Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe  

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 20 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił Pan wniosek – na wezwanie – pismem z 20 czerwca 2025 r. (data wpływu 20 czerwca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pan obywatelem polskim. Od 18 września 2023 roku przebywa Pan na Słowacji, będąc zatrudniony w tym kraju na podstawie umowy o pracę. Przed tą datą pozostawał Pan zatrudniony w firmie polskiej, która w żaden sposób nie jest powiązana z obecnym pracodawcą. Od momentu podjęcia zatrudnienia na Słowacji, przebywał Pan tam przez większą część roku (ponieważ podjął Pan zatrudnienie we wrześniu 2023 r., spędził Pan na Słowacji 44 dni, w 2024 r. – przebywał Pan na Słowacji dłużej niż 183 dni, podobny okres przebywania na Słowacji przewiduje Pan w kolejnych latach. W Polsce pozostała Pana żona, która odwiedzała Pana regularnie na Słowacji. Przyjeżdża Pan do Polski okazjonalnie na niektóre święta, czy weekendy, niemniej jednak wakacje spędzał Pan zawsze zagranicą (w krajach trzecich, np. w Norwegii). W Polsce jest Pan współwłaścicielem domu, w którym obecnie mieszka Pana żona. Posiada Pan również dwie inne nieruchomości, z których jedną Pan wynajmuje, w drugiej zaś mieszka Pana córka. Dom, którego jest Pan współwłaścicielem jest zarządzany przez żonę, ona zajmuje się bieżącym utrzymaniem nieruchomości, remontami itp. Od 2023 r. de facto centrum Pana interesów życiowych zostało jednak przeniesione na Słowację. Posiadał Pan tam dostępne mieszkanie, wykonywał pracę, uzyskiwał dochody wyłącznie w tym kraju. Prowadził Pan normalne życie towarzyskie, posiadał kontakty społeczne, odwiedzał teatry, galerie itp. Spędzał tam większą część roku. Pełni Pan funkcję w zarządzie firmy, zatem uczestniczy Pan w wydarzeniach, związanych z zajmowanym stanowiskiem (takie jak wizyty u lokalnych władz, samorządzie, eventy zakładowe itp.). Ponadto, posiada Pan telefon komórkowy w sieci słowackiego operatora, a także samochód służbowy, a także pakiet ubezpieczeń opłacany przez słowackiego pracodawcę. Płaci Pan na Słowacji podatki według stawki stosowanej wobec rezydentów podatkowych tego państwa. Zawierając umowę o pracę podpisał Pan oświadczenie potwierdzające, że podatki będą płacone na Słowacji. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w Polsce ani na Słowacji. Umowa o pracę, jaką zawarł Pan ze słowackim pracodawcą jest umową lokalną, podlegającą przepisom prawa słowackiego, oraz niezależną od jakiejkolwiek wcześniejszej umowy ze spółką polską. Celem wyjazdu na Słowację było świadczenie przez Pana pracy w tamtym kraju. Zamierza Pan kontynuować zatrudnienie na Słowacji, zaś do Polski wrócić na stałe dopiero na emeryturę. Dodatkowo, wyjaśnia Pan, że:

• W okresie (latach podatkowych) obejmujących przedmiotowy wniosek wynagrodzenie za pracę najemną było nie wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie miał miejsca zamieszkania lub siedziby na Słowacji.
• W okresie (latach podatkowych) obejmujących przedmiotowy wniosek pracodawca zatrudniający Pana nie posiadał na Słowacji zakładu (ponieważ był Pan zatrudniony na kontrakcie lokalnym).
• W okresie (latach podatkowych) obejmujących przedmiotowy wniosek wynagrodzenie za pracę najemną wypłacane Panu nie było ponoszone przez zakład, który polski pracodawca posiadał na Słowacji.
• W okresie będącym przedmiotem zapytania nie prowadził Pan pozarolniczej działalności gospodarczej na terytorium Polski, na terytorium Słowacji lub na terytorium innego kraju.
• W okresie (roku podatkowym) obejmującym przedmiotowy wniosek nie uzyskał Pan w Polsce jakiekolwiek dochodów/przychodów, poza wskazanymi we wniosku.

Do tej pory (za rok 2023 i 2024) składał Pan w Polsce zeznania podatkowe na formularzu PIT-36, z uwzględnieniem dochodów słowackich, oraz polsko – słowackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności faktycznych, powziął Pan wątpliwości co do swojego statusu rezydencji podatkowej i zdecydował się Pan na złożenie wniosku o interpretację indywidualną. W związku z powyższym, zwraca się Pan o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnienie opisu sprawy

W okresie będącym przedmiotem zapytania posiada i będzie Pan posiadał stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Słowacji.

W okresie będącym przedmiotem zapytania, Słowacja traktuje i będzie Pana traktowała za swojego rezydenta podatkowego, ponieważ płaci Pan podatki na Słowacji zgodnie z deklaracją poczynioną na początku zatrudnienia w tym kraju.

Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji, ponieważ do tej pory nie miał Pan świadomości możliwości uzyskania takiego dokumentu. Jednocześnie potwierdza Pan, że mieszka Pan na Słowacji.

Od czasu podjęcia pracy na Słowacji mieszka tam Pan i prowadzi Pan gospodarstwo domowe. Żona mieszka w Polsce i ma własne pieniądze na utrzymanie. Córka jest dorosła i samodzielna, ma pracę i własne dochody. Mieszka w (…). Żona nie wyklucza możliwości przeprowadzki w przyszłości. Córka jest dorosła i utrzymuje się sama. Żona pracuje i nie jest na Pana utrzymaniu.

Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna i obywatelska umiejscowiona jest/będzie na Słowacji.

Pytania

1)Czy od września 2023 r. i w latach kolejnych może Pan być uważany za polskiego nierezydenta podatkowego, w związku z przeniesieniem centrum interesów życiowych na Słowację?

2)Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, czy ma Pan prawo do skorygowania zeznań podatkowych: za rok 2023 poprzez wyłączenie dochodu słowackiego, zaś za rok 2024 r. poprzez brak złożenia zeznania oraz wniosek o zwrot nadpłaty, ponieważ obejmowało ono wyłącznie dochody z pracy na Słowacji, oraz niedeklarowania słowackich dochodów w przyszłości?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Pana zdaniem, od września 2023 r. i w latach kolejnych może być Pan uważany za polskiego nierezydenta podatkowego, w związku z przeniesieniem centrum interesów życiowych na Słowację.

Ad. 2

Tym samym, ma Pan prawo do skorygowania zeznań podatkowych: za rok 2023 poprzez wyłączenie dochodu słowackiego, zaś za rok 2024 r. poprzez brak złożenia zeznania oraz wniosek o zwrot nadpłaty, ponieważ obejmowało ono wyłącznie dochody z pracy na Słowacji, oraz niedeklarowania słowackich dochodów w przyszłości.

Uzasadnienie Pana stanowiska:

Zgodnie z art. 3.1. Ustawy o PIT, Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Ust. 1a. Stanowi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2a. Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie z przepisami polsko – słowackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania: Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r. (Dz. U. z 1996 r. nr 30 poz. 131 ze zm.) (art. 4 ust. 1), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 2 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a)   osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b)   jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa,

c)  jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d)   jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Uzasadnienie Pana stanowiska w odniesieniu do pytania nr 1

Pana sytuacja przedstawia się w ten sposób, że może Pan być uznawany zarówno za polskiego jak i słowackiego rezydenta podatkowego. W tym zakresie analiza reguł kolizyjnych w polsko – słowackiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, pozwalała na uznanie go za rezydenta Słowacji (ze względu na ściślejsze powiązania osobiste oraz fakt zwykłego przebywania). Niemniej jednak, przesłanka ściślejszych powiązań osobistych i ekonomicznych ma zastosowanie również w przepisach krajowych. Podkreśla Pan, że Ustawa o PIT wprowadza dwa warunki wpływające na określenie rezydencji podatkowej. Jednym z nim jest kryterium długości pobytu w Polsce w ciągu roku podatkowego – jeśli osoba spędza w Polsce więcej niż 183 dni w roku, będzie uważana za polskiego rezydenta. W roku 2024 spędzał Pan w Polsce mniej niż 183 dni, tak samo prognozuje w roku 2025 i kolejnych. W 2023 r. spędził Pan na Słowacji 44 dni, niemniej jednak pamiętać należy, że pracę podjął Pan we wrześniu tego roku i od tego czasu więcej czasu spędza na Słowacji. Tym samym, ten warunek uznania ze nierezydenta podatkowego, należy uznać za spełniony. Jednocześnie uważa Pan, że Pana centrum interesów życiowych również zostało przeniesione na Słowację od września 2023 roku. Tam bowiem przebywa Pan przez większą część roku, posiada dostępne mieszkanie, więzi ekonomiczne i społeczne. Pomimo pewnych związków z Polską (żona i współwłasność nieruchomości), należy uznać, że centrum interesów życiowych zostało przez Pana przeniesione na Słowację. Nie wracał Pan bowiem do Polski w każdym czasie wolnym od pracy, na weekendy, czy wakacje. Pana codzienne życie toczyło się w Słowacji. Pana sytuacja jest zatem odmienna od sytuacji osoby, która zagranicą tylko pracuje, mieszka w lokalu o charakterze tymczasowym, wraca do Polski w każdym czasie, w którym nie wykonuje pracy. Osiedlił się Pan na Słowacji w roku 2023 i tam znajduje się Pana centrum interesów życiowych. Zgodnie z objaśnieniami Ministra Finansów z 29 kwietnia 2021 r. w sprawie rezydencji podatkowej oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. Co prawda w objaśnieniach wskazuje się, że wpływ na ocenę centrum interesów osobistych ma miejsce przebywania małżonka, niemniej jednak należy pamiętać, że centrum interesów życiowych opiera się na dwóch aspektach: powiązaniach osobistych i gospodarczych. Te ostatnie z całą pewnością zostały przez Pana przeniesione na Słowację. Zgodnie z treścią powołanych wyjaśnień: W praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd. W tym zakresie nie ulega wątpliwości, że centrum interesów gospodarczych w Pana przypadku znajduje się na Słowacji. Tym samym, w świetle przesłanek sformułowanych w art. 3 Ustawy o PIT, spełnia Pan dwie z nich: spędza na Słowacji więcej niż 183 dni w roku podatkowym i posiada tam centrum interesów gospodarczych, a także częściowo centrum interesów osobistych. Argumentacja powyższa jest wzmocniona analizą przesłanek zawartych w art. 4 polsko – słowackiej UPO, zgodnie z którym dla celów określenia rezydencji należy wziąć pod uwagę aspekty takie jak: ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, miejsce zwykłego przebywania i dopiero w trzeciej kolejności – obywatelstwo. Nie ma wątpliwości, że od września 2023 r. wykazywał Pan ściślejsze powiązania ze Słowacją, ten kraj był również miejscem, w którym zwykle Pan przebywał. Pragnie Pan zwrócić uwagę na Komentarz do Konwencji Modelowej OECD (art. 4), w którym wskazano, że uzyskanie statusu pełnego rezydenta podatkowego w danym kraju jest związany nie tylko z posiadaniem „domicylu” w danym państwie, ale także ciągłym w tym państwie przebywaniu. Dla rozstrzygnięcia rezydencji podatkowej często wystarczające jest posiadanie permanentnego miejsca zamieszkania. Zgodnie z powołanym Komentarzem, takie permanentne miejsce zamieszkania może być zarówno nieruchomością stanowiącą własność podatnika, jak i dostępną dla niego w sposób ciągły na podstawie umowy najmu. Taka sytuacja miała miejsce w Pana przypadku. Komentarz stanowi, że dla celów określenia rezydencji podatkowej danej osoby należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności, wpływających na określenie ściślejszych powiązań osobistych i ekonomicznych. W Pana przypadku nie ma wątpliwości, że ściślejsze powiązania posiada Pan ze stroną słowacką, ponieważ w tym kraju od 2023 r. toczy się Pana codzienne życie. Powyższe argumenty można zastosować wspomagająco przy interpretacji krajowych przepisów dotyczących rezydencji podatkowej. Tym samym, Pana zdaniem, od września 2023 r. posiada Pan status polskiego nierezydenta podatkowego i w konsekwencji posiada Pan ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Oznacza to, że w Polsce ma Pan obowiązek deklarowania wyłącznie przychodów uzyskiwanych ze źródeł polskich od września 2023 r. Pragnie Pan podkreślić, że w podobnym stanie faktycznym (przeniesienie interesów życiowych do innego kraju, nawet jeśli rodzina nie jest w tym kraju razem z Panem) wydano interpretacje indywidualne, potwierdzające prawidłowość stanowiska wnioskodawców o utracie rezydencji podatkowej:

• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 sierpnia 2024 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.367.2024.3.NM,
• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 kwietnia 2025 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.220.2025.2.JM,
• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 maja 2025 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.284.2025.1.MR

Uzasadnienie Pana stanowiska w odniesieniu do pytania nr 2 [Ramy prawne]

Zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Z kolei art. art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, stanowi, iż zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Zgodnie z art. 80 § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu. Analiza powyższych przepisów wskazuje na możliwość skorygowania deklaracji obejmującej podatek de facto nienależny.

Spełnia Pan bowiem przesłanki uznania za polskiego nierezydenta podatkowego od września 2023 r. Tym samym, nie posiada Pan obowiązku deklarowania w Polsce dochodów osiągniętych ze źródeł innych niż polskie. Tym samym, Pana zdaniem, ma Pan prawo korekty zeznań podatkowych za lata 2023 – 2024, w ten sposób by nie uwzględniać dochodów uzyskanych ze źródeł zagranicznych. W kolejnych latach – do momentu, gdy stan faktyczny opisany we wniosku o interpretację nie ulegnie zmianie – również nie ma Pan obowiązku deklarowania w Polsce dochodów ze źródeł niepochodzących z Polski.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Na podstawie art. 4a omawianej ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na wskazane we wniosku powiązania osobiste (rodzina: żona) może być Pan uznany, na gruncie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Jednocześnie ma Pan stałe miejsce zamieszkania oraz centrum interesów gospodarczych (praca) na Słowacji.

Zatem w przedmiotowej sprawie, zastosowanie mają przepisy Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r. (Dz. U. z 1996 r. nr 30 poz. 131) zmienionej Protokołem podpisanym w Bratysławie dnia 1 sierpnia 2013 r., zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisanej przez Polskę oraz przez Słowację w dniu 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja MLI”).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Umowy:

W myśl art. 4 ust. 2 Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, pkt a w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Umowy (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z opisu sprawy wynika, że posiada Pan stałe miejsce zamieszkania na Słowacji, gdzie Pan pracuje i przebywa powyżej 183 dni w roku, jednocześnie w Polsce mieszka Pana rodzina: żona i córka, natomiast Pana obecność w Polsce ma charakter jedynie okazjonalny, na niektóre święta czy weekendy. Zatem nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 lit. a) Umowy.

Zważywszy na okoliczność, że zarówno z Polską jak i ze Słowacją łączą Pana ścisłe powiązania osobiste bądź gospodarcze, brak jest możliwości przesądzenia, z którym państwem łączą Pana ściślejsze powiązania, tj. w którym państwie od momentu wyjazdu znajduje się i będzie znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b) Umowy, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Do Słowacji wyjechał Pan 18 września 2023 r. Od momentu wyjazdu Pana pobyt na Słowacji jest dłuższy niż w Polsce. Od momentu wyjazdu z Polski zwykle przebywał, przebywa i będzie przebywał Pan na Słowacji, zatem Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Umowy polsko – słowackiej jest Słowacja.

Oznacza to, że od września 2023 r. i w latach kolejnych (jeśli nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) podlega i będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega i będzie Pan podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem nie był, nie jest i nie będzie Pan zobowiązany (jeśli nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) do rozliczania się z dochodów uzyskiwanych na Słowacji i składania deklaracji podatkowej w Polsce z tego tytułu.

Odnosząc się do kwestii korekty deklaracji oraz zwrotu pobranego przez płatnika podatku wyjaśnić należy, że stosownie do art. 75 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Zgodnie z art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej:

Jak stanowi art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 ww. ustawy:

Przy czym, zgodnie z treścią art. 79 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W związku z powyższym, w sytuacji gdy złożył Pan w Polsce zeznanie podatkowe za 2023 r. i 2024 r. wykazując w nim dochody uzyskane z pracy wykonywanej na Słowacji to przysługuje Panu prawo złożenia korekty tego zeznania wraz z wnioskiem o zwrot nadpłaty.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
• zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.