Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do pytania nr 1 jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 24 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z: 12 września 2025 r. (wpływ 12 września 2025 r.) oraz 17 września 2025 r. (wpływ 17 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pani osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. W 2025 roku zawarła Pani umowę o dzieło z podmiotem mającym siedzibę we Włoszech. Przedmiotem umowy było wykonanie projektu graficznego (logo), który został wykonany przez Panią w całości na terytorium Polski, zdalnie, bez fizycznej obecności we Włoszech.
Zgodnie z umową, przekazała Pani na rzecz zleceniodawcy mającego siedzibę we Włoszech autorskie prawa majątkowe do wykonanego utworu. Z tego tytułu otrzymała Pani wynagrodzenie, które zostało Pani wypłacone przelewem na rachunek bankowy w Polsce. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, a umowa o dzieło została zawarta przez Panią jako osobę fizyczną.
W uzupełnieniu wniosku podała Pani, co następuje.
Charakter logo: Projektowany logotyp jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i stanowi znak graficzny.
Status twórcy: Wykonując projekt logotypu, działa Pani jako twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, posiadając wszelkie prawa autorskie do stworzonego dzieła.
Brak placówki za granicą: Poinformowała Pani również, że nie posiada Pani żadnej placówki, biura ani innej organizacji na terytorium Włoch, która mogłaby prowadzić działalność w związku z wykonaniem logotypu.
Pytania
1)Gdzie należy zapłacić podatek (Polska czy Włochy)?
2)Czy może Pani zastosować 50% KUP (bo są prawa autorskie)?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, dochód uzyskany z umowy o dzieło zawartej z włoskim kontrahentem nie powinien podlegać opodatkowaniu w Polsce, jeżeli podatek dochodowy został lub zostanie pobrany we Włoszech.
Wskazała Pani, że zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Włochami, dochód ten może podlegać opodatkowaniu tylko w jednym z państw.
Ze względu na brak pewności co do sposobu opodatkowania przez zleceniodawcę we Włoszech, wniosła Pani o potwierdzenie, czy w przedstawionej sytuacji zachodzi obowiązek podatkowy w Polsce.
Rozliczenie podatku w Polsce: W przypadku, gdyby okazało się, że z tytułu wykonania logotypu konieczne byłoby rozliczenie podatku dochodowego w Polsce, podatek ten wynosiłby 50% od przychodu, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi przychodów z praw autorskich w ramach umowy o dzieło.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w odniesieniu do pytania nr 1 nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Jak stanowi art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są:
–działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
– kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
Zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, przychody z tytułu udziału w badaniach i eksperymentach prowadzonych przez podmioty tworzące system szkolnictwa wyższego i nauki, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.
Stosownie natomiast do art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.
W rozumieniu przywołanego przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.
Przychód z praw majątkowych powstaje zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z prawami autorskimi w związku z wykonywaną działalnością artystyczną. Zatem w sytuacji, gdy mamy do czynienia z dziełem i jego sprzedażą – przychody z tego tytułu należy kwalifikować właśnie do przychodów ze źródła określonego w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak, np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak, np. „utwór”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.).
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
Stosownie do art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:
1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2)plastyczne;
3)fotograficzne;
4)lutnicze;
5)wzornictwa przemysłowego;
6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7)muzyczne i słowno-muzyczne;
8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9)audiowizualne (w tym filmowe).
Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.
Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Z opisu zdarzenia wynika, że :
·nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, a umowa o dzieło została zawarta przez Panią jako osobę fizyczną ;
·projektowany logotyp jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i stanowi znak graficzny ;
·wykonując projekt logotypu, działa Pani jako twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, posiadając wszelkie prawa autorskie do stworzonego dzieła.
Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.
Uwzględniając powyższe, w przypadku podatnika, którego działalność zarobkowa jest związana z korzystaniem z praw autorskich (rozporządzaniem takimi prawami) – a przy tym nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej – uzyskane z tego tytułu przychody należy kwalifikować do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc powyżse pod uwagę, stwierdzam, że na gruncie opisanego zdarzenia przychody ze zbycia przez Panią praw do stworzonego również przez Panią (twórcę) logotypu (utworu) należy traktować jako przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z uwagi natomiast na fakt, że przedmiotowe przychody otrzymuje Pani z Włoch, odnosząc się do Pani wątpliwości dotyczących obowiązku podatkowego należy odwołać się do uregulowań umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374).
Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. umowy:
Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.
Jak Pani wskazała, nie posiada Pani żadnej placówki, biura ani innej organizacji na terytorium Włoch, która mogłaby prowadzić działalność w związku z wykonaniem logotypu.
Art. 14 ust. 2 powyższej umowy z kolei wskazuje, że:
Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów oraz księgowych.
W oparciu zatem o powyższe przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stwierdzam, że na gruncie opisanego zdarzenia uzyskane przez Panią przychody – stosownie do art. 14 ust. 1 ww. umowy polsko-włoskiej – są opodatkowane tylko w państwie, w którym ma Pani miejsce zamieszkania, tj. są opodatkowane tylko w Polsce.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest zagadnienie dotyczące pytania nr 1, natomiast zagadnienia dotyczące pytania nr 2 jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.