Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
W dniu 27 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 27 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Posiada Pan jednoosobową działalność gospodarczą prowadzoną obecnie w zakresie kodu PKD – 62.10.B – pozostała działalność w zakresie programowania. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT, a w bieżącym roku podatkowym rozlicza się Pan z podatku dochodowego na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Planuje Pan rozszerzyć zakres prowadzonej działalności o kod PKD 55.20.Z – obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. W tym celu w kolejnym roku podatkowym planuje Pan zmianę formy opodatkowania na podatek liniowy oraz zakup w ramach prowadzonej działalności gospodarczej „domku mobilnego”. Główną cechą odróżniającą domek mobilny od klasycznego domu jednorodzinnego jest jego mobilność. Jest to swoisty kontener mieszkalny wyspecjalizowany do wynajmu krótkoterminowego posiadający koła, osie oraz dyszel umożliwiające jego łatwe i szybkie przemieszczenie z jednej lokalizacji do drugiej w formie ciągnięcia za innym pojazdem mechanicznym, analogicznie jak ma to miejsce w przypadku przyczepy. Ponadto wszystkie przyłącza mediów również zaprojektowane są przez producenta w postaci szybko odpinanych złączy. Domek nigdy nie będzie przytwierdzony do gruntu ani nie będzie z nim stale związany, a jedynie w chwili pobytu na danej działce będzie na niej spoczywał w zależności od zalecenia producenta na podporach lub płycie. Aby upewnić się że przepisy dotyczące prawa budowlanego zostaną zaspokojone, będzie Pan chciał od razu zalegalizować jego pobyt na wybranej działce w ramach pozwolenia na budowę. Z racji złożoności produkcji producent deklaruje potrzebę opłacenia przynajmniej faktury zaliczkowej VAT przed rozpoczęciem prac. Jeśli rozbicie płatności na faktury zaliczkowe będzie miało miejsce, chciałby Pan zoptymalizować fizyczną ilość gotówki potrzebną do opłacenia całej inwestycji, próbując przy opłaceniu faktury końcowej posłużyć się również zwrotem podatku VAT (o ile nastąpi w czas) z faktury zaliczkowej. Cały proces zamówienia domku będzie udokumentowany w postaci umowy, a opłacanie faktur zaliczkowych, czy faktury końcowej udokumentowane w ewidencji VAT. Producent deklaruje ukończenie prac i dostarczenie w pełni gotowego do wynajmu domku już na przyszły sezon wiosenno-letni (nowy rok podatkowy). Sporządzony zostanie protokół odbioru, a sam domek wpisany zostanie do ewidencji środków trwałych pod symbolem 806 KŚT oraz amortyzowany, licząc jego całkowity koszt jako suma wszystkich faktur zaliczkowych, faktury końcowej oraz innych kosztów związanych z jego transportem. Tym samym jako właściciel chciałby Pan rozpocząć jego wynajmowanie, z założeniem że będzie służył w Pana działalności dłużej niż rok, a sam domek mobilny wynajmowany będzie na platformach takich, jak np. (…), opodatkowując najem 8% stawką VAT dla najmu krótkoterminowego.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym w nowym roku podatkowym będzie Pan miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środka trwałego, którym będzie wynajmowany „domek mobilny”?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie – domek mobilny nie jest trwale związany z gruntem, co powoduje, że w Pana rozumieniu nie spełnia on definicji budynku mieszkalnego, przez który to rozumie Pan budynki związane z gruntem w sposób trwały. W Pana ocenie wyłączenia w zakresie amortyzacji – zawarte w artykule 22c ustawy o podatku dochodowym również nie mają tutaj zastosowania. Powyższe skłania Pana do sklasyfikowania domku mobilnego pod symbolem 806 KŚT – obiekty wolnostojące niezwiązane w sposób trwały z gruntem i rozpoczęcie jego amortyzacji w nowym roku podatkowym, włączając go do ewidencji środków trwałych, a za początkową wartość amortyzacyjną uznania sumy wszystkich poniesionych na niego kosztów.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
To oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:
-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
-został właściwie udokumentowany,
-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:
– stanowią własność lub współwłasność podatnika,
– są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
– przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
– są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
W myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
W celu udzielenia odpowiedzi na Pana pytanie konieczne jest także przywołanie art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten od 1 stycznia 2022 r. ma następujące brzmienie (nadane ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021, poz. 2105 ze zm.)):
Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy
– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie programowania. Planuje Pan rozszerzyć zakres prowadzonej działalności o obiekty noclegowe i turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. W tym celu w kolejnym roku podatkowym planuje Pan zmienić formę opodatkowania na podatek liniowy oraz zakup w ramach prowadzonej działalności gospodarczej domku mobilnego. Główną cechą odróżniającą domek mobilny od klasycznego domu jednorodzinnego jest jego mobilność. Jest to swoisty kontener mieszkalny wyspecjalizowany do wynajmu krótkoterminowego posiadający koła, osie oraz dyszel umożliwiające jego łatwe i szybkie przemieszczenie z jednej lokalizacji do drugiej w formie ciągnięcia za innym pojazdem mechanicznym, analogicznie jak ma to miejsce w przypadku przyczepy. Domek mobilny nigdy nie będzie przytwierdzony do gruntu ani nie będzie z nim stale związany, a jedynie w chwili pobytu na danej działce będzie na niej spoczywał, w zależności od zalecenia producenta, na podporach lub płycie. Domek mobilny wpisał Pan do ewidencji środków trwałych pod symbolem 806 KŚT oraz będzie go amortyzował.
Przedmiotem Pana pytania jest określenie, czy ma Pan prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środka trwałego, którym będzie „domek mobilny”, który będzie Pan wynajmował w ramach działalności gospodarczej.
Mając na uwadze zakres Pana żądania, zauważam, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji terminu „nieruchomość”. Dlatego konieczne jest odwołanie się do określonych uregulowań prawa cywilnego.
Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.):
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Stosownie natomiast do art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego:
§ 1. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
§ 2. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.
§ 3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.
Jak natomiast wynika z art. 48 Kodeksu cywilnego:
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
W art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego ustawodawca formułuje definicję legalną pojęcia nieruchomości. Nie wprowadza natomiast definicji rzeczy ruchomej. W związku z tym, tą ostatnią zazwyczaj wyprowadza się w doktrynie w ten sposób, że to, co nie mieści się w definicji nieruchomości z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, należy uznawać za rzecz ruchomą (E. Gniewek, w: E. Gniewek, P. Machnikowski, Komentarz KC, 2021, art. 46, Nb 1; Kodeks cywilny. Komentarz, wydanie 11, prof. dr hab. Edward Gniewek, prof. dr hab. Piotr Machnikowski, Wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2023).
W cytowanym wyżej komentarzu możemy też przeczytać, że w literaturze prawniczej bardzo często można spotkać się z odwoływaniem się do definicji rzeczy zaproponowanej przed laty przez J. Wasilkowskiego, który wyjaśniał, że:
rzeczami w rozumieniu naszego prawa cywilnego są materialne części przyrody w stanie pierwotnym lub przetworzonym, na tyle wyodrębnione (w sposób naturalny lub sztuczny), że w stosunkach społeczno‑gospodarczych mogą być traktowane jako dobra samoistne”(…). Definicja ta ma ten niewątpliwy walor, że dostarcza dalszych kryteriów, ułatwiając dokonywanie kwalifikacji w kwestii tego, czy dany przedmiot jest, czy nie jest rzeczą w rozumieniu kodeksu cywilnego.
Podkreślono w nim również, że komentowanym art. 45 Kodeksu cywilnego ustawodawca zawarł definicję rzeczy, wskazując, że rzeczami w rozumieniu tego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Ta zwięzła definicja wiele jednak nie wyjaśnia i wobec tego niewątpliwie doprecyzowanie pojęcia rzeczy wymaga także sięgnięcia do innych przepisów Kodeksu cywilnego oraz do innych ustaw, jak również do zapatrywań doktryny i orzecznictwa w tej kwestii (Kodeks cywilny. Komentarz, wydanie 11, prof. dr hab. Edward Gniewek, prof. dr hab. Piotr Machnikowski, Wydawnictwo C.H.Beck Warszawa 2023).
Istotne jest więc również to, że w art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418 ze zm.) ustawodawca wskazał, że:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku, należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Oznacza to, że opisany przez Pana we wniosku domek mobilny nie spełnia warunków, o których mowa w art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny i nie stanowi nieruchomości.
Opierając się więc na podanych przez Pana informacjach, stwierdzam, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do opisanego przez Pana domku mobilnego. Dlatego też będzie miał Pan prawo w kolejnym roku podatkowym zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środka trwałego, którym będzie ten domek mobilny.
Podsumowanie: wraz z początkiem miesiąca następującego po miesiącu, w którym domek mobilny będzie wynajmowany w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie Pan miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego środka trwałego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Ponadto informuję, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.