Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 31 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 30 czerwca 2025 r. (wpływ 8 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Chciałby Pan skorygować zeznania roczne PIT-36L za 2021 i 2022 rok korzystając z przepisów o tzw. zatorach płatniczych. Wierzytelności nie są uregulowane ani zbyte. W grudniu 2022 zawarł Pan umowę o spłacie zadłużenia i w treści jest wskazane, że spłata nastąpi w maju 2023 roku. W maju 2023 roku zapłacono tylko za jedna fakturę. Oczekiwał Pan na dalszą spłatę. Nie składał Pan korekt wcześniej bowiem obligowała Pana umowa - porozumienie spłaty od maja 2023 i oczekiwał Pan, że dłużnik będzie to realizował. Jednakże istnieją warunki do łącznego spełnienia ich w kwestii daty ostatniej czynności w odniesieniu do daty wystawienia faktury lub zawarcia umowy.

W uzupełnieniu wniosku z 30 czerwca 2025 r. (wpływ 8 lipca 2025 r.) wskazuje Pan, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...). Podlega Pan obowiązkowi podatkowemu od całości uzyskanych dochodów, które osiąga Pan tylko na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Dla celów podatku dochodowego stosuje Pan rozliczenie według księgi przychodów i rozchodów a forma rozliczenia to podatek liniowy. Taka sama forma opodatkowania - książka przychodów i rozchodów dotyczy okresu, który opisuje Pan we wniosku.

W momencie zawierania transakcji handlowych, których dotyczy wierzytelność wierzyciel i dłużnik byli przedsiębiorcami prowadzącymi działalność do chwili obecnej. Zawarte transakcje były transakcjami handlowymi w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, tj. były to umowy dotyczące odpłatnych dostaw towaru w ramach prowadzonych działalności. Dochody uzyskane z działalności podlegały opodatkowaniu tylko w Polsce. Zobowiązanie dłużnika stanowi świadczenie pieniężne w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom. Wartość wierzytelności została zaliczona do przychodów w latach 2021 i 2022 i rozliczona w zeznaniach rocznych PIT36L za te lata i nigdy nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek dotyczy zastosowania ulgi na złe długi zgodnie z art. 26i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wierzytelności, których dłużnik nie uregulował mimo monitów.

W grudniu 2022 odnośnie zadłużenia i braku spłaty została zawarta pomiędzy Panem (wierzycielem) a dłużnikiem umowa - porozumienie dotycząca spłaty zadłużenia kwot wg wyszczególnionych nr faktur. Umowa - porozumienie w treści zawiera zapis, że dłużnik będzie realizował spłatę zaległych faktur od maja 2023. Dłużnik nie wywiązał się z umowy-porozumienia i zapłacił tylko jedną fakturę a pozostałych do dzisiaj nie uregulował, co jest potwierdzone sądownie.

Dostawy towaru - (...) odbywały się na podstawie ustnie zawartej umowy z kontrahentem i wystawieniu do tego faktury VAT z określoną datą zapłaty/przelewem.

Mimo monitów dłużnik nie regulował wierzytelności i z obawy, że upłynie termin ważności transakcji i jakichkolwiek możliwości odzyskania wierzytelności zawarł Pan właśnie tę przedmiotową umowę o spłacie wierzytelności przez dłużnika w grudniu 2022 roku z terminem rozpoczęcia spłaty od maja 2023.

Na wystawianych fakturach VAT w tytule dostaw towaru zawsze był termin zapłaty 90 dni od dnia dostawy.

Dłużnik nie był i nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, ani upadłościowego i nie jest w trakcie likwidacji.

Od daty zwarcia umowy-porozumienia minęły 2 lata na koniec 2024 r. (zawarta 14 grudnia 2022 r.), ale od daty realizacji spłaty wierzytelności 2 lata upłyną na koniec 2025 roku (początek realizacji spłaty maj 2023). W związku z tym nie dokonywał Pan wcześniej korekt zeznań podatkowych za 2021 i 2022 rok bazując na treści w umowie - porozumieniu, że może Pan skorzystać z ulgi na złe długi zgodnie z art. 26i (zatory płatnicze) do końca 2025 o ile nie będą uregulowane przez dłużnika. Od daty wystawienia faktur upłynęło 2 lata i od daty sporządzenia umowy-porozumienia też minęły 2 lata jednak od daty realizacji spłaty w umowie - porozumieniu i zapłaty jednej z wierzytelności nie minęły jeszcze 2 lata.

Pytanie (doprecyzowano w uzupełnieniu wniosku)

Czy może Pan skorygować PIT-36L za 2021 i 2022 rok korzystając z ulgi na złe długi?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że może skorygować podstawę opodatkowania i podatek dochodowy od osób fizycznych za 2021 i 2022 rok w PIT-36L z tytułu niezapłaconych faktur za dostawę towaru na terytorium Polski i skorzystać w podatku dochodowym z ulgi na złe długi, o której mowa w art. 26i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawarta umowa-porozumienie w grudniu 2022 w treści zawiera termin realizacji spłaty zadłużenia na maj 2023 i po tym terminie nastąpiła zapłata za jedną fakturę, co przywraca termin nawet sądowi do rozpatrzenia pozwu o zapłatę. Termin maj 2023 był dla Pana wiążący i oczekiwał Pan na dalsze spłaty zadłużenia. W tym przypadku spełnione są 3 warunki, tj.:

·dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego ani w likwidacji,

·od ostatniej wystawionej faktury lub zawarcia umowy, czyli ostatniej czynności, która nastąpiła nie minęło 2 lata (w tym przypadku ostatnią czynnością był termin zawarcia umowy spłaty zadłużenia od maja 2023 i w tym terminie dłużnik zapłacił jedną fakturę),

·faktura lub umowa, za którą chcę rozliczyć ulgę na złe długi jest zawarta przez podatników których przychody są opodatkowane w Polsce.

Poza tym wierzytelność nadal nie została uregulowana ani zbyta w jakiejkolwiek formie.

Uważam Pan, że w tym przypadku utrata do ulgi w PIT nastąpi z dniem 31 grudnia 2025 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów

Przepis art. 9 ust. 2 tej ustawy stanowi, że:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przychody z działalności gospodarczej

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Art. 5b ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z Pana wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie produkcji (...). W związku z zawartą z kontrahentem umową dotyczącą dostawy towaru – (...), posiada Pan nieuregulowane wierzytelności. Wierzytelności te stanowiły przychody należne w 2021 r. i 2022 r. w Pana działalności gospodarczej. Obecnie chciałby Pan skorygować zeznania roczne PIT-36L za 2021 i 2022 rok korzystając z przepisów o tzw. zatorach płatniczych.

Ulga na złe długi

Od 1 stycznia 2020 r. na mocy art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1649) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzono przepisy szczególne mające na celu rozpoznawanie skutków w podatku dochodowym tzw. „złych długów”, tj. art. 26i.

Zgodnie z art. 26i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawa obliczenia podatku ustalona zgodnie z art. 26 ust. 1, art. 30c ust. 2 lub art. 30ca ust. 3 oraz po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 26e, art. 26ga, art. 26gb, art. 26h-26hd i art. 52jb:

1)może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

2)podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Stosownie do art. 26i ust. 3 ww. ustawy:

Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy obliczenia podatku, przysługującego na podstawie ust. 1 pkt 1, jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia podstawy obliczenia podatku o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia. Zmniejszenia podstawy obliczenia podatku w kolejnych latach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.

Art. 26i ust. 5 ww. ustawy wskazuje:

Zmniejszenia na podstawie ust. 1 pkt 1 albo zwiększenia na podstawie ust. 2 pkt 1 dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.

Zgodnie z art. 26i ust. 7 ww. ustawy:

W przypadku gdy po roku podatkowym, za który dokonano zmniejszenia na podstawie ust. 1 pkt 1 i ust. 3 albo zwiększenia na podstawie ust. 2 pkt 1, wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta, podatnik obowiązany jest do zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta, odpowiednio o wartość kwot uprzednio odliczonych albo doliczonych. Jeżeli kwota straty jest mniejsza od kwoty ją zmniejszającej, różnica zwiększa podstawę obliczenia podatku.

Warunki pozwalające na skorzystanie z ulgi na złe długi

Zgodnie z art. 26i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1)dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

2)od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę - gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;

3)transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego ulga na złe długi to możliwość dokonania korekty podatku przez wierzyciela w razie nieuregulowania płatności, a jednocześnie obowiązek analogicznej korekty po stronie dłużnika. W przypadku podatku dochodowego ulga na złe długi oznacza zatem zmniejszenie oraz odpowiednio zwiększenie podstawy opodatkowania o wartość należności, która nie została opłacona w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Wierzyciele mają możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta. Dłużnicy natomiast dokonują obligatoryjnego zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania, które nie zostało uregulowane.

Z Pana wniosku wynika między innymi, że:

·zawierał Pan transakcje handlowe w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom;

·transakcje te dotyczyły odpłatnych dostaw towaru w ramach prowadzonych działalności wierzyciela (Pana) i dłużnika (kontrahenta), z których dochody są opodatkowane podatkiem dochodowym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej;

·zobowiązanie dłużnika stanowi świadczenie pieniężne w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom;

·wartość wierzytelności została zaliczona przez Pana do przychodów należnych w latach 2021 i 2022 i rozliczona w zeznaniach rocznych PIT-36L za te lata;

·dłużnik nie był i nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, ani upadłościowego i nie jest w trakcie likwidacji;

·   wierzytelność będąca przedmiotem wniosku nie została uregulowana i nie została zbyta.

Z Pana wniosku wynika więc, że spełnia Pan część przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi.

Pamiętać należy jednak, że stosowanie do art. 26i ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawa obliczenia podatku może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Tymczasem z Pana wniosku wynika, że:

·dostawy towaru - (...) odbywały się na podstawie ustnie zawartej umowy z kontrahentem;

·na wystawianych fakturach VAT z tytule dostaw towaru zawsze był termin zapłaty 90 dni od dnia dostawy;

·14 grudnia 2022 r. zawarł Pan z dłużnikiem umowę stanowiącą porozumienie dotyczące spłaty zadłużenia kwot wg wyszczególnionych nr faktur.

·umowa w swej treści zawierała zapis, że dłużnik będzie realizował spłatę zaległych faktur od maja 2023 r.

Odnosząc się więc do Pana stanowiska, w świetle którego chciałby Pan skorzystać z ulgi na złe długi za 2021 i 2022 r. wyjaśniam, że w Pana przypadku z ulgi na złe długi mógłby Pan – co do zasady – skorzystać najszybciej w zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, w których upłynęło 180 dni od dnia wystawienia poszczególnych faktur lub w zeznaniach za lata podatkowe, w których upłynęło 90 dni od terminu zapłaty określonego w umowie (zgodnie z harmonogramem spłat).

Jak wynika jednak z art. 26i ust. 10 pkt 2 ustawy, w celu skorzystania z tej ulgi od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie mogą upłynąć 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa.

Z Pana wniosku wynika natomiast, że faktury wystawiane były w 2021 i 2022 r. a umowa zawarta z dłużnikiem, a wynikająca z braku regulowania przez niego należności wynikających wystawianych przez Pana faktur, zawarta została 14 grudnia 2022.

Z Pana wniosku wynika więc, że od daty wystawienia faktur oraz zawarcia ww. umowy dokumentującej wierzytelność upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały wystawione faktury oraz została zawarta umowa.

Wynika to również wprost z Pana wniosku, w którym wskazał Pan, że: Od daty wystawienia faktur upłynęło 2 lata i od daty sporządzenia umowy-porozumienia też minęły 2 lata.

Odnosząc się do Pana wyjaśnień, że:

·od daty realizacji spłaty wierzytelności 2 lata upłyną na koniec 2025 roku (początek realizacji spłaty maj 2023);

·od daty realizacji spłaty w umowie-porozumieniu i zapłaty jednej z wierzytelności nie minęły jeszcze 2 lata;

wyjaśniam ponownie, że art. 26i ust. 10 pkt 2 warunkuje możliwość skorzystania z ulgi, jeśli od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłyną 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa.

Z ww. regulacji wynika wprost (literalnie), że dwuletni okres liczyć należy więc wyłącznie od dnia wystawienia faktury lub zawarcia umowy, a nie realizacji samych spłat.

W Pana przypadku możliwość skorzystania z omawianej ulgi na złe długi upłynęła więc z końcem 2024 r.

Pana stanowisko należało więc uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie ich zaistnienia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pana i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie zaznaczam, że niniejszą interpretację wydałem w oparciu o opis okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.