Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 22 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania organu – pismami z: 10 sierpnia 2025 r. (wpływ 10 sierpnia 2025 r.) oraz 15 września 2025 r. (wpływ 15 września 2025 r.), a także pismem z 9 września 2025 r. (wpływ 9 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (wynikający z wniosku i jego uzupełnienia)

We wniosku z 22 lipca 2025 r. przedstawiła Pani następujący opis sprawy:

(…) kwietnia 2023 r. otrzymała Pani w formie darowizny działkę o numerze X wraz z udziałami w działkach składających się na drogi dojazdowe do niej położonymi na (…) gmina (…). Działkę X podzieliła Pani na dwie o numerach Y oraz Z. Następnie działkę Y sprzedała, a pieniądze z jej sprzedaży (…) przeznaczyła Pani na nadpłatę kredytu hipotecznego, który wynosił (…) zł. Kredyt zaciągnęła Pani razem z mężem.

Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, a badana nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. W ciągu 3 lat od sprzedaży całą kwotę przeznaczy Pani na spłatę kredytu hipotecznego.

Kredyt hipoteczny był zaciągnięty na nieruchomość w (….), gdzie obecnie Pani mieszka. Kredyt został zaciągnięty w banku mającym siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, a dokładnie w Polsce (…). „Cel: nabycie – lokal mieszkalny wraz z przynależną komórką lokatorską i prawem do korzystania z miejsca parkingowego; wykończenie – lokal mieszkalny; dowolny cel”.

Jest Pani stroną umowy kredytowej i odpowiada za spłatę kredytu solidarnie, do pełnej wysokości.

Dysponuje Pani tytułem ustawowej współwłasności małżeńskiej.

Lokal mieszkalny znajdujący się przy (…) wraz z komórką lokatorską, wpisany jest pod księgą wieczystą nr (…). Natomiast właścicielowi ww. lokalu nr X przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego nr X wpisanego pod księgą wieczystą nr (…), a zatem lokal mieszkalny i komórka lokatorska oraz miejsce parkingowe nie są wpisane razem pod jedną księgą wieczystą. Cała kwota kredytu została przeznaczona na zakup i wykończenie lokalu mieszkalnego.

Pod pojęciem wykończenia lokalu mieszkalnego zawierają się czynności związane z zakupem środków oraz wykonaniem prac dostosowujących wnętrze mieszkania do stanu gotowego do użytkowania, obejmujące prace budowlano-wykończeniowe takie jak: przygotowywanie powierzchni (wyrównywanie ścian i sufitów za pomocą gładzi, wylewki podłogowe), wykończenie ścian i sufitów (malowanie, sufity podwieszane), wykończenie podłóg (montaż paneli, listew przypodłogowych, płytek), wykończenie łazienki (położenie płytek na ścianach, montaż armatury łazienkowej – wanna, umywalka, sedes), montaż drzwi wewnętrznych.

W uzupełnieniu z 10 sierpnia 2025 r. przedstawiła Pani następujący opis sprawy:

(…) kwietnia 2023 r. otrzymała Pani w formie darowizny działkę o numerze ewidencyjnym X wraz z udziałami w działkach stanowiących drogi dojazdowe, położoną w miejscowości (…).

Działka X została następnie podzielona na dwie odrębne działki: Y oraz Z.

Działka X została sprzedana, a uzyskane środki w kwocie (…) zł przeznaczono na nadpłatę kredytu hipotecznego w wysokości (...) zł. Kredyt ten został zaciągnięty przez Panią i męża w dniu (…) października 2023 r. w (…)., na zakup oraz wykończenie lokalu mieszkalnego położonego w (…).

Wraz z mężem są Państwo współwłaścicielami lokalu mieszkalnego (wspólność ustawowa małżeńska) oraz solidarnymi kredytobiorcami.

Kredyt został przeznaczony wyłącznie na zakup lokalu mieszkalnego wraz z przynależną komórką lokatorską oraz prawem do korzystania z miejsca parkingowego, prace wykończeniowe (wyrównanie ścian i sufitów, podłogi, płytki, armatura łazienkowa, montaż drzwi itp.), co jest zgodne z definicją wydatków na własne cele mieszkaniowe, określoną w art. 21 ust. 25 ustawy o PIT.

Planuje Pani sprzedaż działki Z przed upływem 5 lat od dnia nabycia i przeznaczenie całości uzyskanych środków w ciągu 3 lat od dnia sprzedaży na dalszą spłatę ww. kredytu hipotecznego.

Działka Z nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu z 9 września 2025 r. wyjaśniła Pani, że zgodnie z treścią aktu notarialnego, zakupiła Pani wraz z mężem: lokal mieszkalny wraz z przynależną komórką lokatorską oraz prawem do korzystania z miejsca parkingowego. Przypisane miejsce parkingowe nie stanowiło odrębnego zakupu. Wskazany zapis dotyczy prawa do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca parkingowego, które stanowi część nieruchomości wspólnej. Nie dokonali Państwo zakupu miejsca parkingowego jako odrębnej nieruchomości.

Natomiast w uzupełnieniu z 15 września 2025 r. wskazała Pani, że środki pochodzące z kredytu hipotecznego zostały przeznaczone na zapłatę ceny zakupu nieruchomości objętej aktem notarialnymi Rep. A nr (…) oraz jej wykończenie. W skład nabytej nieruchomości wchodziły: lokal mieszkalny wraz z komórką lokatorską stanowiący odrębną własność oraz udział w nieruchomości wspólnej. Jednocześnie nieruchomość wspólna została obciążona na rzecz każdorazowego właściciela lokalu mieszkalnego służebnością polegającą na prawie wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca parkingowego.

Służebność nie była przedmiotem odrębnej własności jak również osobnej transakcji, nie została także odrębnie wyceniona w ramach ceny zakupu nieruchomości lokalowej. Stanowiła prawo związane z nabywaną nieruchomością lokalową, tak jak w przypadku każdego innego lokalu w budynkach wielorodzinnych objętych księgą wieczystą nieruchomości wspólnej. Po zakupie nieruchomości w postaci mieszkania oraz komórki lokatorskiej została dla nich nadana nowa księga wieczysta nr (…), natomiast miejsce parkingowe zostało w księdze o nr (…), czyli wspólnej nieruchomości gruntowej osiedla.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym – sprzedaży działki Z przed upływem 5 lat od nabycia, z przeznaczeniem całości środków ze sprzedaży w ciągu 3 lat na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup i wykończenie własnego lokalu mieszkalnego – Wnioskodawczyni będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży działki Z będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, ponieważ:

Sprzedaż nastąpi przed upływem 5 lat od dnia nabycia, jednak całość przychodu zostanie przeznaczona na własne cele mieszkaniowe.

Własnym celem mieszkaniowym jest spłata kredytu hipotecznego (wraz z odsetkami) zaciągniętego przed sprzedażą na zakup i wykończenie lokalu mieszkalnego, w którym Wnioskodawczyni zamieszkuje i którego jest współwłaścicielem.

Kredyt został zaciągnięty w banku mającym siedzibę w państwie członkowskim UE (…) i w całości przeznaczony na cele wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o PIT.

Wydatkowanie środków nastąpi w ciągu 3 lat od dnia sprzedaży, co spełnia warunek z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawczyni, uzyskany przychód będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie wskazanych przepisów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

-odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

-zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycia”; należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że:

Z opisu sprawy wynika, że zamierza Pani sprzedać działkę Z, którą nabyła Pani w formie darowizny (…) kwietnia 2023 r., przed upływem 5-ciu lat od daty jej nabycia. Wskazała Pani, że nie prowadzi działalności gospodarczej, a zbywana nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Należy zatem stwierdzić, że planowana sprzedaż działki Z będzie stanowiła dla Pani źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż tej nieruchomości nastąpi przed upływem 5 lat liczonych od końca roku, w którym nabyła Pani nieruchomość.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Według art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tej ustawy:

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Wskazać należy, że w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:

Cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle natomiast art. 21 ust. 25a cytowanej ustawy:

W myśl art. 21 ust. 26 cyt. ustawy:

Na mocy art. 21 ust. 29 powyższej ustawy:

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 30 tejże ustawy:

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne.

Powyższe przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca, systemowa, bądź celowościowa. Jest to zgodne z ogólnie przyjętą w prawie podatkowym zasadą, że wszelkie ulgi i zwolnienia jako stanowiące odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania muszą być stosowane wprost.

Wobec tego podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycia) przychodu ze sprzedaży nieruchomości i praw na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe, w tym m.in. na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1.

W art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy ustawodawca wskazał, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na „własne cele mieszkaniowe”. Samo poniesienie wydatku na spłatę kredytu nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka uprawniająca do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania.

Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”.

Innymi słowy podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości może przeznaczyć go na spłatę zaciągniętego kredytu, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże spłata ta może dotyczyć jedynie kredytu zaciągniętego przez tego podatnika na zaspokojenie jego własnych potrzeb mieszkaniowych. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Jeszcze raz należy podkreślić, że z treści przepisu art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy. Oznacza to, że zarówno czynność i cel zaciągnięcia kredytu, jak i uzyskanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości musi dotyczyć tego samego podatnika, a nie innych osób.

Z przedstawionego opisu sprawy oraz jego uzupełnień wynika, że planuje Pani przeznaczyć uzyskaną kwotę ze sprzedaży działki Z na spłatę kredytu hipotecznego, który zaciągnęła Pani wraz ze współmałżonkiem na zakup innej nieruchomości, tj. mieszkania. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty w 2023 r. na zakup nieruchomości położonej w (…). Wskazała Pani, że cała kwota kredytu została przeznaczona na zakup i wykończenie lokalu mieszkalnego. Zgodnie z treścią aktu notarialnego, zakupiła Pani wraz z mężem: lokal mieszkalny wraz z przynależną komórką lokatorską oraz prawem do korzystania z miejsca parkingowego. Przypisane miejsce parkingowe nie stanowiło odrębnego zakupu. Wskazany zapis dotyczy prawa do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca parkingowego, które stanowi część nieruchomości wspólnej. Nie dokonali Państwo zakupu miejsca parkingowego jako odrębnej nieruchomości. Środki pochodzące z kredytu hipotecznego zostały przeznaczone na zapłatę ceny zakupu nieruchomości objętej aktem notarialnymi Rep. A nr (…) oraz jej wykończenie. W skład nabytej nieruchomości wchodziły: lokal mieszkalny wraz z komórką lokatorską, stanowiący odrębną własność oraz udział w nieruchomości wspólnej. Jednocześnie nieruchomość wspólna została obciążona na rzecz każdorazowego właściciela lokalu mieszkalnego służebnością polegającą na prawie wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca parkingowego. Służebność nie była przedmiotem odrębnej własności jak również osobnej transakcji, nie została także odrębnie wyceniona w ramach ceny zakupu nieruchomości lokalowej. Stanowiła prawo związane z nabywaną nieruchomością lokalową, tak jak w przypadku każdego innego lokalu w budynkach wielorodzinnych objętych księgą wieczystą nieruchomości wspólnej. Po zakupie nieruchomości w postaci mieszkania oraz komórki lokatorskiej została dla nich nadana nowa księga wieczysta nr (…), natomiast miejsce parkingowe zostało w księdze o nr (…), czyli wspólnej nieruchomości gruntowej osiedla. Pod pojęciem wykończenia lokalu mieszkalnego zawierają się czynności związane z zakupem środków oraz wykonaniem prac dostosowujących wnętrze mieszkania do stanu gotowego do użytkowania, obejmujące: prace budowlano-wykończeniowe takie jak: przygotowywanie powierzchni (wyrównywanie ścian i sufitów za pomocą gładzi, wylewki podłogowe), wykończenie ścian i sufitów (malowanie, sufity podwieszane), wykończenie podłóg (montaż paneli, listew przypodłogowych, płytek), wykończenie łazienki (położenie płytek na ścianach, montaż armatury łazienkowej – wanna, umywalka, sedes), montaż drzwi wewnętrznych. W stosunku do nabytej nieruchomości (mieszkanie w (…)) dysponuje Pani tytułem ustawowej współwłasności małżeńskiej. Kwotę uzyskaną ze sprzedaży działki Z przeznaczy Pani w całości – w terminie trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym dokona Pani odpłatnego zbycia tej działki – na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Panią wraz z mężem w 2023 r. na zakup nieruchomości położonej w (…). Kredyt hipoteczny, na którego spłatę zamierza Pani przekazać kwotę uzyskaną ze sprzedaży działki Z, został zaciągnięty w banku mającym siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej. Jest Pani stroną umowy kredytowej i odpowiada Pani za spłatę kredytu solidarnie, do pełnej wysokości. Cel – na jaki kredyt hipoteczny został zaciągnięty – został faktycznie zrealizowany. W nieruchomości w (…) realizuje Pani własne cele mieszkaniowe, tzn. mieszka w niej Pani.

W związku z powyższym powzięła Pani wątpliwość, czy przeznaczając całość środków uzyskanych ze sprzedaży działki Z (otrzymanej w darowiźnie w 2023 r.) na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup i wykończenie lokalu mieszkalnego przysługuje Pani prawo do zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści przytoczonego wcześniej art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być kredytem zaciągniętym na udokumentowane własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika. Spłacony kredyt nie ma być jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania.

Musi to być bowiem kredyt – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy – zaciągnięty przez podatnika na cele określone w pkt 1, czyli m.in. na zakup lub remont własnego lokalu mieszkalnego, a więc takiego, do którego przysługuje podatnikowi tytuł własności bądź współwłasności. Przepis wyraźnie bowiem stanowi, że kredyt ma być zaciągnięty na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe.

Biorąc pod uwagę fakt, że lokal mieszkalny został nabyty w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 cytowanej ustawy:

Z kolei jak stanowi art. 35 ww. Kodeksu:

W myśl art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. W czasie trwania tej wspólności małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością.

W przypadku wydatkowania środków na wykończenie lokalu mieszkalnego, w którym podatnik realizuje własne cele mieszkaniowe, wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wprost w katalogu wydatków mieszkaniowych wydatków na remont budynku, ale też nie definiuje pojęcia „remont” użytego w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418):

Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” budynku mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy więc uznać prace dotyczące tego budynku, służące jego utrzymaniu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie budynku mieszkalnego, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo wybudowanego budynku. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” budynku mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi budynku.

Ważne jest również, aby środki przeznaczone na ww. cel mieszkaniowy, czyli na spłatę kredytu pochodziły ze sprzedaży nieruchomości (lub ich części oraz udziału w nieruchomości) lub praw. Istotne jest także, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży oraz, aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Ponadto należy podkreślić, że w przypadku gdy kredyt, o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu, która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu, o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji „lokalu mieszkalnego”.

W związku z powyższym należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.). Jak wynika z art. 2 ust. 2 tej ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy:

Art. 3 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że:

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

W myśl zaś art. 47 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego:

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy Kodeks cywilny:

Stosownie do powołanych przepisów w skład lokalu mieszkalnego mogą wchodzić pomieszczenia pomocnicze (art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali), a także pomieszczenia przynależne (art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali). Pomieszczenia pomocnicze zawsze stanowią część lokalu znajdując się w jego obrębie, np. przedpokój, łazienka, toaleta, garderoba, spiżarnia. Natomiast pomieszczenia przynależne nie muszą do niego bezpośrednio przylegać i nawet mogą znajdować się poza budynkiem byleby były położone w granicach nieruchomości gruntowej, na której on stoi, np. piwnica, strych, komórka, garaż. Pomieszczenia pomocnicze i przynależne stanowią część składową lokalu, co oznacza, nie mogą być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych i dzielą los prawny własności lokalu (art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z treścią art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

W świetle art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Według art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

Regulację dotyczącą umowy quoad usum odzwierciedla art. 206 ustawy Kodeks cywilny, który jest ustawowym sposobem określenia współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej, ale jednocześnie nie wyłącza w tym zakresie regulacji umownej oraz ustalenia stosunków między współwłaścicielami na podstawie orzeczenia sądowego.

W myśl natomiast art. 206 Kodeksu cywilnego:

Art. 207 ww. Kodeksu stanowi, że:

Umowa quoad usum polega tym samym na dokonaniu podziału nieruchomości na części do wyłącznego użytku poszczególnych współwłaścicieli i do odrębnego pobierania z nich pożytków. Skutkiem takiego podziału każdy ze współwłaścicieli części wspólnej będzie mógł korzystać z wydzielonej części nieruchomości wspólnej samodzielnie, bez ingerencji i ograniczeń ze strony pozostałych współwłaścicieli.

Podział dokonany mocą umowy quoad usum nie wywiera żadnych skutków w sferze praw rzeczowych współwłaścicieli. Na jego mocy pomiędzy współwłaścicielami kształtuje się wyłącznie stosunek zobowiązaniowy. Od chwili zawarcia umowy quoad usum na każdym ze współwłaścicieli ciąży obowiązek respektowania (czyli nieingerowania) w prawa pozostałych współwłaścicieli do wyłącznego korzystania z przynależnej im części nieruchomości wspólnej.

W sytuacji, gdy pomieszczenia przynależne typu komórka lokatorska oraz miejsce parkingowe są ściśle powiązane z lokalem mieszkalnym i nie stanowią odrębnej nieruchomości, wówczas można przyjąć, że jako całość stanowią lokal mieszkalny mieszczący się w katalogu wydatków, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, przeznaczenie środków ze sprzedaży działki Z przed upływem 5 lat od jej nabycia na spłatę ww. kredytu hipotecznego, gdzie cała kwota kredytu została przeznaczona na zakup i wykończenie lokalu mieszkalnego (wraz z przynależną komórką lokatorską oraz prawem do korzystania z miejsca parkingowego, które stanowi część nieruchomości wspólnej) przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe, będzie stanowiło spełnienie warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu sprzedaży działki Z.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.