Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

·nieprawidłowe – w odniesieniu do sposobu liczenia limitu 183 dni,

·prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 25 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 8 lipca 2025 r. (wpływ 8 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Zwróciła się Pani z prośbą o pomoc w ocenie Pani rezydentury, która mogłaby mieć wpływ na podwójne rozliczanie się w Polsce z dochodu, który otrzymuje Pani od pracodawcy z Wielkiej Brytanii.

Od 21 lat mieszka Pani i pracuje w Wielkiej Brytanii, gdzie również posiada Pani mieszkanie, za które jest Pani zobowiązana spłacać kredyt mieszkaniowy przez kolejne 21 lat. W Wielkiej Brytanii również posiada Pani samochód i inne zobowiązania finansowe. W tym również kraju posiada Pani wszystkie kontakty związane z życiem osobistym.

Jeśli chodzi o Polskę tutaj również posiada Pani mieszkanie, na którym nie ma Pani zobowiązania kredytowego. Na to mieszkanie ma Pani podpisaną umowę użyczenia z siostrą, z której nie pobiera Pani materialnego zarobku. Jedyny dochód, który Pani otrzymuje, jest za wynajem garażu (250 zł miesięcznie), za który opłaca Pani 8,5% podatku miesięcznie. Dochód z garażu w 100% jest przeznaczony na pomoc w kosztach związanych z opieką nad bardzo chorą mamą.

Niestety w ostatnich latach zdrowie rodziców się bardzo pogorszyło (po ciężkim przejściu C0VIDA), co spowodowało, że przebywała Pani na terenie Polski dłużej niż normalnie, ale nie więcej niż 182 dni w roku. Jako rezultat ciężkiej choroby straciła Pani tatę w sierpniu 2022 i pozostała Pani chora mama, która wymaga 24 godzinnej opieki. Opieka polega na myciu, zmianie pampersów, gotowaniu, praniu, podnoszeniu z łóżka, wózka inwalidzkiego, kładzeniu do spania, sprzątaniu, gotowaniu itp. Opiekę nad mamą próbuje Pani zapewnić z siostrą, ale ze względu na intensywność wymaganej opieki (która wymaga dwóch osób na co dzień) próbuje Pani wesprzeć siostrę jak tylko może i przebywa Pani w Polsce tak często, jak sytuacja Pani na to pozwala. Przez ostatnie 2 lata było to 290 dni, czyli 145 dni na rok.

Jest Pani świadoma, że pomimo że jest Pani Polką, ma Pani limit czasowy, który nie pozwala na pobyt/pracę powyżej 182 dni bez obowiązku opłacenia podwójnych podatków za dochód, który otrzymuje Pani z Wielkiej Brytanii, jeśli przekroczyłaby Pani ten limit.

W trakcie pobytu w Polsce nie jest Pani zatrudniona przez żadnego pracodawcę w Polsce, w trakcie tego pobytu koncentruje Pani uwagę wyłącznie nad opieką nad bardzo chorą mamą i obowiązkami związanymi z zatrudnieniem na pełen etat dla pracodawcy w Wielkiej Brytanii, co czasami jest bardzo trudne ze względu na intensywność opieki nad mamą.

Została Pani uświadomiona przez Urząd Skarbowy (telefonicznie), że rożne czynniki wpływają na potwierdzenie rezydentury i obowiązku płacenia podwójnych podatków, np. długość pobytu nie jest determinującym czynnikiem, ale interes życiowy danej osoby.

W Polsce, poza mamą i siostrą, nie posiada Pani własnej rodziny (męża i dzieci), które mogłyby wpłynąć na Pani status rezydencki. Również przez fakt, że mieszka Pani w Anglii – 21 lat, znajomości koleżeńskie wygasły i ze względu na bardzo limitowany czas dla siebie, niestety nie ma Pani czasu na odnawianie starych kontaktów.

Do tej pory rozliczała się Pani tylko i wyłącznie w Wielkiej Brytanii z tego powodu, że w Polsce nie osiąga Pani żadnych dochodów od pracodawcy polskiego, a ze względu na niski dochód z garażu, nie ma Pani obowiązku podwójnego rozliczania się z niego w Wielkiej Brytanii.

Próbowała Pani nie raz zasięgać porady prawnej (prywatnie), jak i w Urzędzie skarbowym, ale niestety nikt nie chce podjąć odpowiedzialności za ocenę Pani sytuacji, została Pani poinformowana, że każda sytuacja jest rozpatrywana indywidualnie, dlatego też zwraca się Pani o pomoc w tym trudnym dla Pani czasie.

Uzupełnienie wniosku

Czy w okresie obejmującym Pani wniosek Wielka Brytania traktuje/będzie Panią traktować jak rezydenta podatkowego, tzn. czy według prawa Wielkiej Brytanii podlega Pani tam opodatkowaniu, z uwagi na swoje miejsce zamieszkania?

Tak, w okresie obejmującym ten wniosek Wielka Brytania traktuje Panią i będzie Panią nadal traktować jako rezydenta podatkowego ze względu na to, że jest to tymczasowa sytuacja, a nie stała.

Czy w okresie obejmującym Pani wniosek posiada/będzie Pani posiadać certyfikat rezydencji dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii?

Tak, posiada Pani Settlement Status na czas nieograniczony, który nie jest dodatkowym dokumentem, ale ten status jest automatycznie podłączony pod Pani polski paszport. Strona internetowa (która podlega pod rząd Wielkiej Brytanii) wystawia kody, które podaje się pracodawcy, żeby potwierdzić prawo do pracy i życia w Wielkiej Brytanii.

W którym z krajów – w okresie obejmującym Pani wniosek – ma/będzie miała Pani stałe miejsce zamieszkania?

Stałe miejsce zamieszkania jest i będzie tylko w Wielkiej Brytanii.

Jakie posiada Pani obywatelstwo?

Posiada Pani tylko obywatelstwo polskie.

Pytanie

1.Ze względu na pogarszający się stan zdrowia mamy, może być sytuacja, że nie z Pani własnego wyboru będzie Pani zmuszona przekroczyć limit 183 dni – czy ze względu na Pani sytuację limit 183 dni również Pani dotyczy, jeśli tak to w jaki sposób są te dni obliczane (czy są one liczone od stycznia do grudnia, czy dni podroży są wliczane, czy w inny sposób) i czy jeśli wzięłaby Pani bezpłatny urlop, to czy on również będzie częścią 183 dni, czy zostałby potraktowany inaczej?

2.Którego kraju ma Pani/będzie rezydentem podatkowym?

Pani stanowisko w sprawie

Z poprzednich porad, które Pani otrzymała, myśli Pani, że powinna być w stanie przebywać na terenie Polski dłużej niż 182 dni bez obowiązku płacenia podwójnych podatków.

Z powyżej przedstawionej sytuacji wynika, że Pani stały pobyt od wielu lat jest w Wielkiej Brytanii, gdzie posiada Pani główny majątek. W Polsce nie posiada Pani męża ani dzieci. Wyłącznie okoliczność, że Pani chora mama mieszka w RP, nieruchomość, z której nie otrzymuje Pani dochodu nie powinny być wystarczającym faktem do płacenia podwójnego podatku.

Głównym ośrodkiem interesów życiowych jest Wielka Brytania i bez względu na długość pobytu w RP (nawet ponad 183 dni), to nadal pozostaje Pani brytyjskim rezydentem podatkowym, a nie polskim, ponieważ kwestia ośrodka interesów życiowych jest determinującą.

W Pani ocenie jest Pani/będzie wyłącznie rezydentem Wielkiej Brytanii.

Jest Pani świadoma, że limit 183 dni obejmuje weekendy, urlop wypoczynkowy, urlop chorobowy, jak również urlop bezpłatny. Jedynie dni podróży nie są wliczane w ten limit.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest:

·nieprawidłowe – w odniesieniu do sposobu liczenia limitu 183 dni,

·prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Przedmiotową przesłankę stosowaną samodzielnie należy uznać za spełnioną po przekroczeniu 183 dni pobytu na terytorium Polski w danym roku kalendarzowym, ze względu na to, że rok kalendarzowy jest podstawowym okresem podatkowym branym pod uwagę przy dokonywaniu rozliczeń podatkowych osób fizycznych. Przebywanie przez 183 dni, ale nieprzekroczenie tej liczby dni pobytu na terytorium RP w danym roku kalendarzowym będzie skutkowało niespełnieniem tej przesłanki.

Wskazany przez ustawodawcę warunek przebywania w Polsce dłużej niż przez 183 dni w roku kalendarzowym nie oznacza, że musi to być pobyt nieprzerwany. Za spełnienie tego warunku uznaje się bowiem sytuację, gdy osoba fizyczna spędzi łącznie więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym w Polsce.

Przy obliczaniu okresu 183 dni stosuje się metodę określającą „dni fizycznej obecności”, tzn. do tego okresu wliczane są dni, w których podatnik, choćby przez krótki czas, fizycznie przebywa na terytorium Polski. W ramach tej metody brane są pod uwagę następujące elementy: część dnia, dzień przybycia, dzień wyjazdu i wszystkie inne dni spędzone w danym państwie, takie jak soboty i niedziele, święta narodowe, urlopy, dni choroby oraz dni zajęte z powodu śmierci lub choroby w rodzinie. Wynika z tego, że każda część dnia, nawet bardzo krótka, spędzona przez podatnika w danym państwie liczy się jako dzień obecności w tym państwie przy obliczaniu okresu 183 dni.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że ze względu na chorobę mamy i konieczność zapewnienia jej stałej opieki może dojść do sytuacji, że będzie Pani zmuszona przekroczyć limit 183 dni przebywania – przy czym przy obliczaniu ilości dni musi Pani wziąć pod uwagę rok kalendarzowy (a więc okres od stycznia do grudnia danego roku) i wszystkie dni, w których choćby przez krótki czas fizycznie przebywała Pani na terytorium Polski.

Jeśli limit ten zostanie przekroczony, wówczas w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla celów podatkowych będzie Pani uważana za osobę posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Z uwagi jednak na to, że – jak wynika z opisu sprawy – w okresie obejmującym Pani wniosek posiada/będzie Pani posiadać również miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, ustalając rezydencję podatkową należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840 ze zm.) – dalej: Konwencja polsko-brytyjska.

Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej:

Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Wskazuję przy tym, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe. Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza natomiast, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je, biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

We wniosku wskazała Pani, że Pani stałe miejsce zamieszkania jest i będzie tylko w Wielkiej Brytanii.

Zatem na podstawie art. 4 ust. 2 lit. a Konwencji polsko-brytyjskiej stwierdzam, że Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest/będzie Wielka Brytania. W konsekwencji nie jest/nie będzie Pani rezydentem podatkowym Polski.

Podsumowanie: jeśli w danym roku podatkowym przebywa/będzie Pani przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni, wówczas w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla celów podatkowych jest/będzie Pani uważana za osobę posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Jednocześnie – ponieważ w okresie obejmującym Pani wniosek posiada/będzie Pani posiadać również miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii – po zastosowaniu tzw. reguł kolizyjnych określonych w Konwencji polsko-brytyjskiej – ostatecznie posiada/będzie posiadać Pani rezydencję podatkową w Wielkiej Brytanii.

Jednocześnie Pani stanowisko, zgodnie z którym dni podróży nie są wliczane do limitu 183 dni, uznałem za nieprawidłowe. Do limitu tego wliczane są bowiem wszystkie dni, w których podatnik, choćby przez krótki czas, fizycznie przebywa na terytorium Polski w danym roku kalendarzowym, również w sytuacji, gdy dany dzień jest dniem podróży.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

·zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.