Interpretacja indywidualna z dnia 07.02.2020, sygn. 0111-KDIB2-3.4015.23.2019.1.PM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Jakie obowiązki względem Urzędu Skarbowego ciążą na Wnioskodawczyni, w szczególności, czy powinna z tytułu przekazywania środków pieniężnych córce odprowadzić jakiś podatek, w jakiej wysokości i w jakich terminach?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 16 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazywania przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych córce jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych przekazywania przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych córce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/następujące zdarzenie przyszłe:

Od września 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem przekazuje 29-letniej córce (która obecnie mieszka ze swoim 8-letnim synem) następujące kwoty:

• we wrześniu 2019 r. kwotę 2.000,00 zł w gotówce,
• w październiku 2019 r. kwotę 3.000,00 zł w gotówce,
• w listopadzie 2019 r. kwotę 3.000,00 zł w gotówce,
• a od miesiąca grudnia zamierzają co miesiąc przekazywać kwotę 3.000,00 zł na rachunek bankowy, który zostanie przez nią założony. Kwoty te będą przekazywane córce przez rodziców (Wnioskodawczynię wraz z mężem), aż do momentu, gdy córka będzie w stanie utrzymać się samodzielnie.

We wrześniu 2019 r. córka Wnioskodawczyni rozstała się ze swoim partnerem, ojcem jej syna. Zamieszkali razem w wynajętym przez siebie mieszkaniu. Ojciec dziecka nie dokłada się do kosztów jego utrzymania. Obecnie dochody córki nie pozwalają na samodzielne utrzymanie siebie i dziecka.

W tej sytuacji, Wnioskodawczyni wraz z mężem (rodzice) przekazuje środki finansowe w celu pokrycia przez córkę kosztów najmu mieszkania, opłat oraz kosztów utrzymania córki i jej syna. W sumie w wysokości ww. wymienionej.

Wnioskodawczyni wraz z mężem chcą się upewnić, czy przekazywane przez nich kwoty są zdaniem Urzędu Skarbowego traktowane jako darowizna, czy jako wykonywanie obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie oraz jakie obowiązki względem Urzędu Skarbowego na nich ciążą w tej sytuacji, w szczególności czy powinni oni odprowadzić z tego tytułu jakiś podatek, w jakiej wysokości i w jakich terminach.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Jakie obowiązki względem Urzędu Skarbowego ciążą na Wnioskodawczyni w tej sytuacji, w szczególności, czy powinni odprowadzić z tego tytułu jakiś podatek, w jakiej wysokości i w jakich terminach? (Pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałej sytuacji faktycznej nie ciążą na niej żadne obowiązki względem Urzędu Skarbowego.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano wyłącznie tę część stanowiska Wnioskodawczyni, która odnosi się do zadanego we wniosku pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w przedmiocie podatku od spadków i darowizn (tj. podatku określonego przez Wnioskodawczynię poprzez wskazanie tego podatku jako rodzaju sprawy będącej przedmiotem wniosku) w zakresie zadanego we wniosku pytania nr 2 w związku z przekazywaniem przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych córce. W pozostałym zakresie wniosku, a więc w części odnoszącej się do zadanego we wniosku pytania nr 1 dotyczącego przesądzenia o kwalifikacji przekazywanych środków pieniężnych jako darowizny bądź wypełniania obowiązku alimentacyjnego oraz części pytania nr 2 odnoszącego się do obowiązków podatkowych innych niż Wnioskodawczyni osób wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z treści wniosku wynika, że od września 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem przekazuje 29-letniej córce (która obecnie mieszka ze swoim 8-letnim synem) następujące kwoty:

• we wrześniu 2019 r. kwotę 2.000,00 zł w gotówce,
• w październiku 2019 r. kwotę 3.000,00 zł w gotówce,
• w listopadzie 2019 r. kwotę 3.000,00 zł w gotówce,
• a od miesiąca grudnia zamierzają co miesiąc przekazywać kwotę 3.000,00 zł na rachunek bankowy, który zostanie przez nią założony. Kwoty te będą przekazywane córce przez rodziców (Wnioskodawczynię wraz z mężem), aż do momentu, gdy córka będzie w stanie utrzymać się samodzielnie.

Wobec powyższego, skoro Wnioskodawczyni w opisanej sprawie nie występuje jako nabywca wskazanych w sprawie środków pieniężnych, to niezależnie od kwalifikacji jakim tytułem są one przekazywane, tj. odpowiednio czy jako darowizna bądź jako wypełnianie obowiązku alimentacyjnego, na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż jak wynika z ww. przepisu, ewentualny obowiązek podatkowy w tym podatku ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Organ zaznacza, iż niniejsza interpretacja nie przesądza o charakterze przekazywanych przez Wnioskodawczynię wraz z mężem środków pieniężnych córce, lecz zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni w odniesieniu do zadanego we wniosku pytania nr 2, gdyż dokonywanie ustaleń co do kwalifikacji danej czynności jako darowizny bądź wypełniania obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka nie leży w kompetencji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który wydając interpretację indywidualną może zgodnie z nadanymi uprawnieniami art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej wyjaśnić jedynie brzmienie przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Organ interpretacyjny zwraca również uwagę, iż w zakresie określonym we wniosku pytaniem nr 1 oraz części pytania nr 2, w odniesieniu do skutków podatkowych w podatku od spadków i darowizn powstałych po stronie męża i córki Wnioskodawczyni wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto, z uwagi na wskazany we wniosku przez Wnioskodawczynię zakres i cel złożenia wniosku (Sekcja A. wniosku ORD-IN) poz. 9 podatek od spadków i darowizn, Organ uznał, iż zadane we wniosku pytanie nr 2 odnosi się wyłącznie do tego podatku. W przypadku natomiast, gdyby Wnioskodawczyni oczekiwała rozstrzygnięcia sprawy w innym niż podatek od spadków i darowizn zakresie, koniecznym jest złożenie nowego, odrębnego wniosku w oczekiwanym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo Organ zaznacza, iż funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji, wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy ma zastosowanie wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej