Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Dnia 30 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 26 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lipca 2025 r. (wpływ 18 lipca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawczyni – osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod firmą … podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od całości swoich dochodów, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Postanowieniem z dnia … 2024 r., które uprawomocniło się w dniu …maja 2024 r., Wnioskodawczyni nabyła – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – nieruchomość położoną w miejscowości … w wyniku przeprowadzonej wcześniej licytacji komorniczej, która odbyła się w dniu …. 2024 r.
Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta (…).
Nieruchomość jest zabudowana budynkiem (...), wybudowanym w latach 1960–1965, a przebudowanym w latach 1974 i 2005. Budynek parterowy z częściowym poddaszem użytkowym został wzniesiony w technologii tradycyjnej.
Po nabyciu nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i podlega amortyzacji. Aktualnie budynek wykorzystywany jest jako magazyn zużytego sprzętu.
Wnioskodawczyni planuje rozbiórkę istniejącego budynku oraz realizację nowej inwestycji budowlanej, polegającej na wzniesieniu nowego budynku magazynowego, przystosowanego do prowadzenia działalności handlowej i magazynowej, w tym składowania towarów.
Wnioskodawczyni nie zamierza zmieniać profilu prowadzonej działalności gospodarczej, zarówno w sposób faktyczny, jak i formalny (np. poprzez zmianę treści wpisów do CEIDG lub umowy spółki). Nadal będzie prowadzić działalność polegającą na wynajmie nieruchomości oraz prowadzeniu sklepów spożywczych w oparciu o umowy franczyzowe.
Uzupełnienie:
Dochody z działalności gospodarczej są opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według stawki podatku liniowego 19%.
Na potrzeby działalności gospodarczej prowadzone są księgi rachunkowe.
Pytania
- Czy niezamortyzowana część wartości początkowej budynku, stanowiącego środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej, który zostanie zlikwidowany z uwagi planowaną inwestycję polegającą na budowie nowego obiektu, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1771, dalej: „ustawa o PIT”)?
- Czy wydatki poniesione na rozbiórkę budynku, stanowiącego środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej, będą stanowiły bezpośrednio koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, czy też – jako nakłady związane z przygotowaniem terenu pod budowę nowego obiektu – powinny zostać ujęte jako element wartości początkowej nowego środka trwałego, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 4 ustawy o PIT?
Pani stanowisko w sprawie
Stanowisko w zakresie pytania nr 1
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości budynku podlegającego likwidacji.
Zdaniem Wnioskodawczyni, niezamortyzowana część wartości początkowej budynku, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wykorzystywany w działalności gospodarczej, a następnie poddany likwidacji z uwagi na planowaną nową inwestycję, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1771, dalej: „ustawa o PIT”), w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 6 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji środka trwałego, jeżeli nie został on całkowicie zamortyzowany, z wyjątkiem przypadków, gdy likwidacja następuje z przyczyn niezależnych od podatnika.
W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni:
-nabyła nieruchomość zabudowaną budynkiem,
-wprowadziła budynek do ewidencji środków trwałych i rozpoczęła jego amortyzację,
-wykorzystywała go w działalności gospodarczej jako magazyn zużytego sprzętu,
-z uwagi na niską funkcjonalność i brak ekonomicznego uzasadnienia remontu, podjęła decyzję o jego rozbiórce i budowie nowego budynku przystosowanego do bieżących potrzeb działalności.
Przyczyny likwidacji mają zatem charakter obiektywny, niezależny od podatnika i nie są związane ze zmianą profilu działalności gospodarczej. Celem działania Wnioskodawcy jest racjonalizacja i zwiększenie efektywności wykorzystania majątku przedsiębiorstwa.
Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1182/11, jeżeli w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego, który utracił przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, powstała strata, to strata ta może stanowić koszt uzyskania przychodu. Stanowisko to pozostaje aktualne i znajduje zastosowanie w analogicznych stanach faktycznych.
W konsekwencji, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że niezamortyzowana część wartości początkowej budynku, który zostanie poddany likwidacji z przyczyn obiektywnych i niezależnych od podatnika, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie likwidacji środka trwałego.
Stanowisko w zakresie pytania nr 2
Koszty rozbiórki jako element wartości początkowej nowego środka trwałego
Zdaniem Wnioskodawczyni wydatki poniesione na rozbiórkę budynku, który stanowił środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, lecz powinny zostać zakwalifikowane jako element wartości początkowej nowego środka trwałego, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 4 ustawy o PIT.
Zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o PIT, w przypadku wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie, jego wartość początkową stanowi koszt wytworzenia, obejmujący m.in. koszty przygotowania inwestycji, w tym rozbiórkę obiektów, których istnienie uniemożliwia realizację planowanego przedsięwzięcia. Dotyczy to także budynków nabytych i zlikwidowanych przed rozpoczęciem nowej inwestycji, jeżeli istnieje bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy rozbiórką a budową nowego środka trwałego.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 grudnia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.678.2023.2.MF, w której organ wskazał, że: „wydatki zarówno na likwidację budynku, jak i koszty jego nabycia będą stanowiły dla Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodu. Jednakże wydatki te nie będą mogły zostać rozliczone w kosztach podatkowych jednorazowo, tylko poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej nowego środka trwałego […]”.
Organ potwierdził tym samym, że wydatki na rozbiórkę stanowią element kosztu wytworzenia środka trwałego, a ich podatkowe rozliczenie powinno nastąpić poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 22h–22i ustawy o PIT, co pozwala uznać je za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 8 tej ustawy.
Wnioskodawczyni podkreśla, że analogiczna sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie – rozbiórka istniejącego budynku jest koniecznym etapem przygotowania terenu pod budowę nowego budynku magazynowego. Wydatki poniesione na ten cel nie mają samodzielnego znaczenia gospodarczego, lecz są nierozerwalnie związane z realizacją inwestycji i jako takie powinny zostać ujęte w wartości początkowej nowo wytworzonego środka trwałego, a następnie rozliczane w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
-pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
-nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
-być właściwie udokumentowany.
Przy tym podkreślam, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.
Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Na mocy art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
Cytowany wyżej art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłączający z kosztów uzyskania przychodów straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, odnosi się wyłącznie do przypadku, w którym środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
Tym samym straty związane z likwidacją środków trwałych uwarunkowaną innymi przyczynami, co do zasady, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Zatem, jeżeli następuje likwidacja środka trwałego bez zmiany przez podatnika rodzaju działalności, a likwidacja była konieczna ze względów gospodarczych i uzasadniona ekonomicznie, wówczas strata z tego tytułu może być kosztem uzyskania przychodów.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, z której dochody są opodatkowane tzw. podatkiem liniowym. W 2024 r. nabyła Pani, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nieruchomość zabudowaną budynkiem wybudowanym w latach 1960-1965 i przebudowanym w latach 1974 i 2005. Budynek był wykorzystywany jako magazyn zużytego sprzętu. Nieruchomość wprowadziła Pani do ewidencji środków trwałych i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Planuje Pani rozbiórkę istniejącego budynku oraz realizację nowej inwestycji polegającej na wzniesieniu nowego budynku magazynowego, przystosowanego do prowadzonej działalności gospodarczej. Nie zamierza Pani zmieniać profilu prowadzonej działalności.
W świetle powyższego stwierdzam, że w przedstawionym we wniosku opisie sprawy wyłączenie zawarte w ww. art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania, dlatego też ta część wartości środka trwałego, od której nie dokonano odpisów amortyzacyjnych, jest stratą, która, co do zasady, zgodnie z tym przepisem może stanowić koszt uzyskania przychodu.
Likwidacja środka trwałego nie ma związku ze zmianą rodzaju działalności gospodarczej, dlatego strata powstała w jej wyniku może być uznana za koszt uzyskania przychodów.
Co do kosztów rozbiórki likwidowanego środka trwałego (budynku) należy wskazać, że do wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z ich wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania.
W myśl art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.
Zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zatem na wartość początkową wytwarzanego środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środka trwałego (z wyjątkami wynikającymi wprost z przepisu art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zatem w przypadku, gdy w miejscu dotychczasowego środka trwałego planowane jest wybudowanie nowego składnika majątku (środka trwałego), wówczas koszty rozbiórki (jako koszty inwestycji) zwiększą wartość początkową nowo wzniesionego środka trwałego i będą podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych przez odpisy amortyzacyjne od nowo wytworzonego środka trwałego.
Podsumowanie:
Niezamortyzowana część wartości początkowej budynku, stanowiącego środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej, który zostanie zlikwidowany, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jednocześnie wydatki poniesione na rozbiórkę budynku, stanowiącego środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej, powinny zostać ujęte jako element wartości początkowej nowego środka trwałego, zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Powołana przez Panią interpretacja zapadła w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tą interpretację.
Ponadto wskazuję, że powołane przez Panią orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionych przez Panią kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.