Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
2 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnia go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 22 lipca 2025 r. (data wpływu 22 lipca 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Mieszkając na stałe w Holandii, uzyskała tam Pani prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy w Holandii wypłacał Pani miesięczną rentę, ale jednocześnie wystąpił do ZUS w Polsce o zwrot kwot wypłaconych Pani tytułem renty. ZUS w Polsce zwrócił sumę wypłaconych kwot tytułem renty do Organu rentowego w Holandii, jednocześnie wystawiając Pani PIT-11A, wskazujący na Pani dochód z tytułu uzyskanej renty. W konsekwencji tegoż, Pani nie otrzymała podwójnej renty: Organ ZUS w Polsce nie wypłacił Pani ani grosza, a kwota ta była w całości przekazana do Organu rentowego w Holandii jako zwrot tego, co ten Pani zapłacił. Wystawiając Pani PIT-11A, ZUS w Polsce wskazuje, że w Polsce otrzymała Pani dochód za 2023 r. 100.383,56 zł, z czego ZUS w Polsce potrącił podatek w kwocie 10.890 zł. Te pieniądze do Pani nie trafiły, a w związku z tym, że od ZUS w Polsce otrzymała PIT-11A, musiała Pani podać dochód wykazany w dokumencie, jako Pani przychód uzyskany w Polsce za rok 2023. W rzeczywistości pieniądze te nigdy do Pani nie trafiły, bo zostały bezpośrednio przekazane Organowi rentowemu w Holandii. Organ rentowy w Holandii, który faktycznie wypłacił Pani rentę, także wystawił PIT, wskazując na Pani dochód z renty w Holandii. Zatem za jedną kwotę pobranej renty ma Pani wystawiony podwójny dochód oraz podwójny podatek. To zaś spowodowało, że obciążono Panią podwójnym podatkiem od jednej renty w dwóch krajach.
Uzupełnienie stan faktycznego
Przedmiotem zapytania jest okres podatkowy od 12 grudnia 2017 r. do 1 grudnia 2023 r.
Stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w wyżej wymienionym okresie to Holandia, czyli Królestwo Niderlandów.
W Polsce mieszkała Pani od urodzenia (29 grudnia 1963 r.) do października 2012 roku.
W latach podatkowych, którego dotyczy wniosek, miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii.
W roku, którego dotyczy wniosek, miała Pani ośrodek interesów życiowych (ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze) w Holandii.
W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek nie doszło do zmiany miejsca zamieszkania. Miejsce zamieszkania w całym okresie obejmującym przedmiotowy wniosek było w Holandii.
W okresie, którego dotyczy wniosek, nie przebywała Pani na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Posiada Pani obywatelstwo Polskie.
W Holandii (Niderlandach) mieszka Pani od października 2012 roku.
Na wniosek holenderskiej instytucji ubezpieczeniowej (UWV), która zwróciła się - bez Pani wiedzy - bezpośrednio do ZUS, renta została przyznana wstecznie na okres od 15 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2023 r. Powyższe zgodnie z Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 15 maja 2023 roku.
Organ rentowy w Polsce zwrócił rentę do organu holenderskiego za okres 12 grudnia 2017 r. do 1 września 2023 r.
Przyznana w Polsce renta została (wstecznie) bezpośrednio zwrócona przez ZUS do UWV (holenderskiego organu ubezpieczeniowego).
Od wskazanego we wniosku świadczenia rentowego pobierany był podatek dochodowy także w Holandii.
Przyczyny zwrotu: W marcu 2023 roku holenderski organ ubezpieczeniowy (UWV) zwrócił się do ZUS z wnioskiem o rozpatrzenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odbyło się to bez Pani wiedzy. 15 maja 2023 r. otrzymała Pani Orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS o częściowej niezdolności do pracy w okresie od 15 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2023 r. ZUS poinformował Panią (10 października 2023 r. ), “że blokada wypłaty świadczenia za okres 12-12-2017 do 31-07-2023 została przekazana instytucji holenderskiej na poczet roszczeń zwrotnych”.
Przysługiwało i przysługuje Pani prawo do renty od holenderskiego organu rentowego.
Holenderski organ jest organem właściwym do wypłaty renty.
Pytania
Czy Organ ZUS w Polsce, zwracając pieniądze jedynie Organowi rentowemu w Holandii za wypłacone Pani pieniądze tytułem renty, prawidłowo wystawił PIT-11A i uznał, że jest to Pani przychód?
Czy zwrot dokonany przez polski Organ ZUS, przyznanych Pani świadczeń rentowych, bezpośrednio do Organu holenderskiego w ramach wzajemnych rozliczeń, stanowi Pani przychód, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pani stanowisko
Pani zdaniem, nie stanowi to Pani przychodu, ponieważ są to rozliczenia pomiędzy Organami rentowymi, a Pani uzyskała przychód z wypłat wyłącznie w Holandii.
Według Pani, wzajemne rozliczenia pomiędzy Organami rentowymi w Polsce i Holandii i dokonany bezpośredni zwrot przyznanych w Polsce świadczeń do Organu w Holandii, nie stanowi Pani przychodu w Polsce, bowiem Organ rentowy ZUS w Polsce, nie wypłacał Pani żadnych świadczeń.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Obowiązek podatkowy
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Opodatkowanie na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że mieszka Pani na stałe w Holandii, gdzie uzyskała prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy w Holandii wypłacał Pani miesięczną rentę, ale jednocześnie wystąpił do ZUS w Polsce o zwrot kwot wypłaconych Pani tytułem renty. Na wniosek holenderskiej instytucji ubezpieczeniowej (UWV), która zwróciła się - bez Pani wiedzy - bezpośrednio do ZUS, renta została przyznana wstecznie na okres od 15 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2023 r. Powyższe zgodnie z Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 15 maja 2023 roku. Organ rentowy w Polsce zwrócił rentę do organu holenderskiego za okres 12 grudnia 2017 r. do 01 września 2023 r. Przyznana w Polsce renta została (wstecznie) bezpośrednio zwrócona przez ZUS do UWV (holenderskiego organu ubezpieczeniowego).
Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała Konwencja z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania (Dz. U. z 2003 r. Nr 216 poz. 2120 ze zm.).
Przepis art. 18 ust. 1 Konwencji stanowi, że:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i renty oraz inne podobne świadczenia, jak również renty kapitałowe, powstałe w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.
Stosownie do art. 18 ust. 2 Konwencji:
Wypłacone emerytury i renty oraz inne wypłaty realizowane zgodnie z przepisami prawa o ubezpieczeniach społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.
W myśl art. 18 ust. 3 Konwencji:
Emerytura i renta, inne podobne świadczenie lub renta kapitałowa będą uważane za powstające w Umawiającym się Państwie, o ile składki lub wpłaty związane z taką emeryturą, rentą lub innym podobnym świadczeniem lub rentą kapitałową lub uprawnienia wynikające z takiej emerytury, renty lub innego podobnego świadczenia lub renty kapitałowej kwalifikują się do ulgi podatkowej w tym Państwie. Przeniesienie emerytury, renty, innego podobnego świadczenia lub renty kapitałowej z funduszu emerytalnego lub podmiotu prowadzącego działalność ubezpieczeniową w Umawiającym się Państwie do funduszu emerytalnego lub podmiotu prowadzącego działalność ubezpieczeniową w innym państwie nie będzie ograniczało w żaden sposób praw do opodatkowania pierwszego z Państw zgodnie z niniejszym artykułem.
Według art. 18 ust. 4 ww. Konwencji:
Uważa się, że emeryturę lub inne podobne świadczenie albo rentę uzyskuje się z Umawiającego się Państwa, jeżeli, i o ile, składki lub wypłaty związane z emeryturą, innym podobnym świadczeniem albo rentą, lub uprawnienia z nich uzyskane kwalifikują się do ulgi podatkowej w tym Państwie. Przeniesienie emerytury z funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej w jednym Umawiającym się Państwie do funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej w innym Państwie nie ogranicza w żaden sposób praw do opodatkowania przez pierwsze wymienione Państwo na mocy tego artykułu.
Z kolei art. 18 ust. 5 ww. Konwencji stanowi, że:
Wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.
Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 7 ww. Konwencji:
Termin "renta" oznacza ustaloną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez określony lub dający się ustalić okres czasu, jako spełnienie zobowiązania dokonywania wypłat w zamian za uprzednio w pełni dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku danej kwoty pieniężnej.
Przy czym, w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania w Holandii podwójnego opodatkowania unika się poprzez zastosowanie metody unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 23 ust. 1 i 3 ww. konwencji.
Stosownie do art. 23 ust. 1 konwencji:
Niderlandy przy nakładaniu podatku na osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niderlandach mogą włączyć do podstawy, od której takie podatki są pobierane, części dochodu, które zgodnie z postanowieniami tej konwencji mogą być opodatkowane w Polsce.
Według art. 23 ust. 3 konwencji:
Następnie Niderlandy zezwolą na odliczenie od podatku Niderlandów tak obliczonego od części dochodu, które zgodnie z artykułem 10 ustęp 2, artykułem 11 ustęp 2, artykułem 12 ustęp 2, artykułem 13 ustęp 3a i 5, artykułem 16, artykułem 17 i artykułem 18 ustęp 5 niniejszej konwencji mogą być opodatkowane w Polsce w granicach, w jakich te części dochodu są włączone do podstawy opodatkowania, o której mowa w ustępie 1. Kwota tego odliczenia będzie równa podatkowi zapłaconemu w Polsce od tych części dochodu, lecz nie przekroczy kwoty odliczenia, jakie byłoby dozwolone, gdyby części dochodu tak włączone były jedynymi częściami dochodu, które są zwolnione od podatku Niderlandów i na podstawie przepisów prawa Niderlandów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Jak wynika z opisu sprawy, na wniosek holenderskiej instytucji ubezpieczeniowej (UWV), która zwróciła się bezpośrednio do ZUS, renta została przyznana wstecznie na okres od 15 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2023 r. na podstawie Orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z 15 maja 2023 roku. Organ rentowy w Polsce zwrócił rentę do organu holenderskiego za okres 12 grudnia 2017 r. do 1 września 2023 r. Przyznana w Polsce renta została (wstecznie) bezpośrednio zwrócona przez ZUS do UWV (holenderskiego organu ubezpieczeniowego). ZUS poinformował Panią (10 października 2023 r. ), “że blokada wypłaty świadczenia za okres 12-12-2017 do 31-07-2023 została przekazana instytucji holenderskiej na poczet roszczeń zwrotnych”.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że wypłatę renty za okres od 12 grudnia 2017 r. do 31 lipca 2023 r. otrzymała Pani od ZUS w Polsce.
Stosownie do art. 18 ust. 5 Konwencji, dochody uzyskane ze świadczeń rentowych wypłacanych z systemu ubezpieczeń społecznych Polski (ZUS), będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Polski mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.
Postanowienie zawarte w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) należy bowiem czytać w ten sposób, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji - zamieszkania). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.
Jednocześnie w celu zapobieżenia podwójnego opodatkowania tego dochodu w Holandii, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania, tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w wyżej zacytowanym art. 23 ust. 3 konwencji.
W konsekwencji renta wypłacona z polskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych (która została zwrócona do organu holenderskiego) podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii na podstawie art. 18 ust. 5 ww. konwencji.
W Polsce do renty zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Opodatkowanie renty w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w tej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.
Z kolei stosownie do treści art. 11 ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z powyższych regulacji wynika zatem, że przychód stanowią m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Przez termin „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN - 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253) należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.
Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.
Źródło przychodu
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 20 kwietnia 2023 r.:
Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.
Według art. 12 ust. 7 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 21 kwietnia 2023 r.:
Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658).
Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1631 ze zm.):
Świadczenia określone w ustawie obejmują rentę z tytułu niezdolności do pracy, w tym rentę szkoleniową.
Z powołanych wyżej regulacji prawnych wynika, że na mocy art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze z tytułu emerytury czy renty.
Językowa wykładnia przytoczonego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że momentem przesądzającym o powstaniu przychodu jest moment jego uzyskania, tj. chwila, kiedy podatnik otrzymał (lub postawiono do jego dyspozycji) pieniądze albo otrzymał świadczenia w naturze bądź inne nieodpłatne świadczenia. Do tego typu świadczeń nie mają bowiem zastosowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym przepisy szczególne.
Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, przychód z renty jest przychodem roku, w którym nastąpiło przekazanie tej kwoty z polskiego ZUS do instytucji holenderskiej na poczet roszczeń zwrotnych, zatem w tej sprawie - przychodem uzyskanym w 2023 r. Powyższe oznacza, że w Polsce opisana we wniosku renta podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym za 2023 rok.
Obowiązki płatnika
W myśl art. 34 ust. 1 ww. ustawy:
Organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz rodzicielskich świadczeń uzupełniających.
Stosownie do art. 34 ust. 7 ww. ustawy:
Organy rentowe są obowiązane sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych i rodzicielskich świadczeń uzupełniających oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania; obowiązek ten nie dotyczy podatników:
1) w stosunku do których ustał obowiązek poboru zaliczek;
2) którym zaliczki były ustalane w sposób określony w art. 32 ust. 3, chyba że podatnik przed końcem roku podatkowego złoży oświadczenie o rezygnacji z zamiaru opodatkowania jego dochodów w sposób określony w art. 6 ust. 2 albo 4d;
3) w stosunku do których, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zwolniono organ rentowy w całości lub w części z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy;
4) którym nie pobierano zaliczek na podatek dochodowy stosownie do postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
5) którzy złożyli organowi rentowemu wniosek o niesporządzanie rocznego obliczenia podatku i nie wycofali go przed końcem roku podatkowego;
6) u których suma zaliczek pobranych w roku podatkowym przewyższa kwotę podatku obliczonego przez organ rentowy za ten rok;
7) którym przy obliczaniu zaliczki zastosowano pomniejszenie, o którym mowa w art. 31b ust. 3 pkt 2 lub 3.
W świetle powyższego, zwrot dokonany przez polski ZUS, przyznanych Pani świadczeń rentowych, bezpośrednio do organu holenderskiego w ramach wzajemnych rozliczeń podlega opodatkowaniu w Polsce jako przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ww. ustawy, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych jako płatnik prawidłowo wystawił PIT-11A za 2023 rok. Właściwym do wypłaty renty w tym czasie był Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a nie holenderski organ ubezpieczeniowy. Fakt, że nie otrzymała Pani renty bezpośrednio od polskiego ZUS, nie oznacza, że nie uzyskała Pani żadnego przychodu w Polsce z tytułu renty.
Zatem ZUS w Polsce prawidłowo pobrał z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy.
W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tej renty w Holandii zastosuje Pani określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.
Pani stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.