Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, czynnym podatnikiem VAT oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca jest wpisany na listę doradców podatkowych, numer (...) oraz radców prawnych, numer (...).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 października 2024 r. (kod PKD 69.20.B –Doradztwo podatkowe oraz 69.10.Z – Działalność prawnicza).

Wnioskodawca nie wyklucza przy tym szerszego spektrum prowadzenia działalności gospodarczej pozostającym z poszanowaniem dla przepisów powszechnie obowiązującego prawa oraz aktów podejmowanych przez samorząd doradców podatkowych oraz radców prawnych.

Działalność gospodarcza prowadzona jest w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, a dochody z niej uzyskane są opodatkowane podatkiem liniowym zgodnie z art. 30c ustawy o PIT.

Działalność gospodarcza prowadzona jest obecnie w lokalu mieszkalnym stanowiącym własność Wnioskodawcy, w którym obecnie zamieszkuje wraz z małżonką. Wnioskodawca planuje rozpoczęcie budowy domu, w którym w przyszłości będzie prowadzona jego działalność gospodarcza.

Budowa domu będzie sfinansowana kredytem hipotecznym, który Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają uzyskać przed rozpoczęciem budowy. Oprócz kosztów kredytu hipotecznego, ponoszone będą inne niezbędne koszty związane z domem, takie jak: energia elektryczna, media, woda, ogrzewanie.

Wszystkie powyższe wydatki będą rzeczywiście poniesione (nie będą zwrócone w jakiejkolwiek formie), a ponadto udokumentowane m.in. poprzez fakturę lub rachunek oraz potwierdzenie wykonania przelewu.

Pomieszczenia, w których będzie prowadzona działalność gospodarcza, nie będą przeznaczone wyłącznie na wykorzystanie na cele działalności gospodarczej, stąd niemożliwe jest ustalenie dokładnej proporcji wykorzystania mieszkania [dopisek organu – powinno być domu] na cele działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni mieszkania [dopisek organu – powinno być domu] (dalej: „Proporcja”). Wnioskodawca zakłada, że Proporcja szacunkowo będzie wynosiła 25%.

Pomieszczenia wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej to: pomieszczenie, gdzie będzie znajdował się sprzęt biurowy, toaleta, kuchnia, salon, korytarz.

Pomieszczenia te stanowią około połowę powierzchni całego mieszkania [dopisek organu – powinno być domu]. Biorąc pod uwagę, że ww. pomieszczenia nie mają wydzielonej części wyłączenia do prowadzenia działalności ani wyposażenia, które może być wykorzystywane wyłączenia na jej cele, oraz uwzględniając ich mieszany charakter wykorzystywania na cele prywatne, jak i cele działalności gospodarczej, w ocenie Wnioskodawcy, racjonalne jest ustalenie Proporcji na poziomie 25%.

Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradztwa podatkowego. Zdecydowana większość świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest świadczona w sposób zdalny, tj. poprzez narzędzia takie jak: telefon, komputer, poczta (e-mail) oraz narzędzi do telekonferencji (…).

Dom będący elementem zdarzenia przyszłego będzie miejscem, z którego Wnioskodawca będzie mieć możliwość świadczyć w pełnym skupieniu swoje usługi, odbyć telekonferencję z klientami oraz spotkać się „na żywo”, etc. Dzięki większej przestrzeni w nowo wybudowanym domu sama forma świadczenia usług doradztwa podatkowego może ulec zmianie – tj. zamiast świadczyć zdecydowaną większość usług doradztwa podatkowego zdalnie, spotkania z klientami będą odbywać się znacznie częściej twarzą w twarz w domu. Dodatkowo, Wnioskodawca rozważa w przyszłości rozszerzyć działalność poprzez prowadzenie szkoleń, głównie z zakresu podatków (w formie zdalnej, z domu będącego elementem opisu zdarzenia przyszłego).

Za swoje usługi Wnioskodawca pobiera i w przyszłości w nowo wybudowanym domu będzie pobierać wynagrodzenie będące przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów (nie prowadzi pełnych ksiąg rachunkowych).

Jako dowody generowanych przychodów/poniesionych kosztów Wnioskodawca będzie gromadził nie tylko to, co może zostać uznane za dowód księgowy, ale wszystko, co pomoże w rzetelny sposób je udokumentować, w szczególności: faktury, potwierdzenia przelewu, noty księgowe, ale też np. umowy, wiadomości mailowe.

W przypadku wydatków będących przedmiotem wniosku będą to przede wszystkim pisma dostawców mediów, faktury oraz potwierdzenia przelewów.

Wniosek dotyczy wydatków za okres od uzyskania kredytu hipotecznego, tj. przewidywalnie z dniem 1 lipca 2025 r. (koszty kredytu) oraz wydatków związanych z eksploatacją domu, tj. w momencie zakończenia budowy / przeprowadzki.

Dom pozwoli Wnioskodawcy świadczyć usługi doradztwa podatkowego, za które pobierać będzie wynagrodzenie będące przychodem z działalności gospodarczej. Koszty będące przedmiotem wniosku będą bowiem niezbędne by ten dom utrzymać/móc w nim mieszkać.

W domu bowiem Wnioskodawca będzie mieć możliwość w pełnym skupieniu świadczyć swoje usługi jak również jest/będzie to miejsce spotkań z przyszłymi klientami (za konsultacje twarzą w twarz Wnioskodawca również planuje pobierać wynagrodzenie będące źródłem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej).

Analogicznie będzie w przypadku rozszerzenia działalności o szkolenia – dom będzie miejscem siedziby, z której Wnioskodawca będzie prowadził szkolenia, a wydatki będące przedmiotem wniosku są nierozerwalnie związane z istnieniem domu (np. energia elektryczna będzie zasilać sprzęt komputerowy, na którym Wnioskodawca pracuje, bez opłacania kredytu hipotecznego Wnioskodawca mógłby być narażony na przepadek domu na rzecz banku).

Pytania

1)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że poniesione koszty na utrzymanie i korzystanie z domu (m.in. czynsz, energia, woda, inne media) przemnożone zgodnie z Proporcją będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

2)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zapłacone przez Wnioskodawcę odsetki od kredytu hipotecznego przemnożone zgodnie z Proporcją będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być

·poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

·nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszty uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętych przychodów. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast kosztami służącymi zabezpieczeniu źródła przychodów są koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania przychodów trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów podatnika.

W sytuacji wykorzystywania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej części nieruchomości (domu) między wydatkami związanymi z jej utrzymaniem i korzystaniem (energia, woda, inne media) a prowadzoną działalnością istnieje związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa wyżej. Wydatki te mogą zatem – pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania – stanowić koszty uzyskania przychodów w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystania domu na cele działalności gospodarczej do całej powierzchni domu.

Możliwość rozliczania proporcjonalnej części wydatków takich jak energia, czynsz, woda na lokal mieszkalny, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza była już prezentowana w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo: interpretacja indywidualna z 20 października 2023 r., sygn.: 0112-KDIL2-2.4011.642.2023.1.MC, czy też w interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2024 roku, sygn. 0115-KDIT3.4011.777.2023.3.KP.

Reasumując – poniesione koszty na utrzymanie i korzystanie z domu (energia, woda, inne media), proporcjonalnie do zajmowanej na działalność gospodarczą powierzchni tego domu, będą stanowić koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przeze Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W odniesieniu natomiast do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na sfinansowanie budowy domu przeznaczonego w części na prowadzenie działalności gospodarczej należy wskazać, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym, że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

·pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

·pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Ponadto stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o PIT: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zaś w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o PIT: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Na podstawie powołanych regulacji – dopiero zapłacenie odsetek od kredytu (pożyczki) daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, o ile odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

W konsekwencji, odsetki są kosztem podatkowym, jeśli spełniają następujące przesłanki:

·są faktycznie zapłacone,

·pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami,

·nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, że aby prawidłowo rozliczyć koszty uzyskania przychodów, istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu (pożyczki).

Skoro wskazany dom będzie w części wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu zaciągniętego na jego budowę w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Ponadto odsetki te nie są związane z realizacją inwestycji, tym samym nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji inwestycji. Możliwość rozliczania proporcjonalnej części odsetek była już prezentowana w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w tym przykładowo: interpretacja indywidualna z 3 kwietnia 2023 r., sygn.: 0115-KDIT1.4011.55.2023.2.MK; interpretacja indywidualna z 7 października 2022 r., sygn.: 0112-KDIL2-2.4011.646.2022.1.AA, czy też interpretacja indywidualna z 24 stycznia 2024 roku, sygn. 0115-KDIT3.4011.777.2023.3.KP.

Reasumując – zapłacone przez Wnioskodawcę odsetki od kredytu hipotecznego, proporcjonalnie do zajmowanej na działalność gospodarczą powierzchni domu, będą stanowić koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis ma charakter ogólny. Z tego względu – każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem wydatek, żeby mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszty uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętych przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast kosztami służącymi zabezpieczeniu źródła przychodów są koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Zwracam przy tym uwagę, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodami uzyskanymi z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże, iż świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania przychodów trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów podatnika.

Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że od 1 października 2024 r. prowadzi Pan działalności gospodarczej polegającą na świadczeniu usług doradztwa podatkowego. Działalność gospodarcza prowadzona jest obecnie w lokalu mieszkalnym stanowiącym Pana własność, w którym obecnie mieszka Pan z małżonką. Planuje Pan rozpoczęcie budowy domu, w którym w przyszłości będzie prowadził swoją działalność gospodarczą. Budowa domu będzie sfinansowana kredytem hipotecznym, który Pan wraz z małżonką zamierzcie uzyskać przed rozpoczęciem budowy. Oprócz kosztów kredytu hipotecznego, ponoszone będą inne niezbędne koszty związane z domem, takie jak: energia elektryczna, media, woda, ogrzewanie. Pomieszczenia, w których będzie prowadzona działalność gospodarcza, nie będą przeznaczone wyłącznie na wykorzystanie na cele działalności gospodarczej, stąd niemożliwe jest ustalenie dokładnej proporcji wykorzystania domu na cele działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni domu (dalej: „Proporcja”). Zakłada Pan, że Proporcja szacunkowo będzie wynosiła 25%.

W sytuacji wykorzystywania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej części nieruchomości (domu) stwierdzam, że między wydatkami związanymi z jego utrzymaniem i korzystaniem (energia elektryczna, woda, media, ogrzewanie) a prowadzoną działalnością istnieje związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa wyżej. Wydatki te mogą zatem – pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania – stanowić koszty uzyskania przychodów w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystania domu na cele działalności gospodarczej do całej powierzchni tego domu.

Reasumując – poniesione koszty na utrzymanie i korzystanie z domu (m.in. (energia elektryczna, woda, media, ogrzewanie), proporcjonalnie do zajmowanej na działalność gospodarczą powierzchni tego domu, będą stanowić koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na sfinansowanie budowy domu przeznaczonego w części na prowadzenie działalności gospodarczej wyjaśniam, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

–pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

–pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Ponadto stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Na podstawie powołanych regulacji – dopiero zapłacenie odsetek od kredytu (pożyczki) daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, o ile odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

W konsekwencji, odsetki są kosztem podatkowym, jeśli spełniają następujące przesłanki:

·są faktycznie zapłacone,

·pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami,

·nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z przepisów tych wynika, że aby prawidłowo rozliczyć koszty uzyskania przychodów, istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu (pożyczki).

Skoro wybudowany dom będzie w części wykorzystywany przez Pana w prowadzonej działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu zaciągniętego na jego budowę w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Wobec tego, zapłacone przez Pana odsetki od kredytu hipotecznego, proporcjonalnie do zajmowanej na działalność gospodarczą powierzchni domu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do wyliczonej przez Pana Proporcji określającej stosunek wykorzystywania powierzchni domu do prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej w odniesieniu do całej powierzchni tego domu wyjaśniam, że nie dokonuję weryfikacji i oceny prawidłowości tego wyliczenia, ponieważ interpretacji indywidualnej, w myśl art. 14b § 1 ustawy ‒ Ordynacja podatkowa, podlegają wyłącznie przepisy prawa podatkowego.

Rozstrzygnięcia, które podał Pan we własnym stanowisku w sprawie zostały wydane dla odrębnych podmiotów, w ich indywidualnych sprawach. Wydając tę interpretację miałem jednak na względzie zawarte w nich stanowiska dotyczące rozumienia i stosowania przepisów prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.