Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 30 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 31 lipca 2025 r. (wpływ 1 sierpnia 2025 r.) oraz z 31 lipca 2025 r. i 14 sierpnia 2025 r. (wpływ 20 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 1998 r. kupiła Pani wraz z mężem lokal mieszkalno-użytkowy w modernizacji od (…) na fakturę VAT nr (…) z (…) 1998 r. za kwotę netto (…) zł z VAT 22%. W tym czasie prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą rozliczając się w zakresie podatku dochodowego według skali, natomiast od 2009 r. za zasadach liniowych. Podatek VAT rozliczała Pani miesięcznie składając deklarację VAT-7. Przekazaliście Państwo zakupioną nieruchomość na Pani firmę, którą prowadziła Pani i została ona wpisana do ewidencji środków trwałych. Nieruchomość ta została całkowicie zamortyzowana do końca 2008 r. Amortyzacja stanowiła koszty uzyskania przychodu. W momencie zakupu nieruchomości odliczyła Pani podatek VAT. Lokal ten był wybudowany w 1932 r. i składa się z parteru, piętra, poddasza i piwnicy. Lokal użytkowy i lokal mieszkalny mają po (…) m². Na parterze zrobiła Pani (…). Na piętrze znajdował się lokal mieszkalny i tam Państwo zamieszkaliście. Obecnie nadal Państwo pomieszkujecie w tym mieszkaniu. W miesiącach od (…) 1998 r. przeprowadziliście Państwo remont odliczając faktury dotyczące remontu jako nakłady inwestycyjne, które podwyższały wartość początkową środka trwałego, czyli tego budynku. Łączna wartość remontu wyniosła około (…) zł. W wyniku tego remontu powierzchnia użytkowa nie uległa powiększeniu. W latach od 1999 do 2005 na kolejne remonty wydaliście Państwo około (…) zł. Faktury te także podwyższały wartość początkową środka trwałego, a podatek VAT od tych faktur był odliczony. Od 2005 r. przeprowadzała Pani tylko bieżące remonty, które nie przekraczały 30% wartości początkowej nieruchomości. Od 1998 r. do dnia dzisiejszego prowadziła Pani tam (…), czyli działalność opodatkowaną podatkiem VAT. Teraz ma Pani zamiar sprzedać tę nieruchomość wraz z towarem handlowym. W Urzędzie Gminy (…) w wykazie budynków budynek ten jest wykazany jako budynek mieszkalny w modernizacji.

W uzupełnieniu z 31 lipca 2025 r. wskazała Pani, co następuje.

Do chwili sprzedaży lokal mieszkalno-usługowy będzie Pani wykorzystywała jak do tej pory, czyli będzie Pani prowadziła (…) na parterze budynku, w lokalu mieszkalnym będzie Pani mieszkała.

Przedmiotem planowanej sprzedaży jest cały budynek mieszkalno-usługowy, na który składają się piwnica, lokal użytkowy na parterze ((…)), na piętrze lokal mieszkalny i strych.

Cały budynek, na który składa się: piwnica, lokal użytkowy na parterze ((…)), lokal mieszkalny na piętrze i poddasze, stanowi środek trwały w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Od momentu zakupu piwnica i strych nie zostały przystosowane do stałego użytkowania mieszkalnego ani usługowego. Do dnia dzisiejszego zachowały swój pierwotny charakter, czyli strych pozostał strychem a piwnica piwnicą. Na strychu nie ma ogrzewania i są malutkie okienka, w piwnicy też są malutkie okienka, a wysokość piwnicy wynosi 1,85 m, a w przejściach 1,70 m. Do dnia sprzedaży nie ma Pani zamiaru nic zmieniać, dalej piwnica i strych będą służyły do celów gospodarczych i przechowywania.

Nieruchomość planuje Pani sprzedać do końca 2025 r. (jak najszybciej).

W myśl art. 3 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Nabyła Pani nieruchomość w 1998 r., a wybudowana była w 1932 r. W związku z tym, że Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych datuje się od 1999 r. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – (PKOB) – (Dz. U. z 1999 r. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) budynek ten widnieje w Starostwie Urzędu Gminy (…) z kodem (...) budynek mieszkalny.

Natomiast w uzupełnieniu z 20 sierpnia 2025 r. wskazała Pani, co następuje.

Piwnica i poddasze/strych były i będą do czasu planowanej sprzedaży wykorzystywane do celów gospodarczych i przechowywania niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lecz z potrzebami mieszkaniowymi.

Dokładna powierzchnia poddasza/strychu wynosi: pomieszczenie (…) m² i (…) m² klatki schodowej – komunikacja, razem (…) m².

Dokładna powierzchnia piwnicy: boksy: (…) m² oraz pomieszczenie gdzie znajdują się schody (…) m², razem (…) m². Budynek nie jest cały podpiwniczony.

Cały budynek, który jest przedmiotem planowanej sprzedaży ma dokładnie (…) m². Z tego:

Strych – (…) m².

I piętro – mieszkanie (…) m², w tym:

-komunikacja – klatka schodowa: (…) m²,

-wejście: (…) m²,

-wc: (…) m²,

-łazienka: (…) m²,

-kuchnia: (…) m²,

-pokój: (…) m²,

-sypialnia: (…) m²,

-salon: (…) m².

Parter:

1)(…): (…) m², w tym:

-pomieszczenie (…): (…) m²,

-pokój administracyjny: (…) m²,

-komora (…): (…) m²,

-pokój socjalny: (…) m²,

-magazyn 1: (…) m²,

-komunikacja: (…) m²,

-magazyn 2: (…) m²,

-magazyn 3: (…) m²,

-łazienka: (…) m²,

-wc: (…) m²,

-komunikacja: (…) m²,

2)klatka schodowa: (…) m².

Piwnica: (…) m²: pomieszczenia (…) m² + komunikacja (…) m².

Piwnica jest podzielona ściankami działowymi, które tworzą boksy o następujących powierzchniach:

-boks 1: (…) m²,

-boks 2: (…) m²,

-boks 3: (…) m²,

-boks 4: (…) m²,

-boks 5: (…) m²,

-boks 6: (…) m²,

razem (…) m².

Pytanie

Czy sprzedaż tej nieruchomości podlega podatkowi od osób fizycznych i według jakiej stawki?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, pierwszą czynnością jaką należy zrobić aby ustalić sposób opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej środek trwały jest określenie czy mamy do czynienia z nieruchomością mieszkalną czy niemieszkalną. Z opisanego zdarzenia wynika, że nieruchomość jest nieruchomością mieszkalną. Sprzedaż nieruchomości mieszkalnej stanowiącej środek trwały u przedsiębiorcy nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Tak powstały przychód należy zakwalifikować do innego źródła przychodu, tj. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT – dotyczącego prywatnego zbycia. Budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Sprzedaż nieruchomości z prywatnego zbycia po upływie pięciu lat jest zwolniona z podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Jest to istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W rezultacie, odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Odrębnym bowiem źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

‒     nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

‒     nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe, w tym również w zakresie możliwości wyboru formy opodatkowania. Możliwość wyboru formy opodatkowania mają m.in. podatnicy osiągający przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym – zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera bezpośredniej definicji środków trwałych, dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji. Definicja pojęcia środki trwałe wywodzi się z ustawy o rachunkowości, gdzie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych – rozumie się przez to, z zastrzeżeniem punktu 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności (lit. a) nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Stosownie zaś do art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powołanych regulacji jednoznacznie wynika, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. budynku mieszkalnego/lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, jak i związanego z tym budynkiem/lokalem gruntu. W takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie przepis art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa sposób opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w 1998 r. kupiła Pani wraz z mężem lokal mieszkalno-użytkowy, który został przekazany na prowadzoną przez Panią działalność gospodarczą. Nieruchomość ta została całkowicie zamortyzowana do końca 2008 r. Amortyzacja stanowiła koszty uzyskania przychodu. Cały budynek, na który składa się: piwnica, lokal użytkowy na parterze ((…)), lokal mieszkalny na piętrze i poddasze, stanowi środek trwały w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Od 1998 r. do dnia dzisiejszego prowadzi Pani tam (…) na parterze, natomiast na piętrze znajduje się lokal mieszkalny gdzie Państwo zamieszkaliście i obecnie nadal Państwo pomieszkujecie w tym mieszkaniu. Przedmiotem planowanej sprzedaży w 2025 r. jest cały budynek mieszkalno-usługowy, na który składają się piwnica, lokal użytkowy na parterze ((…)), na piętrze lokal mieszkalny i strych. Do chwili sprzedaży lokal mieszkalno-usługowy będzie Pani wykorzystywała jak do tej pory, czyli będzie Pani prowadziła (…) na parterze budynku, w lokalu mieszkalnym będzie Pani mieszkała. Piwnica i poddasze/strych były i będą do czasu planowanej sprzedaży wykorzystywane do celów gospodarczych i przechowywania niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz z potrzebami mieszkaniowymi. Cały budynek ma powierzchnię (…) m². Powierzchnia piwnicy wynosi (…) m², w tym boksy: (…) m² oraz pomieszczenie gdzie znajdują się schody: (…) m². (…) na parterze ma powierzchnię (…) m², w tym pomieszczenie (…): (…) m², pokój administracyjny: (…) m², komora (…): (…)m², pokój socjalny: (…) m², magazyn 1: (…) m², komunikacja: (…) m², magazyn 2: (…) m², magazyn 3: (…) m², łazienka: (…) m², wc: (…) m², komunikacja: (…) m². Klatka schodowa na parterze ma powierzchnię (…) m². Powierzchnia mieszkania na I piętrze wynosi (…) m², w tym komunikacja – klatka schodowa: (…) m², wejście: (…) m², wc: (…) m², łazienka: (…) m², kuchnia: (…) m², pokój: (…) m², sypialnia: (…) m², salon: (…) m². Powierzchnia poddasza/strychu wynosi (…) m², w tym pomieszczenie: (…) m² i klatka schodowa – komunikacja: (…) m².

W tym miejscu wskazuję, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W myśl art. 34¹ tej ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 36 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

W przypadku małżonków będących współwłaścicielami nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego zasadą jest, że każde z nich ma udział w całej nieruchomości wspólnej.

Tym samym, nabywając wspólnie z mężem opisaną nieruchomość stała się Pani jej współwłaścicielem. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do Pani męża i części należącej do Pani, bowiem nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością zarówno Pani, jak i Pani męża.

Wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości stanowiącej przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, skoro opisana nieruchomość wykorzystywana jest w Pani działalności gospodarczej, to jej sprzedaż spowoduje powstanie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej u Pani.

Jeżeli jednak przedmiotem odpłatnego zbycia jest budynek mieszkalny, to wówczas przychód uzyskany z jego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej – nawet jeżeli nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji budynku mieszkalnego, zatem w tym miejscu należy wskazać na przepis zawarty w pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), zgodnie z którym:

Zatem w przypadku, gdy powierzchnia użytkowa wykorzystywana dla celów mieszkalnych jest większa niż powierzchnia wykorzystywana dla celów niemieszkalnych – mamy do czynienia z budynkiem mieszkalnym.

Oznacza to, że budynek, o którym mowa we wniosku, mimo przeznaczenia zarówno na cele mieszkalne (piwnica, I piętro, poddasze/strych), jak i część użytkową – (…) (parter) – spełnia definicję budynku mieszkalnego, ponieważ ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Zatem z uwagi na fakt, że przedmiotem planowanej sprzedaży będzie budynek mieszkalny wykorzystywany w działalności gospodarczej, przychód uzyskany z tej sprzedaży nie będzie stanowił dla Pani przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy powstaje wtedy, gdy jej odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto.

Jak wynika z opisu sprawy, nabycie nieruchomości nastąpiło w 1998 r., tym samym planowana w 2025 r. sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie stanowiła dla Pani źródła przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości.

Podsumowując, z tytułu planowanej sprzedaży w 2025 r. budynku mieszkalnego wykorzystywanego do działalności gospodarczej zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ 5-letniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, tj. w 1998 r. Tym samym nie powstanie u Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja indywidualna rozstrzyga w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.