Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 22 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z: 2 lipca 2025 r. - przekazanym przez Urząd Skarbowy w (...) znak (...) (wpływ 17 lipca 2025 r.) oraz pismem z 11 lipca 2025 r. (wpływ 18 lipca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie jednoosobowej. W ramach prowadzonej działalności świadczy Pan usługi w zakresie transportu medycznego (zarówno lokalnego, jak i międzynarodowego), a także transportu krwi na ratunek życia i zdrowia.

Jako przeważającą działalność gospodarczą w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej ma Pan wpisany kod: PKD 86.92.Z - Transport pacjentów karetką.

Realizuje Pan swoje usługi w oparciu o umowy zawierane z:

·POZ (Przychodnie Lekarskie - Podstawowej Opieki Zdrowotnej) - w zakresie transportu medycznego,

·Szpitalami (...) - w zakresie transportu krwi na ratunek,

·Laboratoriami ((...)), oraz

·Ubezpieczycielami - w zakresie transportu międzynarodowego.

Na chwilę składania wniosku posiada Pan w swojej flocie następujące pojazdy:

1)ambulans do przejazdów międzynarodowych, pokonujący rocznie około: 120.000 km,

2)cztery ambulanse do przejazdów regionalnych, tj. krajowych na obszarze (...) - każdy z nich przejeżdża rocznie około: 60.000 km,

3)trzy pojazdy do transportu krwi na ratunek życia i zdrowia - każdy z nich pokonuje rocznie około: 50.000 km.

Wszystkie pojazdy stanowią Pana własność i kupowane były używane - z rynku wtórnego.

Przy pomocy wyżej wskazanych pojazdów transportuje Pan materiał biologiczny (w tym krew) oraz pacjentów. W związku z powyższym, ambulanse funkcjonują jako ambulanse typu: A1 i A2. Pojazdy te posiadają również specjalistyczne - wymagane przez przepisy - wyposażenie.

Jak zostało wskazane w treści opisu stanu faktycznego, pojazdy przejeżdżają rocznie od 50.000 km do ponad 100.000 km (każdy). Jednocześnie, pojazdy wykorzystywane są w trybie uprzywilejowanym (posiadają zezwolenie na uprzywilejowanie w ruchu drogowym), co powoduje ich szybsze niszczenie i wzmożoną eksploatację. Pojazdy użytkowane są w zasadzie całodobowo.

W uzupełnieniu wniosku - odpowiadając na następujące pytania - doprecyzował Pan natomiast, że:

1)Jaka jest forma opodatkowania dochodów/przychodów z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej?

Forma opodatkowania to podatek liniowy.

2)Czy pojazdy, o które Pan pyta, tj.:

·ambulans do przejazdów międzynarodowych,

·cztery ambulanse do przejazdów regionalnych, tj. krajowych na obszarze (...),

·trzy pojazdy do transportu krwi na ratunek życia i zdrowia

stanowią środki trwałe w Pana działalności gospodarczej?

Tak, wszystkie pojazdy stanowią środki trwałe w działalności gospodarczej.

3)Kiedy – proszę, żeby Pan podał datę – wprowadził Pan te pojazdy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych?

·ambulans do przejazdów międzynarodowych: 17 września 2021 r.,

·ambulanse do przejazdów regionalnych - kolejno: 9 maja 2025 r., 31 lipca 2020 r., 15 maja 2020 r., 15 marca 2020 r.,

·pojazdy do transportu krwi - kolejno: 20 października 2023 r., 1 października 2022 r., 1 lipca 2024 r.

4)Do jakiej grupy, podgrupy i rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) – Rozporządzenia z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) zakwalifikował Pan wskazane wyżej pojazdy?

Wszystkie wskazane pojazdy zostały zakwalifikowane do:

·grupy: 7 - środki transportu,

·podgrupy: 74 - pojazdy mechaniczne,

·rodzaju: 743- samochody specjalne.

5)Czy każdy z pojazdów był/jest/będzie używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych? Jeśli tak, to: W jakim okresie? Jak często?

Każdy z pojazdów używany jest bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Co do pytania jakim okresie i jak często - ciężko odpowiedzieć na to pytanie w sposób jednoznaczny, bowiem w branży, w której pojazdy te są wykorzystywane, nie ma sezonu i pojazdy wykorzystywane są całorocznie, w zależności od potrzeb. Zarówno ambulanse, jak i pojazdy do transportu krwi są w ciągłej gotowości dojazdy na sygnale (jazdy bardziej intensywnej i dynamicznej niż normalna jazda).

6)Czy każdy z pojazdów, o które Pan pyta był/jest/będzie:

a)używany są w pracy na trzy zmiany – jeśli tak – to: Na jakich zasadach? W jakim okresie? Jak często?

b)używany w warunkach wskazujących na bardziej intensywne zużycie (terenowych, w warunkach leśnych lub innych – jakich?) – jeśli tak – to: W jaki sposób? Gdzie? Na jakich zasadach? Kiedy? Jak często?

a)Wszystkie samochody są używane całodobowo. Co do zasady, od dnia wprowadzenia w środki trwałe do - zazwyczaj - szkody całkowitej.

b)Tak - dotyczy to każdego z pojazdów - są to sytuacje ratowania zdrowia lub życia ludzkiego, w tym jazdy interwencyjne, czy jazda uprzywilejowana - dynamiczna - co wpływa na szybsze zużycie się pojazdów ze względu na właśnie dynamiczną jazdę (jazda na sygnale, nagłe hamowanie, nagłe przyspieszanie w sposób bardziej intensywny niż w przypadku normalnej jazdy). Nie da się jednoznacznie określić częstotliwości przejazdów - jest to każdorazowo określne w umowach z podmiotami wskazanymi w treści wniosku o wydanie interpretacji. Pojazdy jednak są co do zasady w gotowości całodobowo.

Pytanie

Czy może Pan do używanych w ramach wymienionej działalności pojazdów stosować podwyższoną stawkę amortyzacji - przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko

Pana zdaniem może Pan stosować do pojazdów używanych w ramach wymienionej działalności - polegającej na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego - podwyższoną stawkę amortyzacji przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podał Pan, że zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zaznaczył Pan również, że art. 22i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa sytuacje i przesłanki, w których dla wskazanych środków trwałych, podatnicy mogą stawki wskazane w Wykazie podwyższać. Jak Pan wskazał, punkt 2 wymienionego przepisu określa, że: „dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4”.

Artykuł 22i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzuje, że: wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Zauważa Pan, że we wskazanych objaśnieniach (a dokładnie w punkcie 3 Wyjaśnień) ustawodawca określił, że przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

W Pana ocenie, z powodów wymienionych w opisie stanu faktycznego, pojazdy, za pomocą których świadczy Pan usługi transportu medycznego, a także transportu krwi na ratunek życia i zdrowia, spełniają wymienione w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanki do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacji (o współczynnik maksymalny: 1,4).

Świadczą o tym:

·bardzo intensywna eksploatacja - wynika ona wprost z ilości przejechanych kilometrów rocznie przez każdy pojazd, która w ciągu roku wynosi minimum: 50.000 km,

·sposób eksploatacji - poza znaczącą, ponadnormatywną ilością przejeżdżanych rocznie kilometrów, Pana pojazdy są też pojazdami uprzywilejowanymi co powoduje możliwość (a niekiedy konieczność) znacznie gwałtowniejszej jazdy i większego zużycia,

·przeznaczenie pojazdów - Pana pojazdy są pojazdami przeznaczonymi w celu świadczenia usług polegających na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, a co za tym idzie wymagana jest od nich szczególna sprawność techniczna (chociażby przez odpowiednie normy i przepisy).

Zauważa Pan również, że kwestia możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej pojazdów była przedmiotem licznych interpretacji - co prawda interpretacje te dotyczą możliwości podwyższenia stawki na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże przepis ten, tak jak określone w nim przesłanki są identyczne, jak wskazane w art. 22i ust. 2 pkt. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak:

1)Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 lutego 2020 r. znak 0111-KDIB1-1.4010.546.2019.1.MF, potwierdził stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości stosowania podwyższonej o współczynnik 1,4 stawki amortyzacyjnej w stosunku do pojazdów wykorzystywanych do świadczenia usług transportu medycznego:

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że jednym z kryteriów oceny, czy pojazdy używane są bardziej intensywnie w warunkach wskazujących na bardziej intensywne zużycie, może być przebieg konkretnego środka transportu. Jak wskazał sam Wnioskodawca, przebieg samochodów osobowych wynosi średnio 100.000 do 150.000 kilometrów. Ponadto, z uwagi na charakter świadczonych usług - transport w celu ratowania życia i zdrowia ludzkiego, pojazdy wymagają szczególnej sprawności technicznej. W praktyce po około 4-5 latach ich użytkowania karetki nie nadają się ] do dalszej eksploatacji właśnie z uwagi na ich ponadprzeciętne zużycie. Wobec powyższego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższyć w stosunku do zakupionych przez siebie pojazdów wykorzystywanych do świadczenia usług transportu medycznego, ze względu na okoliczność, że pojazdy te eksploatowane są bardzo intensywnie w systemie trzy zmianowym i wymagają szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym zakresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

2)Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 30 marca 2009 r. znak ILPB1/415-52/09-2/AA wskazał, że:

(…) stawka amortyzacyjna dla samochodów osobowych może być podwyższona o współczynnik 1,4, gdy są one wynajmowane dla szkoły nauki jazdy, a zatem użytkowane w warunkach wymagających szczególnej sprawności technicznej lub bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych (przy pojazdach, których roczny przebieg wynosił około 60 000 - 70 000 km).

3)Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 2 grudnia 2021 r. (znak 0111-KDIB1-3.4010.440.2021.1.IM) wskazał, że wnioskodawca mógł zastosować podwyższoną o współczynnik 1,4 stawkę amortyzacyjną w stosunku do samochodu rajdowego, wskazując że:

Samochód będzie wykorzystywany tylko i wyłącznie w rajdach samochodowych, a są to zawody sportowe organizowane na różnych nawierzchniach, często w bardzo trudnych warunkach terenowych. Pojazdy są tam silnie eksploatowane, zniszczeniu ulega m.in. karoseria czy zawieszenie. W rezultacie, po jednym sezonie rajdowym wartość rynkowa samochodu bardzo spada. (…) Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że samochód rajdowy jest środkiem transportu: - wymagającym szczególnej sprawności technicznej, - używanym bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, - oraz używanym w warunkach terenowych.Zatem zostały spełnione warunki stosownie do art. 16i ust. 2 pkt 2 i art. 16i ust. 7 ustawy o CIT oraz objaśnieniami do Wykazu stawek amortyzacyjnych i Spółka może stosować podwyższoną stawkę amortyzacji przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1.4.

4)Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2012 r. (znak IPPB3/423-992/11-2/JD) potwierdził stanowisko Wnioskodawcy w zakresie tego, że:

(…) w przypadku, gdy roczny przebieg pojazdu przekracza 50 tys. kilometrów, można przyjąć, że jest on używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a co za tym idzie stosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną (przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4).

5)Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2014 r. (znak IPPB5/423-89/14-2/MK) potwierdził stanowisko wnioskodawcy w zakresie tego, że:

(…) w przypadku, gdy roczny przebieg pojazdu wynosi 50 tys. kilometrów i więcej, można przyjąć, że jest on używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a co za tym idzie stosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną (przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4).

Mając powyższe na uwadze, uważa Pan, że nie sposób nie zauważyć, że stan faktyczny przedstawiony w niniejszym wniosku odpowiada wyżej przywołanym interpretacjom, zarówno co do:

·większości (ponadnormatywny przebieg, specjalna sprawność techniczna, charakter świadczonych usług) stanu faktycznego (interpretacja numer: 1),

·przesłanek związanych ze specjalną sprawnością techniczną pojazdów i intensywnością używania (interpretacje numer: 2 i 3),

·ilości przejeżdżanych rocznie kilometrów wynoszącej: 50.000 km i więcej (interpretacje numer: 4 i 5),

- a co za tym idzie również Panu, odpowiednio, przysługuje prawo do stosowania do pojazdów używanych do działalności polegającej na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, podwyższonej stawki amortyzacji - przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku dodał Pan, że Pana zdaniem, może Pan stosować do pojazdów używanych w ramach wymienionej działalności polegającej na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, podwyższoną stawkę amortyzacji - przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podał Pan, że kwestie przedstawione w uzupełnieniu stanu faktycznego nie wpłynęły na zmianę stanowiska - pojazdy w dalszym ciągu są bardzo intensywnie eksploatowane - wynika ona wprost z ilości przejechanych rocznie przez każdy pojazd kilometrów, która w ciągu roku wynosi minimum: 50.000 km. Ich sposób eksploatacji jest poza znaczącą, ponadnormatywną ilością przejeżdżanych rocznie kilometrów Pana pojazdy są też pojazdami uprzywilejowanymi co powoduje możliwość (a niekiedy konieczność) znacznie gwałtowniejszej jazdy i większego zużycia. Pana pojazdy są pojazdami przeznaczonymi w celu świadczenia usług polegających na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, a co za tym idzie wymagana jest od nich szczególna sprawność techniczna (chociażby przez odpowiednie normy i przepisy).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym - związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła - należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W świetle powyższego, żeby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

·został poniesiony przez Podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Pierwsze zdanie art. 22 ust. 8 wskazanej ustawy stanowi natomiast, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z punktu widzenia podniesionej przez Panią problematyki, wskazuję również, że na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

Zgodnie z art. 22i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Stosownie do art. 22i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Zgodnie z punktem 3 tych Objaśnień:

Przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Ustawodawca nie określa natomiast przesłanek, jakie powinny być spełnione, żeby zasadne stało się uznanie, że środki trwałe wskazane w art. 22i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych używane są bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Sformułowanie to należy więc interpretować zgodnie z jego wykładnią językową.

Z tego powodu - posiłkując się do Słownikiem Języka Polskiego PWN [https://sjp.pl] zauważam, że termin:

· „intensywny” oznacza:

mający duże natężenie,

·„przeciętny” oznacza natomiast m.in.:

niewyróżniający się, zwykły, typowy, pospolity.

Z przedstawionego przez Pana opisu sprawy wynika m.in., że:

·prowadzi Pan działalność gospodarczą,

·posiada Pan w swojej flocie następujące pojazdy:

–ambulans do przejazdów międzynarodowych, pokonujący rocznie około: 120.000 km,

–cztery ambulanse do przejazdów regionalnych, tj. krajowych na obszarze (...) - każdy z nich przejeżdża rocznie około: 60.000 km,

–trzy pojazdy do transportu krwi na ratunek życia i zdrowia - każdy z nich pokonuje rocznie około: 50.000 km,

·wszystkie pojazdy stanowią środki trwałe w Pana działalności gospodarczej,

·pojazdy:

–przejeżdżają rocznie od 50.000 km do ponad 100.000 km (każdy),

–wykorzystywane są w trybie uprzywilejowanym (posiadają zezwolenie na uprzywilejowanie w ruchu drogowym), co powoduje ich szybsze niszczenie i wzmożoną eksploatację,

–użytkowane są w zasadzie całodobowo (co do zasady, od dnia wprowadzenia w środki trwałe do - zazwyczaj - szkody całkowitej),

·każdy z pojazdów używany jest bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych,

–zarówno ambulanse, jak i pojazdy do transportu krwi są w ciągłej gotowości dojazdy na sygnale (jazdy bardziej intensywnej i dynamicznej niż normalna jazda),

–są to sytuacje ratowania zdrowia lub życia ludzkiego, w tym jazdy interwencyjne, czy jazda uprzywilejowana - dynamiczna - co wpływa na szybsze zużycie się pojazdów ze względu na właśnie dynamiczną jazdę (jazda na sygnale, nagłe hamowanie, nagłe przyspieszanie w sposób bardziej intensywny niż w przypadku normalnej jazdy).

Wobec powyższego, skoro – jak Pan wskazał – każdy z pojazdów używany jest bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, gdyż wykorzystywane są w trybie uprzywilejowanym co powoduje m.in. ich szybsze niszczenie i wzmożoną eksploatację (użytkowane są w zasadzie całodobowo) – to wobec tych pojazdów – może Pan skorzystać z podwyższenia stawek, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wyżej wskazanych powodów, Pana stanowisko, z którego wynika m.in., że:

(…) może Pan stosować do pojazdów używanych w ramach wymienionej działalności - polegającej na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego - podwyższoną stawkę amortyzacji przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż: 1,4 - zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

- uznaję więc za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo zaznaczam, że:

·przedstawiany przez Pana zakres żądania (zadane pytanie) zakreśla granice w jakich mogę wydać interpretację indywidualną. Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Pana przedmiotu wniosku - zakresu Pana pytania,

·niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości dokonanej przez Pana klasyfikacji środków trwałych. Obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania środka trwałego do właściwej grupy/rodzaju spoczywa na Podatniku,

·przedmiotem interpretacji indywidualnej może być więc wyłącznie sam przepis prawa. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega bowiem regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Nie prowadzę również postępowania dowodowego. Z tego powodu niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o informacje podane we wniosku.

Ponadto wyjaśniam, że 17 lipca 2025 r. wpłynęło Pana pismo stanowiące odpowiedź na wezwanie, które wysłaliśmy do Pana 26 czerwca 2025 r. (znak wezwania 0115‑KDIT3.4011.455.2024.1.AWO). Brak Pana odpowiedzi na wyżej wskazane wezwanie (brak wpływu niniejszego pisma) stanowiło podstawę dla zakończenia postępowania w tej sprawie (postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej z wniosku złożonego przez Pana 29 maja 2025 r., procedowanego pod znakiem 0115‑KDIT3.4011.455.2025.AWO, zostało zakończone 16 lipca 2025 r. wydaniem postanowienia o pozostawieniu tego wniosku bez rozpatrzenia). Ze względu na okoliczność, że przedmiotowe uzupełnienie zostało nam przekazane 17 lipca 2025 r. przez Urząd Skarbowy w (...) (pismem o znaku (...)), powołane postanowienie - z dniem wydania tej interpretacji – staje się bezprzedmiotowe.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.