Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, niezarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawczyni podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w myśl art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwana: ustawa o PIT).

Wnioskodawczyni prowadzi działalność w mediach społecznościowych polegającą na tworzeniu  i publikowaniu treści (...) w formie filmów oraz zdjęć. W swoich materiałach skupia się głównie na przedstawianiu (...). Treści te mają na celu inspirowanie oraz prezentację jej zainteresowań, a nie komercyjne promowanie usług czy produktów.

Obserwatorzy Wnioskodawczyni mają możliwość przekazywania dobrowolnych wpłat za pośrednictwem platformy A. Osoby dokonujące wpłat pozostają anonimowe, co oznacza, że Wnioskodawczyni nie posiada żadnych danych identyfikacyjnych dotyczących osób przekazujących środki. Wnioskodawczyni posiada możliwość zlecenia przelewu zgromadzonych środków na tym portalu na swoje konto bankowe. Platforma odlicza prowizję od wpłat, a następnie przekazuje pozostałe środki na konto Wnioskodawczyni utworzone na portalu.

Wpłaty te mogą być przeznaczone na ogólne wsparcie jej działalności lub konkretny cel, taki jak zakup sprzętu fotograficznego czy realizacja wyjazdu. Istotne jest, że wpłaty te mają całkowicie dobrowolny charakter i nie wiążą się z żadnym świadczeniem wzajemnym. Wnioskodawczyni nie oferuje w zamian żadnych dodatkowych usług czy korzyści poza standardowym udostępnianiem treści na swoich kanałach. Obserwatorzy wspierają ją dobrowolnie, kierując się uznaniem dla jej twórczości, pasji oraz sympatią, mając pełną świadomość, że ich wpłaty nie skutkują uzyskaniem żadnych dodatkowych benefitów.

Kanały prowadzone przez Wnioskodawczynię mają wyłącznie charakter hobbystyczny i służą realizacji jej pasji. Nie są one ukierunkowane na generowanie zysków, ani na zapewnienie jej głównego źródła utrzymania. Wnioskodawczyni osiąga dochody nie tylko w związku z prowadzeniem działalności na social mediach, ale również z tytułu określonego w art. 12 ustawy o PIT.

Działania Wnioskodawczyni nie mają charakteru zorganizowanego ani systematycznego, który mógłby świadczyć o prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie podejmuje ona regularnych ani zaplanowanych działań o charakterze marketingowym, promocyjnym, czy innych aktywności mających na celu zwiększenie wysokości dobrowolnych wpłat. Jej aktywność w social mediach jest spontaniczna i okazjonalna, a częstotliwość oraz intensywność publikowanych materiałów zależy wyłącznie od bieżących okoliczności i możliwości.

Brak spójnego harmonogramu, strategii działania czy ukierunkowania na uzyskiwanie dochodów wyklucza traktowanie jej działalności jako działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni podkreśla, że jej twórczość w mediach społecznościowych jest jedynie formą realizacji jej pasji i zainteresowań, a nie zorganizowaną działalnością nastawioną na osiąganie korzyści finansowych.

Pytania

1.Czy działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należy kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT?

2.Czy w konsekwencji przychody uzyskiwane w ramach dobrowolnych wpłat powinny być opodatkowane jako przychody z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej działania nie spełniają kryteriów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. W związku z tym przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w formie dobrowolnych wpłat nie kwalifikują się jako przychody z działalności gospodarczej określone w art. 14 ustawy o PIT. Wpłaty te powinny zostać zaklasyfikowane jako przychody z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ustawy o PIT.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze  i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze i wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się na zasadach określonych w art. 11 ust. 2 i 2a ww. ustawy.

W konstrukcji podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca wziął pod uwagę, że przysporzenia, które uzyskują osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności  i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów. Źródła przychodów są określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały natomiast uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy. System opodatkowania przychodów osób fizycznych uwzględnia specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Co istotne, katalog zawarty w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter rozłączny. Oznacza to, że dany przychód osoby fizycznej jest przypisywany tylko i wyłącznie do jednego określonego źródła przychodów. Czynność ta ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego opodatkowania tego przychodu (a ściślej, dla opodatkowania dochodu, który jest generowany przez ten przychód). W celu prawidłowej kwalifikacji danego przychodu do konkretnego źródła przychodów należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z jego powstaniem (uzyskaniem). Niejednokrotnie klasyfikacja przychodu wymaga oceny, która z okoliczności powstania (uzyskania) przychodu wskazujących na możliwość przypisania do różnych źródeł przychodów jest istotniejsza, najdonioślejsza prawnie w kontekście regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem przypisanie uzyskanego przychodu do określonego, jednego źródła przychodów następuje w oparciu o okoliczności faktyczne sprawy i treść przepisów ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje przy tym „alternatywnych” sposobów kwalifikacji podatkowej tego samego przysporzenia podatnika. W szczególności podatnik nie ma prawa wyboru, do którego źródła chciałby zaliczyć uzyskany przychód.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3, 6 i 9 powołanej ustawy: Źródłami przychodów są odpowiednio:

·   pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);

·   najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze,  w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6);

·   kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c) (art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy);

·   inne źródła (pkt 9).

Źródło pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) zostało scharakteryzowane przez ustawodawcę w art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ustawy.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie,  z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zatem pozarolnicza działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy to działalność, która ma następujące cechy:

1)jest działalnością zarobkową;

2)jest prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły;

3)jest prowadzona we własnym imieniu.

Działalność „zarobkowa” to działalność, której celem jest „zarabianie”, generowanie zysku, zapewnienie określonego dochodu. Sposób jej prowadzenia jest podporządkowany temu, aby osiągać jak najlepsze wyniki gospodarcze. Brak osiągnięcia celu, jakim jest realny zysk, nie oznacza,  że prowadzona działalność nie miała charakteru zarobkowego. Istotny jest bowiem cel jej prowadzenia, a nie ostateczne efekty. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się bowiem z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Jednocześnie nie można utożsamiać „działalności zarobkowej” w rozumieniu ustawy z jakimkolwiek działaniem podatnika, które daje efekt zysku.  W przepisie mowa jest bowiem o „działalności”, czyli nie o pojedynczych działaniach podatnika, ale zespole działań podejmowanych w określonym celu.

Cecha „prowadzenia działalności w sposób zorganizowany i ciągły” nie oznacza konieczności spełnienia formalnych wymogów organizacji działalności (np. rejestracji urzędowej). Cecha ta odnosi się do faktycznego sposobu jej prowadzenia. I tak:

·   „zorganizowany” to będący efektem „organizowania”. „Organizować” natomiast to „przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie”, albo „nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek” (Nowy Słownik Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000);

·   „ciągłość” w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względną stałość jej wykonywania. Kryterium „ciągłości” służy wyeliminowaniu z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Nie oznacza to jednak, że działalność gospodarcza nie może być prowadzona tylko sezonowo albo poprzez powtarzanie cyklu lub określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu o charakterze zarobkowym (bez względu na okres, w jakim powiązane ze sobą czynności służące realizacji tego celu miałyby być realizowane).

Kolejnym źródłem przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem sytuacji, gdy wymienione umowy dotyczą składników majątku związanych  z działalnością gospodarczą.

Najem, podnajem, dzierżawa i poddzierżawa to tzw. umowy nazwane, których istota prawna jest uregulowana w przepisach Kodeksu cywilnego. Niemniej jednak ustawodawca nie ogranicza źródła  z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko do tych umów nazwanych, ale zalicza do tego źródła również inne umowy o podobnym charakterze.

Odrębnym źródłem przychodów są także kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy). Źródło to nie jest jednorodne. Obejmuje m.in. przychody z praw majątkowych.

Stosownie do art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych  w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych. Wskazał jednak przykłady praw majątkowych, do których odnosi się omawiany przepis. Należą do nich m.in. prawa autorskie. Regulacja art. 18 ustawy nie zawiera przy tym katalogu tytułów prawnych, które mogą być podstawą dla uzyskiwania przychodów z praw majątkowych. Przepis ustawy posługuje się szerokim pojęciem przychodów z praw majątkowych, doprecyzowując jedynie, że do tej kategorii zalicza się również odpłatne zbycie praw majątkowych.

Kolejnym ze źródeł przychodów są „inne źródła”, czyli źródła inne niż te wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty  z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Ustawodawca użył w tym przepisie sformułowania „w szczególności”, co wskazuje na to, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty. Nie ma więc przeszkód, aby do tej kategorii zaliczać również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy - o ile nie są przychodami ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy.

Wnioskodawczyni zajmuje się tworzeniem i publikowaniem treści (...) na kanałach społecznościowych w formie filmów oraz zdjęć. Materiały te koncentrują się głównie na (...). Obserwatorzy Wnioskodawczyni mają możliwość dobrowolnego przekazywania wpłat za pośrednictwem platformy A, zarówno na ogólne wsparcie, jak i na cele szczegółowe, takie jak zakup sprzętu czy realizacja wyjazdów. Kanały społecznościowe prowadzone przez Wnioskodawczynię mają wyłącznie charakter hobbystyczny, a ich celem nie jest generowanie przychodów jako głównego źródła utrzymania. Wnioskodawczyni oprócz przychodów wynikających z dobrowolnych wpłat związanych  z działalnością na social mediach uzyskuje również dochody określone w art. 12 ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni nie podejmuje żadnych zorganizowanych działań ukierunkowanych na zwiększenie wysokości wpłat. Nie realizuje zaplanowanych ani regularnych działań marketingowych, promocyjnych czy innych aktywności zmierzających do pozyskania dodatkowych środków finansowych. Jej działania mają charakter pasywny i nie są skoncentrowane na osiąganiu zysku  z dobrowolnych wpłat. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię są okazjonalne oraz spontaniczne. Nie są realizowane w sposób regularny, ani w oparciu o zaplanowany harmonogram czy spójną strategię. Intensywność i częstotliwość tych działań zależą od aktualnych okoliczności i nie mają znamion zorganizowanej działalności nastawionej na realizację określonych celów finansowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, okoliczności sprawy nie wskazują, aby podejmowane przez nią działania mogły zostać zakwalifikowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w formie dobrowolnych wpłat dokonywanych przez widzów nie spełniają kryteriów, które pozwoliłyby uznać je za przychody z działalności gospodarczej określone w art. 14 ustawy o PIT.

Działalność Wnioskodawczyni nie wykazuje cech zorganizowanego charakteru, które są typowe dla działalności gospodarczej. Brak systematyczności oraz brak ukierunkowania działań na generowanie przychodów świadczą o tym, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w tym zakresie.

Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdzają również interpretacje indywidualne wydawane  w podobnych sprawach.

W interpretacji podatkowej o sygnaturze 0112-KDIL2-2.4011.154.2023.4.IM z 17 maja 2023 roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że:

Okoliczności sprawy nie wskazują, żeby Pana działania miały charakter działalności gospodarczej  w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będzie Pan osiągał przychody z tytułu dobrowolnych wpłat od widzów („donejty”) z tytułu subskrypcji kanału na platformie internetowej A oraz z tytułu reklam na platformach A i B. Opis sprawy nie wskazuje również na cechy zorganizowania działalności w zakresie uzyskiwania przychodów. Jednocześnie Pana przychody nie mają również charakteru przychodów z praw majątkowych. Jest Pan co prawda autorem nagrań, które zamieszcza na portalu internetowym. Nie uzyskuje Pan jednak przychodów z praw autorskich do własnych utworów audiowizualnych zamieszczanych na portalu internetowym. Uzyskuje Pan przychód  z dobrowolnych wpłat od widzów („donejty”), przychód z tytułu reklam (których nie jest Pan autorem) wyświetlanych podczas odtwarzania Pana filmów oraz płatnych subskrypcji na platformie streamingowej. Dlatego też osiągnięte przez Pana przychody z dobrowolnych wpłat od widzów („donejty”) oraz przychody z tytułu subskrypcji Pana kanału na platformie A należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy. W odniesieniu do opodatkowania tych przychodów nie ma znaczenia tożsamość subskrybentów. Dochody z innych źródeł podlegają opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, według skali podatkowej, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał również w interpretacji  o sygnaturze 0114-KDIP3-2.4011.49.2022.3.AC z 11 marca 2022 roku:

Wskazała Pani, że nie zawierała Pani umowy cywilnoprawnej ani umowy o pracę w imieniu syna, syn nie zawierał umowy cywilnoprawnej ani umowy o pracę, zatem dochody syna z tytułu: prowadzenia kanału w serwisie internetowym, wpłaty od widzów oglądających filmy, wpłaty od osób, z którymi współpracował należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9. Powyższe dochody nie mieszczą się w pojęciu „dochody z pracy”. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. dochody uzyskane przez Pani małoletniego syna podlegają doliczeniu do dochodów rodziców i powinny zostać wykazane w zeznaniu PIT-36 oraz w załączniku PIT/M. Natomiast dochody z tytułu otrzymanych przez Pani syna przedmiotów do prezentacji i testowania na kanale (przedmioty oddane Pani synowi do swobodnego użytku), to dochody wyłączone na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych  z dochodów podlegających doliczeniu do dochodu rodzica. Dochody te należy wykazać w zeznaniu PIT-37 złożonym w imieniu dziecka i podpisanym przynajmniej przez jednego z rodziców.

Powyższe argumenty potwierdzają stanowisko Wnioskodawczyni, że jej działania nie spełniają kryteriów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. W związku z tym przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w formie dobrowolnych wpłat nie kwalifikują  się jako przychody z działalności gospodarczej, określone w art. 14 ustawy o PIT. Wpłaty te powinny zostać zaklasyfikowane jako przychody z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ustawy o PIT oraz podlegać opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, według skali podatkowej, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia odrębne źródła przychodów osób fizycznych. Od tego, z jakiego źródła pochodzą przychody zależą zasady ich opodatkowania.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

·pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);

·kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7);

·inne źródła.

Źródło pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) zostało scharakteryzowane w art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 powyższej ustawy:

Ilekroć jest w niej mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pozarolnicza działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to działalność, która ma następujące cechy:

1)jest działalnością zarobkową;

2)jest prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły;

3)jest prowadzona we własnym imieniu.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona  i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów  z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji  (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie  z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, pod redakcją Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2000, „organizować” to „przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie”, bądź w znaczeniu drugim „nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r. I SA/Op18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć  o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej, podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Kolejnym źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Źródło to nie jest jednorodne. Obejmuje m.in. przychody z praw majątkowych.

Stosownie do art. 18 ww. ustawy:

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych. Wskazał jednak przykłady praw majątkowych, do których odnosi się omawiany przepis. Należą do nich m.in. prawa autorskie.

Kolejnym ze źródeł przychodów są „inne źródła”, czyli źródła inne niż te wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17.

Ustawodawca użył w tym przepisie sformułowania „w szczególności”, co wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty. Nie ma więc przeszkód, aby do tej kategorii zaliczać również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – o ile nie są przychodami ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy.

Z opisu zdarzenia wynika, że Pani działania nie mają charakteru zorganizowanego ani systematycznego, który mógłby świadczyć o prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie podejmuje Pani regularnych ani zaplanowanych działań o charakterze marketingowym, promocyjnym czy innych aktywności mających na celu zwiększenie wysokości dobrowolnych wpłat. Pani aktywność w social mediach jest spontaniczna i okazjonalna, a częstotliwość oraz intensywność publikowanych materiałów zależy wyłącznie od bieżących okoliczności i możliwości. Charakter opisanych przez Panią przychodów nie pozwala więc na zakwalifikowanie ich do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze charakter uzyskiwanych przychodów, nie można ich też uznać za przychody z praw majątkowych – nie uzyskuje Pani przychodów z praw autorskich do własnych utworów audiowizualnych zamieszczanych na portalu internetowym. Uzyskuje Pani przychód z tytułu wpłat od anonimowych obserwatorów.

W konsekwencji osiągnięte przez Panią przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da  i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze  i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Całość przychodów ma Pani obowiązek wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu za rok podatkowy, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy, który stanowi:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia  30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.