Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 19 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko za 2024 r. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 czerwca 2025 r. (wpływ 21 czerwca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pani syn A.D., ur. (...) 2007 r., PESEL: (...), mieszkał u Pani, pod Pani wyłączną opieką, nieprzerwanie przez cały 2024 r. – pod adresem zamieszkania: ul. E. 1, F..

Jest Pani rozwiedziona od 2012 r., mieszka Pani tylko z synem w swoim mieszkaniu w F., nie pozostaje Pani w żadnym związku, w tym nie pozostawała Pani w 2024 r. Syn jest uczniem 3 klasy Technikum Informatycznego w F. Jest jednym z najlepszych uczniów w klasie. W ubiegłym roku nie uzyskał żadnych dochodów, nie otrzymywał zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej. Pani natomiast dochody w 2024 r. uzyskiwała z pracy w dwóch miejscach pracy w F., w każdym po pół etatu. Ojciec dziecka C.D. jest emerytowanym policjantem, od 2008 r. na emeryturze i uzyskuje dodatkowe dochody z wynajmu 3 mieszkań w F.. Mieszka również w F..

Syn od sierpnia 2023 r. pozostawał i jest nadal pod Pani wyłączną opieką, na Pani utrzymaniu – zapewnia mu Pani kieszonkowe i zaspokajanie wszelkich innych potrzeb w zależności od zaistniałych okoliczności, w tym wspólne wakacje, wycieczki. Uczestniczy Pani aktywnie w życiu syna, chodzi Pani na zebrania w szkole, wspiera syna w realizacji zainteresowań. Dba Pani o jego prawidłowy rozwój fizyczny, edukacyjny i duchowy, o jego kontakty rówieśnicze i z dalszą rodziną. Zabezpiecza Pani potrzeby bytowe, zdrowotne (jest pod opieką specjalisty pulmonologa).

W roku podatkowym, objętym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, to wyłącznie Pani (tj. bez udziału ojca dziecka) faktycznie wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego syna. Ojciec nie uczestniczył w żaden sposób w życiu syna. Ani w sprawach związanych z kształceniem dziecka – nie był na żadnym zebraniu szkolnym. Ani nie był z synem u lekarza. Jednakże informuje Pani telefonicznie byłego męża o ważniejszych sprawach dotyczących syna (jak np. o chorobach, wywiadówkach).

Ponadto nadmienia Pani, że syn do lipca 2023 r. mieszkał naprzemiennie po ok. połowie czasu u Pani i u swojego ojca (na zmianę – tydzień u ojca, kolejny tydzień u Pani). Opieka była podzielona wyrokiem rozwodowym przez Sąd Okręgowy w G. w 2012 r. Wyrok dzielił pobyty na krótsze kilkudniowe okresy naprzemiennie (kontakty dziecka z Panią ustalił w każdą środę i czwartek oraz pierwszy i trzeci weekend od piątku do niedzieli, ponadto w wakacje jeden miesiąc, w ferie zimowe jeden tydzień, a w oba święta dodatkowo naprzemiennie pierwszy lub drugi dzień świąt), co wiązało się z przenosinami dziecka dwa razy w tygodniu, ale wychodząc naprzeciw oczekiwaniom dziecka, porozumieli się Państwo, by te przysługujące dni „skleić” w dłuższe, tygodniowe okresy, a w wakacje po połowie każdego miesiąca.

Wówczas współuczestniczyła Pani w utrzymaniu dziecka po ok. połowie. Ponosiła Pani koszt utrzymania dziecka, podczas gdy było u Pani. Poza tym zapewniała Pani kieszonkowe i zaspokajanie wszelkich innych potrzeb, np. zakup odzieży, kosmetyków, przyborów szkolnych, rozrywka. Ponadto dziecko jeździło z Panią na wakacje, wycieczki (ojciec dziecka nigdy nie zabrał syna na wakacje). Uczestniczyła Pani aktywnie w jego życiu. Chodziła Pani na zebrania w szkole, z synem do lekarza, wspierała go Pani w realizacji jego zainteresowań.

Natomiast od początku sierpnia 2023 r., na skutek wspólnego porozumienia między ojcem dziecka C.D. i Panią oraz zgodnie z wolą syna, A. zamieszkał wyłącznie u Pani i mieszka do tej pory. Dwukrotnie w 2023 r. odwiedził ojca, ale nie nocował i były to krótkie wizyty. Później nie miał już z ojcem żadnego kontaktu. Syn nie chce nawet odwiedzać ojca z uwagi na niewłaściwe zachowania ze strony ojca (m.in. konfliktowy, wybuchowy charakter ojca i jego nadużywanie alkoholu). Z tego względu wpływ ojca na rozwój emocjonalny i duchowy syna określa Pani niestety jako negatywny, trudny do zniesienia.

Informuje Pani ponadto, że do czasu osiągnięcia przez syna pełnoletności płaciła Pani na konto C.D. zasądzone na syna alimenty w wysokości 450 zł miesięcznie, zgodnie z wyrokiem sądu. Z powyższych względów współuczestniczenia po połowie w utrzymaniu syna, alimenty na rzecz syna, jakimi zobowiązał Panią sąd, były tak niewysokie.

Załącza Pani potwierdzenia przelewów alimentów na syna od listopada 2023 r. do marca 2025 r.

Natomiast ojciec dziecka nie był zobowiązany do płacenia Pani alimentów na syna. Nie zwracała się Pani o to do sądu.

Ponadto świadczenie 800+ pobierał ojciec dziecka w pełnej wysokości do czasu ukończenia przez syna 18 roku życia w dniu (...) 2025 r.

Od czasu zamieszkania syna wyłącznie z Panią od początku sierpnia 2023 r. ojciec dziecka nie łożył na syna ze swoich środków uzyskiwanych z emerytury i najmów, ale od grudnia 2023 r. przez cały rok 2024, aż do marca 2025 r. oddawał Pani – ze swojej inicjatywy – przelewane mu wcześniej przez Panią, na jego konto, alimenty na syna w wysokości 450 zł. Ponadto przekazywał Pani (również od grudnia 2023 r. do marca 2025 r.) świadczenie 800+ w niepełnej wysokości, tj. 500 zł.

Na potwierdzenie załącza Pani potwierdzenia przelewów od C.D..

Oprócz tego w roku 2024 raz dołożył się do prezentu świątecznego dla syna ok. 300 zł (na sprzęt sportowy o wartości ok. 600 zł) i raz dołożył się do wizyty syna u dentysty ok. 200 zł (połowę wartości).

Ojciec dziecka nie wyraził sprzeciwu wobec pozostawania A. pod Pani wyłączną opieką, co potwierdza:

-przekazywanie Pani pieniędzy na utrzymanie syna (sam zaproponował w grudniu 2023 r., że będzie Pani oddawał alimenty, jakie Pani jemu przelewała oraz część świadczenia 800+, co czynił nieprzerwanie do marca 2025 r.),

-brak wystąpienia do sądu w sprawie przywrócenia opieki,

-brak zwrócenia się do Pani w sprawie wydania dziecka,

-brak wywierania nacisków na dziecko, aby przyszło z powrotem pod opiekę ojca.

Wyjaśnia Pani, że nie zwracała się Pani do sądu o zasądzenie alimentów na syna, by uniknąć ewentualności ponownej walki o opiekę nad synem, jak to miało miejsce przy rozwodzie, co wiązało się z długotrwałym konfliktem, stresem i negatywnym wpływem na dzieci. A syn nie chciał mieszkać z ojcem.

Syn obecnie jest pełnoletni, stąd załącza Pani jego oświadczenie w tej sprawie, potwierdzające pozostawanie pod Pani opieką i na Pani utrzymaniu.

Informuje Pani również, że nie było wspólnego ustalenia z byłym mężem odnośnie tego, kto odlicza ulgę za rok 2024. Podobnie nie było rozmowy na temat odliczeń z ww. tytułu za 2023 r. – Pani po prostu zaniechała odliczania, mimo że miała syna pod wyłączną opieką przez 5 miesięcy od sierpnia do grudnia 2023 r., a od stycznia do lipca 2023 r. – po około połowie każdego miesiąca.

Przez te lata, kiedy opieka nad synem była podzielona po połowie, nie korzystała Pani z ulg na dziecko w odliczeniach podatkowych.

W wyroku rozwodowym SO w B., odnośnie opieki nad synem A. były zawarte stwierdzenia, że:

-główne miejsce zamieszkania dziecka było u ojca, jednakże ilość dni kontaktu z matką zliczając w danym miesiącu wszystkie środy/czwartki i dwa weekendy od piątku do niedzieli dawała około 14-16 dni w miesiącu. Czasem nieco więcej – w miesiącach, kiedy przypadały święta;

-opieka była ograniczona u obojga rodziców – odnosiło się to jednak wyłącznie do skierowania obojga rodziców przez sąd rozwodowy na terapię psychologiczną dla dobra dzieci (z uwagi na konflikt między rodzicami). Ograniczenie to obowiązywało do czasu zakończenia terapii w 2013 r.

Posiadała Pani i posiada pełnię władz rodzicielskich, ojciec dziecka również.

Kwestię kontaktów z córką pomija Pani, ponieważ ma 26 lat i założyła swoją rodzinę. Mieszkają w innym mieście. Nadmieni Pani jednak, że ma Pani bliskie serdeczne kontakty z córką. Córka nie utrzymuje kontaktów z ojcem.

Żadnych innych dzieci Pani nie ma.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W 2024 r. podlegała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W 2024 r. uzyskała Pani dochody z tytułu umowy o pracę opodatkowane według skali podatkowej.

Orzeczenie sądu o rozwodzie między Panią a byłym mężem, który jest ojcem A., uprawomocniło się 22 października 2013 r.

Nie została orzeczona przez Sąd opieka naprzemienna nad małoletnim dzieckiem. W 2012 r. Sąd Okręgowy nie stosował jeszcze „standardowo” takiego typu orzeczeń. Zamiast tego w wyroku znalazło się sformułowanie: „Sąd (…) powierza pozwanemu [ojcu dzieci] wykonywanie władzy rodzicielskiej, powódce [matce] zaś jej wykonywanie ogranicza, przyznając jej prawo do współdecydowania o wszystkich istotnych sprawach dotyczących małoletnich dzieci stron, a w szczególności w sprawach związanych z ich wychowaniem, edukacją i zdrowiem”.

W dalszej części orzeczenia napisano, że Sąd „ogranicza władzę rodzicielską powódki poprzez nakazanie jej poddania się terapii psychologicznej postaw”.

Ponadto orzeczono: „Władzę rodzicielską pozwanego ogranicza poprzez nakazanie mu poddania się terapii psychologicznej postaw rodzicielskich”.

Jednocześnie Sąd ustalił Pani kontakty z małoletnimi dziećmi stron B. i A. w ten sposób, że „powódka ma prawo zabierać do siebie dzieci w pierwszy i trzeci weekend miesiąca od piątku od godz. 16.00 do niedzieli do godz. 18.00 poza ich miejsce zamieszkania. Ma też prawo do kontaktów z dziećmi w każdą środę i czwartek (…)” oraz jeden miesiąc wakacji letnich, jeden tydzień wakacji zimowych i po jednym dniu w święta.

Dawało to Pani ilość dni około połowy każdego miesiąca. W praktyce realizowali Państwo tę opiekę naprzemiennie, czyli na zmianę – tydzień u ojca, kolejny tydzień u Pani.

W 2024 r. samotnie wychowywała Pani i sprawowała opiekę nad małoletnim synem A.

Świadczenie wychowawcze (tzw. 800+) na syna A. nie zostało ustalone zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci obydwojgu rodzicom.

Powyższy przepis wszedł w życie w 2016 r., a wyrok rozwodowy został orzeczony w 2012 r. i nie znalazło się w nim sformułowanie „opieka naprzemienna”, co jest niezbędnym kryterium, aby obydwoje rodzice mogli to świadczenie otrzymać. Takie wytyczne obowiązują ośrodki opieki społecznej, mimo że cytowana ustawa wskazuje, że kryterium winno być faktyczne sprawowanie opieki. Pani złożyła taki wniosek w przeszłości i został rozpatrzony odmownie, a organ odwoławczy potwierdził stanowisko MGOPS-u, że wyrok musi zawierać określenie „opieka naprzemienna”.

W 2024 r. wychowywała Pani tylko syna A. Ma Pani dwoje dzieci, obydwoje z byłym mężem, z czego córka B. jest dorosła, na swoim utrzymaniu (w 2024 r. miała 25 lat) i założyła już kilka lat temu swoją rodzinę.

W 2024 r. ani w stosunku do Pani, ani do dziecka nie miały zastosowania przepisy:

·art. 30c (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.

·z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Pytanie

Czy słusznie odliczyła Pani ulgę dla rodzica samotnie wychowującego dziecko za rok 2024, w związku z tym, że dziecko przebywało pod Pani wyłączną opieką przez cały 2024 r.?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani odczuciu, słusznie skorzystała Pani z ulgi za 2024 r. jako rodzic samotnie wychowujący dziecko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie

-podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

Stosownie do art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

Art. 6 ust. 4e cytowanej ustawy stanowi, że:

Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub

2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

-w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 2194 oraz z 2024 r. poz. 1615), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

Na podstawie art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2024 r. poz. 1576).

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

-w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Przenosząc cytowane uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że przepis art. 6 ust. 4c ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie.

Przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje dla potrzeb jej wykładni i stosowania samotnego wychowywania, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji.

Dla ustalenia znaczenia „samotnie” oraz „wychowywać” należy zatem odwołać się w pierwszej kolejności do językowych reguł interpretacyjnych.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN „wychować — wychowywać” to: (1) «zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności», (2) «przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie».

Zatem, „wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Natomiast, „samotny” to: (1) «żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół», (2) «znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam», (3) «spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa», (4) «znajdujący się na odludziu».

Przez osobę samotnie wychowującą dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy więc rozumieć osobę, która faktycznie w pojedynkę w pełni lub w przeważającej mierze wychowuje dziecko bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym, stale, na co dzień troszcząc się nie tylko o byt materialny, ale także rozwój emocjonalny dziecka. W sytuacji, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie, status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

Fakt utrzymywania kontaktów pomiędzy dzieckiem i drugim rodzicem, nie pozbawia pierwszego rodzica – przy którym dziecko mieszka – prawa do opodatkowania swoich dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia stwierdzić należy, że za 2024 r. ma Pani prawo do preferencyjnego rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko, na zasadach określonych w art. 6 ust. 4c i ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ spełniła Pani wymagane w ustawie warunki posiadania odpowiedniego stanu cywilnego oraz samotnego wychowywania dziecka. Wyrok rozwodowy między Panią a Pani byłym mężem, w którym sąd nie orzekł opieki naprzemiennej, uprawomocnił się 22 października 2013 r. Ponadto, w 2024 r. samotnie wychowywała i sprawowała Pani opiekę tylko nad małoletnim synem, który mieszkał z Panią, pozostawał pod Pani wyłączną opieką, i we wskazanym roku nie miał żadnego kontaktu z ojcem. W stosunku do Pani i do Pani dziecka nie miały w żadnym zakresie zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Nie podlegała Pani ani Pani dziecko opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy o podatku tonażowym ani ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.