Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustalania limitu w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 maja 2025 r. (wpływ 29 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pan działalność rolniczą pod nazwą …. Zajmuje się Pan prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej uprawy pomidorów oraz ogórków. Produkty uprawiane są w kompleksie szklarni położonym w …, a następnie sprzedawane podmiotom trzecim.
Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Ustala Pan dochody z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw, a zatem stosuje Pan tzw. niepełną księgowość. W obecnym stanie faktycznym nie ma Pan obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, ponieważ obowiązek taki nie wynika z przepisów o rachunkowości. Przychody z działów specjalnych produkcji nie przekraczały do tej pory równowartości w walucie polskiej 2 500 000 euro.
Zamierza Pan, oprócz prowadzonej już działalności rolniczej, założyć również jednoosobową działalność gospodarczą. Planuje Pan nie tylko uprawiać i sprzedawać wskazane wyżej produkty, ale również zająć się skupywaniem produktów od innych producentów i ich dalszą sprzedażą. Przypuszcza Pan, że przychody roczne z działów specjalnych produkcji rolnej oraz planowanej działalności gospodarczej mogą łącznie przekroczyć równowartości w walucie polskiej 2 500 000 euro.
Uzupełnienie wniosku
Zgodnie z Bazą Internetową REGON, prowadzi Pan gospodarstwo rolne w ramach działów specjalnych produkcji rolnej od 15 maja 1999 r.
Planuje Pan rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej pod koniec bieżącego, tj. 2025 r. lub na początku przyszłego roku, tj. 2026 r.
Jednoosobowa działalność gospodarcza miałaby obejmować handel hurtowy warzywami i owocami, tj. zakup towaru od producentów lub firm, a następnie dalszą ich sprzedaż do sieci handlowych i lokalnych sklepów. Działalność byłaby opodatkowana na zasadach ogólnych, a co za tym idzie byłaby prowadzona podatkowa księga przychodów i rozchodów oraz wpłacane zaliczki na podatek dochodowy.
Nadal będzie Pan uzyskiwał przychody z działów specjalnych produkcji rolnej i przewiduje Pan, że łączne przychody z działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej przekroczą równowartość w walucie polskiej 2 500 000 euro.
Na dzień złożenia wniosku (jak i uzupełnienia), nie toczyło się i nie toczy się w stosunku do Pana postępowanie podatkowe lub kontrolne dotyczące stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.
Pytanie (postawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)
Czy do limitu obligującego do założenia ksiąg rachunkowych będą sumowane Pana przychody osiągane z działów specjalnych produkcji rolnej wraz z przychodami planowanej jednoosobowej działalności gospodarczej? Jeżeli tak, to, czy po przekroczeniu limitu księgi rachunkowe będą dotyczyły Pana obu działalności, czy tylko działalności rolniczej - działów specjalnych produkcji rolnej?
Pana stanowisko w sprawie (przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)
Przychody uzyskane z działów specjalnych produkcji rolnej nie sumują się razem z przychodami z jednoosobowej działalności gospodarczej, a zatem do limitu obligującego do założenia ksiąg rachunkowych nie będą sumowane Pana przychody osiągane z działów specjalnych produkcji rolnej wraz z przychodami planowanej jednoosobowej działalności gospodarczej.
Pana zdaniem, w razie zaistnienia zdarzeń określonych w pytaniu, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej oraz z jednoosobowej działalności gospodarczej w kolejnym roku podatkowym należy ustalać osobno, a limit przychodów, określony w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w przypadku podmiotu osiągającego przychody z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej, powinien być ustalany wyłącznie z uwzględnieniem wielkości przychodów z tego tytułu, tj. bez uwzględniania wysokości przychodów z innych źródeł.
Uważa Pan, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych należy rozpatrywać indywidualnie w zależności od źródła przychodu.
Przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych.
Jednak zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.
Działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów, wskazanym w art. 10 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.
Zgodnie natomiast z art. 15 u.p.d.o.f., przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 u.p.d.o.f., jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku. W przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14 u.p.d.o.f. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.
Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 2 ustawy o rachunkowości, przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 500 000 euro.
Jak z powyższego wynika zasadnicze znaczenie w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych ma ustalenie wysokości ww. limitu przychodów.
Pana stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych.
Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z 29 lipca 2020 r. (I SA/Op 44/20, LEX nr 3040249) wskazał, że „z cytowanych przepisów ani nie wynika wprost, ani nie można tego w żaden sposób wyinterpretować, że w celu ustalenia, czy przychody podatnika przekroczyły limit zobowiązujący go do prowadzenia ksiąg rachunkowych, należy łączyć przychody z działów specjalnych produkcji rolnej z przychodami z innych źródeł. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., odrębnym źródłem przychodów są działy specjalne produkcji rolnej. Już sam art. 15 u.p.d.o.f. w całości odnosi się tylko do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Wskazany więc w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.f. obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych odnieść należy wyłącznie do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Odniesienie do ustawy o rachunkowości dotyczy zaś jedynie określenia limitu wielkości przychodów, z którym wiąże się obowiązek prowadzenia ksiąg.”
Tożsame stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 marca 2023 r. (II FSK 2375/20, LEX nr 3704195), a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 29 lipca 2020 roku (I SA/Op 44/20, LEX nr 3040249).
Wyżej wskazane Sądy nie podzieliły stanowiska organów I instancji stwierdzając, że błędna jest interpretacja przepisów prawa materialnego dokonana przez organy. Wykładnia wprowadzonych z dniem 1 stycznia 2016 r. zmian w art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.f., nie znajduje, zdaniem Sądu, uzasadnienia. Z przepisów tych nie wynika w szczególności, że w celu ustalenia czy przychody podatnika przekroczyły limit zobowiązujący go do prowadzenia ksiąg rachunkowych należy łączyć przychody z działów specjalnych produkcji rolnej z przychodami z innych źródeł, tym bardziej przychodów z działalności rolniczej, które są wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.).
Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 662/18 stwierdził, że „Ustawodawca odrębnie określił obowiązki w zakresie ewidencjonowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej od przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Do wyliczenia limitu przychodów określonego w ustawie o rachunkowości zobowiązującego podatnika do prowadzenia ksiąg rachunkowych nie należy przyjmować łącznej kwoty przychodów uzyskiwanych przez podatnika z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej oraz pozarolniczej działalności gospodarczej”.
Tym bardziej, Pana zdaniem, nie należy sumować przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej z przychodami z jednoosobowej działalności gospodarczej.
W konsekwencji, limit przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za poprzedni rok obrotowy wynoszący równowartość w walucie polskiej 2 500 000 euro winien liczyć się oddzielnie dla przychodów z działalności rolniczej - działów specjalnych produkcji rolnej oraz z przychodów z jednoosobowej działalności gospodarczej.
Art. 15 u.p.d.o.f. zamieszczony został w Rozdziale 2 u.p.d.o.f. - dotyczącym źródeł przychodów. W art. 10 u.p.d.o.f. ustawodawca dokonał prezentacji poszczególnych źródeł przychodów, a następnie w kolejnych artykułach począwszy od art. 12 u.p.d.o.f. zawarł regulacje dotyczące poszczególnych źródeł przychodów. Zgodnie z tą systematyką art. 15 u.p.d.o.f. dotyczy wyłącznie źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., tj. działów specjalnych produkcji rolnej. Stąd nie można przyjmować, aby odwołanie poczynione w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.f. odnosiło się do wszystkich źródeł przychodów, a nawet do przychodów wyłączonych spod działania u.p.d.o.f. za jakie należy uznać przychody z działalności rolniczej (art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.) (wyrok NSA z 30 marca 2023 r. II FSK 2375/20, LEX nr 3704195).
Bez znaczenia pozostaje to, czy chodzi o przedmiotowość czy o podmiotowość obowiązku zaprowadzenia ksiąg rachunkowych. Skoro, jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 16 marca 2023 r., wydanej w stosunku do małżonków prowadzących wspólne gospodarstwo rolne, ,,limit przychodów netto uzyskanych w ramach gospodarstwa rolnego w kwocie 2 000 000 euro (interpretacja wydana na gruncie poprzedniego stanu prawnego – aktualnie limit wynosi 2 500 000 euro), o którym mowa w cytowanym art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zobowiązujących do założenia ksiąg rachunkowych – dotyczy każdego z Państwa odrębnie”, to tym bardziej limit ten ustala się odrębnie dla dwóch różnych, podlegających pod inne ustawy, źródeł przychodu.
Stoi Pan zatem na stanowisku, że przychody uzyskane z działów specjalnych produkcji rolnej nie sumują się razem z przychodami z jednoosobowej działalności gospodarczej, a zatem do limitu obligującego do założenia ksiąg rachunkowych nie będą sumowane Pana przychody osiągane z działów specjalnych produkcji rolnej wraz z przychodami planowanej jednoosobowej działalności gospodarczej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 163 ze zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych.
Art. 9 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in. określone w pkt 3 i 4 tego przepisu:
·pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
·działy specjalne produkcji rolnej (pkt 7).
W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Stosownie do art. 2 ust. 3 ww. ustawy:
Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.
W myśl art. 2 ust. 3a wyżej cytowanej ustawy:
Nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.
Stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 ww. ustawy:
Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.
Regulacja art. 15 ust. 2 ww. ustawy określa, że:
W przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.
Zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.
W myśl powyższego przepisu dochód z tego źródła może być ustalony w dwojaki sposób:
- przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, wyszczególnionych w załączniku nr 2 ustawy,
- w oparciu o prowadzoną przez podatnika księgę rachunkową.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy:
Działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
- licząc od dnia nabycia.
Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy:
Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.
W myśl art. 24a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoba fizyczna, spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska może prowadzić księgi rachunkowe również od początku następnego roku podatkowego, jeżeli przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy są niższe niż równowartość w walucie polskiej kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. W tym przypadku podatnik informuje o prowadzeniu ksiąg rachunkowych w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym były prowadzone. Jeżeli księgi prowadziła spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska, informację składają wszyscy wspólnicy.
Limit kwotowy wskazany w art. 24a ust. 4 ww. ustawy, zobowiązujący podatnika do zaprowadzenia ksiąg rachunkowych precyzuje art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.).
Stanowi on, że:
Przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 500 000 euro.
Przy czym - stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy o rachunkowości:
Wielkość wyrażoną w euro przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy.
Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych zależy więc od formy prawnej jednostki lub wielkości osiąganych przychodów, nie zaś od przedmiotu działalności i sposobu opodatkowania.
W opisie sprawy podał Pan, że prowadzi Pan działalność rolniczą. Zajmuje się Pan prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej uprawy pomidorów oraz ogórków. Produkty uprawiane są w kompleksie szklarni, a następnie sprzedawane podmiotom trzecim. Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Ustala Pan dochody z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw, a zatem stosuje Pan tzw. niepełną księgowość. W obecnym stanie faktycznym nie ma Pan obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, ponieważ obowiązek taki nie wynika z przepisów o rachunkowości. Przychody z działów specjalnych produkcji nie przekraczały do tej pory równowartości w walucie polskiej 2 500 000 euro. Zamierza Pan, oprócz prowadzonej już działalności rolniczej, założyć również jednoosobową działalność gospodarczą. Planuje Pan nie tylko uprawiać i sprzedawać wskazane wyżej produkty, ale również zająć się skupywaniem produktów od innych producentów i ich dalszą sprzedażą. Przypuszcza Pan, że przychody roczne z działów specjalnych produkcji rolnej oraz planowanej działalności gospodarczej mogą łącznie przekroczyć równowartości w walucie polskiej 2 500 000 euro. Planuje Pan rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej pod koniec bieżącego, tj. 2025 r. lub na początku przyszłego roku, tj. 2026 r. Jednoosobowa działalność gospodarcza miałaby obejmować handel hurtowy warzywami i owocami, tj. zakup towaru od producentów lub firm, a następnie dalszą ich sprzedaż do sieci handlowych i lokalnych sklepów. Działalność byłaby opodatkowana na zasadach ogólnych, a co za tym idzie byłaby prowadzona podatkowa księga przychodów i rozchodów oraz wpłacane zaliczki na podatek dochodowy. Nadal będzie Pan uzyskiwał przychody z działów specjalnych produkcji rolnej i przewiduje Pan, że łączne przychody z działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej przekroczą równowartość w walucie polskiej 2 500 000 euro.
Jeżeli więc Pana łączne przychody z prowadzonych przez Pana poszczególnych działalności, o których mowa we wniosku, przekroczą w 2025 r. (lub 2026 r.) kwotę określoną w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości - tj. kwotę 2 500 000 euro - będzie Pan zobowiązany do stosowania przepisów o rachunkowości i założenia od 2026 r. (lub 2027 r.) ksiąg rachunkowych.
Zatem, do ustalenia limitu obligującego do założenia ksiąg rachunkowych od 2026 r. będzie Pan zobowiązany do sumowania przychodów z działów produkcji rolnej wraz z przychodami z działalności gospodarczej. Po przekroczeniu limitu księgi rachunkowe będą dotyczyły przychodów z obu rodzajów Pana działalności.
Stanowisko Pana jest zatem nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji indywidualnej.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Powołane we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionych przez Pana kwestii. Nie negując tego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.
W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej, stwierdzam, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.