Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe.

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili Państwo wniosek – na wezwanie – pismem z 20 czerwca 2025 r. (data wpływu 20 czerwca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. S.A. jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność gospodarczą na terenie Polski („Spółka” lub „A.”), a jednocześnie (…).

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka planuje wdrożyć organizację integracji dla swoich pracowników („Integracje”). Przez pracowników Spółka rozumie osoby zatrudnione przez nią na podstawie umów o pracę.

Integracje będą miały charakter:

• wspólnych spotkań z zapewnieniem cateringu lub w restauracji bądź pizzerii,
• innych wspólnych wycieczek np. do teatru, kina, na koncert, na kręgle.

W ramach rozbudowanej struktury organizacyjnej Spółki, poszczególnym jednostkom organizacyjnym Spółki (poszczególnym działom) przyznawane będą według planu na dany rok środki finansowe z przeznaczeniem na organizację ogólnodostępnych Integracji dla pracowników Spółki w ramach danej jednostki organizacyjnej. W budżecie na dany rok będzie ustalana pula środków finansowych przypadających na poszczególne działy na ten cel. Kierownicy poszczególnych działów Spółki będą dysponowali wskazanymi środkami finansowymi na integrację pracowników.

Specyfika pracy w Spółce (...) wymaga od pracowników szczególnego zaangażowania, współpracy i motywacji. W związku z powyższym priorytetem Spółki jest organizacja Integracji mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, jak również budowanie zespołu, a ponadto mających na celu poprawę atmosfery w pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami, co zmierza do zwiększenia efektywności i wydajności pracy pracowników, a przez to również zwiększenia przychodów Spółki.

Fundusze wykorzystywane w celu organizacji Integracji nie pochodzą z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych Spółki. Spółka będzie ponosić pełny koszt Integracji.

Integracje co do zasady organizowane będą poza godzinami pracy pracowników. Udział w Integracjach jest dobrowolny, jednakże mając na uwadze cel przyświecający organizacji opisywanych spotkań/wycieczek, Spółka oczekuje obecności pracowników na tego typu wydarzeniach. Informacja o planowanych Integracjach będzie podawana do wiadomości pracowników poszczególnych działów i mogą oni wziąć w nich udział na zasadach dobrowolności.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Jak wspomniano we wniosku, udział w Integracjach jest dobrowolny, jednakże Spółka oczekuje obecności pracowników na tego typu wydarzeniach (wspólnych spotkaniach z zapewnieniem cateringu lub w restauracji). Informacja o planowanych Integracjach będzie podawana do wiadomości pracowników poszczególnych działów i mogą oni wziąć w nich udział na zasadach dobrowolności. Kierownik komórki organizacyjnej będzie dysponował środkami z przeznaczeniem na ten cel, natomiast Spółka pozostawia dowolność wyboru formy Integracji komórkom organizacyjnym, np. wyjście do kina, na kręgle czy do restauracji. Pracownicy będą zgłaszać Spółce chęć udziału we wspólnych spotkaniach.

Jak wspomniano we wniosku, udział w Integracjach jest dobrowolny, jednakże Spółka oczekuje obecności pracowników na tego typu wydarzeniach (wspólnych wycieczkach). Informacja o planowanych Integracjach będzie podawana do wiadomości pracowników poszczególnych działów i mogą oni wziąć w nich udział na zasadach dobrowolności. Kierownik komórki organizacyjnej będzie dysponował środkami z przeznaczeniem na ten cel, natomiast Spółka pozostawia dowolność wyboru formy Integracji komórkom organizacyjnym, np. wycieczka, wyjście do kina, na kręgle czy do restauracji. Pracownicy będą zgłaszać Spółce chęć udziału we wspólnych wyjściach/wycieczkach.

Będą tworzone imienne listy pracowników biorących udział w Integracji. Kierownik komórki organizacyjnej mając do dyspozycji określony budżet na ten cel, wspólnie z pracownikami ustala formę Integracji pracowników.

Nie planuje się zawierać żadnych umów dotyczących wspólnych wyjść do restauracji czy innych form spotkań integracyjnych. Z uwagi na fakt, że wydarzenia, o których mowa we wniosku dotyczą zdarzenia przyszłego, Spółka na ten moment nie jest w stanie określić, czy potencjalny organizator (jeżeli w przyszłości Spółka zdecydowałaby się na organizację Integracji przy udziale podmiotu trzeciego) nie będzie wymagał określenia zakresu integracji pracowników.

Pytania:

1)Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w związku z organizacją przez Spółkę Integracji dla pracowników w postaci wspólnych spotkań z zapewnieniem cateringu lub w restauracji bądź pizzerii, nie dojdzie do powstania po stronie pracowników przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu PIT, a co za tym idzie, na Spółce, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania i pobrania zaliczki na PIT w związku z zapewnieniem tych świadczeń?

2)Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w związku z organizacją przez Spółkę Integracji dla pracowników w postaci innych wspólnych wycieczek np. do teatru, kina, na koncert, na kręgle nie dojdzie do powstania po stronie pracowników przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu PIT, a co za tym idzie, na Spółce, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania i pobrania zaliczki na PIT w związku z zapewnieniem tych świadczeń?

3)Czy wydatki na organizację Integracji w zakresie opisanym we wniosku o wydanie interpretacji, z wyłączeniem wydatków na alkohol, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 uCIT?

4)Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na organizację spotkań integracyjnych w zakresie opisanym powyżej zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.) („uVAT”) z zastrzeżeniem wyłączeń określonych w art. 88 ustawy o VAT?

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Państwa zdaniem prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w związku z organizacją przez Spółkę Integracji dla pracowników w postaci wspólnych spotkań z zapewnieniem cateringu lub w restauracji bądź pizzerii, nie dojdzie do powstania po stronie pracowników przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu PIT, a co za tym idzie, na Spółce, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania i pobrania zaliczki na PIT w związku z zapewnieniem tych świadczeń.

Państwa zdaniem, organizacja przez Spółkę Integracji dla pracowników w postaci wspólnych spotkań z zapewnieniem cateringu lub w restauracji bądź pizzerii, nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu PIT.

Ad. 2

Państwa zdaniem, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w związku z organizacją przez Spółkę Integracji dla pracowników w postaci innych wspólnych wycieczek np. do teatru, kina, na koncert, na kręgle nie dojdzie do powstania po stronie pracowników przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu PIT, a co za tym idzie, na Spółce, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania i pobrania zaliczki na PIT w związku z zapewnieniem tych świadczeń.

Państwa zdaniem, organizacja przez Spółkę Integracji dla pracowników w postaci innych wspólnych wycieczek np. do teatru, kina, na koncert, na kręgle nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu PIT.

Uzasadnienie Państwa stanowiska

Ad. 1 i 2

Na gruncie uPIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1).

Natomiast jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 1 uPIT, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z kolei stosownie do art. 11 ust. 1 uPIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 uPIT). Natomiast stosownie do ust. 2a tego artykułu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 uPIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Z kolei jak wynika z ust. 3 tego artykułu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 uPIT).

Na uwagę zasługuje okoliczność, że stosownie do regulacji art. 32 ust. 1 uPIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Odnosząc się do zapewnienia pracownikom poszczególnych świadczeń przez pracodawcę, należy wyjaśnić sposób rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń”, o którym mowa w art. 12 ust. 1 uPIT. Do powyższego zagadnienia odniósł się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947) w którym w sposób szczegółowy wskazał, w jakich przypadkach nieodpłatne świadczenie nie może być rozpatrywane w kategoriach przychodu podatkowego, a w jakich takim przychodem jest.

W powyższym wyroku Trybunał Konstytucyjny wymienił bowiem cechy kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 uPIT. Zdaniem Trybunału „(…) za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”

Natomiast w Państwa ocenie w okolicznościach objętych niniejszym wnioskiem nie dojdzie do spełnienia wszystkich wymienionych powyżej przesłanek zaliczenia danego świadczenia do kategorii innych nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu uPIT, a tym samym po stronie pracowników Spółki nie dojdzie do powstania przychodu w związku z organizacją Integracji przez Spółkę.

Jak wskazano we wniosku, Spółka planuje wdrożyć organizację Integracji dla swoich pracowników. Integracje będą miały charakter:

• wspólnych spotkań z zapewnieniem cateringu lub w restauracji bądź pizzerii,
• innych wspólnych wycieczek np. do teatru, kina, na koncert, na kręgle.

W związku z powyższym należy w szczególności podkreślić, że w okolicznościach objętych niniejszym wnioskiem brak jest możliwości przyjęcia, iż organizacja Integracji dla pracowników odbywa się w ich interesie, a nie w interesie Spółki (jako pracodawcy).

Jak bowiem wskazano, specyfika pracy w Spółce (...) wymaga od pracowników szczególnego zaangażowania, współpracy i motywacji. W związku z powyższym, priorytetem Spółki jest organizacja Integracji mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, jak również budowanie zespołu, a ponadto mających na celu poprawę atmosfery w pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami, co zmierza do zwiększenia efektywności i wydajności pracy pracowników, a przez to również zwiększenia przychodów Spółki.

Zatem przedmiotowe wydarzenia będą miały charakter integracyjny oraz będą zmierzać do wzmocnienia pozytywnych relacji w zespole, zwiększenia identyfikacji pracowników poszczególnych działów ze Spółką, motywowania zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienia lojalności zespołu wobec Spółki, a tym samym podniesienia efektywności pracy pracowników, co przekłada się na wyniki ich pracy oraz zwiększenie wyników finansowych Spółki. Organizowane spotkania czy wycieczki pełnią funkcje integracyjne, mają na celu zacieśnienie więzi pomiędzy pracownikami oraz pomiędzy pracownikami a Spółką.

Ponadto brak jest możliwości uznania, iż organizacja spotkań integracyjnych skierowanych do ogółu pracowników leży w ich interesie, a nie w interesie pracodawcy.

W związku z powyższym należy zaznaczyć, że w ramach rozbudowanej struktury organizacyjnej Spółki, poszczególnym jednostkom organizacyjnym Spółki (poszczególnym działom) przyznawane będą według planu na dany rok środki finansowe z przeznaczeniem na organizację ogólnodostępnych Integracji dla pracowników Spółki w ramach danej jednostki organizacyjnej. W budżecie na dany rok będzie ustalana pula środków finansowych przypadających na poszczególne działy na ten cel. Kierownicy poszczególnych działów Spółki będą dysponowali wskazanymi środkami finansowymi na integrację pracowników. Zatem z uwagi na zorganizowanie przedmiotowych Integracji jako ogólnodostępnych należy przyjąć, że pracownicy poszczególnych działów Spółki będą mogli z nich skorzystać na podobnych zasadach. Ponadto należy podkreślić, że pomimo dobrowolnego uczestnictwa pracowników w Integracjach, pracodawca (Spółka) oczekuje uczestnictwa pracowników w tego typu wydarzeniach. Pracodawca odpowiada bowiem za rozwój przedsiębiorstwa. Natomiast jak zaznaczono we wniosku, wspólne spotkania i wycieczki zmierzają do zintegrowania pracowników Spółki, co ma wpływać na wzrost efektywności ich pracy, a w konsekwencji wyników finansowych Spółki. Mając zatem na uwadze, że zamierzeniem Spółki w odniesieniu do organizacji Integracji jest poprawa efektywności i wydajności pracy, a przez to zwiększenie przychodów Spółki nie można twierdzić, że wskazane Integracje mają charakter w pełni dobrowolny i skutkują powstaniem korzyści po stronie pracowników.

W związku z powyższym po stronie pracowników Spółki w związku z organizacją Integracji przez Spółkę nie pojawi się korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musieliby ponieść. W ocenie Spółki, nie sposób bowiem założyć, że gdyby pracodawca nie podjął się organizacji danego spotkania integracyjnego, pracownik zdecydowałby się wziąć udział w analogicznym wydarzeniu, a tym samym poniósłby w tym celu analogiczne wydatki. Ponadto należy podkreślić, że brak jest podstaw do wystąpienia korzyści po stronie pracowników w sytuacji, w której biorą oni udział w Integracjach organizowanych zasadniczo poza godzinami pracy, jeżeli czas ten mógłby być przez nich wykorzystany w inny wybrany przez nich sposób (który byłby bardziej odpowiadałby ich potrzebom), w tym na spędzenie czasu z rodziną czy przyjaciółmi. Natomiast to pracodawca oczekuje od pracowników udziału w spotkaniach integracyjnych z uwagi na realizację przy tym własnego interesu, co również przemawia za uznaniem, że zapewnienie pracownikom Integracji przynosi korzyść pracodawcy, nie zaś pracownikom. To Spółka stara się, aby wydobyć z organizacji Integracji maksymalnie dużo, w tym przyjrzeć się poszczególnym pracownikom, zaobserwować, jak czują się w zespole, doprowadzić do tego, by zespół się zacieśnił, co ma pozwolić na zwiększenie efektywności jego pracy i wyników finansowych Spółki.

Zatem mając na uwadze cel przyświecający organizacji Integracji, korzyść z tytułu uczestnictwa pracowników w tych spotkaniach/wycieczkach będzie odnosić Spółka (jako pracodawca), nie zaś uczestnicy ww. integracji. Ponadto w okolicznościach objętych niniejszym wnioskiem (abstrahując od argumentacji przemawiającej za uznaniem, że w związku z organizacją Integracji w ogóle nie dojdzie do powstania korzyści u pracowników) należy również podkreślić, że po stronie pracowników Spółki nie pojawi się także korzyść mająca charakter wymierny. Nie można bowiem przyjąć, że wymierna korzyść po stronie pracowników występuje w sytuacji, w której dochodzi do zapewnienia im przez pracodawcę nieodpłatnych świadczeń mających charakter ogólnodostępny, z których to pracownicy mogą skorzystać na podobnych zasadach.

Jak bowiem wskazano, Integracje będą kierowane do możliwie szerokiego kręgu adresatów i zasadniczo każda osoba uprawniona będzie mogła z nich skorzystać na podobnych zasadach. Spółka kieruje bowiem przedmiotowe świadczenia w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów będących osobami uprawnionymi, celem zintegrowania pracowników Spółki oraz przyczynienia się do wzrostu ich zaangażowania w świadczoną pracę. Ponadto Spółka (jako pracodawca) nie ma przykładowo wpływu na to, czy podczas Integracji dany pracownik coś je czy nie i czy będzie się bawił oraz korzystał z zapewnionych atrakcji czy raczej odliczał jedynie czas do powrotu do domu. W związku z powyższym brak jest również możliwości ustalenia, w jakim zakresie pracownik faktycznie skorzystał z zapewnianych mu świadczeń, w tym przykładowo czy i ile zjadł bądź wypił w trakcie spotkania integracyjnego.

Zdaniem Spółki, nie można więc twierdzić, że korzyść powstanie po stronie uczestników Integracji, tym bardziej, że nie da się określić na ile (i czy w ogóle) proponowane składniki danego wydarzenia będą przez uczestnika wykorzystywane.

Zdaniem Spółki, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku nie można zatem mówić o powstaniu przychodu podatkowego po stronie pracowników w związku z zapewnieniem im przez Spółkę świadczeń mających charakter integracyjny. W konsekwencji, zapewnienie przedmiotowych świadczeń nie skutkuje na gruncie podatku dochodowego powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie pracowników.

Przedmiotowe świadczenia nie spełniają bowiem wszystkich przesłanek do uznania ich za przychód z nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947).

Zapewnienie uczestnictwa w Integracjach nie może zostać uznane za element wynagrodzenia pracowników na gruncie regulacji art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 uPIT. W szczególności przedmiotowe świadczenia należy uznać za ponoszone w interesie Spółki (jako pracodawcy), nie zaś pracowników, a ponadto niemające charakteru świadczeń wymiernych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, za prawidłowe należy uznać przedstawione przez Spółkę stanowisko, zgodnie z którym organizacja przez Spółkę Integracji dla pracowników w postaci:

• wspólnych spotkań z zapewnieniem cateringu lub w restauracji bądź pizzerii,
• innych wspólnych wycieczek np. do teatru, kina, na koncert, na kręgle.

nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu PIT.

Oznacza to, że z ww. tytułu nie powstaną również na gruncie PIT po stronie Spółki ani obowiązki płatnika, ani obowiązki informacyjne.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdzają przykładowo następujące interpretacje indywidualne:

a)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 sierpnia 2018 r., znak: 0115-KDIT2-2.4011.283.2018.1.BK: „(…) udział pracowników (…) w organizowanych przez Spółkę spotkaniach integracyjnych, mających na celu wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, zwiększenie identyfikacji zespołu ze Spółką, motywację zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności zespołu wobec Spółki, a tym samym podniesienie efektywności pracy i lepszą skuteczność w świadczeniu pracy, a w konsekwencji polepszenie wyników finansowych Spółki, nie będzie generować po ich stronie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.”

b)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.165.2019.2.LS: „(…) udział pracowników Banku w spotkaniach integracyjnych, opłaconych ze środków obrotowych Banku, mających na celu integrację pracowników, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez pracowników zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego. Zatem, opłacenie przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych kosztów ww. spotkań integracyjnych nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

c)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 września 2024 r., sygn. 0112-KDWL.4011.87.2024.1.TW: „(…) udział pracowników (…) w wycieczce integracyjnej, zaoferowanej przez Państwa, mającej na celu integrację pracowników, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

d)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 października 2024 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.495.2024.1.GG: „(…) bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym, zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.”

e)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 grudnia 2024 r. sygn. 0115-KDIT2.4011.483.2024.1.MM: „Mając zatem na uwadze opisane zdarzenie oraz powołane powyżej kryteria wynikające z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdzić należy, że w związku ze sfinansowaniem w całości wycieczki jak i dofinansowaniem w dużej części wycieczki (które będą stanowić wyjazd integracyjny) ze środków obrotowych Państwa Przedsiębiorstwa – nie powstanie u pracowników, którzy będą w nich uczestniczyli przychód z tytułu świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych. Tym samym, nie będą Państwo zobowiązani od wartości tych świadczeń obliczać, pobierać i przekazywać w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na konto właściwego urzędu skarbowego.”

f)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2024 r. sygn. 0115-KDIT2.4011.484.2024.2.KC: „(…) skoro – jak Państwo wskazują – wycieczka ma przede wszystkim na celu integrację pracowników Urzędu Gminy oraz Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, co ma przełożyć się na poprawę atmosfery pracy oraz zwiększenie motywacji pracowników do pracy, polepszenie efektywności pracy i poprawę wzajemnych relacji między pracownikami oraz propozycja udziału w wycieczce jest dostępna dla każdego pracownika UG oraz GOPS, który wyraził chęć udziału oraz dla członków ich rodzin, to po stronie pracowników Urzędu Gminy oraz Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej nie powstanie przysporzenie majątkowe.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 2 cyt. ustawy:

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy:

Według art. 11 ust. 2b tej ustawy:

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika – to wskazać należy, że dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 12 ust. 2 ww. ustawy:

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z art. 12 ust. 4 tej ustawy wynika, że:

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Przechodząc do obowiązków płatnika wskazać należy, że stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

Zauważyć trzeba się, że w uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wskazał na obiektywne kryteria, którymi należy się kierować przy określaniu, czy w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika. Przede wszystkim kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leży w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w majątku pracownika. Zastosowanie tego obiektywnego kryterium wyróżnienia świadczeń będących przychodem pracownika, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, prowadzi do wniosku, że zaoszczędzenie wydatku przez pracownika może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko wtedy, gdy świadczenia te pracodawca spełnia na wniosek pracownika lub dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie. Zgoda pracownika na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie.

W konsekwencji, „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Jeżeli którykolwiek z warunków nie zostanie spełniony, nieodpłatnego świadczenia nie będzie można uznać za przychód pracownika.

W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego – słowo „dobrowolny” – oznacza „wynikający z wolnej woli”, „działający bez przymusu”.

Ponadto warunkiem uznania, że dane świadczenie w naturze stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów podatkowych jest faktyczne otrzymanie świadczenia przez pracownika.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku. Jako przykład Trybunał Konstytucyjny wskazał m.in. dowożenie pracownika z miejsca zamieszkania do pracy. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego zorganizowanie tego rodzaju transportu może oznaczać zaoszczędzenie wydatku po stronie pracownika i w konsekwencji może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko pod warunkiem, że świadczenia te pracodawca spełniał, dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie. O ile bowiem pracownik decyduje się skorzystać z przewozu, niewątpliwie zaoszczędza sobie wydatku, który musiałby ponieść.

Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę. Mając powyższe na uwadze Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy otrzymane przez pracownika nieodpłatne świadczenie stanowi świadczenie pracodawcy, na które pracownik wyraził zgodę, które zostało spełnione w jego interesie i oznacza realne przysporzenie mu korzyści, problem ustalenia podstawy opodatkowania w zasadzie ulega rozwiązaniu. Dotyczy to między innymi zorganizowania przez pracodawcę dowozu do pracy, w sytuacji gdy pracodawca wie kto będzie korzystał z tej formy transportu oraz zna odległości, którą każdy będzie pokonywał. W takim przypadku pracodawca jest w stanie precyzyjnie określić wartość świadczenia przypadającą indywidualnie na każdego pracownika.

Z kolei jako przykład świadczenia, które nie rodzi po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) Trybunał Konstytucyjny wskazał sytuację, w której pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu, wycieczce) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

W świetle powyższego zauważyć należy, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny, ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców – nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione. Na marginesie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że przepisy podatkowe – niezależnie od konieczności realizacji obowiązku ustalonego w art. 84 Konstytucji – nie mogą prowadzić do takiego ukształtowania pozycji pracowników, aby pozostawanie w stosunku pracy w nadmierny sposób obciążało strony tego stosunku w porównaniu do samozatrudnienia, bądź pracy na czarno.

Z wniosku i uzupełnienia wynika, że Spółka planuje wdrożyć organizację integracji dla swoich pracowników („Integracje”) zatrudnionych przez nią na podstawie umów o pracę. Integracje będą miały charakter:

• wspólnych spotkań z zapewnieniem cateringu lub w restauracji bądź pizzerii,
• innych wspólnych wycieczek np. do teatru, kina, na koncert, na kręgle.

Specyfika pracy w Spółce (...) wymaga od pracowników szczególnego zaangażowania, współpracy i motywacji. W związku z powyższym priorytetem Spółki jest organizacja Integracji mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, jak również budowanie zespołu, a ponadto mających na celu poprawę atmosfery w pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami, co zmierza do zwiększenia efektywności i wydajności pracy pracowników, a przez to również zwiększenia przychodów Spółki.

Fundusze wykorzystywane w celu organizacji Integracji pochodzą ze środków obrotowych Spółki. Spółka będzie ponosić pełny koszt Integracji. Udział w Integracjach jest dobrowolny, jednakże mając na uwadze cel przyświecający organizacji opisywanych spotkań/wycieczek, Spółka oczekuje obecności pracowników na tego typu wydarzeniach. Pracownicy będą zgłaszać Spółce chęć udziału we wspólnych spotkaniach/chęć udziału we wspólnych wyjściach/wycieczkach. Będą tworzone imienne listy pracowników biorących udział w Integracji. Nie planuje się zawierać żadnych umów dotyczących wspólnych wyjść do restauracji czy innych form spotkań integracyjnych.

W tym stanie rzeczy oraz wobec jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego, uznać należy, że finansowanie pracownikom kosztów organizacji wspólnych spotkań z zapewnieniem cateringu lub w restauracji bądź pizzerii/innych wspólnych wycieczek np. do teatru, kina, na koncert, na kręgle – które będą miały charakter integracyjny, ze środków obrotowych Spółki, nie będzie generowało po stronie Państwa pracowników przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, nie będą Państwo zobowiązani od wartości tych świadczeń obliczać, pobierać i przekazywać w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych informuję, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

  1) z zastosowaniem art. 119a;

  2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.