Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka …Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) to spółka z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca jest częścią niemieckiej grupy kapitałowej …(dalej: Grupa) rozumianej jako … (dalej: Spółka Dominująca) i jej spółki zależne (z których jedną z nich jest Wnioskodawca).

Spółka Dominująca to spółka z siedzibą w …. Jej formą prawną jest ..., co stanowi formę analogiczną do polskiej spółki komandytowo-akcyjnej.

Zarząd Spółki Dominującej zdecydował o wdrożeniu w niej i w swoich spółkach zależnych programu motywacyjnego … (dalej: Program) opartego o przydział bezpłatnych akcji Spółki Dominującej dla beneficjentów będących osobami fizycznymi, do których należą również m.in. pracownicy Wnioskodawcy (dalej: Uczestnicy). Zarząd Spółki Dominującej został umocowany do oferowania pracownikom akcji własnych na podstawie niemieckich przepisów prawa spółek i statutu Spółki Dominującej. Zgodnie z prawem niemieckim, działanie to nie wymaga zgody Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy.

Szczegółowe zasady funkcjonowania Programu zostały określone w dokumencie „Plan…”. W ramach Programu Uczestnicy mogą nabywać akcje Spółki Dominującej dwutorowo:

-dokonując zakupu akcji po cenie rynkowej (to tzw. „…”) - w tym celu Wnioskodawca potrąca z wynagrodzenia netto Uczestnika miesięczną transzę i przekazuje ją do administratora Programu (wybranego przez Spółkę Dominującą) celem pokrycia ceny za akcje,

-nabywając bezpłatnie dodatkowe akcje (tzw. „…”) - Spółka Dominująca przyznaje warunkowo dodatkowe akcje, a następnie refakturuje poniesiony w tym zakresie koszt na Wnioskodawcę.

W trakcie trzyletniego okresu oczekiwania pracownicy nabywający warunkowo akcje „….” wyrażają zgodę na niezbywanie zakupionych akcji „…”. Choć akcje „…” mogą zostać zbyte lub przeniesione na imienny rachunek maklerski Uczestnika w każdym czasie, to podjęcie takiego działania przed upływem okresu oczekiwania skutkuje utratą przez Uczestnika powiązanych z nimi akcji „…”. Podobnie, akcje „…” mogą zostać utracone, gdy Uczestnik zakończy współpracę ze spółkami z Grupy z powodów, za które jest odpowiedzialny.

Administrator Programu na podstawie kwot przekazanych przez Wnioskodawcę dokonuje zakupu akcji obu rodzajów na prowadzony rachunek zbiorczy. Dokonanie zapisu akcji na rachunku zbiorczym oznacza, że pracownik staje się właścicielem akcji Spółki Dominującej. W związku z tym posiada niektóre prawa, takie jak prawo głosu czy ograniczone prawo do wypłaty dywidendy. Ograniczenie prawa do wypłaty dywidendy wiąże się z tym, że kwota odpowiadająca dywidendzie przypadającej na posiadane akcje „…” i „…” po potrąceniu podatków i innych danin jest automatycznie reinwestowana w nabycie nowych akcji Spółki Dominującej (z uwagi na specyfikę tej sytuacji, gdzie wartość reinwestowanej kwoty zwykle nie będzie odpowiadać wartości jednej akcji lub wielokrotności tej kwoty, mogą to być akcje ułamkowe). Nabyte w ten sposób nowe akcje - odpowiednio „…” i „…” objęte są własnym trzyletnim okresem oczekiwania, z takimi samymi ograniczeniami jak w przypadku pierwotnych akcji „…” i „…”. Akcje nabyte w drodze przyznania powyższej quasi-dywidendy niejako dziedziczą status akcji (i związane z nim ograniczenia), z których to świadczenie zostało przyznane, stając się również odpowiednio „…” lub „…”. Pracownicy samodzielnie deklarują przychód podatkowy z tytułu dywidendy reinwestowanej na zakup nowych „…”, których są właścicielami.

Wnioskodawca jedynie ponosi koszty związane z zakupem akcji „…” oraz koszty administracyjne związane z udziałem jego pracowników w Programie. Wnioskodawca nie ma wpływu na kryteria uczestnictwa w Programie ani nie wskazuje osób uprawnionych do udziału w nim. Uprawnienie do uczestnictwa w Programie nie stanowi elementu warunków zatrudnienia gwarantowanych przez Wnioskodawcę. Warunki uczestnictwa w Programie nie są określone w wewnątrzzakładowych postanowieniach Wnioskodawcy czy też w umowach łączących go z Uczestnikami. Ewentualne roszczenia z tytułu udziału w Programie byłyby kierowane do Spółki Dominującej. Program od strony technicznej obsługuje administrator wyznaczony przez Spółkę Dominującą. Wnioskodawca nie ma wiedzy co do technicznych aspektów związanych z realizacją uprawnień wynikających z Programu przez poszczególnych Uczestników. Wnioskodawca nie ma wpływu na sposób funkcjonowania Programu czy wybór administratora ani nie bierze udziału w przypisaniu lub przydzielaniu jakichkolwiek akcji.

W niniejszym wniosku Wnioskodawca chciałby potwierdzić zasady opodatkowania dotyczące akcji „…” przypisywanych Uczestnikom bezpośrednio oraz w wyniku przyznania opisanej powyżej quasi-dywidendy.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym w związku z otrzymaniem w ramach Programu akcji „…” po stronie Uczestników przychód powstanie dopiero w momencie zbycia akcji „…” nabytych w ramach Programu, a na Wnioskodawcy w żadnym momencie trwania Programu nie będą ciążyć obowiązki płatnika?

2.Czy w przedstawionym stanie faktycznym w związku z otrzymaniem w ramach Programu akcji „…” w drodze automatycznego reinwestowania kwoty odpowiadającej quasi-dywidendzie przypadającej na już posiadane warunkowo akcje „…” po stronie Uczestników przychód powstanie dopiero w momencie zbycia akcji „…” nabytych w ramach Programu, a na Wnioskodawcy w żadnym momencie trwania Programu nie będą ciążyć obowiązki płatnika?

3.Czy, w związku z udziałem w Programie Uczestników, na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki informacyjne, w szczególności polegające na złożeniu informacji PIT-11 lub PIT-8C?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.Po stronie Uczestników Programu przychód powstanie dopiero w momencie zbycia akcji „…” nabytych w ramach Programu, a na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika w związku z osiąganiem przez Uczestników przychodów z tego tytułu w żadnym momencie trwania Programu.

2.Analogicznie jak w przypadku odpowiedzi na pytanie nr 1, zdaniem Wnioskodawcy po stronie Uczestników Programu przychód związany z akcjami „…” nabytymi w szczególnym trybie związanym z reinwestycją kwoty odpowiadającej quasi-dywidendzie powstanie dopiero w momencie zbycia tych akcji, a na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika w związku z osiąganiem przez Uczestników przychodów z tego tytułu w żadnym momencie trwania Programu.

3.Na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki informacyjne, w szczególności polegające na złożeniu informacji PIT-11 lub PIT-8C w związku z udziałem Uczestników w Programie.

Ad 1

Ustawa o PIT w art. 24 ust. 11-12b przewiduje zasady odnoszące się do opodatkowania dochodów z niektórych programów motywacyjnych opartych o akcje, wskazujące, że przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji. Przepisy te określają szereg warunków, po spełnieniu których skorzystanie z tego odroczenia jest możliwe, a jednym z nich jest to, by program został utworzony przez spółkę akcyjną lub prostą spółkę akcyjną.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Program nie będzie spełniać warunków art. 24 ust. 11 Ustawy o PIT, ponieważ dotyczy akcji spółki komandytowo-akcyjnej. Tym niemniej, językowa treść art. 24 ust. 11 Ustawy PIT nie wskazuje, że w razie niespełnienia warunków w nim zawartych, po stronie nabywającego akcje powstaje każdorazowo przychód podatkowy w momencie nabycia akcji na preferencyjnych warunkach. Jednocześnie, aby po stronie Wnioskodawcy powstały jakiekolwiek obowiązki płatnika podatku dochodowego w związku z przyznaniem Uczestnikom akcji „…", to po stronie Uczestników musi powstać przychód podatkowy w rozumieniu Ustawy o PIT. Niezależnie zaś od treści art. 24 ust. 11 Ustawy o PIT, przychód taki powstanie jedynie wówczas, gdy Uczestnik uzyska przysporzenie, które stanowi przychód w rozumieniu Ustawy o PIT.

W art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT ustawodawca zawarł katalog przysporzeń, które w szczególności uznaje za przychody podlegające opodatkowaniu. W myśl art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji, aby po stronie podatnika powstał przychód podatkowy, musi on otrzymać (mieć postawioną do dyspozycji) wartość, która będzie zwiększała jego majątek. Inaczej mówiąc, przychodem dla Uczestnika może być jedynie faktyczne przysporzenie, które on uzyskuje. Wprawdzie Ustawa o PIT nie zawiera normatywnej definicji przychodu, jednak z uwagi na przedmiot opodatkowania oraz cel podatku dochodowego należy niewątpliwie uznać, iż przychodem są jedynie faktyczne przysporzenia po stronie podatnika, które mają rzeczywisty, trwały oraz definitywny charakter. Jeżeli natomiast podatnik uzyskuje świadczenie, które nie spełnia choć jednego z powyższych kryteriów, tj. na przykład nie stanowi rzeczywistego przysporzenia po stronie podatnika z uwagi na swoją niepewną majątkową wartość, wówczas nie powstaje dla podatnika przychód podatkowy. Nie można wtedy bowiem mówić o faktycznym wzbogaceniu się podatnika, co jest niezbędne dla powstania przychodu podatkowego (a zatem przyrostu w majątku podatnika).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego, na przykład w komentarzu do Ustawy o PIT, którego autorzy stwierdzają, iż: „(...) przychód dla celów podatkowych powinien mieć charakter definitywny oraz jednoznacznie określony. (...). Reasumując, przychód jest to taka zmiana stanu majątkowego, u której podstaw leży zamiar uzyskania przysporzenia i zmiana ta powinna cechować się definitywnością, być określona co do kwoty (bądź w inny wiarygodny sposób wyceniona), a uzyskujący przychód powinien w rezultacie mieć możliwość rozporządzania nim jak właściciel" (G. Dźwigała, Z. Huszcz, P. Karwat, R. Krasnodębski, M. Ślifirczyk, F. Świtała, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2007, s. 177).

W ten sam sposób pojęcie przychodu jest rozumiane w orzecznictwie sądów administracyjnych, na przykład Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02 jednoznacznie podkreślił, iż „(...) zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 3 do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika". W innym wyroku z dnia 14 maja 1998 r., sygn. SA/Sz 1305/97 NSA zaznaczył, iż: „(...) z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak własnymi”. Podobnie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 30 października 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 861/07.

W świetle powyższych rozważań należy zwrócić uwagę, iż w momencie nieodpłatnego nabycia przez Uczestników akcji … w ramach Programu Uczestnicy nie uzyskują trwałego i ostatecznego przysporzenia. Po pierwsze, w trakcie trzyletniego okresu oczekiwania Uczestnicy nie mogą zbyć „…”. Co więcej, mogą oni utracić „…” w przypadku zbycia przez nich „…” w tym okresie. Podobnie, „…” mogą zostać utracone, gdy Uczestnik zakończy współpracę ze spółkami z Grupy z powodów, za które jest odpowiedzialny. Wreszcie wartość akcji jest zmienna w czasie. Nie można nawet z całą pewnością wykluczyć, że na dzień, w którym Uczestnicy będą mogli zbyć akcje, takie akcje zupełnie stracą na wartości z różnych przyczyn ekonomicznych.

Powyższe oznacza, że Uczestnicy rzeczywiste, trwałe i ostateczne przysporzenie z tytułu …uzyskają dopiero z chwilą zbycia tych akcji. Analogicznie wypowiedział się NSA w wyroku z 13 grudnia 2018 r. sygn. akt II FSK 3311/16, wskazując, że: „Moment uzyskania dochodu z akcji nie jest tożsamy z momentem ich nabycia, bez względu na formę tego nabycia (w niniejszej sprawie – w wyniku nieodpłatnego otrzymania akcji w ramach programu motywacyjnego). Cechą papierów wartościowych, jakimi są akcje, jest to, że generują dochód w przyszłości: w postaci dywidendy, czy też - w przypadku ich odpłatnego zbycia - w postaci różnicy pomiędzy przychodem ze sprzedaży a kosztami poniesionymi na nabycie akcji. W momencie zaś otrzymania akcji na preferencyjnych warunkach przysporzenie, jakie z tego tytułu uzyskuje dana osoba, niezależnie od źródła i przyczyny uzyskania tego przysporzenia, jest jedynie potencjalne. Wbrew twierdzeniom Sądu pierwszej instancji, w stanie faktycznym sprawy realizacja przez uczestnika programu motywacyjnego pochodnego instrumentu finansowego poprzez objęcie akcji nie rodzi przychodu podatkowego, bowiem do majątku Strony nie weszły żadne prawa (przysporzenia majątkowe mające konkretny wymiar finansowy). Uznanie, że przychód powstaje w momencie nieodpłatnego nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego prowadziłoby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie uzyskania akcji nie osiągnął. Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie innych czynności. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje. Nabycie akcji samo przez się nie daje żadnego przychodu. W praktyce wygląda to tak, że w chwili nabycia akcji podatnik nie wie, jaki uzyska przychód, bowiem okaże się to dopiero w przyszłości”. Powyższe stanowisko potwierdza również NSA w wyroku z 21 lipca 2017 r. sygn. akt II FSK 1716/15. Podobnie wypowiedział się WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 18 czerwca 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 264/19, twierdząc, że: „(...) otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie innych czynności. Dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje”.

W konsekwencji, przychód po stronie Uczestników nie powstanie w momencie nabycia akcji …, lecz dopiero z chwilą ich późniejszego zbycia. Odmienna konkluzja, tj. uznanie że już w momencie nabycia akcji w ramach Programu po stronie Uczestników powstaje przychód podatkowy, prowadziłaby do irracjonalnych skutków podatkowych. Takie stanowisko byłoby bowiem nie tylko niezgodne z definicją przychodu dla celów podatku dochodowego, ale przede wszystkim mogłoby prowadzić do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu. Na powyższe zwrócił uwagę NSA w wyroku z 10 listopada 2016 r. sygn. II FSK 2243/14, wskazując, że: „aprobata wykładni dokonanej przez skarżący organ i Sąd pierwszej instancji, skutkowałoby tym, że przychód z tytułu nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego za cenę niższą od rynkowej byłby opodatkowany dwukrotnie. Po raz pierwszy różnicę między ceną rynkową akcji, a ceną jej nabycia (preferencyjną) uznano za przychód podlegający opodatkowaniu w momencie objęcia (nabycia) akcji. Po raz drugi różnica ta stanowiłaby część przychodu z odpłatnego zbycia tychże akcji”.

W analizowanym zakresie, przepisy dotyczące ustalenia dochodu ze zbycia papierów wartościowych (w tym art. 30b ust. 2 Ustawy o PIT) od czasu wydania powyższych orzeczeń sądowych pozostają w swojej istocie takie same. W konsekwencji, na gruncie art. 30b ust. 2 pkt 4 Ustawy o PIT Uczestnicy w przypadku zbycia akcji będą musieli rozpoznać przychód podatkowy w wysokości ceny sprzedaży. Koszty uzyskania przychodów będą mogły natomiast zostać ustalone na zasadzie art. 22 ust. 1f lub art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c Ustawy o PIT. To oznacza, że w przypadku rozpoznania przez Uczestników przychodu już na moment preferencyjnego nabycia akcji brzmienie wyżej wskazanych przepisów nie upoważnia do uwzględnienia takiej kwoty przychodu w przyszłych kosztach uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia akcji przez Uczestnika. Ekonomicznie zatem oznaczałoby to podwójne opodatkowanie tego samego dochodu, co z kolei byłoby niezgodne z konstrukcją podatku dochodowego, ale również z przepisami Konstytucji RP.

W konsekwencji, z uwagi na powyższe, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną jakiekolwiek obowiązki płatnika, gdyż w związku z udziałem w Programie w momencie nabycia akcji …po stronie Uczestników nie powstanie przychód podatkowy. Powyższe stanowisko potwierdza jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym w szczególności NSA. Przykładowo, NSA w wyroku z 2 lutego 2018 r. sygn. II FSK 142/16 wskazał, że: „(...) dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje. Nabycie akcji samo przez się nie daje żadnego przychodu. W praktyce wygląda to tak, że w chwili nabycia akcji podatnik nie wie, jaki uzyska przychód, bowiem okaże się to dopiero w przyszłości”.

Dodatkowo, NSA podkreślił, że: „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia zarysowanej wyżej kwestii spornej ma także zakaz podwójnego opodatkowania tożsamych wartości tym samym podatkiem. Zasada ta, wypływająca również z norm konstytucyjnych, w powiązaniu z szerszym kontekstem systemowym (wymagającym oceny przepisów regulujących opodatkowanie przychodów z tytułu zbycia papierów wartościowych oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów) winna być uwzględniona przy dokonywaniu wykładni mających w sprawie zastosowanie przepisów prawa materialnego. Na tle prawa podatkowego konstytucyjna zasada równości oznacza postulat zachowania równomierności w opodatkowaniu podatkami przez wprowadzenie powszechnego i proporcjonalnego opodatkowania. Powszechność opodatkowania oznacza opodatkowanie wszystkich podatników na tych samych zasadach (por. postanowienie NSA z 5 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 525/10, CBOSA). W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (por. wyrok z dnia 22 maja 2002 r. sygn. akt K 6/02) i Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyrok z 11 czerwca 2010 r. sygn. akt I FSK 972/09, CBOSA) wskazuje się, że podwójne opodatkowanie stoi też w sprzeczności z zasadami wyrażonymi w art. 84 i art. 217 Konstytucji RP. Nie sposób nie zauważyć, że aprobata wykładni dokonanej przez Ministra Finansów skutkowałaby tym, że przychód z tytułu nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego opodatkowany byłby dwukrotnie: po raz pierwszy w momencie ich nieodpłatnego nabycia, po raz drugi z momentem odpłatnego zbycia tychże akcji”.

Powyższy pogląd nie uległ zmianie na przestrzeni lat i jest prezentowany również w orzeczeniach wydawanych w ostatnim czasie. Jako przykład można przytoczyć wyrok NSA z dnia 16 stycznia 2024 r. sygn. akt II FSK 452/21, w którym Sąd stwierdził: „Nie budzi także wątpliwości, że o przychodzie w znaczeniu ustawy podatkowej można mówić wyłącznie wówczas, gdy dochodzi po stronie podatnika do finalnego przysporzenia majątkowego, bądź poprzez przyrost jego aktywów lub zmniejszenie pasywów. (...) Objęcie akcji co do zasady nie wiąże się z powstaniem przychodu podatkowego. (...) Wartość rzeczywistego przychodu z akcji będzie można określić dopiero po ich zbyciu i dopiero wtedy powstanie obowiązek podatkowy”.

Podobne tezy zaprezentowane zostały w wyroku WSA w Krakowie z dnia 19 czerwca 2024 r. sygn. akt I SA/Kr 402/24: „Rację ma Skarżący podnosząc, że przyjęcie stanowiska wyrażonego przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w zaskarżonej interpretacji, tj. że już w momencie przyznania dodatkowych akcji powstaje przychód, prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tego samego dochodu, tj. pierwszy raz w momencie otrzymania akcji oraz drugi raz, w momencie sprzedaży akcji (...) Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie innych czynności. Nabycie akcji samo przez się nie daje żadnego przychodu. Dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje (...) Należy zatem zgodzić się ze Skarżącym, że jedynym momentem, w którym po stronie Skarżącego powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest moment odpłatnego zbycia Dodatkowych akcji uzyskanych w ramach udziału w programie motywacyjnym”.

Podejście to potwierdzane jest również w wydawanych w ostatnim czasie interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 czerwca 2024 r. sygn. 0115-KDIT1.4011.149.2020.11.MN, organ odstąpił od przedstawienia swojego stanowiska i zgodził się z podatnikiem, który wskazywał, że :„1) przychód Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu w momencie zbycia akcji Spółki-matki, a nie w momencie ich otrzymania, czy też otrzymania prawa do nabycia akcji w przyszłości, 2) pomimo nabycia akcji Spółki-matki przez Wnioskodawcę ze względu na stosunek pracy łączący go ze Spółką, przychód Wnioskodawcy z tytułu zbycia akcji powinien być kwalifikowany nie jako przychód ze stosunku pracy, ale jako przychód z kapitałów pieniężnych (stawko 19%), 3) nie ma podstaw do wykazywania dochodów z innych źródeł, ani przychodu ze stosunku pracy”.

Bez względu na powyższe, należy wskazać , że w przypadku akcji … nie znajdzie zastosowania przepis art. 10 ust. 4 ustawy o PIT, zgodnie z którym przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane. W ramach Programu nie są bowiem stosowane papiery wartościowe określone w cytowanych przepisach ani pochodne instrumenty finansowe.

Ad 2

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do akcji „…” przypisanych w drodze przyznania warunkowej quasi-dywidendy jest analogiczne jak w przypadku pkt 1 powyżej. Podobnie bowiem Uczestnicy uzyskają rzeczywiste, trwałe i ostateczne przysporzenie dopiero z chwilą zbycia nabytych w ramach Programu akcji …. W konsekwencji, przychód po stronie Uczestników nie powstanie w momencie nabycia akcji … z tytułu reinwestowanej quasi-dywidendy, lecz dopiero z chwilą ich późniejszego zbycia. Fakt, że akcje … zostały przypisane w drodze przyznania quasi-dywidendy, nie przesądza w szczególności, że same w sobie stanowią one dywidendę dla Uczestników. Podobnie jak w przypadku standardowo przypisywanych „…”, przysporzenie to nie ma rzeczywistego, trwałego oraz definitywnego charakteru. Jeżeli natomiast podatnik uzyskuje świadczenie, które nie spełnia choć jednego z powyższych kryteriów, tj. na przykład nie stanowi rzeczywistego przysporzenia po stronie podatnika z uwagi na swoją niepewną majątkową wartość (jak ma to miejsce w tym przypadku), wówczas nie powstaje dla podatnika przychód podatkowy. Nie można wtedy bowiem mówić o faktycznym wzbogaceniu się podatnika, co jest niezbędne dla powstania przychodu podatkowego (a zatem przyrostu w majątku podatnika).

W pozostałym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest w pełni analogiczne do wyrażonego w odniesieniu do pytania 1.

Ad 3

W związku z tym, że przychód po stronie Uczestników powstanie dopiero w momencie zbycia akcji …, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły żadne obowiązki sprawozdawcze na gruncie Ustawy o PIT w związku z udziałem Uczestników w Programie.

Zbycie przez Uczestników akcji … nabytych w ramach Programu stanowić będzie dla tych osób pierwszy i jedyny moment, w którym powstaje po ich stronie przychód. Stanowi on przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a Ustawy o PIT, podlegający opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30b Ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30b ust. 6 Ustawy o PIT, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 Ustawy o PIT, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w ust. 1 i 1a (tj. m.in. dochody z odpłatnego zbycia papierów wartościowych) i obliczyć należny podatek dochodowy.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1a pkt 1 PIT, w terminie określonym w art. 45 ust. 1 Ustawy o PIT, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b Ustawy o PIT.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia akcji … nabytych w związku z Programem, rozliczenie uzyskanych przez Uczestników dochodów nastąpi w drodze samoopodatkowania. Żaden przepis Ustawy o PIT, w szczególności art. 35 ust. 6, art. 39 ust. 1, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1, art. 42e ust. 6 (odnoszące się do informacji PIT-11) ani art. 39 ust. 3 (odnoszący się do informacji PIT-8C), nie nakłada w tej sytuacji na Wnioskodawcę obowiązku złożenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów lub podobnej informacji.

Co więcej, Wnioskodawca nie administruje Programem i nie uczestniczył w jego tworzeniu, nie ma wpływu na dobór jego Uczestników, a warunki uczestnictwa w Programie nie są określone w wewnątrzzakładowych postanowieniach Wnioskodawcy czy też w umowach łączących go z Uczestnikami. Ewentualne roszczenia z tytułu udziału w Programie byłyby kierowane do Spółki Dominującej. Ponadto Wnioskodawca nie dokonuje wypłat w ramach Programu, nie zna informacji o wartości finalnie uzyskiwanych świadczeń ani nie ma wiedzy co do technicznych aspektów związanych z realizacją uprawnień wynikających z Programu przez poszczególnych Uczestników. Tym samym Wnioskodawca nie miałby - nawet czysto teoretycznie - możliwości wystawienia jakichkolwiek informacji podsumowujących.

Podobne okoliczności skłoniły Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej do wskazania w interpretacji z dnia 26 lipca 2022 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4011.432.2022.1.RK: „Skoro Państwo nie są podmiotem dokonującym świadczeń na rzecz pracowników, po Państwa stronie nie powstaną obowiązki płatnika”.

Stanowisko analogiczne do zaprezentowanego w niniejszym wniosku jest powszechnie akceptowane w aktualnej praktyce orzeczniczej i interpretacyjnej w odniesieniu do programów motywacyjnych, które nie spełniają definicji wyrażonej w art. 24 ust. 11 i nast. Ustawy o PIT. Jako przykład, poza przytoczonymi już wyrokami i interpretacjami, można wskazać orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2024 r. (sygn. III SA/Wa 1337/24), w którym sąd wskazał, że „W konsekwencji uznać należy, że nabycie akcji opisanych we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej jest neutralne podatkowo w dacie tego zdarzenia, a podlega opodatkowaniu w momencie odpłatnego zbycia akcji, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PIT. Dopiero w tym momencie ujawnia się rzeczywisty przychód z nabycia akcji. Zatem, w ocenie Sądu, dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje. Nabycie akcji samo przez się nie daje żadnego przychodu. Jak to zostało już wcześniej wskazane, podwójne opodatkowanie tego samego dochodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych naruszałoby zasadę równości wyrażoną w Konstytucji RP”. Podobnie w wyroku z dnia 10 września 2024 r. (sygn. III SA/Wa 1370/24) WSA w Warszawie uznał, że „Jest rzeczą oczywistą, że wartość akcji z dnia nabycia jest jedynie wyceną ich wartości, która się zmienia wraz ze zmianą kursu akcji. Cechą papierów wartościowych, jakimi są akcje, jest to, że generują dochód w przyszłości w postaci dywidendy, czy też w przypadku ich odpłatnego zbycia - w postaci różnicy pomiędzy przychodem ze sprzedaży a kosztami poniesionymi na ich nabycie. Oznacza to, że w momencie otrzymania akcji przysporzenie jest potencjalne”. Analogiczne wnioski wynikają z rozstrzygnięcia WSA w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2024 r. (sygn. III SA/Wa 1396/24), który dodatkowo stwierdził, że „(...) uznanie, że przychód powstaje w momencie nieodpłatnego nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego oraz że dochodem z tej czynności jest wartość rynkowa akcji, prowadziłoby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie uzyskania akcji nie osiągnął. Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie innych czynności. Nabycie akcji samo przez się nie daje żadnego przychodu. Dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje”. Tożsame stanowisko zajmuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego (np. z dnia 26 października 2022 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.657.2022.2.JK, z dnia 28 stycznia 2022 r. sygn. 0114-KDIP3-1.4011.1003.2021.2.MG).

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej argumenty, poparte obowiązującymi przepisami prawa oraz aktualnymi interpretacjami indywidualnymi Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj. obliczenie, pobranie i wpłacenie podatku, zaliczki.

Z kolei jak stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

·określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

·określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Stosownie do art. 11 ww. ustawy:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:

Po myśli art. 38 ust. 1 cyt. ustawy:

W myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z wniosku, w przedmiotowej sprawie są Państwo częścią niemieckiej grupy kapitałowej rozumianej jako (Spółka Dominująca) i jej spółki zależne (z których jedną z nich są Państwo). Spółka Dominująca to spółka z siedzibą w Niemczech. Spółka Dominująca wdrożyła Program motywacyjny oparty o przydział bezpłatnych akcji Spółki Dominującej dla beneficjentów (Uczestników) będących osobami fizycznymi, do których należą również m.in. Państwa pracownicy. Zarząd Spółki Dominującej został umocowany do oferowania pracownikom akcji własnych na podstawie niemieckich przepisów prawa spółek i statutu Spółki Dominującej (zgodnie z prawem niemieckim, działanie to nie wymaga zgody Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy). Szczegółowe zasady funkcjonowania Programu zostały określone w dokumencie „Plan…”. W ramach Programu Uczestnicy mogą nabywać akcje Spółki Dominującej dwutorowo, tj. dokonując zakupu akcji po cenie rynkowej (to tzw. „…”) – w tym celu potrącają Państwo z wynagrodzenia netto Uczestnika miesięczną transzę i przekazują ją do administratora Programu (wybranego przez Spółkę Dominującą) celem pokrycia ceny za akcje oraz nabywając bezpłatnie dodatkowe akcje (tzw. „…”) – Spółka Dominująca przyznaje warunkowo dodatkowe akcje, a następnie refakturuje poniesiony w tym zakresie koszt na Państwa. Administrator Programu na podstawie kwot przekazanych przez Państwa dokonuje zakupu akcji obu rodzajów na prowadzony rachunek zbiorczy. Dokonanie zapisu akcji na rachunku zbiorczym oznacza, że pracownik staje się właścicielem akcji Spółki Dominującej. W związku z tym posiada niektóre prawa, takie jak prawo głosu czy ograniczone prawo do wypłaty dywidendy. Ograniczenie prawa do wypłaty dywidendy wiąże się z tym, że kwota odpowiadająca dywidendzie przypadającej na posiadane akcje „…” i „…” po potrąceniu podatków i innych danin jest automatycznie reinwestowana w nabycie nowych akcji Spółki Dominującej. Nabyte w ten sposób nowe akcje - odpowiednio „…” i „…” objęte są własnym trzyletnim okresem oczekiwania, z takimi samymi ograniczeniami jak w przypadku pierwotnych akcji „…” i „…”. Akcje nabyte w drodze przyznania powyższej quasi-dywidendy niejako dziedziczą status akcji (i związane z nim ograniczenia), z których to świadczenie zostało przyznane, stając się również odpowiednio „…” lub „…”. Pracownicy samodzielnie deklarują przychód podatkowy z tytułu dywidendy reinwestowanej na zakup nowych „…”, których są właścicielami. Państwo jedynie ponoszą koszty związane z zakupem akcji „…” oraz koszty administracyjne związane z udziałem pracowników w Programie. Nie mają Państwo wpływu na kryteria uczestnictwa w Programie ani nie wskazują osób uprawnionych do udziału w nim. Uprawnienie do uczestnictwa w Programie nie stanowi elementu warunków zatrudnienia gwarantowanych przez Państwa. Warunki uczestnictwa w Programie nie są określone w wewnątrzzakładowych postanowieniach czy też w umowach łączących Państwa z Uczestnikami. Ewentualne roszczenia z tytułu udziału w Programie byłyby kierowane do Spółki Dominującej. Program od strony technicznej obsługuje administrator wyznaczony przez Spółkę Dominującą. Nie mają Państwo wiedzy co do technicznych aspektów związanych z realizacją uprawnień wynikających z Programu przez poszczególnych Uczestników. Nie mają Państwo wpływu na sposób funkcjonowania Programu czy wybór administratora ani nie biorą udziału w przypisaniu lub przydzielaniu jakichkolwiek akcji.

W niniejszej sprawie, mając na uwadze opis sprawy oraz zadane we wniosku pytania uznać należy, że wątpliwości Państwa budzą kwestie związane z powstaniem po stronie pracowników jako Uczestników Programu motywacyjnego wdrożonego przez Spółkę Dominującą z siedzibą w Niemczech ewentualnego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz ciążących na Państwu obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych z tego tytułu.

Wymaga podkreślenia, że o tym, czy świadczenie uzyskiwane przez podatnika jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem prawnym.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, czy Państwa pracownicy otrzymują przedmiotowe świadczenia w ramach Programu motywacyjnego od Państwa, czy też od innego podmiotu, tj. Spółki niemieckiej. Obowiązki płatnika po Państwa stronie mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielania przez Państwa świadczeń na rzecz swoich pracowników uczestniczących w Programie.

W opisanym stanie faktycznym nie można stwierdzić, że świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w omawianym Programie motywacyjnym są przez nich uzyskiwane od Spółki polskiej. Skoro Państwo nie są podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, po Państwa stronie nie powstaną obowiązki płatnika określone w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku świadczeń po stronie Państwa pracowników jako podatników.

Z uwagi na fakt, że Państwo nie są podmiotem dokonującym świadczeń na rzecz pracowników, nie można uznać, że Państwa pracownicy otrzymują świadczenia ze stosunku pracy bądź jakiekolwiek świadczenie od Państwa. Skoro nie są Państwo podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz Uczestników, po Państwa stronie – i to niezależnie, czy po stronie Uczestników powstaje przysporzenie majątkowe, czy też nie – nie ciążą obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych związane z przekazaniem ww. świadczeń. Nie ma przy tym znaczenia kwalifikacja podatkowa opisanych świadczeń lub zdarzeń związanych z uczestnictwem w Programie motywacyjnym po stronie Uczestników jako podatników.

W przypadku odpłatnego zbycia akcji rozliczenie uzyskanych przez podatników dochodów nastąpi w drodze samoopodatkowania. W konsekwencji na Spółce, nie będą ciążyły obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w szczególności polegające na złożeniu informacji PIT-11 lub PIT-8C w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z odpłatnym zbyciem akcji przez Uczestników Programu.

Zatem Państwa stanowisko w kontekście obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych (zgodnie z którym na Państwu nie będą ciążyć obowiązki płatnika w związku z osiąganiem przez Uczestników przychodów oraz nie będą ciążyć obowiązki informacyjne w związku z udziałem Uczestników w Programie) jest prawidłowe.

Pomimo dokonanej przez Organ oceny Państwa stanowiska jako prawidłowego, niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii dotyczącej kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku świadczeń po stronie pracowników jako podatników. Interpretacja nie zawiera również oceny Państwa stanowiska w zakresie dotyczącym wykładni art. 24 ust. 11-12b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do opisanego we wniosku Programu motywacyjnego utworzonego przez Spółkę niemiecką. Kwestie te nie są decydujące dla wyjaśnienia indywidualnej sprawy Spółki polskiej jako podmiotu, który nie dokonuje opisanych w stanach faktycznych świadczeń. Zatem Organ podatkowy nie był uprawniony do dokonania rozstrzygnięcia w tym zakresie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po Państwa stronie obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku wyroków sądów oraz interpretacji indywidualnych, wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.