Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 18 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 14 maja 2025 r. (wpływ 15 maja 2025 r.) oraz pismem z 27 czerwca 2025 r. (wpływ 27 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2019 r. nabył Pan wraz z żoną oraz osobą trzecią (brak pokrewieństwa) nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym w następujących udziałach:

• 50% Pan z żoną,
• 50% współwłaściciel niepowiązany.

Sprzedający nie byli podatnikami podatku od towarów i usług (VAT) w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT oraz nieruchomość nie była wcześniej wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej. Nieruchomość została nabyta z przeznaczeniem i myślą o własnych celach mieszkaniowych. Aby jednak można było tam zamieszkać, to należało dostosować ją do potrzeb własnych i tym samym wymagała drobnych napraw i odświeżenia.

W związku z brakiem porozumienia między współwłaścicielami, co do sposobu jej użytkowania, postanowił Pan wraz z żoną oraz współwłaścicielem sprzedać udziały i przeznaczyć uzyskane środki na zakup nowego mieszkania. Ze względu na wielkość nieruchomości (374,6600 m²) i przez to trudność sprzedaży w całości, Pan, Pana żona oraz współwłaściciel zdecydowaliście o jej podziale i wyodrębnieniu na 8 mniejszych lokali mieszkalnych celem łatwiejszej i szybszej sprzedaży.

W 2022 r. sprzedano lokale mieszkalne:

• 2 lokale sprzedano bez naliczonego podatku VAT,
• 4 lokale sprzedano z naliczonym podatkiem VAT.

Dwóch lokali mieszkalnych nie udało się Panu do dnia dzisiejszego sprzedać. Sugerując się tym, że jest Pan płatnikiem podatku VAT oraz że działał Pan na podstawie pełnomocnictwa, to należny podatek VAT ze sprzedaży wykazał Pan w swojej deklaracji - pliku JPK_VAT składanego z działalności gospodarczej zarówno od swojej jak i od żony części (czyli łącznie od 50% nieruchomości). Współwłaściciel odprowadził należny podatek VAT od swojej części. Decyzja o naliczeniu VAT od transakcji sprzedaży 4 lokali mieszkalnych wynikała wyłącznie z ostrożności, jednakże analizując wydane już wyroki i interpretacje śmie Pan sądzić, że niekoniecznie była obowiązkowa.

Środki uzyskane ze sprzedaży Przeznaczył Pan wraz z żoną w 2023 r. na zakup nowego mieszkania na własne cele mieszkaniowe, natomiast współwłaściciel przeznaczył środki na budowę domu. W czasie zakupu jak i sprzedaży działał Pan na podstawie pełnomocnictwa udzielonego Panu przez żonę.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako pośrednik w obrocie nieruchomościami (opodatkowaną podatkiem liniowym i jest Pan zarejestrowany jako płatnik VAT). Pana działalność nie polega i nigdy nie polegała na zakupie i sprzedaży nieruchomości, a jedynie pośrednictwie. Pana żona nie była zgłoszona do VAT, natomiast współwłaściciel na cele sprzedaży 4 lokali dokonał rejestracji do podatku VAT. Pana żona oraz współwłaściciel w momencie sprzedaży nie prowadzili i nadal nie prowadzą działalności gospodarczej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

Wskazał Pan, że między Panem, a Pana żoną obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym nabyta w 2019 r. oraz lokal mieszkalny zakupiony w 2023 r. zostały nabyte do wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wspomniane nieruchomości (lokale mieszkalne) w żadnym okresie nie były przedmiotem odpłatnego najmu, dzierżawy ani innej odpłatnej czynności o podobnym charakterze. Żadna ze stron (ani Pan, ani Pana żona, jak również współwłaściciel) nie czerpała pożytków z tytułu takich umów.

Przed sprzedażą 6 lokali mieszkalnych nie podejmował Pan żadnych aktywnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Nabywcy lokali zostali pozyskani poprzez podstawowe ogłoszenia internetowe, bez korzystania z biura nieruchomości.

Nie udzielał Pan pełnomocnictwa żadnemu podmiotowi do działania w Pana imieniu w związku ze sprzedażą 6 lokali mieszkalnych.

Do momentu sprzedaży 6 lokali mieszkalnych wraz z żoną przeprowadził Pan kapitalny remont nieruchomości wspólnie ze współwłaścicielką. Budynek był w bardzo złym stanie technicznym i wymagał nakładów finansowych, aby można było tam zamieszkać. Z pierwotnego stanu zostały jedynie ściany zewnętrzne i nośne.

W związku z podziałem nieruchomości na 8 lokali mieszkalnych odrębna własność poszczególnych lokali została ustanowiona dopiero u notariusza, w momencie przenoszenia ich na nowych właścicieli. Przed tym momentem nie dokonano takich czynności.

Na przestrzeni ostatnich 10 lat sprzedał Pan dwie nieruchomości – były to domy poniemieckie w (…) i (…). Nabył je Pan jako osoba fizyczna, bez zamiaru handlu, a celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Dom w (…) był przez jakiś czas zamieszkiwany, a w (…) nie, ze względu na zły stan techniczny o którym wcześniej Pan nie wiedział, a zauważył Pan podczas chęci przystosowania go do potrzeb rodziny, tj. drobnych remontów. Chcąc odświeżyć nieruchomość, aby mógł Pan w niej z rodziną zamieszkać okazało się, że koszt remontu i doprowadzenie do stanu użyteczności przewyższyłby wartość nieruchomości. Podjął więc Pan decyzję o sprzedaży bez dokonywania jakichkolwiek ulepszeń. Sprzedaż nastąpiła w stanie do remontu, a środki przeznaczył Pan na zakup mieszkania. Celem nabycia tych nieruchomości było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Pana i Pana żony. Nie rejestrował się Pan jako podatnik VAT, nie rozliczał Pan podatku VAT, ani PIT od sprzedaży tych nieruchomości.

Nie posiada Pan obecnie żadnych innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Pozostały wyłącznie dwa lokale (z ośmiu) będące przedmiotem Pana współwłasności z żoną.

6 czerwca 2022 r. na podstawie aktu notarialnego została zawarta umowa częściowego zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali. Zniesienie współwłasności nastąpiło jedynie względem obcej osoby – współwłaścicielki. Nie było zniesienia współwłasności z Pana żoną. W związku z wyodrębnieniem 8 lokali mieszkalnych doszło do częściowego zniesienia współwłasności pomiędzy Panem i Pana żoną, a współwłaścicielką, będącą osobą trzecią (niepozostającą z Panem w związku małżeńskim, ani w innej relacji rodzinnej). Zniesienie współwłasności miało charakter częściowy i dotyczyło wyłącznie dwóch lokali – nr 2 i nr 3.

Działając wspólnie z żoną, nabył Pan prawo odrębnej własności lokali nr 2 i nr 3 wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w ramach odpłatnego zniesienia współwłasności, za łączną kwotę 30.000,00 zł (po 15.000,00 zł za każdy lokal). Odpowiednia część tej kwoty została zapłacona na rzecz współwłaścicielki, co zostało przez nią potwierdzone w akcie notarialnym.

Zatem zniesieniu współwłasności towarzyszyła spłata, a tym samym nabył Pan wraz z żoną wartość udziału w nieruchomości ponad wartość udziału, który posiadał Pan w dniu nabycia nieruchomości w 2019 r. Spłata ta stanowiła zapłatę za zwiększenie udziału w nieruchomości, co oznacza, że wartość nabytego prawa przekroczyła wartość pierwotnego udziału.

Te lokale o nr 2 i 3 nie zostały sprzedane.

W związku z wyodrębnieniem 8 lokali mieszkalnych nabył Pan wartość udziału w nieruchomości przekraczającą wartość udziału, który posiadał Pan w chwili nabycia nieruchomości w 2019 r. Nastąpiło to w wyniku częściowego zniesienia współwłasności lokali nr 2 i nr 3, czemu towarzyszyła odpłatność w wysokości 30.000,00 zł, stanowiąca spłatę na rzecz współwłaścicielki. Wyodrębnieniu lokali towarzyszyła spłata, natomiast nie wystąpiły inne dopłaty. Powyższe oznacza, że w wyniku dokonanych czynności doszło do nabycia przez Pana (oraz Pana żonę do majątku wspólnego) dodatkowego udziału w nieruchomości, ponad wartość posiadaną uprzednio.

Intencją Pana jest uzyskanie interpretacji indywidualnej również w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT. Całość środków uzyskanych ze sprzedaży 6 lokali mieszkalnych została przeznaczona przez Pana i Pana żonę na zakup nowego mieszkania w 2023 r. Część pieniędzy pokryła wartość zakupu nieruchomość, a pozostała część została przeznaczona na remont i dostosowania mieszkania do potrzeb własnych.

Obecnie mieszka Pan w lokalu nabytym w 2023 r.

W momencie zakupu budynku planowano jego adaptację na dwa odrębne lokale mieszkalne: jeden dla Pana i Pana małżonki, drugi dla współwłaścicielki. Po uzyskaniu ekspertyzy technicznobudowlanej okazało się jednak, że taki podział jest niemożliwy ze względu na konieczność wprowadzenia istotnych zmian w strukturze budynku, w tym wykonania dodatkowych ścian nośnych, wzmocnienia stropów oraz ingerencji w układ funkcjonalny obiektu. Ekspertyza wykazała również zły stan techniczny wielu elementów konstrukcyjnych i instalacyjnych, a dodatkowo dowiedział się Pan, że dom jest wpisany do rejestru zabytków o czym nie wiedział Pan podczas zakupu. Stało się to źródłem konfliktu między Panem i Pana małżonką a drugim współwłaścicielem, gdyż prace mające za zadanie wyodrębnienie dwóch odrębnych mieszkań wymagały sporych, znacznie przewyższających Pana budżet nakładów finansowych. W związku z tym, na etapie realizacji inwestycji zdecydowano o racjonalnym ekonomicznie i technicznie podziale budynku na 8 samodzielnych lokali mieszkalnych, z których każdy został wyodrębniony trwałymi ścianami, wyposażony w instalacje sanitarne, elektryczne, kuchenne oraz pomieszczenia pomocnicze. Lokale te spełniają definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Początkowo Pan oraz pozostali współwłaściciele zakładaliście wykonanie wyłącznie drobnych prac adaptacyjnych. Jednak po dokonaniu oceny stanu technicznego przez rzeczoznawcę budowlanego stwierdzono, że budynek wymaga kapitalnego remontu, z uwagi na jego znaczne zużycie techniczne i konstrukcyjne. Zakres prac objął m.in. wymianę pokrycia dachowego, remont i wzmocnienie stropów, wykonanie nowych ścian działowych, montaż nowych instalacji wodno-kanalizacyjnych, elektrycznych, CO oraz całkowitą naprawę elewacji. Ekspertyza była również konieczna ze względu na wpis budynku do rejestru zabytków i potrzebę jego wykreślenia z ewidencji, co było warunkiem realizacji prac adaptacyjnych. Przeprowadzenie kompleksowych prac było niezbędne dla przywrócenia budynku do użytkowania mieszkalnego.

Kapitalny remont dotyczył całego budynku, jeszcze przed formalnym wyodrębnieniem lokali mieszkalnych. Proces podziału i wyodrębnienia lokali mieszkalnych nastąpił w toku realizacji inwestycji, a decyzja ta była podyktowana względami konstrukcyjnymi oraz ekonomicznymi. Wyodrębnienie ośmiu lokali pozwoliło na optymalizację kosztów inwestycji i uniknięcie nadmiernych nakładów koniecznych przy próbie wydzielenia jedynie dwóch dużych lokali. Remont miał na celu przystosowanie budynku do zamieszkania przez Pana i Pana żonę i współwłaścicielkę oraz był on „wymuszony” z uwagi na bardzo zły stan techniczny budynku, co zostało potwierdzone przez biegłego. Przed zakupem nie miał Pan świadomości rzeczywistego stanu obiektu. Decyzja o wykonaniu kapitalnego remontu nie była związana ze sprzedażą lokali, lecz z chęcią zamieszkania w tej nieruchomości. Remont generalny został zrealizowany wyłącznie w celu doprowadzenia budynku do stanu umożliwiającego zasiedlenie przez właścicieli. Był on odpowiedzią na stan techniczny obiektu, a nie działaniem planowanym w celu odsprzedaży lokali.

Złożony wniosek odnosi się do zamiaru skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki uzyskane ze sprzedaży lokali mieszkalnych zostały przeznaczone na nabycie innego lokalu mieszkalnego oraz zostaną wydatkowane na jego remont i przystosowanie do potrzeb mieszkaniowych Pana rodziny.

Pod pojęciem „dostosowania mieszkania do potrzeb własnych” rozumie Pan wykonanie prac budowlano-wykończeniowych mających na celu przystosowanie lokalu mieszkalnego do faktycznego, trwałego i osobistego zamieszkania, a czynności te nie ograniczają się jedynie do prac estetycznych, ale obejmują kompleksowe działania mające na celu doprowadzenie lokalu do stanu umożliwiającego jego codzienne i stałe użytkowanie zgodnie z funkcją mieszkaniową. Zakres tych prac obejmuje między innymi: montaż lub wymianę instalacji (elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, grzewczej), wykonanie posadzek, sufitów i tynków, montaż urządzeń sanitarnych i kuchennych, zapewnienie wentylacji, wyposażenie łazienki oraz kuchni, montaż niezbędnych instalacji, montaż stolarki drzwiowej i okiennej, wykonanie podłóg, sufitów, oświetlenia, a także inne prace wykończeniowe służące codziennemu użytkowi oraz wszelkie prace konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu użytkowania, np. dostosowanie układu funkcjonalnego mieszkania do potrzeb domowników. Wskazane dostosowanie nie ma charakteru inwestycyjnego, czy komercyjnego.

Pytania

1.Czy sprzedaż lokali mieszkalnych wymagała rejestracji jako podatnik VAT oraz odprowadzenia podatku VAT?

2.Jeśli tak, to czy mógł Pan odprowadzić podatek VAT od części swojej i części Pana żony?

3.Czy uzyskany przychód ze sprzedaży nieruchomości powinien być uznany za przychód z działalności gospodarczej i podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako działalność gospodarcza?

4.Czy będzie Pan mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli cały dochód ze sprzedaży 6 lokali mieszkalnych przeznaczył pan wraz z żoną na zakup w 2023 r. nowego lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku Nr 3 i Nr 4. W zakresie pytania Nr 1 i Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 3

Pana zdaniem, uzyskany przychód ze sprzedaży nieruchomości powinien być opodatkowany jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, a nie jako przychód z działalności gospodarczej. Sprzedaż wynikała z chęci rozwiązania współwłasności, a nie z prowadzenia działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. W związku z tym, podatek dochodowy powinien być rozliczany w sposób właściwy dla osób fizycznych, a nie przedsiębiorców.

Dodatkowo, ponieważ środki ze sprzedaży zostały przeznaczone na własne cele mieszkaniowe w 2023 r, wnosi Pan o potwierdzenie, czy przysługuje Panu zwolnienie podatkowe na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT.

Podkreśla Pan, że:

• nabycie nieruchomości miało na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych,
• sprzedaż nastąpiła w wyniku braku porozumienia ze współwłaścicielem, a nie w ramach działalności gospodarczej,
• podział nieruchomości miał na celu ułatwienie sprzedaży, a nie systematyczne czerpanie korzyści,
• nie było intencji zarobkowej wynikającej z zakupu nieruchomości w celu jej późniejszej odsprzedaży.

W związku z tym, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, dochód ten powinien być rozliczany jako odpłatne zbycie nieruchomości, a nie przychód z działalności gospodarczej. Potwierdza to:

• interpretacja Dyrektora KIS z 12 stycznia 2023 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.773.2022.2.AG, gdzie organ podatkowy uznał, że podział nieruchomości i jej sprzedaż nie oznacza automatycznego włączenia przychodu do działalności gospodarczej.
• interpretacja Dyrektora KIS z 21 lipca 2021 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.380.2021.2.AWO, która wskazuje, że nawet kilkukrotna sprzedaż nieruchomości przez osobę fizyczną nie oznacza, że staje się ona automatycznie przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o PIT.
• Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 6 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1818/18: NSA podkreślił, że podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji czy wysokość osiągniętych przychodów nie są decydujące i same w sobie nie przesądzają o prowadzeniu działalności gospodarczej. Istotne jest, czy działania sprzedającego wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

Ad. 4

Spełnia Pan przesłanki zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, ponieważ środki ze sprzedaży lokali zostały przeznaczone w całości na zakup lokalu mieszkalnego służącego zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych w roku podatkowym 2023. Część pieniędzy pokryła wartość zakupu nieruchomość, a pozostała część została przeznaczona na remont i dostosowania mieszkania do potrzeb własnych.

Zgodnie z powołanym przepisem, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia został w całości wydatkowany na własne cele mieszkaniowe nie później niż w okresie 3 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie.

W Pana sytuacji:

1.Przychód uzyskany ze sprzedaży 6 lokali mieszkalnych został przez Pana i Pana żonę przeznaczony w całości na zakup nowego lokalu mieszkalnego w 2023 r.

2.Nabyty lokal służy zaspokojeniu Państwa własnych potrzeb mieszkaniowych – obecnie zamieszkuje w nim Pan wraz z żoną i nie jest wykorzystywany w celach zarobkowych (np. najem, działalność gospodarcza).

3.Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków, co jest zgodne z definicją własnych celów mieszkaniowych wskazaną w art. 21 ust. 25 ustawy o PIT.

4.Nieruchomość nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży, lecz w celu zaspokojenia trwałych potrzeb mieszkaniowych mojej rodziny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz.163 ze zm.). Zgodnie z jego treścią:

Treść przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w ww. ustawie albo od których zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że dokonane poza działalnością gospodarczą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu.

W rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu a tym samym kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia. W związku z tym, dla określenia skutków podatkowych tego typu transakcji istotne jest ustalenie daty, od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie.

Przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Określenie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m. in. łączne spełnienie trzech warunków:

• po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową,
• po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz,
• po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1.jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

2.wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter;

3.prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Zatem, każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia tak zarysowanego problemu nabiera kwestia ustalenia właściwych relacji między regulacją art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w związku z art. 5a pkt 6), a art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) tej ustawy. Sygnalizowane w judykaturze problemy związane ze stosowaniem tych przepisów biorą się z tego, że z ich treści trudno wyinterpretować w sposób jednoznaczny, gdzie przebiega granica między tym, co stanowi obrót nieprofesjonalny, a tym co należy rozpoznawać jako czynności związane z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej (wyrok NSA z 5 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 379/14, z 9 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 1423/14, z 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13 i inne).

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu oznacza, że związane z działalnością prawa i obowiązki dotyczą osoby fizycznej, która ją prowadzi. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, „organizować” to „przygotowywać”, „zakładać jakieś przedsięwzięcie”, bądź w znaczeniu drugim „nadawać czemuś reguły”, „wprowadzać porządek”.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 3 czerwca 2015 roku sygn. I SA/Po 919/14:

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia tak zarysowanego problemu nabiera kwestia ustalenia właściwych relacji między regulacją art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w związku z art. 5a pkt 6) a art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) tej ustawy.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu, należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz ze sprzedażą nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Wskazać należy, że dla oceny, czy dokonywane czynności spełniają kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozstrzygające znaczenie mają okoliczności, w jakich są one wykonywane. O prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne i zewnętrzne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej (subiektywnie) jako działalności gospodarczej. Podatnik nie może zatem w sposób dowolny w zależności od stanu swojej świadomości czy przewidywanych korzyści podatkowych dokonywać swobodnej kwalifikacji poszczególnych kategorii przychodów do określonych źródeł przychodów.

Powyższe potwierdza m.in. wyrok NSA z 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 933/17.

Dla uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej nie jest również konieczne, aby podatnik miał formalnie status przedsiębiorcy, nie jest wymagana rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w odrębnych przepisach, dotyczących wymogów formalnych, jakie powinna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Należy również zauważyć, że dla przypisania podatnikowi prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest konieczne wykazanie, czy już w momencie nabywania nieruchomości podatnik miał zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i czy nieruchomości zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży, czy też na cele osobiste. Podobnie nie ma znaczenia, czy w momencie nabycia nieruchomości zamiarem właściciela było przeznaczenie jej do sprzedaży z zyskiem, lecz to, że podatnik podjął działania mające charakter ciągły, zorganizowany, nakierowany na uzyskanie zysku ze sprzedaży nieruchomości.

Stanowisko takie potwierdza wyrok NSA z 4 kwietnia 2017 r. sygn. akt I FSK 1855/15, w którym Sąd stwierdził, że „nie tyle istotny w ustalonych okolicznościach był ściśle zamiar, jaki towarzyszył Skarżącej w momencie nabywania nieruchomości (ich cel, przeznaczenie), lecz całokształt późniejszych działań do nich się odnoszących, który statuował zakres zaangażowania Strony (i jej małżonka) w dokonywanie obrotu nieruchomościami”.

Ponadto, jak wskazał WSA w Bydgoszczy w wyroku z 24 kwietnia 2019 r. sygn. akt. I SA/Bd 108/19: „Bez znaczenia natomiast jest okoliczność, na jaki cel zostanie przeznaczony przychód/dochód osiągnięty z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Prawo do rozporządzania dochodem z tytułu sprzedaży działek nie determinuje kwalifikowania przychodu do określonego źródła przychodów, tj. z art. 10 ust. 1 pkt 3 czy z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.of”.

Z opisu sprawy wynika, że w 2019 r. nabył Pan z żoną oraz osobą trzecią nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym w następujących udziałach : 50% Wnioskodawca z żoną i 50% współwłaściciel niepowiązany. W związku z brakiem porozumienia między współwłaścicielami co do sposobu użytkowania nieruchomości postanowił Pan wraz z żoną i współwłaścicielem sprzedać udziały i przeznaczyć uzyskane środki na zakup nowego mieszkania. Ze względu na wielkość nieruchomości zdecydował Pan ze współwłaścicielami o jej podziale i wyodrębnieniu 8 lokali celem łatwiejszej i szybszej sprzedaży, tj.:

• w 2022 r. sprzedano 2 lokale mieszkalne bez naliczonego podatku VAT,
• w 2022 r. sprzedano 4 lokale mieszkalne z naliczonym podatkiem VAT.

Należny podatek VAT ze sprzedaży wykazał Pan w swojej deklaracji – pliku JPK_VAT składanego z działalności gospodarczej zarówno od swojej jak i od żony części. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. lokali przeznaczył Pan wraz z żoną na zakup nowego mieszkalnia na cele mieszkaniowe. Podział budynku na 8 lokali nastąpił kilka miesięcy po zakupie. Po uzyskaniu ekspertyzy techniczno – budowlanej okazało się, ze podział na dwa lokale (jeden dla Pana i Pana żony drugi dla współwłaściciela) jest niemożliwy ze względu na konieczność wprowadzenia istotnych zmian w strukturze budynku. W związku z tym na etapie realizacji inwestycji zdecydowano o podziale budynku na 8 samodzielnych lokali, z których każdy został wyodrębniony trwałymi ścianami, wyposażony w instalacje sanitarne, elektryczne, kuchenne oraz pomieszczenia pomocnicze. Zdecydowali się Państwo na przeprowadzenie kompleksowych prac, tj. wymianę pokrycia dachowego, remont i wzmocnienie stropów, wykonanie nowych ścian działowych, montaż nowych instalacji wodno-kanalizacyjnych, elektrycznych, CO i całkowitą naprawę elewacji. Ponadto, w nadesłanym uzupełnieniu wskazał Pan, że na przestrzeni ostatnich 15 lat sprzedał Pan dwie nieruchomości – domy poniemieckie na cele mieszkaniowe Pana wraz z żoną. Środki ze sprzedaży przeznaczył Pan na zakup nowego mieszkania. Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako pośrednik w obrocie nieruchomościami. Opisana we wniosku nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Lokale mieszkalne w żadnym okresie nie były przedmiotem odpłatnego najmu, dzierżawy, ani innej odpłatnej czynności o podobnym charakterze. Nie podejmował Pan żadnych aktywnych działań marketingowych poza zwykłe formy ogłoszenia mających na celu dokonanie sprzedaży tych lokali. Nabywcy lokali zostali pozyskani poprzez podstawowe ogłoszenia internetowe, bez korzystania z biura rachunkowego. Nie udzielał Pan pełnomocnictwa żadnemu podmiotowi do działania w Pana imieniu w związku ze sprzedażą 6 lokali.

Wątpliwości Pana budzi m. in. kwestia, czy uzyskany przychód ze sprzedaży udziałów w 6 lokalach mieszkalnych powinien być uznany za przychód z działalności gospodarczej i podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jako działalność gospodarcza.

Zatem, w celu ustalenia prawidłowego źródła przychodów z tytułu przychodów uzyskanych ze sprzedaży ww. lokali należy rozważyć, czy czynność sprzedaży powyższych lokali zawiera znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do sprzedaży 6 wyodrębnionych, samodzielnych lokali mieszkalnych należy stwierdzić, że całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania i cel Pana działań wskazuje, że nie są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W przedmiotowej sprawie podejmowany był szereg zorganizowanych działań, stanowiących ciąg następujących po sobie zdarzeń, które świadczą o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Z opisu sprawy wynika, że dokonywał Pan świadomych, aktywnych działań zmierzających do podniesienia atrakcyjności posiadanej nieruchomości w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Przeprowadził Pan kompleksowe prace w wyniku których doszło do wyodrębnienia 8 samodzielnie funkcjonujących lokali i przystosowania ich do zamieszkania. Z wniosku wyraźnie wynika, że przed sprzedażą podjął Pan czynności wymagające zaangażowania środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości. W analizowanej sprawie kluczowym są działania przygotowawcze, m.in. remont, wyodrębnienie samodzielnych lokali mieszkalnych. Całokształt działań wskazuje na działanie w sposób zorganizowany i planowany a poniesione nakłady remontowe zwiększyły wartość nieruchomości i jej atrakcyjność rynkową.

Opisane przez Pana działania, związane ze sprzedażą wyodrębnionych lokali mieszkalnych są przejawem Pana profesjonalnej i zorganizowanej aktywności, której nie sposób uznać za typowe (zwykłe) rozporządzanie majątkiem osobistym (prywatnym).

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 13 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Gd 20/24:

W świetle prawa znaczący jest fakt podjęcia przez Pana działań mających charakter ciągły, zorganizowany, nakierowany na uzyskanie zysku ze sprzedaży nieruchomości (wyroki NSA: z dnia 1 kwietnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1933/08 oraz z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2110/11).

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie (np. wyrok NSA z 25 sierpnia 2011 r. sygn. akt II FSK 433/10, wyrok WSA w Poznaniu z 18 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Po 815/09) gdzie zaznacza się, że w ustawowej i uniwersalnej definicji pozarolniczej działalności gospodarczej akcentuje się takie okoliczności jak m.in.: działania niejednorazowe, podporządkowanie owej działalności regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania posiadanym majątkiem zyskującym na wartości na skutek działań niezależnych od podatnika, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań, uczestnictwo w obrocie gospodarczym (handlu wieloma nieruchomościami).

Stanowisko organu potwierdza także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 stycznia 2025 r. sygn. akt III SA/Wa 2522/24.

Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Pana świadomych działań mających na celu sprzedaż nieruchomości, które nie mogą zostać uznane za czynności wykonywane w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż wydzielonych lokali nastąpiła w warunkach wskazujących na działania w ramach działalności gospodarczej. Podjął Pan czynności zmierzające do podziału posiadanej nieruchomości na 8 samodzielnych, wyodrębnionych lokali.

Zauważam też, że sprzedaż lokali, o których mowa we wniosku nie będzie jednorazowa – dokonywał Pan już w przeszłości sprzedaży nieruchomości – dwóch poniemieckich domów. Przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego przebieg czynności i ich następstwo świadczą o tym, że działania podejmowane przez Pana są planowane i stanowią proces, który jest nastawiony na osiągnięcie zysku. Są więc trwałym, planowym i zorganizowanym procesem, który ma charakter zarobkowy.

Podjęte przez Pana działania wskazują, że czynności te wyrażają Pana wolę i zamiar wykorzystania posiadanych nieruchomości w celu odniesienia korzyści finansowej. Działania te cechują się dążeniem do uzyskania jak największego zysku z planowanej sprzedaży. Czynności te, oceniane łącznie, mają zatem wszystkie wymienione wcześniej cechy działalności gospodarczej. Nie sposób tutaj mówić o przypadkowym i okazjonalnym charakterze czynności, którym nie można przypisać cech osiągnięcia korzyści finansowej, w sytuacji, gdy podjęte są/będą czynności przygotowujące do sprzedaży w postaci wyodrębnienia 8 samodzielnie funkcjonujących lokali i przystosowania ich do zamieszkania, a następnie sprzedaży. Stwierdzić należy, że czynności takie nie mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, związanym ze zwykłym gospodarowaniem majątkiem osobistym, natomiast noszą znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, że przeznaczył pan wraz z żoną środki uzyskane ze sprzedaży lokali mieszkalnych na własne cele mieszkaniowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż wskazanych w opisie sprawy lokali mieszkalnych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi sprzedaż w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Podjął się Pan działań podobnych do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, tj. wykazał Pan aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem sprzedaży będą składniki Pana majątku osobistego, a sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych stanowi realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Pana działania są wykonywane w sposób zorganizowany oraz nakierowane na osiągnięcie przychodu z tytułu sprzedaży ww. lokali mieszkalnych. Zatem na gruncie badanej sprawy nie znajdzie zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy i opodatkować zgodnie z zasadami przewidzianymi dla tego właśnie źródła.

Podsumowując należy stwierdzić, że uzyskany przez Pana przychód ze sprzedaży 6 wyodrębnionych lokali mieszkalnych należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te będą podlegały opodatkowaniu przez Pana zgodnie z zasadami przewidzianymi dla tego właśnie źródła, tj. w ramach działalności gospodarczej.

Jednocześnie nie odniosłem się do możliwości skorzystania przez Pana ze zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w konsekwencją zakwalifikowania sprzedaży lokali mieszkalnych do źródła – pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest brak możliwości zastosowania w odniesieniu do sprzedanych przez Pana nieruchomości ww. zwolnienia.

W tej sytuacji rozpatrywanie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy jest niezasadne.

Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.