Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 10 czerwca 2025 r. i 17 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą. Nie jest Pani czynnym podatnikiem VAT. Rozlicza się Pani wg skali podatkowej. Prowadzi Pani KPiR. W ramach działalności świadczy Pani usługi na podstawie umowy B2B jako personel pokładowy (członek załogi lotniczej) dla spółki z siedzibą na (…) - spółka ta jest agencją załóg lotniczych i świadczy usługi (…) (personel latający, techniczny itd.) dla linii lotniczych na całym świecie. Pani głównym miejscem świadczenia usług (tzw. home base/bazą operacyjną) wg umowy jest (…). Zleceniodawca może też delegować Panią do pracy w innej bazie (tzw. away from home base - na terenie UE lub poza nią), w zależności od potrzeb operacyjnych. Taka podróż może trwać od 1 do 20 dni. Zleceniodawca, zgodnie z przepisami lotniczymi, zapewnia Pani oraz pozostałym załogantom zakwaterowanie w miejscu delegowania (bez możliwości wyboru). Natomiast transport lokalny oraz wyżywienie pokrywa Pani we własnym zakresie. Koszty podróży ponosi Pani samodzielnie i nie są Pani one zwracane przez zleceniodawcę.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani działalność gospodarczą od (…) 2025 r.

Przedmiotowe podróże będą stanowiły podróże poza siedzibę bądź stałe miejsce wykonywania Pani działalności.

Na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz.U. 2013 poz. 167) będzie Pani określała wysokość diety podlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Diety będą naliczane na podstawie prowadzonej ewidencji dla każdego wyjazdu z określonymi datami i godzinami rozpoczęcia wyjazdu oraz zakończenia wyjazdu.

Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej chce Pani zaliczyć wartość diet z tytułu podróży służbowych wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Zleceniodawca zapewnia zakwaterowanie zgodnie z przepisami:

1. ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 83/2014, Załącznik III - Wymagania organizacyjne dla operacji lotniczych (Part-ORO), m.in.: (…) (e) operator zapewnia zakwaterowanie członkowi załogi pełniącemu dyżur w porcie lotniczym; (…) (3) »zakwaterowanie« oznacza - na potrzeby pozostawania w gotowości do pełnienia służby oraz podzielonego okresu służby - spokojne, wygodne i niedostępne dla osób postronnych miejsce, w którym można kontrolować natężenie światła i wysokość temperatury oraz którego umeblowanie umożliwia członkowi załogi sen; miejsce takie ma powierzchnię wystarczającą do jednoczesnego zakwaterowania wszystkich obecnych członków załogi oraz zapewnia dostęp do żywności i napojów; (…) (4) »odpowiednie zakwaterowanie« oznacza - na potrzeby pozostawania w gotowości do pełnienia służby, podzielonego okresu służby i odpoczynku - oddzielne pomieszczenie dla każdego członka załogi, położone w cichym miejscu oraz wyposażone w łóżko, odpowiedni system wentylacji, urządzenie do regulacji temperatury i natężenia światła oraz z dostępem do żywności i napojów;
2. (…) w zakresie zarządzania zmęczeniem (…) i wypoczynkiem personelu pokładowego, m.in.: (…) (a), Okres pełnienia obowiązków lotniczych (…) (c) Uzyskanie wystarczającej ilości snu jest wspólną odpowiedzialnością operatora i członków załogi. (1) Operator może wdrożyć różne środki, takie jak: (iv) zapewnienie odpowiedniego zakwaterowania w miejscu lub w pobliżu punktu meldowania się załogi (…);
3. ICAO (Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego) - ZAŁĄCZNIK 6 — CZĘŚĆ I ZAŁĄCZNIK A. MATERIAŁY POMOCNICZE DO OPRACOWANIA SZCZEGÓŁOWYCH PRZEPISÓW DOTYCZĄCYCH ZARZĄDZANIA ZMĘCZENIEM (2) Koncepcje operacyjne (2.4) Okresy odpoczynku - Definicja okresu odpoczynku wymaga, aby członkowie załogi lotniczej lub pokładowej zostali zwolnieni ze wszystkich obowiązków w celu zregenerowania się po zmęczeniu. Sposób, w jaki ta regeneracja zostanie osiągnięta, jest odpowiedzialnością członka załogi lotniczej lub pokładowej. Dłuższe okresy odpoczynku powinny być przyznawane regularnie. Okresy odpoczynku nie powinny obejmować dyżurów, jeśli warunki dyżuru nie pozwalają członkom załogi lotniczej i pokładowej na regenerację po zmęczeniu. Odpowiednie zakwaterowanie na ziemi jest wymagane w miejscach, gdzie odbywają się okresy odpoczynku, aby umożliwić skuteczną regenerację.

Wydatki związane z tymi podróżami zostaną poniesione w celu zachowania, zabezpieczenia lub zyskania źródła przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym ma Pani prawo zaliczyć diety z tytułu zagranicznej podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodu?

2.Czy zapewnione przez zleceniodawcę zakwaterowanie w miejscu delegowania powinno zostać przez Panią uznane za przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1

Uważa Pani, że ma prawo zaliczyć diety zagraniczne do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Podróże do innych baz operacyjnych mają charakter incydentalny, są związane z wykonywaną działalnością gospodarczą, a ponoszone wydatki służą osiągnięciu przychodu. W analogicznych przypadkach orzecznictwo i interpretacje (np. 0115-KDIT1.4011.238.2024.1.MST) dopuszczają zaliczenie diet w koszt uzyskania przychodu przedsiębiorcy.

Ad. 2

Pani zdaniem, zakwaterowanie zapewnione przez zleceniodawcę nie stanowi nieodpłatnego świadczenia. Obowiązek zapewnienia zakwaterowania wynika z przepisów regulujących działalność lotniczą (np. (EU) No 83/2014 oraz (...)). Zakwaterowanie nie jest przekazane w celu wzbogacenia podatnika, lecz stanowi warunek niezbędny do wykonywania usług w trybie ciągłej gotowości i zgodnie z regulacjami dotyczącymi odpoczynku załogi. Koszt zakwaterowania jest pokrywany w interesie zleceniodawcy, a podatnik nie ma swobody wyboru ani dysponowania tym świadczeniem. Powyższe świadczenie nie spełnia więc założeń wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. K 7/13 aby móc zakwalifikować je jako nieodpłatne świadczenie. W podobnych przypadkach organy uznają, że brak jest podstaw do rozpoznania przychodu z nieodpłatnych świadczeń (np. NSA z 9 stycznia 2024 r., sygn. akt II FSK 434/21 i II FSK 1332/21).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku bądź od których zamachano poboru podatku.

Na mocy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera natomiast art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Przepisy art. 14 ust. 2 ustawy o PIT zawierają katalog rodzajów przychodów wchodzących do zakresu kategorii przychodów z działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy:

Przedmiotem Pani wątpliwości jest ustalenie czy zapewnione przez zleceniodawcę zakwaterowanie w miejscu delegowania powinno zostać przez Panią uznane za przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach działalności świadczy Pani usługi na podstawie umowy B2B jako personel pokładowy (członek załogi lotniczej) dla spółki z siedzibą na (…). Głównym miejscem świadczenia usług wg umowy jest (…). Zleceniodawca może też delegować Panią do pracy w innej bazie w zależności od potrzeb operacyjnych. Zgodnie z przepisami lotniczymi zleceniodawca zapewnia Pani oraz pozostałym załogantom zakwaterowanie w miejscu delegowania (bez możliwości wyboru). Wskazała Pani, że obowiązek ten wynika m.in. z:

• rozporządzenia komisji (UE) NR 83/2014;
• (…) w zakresie zarządzania zmęczeniem (...) i wypoczynkiem personelu pokładowego;
• ICAO (Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego).

Na gruncie interpretacji pojęcia świadczeń nieodpłatnych istotny jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, który choć dotyczył świadczeń ze stosunku pracy, stał się istotną wskazówką interpretacyjną także w odniesieniu do przychodów z innych źródeł. Trybunał określił trzy przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, aby dane świadczenie można było uznać za przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą zleceniobiorcy (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie zleceniodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu zleceniobiorcy (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Innymi słowy, kwalifikując konkretne świadczenie ze strony pracodawcy jako przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, powinno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

W przypadku niespełnienia którejkolwiek z wyżej wymienionych przesłanek, u zleceniobiorcy nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego obejmuje przedmiotem wprawdzie świadczenia uzyskiwane przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne dotyczące tego, jak w ogóle należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób świadczących usługi uzyskujących przychody na podstawie umów o świadczenie usług. Należy więc pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym ścisłym kontekście sytuacyjnym, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk oraz praktyk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Wskazać też należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy świadczenie to powoduje wystąpienie przysporzenia po stronie jego beneficjenta, tj. rozumiane jako świadczenie dokonywane w jego interesie, a nie w interesie przekazującego takie świadczenie.

W świetle powyższego należy zauważyć, że w przedstawionym opisie, otrzymując możliwość korzystania z zakwaterowania (bez możliwości wyboru), służy wyłącznie realizacji przedmiotu umowy przez Panią oraz kontrahenta, określonego w Umowie. Z tego względu nie można uznać, że udostępnienie zakwaterowania stanowi jakiekolwiek przysporzenie majątkowe po Pani stronie.

Nie otrzymuje Pani bowiem dla siebie żadnej korzyści majątkowej kosztem kontrahenta. Nie generuje to zatem po Pani stronie dodatkowego przychodu z działalności gospodarczej w postaci nieodpłatnego świadczenia. Po Pani stronie nie ziści się żadne trwałe, a nawet nietrwałe przysporzenie, czy wzbogacenie.

Zatem Pani stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Pani wątpliwość również budzi kwestia czy ma Pani prawo zaliczyć diety z tytułu zagranicznej podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, bądź służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej jest obowiązujące od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2190 ze zm.).

Z powołanego powyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały więc objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych.

W przepisach prawa podatkowego pojęcie podróży służbowej nie zostało zdefiniowane. Definicja podróży służbowej pracownika została natomiast zawarta w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2025 r. poz. 277 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem za podróż służbową uznaje się wykonywanie na podstawie polecenia pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

Podkreślić jednak należy odmienny charakter regulacji w przypadku pracownika i osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Pracownikowi cel podróży służbowej określa pracodawca w poleceniu odbycia podróży służbowej, natomiast w odniesieniu do przedsiębiorcy, istotnym kryterium dla uznania wyjazdu za podróż służbową winno być ustalenie czy wyjazd ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Uznać zatem należy, że odesłanie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy, do pojęcia pracownika może mieć zastosowanie jedynie w kontekście ograniczenia wysokości diety z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, nie zaś samej zasady dopuszczalności zastosowania tego przepisu do wymienionych w nim podmiotów.

Z powyższej regulacji prawnej wynika konieczność wyłączenia z kosztów podatkowych wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Oznacza to, że osobom tym przysługuje prawo uwzględniania w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tj. do wysokości diet przysługujących pracownikom.

Powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmując swoją dyspozycją sytuacje odbywania podróży służbowych przez osoby prowadzące działalność gospodarczą, nie przewidują do tej kategorii podatników żadnych wyłączeń o charakterze przedmiotowym lub podmiotowym, wobec tego nieuprawnione jest różnicowanie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą według rodzaju tej działalności.

W szczególności przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego, czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Zasadniczą natomiast przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami w celu osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

W świetle powyższego, o ile podróże, jakie podatnik odbywa są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności może zaliczyć diety związane z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2190 ze zm.).

Z przedstawionych we wniosku okoliczności, tj. informacji podanych przez Panią, wynika że:

• podróże będą stanowiły podróże poza siedzibę bądź stałe miejsce wykonywania Pani działalności;
• na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz.U. 2023 poz. 2190 ze zm.) będzie Pani określała wysokość diety podlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu;
• diety będą naliczane na podstawie prowadzonej ewidencji dla każdego wyjazdu z określonymi datami i godzinami rozpoczęcia wyjazdu oraz zakończenia wyjazdu;
• wydatki związane z tymi podróżami zostaną poniesione w celu zachowania, zabezpieczenia lub zyskania źródła przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej chce Pani zaliczyć wartość diet z tytułu podróży służbowych wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Z powyższych względów, skoro - jak Pani wskazała - odbywa Pani podróże, które są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Pani działalnością gospodarczą, to stosownie do treści art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może Pani uwzględniać w kosztach podatkowych wartość diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Wobec powyższego Pani stanowisko w tym zakresie również jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo zauważam, że wydając niniejszą interpretację indywidualną zapoznałem się z powołaną przez Panią interpretacją indywidualną. Podkreślam jednak, że jest ona wiążąca jedynie w sprawie, w której została wydana i nie ma wpływu na ocenę stanowiska w Pani sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.