Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 4 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani polską rezydentką podatkową.

29 września 2010 r. wraz ze swoim ówczesnym małżonkiem (dalej: „Mąż”) nabyła Pani nieruchomość lokalową – mieszkanie (dalej: „Mieszkanie”).

21 sierpnia 2017 r. (dalej: „Data Nabycia Pierwotnego Działki”) wraz ze swoim ówczesnym małżonkiem nabyła Pani, na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej, nieruchomość gruntową stanowiącą działkę budowlaną. Istotnym jest, że na działce tej w momencie nabycia posadowiony był już niewielki budynek o statusie domu mieszkalnego (drewniany domek, dalej: „Pierwotny Dom”). Nieruchomość ta (działka wraz z Pierwotnym Domem) nie była nabyta ani wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

13 lutego 2018 r. (dalej: „Data Ustanowienia Rozdzielności i Darowizny”) Pani i Mąż zawarliście umowę ustanawiającą ustrój rozdzielności majątkowej. W następstwie ustania wspólności ustawowej, wspomniana działka budowlana (wraz z Pierwotnym Domem) oraz Mieszkanie stały się przedmiotem współwłasności Pani i Męża w częściach równych (po 1/2 udziału dla każdego z Państwa).

Tego samego dnia, tj. 13 lutego 2018 r., Mąż – w drodze umowy darowizny (dalej: „Umowa Darowizny”) – przeniósł na Pani rzecz całość przysługującego mu udziału (1/2) we własności ww. działki budowlanej (wraz z Pierwotnym Domem) oraz całość przysługującego mu udziału (1/2) w Mieszkaniu. W konsekwencji Umowy Darowizny, stała się Pani wyłączną właścicielką całej działki budowlanej (wraz z Pierwotnym Domem) oraz Mieszkania.

20 września 2019 r. dokonała Pani sprzedaży Mieszkania. Środki uzyskane z tej sprzedaży zostały częściowo przeznaczone na sfinansowanie budowy nowego domu mieszkalnego na posiadanej działce.

Wcześniej, 30 czerwca 2019 r., zawarła Pani umowę z firmą budowlaną, na mocy której firma ta zobowiązała się do posadowienia nowego, całorocznego domu mieszkalnego (dalej: „Nowy Dom”) na ww. działce. Tego samego dnia uiściła Pani pierwszą transzę wynagrodzenia za roboty budowlane. Ostatnią transzę za te roboty uiściła Pani 12 kwietnia 2021 r.

1 kwietnia 2022 r. (dalej: „Data Zakończenia Budowy Nowego Domu”) na działce budowlanej zakończono budowę Nowego Domu, co zostało potwierdzone odbiorem technicznym w Starostwie Powiatowym. Od tego momentu działka stanowi nieruchomość gruntową zabudowaną dwoma budynkami mieszkalnymi: Pierwotnym Domem (który obecnie pełni funkcję domku dla gości) oraz Nowym Domem (dalej łącznie jako „Nieruchomość”).

W 2022 r., po Dacie Zakończenia Budowy Nowego Domu, orzeczono rozwód Pani i Męża.

Planuje Pani odpłatne zbycie (sprzedaż) całej Nieruchomości, tj. działki gruntu wraz z posadowionymi na niej dwoma budynkami mieszkalnymi (Pierwotnym Domem oraz Nowym Domem).

Czynność ta nie będzie realizowana w ramach działalności gospodarczej.

Pytanie

W związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości (gruntu zabudowanego Pierwotnym Domem oraz Nowym Domem), jak należy ustalić początek biegu pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. czy dla całości Nieruchomości termin ten należy liczyć od końca roku, w którym doszło do nabycia przez Panią od Męża udziału w drodze darowizny, tj. od końca 2018 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, dla celów ustalenia pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkującego skutki podatkowe odpłatnego zbycia przez Panią całości Nieruchomości (rozumianej jako działka gruntu wraz z posadowionym na niej Pierwotnym Domem oraz Nowym Domem), za datę nabycia przez Panią całości tej Nieruchomości należy uznać 13 lutego 2018 r. Tego dnia, w wyniku umowy darowizny, nabyła Pani od swojego ówczesnego Męża udział wynoszący 1/2 we własności działki (zabudowanej już wówczas Pierwotnym Domem), co skutkowało skonsolidowaniem w Pani ręku pełni praw własności do całej działki (z Pierwotnym Domem). Tym samym, Pani zdaniem, wskazany pięcioletni termin powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym stała się Pani wyłączną właścicielką całej działki (z Pierwotnym Domem), tj. od końca 2018 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Kluczowe dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania sprzedaży Nieruchomości jest zatem ustalenie momentu jej „nabycia” przez Panią. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, dlatego należy odwołać się do jego szerokiego rozumienia w języku potocznym, oznaczającego uzyskanie tytułu prawnego do określonej rzeczy lub prawa, w tym przypadku prawa własności.

Analizując stan faktyczny należy wskazać następującą chronologię zdarzeń prowadzących do uzyskania przez Panią wyłącznej własności Nieruchomości:

-21 sierpnia 2017 r. wraz ze swoim ówczesnym Mężem nabyła Pani na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej nieruchomość gruntową, na której posadowiony był już wówczas niewielki budynek mieszkalny (Pierwotny Dom).

-13 lutego 2018 r. Pani i Mąż ustanowiliście ustrój rozdzielności majątkowej, w wyniku czego nieruchomość gruntowa (wraz z Pierwotnym Domem) stała się przedmiotem Państwa współwłasności w częściach równych (po 1/2 udziału).

-Tego samego dnia, tj. 13 lutego 2018 r., Mąż – w drodze umowy darowizny – przeniósł na Pani rzecz całość przysługującego mu udziału (1/2) we własności ww. działki (zabudowanej Pierwotnym Domem).

-W konsekwencji umowy darowizny z 13 lutego 2018 r. stała się Pani wyłączną właścicielką całej działki gruntu wraz z posadowionym na niej Pierwotnym Domem. Chociaż była Pani współwłaścicielem tej nieruchomości od 21 sierpnia 2017 r. (w ramach majątku wspólnego, a następnie w udziale 1/2 po ustanowieniu rozdzielności), to dopiero nabycie pozostałego udziału 1/2 w drodze darowizny z 13 lutego 2018 r. spowodowało, że uzyskała Pani pełne i wyłączne prawo własności do całej działki (z Pierwotnym Domem).

To właśnie ta cała działka, na której następnie wzniesiono Nowy Dom, stanowi wraz z oboma budynkami (Pierwotnym Domem i Nowym Domem) Nieruchomość mającą być przedmiotem planowanej sprzedaży.

W Pani ocenie, dla określenia początku biegu pięcioletniego terminu dla całości zbywanej Nieruchomości, decydujący powinien być moment, w którym uzyskała Pani tytuł prawny do całości gruntu jako jedyny właściciel, co miało miejsce 13 lutego 2018 r.

Należy również odnieść się do kwestii Nowego Domu, którego budowa na tej działce została zakończona w dniu 1 kwietnia 2022 r. (potwierdzone odbiorem technicznym). Nowy Dom, jako budynek trwale związany z gruntem, stanowi jego część składową. Zgodnie z zasadą superficies solo cedit wyrażoną m.in. w art. 48 Kodeksu cywilnego: budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane należą do części składowych gruntu. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej (art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego).

W konsekwencji, zbycie Nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdujących się na nim budynków (Pierwotnego Domu i Nowego Domu) jako jego części składowych. Data wybudowania Nowego Domu lub jego oddania do użytkowania (1 kwietnia 2022 r.) nie ma wpływu na ustalenie daty nabycia nieruchomości (rozumianej jako grunt wraz z jego częściami składowymi) dla celów obliczenia pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli grunt został nabyty (lub prawo własności do całości gruntu zostało skonsolidowane) wcześniej. Istotny jest wyłącznie moment nabycia gruntu (lub, jak w tym przypadku, skonsolidowania pełnej własności do całości gruntu).

W związku z powyższym, stoi Pani na stanowisku, że nabycie przez Panią udziału 1/2 we własności działki budowlanej (zabudowanej Pierwotnym Domem) w drodze Umowy Darowizny 13 lutego 2018 r., co skutkowało uzyskaniem przez Panią wyłącznej własności całej działki (wraz z Pierwotnym Domem), należy uznać za moment nabycia całości Nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, pięcioletni termin, po upływie którego sprzedaż Nieruchomości nie będzie rodziła obowiązku podatkowego, powinien być liczony od końca 2018 r.

Powyższe znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji podatkowych, w tym m.in. w interpretacji z:

•8 maja 2025 r. nr 0112-KDSL1-2.4011.180.2025.1.PS,

•13 grudnia 2024 r. nr 0112-KDSL1-2.4011.601.2024.2.BR,

•7 grudnia 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.364.2017.1.AK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości. Zatem należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na mocy art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego:

Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W myśl art. 48 ww. Kodeksu:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w świetle której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Z powyższego wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Z wniosku wynika, że 21 sierpnia 2017 r. wraz ze swoim ówczesnym Mężem nabyła Pani na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej nieruchomość gruntową, na której posadowiony był już wówczas niewielki budynek mieszkalny (Pierwotny Dom). 13 lutego 2018 r. Pani i Mąż ustanowiliście ustrój rozdzielności majątkowej, w wyniku czego nieruchomość gruntowa (wraz z Pierwotnym Domem) stała się przedmiotem Państwa współwłasności w częściach równych (po 1/2 udziału). Tego samego dnia, tj. 13 lutego 2018 r., Mąż – w drodze umowy darowizny – przeniósł na Pani rzecz całość przysługującego mu udziału (1/2) we własności ww. działki (zabudowanej Pierwotnym Domem). W konsekwencji umowy darowizny z 13 lutego 2018 r. stała się Pani wyłączną właścicielką całej działki gruntu wraz z posadowionym na niej Pierwotnym Domem. Cała działka, na której następnie wzniesiono Nowy Dom, stanowi wraz z oboma budynkami (Pierwotnym Domem i Nowym Domem) Nieruchomość mającą być przedmiotem planowanej sprzedaży.

Przystępując do oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia przez Panią opisanej we wniosku Nieruchomości wskazać należy na treść art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Trzeba również zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”. Wobec czego należy odwołać się w tym zakresie do przepisów ustawy Kodeks cywilny.

W szczególności art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego wskazuje, że:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zatem, pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

W przedmiotowej sprawie, biorąc pod uwagę kwestię nabycia nieruchomości do wspólności majątkowej małżeńskiej, należy odnieść się również do przepisów ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), w której zostały uregulowane stosunki majątkowe między małżonkami.

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z kolei art. 35 ww. Kodeksu stanowi, że:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa, np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Stosownie natomiast do art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3.

Z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

Stosownie do treści art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyższego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być jednocześnie zamierzone i nieodpłatne.

Zauważyć należy, że darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną i nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu nabyta 21 sierpnia 2017 r. do majątku wspólnego Pani i Pani Męża Nieruchomość gruntowa – 13 lutego 2018 r. stała się przedmiotem Państwa współwłasności w częściach równych (po 1/2 udziału), kiedy to doszło do umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową. Z tym dniem ww. nieruchomość „wyszła” z majątku wspólnego. Następnie, w wyniku kolejnej czynności rozporządzającej częścią ułamkową stała się ona majątkiem odrębnym jednego małżonka, tj. Pani. Miało to miejsce tego samego dnia, tj. 13 lutego 2018 r., gdy Pani Mąż – w drodze umowy darowizny – przeniósł na Pani rzecz całość przysługującego mu udziału (1/2) we własności ww. działki. Nie jest to więc sytuacja tożsama do darowizny następującej bezpośrednio z majątku wspólnego małżonków.

Nabyła Pani zatem tę Nieruchomość w dwóch momentach, tj.:

·21 sierpnia 2017 r. – czyli w dacie nabycia Nieruchomości do majątku wspólnego, udział 1/2 w Nieruchomości przypadły Pani w wyniku podziału majątku wspólnego na skutek umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową,

·13 lutego 2018 r. – czyli w dacie zawarcia umowy darowizny, udział 1/2 w Nieruchomości będący przedmiotem darowizny od ówczesnego Męża.

Wobec powyższego, nie można zgodzić się z Pani stanowiskiem, że dla celów ustalenia pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę nabycia przez Panią Nieruchomości należy przyjąć dzień 13 lutego 2018 r., tj. datę zawarcia umowy darowizny, na mocy której Pani Mąż przeniósł na Pani rzecz przysługujący mu udziału (1/2) we własności działki, co skutkowało skonsolidowaniem w Pani ręku pełni praw własności do całej działki.

Oznacza to, że planowane odpłatne zbycie przez Panią całej Nieruchomości, tj. działki gruntu wraz z posadowionymi na niej dwoma budynkami mieszkalnymi (Pierwotnym Domem oraz Nowym Domem) nie będzie stanowiło źródła przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, niewątpliwie upłynął w stosunku do obu nabytych prze Panią udziałów w Nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych informuję, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.