Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 15 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 1 września 2025 r. (wpływ 5 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca był współwłaścicielem w udziale 1/3 nieruchomości gruntowej (dalej jako: „Nieruchomość”). Udział wynoszący 1/3 części Wnioskodawca nabył na podstawie umowy darowizny zawartej w dniu 25 października roku 2010 r.
W dniu 4 czerwca 2025 r. Wnioskodawca wraz z dwójką pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości (posiadającymi udziały każdy z nich po 1/3 części) zawarł w formie aktu notarialnego „Umowę częściowego zniesienia współwłasności”. Na mocy wskazanej wyżej Umowy doszło do nieodpłatnego zniesienia współwłasności poprzez podział nieruchomości na 5 działek, dla każdej z nich została założona odrębna księga wieczysta.
Powstałe po podziale nieruchomości zostały podzielone w ten sposób że każdy ze współwłaścicieli otrzymał jedną z działek na wyłączną własność, zaś 2 pozostałe działki pozostały we współwłasności właścicieli działek z nimi graniczących (drogi dojazdowe).
Wskutek podziału Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem jednej z działek oraz otrzymał udział 1/2 w jednej z działek stanowiących drogę dojazdową.
W treści aktu notarialnego współwłaściciele wskazali, iż „oświadczają, iż wartość nabytych tym aktem rzeczy lub praw odpowiada wartości posiadanych uprzednio przez nich udziałów w nieruchomości wspólnej, objętej księgą wieczystą i nie nastąpił przyrost wartości nabytego majątku w stosunku do wartości posiadanej przed zniesieniem”.
W konsekwencji uznać należy, że wartość nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę na wyłączną własność wraz z udziałem w działce stanowiącej drogę dojazdową nie uległa zwiększeniu, tj. na skutek podziału nie doszło do zwiększenia majątku Wnioskodawcy.
Wnioskodawca chciałby zawrzeć umowę sprzedaży nabytej na wyłączną własność działki oraz nieruchomości, której pozostaje współwłaścicielem w udziale 1/2 przed upływem 5 lat od dnia zawarcia Umowy częściowego zniesienia współwłasności.
Uzupełnienie wniosku
1.W pierwszych paragrafach umowy zostały opisane dane i dokumenty dotyczące Nieruchomości.
W § 3 umowy współwłaściciele oświadczyli, że mocą umowy dokonują częściowego zniesienia współwłasności opisanej nieruchomości, objętej księgą wieczystą (...) Sądu Rejonowego (...), w ten sposób, że:
1)niezabudowaną działkę numer 111/1 (…), obszaru (...) na wyłączną własność nabywa współwłaściciel nr 1, 2 niezabudowaną działkę numer 111/2 (…), obszaru (...), na wyłączną własność nabywa współwłaściciel nr 2,
2)niezabudowaną działkę numer 111/3 (…), obszaru (...), na wyłączną własność nabywa współwłaściciel nr 3,
3)niezabudowaną działkę numer 111/4 (…), obszaru (...), na wyłączną własność nabywa: współwłaściciel nr 1 oraz współwłaściciel nr 3 w udziałach wynoszących po 1 /2 części,
4)niezabudowaną działkę numer 111/5 (…), obszaru (...), na wyłączną własność nabywa współwłaściciel nr 1 i współwłaściciel nr 2 w udziałach wynoszących po 16 części;
W § 4 strony umowy określiły wartość majątku ze wskazaniem, że kwota odpowiada wartości rynkowej, jak również oświadczyły, że z tytułu umowy nie czynią względem siebie żadnych spłat i dopłat pieniężnych, ani nie mają względem siebie żadnych roszczeń, a nadto oświadczyły, że wartość nabytych aktem rzeczy lub praw odpowiada wartości posiadanych uprzednio przez nich udziałów w nieruchomości wspólnej i nie nastąpił przyrost wartości nabytego majątku w stosunku do wartości posiadanej przed zniesieniem.
Wszystkie działki otrzymał Pan w ramach umowy częściowego zniesienia współwłasności.
Wszystkie działki zostały wydzielone decyzją wydaną z upoważnienia Wójta Gminy A. z dnia (...) 2025 r. o zatwierdzeniu projektu podziału działki. Odnośnie każdej z działek został złożony wniosek o założenie odrębnej księgi wieczystej, jednak do dnia złożenia niniejszego pisma nie otrzymał Pan informacji o założeniu ksiąg.
Aby wyjaśnić dokonany podział najlepiej odnieść się do mapy, którą przedkłada Pan w załączeniu. Wskutek podziału działki nr 111/6 powstało 6 działek (5 z nich było przedmiotem umowy częściowego zniesienia współwłasności). Działka nr 111/3,111/1 i 111/2 zostały przydzielone współwłaścicielom na zasadzie wyłączności. Pomiędzy działką 111/3 i 111/1 została wydzielona działka drogowa o nr 111/4, która została przyznana współwłaścicielom działek 111/3 i 111/1 w udziale po 1/2, zaś pomiędzy działką nr 111/1 i nr 111/2 została wydzielona działka drogowa nr 111/5, która została przyznana właścicielom działki na 111/1 i 111/2 w udziale po 1/2. Działka nr 111/6 powstała wskutek dokonanego podziału pozostała we współwłasności stron, tj. każdy po 1/3. Podział został dokonany w taki sposób, albowiem nie ma potrzeby aby właściciel działki nr 111/2 posiadał udział w działce drogowej nr 111/4 (nie jest właścicielem przylegającej do niej nieruchomości) i tak samo, aby właściciel działki nr 111/3 posiadał udział w działce drogowej nr 111/2 (nie jest właścicielem przylegającej do niej nieruchomości). Działka nr 111/6 pozostała we współwłasności albowiem przylega do wszystkich 3 działek przyznanych na wyłączną własność, tj. do działek nr 111/3, 111/1 i 111/2 i stanowi drogę dojazdową.
2.Oświadcza Pan, iż ewentualną sprzedaż nieruchomości uzależnia od treści interpretacji podatkowej, jednak chciałby Pan dokonać sprzedaży do końca 2026 r.
3.Oświadcza Pan, iż nie prowadzi i nie prowadził Pan działalności gospodarczej, w związku z czym opisane „Nieruchomości” nie były wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej i nie sprzeda Pan „Nieruchomości” w wykonaniu działalności gospodarczej.
Pytanie
Czy sprzedaż w 2025 r. nieruchomości - wydzielonych części Nieruchomości powstałych na skutek zawarcia umowy częściowego zniesienia współwłasności, będzie objęta obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy byłby on zwolniony od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodu uzyskanego na podstawie sprzedaży nieruchomości, albowiem niezależnie od zawarcia umowy częściowego zniesienia współwłasności, do zaprezentowanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego sprzedaży działki powstałej na skutek zawarcia umowy częściowego zniesienia współwłasności, zastosowanie znajduje art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wskazano wyżej, podstawę prawną twierdzeń wnioskodawcy stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (...) - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (...). Zniesienie współwłasności nieruchomości może nastąpić albo poprzez umowę zawartą przez współwłaścicieli w formie aktu notarialnego albo w toku postępowania sądowego. Umowa zniesienia współwłasności stanowi tytuł własności poszczególnych działek w ten sposób wyodrębnionych i stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. Tak więc na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości następuje konkretyzacja składników przedmiotu współwłasności (w tym przypadku odrębnych działek). Podkreślić należy, że uprawnionym do nabycia własności wskutek zniesienia współwłasności jest jedynie wcześniejszy współwłaściciel, a zatem zasadne jest twierdzenie, że prawo to nabywa się wcześniej (jak w niniejszym przypadku w drodze umowy darowizny), a nie od innego współwłaściciela, będącego stroną umowy.
W związku z powyższym zniesienie współwłasności jest czynnością wtórną, gdyż nie można nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze zniesienia współwłasności, bez pierwotnego nabycia jej na innej podstawie. Zanegować zatem należy tezę, że nabycie własności konkretnych części Nieruchomości (wydzielonych działek) nastąpiło poprzez zniesienie współwłasności, nie zaś, iż do nabycia poszczególnych udziałów w Nieruchomości doszło w dacie umowy darowizny.
Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.
Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat.
Tożsame stanowisko zaprezentował w interpretacji indywidualnej z 26 stycznia 2024 r. (nr 0112- KDSL1-2.4011.502.2023.2.AP) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:
·podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
·wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości.
W niniejszej sprawie spełnione zostały wymienione wyżej warunki, w związku z czym zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału we współwłasności nieruchomości.
Przyjmując w ocenie Wnioskodawcy słuszne założenie, iż udział w Nieruchomości został nabyty w 2010 r., przy uwzględnieniu regulacji, która pozwala na liczenie okresu, o którym mowa w 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, należy stwierdzić, iż odpłatne zbycie poszczególnych wydzielonych nieruchomości przez Wnioskodawcę przed upływem 5 lat od dnia zawarcia Umowy częściowego zniesienia współwłasności nie będzie objęte obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Jak wynika z powołanego przepisu, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jest źródłem przychodu, jeśli:
·zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym podatnik nabył lub wybudował nieruchomość oraz
·zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.
Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nie jest elementem działalności gospodarczej podatnika i następuje po upływie wskazanego w przepisie okresu 5-letniego, to zbycie takie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód z takiego zbycia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Dla oceny, czy w danym przypadku nieruchomość została zbyta po upływie 5-letniego okresu z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, wymaga ustalenia moment jej nabycia.
„Nabycie” nieruchomości oznacza uzyskanie prawa własności nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do uzyskania tej własności. Co do zasady, moment nabycia nieruchomości dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym jest określany zgodnie z normami prawa cywilnego.
Przepis art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.), stanowi, że:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
A zatem, moment zawarcia umowy darowizny jest momentem nabycia nieruchomości przekazywanej w ramach tej darowizny.
We wniosku wskazał Pan, że:
·Nabył Pan udział 1/3 w nieruchomości (działki nr 111/6) w drodze umowy darowizny z 25 października roku 2010 r.
·4 czerwca 2025 r. wraz z dwójką pozostałych współwłaścicieli nieruchomości (posiadającymi udziały każdy z nich po 1/3 części) zawarł Pan w formie aktu notarialnego „Umowę częściowego zniesienia współwłasności”.
·Wskutek podziału działki nr 111/6 powstało 6 działek (5 z nich było przedmiotem nieodpłatnego zniesienia współwłasności).
·Powstałe po podziale nieruchomości zostały podzielone w ten sposób że każdy ze współwłaścicieli otrzymał jedną z działek na wyłączną własność, zaś 2 pozostałe działki pozostały we współwłasności właścicieli działek z nimi graniczących (drogi dojazdowe).
·Działka nr 111/3, 111/1 i 111/2 zostały przydzielone współwłaścicielom na zasadzie wyłączności. Pomiędzy działką 111/3 i 111/1 została wydzielona działka drogowa o nr 111/4, która została przyznana współwłaścicielom działek 111/3 i 111/1 w udziale po 1/2, zaś pomiędzy działką nr 111/1 i nr 111/2 została wydzielona działka drogowa nr 111/5, która została przyznana właścicielom działki na 111/1 i 111/2 w udziale po 1/2. Działka nr 111/6 powstała wskutek dokonanego podziału pozostała we współwłasności stron, tj. każdy po 1/3.
·W wyniku częściowego zniesienia współwłasności stał się Pan wyłącznym właścicielem jednej z działek oraz otrzymał udział 1/2 w jednej z działek stanowiących drogę dojazdową.
·W treści aktu notarialnego współwłaściciele wskazali, iż „oświadczają, iż wartość nabytych tym aktem rzeczy lub praw odpowiada wartości posiadanych uprzednio przez nich udziałów w nieruchomości wspólnej, objętej księgą wieczystą i nie nastąpił przyrost wartości nabytego majątku w stosunku do wartości posiadanej przed zniesieniem”.
·Planuje Pan dokonać sprzedaży nieruchomości dokonać do końca 2026 r.
·Nie prowadzi i nie prowadził Pan działalności gospodarczej.
Konieczna jest więc analiza, czy opisane zniesienie współwłasności miało znaczenie dla ustalenia daty nabycia przez Pana nieruchomości, które chce Pan sprzedać.
Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.
Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego.
Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.
Stosownie do art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.
Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowiła do tej pory przedmiot współwłasności.
Stosownie do art. 211 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić m.in. przez podział rzeczy wspólnej:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.
Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części, ilu jest współwłaścicieli – z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty/spłaty pieniężne.
Zgodnie z teorią prawa cywilnego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tej rzeczy.
Z perspektywy prawa podatkowego, nabycie ma jednak przede wszystkim wymiar zmiany w stanie majątku podatnika – jest uzyskaniem nowych wartości majątkowych. Z tego względu, przyjmuje się, że zniesienie współwłasności, które następuje przez podział rzeczy, nie jest nowym nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli:
·podział rzeczy jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty oraz
·wartość rzeczy otrzymanej przez podatnika w wyniku podziału mieści się w wartości udziału we współwłasności rzeczy, jaki przysługiwał mu przed podziałem.
Jak wskazał Pan w opisie zdarzenia przyszłego, w treści aktu notarialnego współwłaściciele wskazali, iż „oświadczają, iż wartość nabytych tym aktem rzeczy lub praw odpowiada wartości posiadanych uprzednio przez nich udziałów w nieruchomości wspólnej, objętej księgą wieczystą i nie nastąpił przyrost wartości nabytego majątku w stosunku do wartości posiadanej przed zniesieniem”. Tym samym, opisane zniesienie współwłasności nie było dla Pana nowym nabyciem nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dla oceny, czy planowana przez Pana sprzedaż jednej działki i udziału w drodze, nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nabył Pan te nieruchomości, jako datę ich nabycia należy przyjąć datę umowy darowizny (25 października roku 2010 r.).
Okres 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, upłynął zatem z końcem 2015 roku.
Odpłatne zbycie w 2026 r. jednej z działek oraz udziału 1/2 w jednej z działek stanowiących drogę dojazdową nie będzie zatem stanowiło dla Pana źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie Pan więc zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Ta interpretacja dotyczy wyłącznie Pana obowiązków podatkowych i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli.
Ponadto zaznaczam, że nie jestem uprawniony do analizowania i oceny załączonych dokumentów - jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Pana we wniosku, zadanym przez niego pytaniem oraz zajętym stanowiskiem. W związku z powyższym załączone do wniosku dokumenty nie stanowiły przedmiotu merytorycznej analizy w niniejszej sprawie.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pana i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.