Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4015.135.2021.2.MM
Temat interpretacji
Skutki podatkowe nieodpłatnego zniesienia współwłasności lokali mieszkalnych obciążonych hipoteką gdy wartość nabytego lokalu nie przekroczy wartości udziału posiadanego we współwłasności przed zniesieniem współwłasności oraz zamiany udziałów w garażach.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn:
-w części dotyczącej stwierdzenia, że z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawa opodatkowania wyniesie zero – jest nieprawidłowe,
-w części dotyczącej braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu zamiany – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 października 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 21 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości oraz zamiany udziału w nieruchomości. W odpowiedzi na wezwanie uzupełniony został 18 stycznia 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca 28 listopada 2011 r. wraz z osobą należącą do III grupy podatkowej, w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn (ówczesną narzeczoną (winno być: ówczesnym narzeczonym), z którym nie zawarł związku małżeńskiego), nabył nieruchomość lokalową położoną w P. (dalej jako Lokal nr 1) wraz z związanym z nią udziałem we współwłasności działek gruntu na zasadach współwłasności w udziale wynoszącym po 1/2 części. Aktualna wartość nabytej nieruchomości wynosi ok. 500.000,00 zł.
Wnioskodawca 2 marca 2012 r. wraz z osobą należącą do III grupy podatkowej, w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn (ówczesną narzeczoną (winno być: ówczesnym narzeczonym), z którym nie zawarł związku małżeńskiego), nabył udział wynoszący 1/119 części we współwłasności samodzielnego lokalu niemieszkalnego (garażu) usytuowanego w budynku położonym w P. (dalej jako Garaż nr 1) wraz z odpowiadającym mu udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej na zasadach współwłasności w udziale wynoszącym po 1/2 części. Aktualna wartość nabytego udziału wynosi 30.000,00 zł.
Wnioskodawca 25 listopada 2020 r. wraz z osobą należącą do III grupy podatkowej, w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn (ówczesną narzeczoną (winno być: ówczesnym narzeczonym), z którym nie zawarł związku małżeńskiego), nabył nieruchomość lokalową położoną w P. (dalej jako Lokal nr 2) na zasadach współwłasności w udziale wynoszącym po 1/2 części. Aktualna wartość nabytej nieruchomości wynosi 470.000,00 zł.
Wnioskodawca 25 listopada 2020 r. wraz z ówczesna narzeczoną (winno być: ówczesnym narzeczonym), z którym nie zawarł związku małżeńskiego), nabył udział wynoszący 4/2538 części we współwłasności samodzielnego lokalu niemieszkalnego (garażu) usytuowanego w budynku położonym w P. (dalej jako Garaż 2) wraz z odpowiadającym mu udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej na zasadach współwłasności. Aktualna wartość nabytego udziału wynosi 30.000,00 zł.
Na zakup nieruchomości oznaczonych jako Lokal nr 1 i Garaż nr 1 Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem w części równej zaciągnął wspólnie kredyt hipoteczny na kwotę 88.816 euro. Aktualna wysokość pozostałego do zapłaty zadłużenia wynosi 68.936,64 euro.
Na zakup nieruchomości oznaczonych jako Lokal nr 2 i Garaż nr 2 Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem w części równej zaciągnął wspólnie kredyt hipoteczny na kwotę 326.700,00 zł. Aktualna wysokość pozostałego do zapłaty zadłużenia wynosi 314.249,40 zł.
Nieruchomość oznaczona jako Lokal 1 obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 517.625,72 zł na rzecz banku zabezpieczającą należność główną z tytułu kredytu. Hipoteka została wpisana do księgi wieczystej.
Nieruchomość oznaczona jako Lokal 2 obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 490.00,00 zł na rzecz banku zabezpieczającą należność główną z tytułu kredytu. Hipoteka została wpisana do księgi wieczystej.
Zamiarem Wnioskodawcy i drugiego współwłaściciela jest zniesienie współwłasności Lokalu nr 1, Garażu nr 1, Lokalu nr 2 i Garażu nr 2 poprzez przeniesienie na Wnioskodawcę przez drugiego współwłaściciela przysługującej mu 1/2 udziału w Lokalu nr 2 i 1/2 udziału w Garażu nr 2 w zamian za przeniesienie przez Wnioskodawcę na drugiego współwłaściciela przysługującego mu 1/2 udziału w Lokalu nr 1 i 1/2 udziału w Garażu nr 1. Odbyłoby się to bez dokonywania jakichkolwiek spłat i dopłat przez Wnioskodawcę czy drugiego współwłaściciela.
Wnioskodawca przejmie na siebie w całości wszelkie obciążenia związane z zaciągniętym kredytem bankowym na zakup Lokalu nr 2 i Garażu nr 2 poprzez przejęcie długu lub innej formy prawnej, a drugi współwłaściciel przejmie na siebie w całości wszelkie obciążenia związane z zaciągniętym kredytem bankowym na zakup Lokalu nr 1 i Garażu nr 1 poprzez przejęcie długu lub innej formy. Nieodpłatne zniesienie współwłasności nastąpi w 2022 r.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że celem czynności jest zniesienie współwłasności poprzez zamianę udziału w Lokalu nr 1 i Garażu nr 1 w zamian za udział w Lokalu nr 2 i Garażu nr 2. W wyniku czego nabędzie Pani cały Lokal nr 2 i cały Garaż nr 2.
Doprecyzowała Pani, że udział w Garażu nr 2 nabędzie Pani poprzez zamianę udziału w Garażu nr 1 na udział w Garażu nr 2.
W wyniku zniesienia współwłasności nabędzie Pani cały Lokal nr 2. W efekcie wartość Lokalu nr 2 nie przekroczy wartości Pani dotychczasowych udziałów w Lokalu nr 1 i w Lokalu nr 2. Bowiem wartość Lokalu nr 1 wnosi ok. 500.000 zł., a Lokalu nr 2 470.000 zł.
Wartość hipoteki przypadająca na udział Wnioskodawcy w Lokalu nr 2 przekroczy wartość nabywanego udziału (obciążenie hipoteczne całej nieruchomości wynosi 490.000,00 zł. natomiast wartość całej nieruchomości wynosi 470.000,00 zł).
Kredyt został zaciągnięty wspólnie, a współwłaściciele solidarnie zobowiązani zostali do spłaty zobowiązania kredytowego.
Pytania (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)
1)Czy pozostałą do spłaty wartość kredytu zaciągniętego na zakup Lokalu nr 2 można zaliczyć obok hipoteki do ciężarów, które obciążają udział i w konsekwencji będzie miała ona wpływ na wysokość podstawy opodatkowania gdy kredyt zaciągnięty na zakup tegoż Lokalu przejmie Wnioskodawca? Czy w sytuacji nabycia przezWnioskodawcę udziału w Lokalu nr 2 z jednoczesnym przejęciem kredytu zaciągniętego na zakup tegoż Lokalu a wartość hipoteki przypadająca na nabywany przez Wnioskodawcę udział przekroczy wartość nabywanego przez Wnioskodawcę udziału w Lokalu nr 2, to podstawa opodatkowania wyniesie zero?
2)Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku gdy jednocześnie nastąpi nieodpłatne zbycie udziałów w Garażu nr 2 w zamian za udział w Garażu nr 1?
Pani stanowisko w sprawie
Ad. 1 Zdaniem Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania wyniesie zero gdyż wartość hipoteki obciążającej Lokal nr 2 przekroczy wartość nabywanego udziału w Lokalu nr 2.
Ad. 2 Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku z tego tytułu.
W myśl art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.
Natomiast zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów, co oznacza, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie długów w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia, do których przeniesienia zobowiązany jest nabywca. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości. "Ciężarem" natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika. Zgodnie z art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego – hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe, obciążające nieruchomość.
W ocenie Wnioskodawcy ustanowiona na nieruchomości hipoteka w wysokości proporcjonalnej do wielkości udziału przypadającego zbywcy (współwłaścicielowi nieruchomości) przed zniesieniem współwłasności stanowi obciążenie, które będzie można zaliczyć do długów i ciężarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Skoro jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (powinno być: zdarzenia przyszłego), wartość hipoteki (przypadająca na nabywany przez Wnioskodawcę udział wynosi odpowiednio 258.812,86 zł i 245.000 zł) przekroczy wartość ww. nabywanego udziału w nieruchomości, to podstawa opodatkowania (stanowiąca czystą wartość udziału w nieruchomości) wyniesie zero.
Tym samym w związku z opisanym we wniosku zniesieniem współwłasności, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od spadków i darowizn.
Na poparcie swojego stanowiska przywołała Pani interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:
1)dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego,
2)darowizny, polecenia darczyńcy,
3)zasiedzenia,
4)nieodpłatnego zniesienia współwłasności,
5)zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu,
6)nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
W myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy:
Podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.
Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego jedynie wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią przypadki podlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Tym samym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych z innych tytułów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Jednym z tytułów podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Jako, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „współwłasność”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Na podstawie art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.
Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego. W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.
W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:
1)podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
2)przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
3)sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).
Zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.
W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności – z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.
Natomiast w myśl art. 7 ust. 6 cyt. ustawy:
Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.
Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości.
„Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.
W oparciu o art. 8 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.
Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że razem z osobą należącą do III grupy podatkowej jest Pani współwłaścicielem Lokalu nr 1, Lokalu nr 2, Garażu nr 1 i Garażu nr 2. Zarówno Lokal nr 1 jak i Lokal nr 2 obciążone są hipoteką, która przewyższa ich wartość.
Zamiarem Pani i drugiego współwłaściciela jest podział wspólnego majątku. I tak w przypadku Lokalu nr 1 i Lokalu nr 2 dojdzie do zniesienia współwłasności poprzez przeniesienie na Pani rzecz przez drugiego współwłaściciela przysługującego mu 1/2 udziału w Lokalu nr 2 w zamian za przeniesienie przez Panią na rzecz drugiego współwłaściciela przysługującej Pani 1/2 udziału w Lokalu nr 1, przy czym odbyłoby się to bez dokonywania jakichkolwiek spłat i dopłat z Pani strony i drugiego współwłaściciela.
Wartość nabytego przez Panią w wyniku zniesienia współwłasności Lokalu nr 2 nie przekroczy wartość udziałów, jakie przysługiwały Pani w Lokalu nr 1 i Lokalu nr 2.
Przejmie Pani na siebie w całości wszelkie obciążenia związane z zaciągniętym kredytem bankowym na zakup Lokalu nr 2 i Garażu nr 2.
Natomiast w przypadku Garażu nr 1 i Garażu nr 2 dojdzie do zamiany udziałów. W zamian za udział w Garażu nr 1 nabędzie Pani udział w Garażu nr 2, który przysługuje drugiemu współwłaścicielowi.
Oceniając skutki podatkowe zniesienia współwłasności, należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat w zamian za przejęcie długu hipotecznego, na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn traktowane jest jako nieodpłatne zniesienie współwłasności, które podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Planowane przez Panią nabycie na własność Lokalu nr 2 poprzez zniesienie współwłasności Lokalu nr 2 (tj. tylko Lokalu nr 2, gdyż nabycie udziału w Garażu nr 2 nastąpi na podstawie zamiany) nastąpi bez obowiązku spłat i dopłat. Nabycie to podlegać będzie – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn jako wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z przywołanym wyżej art. 7 ust. 1 i 6 cyt. ustawy. Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania – stanowi wartość rzeczy w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przysługiwał nabywcy przed zniesieniem współwłasności.
Z treści opisu zdarzenia przyszłego ostatecznie wynika, że wartość nabytego przez Panią Lokalu nr 2 nie przekroczy wartości udziałów, jakie przysługiwały Pani w obu Lokalach. W wyniku zniesienia współwłasności nabędzie Pani Lokal nr 2, którego wartość wynosi 470.000 zł. Łączna wartość udziałów w obu Lokalach (Lokalu nr 1 i nr 2), jakie aktualnie Pani posiada, to według podanych przez Panią danych 485.000,00 zł. Tym samym skoro wartość rzeczy nabytej w wyniku zniesienia współwłasności nie przekroczy wartości udziałów, które Pani przysługują w trakcie istnienia współwłasności, to nie powstanie podstawa opodatkowania. Nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn w związku z opisanym nieodpłatnym zniesieniem współwłasności.
Nie ma zatem znaczenia czy hipotekę ciążącą na nabytym przez Panią Lokalu nr 2 oraz pozostałą do spłaty wartość zaciągniętego kredytu można zaliczyć do ciężarów, które obniżą podstawę opodatkowania, ponieważ podstawa ta w ogóle nie powstanie.
W związku z powyższym Pani stanowiska, zgodnie z którym w przypadku nabycia udziału w Lokalu nr 2, podstawa opodatkowania wyniesie zero, ponieważ wartość hipoteki przypadającej na nabywany udział przekroczy wartość nabywanego udziału w Lokalu nr 2, nie można uznać za prawidłowe.
Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych związanych z zamianą udziału w Garażu nr 1 na udział w Garażu nr 2, Pani stanowisko, zgodnie z którym nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn, uznano za prawidłowe.
Jak bowiem wskazano na wstępie jedynie wymienione w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.
Opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn nie będzie zatem podlegać planowana zamiana udziałów w Garażu nr 1 i Garażu nr 2, ponieważ nabycie tytułem zamiany jako czynność niewymieniona w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Reasumując, nabycie na własność Lokalu nr 2 w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności stanowi nabycie, które na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy podlega - co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Jednakże ze względu na fakt, że wartość nabytego przez Panią Lokalu nr 2 nie przekroczy wartości udziału jaki Pani przysługiwał przed zniesieniem współwłasności w Lokalu nr 1 i Lokalu nr 2, nie powstanie podstawa opodatkowania. W konsekwencji nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn.
Natomiast nabycie w drodze zamiany udziału w Garażu nr 2 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ nie nastąpi na podstawie żadnego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
W związku z powyższym nie będzie na Pani ciążył obowiązek uiszczenia podatku od spadków i darowizn ani z tytułu dokonania przedmiotowego zniesienia współwłasności Lokali, ani z tytułu zamiany udziałów w Garażach.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż zapadły one w odmiennym od sprawy stanie faktycznym. Nadto, podkreślić należy, że co do zasady interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach, a zatem rozstrzygnięcie zawarte w innej interpretacji nie może przesądzić o rozstrzygnięciu w niniejszej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.