Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 nr 21 poz. 86 ze zm.; dalej: ustawa o CIT). Spółka prowadzi działalność w poniższym zakresie:

• outsourcing oprogramowania, tj.: tworzenie oprogramowania na zamówienie, modernizacja oprogramowania, dostosowywanie i konfiguracja oprogramowania oraz monitorowanie i wsparcie oprogramowania;
• wdrażanie kontroli jakości oprogramowania oraz najlepszych praktyk i narzędzi testowania oprogramowania;
• doradztwo w zakresie oprogramowania obejmujące poszukiwanie najlepszych rozwiązań dostosowanych do potrzeb klientów Spółki.

Spółka zatrudnia pracowników w oparciu o umowy o pracę (dalej: Pracownicy) oraz współpracuje z kontrahentami w oparciu o umowy o świadczenie usług (dalej: Współpracownicy). W celu zwiększenia motywacji oraz wydajności Pracowników oraz Współpracowników, zgodnie z praktyką przyjętą w branży, w której działa Spółka, poza podstawowym wynagrodzeniem Spółka przyznaje Pracownikom i Współpracownikom dodatkowe świadczenia o charakterze niepieniężnym. Aby umożliwić efektywne zarządzanie wydatkami związanymi z przyznawaniem ww. świadczeń, a także celem dostosowania zakresu ww. świadczeń do aktualnych potrzeb Pracowników i Współpracowników, Spółka korzysta z systemu internetowego - tzw. kafeterii benefitów (dalej: System kafeteryjny). System kafeteryjny pozwala na przyznawanie przez Spółkę Pracownikom i Współpracownikom punktów (dalej: Punkty) uprawniających ich do nabycia określonych towarów i usług (które nie są na moment przyznania punktów określone) od podmiotów innych niż Spółka.

System kafeteryjny jest udostępniany Pracownikom i Współpracownikom przez zewnętrznego dostawcę (dalej: Dostawca), na podstawie umowy zawartej pomiędzy Dostawcą a Spółką. W zamian za udostępnianie Pracownikom i Współpracownikom Systemu kafeteryjnego, Spółka opłaca na rzecz Dostawcy miesięczne wynagrodzenie, w oparciu o otrzymywane od Dostawcy faktury VAT (dalej: Faktury zakupowe). Wynagrodzenie finansowane jest z bieżących środków Spółki.

W ramach Systemu kafeteryjnego Pracownicy i Współpracownicy otrzymują na przypisane indywidualne konto funkcjonujące w Systemie kafeteryjnym określoną stałą miesięczną ilość Punktów. Punkty przekazywane są przez Spółkę do banku Punktów w Systemie kafeteryjnym raz w miesiącu, na podstawie dokonywanej przez Spółkę płatności na rzecz Dostawcy, która dokumentowana jest każdorazowo notą obciążeniową. Samo przypisanie Punktów do poszczególnych kont realizowane jest przez Dostawcę w sposób automatyczny. Dostawca umożliwia Pracownikom i Współpracownikom założenie konta w serwisie internetowym, w którym znajduje się informacja o otrzymanych Punktach, całkowitej wartości Punktów oraz ofercie towarów i usług, które można nabyć za Punkty.

Pracownik lub Współpracownik ma możliwość złożenia za pośrednictwem Systemu kafeteryjnego zamówienia na poszczególne towary i usługi dostępne w ramach Systemu kafeteryjnego aż do wyczerpania dostępnych w ramach przypisanego konta Punktów. Wymiana punktów na towary i usługi następować może w trybie jednorazowym (w formie jednorazowego umorzenia punktów w zamian za określone towary lub usługę) lub abonamentowym (w formie okresowego umorzenia punktów w zamian za udostępnienie usługi w kolejnym okresie rozliczeniowym - w takim przypadku otrzymywane w danym okresie rozliczeniowym punkty w pierwszej kolejności wymieniane są na świadczenia abonamentowe). Jeżeli wartość zgromadzonych Punktów okaże się niewystarczająca do nabycia danego towaru lub usługi, Pracownicy i Współpracownicy mają możliwość dopłacenia brakującej kwoty z własnych środków. Jednocześnie, Pracownicy i Współpracownicy nie mają w żadnym przypadku możliwości wypłaty ekwiwalentu pieniężnego uzyskanych punktów z przypisanego indywidualnego konta. Zgodnie z procedurą obowiązującą w Spółce, uprawnienie do korzystania przez Pracowników i Współpracowników z Systemu kafeteryjnego oraz zasady korzystania z Systemu kafeteryjnego wynikają z ustaleń pomiędzy Spółką, a Pracownikami lub Współpracownikami. W przypadku Współpracowników, uprawnienie do korzystania z Systemu kafeteryjnego jest elementem uzgodnionych zasad współpracy pomiędzy stronami oraz istnieje wyłącznie na czas zawartej umowy o świadczenie usług.

Pytania

1.Czy do powstania u Pracownika przychodu ze stosunku pracy dochodzi w momencie zamiany przez Pracownika Punktów na towary lub usługi w Systemie kafeteryjnym i tym samym Spółka jest w tym momencie zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - od kwoty odpowiadającej wartości pieniężnej Punktów zamienionych na dany towar lub usługę?

2.Czy wynagrodzenie Dostawcy udokumentowane Fakturami zakupowymi stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodami, w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?

Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1 w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Spółki, do powstania u Pracownika przychodu ze stosunku pracy dochodzi w momencie zamiany przez Pracownika Punktów na towary lub usługi w Systemie kafeteryjnym i tym samym Spółka jest w tym momencie zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - od kwoty odpowiadającej wartości pieniężnej Punktów zamienionych na dany towar lub usługę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350 ze zm.; dalej: ustawa o PIT), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21. 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 10 ust 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłem przychodu jest m.in. stosunek pracy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Jak stanowi ust. 2a ww. artykułu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu:

3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku; w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1) 250 zł miesięcznie - dla samochodów:

a)mocy silnika do 60 kW,

b)stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2024 r. poz. 1289, 1853 i 1881) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;

2) 400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1 (art. 12 ust. 2a ustawy o PIT).

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b ustawy o PIT). Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2c ustawy o PIT).

Jak stanowi natomiast art. 12 ust. 3 ustawy o PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, w ramach Systemu kafeteryjnego Pracownicy otrzymują na przypisane indywidualne konto funkcjonujące w Systemie kafeteryjnym określoną stałą miesięczną ilość Punktów. Punkty przekazywane są przez Spółkę do banku Punktów w Systemie kafeteryjnym raz w miesiącu, na podstawie dokonywanej przez Spółkę płatności na rzecz Dostawcy, która dokumentowana jest każdorazowo notą obciążeniową. Samo przypisanie Punktów do poszczególnych kont realizowane jest przez Dostawcę w sposób automatyczny. Pracownicy mogą w dowolnym momencie dokonać wymiany Punktów na dowolne towary i usługi, oferowane w Systemie kafeteryjnym. Wspominane towary i usługi oferowane są w Systemie kafeteryjnym przez Podmioty inne niż Spółka.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Spółka nie ma wątpliwości, że umożliwienie Pracownikom wymiany przyznanych przez Spółkę Punktów na określone towary i usługi prowadzi do powstania po stronie Pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych ma jedynie wątpliwości w przedmiocie momentu powstania ww. przychodu oraz sposobu ustalania jego wysokości.

Jak wskazuje art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o PIT wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Otrzymanie oznacza przysporzenie w majątku w postaci czegoś, za co pracownik nie zapłacił lub zapłacił częściowo. w pieniądzu. Świadczenie nieodpłatne czy też częściowo odpłatne to taki rodzaj świadczenia, w przypadku którego otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym lub też za co częściowo płaci, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian lub przekazuje świadczenie (płatność) nieekwiwalentne. Zatem obok pieniędzy i wartości pieniężnych ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Świadczenia w naturze to wszelkie takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa. Powyższe związane jest z przyjętą zasadą kompletności opodatkowania, w myśl której opodatkowaniu powinny podlegać niemal wszelkie przysporzenia majątkowe, a nie tylko te o charakterze pieniężnym. Podstawową różnicą pomiędzy przychodami w postaci pieniędzy i wartości pieniężnych, a nieodpłatnymi świadczeniami w naturze i innymi nieodpłatnymi świadczeniami jest odmienny moment powstania przychodu.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, w przypadku pieniędzy i wartości pieniężnych przychód powstaje w momencie w momencie ich otrzymania lub w chwili ich postawienia do dyspozycji podatnika. W przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, przychód powstaje w każdym przypadku w momencie ich otrzymania - bez znaczenia pozostaje w tym przypadku moment postawienia świadczenia do dyspozycji podatnika.

Spółka nie ma wątpliwości, że do innych świadczeń nieodpłatnych lub świadczeń częściowo odpłatnych związanych ze stosunkiem pracy należą opisane we wniosku świadczenia przekazywane na rzecz Pracowników z wykorzystaniem Systemu kafeteryjnego. Jednocześnie, mając na uwadze powyższe ustalenia zasadne jest twierdzenie, że czynność obejmująca przekazanie przez Spółkę Punktów do banku Punktów w Systemie kafeteryjnym oraz automatyczne przypisanie ww. Punktów do indywidualnych kont poszczególnych Pracowników prowadzić będzie jedynie do pozostawienia Punktów do dyspozycji Pracowników i tym samym czynność ta będzie neutralna na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Przychód ze stosunku pracy powstaje natomiast w momencie otrzymania nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie określonego świadczenia, tj. dopiero w momencie wymiany Punktów na ww. świadczenie.

Powyższe wynika z faktu, że Pracownicy nie będą otrzymywali od Spółki „gotowych" świadczeń, a Punkty, które będą mogli na te świadczenia wymienić. Wspomniane Punkty stanowią jedynie rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do otrzymania środkiem zastępującym środki pieniężne, którym można zapłacić za nabywane towary lub usługi.

Zdaniem Spółki, wartość przedmiotowego świadczenia powinna zostać ustalona w oparciu o art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT, tj. według ceny zakupu. Innymi słowy, wartość nieodpłatnego świadczenia powinna odpowiadać wartości pieniężnej Punktów zamienionych na określony towar lub usługę. W sytuacji konieczności dopłacenia przez Pracownika brakującej kwoty z własnych środków, wartość nieodpłatnego świadczenia powinna odpowiadać jedynie wartości Punktów wykorzystanych celem nabycia towaru lub usługi.

Tym samym, zdaniem Spółki do powstania u Pracownika w opisanym przypadku przychodu ze świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych związanych ze stosunkiem pracy dochodzi w momencie wymiany przez Pracowników Punktów na towary lub usługi w Systemie kafeteryjnym.

W tym momencie Spółka, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zobowiązana jest do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty przychodu, tj. od kwoty odpowiadającej wartości pieniężnej Punktów zamienionych na określony towar lub usługę.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 czerwca 2023 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.325.2023.1.JŚ; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.113.2023.2.MS2.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w przepisie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 11 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że:

Za przychody, należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. W uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt II FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06 NSA, ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar.

W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i ust. 3 tej ustawy.

Ustawodawca definiując na potrzeby ustawy pojęcie przychodu w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonał rozróżnienia pieniędzy i wartości pieniężnych od wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wyodrębniając pojęcie nieodpłatnych świadczeń od pieniędzy uznał tym samym, że nieodpłatne świadczenia muszą mieć postać niepieniężną. Stanowisko to potwierdza również brzmienie art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, w których to regulacjach ustawodawca wskazuje sposób ustalania wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, Trybunał orzekł, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumiane w ten sposób, że inne nieodpłatne świadczenie oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji.

W konsekwencji, zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Ponadto warunkiem uznania, że dane świadczenie w naturze stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów podatkowych jest faktyczne otrzymanie świadczenia przez pracownika.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

W świetle art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z wniosku wynika, że Spółka zatrudnia pracowników w oparciu o umowy o pracę oraz współpracuje z kontrahentami w oparciu o umowy o świadczenie usług. W celu zwiększenia motywacji oraz wydajności Pracowników oraz Współpracowników, zgodnie z praktyką przyjętą w branży, w której działa Spółka, poza podstawowym wynagrodzeniem Spółka przyznaje Pracownikom i Współpracownikom dodatkowe świadczenia o charakterze niepieniężnym. Aby umożliwić efektywne zarządzanie wydatkami związanymi z przyznawaniem ww. świadczeń, a także celem dostosowania zakresu ww. świadczeń do aktualnych potrzeb Pracowników i Współpracowników, Spółka korzysta z systemu internetowego - tzw. kafeterii benefitów. System kafeteryjny pozwala na przyznawanie przez Spółkę Pracownikom i Współpracownikom punktów uprawniających ich do nabycia określonych towarów i usług od podmiotów innych niż Spółka. System kafeteryjny jest udostępniany Pracownikom i Współpracownikom przez zewnętrznego dostawcę na podstawie umowy zawartej pomiędzy Dostawcą a Spółką. W zamian za udostępnianie Pracownikom i Współpracownikom Systemu kafeteryjnego, Spółka opłaca na rzecz Dostawcy miesięczne wynagrodzenie, w oparciu o otrzymywane od Dostawcy faktury VAT. Wynagrodzenie finansowane jest z bieżących środków Spółki. W ramach Systemu kafeteryjnego Pracownicy i Współpracownicy otrzymują na przypisane indywidualne konto funkcjonujące w Systemie kafeteryjnym określoną stałą miesięczną ilość Punktów. Punkty przekazywane są przez Spółkę do banku Punktów w Systemie kafeteryjnym raz w miesiącu, na podstawie dokonywanej przez Spółkę płatności na rzecz Dostawcy, która dokumentowana jest każdorazowo notą obciążeniową. Samo przypisanie Punktów do poszczególnych kont realizowane jest przez Dostawcę w sposób automatyczny. Pracownik lub Współpracownik ma możliwość złożenia za pośrednictwem Systemu kafeteryjnego zamówienia na poszczególne towary i usługi dostępne w ramach Systemu kafeteryjnego aż do wyczerpania dostępnych w ramach przypisanego konta Punktów. Wymiana punktów na towary i usługi następować może w trybie jednorazowym lub abonamentowym. Jeżeli wartość zgromadzonych Punktów okaże się niewystarczająca do nabycia danego towaru lub usługi, Pracownicy i Współpracownicy mają możliwość dopłacenia brakującej kwoty z własnych środków. Jednocześnie, Pracownicy i Współpracownicy nie mają w żadnym przypadku możliwości wypłaty ekwiwalentu pieniężnego uzyskanych punktów z przypisanego indywidualnego konta.

Przystępując do oceny skutków podatkowych przyznawania pracownikom punktów w Systemie Kafeteryjnym w pierwszej kolejności zauważyć należy, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Otrzymanie oznacza przysporzenie w majątku w postaci czegoś, za co pracownik nie zapłacił lub zapłacił częściowo, a co ma określoną wartość wyrażoną w pieniądzu. Świadczenie nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne, to taki rodzaj świadczenia, w przypadku którego otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym lub też za co częściowo płaci, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian lub przekazuje świadczenie (płatność) nieekwiwalentne.

Zatem obok pieniędzy i wartości pieniężnych ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Świadczenia w naturze to wszelkie takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa. Powyższe związane jest z przyjętą zasadą kompletności opodatkowania, w myśl której opodatkowaniu powinny podlegać niemal wszelkie przysporzenia majątkowe, a nie tylko te o charakterze pieniężnym.

Podstawową różnicą pomiędzy przychodami w postaci pieniędzy i wartości pieniężnych a nieodpłatnymi świadczeniami w naturze i innymi nieodpłatnymi świadczeniami jest odmienny moment powstania przychodu. W przypadku bowiem pierwszej kategorii świadczeń przychód powstaje w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, natomiast w przypadku drugiej kategorii przychód powstaje wyłącznie w chwili otrzymania. Nie ma natomiast znaczenia moment postawienia świadczenia do dyspozycji podatnika.

Wobec tego stwierdzić należy, że do świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również różnego rodzaju świadczenia przekazywane na rzecz pracownika w ramach tzw. Programu Kafeteryjnego, a w szczególności wartość takiego świadczenia otrzymanego przez pracownika.

Zauważyć przy tym należy, że pracownicy będą mogli korzystać z punktów poprzez wymianę punktów na towary lub usługi bądź gromadzenie punktów. Zasadnym jest zatem twierdzenie, że u pracowników przychód ze stosunku pracy powstanie w momencie wymiany punktów na świadczenie i otrzymanie nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie określonego świadczenia - towaru i/lub usługi (tj. w momencie wymiany punktów na świadczenia i dokonanie zakupu towaru i usług przez pracownika). Pracownicy bowiem nie będą otrzymywali od Państwa „gotowych” świadczeń, a punkty, które będą mogli na te świadczenia wymienić, tj. dokonać zakupu. Ponadto może okazać się, że wartość przyznanych punktów może nie być wystarczająca do nabycia wybranych towarów lub usług - wówczas pracownik będzie mógł dopłacić brakującą kwotę z własnych środków. Pracownicy nie mają w żadnym przypadku możliwości wypłaty ekwiwalentu pieniężnego uzyskanych punktów z przypisanego indywidualnego konta.

Wobec powyższego zauważyć należy, że Państwa działanie w opisanym stanie faktycznym polega w istocie na postawieniu do dyspozycji pracownika punktów, za które dopiero mogą nabyć określone świadczenia.

Z przytoczonego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że nieodpłatne świadczenia, ażeby mogły być uznane za przychód - w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych - muszą być otrzymane.

Zatem u pracownika przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie dokonania zamiany punktów na towary lub usługi w Systemie kafeteryjnym. Wówczas na Państwu ciążą, więc obowiązki płatnika wynikające z art. 32 ust. 1 oraz art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę tut. organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.