Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – na wezwanie – pismem z 1 sierpnia 2025 r. (data wpływu 4 sierpnia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dnia 26 kwietnia 2025 r. Sąd Apelacyjny (…) oddalił Państwa apelację w postępowaniu sądowym o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę wyrównawczą za wypadek przy pracy.

W wyniku oddalenia apelacji uprawomocnił się wyrok Sądu Okręgowego … (…) zasądzający od Państwa na rzecz byłej pracownicy:

1.zadośćuczynienie w kwocie 35.000 zł,

2.rentę wyrównawczą w łącznej kwocie 33.108,22 zł za okres od marca 2019 r. do maja 2025 r.,

3.rentę wyrównawczą płatną na bieżąco w kwocie 419 zł miesięcznie począwszy od 1 lutego 2024 r. płatną do 10-go każdego miesiąca,

4.odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty zadośćuczynienia oraz renty wyrównawczej w łącznej kwocie 27.056,75 zł,

5.koszty procesu w tym koszty zastępstwa procesowego.

Podstawę roszczenia stanowił art. 444 K.c. w związku z art. 445 K.c.

Odsetki ustawowe za opóźnienie zostały obliczone w okresie od 2019 r. do 2025 r. za poszczególne miesiące zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Pracownica w chwili wypłaty świadczeń mieszkała i mieszka nadal w Polsce.

Sąd zasądził zadośćuczynienie, rentę wyrównawczą, odsetki ustawowe, koszty procesu. Natomiast roszczenie o odszkodowanie umorzył ustalając jedynie odpowiedzialność pracodawcy za szkody mogące powstać w przyszłości. W sentencji wyroku nie ma mocy o art. 444 K.c. w związku z art. 445 K.c. (w sentencjach nie umieszcza się podstawy prawnej), natomiast w uzasadnieniu wyroku powyższa podstawa jest już wymieniona.

Świadczenia nie były wypłacane w ramach ubezpieczeń majątkowych lub osobowych.

Zadośćuczynienie i renta wyrównawcza zostały przyznane za doznaną krzywdę związaną z wypadkiem przy pracy, kosztami leczenia i rehabilitacji. Renta wyrównawcza została zasądzona z powodu uszkodzenia stawu krzyżowo – lędźwiowego pracownicy a uszkodzenie wyeliminowało ją z rynku pracy.

Rentę wyrównawczą Sąd zasądził w związku z częściową niezdolnością do pracy pracownicy a także brakiem rokowań na poprawę stanu zdrowia. Stąd w dalszej kolejności Sąd zasądził odpowiedzialność pracodawcy za szkody mogące powstać w przyszłości. Pracownica ma 15%-wy długotrwały uszczerbek na zdrowiu.

Pytanie

Czy odsetki ustawowe za opóźnienie od zadośćuczynienia na podstawie art. 445 K.c. odszkodowania na podstawie art. 444 K.c. i renty wyrównawczej na podstawie art. 444 K.c. liczone od daty wskazane w wyroku Sądu Okręgowego do dnia zapłaty powinny być zaliczone do dochodu osoby na rzecz której je zasądzono opodatkowanego jako pracownika, od którego pobierana jest zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 21 zwalnia z poboru podatku w ściśle określonych przypadkach:

W świetle art. 21 ust. 1 zwalnia się z podatku:

pkt 3b)

inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej w wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań i zadośćuczynień:

a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą

b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

pkt 3c)

odszkodowania w postaci renty przyznanej na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, otrzymane przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo którego potrzeby zwiększyły się lub widoki powodzenia na przyszłość zmniejszyły, oraz odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie spowodowania śmierci poszkodowanego, otrzymane przez osoby uprawnione, o których mowa w art. 446 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 i 1237), a także miesięczne świadczenia na zapewnienie środków utrzymania, o których mowa w art. 753³ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 i 1841);

pkt 95b)

odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku;

Wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty przyznawane na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, otrzymane przez poszkodowanego, który utracił choćby częściowo zdolność do pracy zarobkowej.

Tym samym, uznać należy, że zasądzona wyrokiem sądu kwota odszkodowania, zadośćuczynienia oraz renty na skutek wypadku przy pracy spełnia warunki art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem zasądzone wyrokiem sądu odszkodowania, zadośćuczynienia i renty korzystają ze zwolnień z opodatkowania, to wypłacone na tej samej podstawie prawnej odsetki od tych świadczeń również powinny korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b cyt. ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie wypowiedział się NSA w wyroku z 1 stycznia 2021 r. sygn. II FSK 2860/20, który stwierdził, że sytuacja podatników, którzy otrzymali odszkodowania po 31 grudnia 2020 r. jest jasna. Zasądzone na ich rzecz odsetki od niewypłaconej w terminie należności głównej co do zasady nie podlegają opodatkowaniu.  

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9).

Katalog źródeł przychodów jest katalogiem zamkniętym. Ustawodawca „zamknął” ten katalog dzięki wprowadzeniu kategorii „innych źródeł”, czyli źródeł przychodów innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b. W sytuacji, gdy dane przysporzenie podatnika ma charakter przychodu i nie mieści się w żadnej z kategorii wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy, jest przypisywane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 9. Rozwiązanie to jest jednym z elementów gwarantujących realizację zasady powszechności opodatkowania.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie „w szczególności” świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie. Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast na podstawie art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Przepis ten stanowi, że:

Jednakże nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Jednakże takie zwolnienie przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ww. ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie to obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie dwa warunki:

1)są naliczane z tytułu nieterminowej wypłaty należności,

2)świadczenia, od których są naliczane nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, są wolne od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W analizowanej sprawie należy zatem ustalić, czy wypłacone byłej pracownicy zadośćuczynienie i renty wyrównawcze, od których zasądzono ustawowe odsetki za opóźnienie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ze stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że na podstawie wyroku Sądu zostali Państwo zobligowani do wypłaty na rzecz byłej pracownicy zadośćuczynienia, renty wyrównawczej płatnej jednorazowo, renty wyrównawczej płatnej miesięcznie, odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zadośćuczynienia oraz renty wyrównawczej, a także koszty procesu w tym koszty zastępstwa procesowego. W chwili wypłaty świadczeń była pracownica miała i ma miejsce zamieszkania w Polsce. Świadczenia zostały zasądzone na rzecz byłej pracownicy na podstawie art. 444 K.c. w związku z art. 445 K.c. Zadośćuczynienie i renta wyrównawcza zostały przyznane za doznaną krzywdę związaną z wypadkiem przy pracy, kosztami leczenia i rehabilitacji. Renta wyrównawcza została zasądzona z powodu uszkodzenia stawu krzyżowo – lędźwiowego pracownicy a uszkodzenie wyeliminowało ją z rynku pracy. Rentę wyrównawczą Sąd zasądził w związku z częściową niezdolnością do pracy pracownicy a także brakiem rokowań na poprawę stanu zdrowia. Stąd w dalszej kolejności Sąd zasądził odpowiedzialność pracodawcy za szkody mogące powstać w przyszłości. Pracownica ma 15%-wy długotrwały uszczerbek na zdrowiu.

Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Aby wypłacona kwota korzystała ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1)wypłacona kwota musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,

2)podstawą jej przyznania musi być wyrok lub ugoda sądowa,

3)nie może dotyczyć działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika ani korzyści, które mógłby uzyskać, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Odszkodowanie (sposób naprawienia szkody) zgodnie z ustawą Kodeks cywilny reguluje art. 363 § 1 ww. ustawy:

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia zadośćuczynienia, tym niemniej rozumienie tego pojęcia nie może odbiegać od jego znaczenia przyjętego w systemie prawa cywilnego. W świetle uregulowań Kodeksu cywilnego zadośćuczynienie to forma rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej w związku z doznaną krzywdą.

W świetle natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego:

Podstawę prawną do dochodzenia renty wyrównawczej stanowi przepis art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że:

Artykuł 444 § 3 Kodeksu stanowi, że:

W myśl art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego:

W analizowanej sprawie niewątpliwie wystąpił element szkody, zaś przedmiotowe zadośćuczynienie oraz renty wyrównawcze zostały byłej pracownicy zasądzone na podstawie wyroku sądu. Świadczenia zostały przyznane za doznaną krzywdę związaną z wypadkiem przy pracy, kosztami leczenia i rehabilitacji. Renta wyrównawcza została zasądzona z powodu uszkodzenia stawu krzyżowo – lędźwiowego pracownicy a uszkodzenie wyeliminowało ją z rynku pracy. Rentę wyrównawczą Sąd zasądził w związku z częściową niezdolnością do pracy pracownicy a także brakiem rokowań na poprawę stanu zdrowia. Stąd Sąd zasądził odpowiedzialność pracodawcy za szkody mogące powstać w przyszłości. 

W związku z powyższym, zasądzone na rzecz byłej pracownicy odszkodowanie i zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast zasądzone renty wyrównawcze korzystają ze zwolnienia uregulowanego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zasądzone wyrokiem sądu odszkodowanie, zadośćuczynienie oraz renty wyrównawcze korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, odpowiednio na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b bądź art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone na podstawie wyroku odsetki za opóźnienie w spełnieniu tych świadczeń podlegają w całości zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b tej ustawy.

W konsekwencji, nie są Państwo zobowiązani do sporządzenia informacji o wysokości przychodów, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zasądzonych odsetek ustawowych.

We własnym stanowisku wskazaliście Państwo, że zadośćuczynienie, odszkodowanie i renty korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z czym nie sposób się zgodzić. Jednakże z uwagi na fakt, że Państwa zapytanie dotyczy obowiązków podatkowych z tytułu zasądzonych odsetek  ustawowych od ww. świadczeń to Państwa stanowisko w zakresie tych odsetek uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.