Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 22 sierpnia 2025 r. (wpływ 25 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP: (…). W ramach tej działalności wykorzystuje Pani samochód osobowy użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Pojazd ten jest wykorzystywany zarówno w celach związanych z działalnością gospodarczą, jak i prywatnie. Używa go Pani m.in. do dojazdów na zajęcia z uczniami, do szkół oraz do transportu materiałów i pomocy dydaktycznych.

W celu zapewnienia bezpiecznego przechowywania samochodu, zakupiła Pani garaż murowany wolnostojący o wartości 80.000 zł brutto. Garaż został nabyty ze środków firmowych i służy głównie przechowywaniu pojazdu po zakończeniu użytkowania, niezależnie od celu jazdy (firmowy/ prywatny). Zamierza Pani ująć garaż w ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Ponosi Pani również bieżące koszty związane z jego utrzymaniem (media, podatek od nieruchomości, ewentualne opłaty eksploatacyjne).

Zwróciła się Pani z prośbą o potwierdzenie, czy w opisanym stanie faktycznym możliwe jest:

• zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od garażu,
• oraz uwzględnienie proporcjonalnej części wydatków eksploatacyjnych jako kosztów firmowych, z uwagi na wykorzystywanie garażu do przechowywania pojazdu używanego również do celów prywatnych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

Wskazała Pani, że od 4 stycznia 2023 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie udzielania korepetycji z chemii i biologii. Działalność gospodarcza opodatkowana jest w formie podatku liniowego. Dla celów rozliczeń podatku dochodowego prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wniosek dotyczy roku podatkowego 2025. Nabyty garaż zamierza Pani zaklasyfikować pod symbolem KŚT 103 – Budynki gospodarcze, garaże, wiaty. Garaż został nabyty 13 czerwca 2025 r. i od dnia zakupu jest przez Panią używany. Garaż będzie używany przez Panią dłużej niż rok. Na dzień przyjęcia do używania był kompletny i zdatny do użytku. Jest Pani jedynym właścicielem nabytego garażu. Wydatki eksploatacyjne związane z utrzymaniem garażu, które zamierza Pani zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, obejmują:

1.Amortyzację – odpisy amortyzacyjne od garażu zaklasyfikowanego do KŚT 103.

2.Opłaty za energię elektryczną – związane z oświetleniem i ewentualnym użytkowaniem urządzeń w garażu.

3.Podatek od nieruchomości – w części przypadającej na garaż.

4.Ubezpieczenie garażu – umowa ubezpieczenia.

5.Opłaty administracyjne / czynszowe.

6.Koszty bieżących napraw i konserwacji garażu – np. naprawa lub wymiana drzwi garażowych, zamków, bramy, malowanie, uszczelnienia, naprawy instalacji elektrycznej w garażu.

7.Koszty utrzymania czystości garażu – zakup środków czystości, wywóz odpadów w części przypadającej na garaż.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym ma Pani prawo do:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od garażu będącego środkiem trwałym w działalności gospodarczej,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części wydatków eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem garażu (w tym mediów i podatku od nieruchomości), w proporcji odpowiadającej wykorzystaniu garażu w działalności gospodarczej – w sytuacji, gdy garaż służy do przechowywania samochodu osobowego użytkowanego zarówno w celach firmowych, jak i prywatnych?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że zakup garażu o wartości 80.000 zł, wykorzystywanego wyłącznie do przechowywania samochodu osobowego, który jest użytkowany zarówno w celach służbowych, jak i prywatnych, powinien być traktowany jako środek trwały w Pani działalności gospodarczej.

W związku z tym:

• przysługuje Pani prawo do zaliczenia wydatku na zakup garażu do ewidencji środków trwałych oraz do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowiły koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do wykorzystania garażu na cele działalności gospodarczej.
• bieżące koszty eksploatacji garażu (w tym opłaty za energię elektryczną, podatek od nieruchomości oraz inne koszty utrzymania) również powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, proporcjonalnie do stopnia wykorzystania garażu w działalności gospodarczej.

Proporcję kosztów związanych z garażem ustala Pani na podstawie rzeczywistego wykorzystania pojazdu w działalności gospodarczej w stosunku do użytkowania prywatnego.

Stanowisko to jest zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 23 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 22a-22m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Taka treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Jednocześnie z art. 71 ust. 2 wskazanej wyżej ustawy nowelizującej wynika, że:

Biorąc zatem pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do budynków niemieszkalnych.

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jedną z podstawowych kategorii decydujących o prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest właściwe określenie wartości początkowej środków trwałych, która stanowi podstawę dokonywania tych odpisów. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, którą:

• powiększa się o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz
• pomniejsza się o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z cytowanego powyżej przepisu wynika więc, że jeżeli środek trwały zostaje ulepszony, powoduje to konieczność powiększenia jego wartości początkowej o sumę wydatków poniesionych w związku z tym ulepszeniem. W efekcie poniesione wydatki nie będą stanowiły bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

• przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
• rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
• rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku,
• adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
• modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Koszty uzyskania przychodów mogą natomiast stanowić wydatki poniesione na remont składnika majątku, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od ulepszenia środka trwałego należy rozróżnić jego remont. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego też zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.):

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica między nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Przy czym punktem odniesienia jest stan środka trwałego z dnia przyjęcia go do używania.

Poniesione przez podatnika wydatki na remont środków trwałych, a więc odtworzenie (przywrócenie) pierwotnego stanu technicznego i wartości użytkowej oraz inne wydatki, które nie mają charakteru modernizacji, adaptacji, przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie podlegają zaliczeniu do jego wartości początkowej (nie powiększają jej). Tym samym, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów bez względu na ich wysokość (decydujące znaczenie ma charakter wydatków).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach działalności gospodarczej wykorzystuje Pani samochód osobowy użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Pojazd ten jest wykorzystywany zarówno w celach związanych z działalnością gospodarczą, jak i prywatnie. W celu zapewnienia bezpiecznego przechowywania samochodu, 13 czerwca 2025 r. zakupiła Pani garaż murowany wolnostojący o wartości 80.000 zł brutto. Garaż został nabyty ze środków firmowych i służy głównie przechowywaniu pojazdu po zakończeniu użytkowania. Zamierza Pani ująć garaż w ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Nabyty garaż zamierza Pani zaklasyfikować pod symbolem KŚT 103 – Budynki gospodarcze, garaże, wiaty. Garaż będzie używany przez Panią dłużej niż rok. Na dzień przyjęcia do używania był kompletny i zdatny do użytku. Jest Pani jedynym właścicielem nabytego garażu. Ponadto wskazała Pani, że będzie ponosiła również koszty bieżących napraw i konserwacji garażu (np. naprawa lub wymiana drzwi garażowych, zamków, bramy, malowanie, uszczelnienia, naprawy instalacji elektrycznej w garażu).

Pani wątpliwości dotyczą m. in. kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od garażu oraz kosztów bieżących napraw i konserwacji garażu, proporcjonalnie do wykorzystywania garażu na cele działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że ma Pani prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zaliczonego do środków trwałych garażu stanowiącego odrębny środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej i który jest wykorzystywany w prowadzonej przez Panią działalności. Tym może Pani zaliczać te odpisy w pełnej wysokości (100%) od wartości początkowej garażu do kosztów uzyskania przychodów, mając na uwadze treść art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mówiący o tym, że grunty nie podlegają amortyzacji.

Odnosząc się natomiast do kosztów bieżących napraw i konserwacji garażu, wskazać należy, że rozstrzygające znaczenie ma charakter prac wykonanych w obiekcie. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne - zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych robót. Przy czym, przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych. Prace mające na celu przywrócenie stanu technicznego obiektu, będące rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów z uwzględnieniem postępu technicznego, można traktować jako prace remontowe.

Zatem, poniesione wydatki na roboty budowlane takie jak: naprawa lub wymiana drzwi garażowych, zamków, bramy, malowanie, uszczelnienia, naprawy instalacji elektrycznej w garażu, mają charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tego środka (remont) – co uprawnia do zaliczenia ich w całości do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na wielkość tych wydatków.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane wyżej przepisy prawne wskazać należy, że skoro poniesione wydatki na bieżące naprawy i konserwację garażu:

• będą zmierzały do odtworzenia stanu pierwotnego;
• nie zmienią charakteru tego obiektu;
• nie będą prowadziły do ulepszenia środka trwałego – nie zostanie dokonana zmiana przeznaczenia garażu;
• dokonane zmiany nie spowodują wzrostu wartości obiektu, gdyż będą miały one jedynie charakter odtworzeniowy;
• nie spowodują podwyższenia standardu obiektu

- to mogą zostać zakwalifikowane w pełnej wysokości (100%) bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie podkreślić należy, że ciężar prawidłowego udokumentowania kosztu, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Pani w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od garażu oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów bieżących napraw i konserwacji garażu, proporcjonalnie do wykorzystywania go na cele działalności gospodarczej należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się w dalszej kolejności do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części wydatków eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem garażu w proporcji odpowiadającej wykorzystywaniu garażu w działalności gospodarczej należy wskazać, że w przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości (garażu), pomiędzy wydatkami związanymi z jej używaniem i eksploatacją, a prowadzoną działalnością należy wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa powyżej.

Zgodnie z przytoczoną wyżej regulacją art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje osiągnięcie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Poniesione na opłaty wydatki nie zostały przez ustawodawcę wykazane jako wydatki, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mogą one zatem, co do zasady, stanowić koszt uzyskania przychodów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że ze środków firmowych zakupiła Pani garaż wolnostojący, który służy głównie do przechowywania samochodu osobowego, wykorzystywanego zarówno w celach związanych z działalnością gospodarczą, jak i prywatnie. Ponosi Pani bieżące koszty związane z utrzymaniem garażu w postaci: opłat za energię elektryczną, podatku od nieruchomości, ubezpieczenia garażu, opłat administracyjnych/czynszowych, kosztów bieżących napraw i konserwacji garażu oraz kosztów utrzymania czystości garażu. Wydatki te zamierza Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten, jak wprost wynika z jego treści, dotyczy wydatków z tytułu eksploatacji samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej stanowiącego własność podatnika.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z części II pkt 4 uzasadnienia do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Okoliczność, że samochód jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą powoduje, że z kosztów podatkowych należy wyłączyć 25% poniesionych przez podatnika wydatków z tytułu kosztów używania takiego samochodu. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczy tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji potwierdzającej wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystywana w tym zakresie jest ewidencja stosowana dla celów VAT). Przy czym, jeżeli podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, to również na gruncie podatku dochodowego dla zaliczenia wydatków eksploatacyjnych z tytułu używania samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych, nie jest wymagane prowadzenie takiej ewidencji. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku, gdy podatnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Do wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego (wydatków eksploatacyjnych) można zaliczyć w szczególności wydatki ponoszone na: nabycie paliw silnikowych, serwis samochodu, wymianę opon, myjnię, naprawy i części zamienne, wymianę płynu hamulcowego oraz płynu do spryskiwaczy, opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, opłaty rejestracyjne, badania diagnostyczne.