Wyjaśniam, że ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej. Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na ten środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka.

Różnica między nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Ponadto pojęcie „remont” należy do pojęć zdefiniowanych w przepisach ustawy Prawo budowlane, która nie stanowi przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), gdyż zgodnie z tym przepisem: ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych – rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich?

Zdaniem Wnioskodawcy poniesione przez niego wydatki związane z konserwacją i robotami budowlanymi Nieruchomości nie prowadzą do ulepszenia środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawcy w wyniku przeprowadzonych prac konserwatorskich i robót budowlanych nie nastąpiła przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja ani modernizacja Nieruchomości.

Tak, suma wydatków poniesionych na prace konserwatorskie i roboty budowlane na Nieruchomości w danym roku podatkowym przekroczyła/przekracza 10 000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione lub ponoszone na prace konserwatorskie oraz roboty budowlane Nieruchomości nie spowodują wzrostu jej wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Nie, wydatki poniesione na prace konserwatorskie i roboty budowlane nie stanowią wydatków na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł.

Czy posiada/będzie Pan posiadać dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na prace konserwatorskie i roboty budowlane na Nieruchomości, które chce Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Tak, Wnioskodawca posiada/będzie posiadać dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na prace konserwatorskie i roboty budowlane na Nieruchomości, które chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Czy wydatki poniesione na prace konserwatorskie i roboty budowlane:

a)zostały/zostaną sfinansowane, dofinansowane lub zwrócone Panu w jakiejkolwiek formie,

b)nie odliczy/nie odliczył ich Pan w ramach ulgi, np. ulgi termomodernizacyjnej?

Nie, wydatki poniesione na prace konserwatorskie i roboty budowlane nie zostały i nie zostaną sfinansowane z zewnętrznych źródeł, dofinansowane lub zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie.

Wnioskodawca skorzystał z ulgi na zabytki, o której mowa w art. 26hb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczając od dochodu opodatkowanego na zasadach określonych w art. 30c tej ustawy wydatki poniesione na prace konserwatorskie i roboty budowlane w kwocie (…) zł.

Wspomniany dochód oraz dokonane odliczenia zostały wykazane w deklaracji PIT-36L za 2024 rok złożonej przez Wnioskodawcę. Ponadto Wnioskodawca planuje skorzystać z przedmiotowej ulgi również w deklaracji za rok 2025.

Pytanie

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na opisane wyżej roboty budowlane stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT i nie znajduje do nich zastosowania wyłączenie określone w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na opisane wyżej roboty budowlane stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT i nie znajduje do nich zastosowania wyłączenie określone w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że nakłady na remont zabytkowego budynku mają związek z prowadzoną działalnością. Warunek celowości, określony w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, jest więc spełniony – poniesienie tych wydatków podyktowane jest potrzebą uzyskiwania przychodów z działalności hotelowej, co wymaga utrzymania obiektu w należytym stanie.

Należy jednak rozważyć, czy w świetle art. 23 ust. 1 ustawy o PIT wydatki te nie podlegają wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów jako wydatki na ulepszenie środka trwałego.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl natomiast art. 22g ust. 17 ustawy o PIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z powyższego wynika, jeżeli dane wydatki zostaną zakwalifikowane jako ulepszenie środka trwałego wskutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji powodującej wzrost wartości użytkowej obiektu (ponad jego pierwotny stan), to wówczas nie mogą one zostać wprost zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, lecz poprzez odpisy amortyzacyjne, rozłożone w czasie.

Pod pojęciem ulepszenia, o którym mowa w przepisie art. 22g ust. 17 ustawy o PIT, należy rozumieć:

-przebudowę, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi dostosowanie środka trwałego do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

-rozbudowę, tj. wykonanie prac, które powodują powiększenie środka trwałego,

-rekonstrukcję, tj. ponowną budowę (odbudowę), w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały,

-adaptację, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

-modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Od opisanego wyżej ulepszenia środka trwałego należy odróżnić jego remont. Wydatki ponoszone z tytułu remontu – w przeciwieństwie do ulepszenia – podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Definicja legalna remontu zawarta jest w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane. W myśl art. 3 pkt 8 tej ustawy remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, przy czym dopuszcza się użycie materiałów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

W świetle ww. definicji za remont środka trwałego należy uznać wszelkie nakłady służące podtrzymaniu lub odtworzeniu jego pierwotnej wartości użytkowej (poprzez naprawę bądź wymianę zużytych elementów), o ile nie prowadzą one do zmiany charakteru ani funkcji danego środka trwałego.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zauważyć, że w analizowanym stanie faktycznym zakres wykonywanych prac nie nosi znamion ulepszenia w rozumieniu ustawy o PIT. Prace te nie zmieniają ani parametrów użytkowych, ani przeznaczenia (funkcji) zabytkowego budynku, a jedynie przywracają jego pierwotny stan techniczny i użytkowy. Należy je zatem kwalifikować nie jako ulepszenie, lecz jako remont.

Wnioskodawca podkreśla, że opisane w stanie faktycznym czynności (oczyszczenie i naprawa elewacji, remont dachu, wymiana rynien, naprawa tarasu, instalacja odgromowa itd.) mieszczą się w typowym zakresie prac remontowo-konserwatorskich przewidzianych dla zabytkowych obiektów budowlanych. Celem tych robót jest zachowanie substancji zabytku i przywrócenie mu pełnej funkcjonalności, którą obiekt ten już wcześniej posiadał (jako budynek o standardzie hotelowym). Nie dochodzi przy tym do ulepszenia ani modernizacji pałacu – prace nie wprowadzają nowych cech użytkowych, lecz jedynie odnawiają i naprawiają już istniejące elementy infrastruktury budynku. Po zakończeniu remontu pałac nadal będzie pełnił tę samą funkcję użytkową (hotelowo-usługową) co wcześniej, ale w sposób bezpieczny dzięki usunięciu powstałych wad i uszkodzeń. Nie nastąpi zatem żaden wzrost wartości użytkowej w porównaniu z poprzednim stanem – wręcz przeciwnie, celem remontu jest przywrócenie utraconej wskutek zużycia funkcjonalności. Z tego względu, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki te nie spełniają kryteriów uznania ich za ulepszenie środka trwałego w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o PIT.

Jednocześnie należy podkreślić, że przy ocenie, czy dane wydatki stanowią remont, czy ulepszenie, nie można pominąć zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej i postępu technicznego. Zastosowanie przy remoncie nowoczesnych technologii oraz materiałów, nawet jeśli skutkuje zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego, nie skutkuje bowiem jego ulepszeniem. Takie wnioski płyną m.in. z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 lutego 2025 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.684.2024.1.AJ.

Reasumując, opisane we wniosku wydatki na roboty budowlane przy zabytkowym pałacu spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Jednocześnie nie zostały one wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 23 ust. 1 ustawy, w szczególności nie stanowią wydatków na ulepszenie środka trwałego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulują w sposób odmienny moment zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz nabycie wartości niematerialnych i prawnych, a także wydatków na ulepszenie środków trwałych. Ponieważ składniki takie są wykorzystywane przez podatników w dłuższym okresie, wydatki poniesione na ich nabycie lub wytworzenie bądź ulepszenie zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę zużycia tych składników majątku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że składnik majątkowy może być uznany za środek trwały w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

·musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,

·musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednak należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny techniczne i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

·jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

·musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 omawianej ustawy podatkowej, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się na podstawie art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany ze względu na sposób ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast art. 23 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Zgodnie z art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przepisu art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

W myśl art. 22g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przepisu zacytowanego w zdaniu poprzednim wynika więc, że jeżeli środek trwały zostaje ulepszony, powoduje to konieczność powiększenia jego wartości początkowej o sumę wydatków poniesionych w związku z tym ulepszeniem. W efekcie poniesione wydatki nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

1)przebudowę, której istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, niepowodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury,

2)rozbudowę, tj. wykonanie prac, które powodują powiększenie środka trwałego,

3)rekonstrukcję, tj. odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego stanu poprzedniego, zazwyczaj dotyczy to elementów zużytych lub zniszczonych,

4)adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,

5)modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Koszty uzyskania przychodów mogą natomiast stanowić wydatki poniesione na remont składnika majątku, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, czy składnik majątku jest ujawnionym środkiem trwałym.

Odnosząc się zatem do pojęcia remontu, zwracam uwagę, że przepisy podatkowe nie zawierają jego definicji. W konsekwencji, przy ustaleniu zakresu znaczeniowego remontu należy oprzeć się na definicji sformułowanej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 8 tej ustawy Prawo budowlane:

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków – czy są to wydatki na remont – należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Różnica między nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Za remont nie mogą być więc uznane prace, w wyniku których powstają nowe elementy. Zauważam również, że remont nie został wymieniony w art. 22g ust. 17 ustawy, co oznacza, że remont nie mieści się w pojęciu ulepszenie. Zatem, co do zasady, wydatki na remont środka trwałego, a więc odtworzenie pierwotnej wartości użytkowej oraz inne wydatki, które nie mają charakteru ulepszenia, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie muszą być zaliczone do jego wartości początkowej. Tym samym mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższa zasada nie dotyczy jednak przypadku, w którym nakłady zostały poniesione przed oddaniem środka trwałego do używania, natomiast ich celem było przystosowanie tego środka do używania. Takie wydatki powinny zwiększać wartość początkową środka trwałego. Mogą zatem wpływać na wysokość kosztów uzyskania przychodów, ale tylko przez odpisy amortyzacyjne, a nie bezpośrednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowana podatkiem liniowym. We września 2024 r. w drodze umowy darowizny nabył Pan nieruchomość gruntową zabudowaną zabytkowym pałacem (dalej: Nieruchomość), (…) wpisanego do rejestru zabytków nieruchomych województwa. Pałac został zaadaptowany na cele hotelowe przez ówczesnego właściciela jeszcze w 2003 r. Jednak z uwagi na zużycie obiektu i upływ czasu, jaki upłynął od momentu adaptacji, powziął Pan działania mające na celu przywrócenie pałacowi jego funkcjonalności przez naprawę lub wymianę zużytych elementów oraz zapobieżenie degradacji zabytkowej substancji budynku. Pana zamiarem jest wynajmowanie Nieruchomości spółce, która będzie prowadziła w Nieruchomości działalność hotelową. W związku z planowanymi pracami wystąpił Pan o pozwolenie, które zostało Panu przyznane. Pozwolenie to określa zakres i sposób prowadzenia robót budowlanych, które szczegółowo wymienił Pan w opisie sprawy. Suma wydatków poniesionych na prace konserwatorskie i roboty budowlane na Nieruchomości w danym roku podatkowym przekroczyła/przekracza 10 000 zł. Wydatki poniesione na prace konserwatorskie i roboty budowlane nie stanowią wydatków na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Posiada/będzie Pan posiadać dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na prace konserwatorskie i roboty budowlane na Nieruchomości, które chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki poniesione na prace konserwatorskie i roboty budowlane nie zostały i nie zostaną sfinansowane z zewnętrznych źródeł, dofinansowane lub zwrócone Panu w jakiejkolwiek formie.

Jak wynika z powyższego, Nieruchomość będzie wynajmowana spółce. Przed tym wynajęciem na Nieruchomości miały/mają miejsce prace konserwatorskie i roboty budowlane. W sytuacji, gdy podatnik ponosi wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania (np. najmu), tj. czyni ten środek kompletnym, zdatnym do użytku, wówczas wartość poczynionych nakładów, stanowi element wartości początkowej środka trwałego. Zatem wydatki poniesione na wykonanie wszystkich prac na Nieruchomości przed oddaniem jej do użytkowania zwiększają wartość początkową Nieruchomości, ponieważ warunkują one rozpoczęcie najmu tej Nieruchomości.

Dlatego też nie przysługuje Panu prawo do zaliczenia poniesionych przez Pana wydatków na prace konserwatorskie i roboty budowlane poczynione na Nieruchomości bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a tylko przez odpisy amortyzacyjne. Niezależnie od tego, czy zalicza Pan w poczet kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Nieruchomości ustalonej przez darczyńcę (jeżeli podlegała ona u niego amortyzacji podatkowej), czy też odpisy od wartości Nieruchomości z dnia darowizny nie stanowią Pana kosztów podatkowych, wartość poniesionych wydatków na prace konserwatorskie i roboty budowlane powodują wzrost wartości początkowej Nieruchomości i może Pan je rozliczać przez odpisy amortyzacyjne.

Ponadto wskazał Pan, że skorzystał oraz skorzysta Pan z ulgi na zabytki, o której mowa w art. 26hb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w Pana sprawie ważny jest też art. 26hb ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 26hb ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo korzystania z ulgi (ulgi na zabytki), zachowuje Pan prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w części dotyczącej wydatków na prace konserwatorskie i roboty budowlane.

Podsumowanie: ponoszone przez Pana wydatki na prace konserwatorskie i roboty budowlane związane z Nieruchomością podwyższają wartość początkową Nieruchomości i stanowią w tej części koszty uzyskania przychodów przez odpisy amortyzacyjne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.