nie podlegają zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w związku z otrzymywaniem przez Panią środków pieniężnych od Pani partnera życiowego z przeznaczeniem na spłatę kredytu hipotecznego, który Pani zaciągnęła oraz środków pieniężnych przeznaczonych na partycypację w kosztach prowadzenia z partnerem życiowym wspólnego gospodarstwa domowego nie ma Pani obowiązku naliczania i odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ta interpretacja stanowi ocenę Pani stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.