Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 9 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 23 czerwca 2025 r. (data wpływu 25 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawczyni, pozostająca we wspólności majątkowej z mężem, nabyła aktem notarialnym dnia 6 grudnia 2007 r., od osoby prywatnej stanowiący odrębną nieruchomość – lokal mieszkalny nr …, położony na parterze budynku mieszkalnego w … przy ul. …, gmina i powiat … .
W dniu 28 maja 2020 r. aktem notarialnym dokonała darowizny tego mieszkania na rzecz swojego syna … . Celem tej darowizny była pomoc synowi w usamodzielnieniu się i zabezpieczeniu jego potrzeb mieszkaniowych. Syn przyjął darowiznę i początkowo planował zamieszkać w tym lokalu. Jednak po niedługim czasie, w wyniku zmiany sytuacji życiowej i osobistej (w tym planów zawodowych – realizowanych …, oraz decyzji o zmianie miejsca zamieszkania), syn doszedł do wniosku, że nie będzie korzystał z mieszkania. W związku z tym, działając z własnej inicjatywy, zdecydował się przekazać nieruchomość z powrotem na rzecz Wnioskodawczyni (tj. rodzica), również w formie darowizny (w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny). Syn dokonał zwrotnej darowizny 28 kwietnia 2023 r. W efekcie Wnioskodawczyni ponownie stała się właścicielką nieruchomości na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni została ujawniona w księdze wieczystej jako właścicielka mieszkania.
W kolejnym kroku, nie widząc potrzeby dalszego utrzymywania mieszkania, które nie było przez nikogo użytkowane, Wnioskodawczyni postanowiła je sprzedać. Transakcja sprzedaży została zawarta w dniu 1 sierpnia 2023 r. osobie prywatnej aktem notarialnym. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wnioskodawczyni chciałaby uzyskać interpretację czy w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, okres posiadania mieszkania powinien obejmować łącznie czas posiadania nieruchomości przez Nią i męża przed darowizną oraz po jej zwrocie, czy też darowizna na rzecz syna przerywa bieg pięcioletniego okresu posiadania.
Pytania
Czy Wnioskodawczyni, która przed dokonaniem darowizny posiadała mieszkanie przez 13 lat (tj. od 2007 r. do momentu darowizny w 2020 r.) może skorzystać z ulgi przy sprzedaży mieszkania, mimo że w wyniku darowizny nastąpiła formalna zmiana właściciela, a następnie jego zwrot? Czy przerwa wynikająca z darowizny oraz późniejszego zwrotu stanowi zakłócenie ciągłości okresu posiadania, czy też można uznać, że pierwotny okres posiadania powinien być zachowany? Czy w przedstawionej sytuacji, przy obliczeniu okresu 5 lat, który umożliwia skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać, że przekazanie mieszkania synowi w formie darowizny powoduje przerwanie biegu tego okresu?
Pani stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawczyni, okres posiadania mieszkania przez Nią przed darowizną oraz po zwrocie powinien być liczony łącznie, ponieważ pierwotne nabycie miało miejsce ponad 5 lat temu, a darowizna na rzecz syna nie stanowi odpłatnego zbycia nieruchomości, które zgodnie z ustawą mogłoby wyznaczać nowy moment rozpoczęcia biegu terminu pięcioletniego. Wnioskodawczyni utrzymuje, że darowizna miała charakter niezamierzony do trwałego zbycia nieruchomości, a zwrot mieszkania świadczy o ciągłym zamiarze korzystania z prawa własności w związku z tym, mimo formalnego przerwania okresu własności, faktyczny okres posiadania (13 lat), powinien być brany pod uwagę przy ocenie możliwości zastosowania ulgi.
W konsekwencji Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż mieszkania nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, sprzedaż nieruchomości nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ:
- nie doszło do faktycznego „nowego” nabycia nieruchomości – mieszkanie pierwotnie należało do Wnioskodawczyni, a następnie zostało przekazane synowi w formie darowizny,
- darowizna zwrotna nie stanowiła typowego nabycia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz była formą odwrócenia wcześniejszej decyzji rodzinnej, spowodowanej zmianą planów życiowych syna,
- nic wystąpiło w tej sytuacji żadne przysporzenie majątkowe ani wzbogacenie, które mogłoby uzasadniać opodatkowanie,
- zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, w takich przypadkach należy oceniać sytuację całościowo, uwzględniając faktyczne „władztwo” nad nieruchomością i pierwotne prawo własności po stronie Wnioskodawczyni – rodzica.
W świetle powyższego, sprzedaż mieszkania powinna być traktowana jako zbycie nieruchomości pierwotnie należącej do Wnioskodawczyni. Okres posiadania mieszkania przed darowizną oraz po darowiźnie powinien być liczony łącznie, ponieważ pierwotne nabycie miało miejsce ponad 5 lat temu, a darowizna na rzecz syna nie stanowi odpłatnego zbycia nieruchomości, które zgodnie z ustawą mogłoby wyznaczyć nowy moment rozpoczęcia biegu terminu 5-letniego. Mimo formalnego przerwania okresu własności, faktyczny okres posiadania (13 lat) powinien być brany pod uwagę przy ocenie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji potwierdzającej prawidłowość jej stanowiska.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).
Art. 155 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
W myśl art. 158 ww. Kodeksu:
Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.
Zatem, pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.
Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności, powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.
Z treści wniosku wynika, że pozostając we wspólności majątkowej z mężem, nabyła Pani aktem notarialnym 6 grudnia 2007 r. lokal mieszkalny. W dniu 28 maja 2020 r. aktem notarialnym dokonała darowizny tego mieszkania na rzecz swojego syna. Syn przyjął darowiznę i początkowo planował zamieszkać w tym lokalu. Jednak po niedługim czasie, w wyniku zmiany sytuacji życiowej i osobistej (w tym planów zawodowych, oraz decyzji o zmianie miejsca zamieszkania), syn doszedł do wniosku, że nie będzie korzystał z mieszkania. W związku z tym, działając z własnej inicjatywy, zdecydował się przekazać nieruchomość z powrotem na Pani rzecz, również w formie darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny. Syn dokonał zwrotnej darowizny 28 kwietnia 2023 r. W efekcie ponownie stała się Pani właścicielką nieruchomości na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Została Pani ujawniona w księdze wieczystej jako właścicielka mieszkania. Nie widząc potrzeby dalszego utrzymywania mieszkania, które nie było przez nikogo użytkowane, postanowiła je Pani sprzedać. Transakcja sprzedaży została zawarta w dniu 1 sierpnia 2023 r. osobie prywatnej aktem notarialnym. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okres 5 lat, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ponowne nabycie własność nieruchomości, bowiem właśnie w dniu ponownego przeniesienia własności nieruchomości w wyniku zwrotnej umowy darowizny następuje ponowne nabycie prawa własności nieruchomości, których wcześniej darczyńca wyzbył się w drodze darowizny.
W związku z powyższym okres 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym ponownie nabyła Pani lokal mieszkalny (odrębną własność lokalu), tj. w 2023 r.
Zatem, sprzedaż przez Panią 1 sierpnia 2023 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, nabytego przez Panią 28 kwietnia 2023 r. w drodze darowizny od Pani syna, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału w lokalu mieszkalnym.
W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Jak stanowi art. 19 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.
Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy:
Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.
Stosownie do treści art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy:
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
1) dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2) dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Nadmienić należy, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika zawiera art. 21 ust. 25 w zw. z ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.
Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy:
W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2025 r., sygn. akt II FSK 658/22. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał:
Zatem, wtórne nabycie nieruchomości przez skarżącą i jej męża jest nabyciem nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. Pięcioletni termin, o którym mowa w tym przepisie, powinien być zatem liczony od końca 2017 r. W konsekwencji, sprzedaż nieruchomości, do której doszło 7 stycznia 2020 r. nastąpiła przed upływem tego 5-letniego terminu i stanowić będzie źródło przychodów skarżącej w rozumieniu ww. przepisu.
Z powyższych względów zarzut naruszenia prawa materialnego, tj. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 30e u.p.d.o.f., przez jego błędną wykładnię, zasługiwał na uwzględnienie, bowiem - wbrew wykładni zaprezentowanej przez sąd pierwszej instancji - analizowany w sprawie przepis chociaż nie ustanawia wprost warunku, aby przychód ze sprzedawanej nieruchomości nie stanowił podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym jedynie w sytuacji, gdy upłynął okres 5 lat, liczony jako ciągły czas upływający bezpośrednio pomiędzy jej nabyciem, a sprzedażą, od nabycia nieruchomości, to jednak użycie przez ustawodawcę w tym przepisie zwrotu: "licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie", dowodzi, że momentem, od którego należy liczyć termin 5-letni jest "nabycie" (lub wybudowanie). W sprawie skarżąca nabyła nieruchomość, wprawdzie powrotnie, jednak 6 grudnia 2017 r. Zatem, okres przerwy w posiadaniu (na własność) nieruchomości nie może być zaliczony do okresami 5-letniego, o którym mowa w tym przepisie, bowiem skarżąca w okresie przerwy nie była jej właścicielką (własności się wyzbyła).
Reasumując, nienastępująca w ramach działalności gospodarczej sprzedaż przez Panią w 2023 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębna nieruchomość, nabytego przez Panią w 2023 r. w drodze darowizny od Pani syna, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego lokalu mieszkalnego.
Pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość należy liczyć od daty przeniesienia przez Pani syna na Pani rzecz aktem notarialnym ww. nieruchomości w drodze umowy darowizny – tj. od końca 2023 r., a nie od daty wcześniejszego nabycia przez Panią tego lokalu mieszkalnego. Przychód uzyskany ze sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Nie prowadzę postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.
Ponadto, wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Panią. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. pozostałych współwłaścicieli nieruchomości).
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.